id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 31
606
| title
stringlengths 1
97
| text
stringlengths 2
271k
|
|---|---|---|---|
248243
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%88%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Δημήτριος Καψάσκης
|
Ο Δημήτριος Καψάσκης (1909-1993) ήταν Έλληνας ιατροδικαστής.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου 1909 και ήταν γιος του Αντωνίου Καψάσκη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Μεταξύ άλλων υπηρέτησε ως εκπαιδευόμενος στο FBI και την Scotland Yard. Υπήρξε επιμελητής της Ιατρικής σχολής του Παρισιού (1938). Σύμφωνα με μία αναφορά ενός δικτύου κατασκόπων προς τη βρετανική SOE, την περίοδο της Κατοχής έδρασε ως μέλος μιας οργάνωσης δημιουργημένης από Γερμανούς για να παγιδεύει Έλληνες αντιστασιακούς. Το 1943 εισήλθε στην ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών και το 1957 έγινε προϊστάμενος αυτής, θέση την οποία διατήρησε μέχρι και την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Το 1952 διορίστηκε καθηγητής στη σχολή Αστυνομίας Πόλεων. Ως ιατροδικαστής πρωταγωνίστησε σε σημαντικές υποθέσεις όπως αυτές του Παγκρατίδη, του Στέφανου Σαράφη, του Σωτήρη Πέτρουλα, του Μανδηλαρά, του Γρηγόρη Λαμπράκη και της Ευγενίας Νιάρχου. Για τον χειρισμό του σε αυτές τις υποθέσεις έχει κατακριθεί όπως και για την συνεργασία του με την Χούντα. Είχε συγγράψει βιβλία σχετικά με το αντικείμενο της ιατροδικαστικής και είχε τιμηθεί με ελληνικά και ξένα παράσημα. Μέρος του αρχείου του φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ).
Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Μαύρου (απεβίωσε το 1985), με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά.
Απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 28 Δεκεμβρίου 1993.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Έλληνες ιατροδικαστές
Έλληνες συνεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας
|
181332
|
https://el.wikipedia.org/wiki/471%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B7
|
471 Παπαγένη
|
Η Παπαγένη (Papagena) είναι πολύ μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 6,73. Ανακαλύφθηκε το 1901 από τον Γερμανό αστρονόμο Μαξ Βολφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά της από το όνομα ενός προσώπου στην όπερα του Μότσαρτ Ο μαγεμένος αυλός.
Η Παπαγένη έρχεται σε αντίθεση κάθε 5 περίπου χρόνια (συνοδική περίοδος), οπότε φαίνεται αρκετά λαμπρή στον γήινο ουρανό ώστε να είναι ορατή ακόμα και με κιάλια. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 θα έχει φαινόμενο μέγεθος 9,56 και θα εμφανίζεται ακόμα φωτεινότερη κάθε 5 χρόνια μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 2035 (φ. μέγεθος 9,16). Πράγματι, η Παπαγένη ανακαλύφθηκε αρκετά αργά για ένα τόσο φωτεινό ουράνιο σώμα.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Παπαγένης εκτιμάται σε 134,2 χιλιόμετρα (από δεδομένα του IRAS), ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 2,53 τετράκις εκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός τύπος της είναι S (λιθώδης), ενώ το άλβεδό της είναι 0,199 (από δεδομένα του IRAS). Η Παπαγένη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 7 ώρες και 7 λεπτά. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 115 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Παπαγενη
|
63945
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Φυροπόταμος Μήλου
|
Ο Φυροπόταμος είναι ψαροχώρι στο βόρειο άκρο της Μήλου, 4χλμ. βορειοανατολικά της Πλάκας, της πρωτεύουσας του νησιού, σε ένα μικρό κόλπο. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 4 κατοίκους.
Περιγραφή
Ο Φυροπόταμος διαθέτει μια από τις καλύτερες παραλίες του νησιού και είναι ένα μικρό λιμάνι κτισμένο γύρω από ένα φυσικό κολπίσκο.
Σύρματα
Στον κολπίσκο του Φυροποτάμου, υπάρχουν και τα περίφημα "σύρματα": τα μικρά σπιτάκια μέσα στα οποία φυλάγονται οι βάρκες κατά τη χειμερινή περίοδο και τα οποία, τα καλοκαίρια, οι ιδιοκτήτες χρησιμοποιούν για θερινές κατοικίες.
Παραπομπές
Χωριά της Μήλου
|
455187
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CF%84%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%20%CE%A3%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1
|
Έττορε Σκόλα
|
Ο Έττορε Σκόλα (Ettore Scola, 10 Μαΐου 1931 - 19 Ιανουαρίου 2016) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπρόσωπος του ιταλικού κινηματογράφου.
Σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία το 1964 με τίτλο Αν μας επιτρέπετε μιλάμε για γυναίκες (Se permettete parliamo di donne). Σύμφωνα με τους κριτικούς ο Σκόλα γύρισε τις σημαντικότερες ταινίες του την δεκαετία '70 και του '80. Γνωστότερες ταινίες του ήταν οι: Ο αστυνόμος Πεπέ (Il comisario Pepe, 1969), Είχαμε αγαπηθεί τόσο (C'eravamo Tanto Amati, 1974), Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί (Brutti, Sporchi e Cattivi, 1976) για την οποία βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ των Καννών, Μια ξεχωριστή μέρα (Una Giornata Particolare, 1978) για την οποία βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Η ταράτσα (La terazza, 1980), Η Οικογένεια (La Famiglia, 1987) και Σπλέντορ (Splendor, 1989). Υπήρξε ο πλέον πολιτικοποιημένος Ιταλός σκηνοθέτης της εποχής του. Σαν αριστερός διανοούμενος, ο Σκόλα υπήρξε υποστηρικτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, μετέχοντας το 1989 στη ''Σκιώδη Κυβέρνηση'' σαν αρμόδιος της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Καμπανία της Ιταλίας. Η πρώτη του ταινία έγινε το 1964 και πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Ιταλούς κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Έχει τιμηθεί με βραβεία από τα μεγαλύτερα Φεστιβάλ του κόσμου, μεταξύ αυτών στις Κάννες (Βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία Βίαιοι, βρώμικοι, άσχημοι, 1983 και βραβείο σεναρίου για την Ταράτσα, 1980), το Βερολίνο (Αργυρή Άρκτος για την ταινία Le bal, 1983) και την Βενετία (πληθώρα βραβείων για τις ταινίες του Μία ξεχωριστή μέρα, 1977 και Τι ώρα είναι;, 1989), καθώς και στο Μόντρεαλ.
Παραπομπές
Ιταλοί σεναριογράφοι
Ιταλοί σκηνοθέτες κινηματογράφου
|
388681
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%20%CE%9D%CE%9A
|
Λουλετάνο ΝΚ
|
Η Λουλετάνο ΝΚ (πορτογαλικά: Louletano DC) είναι πορτογαλικός, αθλητικός σύλλογος από την πόλη Λουλέ. Ιδρύθηκε στις 6 Ιουνίου 1923. Έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας είναι το Στάδιο Αλγκάρβε, χωρητικότητας 30305 θεατών.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Squad at Zerozero
Squad at ForaDeJogo
Ποδοσφαιρικές ομάδες Πορτογαλίας
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1923
|
396119
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Dear%20Catastrophe%20Waitress
|
Dear Catastrophe Waitress
|
Το "Dear Catastrophe Waitress" είναι το έκτο άλμπουμ των Belle and Sebastian. Κυκλοφόρησε το 2003 από την Rough Trade Records. Παραγωγός ήταν ο Trevor Horn, πρώην μέλος των Buggles και παραγωγός των Yes και Frankie Goes to Hollywood και έδωσε ένα πιο γυαλισμένο, ποπ-φιλικό ήχο στο άλμπουμ. Αυτό ήρθε σε έντονη αντίθεση με τις προηγούμενες lo-fi κυκλοφορίες τους (αν και τραγούδια όπως το "Lord Anthony" παρέπεμπε πίσω στον παλιό τους ήχο). Ειδικότερα, το χορευτικό κομμάτι "Stay Loose" αποδείχθηκε ότι ήταν το πρώτο από μια σειρά τραγουδιών (όπως τα "Your Cover's Blown" και "Sukie in the Graveyard") που αποκλίνει περαιτέρω από τις ρίζες τους.
Το άλμπουμ ήταν υποψήφιο για το βραβείο Mercury Music Prize του 2004, ενώ το τραγούδι "Step into My Office, Baby" ήταν υποψήφιο για το Ivor Novello Award στην κατηγορία Καλύτερου Τραγουδιού.
Κομμάτια
"Step into My Office, Baby" – 4:12
"Dear Catastrophe Waitress" – 2:22
"If She Wants Me" – 5:05
"Piazza, New York Catcher" – 3:03
"Asleep on a Sunbeam" – 3:22
"I'm a Cuckoo" – 5:26
"You Don't Send Me" – 3:08
"Wrapped Up in Books" – 3:34
"Lord Anthony" – 4:14
"If You Find Yourself Caught in Love" – 4:15
"Roy Walker" – 2:57
"Stay Loose" – 6:41
Κριτικές
Allmusic
BBC (καλή)
Blender
Mojo
PopMatters (πολύ καλή)
Rolling Stone
Stylus Magazine (A)
Tiny Mix Tapes
Uncut
Pitchfork Media 7.5/10
Συντελεστές
Stuart Murdoch - φωνή, κιθάρα, πλήκτρα, φωτογραφία
Bobby Kildea - μπάσο, φωνητικά, κιθάρα
Chris Geddes - πλήκτρα, πιάνο
Richard Colburn - ντραμς
Stevie Jackson - κιθάρα, φωνητικά
Sarah Martin - βιολί
Mick Cooke - τρομπέτα
Gavyn Wright, Perry Montague-Mason, David Woodcock, Chris Tombling, Warren Zielinski, Jackie Shave, Patrick Kiernan, Boguslaw Kostecki, Julian Leaper, Kathy Shave, Benedict Cruft, Everton Nelson - βιολί
Peter Lale, Robert Smissen, Bruce White, Gustav Clarkson. Cello: Anthony Pleeth, David Daniels, Martin Loveday - βιόλα
Mary Scully - διπλό μπάσο
Helen Keen - φλάουτο
Kathleen Stevenson - φλάουτο, πίκολο
Chris Cowie - όμποε
Sue Bohling - αγγλικό κόρνο
Mike Lovatt, Noel Langley, Derek Watkins, John Barclay - τρομπέτα
Chris Dean, Jeremy Price, Barnaby Dickinson Richard Edwards, Billy Rumfitt - τρομπόνι
Jamie Talbot, Stan Sulzman Philip Todd. Chris Davis Jeff Daly, Julian Nicholas - σαξόφωνο
Nigel Black, Richard Berry - γαλλικό κόρνο
Frank Ricotti - κρουστά
Trevor Horn - παραγωγή
Robert Orton, Julian Mendelsohn, Dan Vickers, Tony Doogan, Michael Bannister - μίξινγκ
Tim Lambert, Phil Tyreman - μηχανικοί
Frank Awkwright - mastering
Παραπομπές
Άλμπουμ του 2003
|
8536
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%20%28%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7%29
|
Ηράκλεια (αποσαφήνιση)
|
Με τον γενικό όρο Ηράκλεια είναι πολύ φυσικό να φέρονται στην ελληνική γραμματεία πλείστα λήμματα καταγόμενα κυρίως από τον Ηρακλή της Ελληνικής Μυθολογίας και συγκεκριμένα:
Αρχαίες πόλεις
Ερκολάνο ή αλλιώς Ηράκλεια ή Ηράκλειον Καμπανίας, αρχαία πόλη της Καμπανίας στη Μεγάλη Ελλάδα (Νότια Ιταλία)
Ηράκλεια η Μηδική: Αρχαία ελληνική πόλη στη Μηδία του δυτικού Ιράν.
Ηράκλεια επί Λάτμον: Αρχαία ελληνική πόλη της Καρίας (Μικρά Ασία).
Ηράκλεια η Αθαμανική: Αρχαία ελληνική πόλη στην Αθαμανία της Ηπείρου.
Ηράκλεια η Ηλειακή: Αρχαία πόλη της Ηλείας.
Ηράκλεια η Λευκανική: Αρχαία ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας (Μεγάλη Ελλάδα).
Ηράκλεια η Μινώα: Αρχαιότατη ελληνική πόλη της Σικελίας.
Ηράκλεια η Ποντική: Αρχαία ελληνική πόλη στις ακτές της Βιθυνίας στη Μικρά Ασία (σημερινή τουρκική Ζονγκουλντάγκ).
Ηράκλεια η Σαλβάκη: Αρχαία πόλη στα παράλια της Καρίας (Μικρά Ασία).
Ηράκλεια η Σιντική: Αρχαία πόλη της Μακεδονίας.
Ηράκλεια η Σιπύλου: Αρχαία πόλη ανεξακρίβωτης θέσης στη Μικρά Ασία.
Ηράκλεια η Συριακή: Αρχαία ελληνική πόλη στη Συρία.
Ηράκλεια η Τραχινία: Μετονομασία της Τραχίνος στη Φθιώτιδα.
Ηράκλεια η Ταυρική: Αρχαία ελληνική πόλη της Κριμαίας.
Ηράκλεια Γαλατίας: Αρχαία ελληνική πόλη της Γαλατίας (στη Γαλλία).
Ηράκλεια Θράκης: Αρχαία πόλη της Προποντίδας στην Ανατολική Θράκη, η οποία αρχικά ονομαζόταν Πέρινθος.
Ηράκλεια Λυγκηστίς: Αρχαία πόλη της Μακεδονίας στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται η πόλη Μοναστήρι/Bitola).
Ηράκλεια Μεσοποταμίας: Αρχαία ελληνική πόλη στη Μεσοποταμία.
Ηράκλεια Μυτιληναίων: Αρχαία πόλη στη Τρωαδική ακτή (Μικρά Ασία).
Ηράκλεια - Γκόρσιουμ: Αρχαία ρωμαϊκή πόλη της κεντρικής Ουγγαρίας.
Σύγχρονοι οικισμοί - τοποθεσίες
Ηράκλεια Άρτας: Παλαιός δήμος της Άρτας.
Ηράκλεια Ηλείας: Χωριό του Νομού Ηλείας.
Ηράκλεια πηγή: Ιαματικές πηγές της Ηλείας.
Ηράκλεια Σερρών: Κωμόπολη του Νομού Σερρών.
Ηράκλεια Τραχινίας: Χωριό της Φθιώτιδας.
Νέα Ηράκλεια Χαλκιδικής: Χωριό στο Νομό Χαλκιδικής.
Ηράκλεια (νησίδα): Νησίδα των Κυκλάδων.
Άλλες χρήσεις
Ηράκλεια λίθος: Αρχαία ελληνική ονομασία μαγνητικής λίθου.
Ηράκλεια νόσος: Αρχαία ελληνική ονομασία νόσου.
Ηράκλεια οδός: Τρεις αρχαίες ρωμαϊκές οδοί.
Ηράκλεια (εορτή): (Τα), Αρχαία ελληνική εορτή.
Ηράκλεια (φυτό): Ονομασία φυτού.
Μητρόπολη Ηρακλείας: Μητρόπολη της Ανατολικής Θράκης
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
153455
|
https://el.wikipedia.org/wiki/10199%20%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CF%8E
|
10199 Χαρικλώ
|
Η 10199 Χαρικλώ (αγγλικά: Chariklo) είναι ένας αστεροειδής με τροχιά γύρω από τον Ήλιο, μεταξύ του Κρόνου και του Ουρανού. Είναι ο μεγαλύτερος γνωστός κένταυρος.
Ανακαλύφθηκε από τον James V. Scotti, από το πρόγραμμα Spacewatch στις 15 Φεβρουαρίου του 1997. Το όνομά προέρχεται από τη Ναϊάδα νύμφη Χαρικλώ, σύζυγο του Χείρωνα και κόρη του Απόλλωνα.
Μία φωτομετρική μελέτη το 2001 δεν ήταν ικανή να καταγράψει μία συγκεκριμένη περίοδο της πορείας της. Η υπέρυθρη ανάλυση της Χαρικλώς εντόπισε πάγο από νερό στην επιφάνεια της.
Μέγεθος
Αν και το μέγεθος ενός σώματος μπορεί να προσδιοριστεί αν κάποιος γνωρίζει το απόλυτο μέγεθος του και τη λευκαύγεια του, στην περίπτωση των κενταύρων (καθώς αυτοί είναι σώματα από πάγο) αυτό είναι δύσκολο να συμβεί, αφού δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η λευκαύγειά τους. Για τη Χαρικλώ, με το απόλυτο μέγεθος της είναι Η=6,4 (για τους αστεροειδής, το απόλυτο μέγεθος δεν δηλώνεται με το γράμμα "Μ", αλλά με το "Η") και λευκαύγεια 0,6, υπολογίζεται πως είναι ο μεγαλύτερος γνωστός Κένταυρος. Η διάμετρός της εκτιμάται πως είναι 258 χλμ. (Ο 2060 Χείρων είναι δεύτερος με διάμετρο 230 χλμ.) Ένας κένταυρος, που όμως δεν έχει εντοπιστεί ξανά, ο 1995 SN55 ίσως, πάντως, να είναι μεγαλύτερος με διάμετρο κοντά στα 300 χλμ..
Τροχιά
Οι κένταυροι πιστεύεται πως προέρχονται από τη ζώνη του Κάιπερ και είναι σε δυναμική ασταθή τροχιά που τους οδηγεί άλλοτε σε εκτίναξη από το ηλιακό σύστημα, λόγω αλληλεπιδράσεων με έναν πλανήτη είτε τον ήλιο, είτε σε έλξη με κάποιον κομήτη μικρής περιόδου.
Η τροχιά της Χαρικλώς είναι πιό σταθερή από των 7066 Νέσσος, 2060 Χείρων, και 5145 Φόλος. Βρίσκετε μέσα κατά 0,09 Αστρονομικές μονάδες στα 4:3 της τροχιακής αντήχησης του Ουρανού και εκτιμάται πως έχει μία μεγάλη τροχιακή ημι-ζωή περίπου 10,3 εκατομ. χρόνια.
Δακτύλιοι
Τις 3 Ιουνίου 2013, κατά τη διάρκεια μιας επιπρόσθεσης του αστεροειδή με ένα άστρο, ανακαλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο ότι η Χαρικλώ περιβάλλεται από δύο στενούς και πυκνούς δακτυλίους. Αυτοί είναι οι πρώτοι δακτύλιοι οι οποίοι ανακαλύπτονται σε ελάσονα πλανήτη και η Χαρικλώ είναι το μικρότερο γνωστό αντικείμενο με δακτυλίους. Οι δύο δακτύλιοι έχουν πάχος 7 και 3 χιλιόμετρα και απέχουν μεταξύ τους 9 χιλιόμετρα, 396 και 405 χιλιόμετρα από το κέντρο του αστεροειδή.
Οι δακτύλιοι ήταν παράλληλοι με το επίπεδο παρατήρησής του από τη Γη το 2008 και έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί η φαινομενική μείωση της λαμπρότητας της Χαρικλώς από το 1997 μέχρι το 2008 και την εξαφάνιση ιχνών νερού και άλλων υλικών στο φάσμα του αστεροειδή, γεγονός που σημαίνει ότι οι δακτύλιοι αποτελούνται εν μέρει από νερό.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
37th DPS: Albedos, Diameters (and a Density) of Kuiper Belt and Centaur Objects
AstDys orbital elements
Orbital simulation from JPL (Java) / Ephemeris
Chariklo Photo (February 1999)
Chariklo's orbit between Saturn and Uranus.
Demonstration of how centaur 10199 Chariklo is currently controlled by Uranus (Solex 10)
Χαρικλώ
|
434565
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%202438
|
NGC 2438
|
Το NGC 2438 είναι πλανητικό νεφέλωμα σε απόσταση περίπου 3.000 ετών φωτός στον αστερισμό Πρύμνα. Το ανακάλυψε ο Γουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) στις 19 Μαρτίου 1786.. Φαίνεται εντός του Μεσιέ 46, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν σχετίζεται με αυτό, διότι υπάρχει διαφορά στην ακτινική ταχύτητα.
Έχει μεγάλο γαλακτικό δακτύλιο, ενώ υπάρχουν ενδείξεις πως η ευκολότερα ορατή πλευρά του έχει τις απαρχές της στον θάνατο ενός ερυθρού γίγαντα στο κέντρο του. Ο κεντρικός αστέρας του νεφελώματος είναι ένας λευκός νάνος που έχει φαινόμενο μέγεθος 17,7. Πρόκειται για έναν από τους θερμότερους αστέρες με θερμοκρασίες στην επιφάνεια που ανέρχονται στους 75.000 K (74.700 °C).
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
2438
Πλανητικά νεφελώματα
Πρύμνη (αστερισμός)
|
765268
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%AF%CE%BB
|
Ωφερβίλ
|
Το Ωφερβίλ (γαλλικά: Aufferville) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό της Σεν-ε-Μαρν, στη διοικητική περιοχή της Ιλ-ντε-Φρανς.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Ωφερβιλουά (γαλλικά: Auffervillois).
Παραπομπές
Κοινότητες της Σεν-ε-Μαρν
|
848883
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84%20%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%AD%CF%81
|
Άλμπερτ Φερέρ
|
Ο Αλμπέρτ Φερέρ Λιόπις (γεννημένος στις 6 Ιουνίου 1970) είναι Ισπανός συνταξιούχος ποδοσφαιριστής που έπαιζε ως δεξιός μπακ και ήταν επίσης προπονητής.
Έχοντας εκπροσωπήσει την Μπαρτσελόνα για σχεδόν μια δεκαετία, συνέχισε να εμφανίζεται στην Τσέλσι της Αγγλίας μέχρι την απόσυρσή του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην πατρίδα του είχε το παρατσούκλι Chapi και εμφανίστηκε σε συνολικά 221 αγώνες Λα Λίγκα σε εννέα σεζόν.
Ένας Ισπανός διεθνής σε περισσότερες από 30 περιπτώσεις, ο Φερέρ εκπροσώπησε την Ισπανία σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στο τελευταίο τουρνουά. Άρχισε να εργάζεται ως προπονητής το 2010, στη Φίτεσε.
Συλλογική καριέρα
Μπαρτσελόνα
Γεννημένος στη Βαρκελώνη της Καταλονίας, ο Φερέρ ήταν ένας γρήγορος και σκληρός αμυντικός. Ξεκίνησε την καριέρα του με την Μπαρτσελόνα B, στη συνέχεια υπηρέτησε ως δανεικός στην Τενερίφη τη σεζόν 1989–90, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του στη Λα Λίγκα σε ηλικία 19 ετών
Ο Φερέρ επέστρεψε στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα το επόμενο καλοκαίρι και έγινε πρώτη επιλογή δεξιού μπακ, παραμένοντας έτσι τα επόμενα οκτώ χρόνια και σκοράροντας μία φορά στο πρωτάθλημα. Συχνά συνεργαζόταν με έναν άλλο απόφοιτο της ακαδημίας της Μπαρτσελόνα, τον Σέρχι Μπαρχουάν, στις αμυντικές πτέρυγες.
Ο Φερέρ ήταν βασικό μέλος της διάσημης Dream Team και, κατά τη διάρκεια της θητείας του με τους Μπλαουγκράνα, κέρδισε πέντε πρωταθλήματα, ένα Ευρωπαϊκό Κύπελλο, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων, δύο εγχώρια κύπελλα, τέσσερα Σούπερ Καπ και δύο Σούπερ Καπ. Καθώς η ολλανδική κυριαρχία στο Καμπ Νόου από πλευράς παικτών ήταν ακόμα σημαντική (ο σύλλογος είχε προπονητή τον Λουίς φαν Χάαλ), έφυγε τον Ιούνιο του 1998 μαζί με άλλους σπουδαίους παίχτες όπως ο Γκιγιέρμο Αμόρ.
Τσέλσι
Τον Ιούνιο του 1998, ο Φερέρ υπέγραψε με την Τσέλσι έναντι 2,2 εκατομμυρίων λιρών. Γρήγορα καθιερώθηκε στην ομάδα, βοηθώντας την να προκριθεί για το πρώτο της Τσάμπιονς Λιγκ στην πρώτη χρόνια του. Η νέα του ομάδα κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας την επόμενη χρονιά (αλλά ο Φερέρ έχασε τον τελικό λόγω τραυματισμού) και έφτασε στους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ κατά τη διάρκεια του οποίου έπαιξε σε 14 από τα 16 παιχνίδια, και σημείωσε το μοναδικό του γκολ σε μια νίκη 2–0 επί της Χέρτα Βερολίνου.
Ένας συνδυασμός τραυματισμών και η πολιτική συνεχών εναλλαγών στην ομάδα του προπονητή Τζιανλούκα Βιάλι μείωσε τις ευκαιρίες του Φερέρ τη σεζόν 2000–01, και έκανε μόνο 14 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα. Η Τσέλσι έφτασε σε άλλον ένα τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 2002 – τον οποίο και πάλι έχασε, αν και αυτή τη φορά δεν επιλέχτηκε, παρά το γεγονός ότι έπαιξε στον ημιτελικό εναντίον της Φούλαμ. Χωρίς εύνοια και αντιμετωπίζοντας ισχυρό ανταγωνισμό από νεότερους συμπαίκτες του, έπαιξε μόλις επτά φορές στα δύο τελευταία του χρόνια και έφυγε τον Μάιο του 2003 με τη λήξη του συμβολαίου του, μετρώντας συνολικά 113 αγώνες για τους Λονδρέζους και αποσύρθηκε λίγο μετά στα 33 του χρόνια.
Διεθνής καριέρα
Ο Φερέρ κέρδισε 36 συμμετοχές για την Ισπανία. Το ντεμπούτο του έγινε στις 4 Σεπτεμβρίου 1991 σε μια φιλική νίκη επί της Ουρουγουάης στο Οβιέδο, καθώς η La Roja τελικά δεν προκρίθηκε για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992 .
Στη συνέχεια, ο Φερέρ ήταν βασικός στην εθνική ομάδα, ξεκινώντας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και παίζοντας μία φορά σε αυτό του 1998, στην ήττα της Ισπανίας με 3–2 στη φάση των ομίλων από τη Νιγηρία, έχασε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 και του 2000 λόγω τραυματισμού (με τον συμπαίκτη του στην Μπαρτσελόνα Σέρτζι στην άλλη πλευρά σε όλα αυτά τα τουρνουά).
Το 1992, ο Φερέρ ήταν η πρώτη επιλογή για την Ολυμπιακή ομάδα που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν στη γενέτειρά του.
Προπονητική καριέρα
Μετά τη απόσυρσή του, ο Φερέρ εργάστηκε ως βοηθός σχολιαστή για πολλούς ισπανικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς. Στα τέλη Οκτωβρίου 2010, ανακοινώθηκε ως νέος προπονητής της Φίτεσε στην Έρεντιβιζι, στο επιτελείο του ήταν επίσης ο συμπατριώτης του Άλμπερτ Καπέλας (πρώην προπονητής νέων στη Μπαρτσελόνα) και ο πρώην Ολλανδός τερματοφύλακας Στάνλεϊ Μέντσο, ο οποίος άφησε τη θέση του στην Κάμπουρ ώστε να ενταχθεί στους Ισπανούς.
Ο Φερέρ οδήγησε την ομάδα στη 15η θέση, σε μικρή απόσταση από τον υποβιβασμό. Στη συνέχεια απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του και αντικαταστάθηκε από τον Τζον βαν ντερ Μπρομ.
Στις 17 Φεβρουαρίου 2014, ο Φερέρ διορίστηκε στον σύλλογο της Σεγούντα Ντιβισιόν, Κόρδοβα ΚΦ. Αφού τελείωσαν τη σεζόν στην έβδομη θέση, νίκησαν την Λας Πάλμας στον τελικό των πλέι οφ για να επιστρέψουν στην πρώτη κατηγορία για πρώτη φορά μετά από 42 χρόνια.
Ο Φερέρ απολύθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2014, καθώς η Κόρδοβα κατετάγη τελευταία με μόνο τέσσερις βαθμούς σε οκτώ αγώνες. Στις 20 Ιουνίου του επόμενου έτους διορίστηκε προπονητής της Μαγιόρκα, υπογράφοντας μονοετές συμβόλαιο. Μετά από τρεις νίκες σε 15 παιχνίδια της δεύτερης κατηγορίας, απολύθηκε στις 30 Νοεμβρίου.
Στις 29 Αυγούστου 2017, ο Φερέρ επέστρεψε στη Μπαρτσελόνα ως προπονητής ομάδας θρύλων της.
Προπονητικά στατιστικά
Διακρίσεις
Μπαρτσελόνα
Λα Λίγκα: 1990–91, 1991–92, 1992–93, 1993–94, 1997–98
Κόπα ντελ Ρέι: 1996–97, 1997–98
Σουπερκόπα ντε Εσπάνια: 1991, 1992, 1994, 1996
Ευρωπαϊκό Κύπελλο: 1991–92
Κύπελλο Κυπελλούχων UEFA: 1996–97
Σούπερ Καπ UEFA: 1992, 1997
Τσέλσι
Κύπελλο Αγγλίας: 1999–2000
FA Community Shield: 2000
Σούπερ Καπ UEFA: 1998
Ισπανία
Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: 1992
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ισπανοί προπονητές ποδοσφαίρου στο εξωτερικό
Προπονητές ποδοσφαίρου ΡΚΝ Μαγιόρκα
Προπονητές Σεγούντα Ντιβισιόν
Προπονητές Πριμέρα Ντιβιζιόν
Προπονητές ποδοσφαίρου Φίτεσε
Προπονητές ποδοσφαίρου Έρεντιβιζι
Ισπανοί προπονητές ποδοσφαίρου
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Καταλονίας
Ολυμπιονίκες του ποδοσφαίρου
Ποδοσφαιριστές στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1992
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998
Ποδοσφαιριστές Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ισπανίας
Ποδοσφαιριστές ολυμπιακής ομάδας Ισπανίας
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Ισπανίας Κ21
Ποδοσφαιριστές Τσέλσι ΦΚ
Ποδοσφαιριστές Πρέμιερ Λιγκ
Ποδοσφαιριστές ΚΝ Τενερίφη
Ποδοσφαιριστές Μπαρτσελόνα
Ποδοσφαιριστές Μπαρτσελόνα Β
Ποδοσφαιριστές Σεγούντα Ντιβιζιόν Β
Ποδοσφαιριστές Σεγούντα Ντιβιζιόν
Ποδοσφαιριστές Πριμέρα Ντιβιζιόν
|
590215
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%9D%CE%B5%CE%BA%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B9
|
Γλώσσα Νεκγκίνι
|
Η Νεκγκίνι είναι μια από τις γλώσσες Φινιστέρ της Παπούα Νέας Γουινέας. Ομιλείται σε ένα χωριό της επαρχίας Μαντάνγκ. Ανήκει στην διανεογουινεακή γλωσσική οικογένεια, και πιο συγκεκριμένα στις γλώσσες Φινιστέρ-Χουόν.
Παραπομπές
Ν
|
772052
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7%20%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%95%CE%B8%CE%BD%CF%8E%CE%BD
|
Πύλη όλων των Εθνών
|
Η Πύλη όλων των Εθνών (αρχαία περσικά: duvarthim visadahyum) γνωστή και ως η Πύλη του Ξέρξη, βρίσκεται στα ερείπια της αρχαίας πόλης της Περσέπολης, στο Ιράν.
Η κατασκευή της διατάχθηκε από τον Αχαιμενίδη βασιλιά Ξέρξη Α' (486-465 π.Χ.), τον διάδοχο του ιδρυτή της Περσέπολης, Δαρείου Α' του Μεγάλου.
Η αρχική κύρια είσοδος του ανακτορικού συγκροτήματος βρισκόταν στη νότια πλευρά. Ο Ξέρξης την άλλαξε, προσθέτοντας μια μνημειώδη σκάλα στη δυτική πλευρά που οδηγεί στον επάνω όροφο. Η λειτουργία της Πύλης δεν ήταν μόνο να επιτρέπει την είσοδο των επισκεπτών, αλλά και να διαχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με την κοινωνική τους τάξη.
Η πύλη ήταν μια τετράγωνη υπόστυλη αίθουσα με τρεις πόρτες. Οι λίγοι ευγενείς και πρίγκιπες που επιτρεπόταν να εισέλθουν στο βασιλικό παλάτι κατευθύνονταν από τη νότια πόρτα, ενώ οι άλλοι κατευθύνονταν από την ανατολική πόρτα σε ένα δρομάκι που οδηγούσε σε μια άλλη πύλη.
Έκθεση
Παραπομπές
Μνημεία
|
285583
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2322%20%CE%9A%CE%B9%CF%84%20%CE%A0%CE%B7%CE%BA
|
2322 Κιτ Πηκ
|
Ο Κιτ Πηκ (Kitt Peak) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 12,70. Ανακαλύφθηκε το 1954 από το προσωπικό του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα (Αστεροσκοπείο "Goethe Link" στο Μπρούκλυν της Ιντιάνα), και πήρε το όνομά του από το Αστεροσκοπείο Κιτ Πηκ.
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος του Κιτ Πηκ εκτιμάται σε 16,04 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,0571 ± 0,009.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
Κιτ Πηκ
|
126649
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82
|
Αθερινολόγος
|
Με το όνομα αθερινολόγος ή αθυρνολόγος ή μπέντουλας ονομάζεται ειδικό αλιευτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για το ψάρεμα κυρίως της αθερίνας, αλλά και άλλων μικρών ψαριών, συνήθως σε όρμους, λιμνοθάλασσες και λιμένες.
Περιγραφή
Ο Αθερινολόγος είναι μια τεράστια απόχη χωρίς λαβή, της οποίας η στεφάνη είναι από χοντρό σύρμα ή σιδερένια 6-8 χιλιοστομέτρων με διάμετρο περίπου τα δύο μέτρα η οποία φέρει δίχτυνο σάκο βάθους περί τα 1,5 με 2 μέτρα. Ο σάκος του αθερινολόγου είναι από ψιλό δίχτυ, δηλαδή έχει πολύ μικρά ανοίγματα (μάτια).
Αρχικά η στεφάνη κρέμεται οριζόντια με 3 - 4 χοντρές πετονιές (ή λεπτά σχοινιά) που «ζυγίζονται» (ενώνονται) σε μία πετονιά (μάνα), περίπου 1 μέτρο πάνω από το κέντρο της στεφάνης.
Χρήση εργαλείου
Ο αθερινολόγος ρίχνεται στη θάλασσα είτε από εξέδρα, είτε από λέμβο με τη βοήθεια ενός κοντού (κονταριού). Για να βυθισθεί γρήγορα ο σάκος τοποθετούνται σ' αυτόν μικρά βάρη, μερικά χοντρά βότσαλα, μέχρι να φθάσει στο βυθό ή σε κάποιο επιθυμητό ύψος. Στη συνέχεια ακολουθεί το μαλάγρωμα του εργαλείου. Η μαλάγρα αποτελεί τροφή των ψαριών, (που παρασκευάζεται από ίσα μέρη από τυρί, ψωμί και άμμο), που ρίχνεται αργά-αργά σε μικροποσότητες πάνω από το εργαλείο. Όταν αρχίσουν και μαζεύονται τα ψάρια (περισσότερο από την όσφρησή τους παρά από την όρασή τους), ανασύρεται ο αθερινολόγος πολύ αργά και στη συνέχεια γρήγορα.
Με την απλή αυτή μέθοδο ψαρεύονται κυρίως μικρά ψάρια που κινούνται κατ΄ αγέλες όπως οι αθερίνες, οι σπάροι, καθώς επίσης σάλπες και κέφαλοι. Με τη βοήθεια του εργαλείου αυτού οι ψαράδες εξασφαλίζουν πρόχειρο, πλην όμως ζωντανό, δόλωμα για αλιεία μεγαλύτερων ψαριών.
Δείτε επίσης
Σταφνοκάρι
Ταλιάνι
Πηγές
Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, τόμ. 1ος, σελ. 605
Θ. Μαρσέλλου: Τα ψάρια και το ψάρεμα, Αθήναι 1973, σελ. 264
Αθερινολογος
|
504664
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%BA%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B1
|
Πιστωτική κάρτα
|
Μια πιστωτική κάρτα διαφέρει από μια κάρτα ανάληψης μετρητών. Και οι δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν νόμισμα από τον ιδιοκτήτη της κάρτας.
Σε μια χρεωστική κάρτα υπάρχουν τα χρήματα σε έναν συνδεδεμένο τραπεζικό λογαριασμό.
Σε μια πιστωτική κάρτα υπάρχει ένας τρίτος (τράπεζα ή πιστωτικός οργανισμός), που πληρώνει τον πωλητή και τα χρήματα εισπράττονται αργότερα από τον αγοραστή, λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρέωση της κάρτας μεταθέτει την πληρωμή από τον αγοραστή σε μια μεταγενέστερη ημερομηνία.
Πιστωτικές κάρτες Business
Πιστωτικές κάρτες Business ονομάζονται οι εξειδικευμένες πιστωτικές κάρτες που εκδίδονται στο όνομα των καταχωρημένων επιχειρήσεων και συνήθως μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για επαγγελματικούς σκοπούς. Η χρήση τους έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το 1998 στην Αμερική, για παράδειγμα, το 37% των μικρών επιχειρήσεων ανέφερε ότι χρησιμοποιούσε πιστωτική κάρτα. Το 2009, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε 64%.
Οι πιστωτικές κάρτες Business προσφέρουν μια σειρά από χαρακτηριστικά ειδικά για τις επιχειρήσεις. Συχνά προσφέρουν ειδικές ανταμοιβές σε τομείς όπως στη ναυτιλία, στις προμήθειες γραφείων, στα ταξίδια και στην τεχνολογία των επιχειρήσεων.
Οι πιστωτικές κάρτες Business προσφέρονται από σχεδόν όλους τους μεγάλους εκδότες καρτών—όπως η American Express, η Visa και η MasterCard εκτός από τις τοπικές τράπεζες.
Συστήματα πληρωμών
|
739497
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BA%20%28%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CF%81%CF%83%CE%B5%CF%8A%29
|
Νιου Μπράνσγουικ (Νιου Τζέρσεϊ)
|
Το Νιου Μπράνσγουικ (αγγλικά: New Brunswick) είναι πόλη του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ. Η πόλη βρίσκεται κοντά στο ποταμό Ράριταν και απέχει 27 μίλια νοτιοδυτικά του Μανχάταν. Είναι γνωστή ως ζωντανή εμπορική πόλη, καθώς και ως πανεπιστημιούπολη, αφού εκεί βρίσκονται αρκετά σημαντικά πανεπιστήμια, όπως το Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς.
Το 2019, η πόλη είχε πληθυσμό 55.676 και είναι η 689η πολυπληθέστερη πόλη στις ΗΠΑ.
Εκπαίδευση
Το Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς έχει τρεις από τις πανεπιστημιουπόλεις του στο Νιου Μπράνσγουικ, οι οποίες εκτείνονται και στους γύρω δήμους. Η Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου βρίσκεται επίσης στην πόλη, καθώς και στην πόλη του Πισκάτα.
Το Θεολογικό Σεμινάριο του Νιου Μπράνσγουικ βρίσκεται επίσης στην πόλη. Αυτό το θεολογικό σεμινάριο ιδρύθηκε το 1784 στην Νέα Υόρκη, αλλά μετακινήθηκε το 1910 στο Νιου Μπράνσγουικ.
Το Κολέγιο της Κομητείας Μίντλεσεξ έχει κάποιες εγκαταστάσεις στην πόλη, αλλά η κυρία πανεπιστημιούπολη βρίσκεται στο Έντισον.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πόλεις του Νιου Τζέρσεϊ
|
387153
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AF%20%CE%9D%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%BB%CF%8C
|
Χαρί Νοβιλό
|
Ο Χαρί Νοβιλό, γεννημένος στις 11 Φεβρουαρίου 1992 στην Λυών της Γαλλίας, είναι Γάλλος ποδοσφαιριστής ο οποίος αγωνίζεται ως διεθνής με την Μαρτινίκα.
Αγωνίζεται στην θέση του επιθετικού, ενώ μπορεί να αγωνιστεί τόσο στο κέντρο όσο και στα άκρα του γηπέδου.
Καριέρα
Προερχόμενος από τα τμήματα υποδομής της Σαιν-Φον και στην συνέχεια της Ολιμπίκ Λυών, ο Χαρί Νοβιλό κλήθηκε στην Εθνική Γαλλίας U19. Πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στις 7 Αυγούστου 2010 στην διάρκεια μιας αναμέτρησης πρωταθλήματος απέναντι στην ΑΣ Μονακό. Την σεζόν 2011-2012, παραχωρήθηκε με την μορφή δανεικού στην Χάβρη ΑΚ, και στην συνέχεια στην Γκαζελέκ Αζαξιό το 2013. Την σεζόν 2013-2014, αποχώρησε από την Λυών με προορισμό την ΡΑΕΚ Μονς του Βελγίου, όπου, ωστόσο, δεν είχε ιδιαίτερο χρόνο συμμετοχής.
Το 2014, υπέγραψε στην Κλερμόν Φουτ, ομάδα της Λιγκ 2. Αγωνιζόμενος ως βασικός στην νέα του ομάδα, κλήθηκε στην Εθνική Μαρτινίκας ενόψει του Κυπέλλου Εθνών Καραϊβικής του 2014, στην διάρκεια του οποίου αγωνίστηκε σε δύο αναμετρήσεις.
Στατιστικά
Έως το καλοκαίρι του 2014, μετρούσε συνολικά 32 επαγγελματικές συμμετοχές σε συλλογικό επίπεδο, στην διάρκεια των οποίων έχει πετύχει συνολικά τρία τέρματα.
Παραπομπές
Γάλλοι ποδοσφαιριστές
Μαρτινικανοί ποδοσφαιριστές
Ποδοσφαιριστές Ολιμπίκ Λιονναί
Ποδοσφαιριστές Λε Αβρ ΑΚ
Ποδοσφαιριστές Γκαζελέκ Αζαξιό
Ποδοσφαιριστές ΡΑΕΚ Μονς
Ποδοσφαιριστές Κλερμόν Φουτ Ωβέρνη
Ποδοσφαιριστές Εθνικής Μαρτινίκας
Επιθετικοί ποδοσφαιριστές
|
243944
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Gesta%20Stephani
|
Gesta Stephani
|
Gesta Stephani ("Γκέστα Στέφανι") είναι ο τίτλος μεσαιωνικού χρονικού γραμμένου στα λατινικά, στο οποίο περιγράφεται η αγγλική ιστορία κατά την περίοδο που βασιλέας της Αγγλίας ήταν ο Στέφανος της Αγγλίας, γνωστός και ως Ετιέν ντε Μπλουά (Étienne de Blois μεσ. γαλλ. Éstienne de Blois), δισέγγονος του Γουλιέλμου του Κατακτητή. Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι "Gesta Stephani, Regis Anglorum et Ducis Normannorum" (σε ελεύθερη απόδοση "Πεπραγμένα του Στεφάνου, Βασιλέα της Αγγλίας και Δούκα της Νορμανδίας". Στο έργο περιγράφεται η διαμάχη του βασιλέα με την εξαδέλφη του Ματίλντα της Αγγλίας (Αυτοκράτειρα) (αναφερόμενης και ως "Αυτοκράτειρα Μωντ" (Empress Maud, 1102 – 1167). Αν και αποτελεί μια από τις κυριότερες πηγές για την ιστορία της Αγγλίας εκείνης της περιόδου, ο συγγραφέας του παραμένει άγνωστος. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, συγγραφέας του κειμένου ήταν ο Ρόμπερτ, Επίσκοπος του Μπαθ κατά το χρονικό διάστημα από 1136 ως το 1166. Η αντίληψη αυτή βασίζεται στο γεγονός ότι ο συγγραφέας πρέπει να ήταν πολύ κοντά στον Στέφανο, ενώ είναι σαφές ότι υποστηρίζει τις θέσεις του.
Ιστορία του χειρογράφου
Το αρχικό κείμενο βρέθηκε στην επισκοπική βιβλιοθήκη της Λαόν, πρωτεύουσας του Νομού Αιν (Aisne) της Πικαρδίας. Από εκεί, χάρη στον επίσκοπο Μπενζαμέν ντε Μπρισαντώ (Benjamin de Brischantau) το παρέλαβε ο Αντρέ Ντυσέν (André Duchesne), ο οποίος αναφέρει ότι "παρέλαβε ένα παλαιό, ατελές και ελλιπές κείμενο" και το εξέδωσε στο Παρίσι το 1619 υπό τον τίτλο "Gesta Stephani, Regis Anglorum et Ducis Normannorum" σε συμπίλημα μαζί με άλλα παρόμοιας φύσεως χρονικά, όπως to Gesta Normannorum ducum του Ουίλιαμ της Ζυμιέζ (Guillaume de Jumièges) και την "Εκκλησιαστική Ιστορία" του Orderic Vitalis υπό τον γενικό τίτλο "Historiae Normannorum Scriptores Antiqui". Το πρωτότυπο κείμενο χάθηκε μετά την έκδοσή του στο Παρίσι. Επανεκδόθηκε ως αυτόνομο έργο στην Αγγλία το 1846 από τον Ρίτσαρντ Κλάρκε Σιούελ (Richard Clarke Sewell, 1803-1864) και υπότιτλο "incerto auctore, sed contemporaneo, olim ex vetere codice M. S. Episcopatum Laudunensis ab Andreae Duchesne, edita denuo recensuit, notisque illustravit, Ricardus Clarke Sewell D.C.L.", Collegii Regata Mariae Magdalena apud Oxoniam Socius.
Το αρχικό αυτό κείμενο κάλυπτε, σε έκταση 50 σελίδων στην έκδοση του Ντυσέν, το χρονικό διάστημα από το 1135 ως το 1148 (σε αυτό το σημείο τερματιζόταν απότομα), ενώ η βασιλεία του Στεφάνου τερματίστηκε το 1154. Η περίοδος αυτή, κατά την οποία υπήρξε διαμάχη για τον αγγλικό θρόνο μεταξύ Στεφάνου και Ματίλντας, είναι γνωστή ως "περίοδος της Αναρχίας" (The Anarchy). Στο κείμενο αυτό υπήρχαν αρκετές ελλείψεις - όπως είχε αναφέρει ο Ντυσέν - (ιδιαίτερα για το έτος 1138 και το πρώτο ήμισυ του 1139), οι οποίες μάλλον οφείλονται σε απόσπαση διφύλλων από το αρχικό χειρόγραφο. Ωστόσο, χάρη στις έρευνες του καθηγητή Ρ. Μάινορς (R. A. B.Mynors), βρέθηκε, στη δημοτική βιβλιοθήκη της Βαλανσιέν (Valenciennes), το υπόλοιπο του κειμένου που καλύπτει την χρονική περίοδο μέχρι την λήξη της βασιλείας του Στεφάνου (1154). Η ανακάλυψη αυτή έγινε κατά την εποχή που η επανέκδοση του βιβλίου (με μετάφραση του λατινικού κειμένου στα αγγλικά) από τους Κ. Πότερ (K. R. Potter) και Ρ. Ντέιβις (R. H. C. Davis): Gesta Stephani, Regis Anglorum. English & Latin. Oxford : Clarendon Press, 1976 βρισκόταν στη φάση της προεκτύπωσης και δεν έγινε δυνατή η ενσωμάτωσή του σε αυτήν.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διατίθεται στο Διαδίκτυο:
Ιστορία της Αγγλίας
Χρονικά
Μεσαιωνική Αγγλία
|
761075
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B5%CF%8E-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%B6
|
Πρεώ-Μποκάζ
|
Το Πρεώ-Μποκάζ (γαλλικά: Préaux-Bocage) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Καλβαντός, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Πρεωξουά (γαλλικά: Préauxois).
Παραπομπές
Κοινότητες του Καλβαντός
|
545379
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%20%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1
|
Οι βάσεις και η Βασούλα
|
Οι Βάσεις και η Βασούλα είναι ελληνική δραματική ταινία του 1975, σε σενάριο και σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου.
Υπόθεση
Μια χαρωπή και αφελής κοπέλα, η Βασούλα (Νόρα Βαλσάμη), εργάζεται ως χορεύτρια και ενίοτε ως πόρνη σε ένα καμπαρέ της Τρούμπας, υπό την προστασία του τριτοξαδέλφου και μαστροπού της Μεμά (Χρήστος Ζορμπάς), που της υπόσχεται γάμο. Μαζί της ζει και ο τρελός πατέρας της (Νότης Περγιάλης). Στο καμπαρέ συχνάζει και ένας καλόκαρδος αλλά λίγο αφελής ναύτης του 6ου στόλου, ο Μπόμπυ (Γιώργος Γεωργίου), ο οποίος ντρέπεται να εκδηλώσει τα συναισθήματά του.
Λίγο πιο πέρα από το καμπαρέ που δουλεύει η Βασούλα, τραυματίζεται ένας Αμερικανός ναύτης του 6ου στόλου από έναν Έλληνα φοιτητή, τον Λευτέρη Βάρνα (Βασίλης Κουρής), για προσωπικές τους διαφορές. Ο Λευτέρης, για να μην τον πιάσουν οι αστυνομικοί, παριστάνει τον ερωτευμένο με την Βασούλα. Η Βασούλα τον λυπάται, του δίνει στέγη και τροφή και σιγά-σιγά ερωτεύονται. Ο Λευτέρης της μαθαίνει ότι ο Μεμάς την εκμεταλλεύεται και ότι έχει και εκείνη δικαιώματα. Η Βασούλα αποφασίζει να φύγει από τον Μεμά και να ζήσει με τον Λευτέρη. Όταν όμως πάει να τα πει όλα αυτά στον Μεμά, ο πατέρας της μέσα στο θολωμένο του μυαλό, νομίζει ότι ο Λευτέρης είναι ληστής και έτσι τον καταδίδει στην αστυνομία.
Ο Μεμάς δεν αφήνει την Βασούλα να φύγει έτσι από κοντά του. Βάζει έναν Αμερικανό ναύτη (Michael Brandy) να την ξυλοκοπήσει για να την φοβερίσει. Η Βασούλα όμως δεν το βάζει κάτω. Συναντάει την μάνα του Λευτέρη (Μαρία Ζαφειράκη) και γίνεται ράφτρα για να ζήσει. Όμως, πεθαίνει ο πατέρας της και εκείνη αναγκάζεται να ξαναπέσει στην πορνεία για να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας. Η Βασούλα πληρώνει την εγγύηση του Λευτέρη, ο οποίος την επόμενη μέρα αποφυλακίζεται από τις φυλακές της Αίγινας, όπου κρατείται. Όμως, όταν πάει για τελευταία φορά στην Τρούμπα, βιάζεται από τον Αμερικανό ναύτη που την είχε ξυλοκοπήσει και συναντάει τον Μεμά, ο οποίος θέλει να της χαρακώσει τα μάγουλα, για να μάθει όλος ο κόσμος πως κάποτε ήταν πόρνη. Ο Μπόμπυ της εκδηλώνει τα συναισθήματά του, αλλά εκείνη θυμωμένη τον διώχνει. Η Βασούλα δεν αντέχει άλλο, σκοτώνει τον Μεμά και οδηγείται στην φυλακή.
Διανομή
Νόρα Βαλσάμη - Βασούλα
Νότης Περγιάλης - Βαγγέλης
Χρήστος Ζορμπάς - Μεμάς
Ελένη Θεοφίλου - Δέσπω
Γιώργος Γεωργίου - Μπόμπυ
Δημήτρης Ιωακειμίδης - ιδιοκτήτης καμπαρέ
Γιώργος Τζιφός - Καραδόντης
Μαρία Ζαφειράκη - μητέρα Λευτέρη
Στράτος Παχής - κλητήτρας πανεπιστημίου
Πληροφορίες
Ήταν η τελευταία δραματική ταινία της μεγαλύτερης ιδιωτικής παραγωγής ταινιών στην Ελλάδα, της Φίνος Φιλμς. Γυρίστηκε στα Σπάτα, στα στούντιο της Φίλος Φιλμ, και έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 3 Μαρτίου 1975, κόβοντας 25.123 εισιτήρια, ενώ κατατάχθηκε στην 27η θέση ανάμεσα σε 47 ταινίες της ίδιας σεζόν.
Είναι μια αλληγορική ταινία, στην οποία η Βασούλα είναι η Ελλάδα και προαγωγός της οι καταπιεστές της Ελλάδας. Την σκηνοθεσία και το σενάριο (με βάση μια ιδέα του Λάκη Μιχαηλίδη) τα υπογράφει ο Ντίνος Δημόπουλος και την μουσική ο Γιώργος Χατζηνάσιος. Τα τραγούδια της ταινίας «Θα ΄ρθει βροχή» και «Κόκκινο γαρούφαλό μου» ερμηνεύουν η Ρένα Κουμιώτη και η Νόρα Βαλσάμη αντίστοιχα.
Είναι η τελευταία ταινία της Νόρας Βαλσάμη με τη Φίνος Φιλμ.
Οι βάσεις και η Βασούλα κυκλοφόρησε και σε μορφή DVD στις 15 Μαρτίου 2006.
Παραπομπές
Εξωτερικές πηγές
Οι βάσεις και η Βασούλα στην TMDb
Οι βάσεις και η Βασούλα στην Φίνος Φιλμ
Ελληνικές ταινίες
Ταινίες του 1975
Ελληνόφωνες ταινίες
Ελληνικές δραματικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής Φίνος Φιλμ
Ταινίες σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου
Ταινίες σε σενάριο Ντίνου Δημόπουλου
Ταινίες γυρισμένες στην Ελλάδα
|
89568
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%82
|
Ασωπός
|
Ο Ασωπός gang είναι καλύτερος από το Παπαδιάνιακα gang. Η λέξη Ασωπός μπορεί να αναφέρεται:
Στον ποταμό Ασωπό (Βοιωτία - Αττική)
Στον ποταμό Ασωπό της Κορινθίας
Στον ποταμό και σταθμό σιδηροδρόμου Ασωπό της Φθιώτιδας
Στον μυθικό ποτάμιο θεό Ασωπό
Στο Δήμο Ασωπού του Νομού Λακωνίας
Στην αρχαία πόλη Ασωπός της Λακωνίας
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
828111
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%81%20%CE%93%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BA
|
Σερντάρ Γκιουζιουμπουγιούκ
|
Ο Σερντάρ Γκιουζιουμπουγιούκ (· Χάαρλεμ, 29 Οκτωβρίου 1985) είναι Ολλανδός διαιτητής ποδοσφαίρου.
Είναι διεθνής διαιτητής της FIFA από το 2012, και ανήκει στην κατηγορία elite διαιτητών της UEFA.
Παραπομπές
Ολλανδοί διαιτητές ποδοσφαίρου
Διαιτητές ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ
|
774190
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%B7%20%CE%9D%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7
|
Διακοπές στη Νάπολη
|
Το Διακοπές στη Νάπολη (αγγλικά: It Started in Naples) είναι μια αμερικανική ρομαντική κομεντί του 1960 σε σκηνοθεσία Μέλβιλ Σάβελσον, παραγωγή Τζακ Ρόουζ και σενάριο του Σούσο Τσέκι ντ' Αμίκο, το οποίο βασίστηκε σε μια ιστορία των Μάικλ Πέρτουι και Τζακ Ντέιβις. Η Technicolor φωτογραφία έγινε από τον Ρόμπερτ Σούρτες. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Κλαρκ Γκέιμπλ, Σοφία Λόρεν, Βιττόριο ντε Σίκα και ένα καστ Ιταλών ηθοποιών. Αυτή ήταν η τελευταία ταινία του Γκέιμπλ που κυκλοφόρησε όσο ο ηθοποιός ζούσε καθώς και η τελευταία του έγχρωμη ταινία.
Οι Χαλ Περέιρα, Ρόλαντ Άντερσον, Σάμιουελ Μ. Κόουμερ και Αρίγκο Μπρέσι ήταν υποψήφιοι για Όσκαρ σκηνογραφίας.
Η ταινία κυκλοφόρησε από την Paramount Pictures στις 7 Αυγούστου 1960.
Υπόθεση
Λίγες μόνο μέρες πριν από τον γάμο του, ο Μάικλ Χάμιλτον, δικηγόρος από τη Φιλαδέλφεια, ταξιδεύει στη Νάπολη της νότιας Ιταλία για να διευθετήσει τα περιουσακά ζητήματα του αείμνηστου αδελφού του, Τζόζεφ, με τον Ιταλό δικηγόρο Βιτάλι. Στην αρχή της ταινία, δηλώνει ότι έχει ξαναπάει στην Ιταλία για να πολεμήσει κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη Νάπολη, ο Μάικλ ανακαλύπτει ότι ο αδερφός του είχε έναν γιο, τον οκτάχρονο Νάντο, τον οποίο φροντίζει η θεία του, Λουτσία, τραγουδίστρια σε καμπαρέ. Ο Τζόζεφ δεν παντρεύτηκε ποτέ τη μητέρα του Νάντο, αλλά πνίγηκε μαζί της σε ναυάγιο. Η πραγματική σύζυγος του Τζόζεφ, την οποία είχε αφήσει το 1950, ζει στη Φιλαδέλφεια. Ο Μάικλ ανακαλύπτει με απογοήτευση ότι ο αδερφός του ξόδεψε μια περιουσία σε πυροτεχνήματα. Βλέποντας τον Νάντο να μοιράζει φωτογραφίες της Λουτσίας στις 2 τα ξημερώματα, ο Μάικλ θέλει να τον γράψει στο Αμερικανικό Σχολείο της Ρώμης, αλλά η Λουσία κερδίζει την επιμέλεια του αγοριού. Παρά τη διαφορά ηλικίας, σύντομα το αίσθημα μεταξύ του Μάικλ και της Λουσίας φουντώνει και ο Μάικλ αποφασίζει να μείνει στην Ιταλία.
Διανομή
Κλαρκ Γκέιμπλ ως Μάικλ Χάμιλτον
Σοφία Λόρεν ως Λουτσία Κούρτσιο
Βιττόριο ντε Σίκα ως Μάριο Βιτάλε
Κάρλο Αντζελέτι ("Μαριέτο") ως Νάντο Χάμιλτον
Πάολο Καρλίνι ως Ρέντσο
Κλαούντιο Ερμέλι ως Luigi
Μπομπ Κάνιγχαμ ως Ντον Μακ Γκουάιρ
Παραγωγή
Ένα από τα κυριότερα σημεία της ταινίας είναι ένα μουσικό νούμερο της Λόρεν που λέγεται "Tu vuò fà l'americano" ("Θες να είσαι Αμερικανός"), γραμμένο από τον διάσημο Ναπολιτάνο συνθέτη Ρενάτο Καροζόνε.
Ο Αντζελέτι δεν μιλούσε αγγλικά και έμαθε τον ρόλο του φωνητικά, κάτι που είχε κάνει και στην προηγούμενη ταινία του, στην οποία μιλούσε γερμανικά χωρίς να τα γνωρίζει.
Τη δεύτερη μέρα των γυρισμάτων μιας σκηνής στο δικαστήριο, ένας ηθοποιός που υποδύεται έναν από τους δικαστές δεν ήταν διαθέσιμος, επειδή είχε σχέδια να πάει την οικογένειά του στην παραλία. Ο ηθοποιός έστειλε στη θέση του τον αδερφό του, ο οποίος δεν του έμοιαζε καν.
Τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Ρώμη, τη Νάπολη και το Κάπρι.
Υποδοχή
Η αεφημερίδα The New York Times χαρακτήρισε την ταινία ένα «ελαφρύ, προφανές ειδύλλιο» αλλά επαίνεσε τη Λόρεν. Το περιοδικό Variety ανέφερε ότι το σενάριο και η σκηνοθεσία του Σάβελσον «προσπαθούν υπερβολικά να κάνουν την ταινία τρομερά αστεία και ριψοκίνδυνη». Ωστόσο, ο Γκέιμπλ και η Λόρεν είναι "ένα εκπληκτικά αποτελεσματικό και συμβατό κωμικό ζευγάρι" και πάνω απ' όλα, η Λόρεν δίνει "μια έντονη και διασκεδαστική ερμηνεία". Αντίθετα, ο κριτικός κινηματογράφου Λέοναρντ Μάλτιν είπε ότι το πρωταγωνιστικό δίδυμο «ποτέ δεν κάνει κλικ ερωτικά, αλλά κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί».
Οικιακά μέσα
Η ταινία κυκλοφόρησε σε ντιβιντί στη Βόρεια Αμερική το 2005.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αμερικανικές ρομαντικές κωμικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής Paramount Pictures
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 1960
Αγγλόφωνες ταινίες
|
582503
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%B2%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A4%CF%83%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%B3%CE%BF%CE%B2
|
Μστισλάβ του Τσέρνιγοβ
|
O Μστισλάβ Βλαντιμίρβιτς, Λευκορωσικά: Мсціслаў Уладзіміравіч (απεβ. π. 1035) από τον Οίκο των Ρουρικιδών ήταν πρίγκιπας του Τμουταρακάν (988-π. 1035) και του Τσέρνιγοβ (1024-π. 1035).
Βιογραφία
Ήταν γιος τού Βλαδίμηρου Α΄ μεγάλου πρίγκιπα του Κιέβου και της Ρογκνέντας, κόρης του Ρογκβόλοντ πρίγκιπα του Πολότσκ.
Είναι ο πρώτος πρίγκιπας του Τμουταρακάν και του Τσέρνιγοβ, που αναφέρεται στους Ρώσους τού Κιέβου. Ο πατέρας του τον όρισε κυβερνήτη τού Τμουταρακάν, ενός σημαντικού φρουρίου στο Στενό τού Κερτς το 988 ή αργότερα.
Ο Μστισλάβ κατέλαβε τις κεντρικές περιοχές των Ρώσων τού Κιέβου, τις οποίες κυβερνούσε ο αδελφός του Γιαροσλάβ Α΄ ο σοφός το 1024, αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει το Κίεβο. Ανάγκασε τις φυλές των Ανατολικών Σλάβων να εγκατασταθούν ανατολικά τού ποταμού Δνείστερου και να αποδεχθούν την κυριαρχία του. Ο Γιαροσλάβ Α΄ έδωσε μάχη εναντίον του στο Λίστβεν τού Τσέρνιγοβ, αλλά ηττήθηκε και αποδέχθηκε τη διαίρεση των Ρώσων τού Κιέβου με διαχωριστική γραμμή τον Δνείστερο. Τότε ο Μστισλάβ μετέφερε την έδρα του στο Τσέρνιγοβ (νυν Τσέρνιχιβ Ουκρανίας) και έγινε ο πρώτος ηγεμόνας του πριγκιπάτου, που δημιουργήθηκε γύρω από την πόλη.
Οικογένεια
Απέκτησε ένα τέκνο:
Ευστάθιος.
Πηγές
Russian Primary Chronicle (year 6539), p. 136.
Ρουρικίδες
|
37534
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BF%CF%85
|
Μακάου
|
Η Ειδική Διοικητική Περιοχή Μακάου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (Κινέζικα: 中華人民共和國澳門特別行政區, προφορά Κινέζικα ▶, προφορά Καντονέζικα ▶, Πορτογαλικά: Região Administrativa Especial de Macau da República Popular da China, προφορά Πορτογαλικά ▶, συντομογραφία RAEM), ευρύτερα γνωστή ως Μακάο, είναι μικρή περιοχή της νοτιοανατολικής ακτής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, με έκταση 33 τ.χλμ. και πληθυσμό 672.800 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022. Διοικούμενο από την Πορτογαλία ως το 1999, ήταν η παλιότερη ευρωπαϊκή αποικία στην Κίνα, χρονολογούμενη από τον 16ο αιώνα. Η διοίκηση του Μακάο μεταβιβάστηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1999 στη Λ.Δ. της Κίνας και είναι τώρα μία από τις δύο ειδικές διοικητικές περιφέρειες της χώρας, μαζί με το Χονγκ Κονγκ.
Επίσημη γλώσσα του Μακάο είναι τόσο η μανδαρινική κινεζική όσο και η πορτογαλική. Επίσης χρησιμοποιείται επίσημα η καντονεζική διάλεκτος της κινεζικής.
Ιστορία
Η καταγεγραμμένη ιστορία του Μακάου ξεκινάει από τη δυναστεία των Τσιν την περίοδο 221-206 π.Χ., όταν η περιοχή που σήμερα ονομάζεται Μακάου ήταν κάτω από την αρμοδιότητα της κομητείας Πανίου, στην περιφέρεια Νανάι της επαρχίας Γκουανγκντόνγκ. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν πρόσφυγες από τη Μογγολική εισβολή κατά τη δυναστεία των νότιων Σονγκ. Κατά τη δυναστεία των Μινγκ μεταξύ 1368 και 1644 μ.Χ., το Μακάου κατοικήθηκε από ψαράδες των επαρχιών Γκουανγκντόνγκ και Φουτζιάν, αλλά δεν αναπτύχθηκε ιδιαίτερα παρά μόνο μετά την άφιξη των Πορτογάλων τον 16ο αιώνα. Το 1535 Πορτογάλοι έμποροι έλαβαν το δικαίωμα χρήσης των λιμανιών του Μακάου και ξεκίνησαν εμπορικές δραστηριότητες, χωρίς να έχουν την έγκριση της παραμονής στο έδαφος της Κίνας. Το 1552-53, έλαβαν προσωρινές άδειες κατασκευής αποθηκών, ενώ σύντομα έχτισαν πέτρινα σπίτια και ανέπτυξαν την περιοχή με το σημερινό όνομα Ναμ Βαν. Το 1557 αναφέρεται ως το έτος της ίδρυσης του πρώτου μόνιμου οικισμού στο Μακάου, ο οποίος έγινε από τους Πορτογάλους με αντίτιμο ασήμι.
Με την ανάπτυξη του οικισμού και την εισροή όλο και περισσότερων Πορτογάλων εμπόρων, ήταν απαραίτητο αίτημα η δυνατότητα αυτοδιοίκησης, κάτι το οποίο όμως επιτεύχθηκε μόνο το 1840. Το 1576 ο Πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ' ίδρυσε τη Ρωμαιοκαθολική Επισκοπή του Μακάου, ενώ το 1583 σχηματίστηκε κάτω από αυστηρή επίβλεψη των Κινεζικών αρχών ένα τοπικό συμβούλιο των Πορτογάλων με αρμοδιότητα σε θέματα κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων. Αν και το λιμάνι του Μακάου ανθούσε, αποτελούσε παράλληλα στόχο επαλειμμένων αλλά αποτυχημένων προσπαθειών κατάκτησης των Ολλανδών κατά τον 17ο αιώνα. Μετά τον πόλεμο του οπίου (1839-42), η Πορτογαλία κατέλαβε την Τάιπα (1851) και την Κολοάνε (1864). Το 1887, η κυβέρνηση των Κιν υποχρεώθηκε να υπογράψει μία εμπορική Σινοπορτογαλική συνθήκη, σύμφωνα με την οποία η Κίνα παραχωρούσε στην Πορτογαλία το δικαίωμα διαρκούς κατοχής και διακυβέρνησης του Μακάου. Η Πορτογαλία από την πλευρά της παραχώρησε το δικαίωμα ελέγχου από την Κίνα σε περίπτωση μετάβασης του Μακάου σε άλλη κυριαρχική δύναμη. Με τη συνθήκη αυτή, το Μακάου έγινε επίσημα αποικία της Πορτογαλίας.
Μετά την εκθρόνιση της δυναστείας Τσιν από την επανάσταση του Ξινάι το 1928, η κυβέρνηση της Κουομιντάνγκ (ΚΜΤ) διαβίβασε επίσημα στην Πορτογαλία τη διάλυση της συνθήκης που είχε υπογραφεί το 1887, και υπέγραψε στη θέση της μία νέα εμπορική συνθήκη. Οι δύο δυνάμεις υπέγραψαν σύμφωνο φιλίας και εμπορικών συναλλαγών, με μικρές προσαρμογές, οι οποίες δεν άλλαξαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πορτογαλίας στο Μακάου. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949, η κυβέρνηση του Πεκίνου κατήργησε την τελευταία συμφωνία, ως επέμβαση ξένων δυνάμεων σε κινεζικό έδαφος, αλλά διατήρησε το στάτους κβο του Μακάου.
Η επίδραση της πολιτιστικής επανάστασης στην υπόλοιπη Κίνα, σε συνδυασμό με τη γενική δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση της Πορτογαλίας, προκάλεσαν ταραχές στο Μακάου το 1966, με συνέπεια τον θάνατο 6 και τον τραυματισμό 200 ατόμων. Η Πορτογαλική κυβέρνηση δήλωσε δημόσια συγγνώμη στις 28 Ιανουαρίου 1967 για τα επεισόδια, και μετά τα γεγονότα αυτά υποχρεώθηκε να δώσει βήμα στην Κίνα για τη διακυβέρνηση της περιοχής του Μακάου.
Λίγο μετά το αριστερό στρατιωτικό πραξικόπημα του 1974 στη Λισαβόνα, η νέα κυβέρνηση της Πορτογαλίας φάνηκε αποφασισμένη να εγκαταλείψει όλες τις υπερπόντιες κτήσεις της. Το 1976, η Λισαβόνα προσδιόρισε το Μακάου ως κινεζική επικράτεια κάτω από Πορτογαλική διοίκηση και παραχώρησε μεγάλες αυτονομίες στη διοίκηση και την οικονομία. Τρία χρόνια αργότερα, οι δύο χώρες συμφώνησαν να αναγνωρίσουν το Μακάου ως «κινεζική επικράτεια κάτω από προσωρινή Πορτογαλική διοίκηση», ενώ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για το ζήτημα το 1986. Τον επόμενο χρόνο, υπέγραψαν κοινή διμερή συμφωνία με την οποία το Μακάου αποτέλεσε μία ειδική διοικητική περιφέρεια της Κίνας. Πλήρης κυριότητα δόθηκε στην Κινεζική κυβέρνηση στις 20 Δεκεμβρίου του 1999.
Γεωγραφία
Το Μακάου ή Μακάο (Macau ή Macao) άλλοτε υπερπόντιο εδαφικό διαμέρισμα της Πορτογαλίας, βρίσκεται στις νότιες ακτές της Κίνας, στην οποία επιστράφηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1999. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά των εκβολών του ποταμού Τσου (Τσου Τσιανγκ), νότια από την Καντόνα και απέναντι από την πρώην βρετανική αποικία του Χονγκ Κονγκ. Περιλαμβάνει μια μικρή και στενή χερσόνησο τής κινεζικής επαρχίας Κουάνγκ-τουνγκ και τα νησιά Τάιπα και Κουλόανε. Έχει συνολική έκταση 16,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η πόλη του Μακάου καταλαμβάνει ολόκληρη σχεδόν τη χερσόνησο. Η ονομασία της προέρχεται από την κινεζική λέξη Α-μανγκάο, δηλαδή Όρμος της θεάς Α-μα, προστάτιδας των ναυτικών. Η έκταση του Μακάου είναι στα 33 τ.χλμ. και αυξάνεται διαρκώς λόγω της ανάκτησης γης, η οποία ξεκίνησε σταδιακά κατά τις αρχές του 20ού αιώνα και έχει επιταχυνθεί από το 1991 και μετά, παράλληλα με πολλές παραπλήσιες περιοχές στη δυτική Κίνα.
Τόσο η χερσόνησος όσο και τα νησιά αποτελούνται από γρανιτικούς λόφους που περιβάλλονται από μικρές επίπεδες εκτάσεις. Το υψηλότερο σημείο του εδαφικού διαμερίσματος βρίσκεται στο νησί Κουλόανε και φθάνει τα 174 μέτρα. Δεν υπάρχουν μόνιμα ποτάμια ρεύματα και το γλυκό νερό είτε συλλέγεται από τις βροχές είτε εισάγεται.
Το Μακάου βρίσκεται στην τροπική ζώνη. Τα 4/5 των ετήσιων βροχών του, που κυμαίνονται από 1.000 ως 2.500 χιλιοστόμετρα, πέφτουν κατά τη θερινή περίοδο των βροχών, όταν από τον Απρίλιο ως τον Σεπτέμβριο πνέει ο νοτιοδυτικός μουσώνας. Εκτός από βροχεροί, οι θερινοί μήνες είναι επίσης θερμοί, υγροί και γενικά δυσάρεστοι. Οι χειμώνες αντίθετα, μπορεί να είναι θαυμάσιοι.
Η φυσική βλάστηση, πριν από την αποψίλωση των λόφων για την παραγωγή καυσόξυλων και τη δημιουργία χώρου για κατοικίες, αποτελούνταν από αείφυλλα δάση μουσώνων. Στα νησιά υπάρχουν κατά τόπους μικρές γεωργικές εκτάσεις, αλλά οι γεωργικοί οικισμοί είναι μικροί. Στα κύρια προϊόντα συγκαταλέγονται τα λαχανικά και τα φασόλια.
Δημογραφικά στοιχεία
Το Μακάου είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή στον κόσμο, με πυκνότητα πληθυσμού 21.413 κατοίκων ανά τετρ. χλμ. Το 92,3% του πληθυσμού του είναι Κινέζοι, ενώ το 0,7% είναι πρόσμιξη Κινέζων και Πορτογάλων και συχνά αναφέρεται ως Μακαουανοί και το 0,6% Πορτογάλοι. Σύμφωνα με στοιχεία απογραφής του 2011, 46,2% των κατοίκων έχουν γεννηθεί στην ηπειρωτική Κίνα, από τους οποίους το 69,2% στην Γκουανγκντόνγκ και 13,9% στη Φουτζιάν. Το 40,9% των κατοίκων έχουν γεννηθεί στο Μακάου, ενώ 3,5% στο Χονγκ Κονγκ, 2,6% στις Φιλιππίνες, 1,3% στο Βιετνάμ, 1,1% στην Ινδονησία και 0,3% στην Πορτογαλία.
Η πληθυσμιακή ανάπτυξη του Μακάου οφείλεται κύρια στην εσωτερική μετανάστευση από την Κίνα και την εισροή εργατών από άλλες χώρες, καθώς ο ρυθμός γεννήσεων καταγράφεται ως ένας από τους μικρότερους στον κόσμο 8,88 ανά 1000 κατοίκους, εκτίμηση 2015). Με βάση πρόσφατη έρευνα, το Μακάου έχει το δεύτερο μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση με 84,51 έτη (81,55 οι άνδρες και 87,61 οι γυναίκες), ενώ η βρεφική θνησιμότητα (3,12 θάνατοι ανά 1000 γεννήσεις ζωντανών παιδιών) είναι από τις μικρότερες παγκόσμια (εκτίμηση 2015).
Το Μακάου έχει ως επίσημες γλώσσες τόσο τα Κινέζικα (Καντονέζικα) όσο και τα Πορτογαλικά. Τα τυπικά Πορτογαλικά του Μακάου είναι ίδια με τα Ευρωπαϊκά. Επίσης, χρησιμοποιούνται άλλες γλώσσες όπως τα Μανδαρινικά, τα Αγγλικά και τα Χοκιέν. Η τοπική διάλεκτος, γνωστή και ως Πατουά, είναι ακόμα σε χρήση κύρια από τους μιγάδες πληθυσμούς.
Οι περισσότεροι Κινέζοι του Μακάου ακολουθούν τις κινεζικές παραδόσεις, με τις θρησκείες του Ταοϊσμού, του Βουδισμού και του Κομφουκιανισμού. Παράλληλα, υπάρχει μία σημαντική χριστιανική κοινότητα Ρωμαιοκαθολικών (7%) και Προτεσταντών (2%). Αντίστοιχα, το 17% του πληθυσμού ακολουθεί τον βουδισμό Μαχαγιάνα.
Κύριος μοχλός της οικονομίας είναι ο τουρισμός, καθώς το 14,6% του εργατικού δυναμικού απασχολείται σε εστιατόρια και ξενοδοχεία, και το 10,3% σε καζίνο και τυχερά παιχνίδια. Με τον προγραμματισμό ανάπτυξης νέων ξενοδοχειακών μονάδων και καζίνο, αρκετοί τομείς αντιμετωπίζουν έλλειψη εργατικού δυναμικού, με συνέπεια η κυβέρνηση να προωθεί την εισροή μεταναστών. Σήμερα, οι μετανάστες αποτελούν περισσότερο από το 25% της εργατικής δύναμης του Μακάου, φτάνοντας περίπου τις 98.500.
Πολιτικό καθεστώς
Το Μακάου είναι περιορισμένη δημοκρατία. Στις άμεσες εκλογές δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι είναι 18 ετών για το ήμισυ της βουλής και την πλειοψηφία των εδρών σε 18 επαρχιακά συμβούλια. Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να είναι μόνιμοι κάτοικοι και να έχουν ζήσει στο Χονγκ Κονγκ για τα 7 προηγούμενα έτη. Στις έμμεσες εκλογές λαμβάνουν μέρος 220.000 μέλη από λειτουργικές εκλογικές περιφέρειες και μία 800μελής επιτροπή.
Αρχηγός της κυβέρνησης από τις 20 Δεκεμβρίου 2019 είναι ο φίλα προσκείμενος στο Πεκίνο, Χο Ιάτ Σεν.
Εκλογές
Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 17 Σεπτεμβρίου 2017. Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 15 Σεπτεμβρίου 2013 εξελέγησαν 33 βουλευτές, εκ των οποίων οι 14 από γεωγραφική περιφέρεια, οι 12 από λειτουργική περιφέρεια και οι 7 διορισμένοι από τον ανώτερο κυβερνήτη (Chief Executive).
Οικονομία
Εκτός από αποθέματα αλιευμάτων στις εκβολές του ποταμού Τσου, το Μακάου διαθέτει περιορισμένους φυσικούς πόρους. Αποτελεί, όμως, ελεύθερο λιμάνι και το εμπόριο κατέχει σημαντική θέση στην οικονομία του. Το 1996, το ΑΕΠ ανερχόταν σε 7,3 εκ. δολάρια ΗΠΑ (17.600 δολ. ΗΠΑ κατά κεφαλήν). Κύριο εξαγώγιμο προϊόν είναι τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, αλλά εξάγονται επίσης πυροτεχνήματα, παιχνίδια, κινεζικά κρασιά, λιβάνι, κασέλες από ξύλο καμφορόδεντρου, τεχνητά άνθη και ηλεκτρονικά.
Το Μακάου είναι γνωστό για τη βιομηχανία στοιχήματος και τα καζίνο του.
Πολιτισμός
Η ανάμειξη των πολιτισμών της Κίνας και της Πορτογαλίας, καθώς και θρησκευτικών παραδόσεων, για διάστημα μεγαλύτερο από τέσσερις αιώνες, έχει δημιουργήσει στο Μακάου μία μοναδική συλλογή γιορτών, εκδηλώσεων και εθίμων. Η μεγαλύτερη εκδήλωση είναι το Γκραν Πρι του Μακάου τον Νοέμβριο, κατά το οποίο οι δρόμοι μετατρέπονται σε πίστα ταχύτητας, όπως αντίστοιχα στο Μονακό. Άλλες εκδηλώσεις είναι το Φεστιβάλ Τεχνών τον Μάρτιο, η Διεθνής Παρουσίαση Πυροτεχνημάτων τον Σεπτέμβριο, το φεστιβάλ διεθνούς μουσικής τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, και ο διεθνής μαραθώνιος τον Δεκέμβριο.
Η σεληνιακά κινεζική πρωτοχρονιά είναι το πιο σημαντικό παραδοσιακό ορόσημο και ο εορτασμός συνήθως γίνεται στα τέλη του Ιανουαρίου ή στις αρχές του Φεβρουαρίου. Ο ναός Που Τάι Ουν στην Τάιπα είναι ο χώρος εορτασμού του Του Τέι, του θεού της γης, τον Φεβρουάριο. Ο δρόμος των παθών του Κυρίου είναι επίσης μία γνωστή καθολική γιορτή, επίσης τον Φεβρουάριο. Ο ναός Α-μα, αφιερωμένος στη θεά Ματσού, γιορτάζει τον Απρίλιο, ενώ η γιορτή του μεθυσμένου δράκου γίνεται τον Μάιο. Σο Κολοάνε τιμάται ο θεός Ταμ Κονγκ την ίδια μέρα, ενώ το φεστιβάλ των πλοίων του δράκου γίνεται στο τέλος Αυγούστου. Όλες οι γιορτές και εκδηλώσεις έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το χειμερινό ηλιοστάσιο τον Δεκέμβριο.
Η τοπική κουζίνα του Μακάου αποτελείται από ένα μείγμα Καντονέζικης και Πορτογαλικής κουζίνας. Πολλά μοναδικά πιάτα προέρχονται από τη μίξη τοπικών μπαχαρικών που χρησιμοποίησαν οι Πορτογάλοι για να αναπαράγουν τη δικιά τους κουζίνα στην Κίνα. Τα συστατικά και οι σάλτσες περιλαμβάνουν στοιχεία από την Ευρώπη, τη Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ινδία και τη νοτιοανατολική Ασία, καθώς και τοπικά Κινέζικα στοιχεία.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα της κυβέρνησης του Μακάου
Γραφείο ενημέρωσης της Κυβέρνησης
Macau Yearbook
Γραφείο Πολιτιστικών Υποθέσεων
Κρατικό Γραφείο Τουρισμού του Μακάου
Οδηγός της πόλης του Μακάου
Πρώην πορτογαλικές αποικίες
Πρώην αποικίες στην Ασία
Κράτη και περιοχές που ιδρύθηκαν το 1999
|
837857
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B3%CF%8E%20%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD%20%28%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%29
|
Εγώ Ποτέ (τηλεοπτική σειρά)
|
Το Εγώ Ποτέ (πρωτότυπος αγγλικός τίτλος: Never Have I Ever) είναι μια Αμερικανική κωμική-δραματική τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί η Μαϊτρέγι Ραμακρίσναν, δημιουργημένη από τις Μίντι Κάλινγκ και Λανγκ Φίσερ. Παρόλο που τοποθετείται στην Κοιλάδα Σαν Φερνάντο, βασίζεται χαλαρά στις παιδικές εμπειρίες της Κάλινγκ στην Βοστώνη. Έκανε πρεμιέρα στο Netflix στις 27 Απριλίου του 2020, και έλαβε γενικά θετικά σχόλια από τους κριτικούς.
Η σειρά έχει περιγραφεί ως ορόσημο για την εκπροσώπηση της Νότιας Ασίας στο Χόλυγουντ και έχει επαινεθεί για την κατάρριψη των ασιατικών στερεοτύπων. Στις 1 Ιουλίου 2020, το Netflix ανανέωσε τη σειρά για μια δεύτερο κύκλο, ο οποίος έκανε πρεμιέρα στις 15 Ιουλίου του 2021. Το Netflix ανανέωσε τη σειρά για τρίτο κύκλο στις 19 Αυγούστου του 2021, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 12 Αυγούστου του 2022 και αποτελείται από 10 επεισόδια, και ο τέταρτος και τελευταίος κύκλος κυκλοφόρησε στις 8 Ιουνίου του 2023.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εγώ Ποτέ στην IMDb
Τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας του 2020
Τηλεοπτικές σειρές Netflix
Τηλεοπτικές σειρές της Universal Television
|
668382
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CE%BB
|
Τυλ
|
Η Τυλ (γαλλικά: Tulle) είναι κοινότητα στη νότια Γαλλία, πρωτεύουσα του νομού Κορέζ, στη διοικητική περιοχή Νέα Ακουιτανία.
Έχει πληθυσμό 14.836 κατοίκους (απογραφή του 2017) και είναι το κέντρο της ευρύτερης αστικής περιοχής με 31.261 κατοίκους (2015). Η πόλη ανήκε στην πρώην περιοχή Λιμουζέν.
Ονομάστηκε «η πόλη των επτά λόφων» και δημιούργησε τη φήμη της με την ανάπτυξη της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας: έγινε ένα από τα κέντρα παραγωγής δαντέλας (με το διεθνές της φεστιβάλ), όπλων (με εργοστάσιο όπλων) και ακορντεόν (Ακορντεόν Μωζάν).
Οι κάτοικοι ονομάζονται Τυλίστ.
Γεωγραφικά στοιχεία
Η κοινότητα Τυλ βρίσκεται στο κέντρο του νομού Κορέζ, στην περιοχή Νέα Ακουιτανία. Ήταν τμήμα της πρώην διοικητικής περιοχής Λιμουζέν.
Είναι η πρωτεύουσα του νομού, έχει πληθυσμό 14.836 κατοίκους (απογραφή του 2017) και είναι το κέντρο πολεοδομικού συγκροτήματος που συγκεντρώνει 31.261 κατοίκους (2015). Απέχει 22 (οδικώς 28) χιλιόμετρα από τη Μπριβ-λα-Γκαγιάρντ, 52 (οδικώς 62) χιλιόμετρα από την Υσσέλ, τις δύο υπονομαρχίες του νομού Κορέζ και 190 χιλιόμετρα (οδικώς 238) από το Μπορντώ, πρωτεύουσα της Νέας Ακουιτανίας.
Η Τυλ είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην πρώην περιοχή του Λιμουζέν, μετά τη Λιμόζ και τη Μπριβ-λα-Γκαγιάρντ. Βρίσκεται στη δυτική άκρη του Κεντρικού Ορεινού Όγκου (Μασίφ Σαντράλ) και είναι χτισμένη σε μέσο υψόμετρο 323 μέτρα στις δύο όχθες του ποταμού Κορέζ, λίγο πριν βγει από τη στενή κοιλάδα του στο λεκανοπέδιο της Μπριβ-λα-Γκαγιάρντ.
Η πόλη εκτείνεται σε μια πολύ στενή λωρίδα με μήκος αρκετών χιλιομέτρων από τα βορειοανατολικά (κοντά στο στάδιο) προς στα νοτιοδυτικά (πέρα από το σταθμό). Βρίσκεται στο σταυροδρόμι πολλών οδών επικοινωνίας. Στην περιοχή της ο ποταμός Κορέζ συμβάλει με αρκετούς από τους παραποτάμους του.
Η έκταση της κοινότητας είναι 24,44 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τοπωνυμία και γλώσσα
Το όνομα της πόλης Τυλ χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή. Το 894 αναφέρεται ως locum Tutela, λίγο αργότερα ως in Tutelensi ecclesia, το 1030 ως Tuella. Το όνομα προέρχεται από την Τουτέλα, μια θεότητα της ρωμαϊκής θρησκείας, προστάτιδα ανθρώπων, πραγμάτων και χώρων. Η λατρεία αυτής της θεότητας σχετίζεται με ένα πέρασμα για τη διέλευση του ποταμού Κορέζ, τμήμα πολύ παλιάς διαδρομής μεταξύ της Βρετάνης και της Μεσογείου.
Στην περιοχή της κοινότητας Τυλ η παραδοσιακή γλώσσα είναι η οξιτανική. Στα οξιτανικά το όνομα της πόλης είναι Tula.
Ιστορία
Αρχικά, οι Γαλάτες εγκατέστησαν ένα οχυρωμένο τόπο (oppidum) στη θέση του σημερινού Πουί Σαιν Κλαιρ επειδή ήταν μια τοποθεσία που περιβάλλονταν από γκρεμούς και ήταν σχετικά προστατευμένη. Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση, η πόλη μετακινήθηκε χαμηλότερα και οι Ρωμαίοι ανήγειραν ιερό για να τιμήσουν την Τουτέλα, θεά προστάτιδα περιουσιών και προσώπων. Το όνομα της πόλης προέρχεται από αυτή τη θεά. Τον 7ο αιώνα στην περιοχή χτίστηκε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Μιχαήλ και ο τοπικός πληθυσμός εγκαταστάθηκε γύρω του. Το πρώτο μοναστήρι, που καταστράφηκε από τις εισβολές των Βίκινγκ το 846, ξαναχτίστηκε, αλλά εξαφανίστηκε τον 11ο αιώνα.
Μεσαίωνας
Ο πάπας Ουρβανός Β΄, ο οποίος βρέθηκε στην Τυλ το 1095, χορήγησε προστασία για ένα νέο θρησκευτικό κτήριο. Ο θεμέλιος λίθος της νέας μονής τέθηκε το 1130 αλλά το κτήριο δεν ολοκληρώθηκε παρά δύο αιώνες αργότερα. Το 1317, ο πάπας Ιωάννης ΚΒ' δημιούργησε την Επισκοπή της Τυλ και η εκκλησία του μοναστηριού έγινε καθεδρικός ναός.
Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου, οι Άγγλοι πήραν την πόλη το 1346 αλλά εκδιώχθηκαν από την πόλη από την τοπική πολιτοφυλακή. Η πόλη κατελήφθη και πάλι το 1369, αλλά οι Άγγλοι εκδιώχθηκαν από την τοπική πολιτοφυλακή πάλι. Η πόλη λεηλατήθηκε από έναν Ισπανό ληστή, τον Ροντρίγκο ντε Βιλαντράντο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και ο Μαύρος Θάνατος επηρέασε επίσης την πόλη, αλλά σύμφωνα με το μύθο, η αγία Κλάρα θεράπευσε τους κατοίκους (η αγία Κλάρα τιμάται ακόμη στην πόλη με πανηγύρι προς τιμήν του θαύματος).
Νεώτερη περίοδος
Η μονή σχεδόν εγκαταλείφθηκε από το 1514. Κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων, η Τυλ τάχθηκε υπέρ των Καθολικών και η πόλη αντιστάθηκε για πρώτη φορά ενάντια στους Ουγενότους το 1577, αλλά τα στρατεύματα του Προτεστάντη υποκόμη της Τυρέν πήραν αιματηρή εκδίκηση το 1585. Λεηλάτησαν και κατέστρεψαν την πόλη, μετά από μια επίθεση με αρχηγό τον Προτεστάντη στρατιωτικό και ποιητή Αγκριπά ντ'Ωμπινιέ.
Οι λεηλασίες και οι καταστροφές ήταν πολύ πιο σοβαρές κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης: τα κτήρια του καθεδρικού ναού και των μονών μετατράπηκαν σε εργοστάσιο πυρομαχικών, όλα τα εξαρτήματα, συμπεριλαμβανομένου και του σιδήρου που συγκρατούσε τον θόλο έσπασαν, προκαλώντας την κατάρρευση τμήματος του τρούλου. Η εκκλησία ξανάρχισε να λειτουργεί το 1803 και απέκτησε τον τίτλο του καθεδρικού ναού το 1823.
Σύγχρονη εποχή
Από το 1917 έως το 1922, η Τυλ ήταν στο επίκεντρο του γαλλικού τύπου λόγω ενός περίεργου συμβάντος που συντάραξε την κοινωνία της μικρής πόλης. Πάνω από 100 ανώνυμες επιστολές στάλθηκαν, καταγγέλλοντας όλα τα μυστικά των κατοίκων της πόλης. Ο αποστολέας αποκαλύφθηκε και ήταν μια ψυχικά διαταραγμένη γυναίκα.
Η σφαγή το 1944
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανοί στρατιώτες των ενόπλων SS (Waffen-SS) διέπραξε μια σφαγή εκδίκησης πολιτών στην Τυλ, μετά από την επίθεση και δολοφονία περίπου 40 Γερμανών στρατιωτών στην πόλη στις 8 Ιουνίου 1944 από τους μακί της Γαλλικής αντίστασης.
Την επόμενη μέρα, στις 9 Ιουνίου 1944, ένας μεγάλος αριθμός ανδρών πολιτών συγκεντρώθηκαν από τα SS. Από αυτούς, 97 επιλέχθηκαν τυχαία και στη συνέχεια κρεμάστηκαν από τους φανοστάτες και τα μπαλκόνια της πόλης. Άλλοι 321 αιχμάλωτοι απεστάλησαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία όπου 101 έχασαν τη ζωή τους.
Η φυλακή της Τυλ και ο πόλεμος της Αλγερίας
Στα τελευταία στάδια του πολέμου της Αλγερίας, οι τέσσερις Γάλλοι στρατιωτικοί αξιωματικοί που συμμετείχαν στην υποκίνηση του αποτυχημένου πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή του προέδρου Σαρλ ντε Γκωλ το 1961, κρατήθηκαν στη φυλακή της Τυλ. Οι τέσσερις ήταν οι Ραούλ Σαλάν, Μωρίς Σαλ, Εντμόν Ζουό και Αντρέ Ζελέρ. Ο τελευταίος που απελευθερώθηκε ήταν ο Σαλάν, που αμνηστεύτηκε στις 15 Ιουνίου 1968 μετά από τα γεγονότα του Μάη 1968.
Οικονομία
Η Τυλ είναι παραδοσιακό κέντρο κατασκευής δαντέλας και ο ρόλος της υπογραμμίζεται από ένα «διεθνές φεστιβάλ δαντέλας» που διοργανώνεται κάθε Αύγουστο. Η πόλη φιλοξενεί επίσης το εργοστάσιο ακορντεόν Μωζάν, το οποίο απασχολούσε κάποτε 200 άτομα, αν και αυτός ο αριθμός είναι τώρα μειωμένος. Κοντά σ' αυτό υπάρχει το εργοστάσιο όπλων (βασιλικό εργοστάσιο που δημιουργήθηκε το 1777). Ο χώρος απασχολούσε γύρω στους 4.700 εργαζόμενους κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και λειτούργησε κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου και κατά τον Ψυχρό Πόλεμο. Στη δεκαετία του 1990, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το εργοστάσιο έκλεισε, αλλά ο χώρος εξακολουθεί τις δραστηριότητες υπό την ευθύνη του Υπουργείου Άμυνας: στρατιωτικές επισκευές και παραγωγή όπλων (Nexter που απασχολεί σήμερα 500 άτομα).
Σε άλλο μέρος της πόλης βρίσκεται ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων που ανήκει στην αμερικανική εταιρεία Borg-Warner και απασχολεί περίπου 360 άτομα.
Η Τυλ είναι έδρα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου των κοινοτήτων Τυλ και Υσσέλ και της υπηρεσίας απασχόλησης των φυλακών (υπεύθυνη για τη διαχείριση του εμπορικού λογαριασμού και των εργαστηρίων της βιομηχανικής διαχείρισης των σωφρονιστικών ιδρυμάτων).
Η Τυλ είναι επίσης έδρα του Εμπορικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου του νομού Κορέζ, το οποίο συγκέντρωσε περίπου 6.200 τεχνίτες το 2013.
Αξιοθέατα
Ο καθεδρικός ναός της Τυλ. Κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα και είναι έδρα της Επισκοπής της Τυλ.
Το Δημοτικό μουσείο Τέχνης και Ιστορίας που στεγάζεται σε ένα μοναστήρι του 13ου αιώνα δίπλα στον καθεδρικό ναό, στο κέντρο της μεσαιωνικής πόλης. Το μουσείο έχει γίνει δημοτικό από το 1904 και στεγάζει διάφορες συλλογές που αντικατοπτρίζουν τη ζωή, τα πάθη, τις ανακαλύψεις και την ιστορία της πόλης και της περιοχής της. Ιστορικό μνημείο μαζί με το ναό από το 1862.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η επίσημη ιστοσελίδα της πόλης (γαλλικά)
Η ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού (επιλογή γλώσσας)
Κορέζ
Πόλεις της Γαλλίας
|
236414
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF
|
Αγλαύρειο
|
Το Αγλαύρειο ή Αγραύλειο ήταν ιερό αφιερωμένο στην Άγλαυρο. Βρίσκονταν στον περίπατο, ένα μονοπάτι κάτω από την Ακρόπολη.
Περιγραφή
Αρχικά το Ιερό της Αγλαύρου τοποθετούνταν λανθασμένα και από παρεξήγηση μιας τοπογραφικής περιγραφής του Παυσανία, στο σπήλαιο της Μυκηναϊκής πηγής. Από νεότερες ανασκαφές του 1983 που διενήργησε ο Γεώργιος Δοντάς και η Αρχαιολογική Εταιρεία ξέρουμε ότι το ιερό βρίσκονταν στο μεγάλο σπήλαιο στην ανατολική πλαγιά της Ακρόπολης. Εκεί ανακαλύφθηκε μαρμάρινος κίονας και επιγραφή που χρονολογείται στο έτος του άρχοντα Πολυεύκτου και μνημονεύει την ιέρεια Τιμοκτίτη, θυγατέρα του Πολύνικου από τις Αφίδνες.
Στο Ιερό της Αγλαύρου τελούνταν η ετήσια γιορτή των Αγλαυρίων, και πιθανόν στην τελετή αυτή να ορκίζονταν οι έφηβοι που ενηλικιώνονταν. Σύμφωνα με την παράδοση ορκίζονταν να υπερασπιστούν την πατρίδα και να τιμούν τους νόμους, δίνοντας τον της Αγλαύρου όρκο.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Συλλογή κειμένων περί του Αγλάυρειου
Ακρόπολη Αθηνών
Αρχαία ιερά της Αθήνας
|
259968
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CE%BD%CF%87%CF%8C%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CF%81%20%28%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82%29
|
Τανχόιζερ (ποιητής)
|
Ο Τανχόιζερ (Tannhäuser, πέθανε μετά το 1265) ήταν Γερμανός λυρικός ποιητής (Minnesänger).
Ιππότης-ποιητής, ήταν ευνοούμενος του δούκα της Αυστρίας Φρειδερίκου Β΄του Πολεμοχαρούς. Εικάζεται ότι πήρε μέρος στις Σταυροφορίες, την πέμπτη ή την έκτη. Μετά τον θάνατο του Φρειδερίκου κατασπατάλησε τα πλούσια δώρα του σε «γυναίκες, κρασιά και φαγητά» κατά την ομολογία του, και έζησε από τότε πλάνητα βίον περιφερόμενος στις αυλές των ευγενών.
Σώζονται έξι λυρικές μπαλάντες του, λίγα ερωτικά τραγούδια του σε ύφος παρωδίας και πολλές παροιμίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος στα ποιήματά του σατιρίζει το κατάντημά του.
Ο θρύλος
Ήδη από τέλη του 13ου αιώνα (κατ’ άλλους από τα μέσα του 14ου) είχε διαμορφωθεί ο θρύλος του Τανχόιζερ: Ο ιππότης-ποιητής ανακαλύπτει την κατοικία της θεάς Αφροδίτης στο όρος Venusberg (Όρος της Αφροδίτης), κοντά στην πόλη Άιζεναχ (Eisenach) της Θουριγγίας και μένει έναν χρόνο μαζί της παραδομένος στις ηδονές. Καταλαμβάνεται όμως από τύψεις, ταξιδεύει στη Ρώμη και ζητά από τον Πάπα Ουρβανό Δ΄ να τον συγχωρήσει. Ο Πάπας απαντά ότι όπως το ραβδί του Τανχόιζερ δεν πρόκειται ποτέ να ανθίσει, έτσι και οι αμαρτίες του δεν θα συγχωρεθούν ποτέ. Ο Τανχόιζερ πετά το ραβδί του απελπισμένος και ξεκινά πάλι για το Όρος της Αφροδίτης. Αλλά την τρίτη μέρα το ραβδί του άνθισε. Ο Πάπας στέλνει ανθρώπους να τον αναζητήσουν αλλά ο Τανχόιζερ έχει εξαφανιστεί.
Ο θρύλος του Τανχόιζερ ενέπνευσε τον Χάινριχ Χάινε και άλλους ρομαντικούς συγγραφείς, ιδιαίτερα τον Ρίχαρντ Βάγκνερ στην περίφημη ομώνυμη όπερα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γερμανοί ποιητές
Μεσαιωνικοί ποιητές
|
244175
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%20%28%CE%93%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B1%29
|
Τηλεσκόπιο (Γρενάδα)
|
Το Τηλεσκόπιο (Telescope) είναι ένα χωριό της Γρενάδας. Βρίσκεται στην ενορία του Αγίου Ανδρέα.
Δείτε επίσης
Κατάλογος πόλεων της Γρενάδας
Παραπομπές
Τηλεσκοπιο
|
111609
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Θεοκρασία
|
Ο όρος θεοκρασία προέρχεται από τον συνδυασμό τον λέξεων θεός + κράσις, μορφή του ρήματος κεράννυμι που σημαίνει «αναμειγνύω».
Η θεοκρασία χρησιμοποιείται για να περιγραφεί:
Η πρόσμειξη ιδιοτήτων διαφόρων θεοτήτων σε μια άλλη θεότητα ή η ανάμειξη θρησκευτικών στοιχείων ενός τρόπου λατρείας σε έναν άλλο. Αυτή η ανταλλαγή επιμέρους θρησκευτικών στοιχείων ονομάζεται, επίσης, θρησκευτικός συγκρητισμός.
Η θρησκευτικοφιλοσοφική αντίληψη της ένωσης της ανθρώπινης ψυχής με το Θείο, συνήθως μέσω διαλογισμού. Αυτή η αντίληψη αποτελούσε ιδανικό μεταξύ ορισμένων Νεοπλατωνιστών και Ανατολιτών μυστικιστών.
Ο Ιάμβλιχος ανέφερε χαρακτηριστικά για κάποιους Πυθαγόρειους φιλόσοφους: «». Ο Φώτιος, στη Βιβλιοθήκη (Μυριόβιβλος) του, αναφέρεται στη λατρεία κάποιων Αλεξανδρινών οι οποίοι απέδιδαν τιμές σε θεότητες όπως ο Όσιρις και ο Άδωνις «».
Υποσημειώσεις
Πηγές
-Ologies and -Isms: A Thematic Dictionary, 3d ed., 1986, Gale.
Χ. Τζ. Γουέλς, Επίτομη Παγκόσμια Ιστορία, 1922 (απόσπασμα εδώ ).
Θεολογία
Θρησκειολογία
Φιλοσοφία της θρησκείας
Νεοπλατωνισμός
|
697605
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A1%CE%AF%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BF
|
Η Επιστροφή του Ρίνγκο
|
Η Επιστροφή του Ρίνγκο (Ιταλικά: Il ritorno di Ringo) είναι ένα σπαγκέτι γουέστερν Ιταλικής και Ισπανικής συμπαραγωγής του 1965 σε σκηνοθεσία Ντούτσιο Τεσάρι και σε σενάριο των Φερνάντο Ντι Λέο και Ντούτσιο Τεσάρι.Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Μοντγκόμερι Γουντ (ψευδώνυμο του Τζουλιάνο Τζέμα), μαζί με τους Φερνάντο Σάντσο, Τζορτζ Μάρτιν, Αντόνιο Κάσας, Νεβές Ναβάρο και Χάλι Χάμοντ.
Η ταινία αποτελεί την συνέχεια της πρώτης ταινίας του Τεσάρι «Ένα πιστόλι για τον Ρίνγκο»
Πλοκή
Δύο μήνες μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, ο Μοντγκόμερι Μπράουν γνωστός και ως «Ρίνγκο» επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια μάχη για τον στρατό της Ένωσης. Ωστόσο,
συνειδητοποιεί αμέσως ότι τα πράγματα δεν είναι πια αυτά που κάποτε ήταν: Κάποιοι Μεξικανοί ληστές τυραννούν την πόλη εδώ και αρκετό καιρό. Πολλοί στο παρελθόν που αντιτάχθηκαν στον εκφοβισμό τους σκοτώθηκαν, όπως ο πατέρας του Ρίνγκο, ο οποίος ήταν κυβερνητικός αξιωματούχος. Επιπλέον, ένας από τους ληστές εκβιάζει τη γυναίκα του Ρίνγκο για να την κρατήσει κοντά του, απειλώντας συνεχώς τη μικρή της κόρη.
Για να βρει έναν τρόπο να τερματιστεί αυτή η κατάσταση, ο Ρίνγκο μεταμφιέζεται αφήνοντας να
μεγαλώνει η γενειάδα του και βάφει τα μαλλιά του σε καφέ χρώμα, ώστε να μην είναι αναγνωρίσιμος.
Αλλά ο αρχηγός των ληστών Εστέμπαν Φουέντες, κουρασμένος να περιμένει την άφιξη του Ρίνγκο,
πληρώνει έναν στρατιώτη για να ανακοινώσει ψευδώς τον θάνατο του Ρίνγκο, αναγκάζοντας τη σύζυγό του να υποκύψει στον εκβιασμό του Φουέντες και να ξαναπαντρευτεί με τον αδερφό του Πάκο. Ο Ρίνγκο αναγκάζεται να δράσει, αλλά λόγω ενός τραυματισμού στο χέρι αναγκάζεται να δεχθεί βοήθεια
από τον πιστολέρο Μιοσότις και τον σερίφη, συλλαμβάνοντας τον Φουέντες και προκαλώντας μια πυρκαγιά την ημέρα του γάμου της συζύγου του με τον Πάκο.
Ο Φουέντες, ωστόσο, καταφέρνει να απελευθερωθεί, σκοτώνει τον σερίφη και σώζει τους μεξικανούς συντρόφους του καταφεύγοντας σε μια βίλα. Στη συνέχεια, ο Ρίνγκο καλεί όλους τους πολίτες μαζί,
οργανώνοντας μια πραγματική λαϊκή εξέγερση και επιτίθεται στη βίλα, σώζοντας την κόρη του
και απελευθερώνοντας τη χώρα από τους Μεξικανούς.
Διανομή ρόλων
Μοντγκόμερι Γουντ (Τζουλιάνο Τζέμα) ως...λοχαγός Μοντγκόμερι Μπράουν (Ρίνγκο)
Φερνάντο Σάντσο ως...Εστέμπαν Φουέντες
Χάλι Χάμοντ ως...Χάλι Φιτζέραλντ Μπράουν
Νεβές Ναβάρο ως...Ροζίτα
Αντόνιο Κάσας ως...Σερίφης Κάρλσον
Τζορτζ Μάρτιν ως...Φερνάντο Πάκο Φουέντες
Πατζαρίτο ως...Μιοσότις
Βίκτορ Μπάιο ως...Τζερεμάια Πιττ, ιδιοκτήτης σαλούν
Μόνικα Σούργκρειμς ως...Ελιζάμπεθ Μπράουν
Χουάν Τόρρες ως...Μπάρμαν
Φερνάντο Ντι Λέο ως.. ληστής
Φρανκ Ολιβέρας ως.. ληστής
Ντούτσιο Τεσάρι ως...ληστής
Ρικάρντο Βαλόρ ως...Πάτερ
Παραγωγή
Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ισπανία: τόσο οι σκηνές της οικογενειακής βίλας του Ρίνγκο (Can Fàbregas) όσο και εκείνες του χωριού όπου φτάνει ο Ρίνγκο γυρίστηκαν στο Esplugues de Llobregat (μια επαρχία της Βαρκελώνης). Αντίθετα, οι εσωτερικές σκηνές γυρίστηκαν στα PC Balcazar Studios στη Μαδρίτη.
Μουσική
Όπως και στην προηγούμενη ταινία, τα τραγούδια δημιουργήθηκαν από τον Ένιο Μορικόνε και ερμηνεύθηκαν από τον Μαουρίτσιο Γκραφ.
"Il ritorno di Ringo – Main Titles" – 2:16
"The Disguise" – 2:23
"Mariachi #1" – 1:51
"Violence" – 5:54
"Sheriff Carson" – 1:20
"The Fuentes" – 1:08
"Mariachi #2" – 2:03
"Main Titles Instrumental" – 1:26
"Barnaba's Bamba" – 2:34
"The Wedding and The Revenge" – 1:28
"The Funeral" – 2:03
"Peace Comes Back in Mimbres" – 2:20
Κυκλοφορία
Η ταινία κυκλοφόρησε στους ιταλικούς κινηματογράφους στις 8 Δεκεμβρίου 1965.
Υποδοχή
Box office
Η ταινία ήταν η τρίτη με τα υψηλότερα κέρδη στην Ιταλία το 1965 πίσω από το
Για μια χούφτα δολάρια και το Ένα πιστόλι για τον Ρίνγκο.
Κριτικές
Από σύγχρονες κριτικές, το Μηνιαίο Δελτίο Κινηματογράφου αναφέρει ότι η ιστορία των ταινιών «αντιμετωπίζεται με μια φαντασία απαράμιλλη σε άλλα Ιταλικά γουέστερν». και ότι «αυτό που κάνει την ταινία περισσότερο από μια απλή έξυπνη είναι η πλοκή του θέματος: όπως στο δεύτερο μισό της Οδύσσειας, ο ήρωας που αντιμετωπίζεται από όλους ως νεκρός - πρέπει να ανακαλύψει ξανά την ταυτότητά του. Ο Τεσάρι επιβεβαιώνει λαμπρά την αίσθηση του ποιητικού».
Το περιοδικό Variety περιέγραψε την ταινία ως «δίκαιη προς το μεσαίωνα», σημειώνοντας τα κλισέ που είχε η ταινία, αλλά ότι ο Τεσάρι «κρατά τα πράγματα ζωντανά, εναλλάσσοντας την δράση
και το χιούμορ», σημειώνοντας ότι η βία στην ταινία «συνορεύει με τον σαδισμό». Το Variety βρήκε την ταινία ανώτερη από το «Ένα πιστόλι για τον Ρίνγκο».
Βιβλιογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ταινίες του 1965
Ιταλικές ταινίες
Σπαγκέτι γουέστερν ταινίες
Ιταλόφωνες ταινίες
Ταινίες σε σκηνοθεσία Ντούτσιο Τεσάρι
Ταινίες με μουσική σύνθεση Ένιο Μορικόνε
Ταινίες γυρισμένες στην Αλμερία
|
316989
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%86%CE%AE
|
Αφή
|
Αφή είναι η αίσθηση της επαφής με άλλα σώματα. Όργανο της αίσθησης είναι το δέρμα, το μεγαλύτερο όργανο στο ανθρώπινο σώμα. Αντικείμενο της αντίληψης είναι τα άλλα σώματα, καθώς και τα χαρακτηριστικά της επιφάνειάς τους.
Η αφή λειτουργεί με αισθητήρια νεύρα κάτω από το δέρμα. Τα αισθητήρια νεύρα έχουν διαφορετική κατανομή από σημείο σε σημείο του σώματος, μεγαλύτερη πυκνότητα υπάρχει στα άκρα, κυρίως στις παλάμες και το κεφάλι. Επιπλέον, κάθε αισθητήριο νεύρο αφορά ένα είδος πληροφορίας από όλα τα είδη που υπάρχουν. Κάποια αισθητήρια νεύρα αφορούν την καταστροφή των γύρω ιστών, είναι τα νεύρα που στέλνουν το σήμα του πόνου. Άλλα αισθητήρια νεύρα μετρούν τη θερμοκρασία, ενώ κάποια άλλα ενεργοποιούνται απλά με την επαφή.
Τα σήματα των αισθητήριων νεύρων συνδέονται στο νωτιαίο μυελό και από εκεί στον εγκέφαλο. Ο νωτιαίος μυελός αξιολογεί αυτά τα σήματα και ανιχνεύει αν χρειάζονται άμεσες αποφάσεις για προστασία του σώματος, τα λεγόμενα αντανακλαστικά.
Στους τυφλούς ανθρώπους η αφή εξελίσσεται σε σημείο που να μπορεί να υποκαταστήσει την όραση. Έτσι, μπορούν να «δουν» μέσω της θερμότητας αντικείμενα που βρίσκονται κοντά τους.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αντίληψη
Αισθητικά συστήματα
|
829573
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%BF%20%28%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29
|
Νέσσο (Ιταλία)
|
Το Νέσσο (ιταλικά: Nesso) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Κόμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Κόμο
|
722333
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7
|
Μεταχονδρωμάτωση
|
Η μεταχονδρωμάτωση είναι μια αυτοσωματικά επικρατή, ατελώς διεισδυτική σκελετική διαταραχή που επηρεάζει την ανάπτυξη των οστών, οδηγώντας σε πολλαπλά ενχονδρώματα και οστεοχονδρώματα. Αυτός ο όγκος σύνδρομο επηρεάζει κυρίως τα σωληνοειδή οστά, αν και μπορεί επίσης να αφορά τους σπονδύλους, μικρές αρθρώσεις και επίπεδα οστά.
Γενετική
Η μεταχονδρωμάτωση μεταδίδεται κληρονομικά με τον αυτοσωματικό επικρατή τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι το ελαττωματικό γονίδιο που είναι υπεύθυνο για μια διαταραχή βρίσκεται σε ένα αυτόσωμα. Έστω και ένα αντίγραφο του γονιδίου να υπάρχει, είναι αρκετό να προκαλέσει διαταραχή σε ένα άτομο όταν έχει κληρονομήσει την διαταραχή από έναν γονέα.
Έχει συσχετιστεί με το ένζυμο PTPN11.
Παραπομπές
Σπάνιες ασθένειες
Σκελετικές παθήσεις
|
795361
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AE%CE%B2%CE%B5%CE%BD%20%CE%A6%CE%B5%CE%BB%CE%BD%CF%84
|
Στήβεν Φελντ
|
Ο Στήβεν Φελντ ή Στίβεν Φελντ (αγγλικά: Steven Feld, 20 Αυγούστου 1949 - ) είναι Αμερικανός εθνομουσικολόγος, ανθρωπολόγος και γλωσσολόγος, γεννημένος στη Φιλαδέλφεια. Ο Φελντ μελέτησε επί πολλά χρόνια από κοντά τη μουσική και τη γλώσσα της φυλής Καλούλι ή Μποζάβι (Bosavi), που ζει στην Παπούα Νέα Γουινέα και τα μέλη της δεν γνωρίζουν γραφή ή ανάγνωση.
Σπουδές
Ο Φελντ απεφοίτησε αριστούχος με πτυχίο ανθρωπολογίας από το Πανεπιστήμιο Χόφστρα το 1971. Επισκέφθηκε για πρώτη φορά το έδαφος των Μποζάβι το 1976, συνοδευόμενος από τον ανθρωπολόγο Έντουαρντ Σίφελιν (Edward L. Schieffelin), οι ηχογραφήσεις του οποίου ενέπνευσαν τον Φελντ ώστε να επιδιώξει αυτή την έρευνα. Από τις εκεί έρευνές του συνέγραψε τη διδακτορική διατριβή του, που αργότερα εκδόθηκε υπό τον τίτλο `Ηχος και αίσθημα και τού χάρισε το διδακτορικό του στην «ανθρωπολογία-γλωσσολογία-εθνομουσικολογία» από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα το 1979.
Σταδιοδρομία
Ο Φελντ επέστρεψε αρκετές φορές τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 στην Παπούα Νέα Γουινέα προκειμένου να ερευνήσει τα τραγούδια των Μποζάβι και την ποίηση σε σχέση με τον πολιτισμό τους. Επίσης πραγματοποίησε συντομότερες ερευνητικές επισκέψεις σε διάφορα μέρη της Ευρώπης.
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Από το 2003 είναι καθηγητής της ανθρωπολογίας και της μουσικής στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού. Επίσης δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής της «παγκόσμιας μουσικής» από το 2001 στην «Ακαδημία Γκριγκ» του Πανεπιστημίου του Μπέργκεν στη Νορβηγία.
Το 2002 ο Φελντ ίδρυσε τη μικρή δισκογραφική εταιρεία VoxLox, «υπερασπιστές της ηχητικής τέχνης τεκμηριώσεως για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ακουστική οικολογία».
Ο Φελντ παίζει και ο ίδιος μουσική, όντας ενεργός στη μουσική σκηνή του Νέου Μεξικού ήδη από τη δεκαετία του 1970.
Η σχιζοφωνική μίμηση
Ο Φελντ εισήγαγε τον όρο «σχιζοφωνική μίμηση» (schizophonic mimesis) για να περιγράψει τον διαχωρισμό ενός ήχου από την πηγή του και την επαναπλαισίωσή του με διαφορετικά ηχητικά συμφραζόμενα. Ο όρος υποδηλώνει το πώς ηχογραφήσεις που έχουν αποχωρισθεί από την πηγή τους μέσα από την αλυσίδα της παραγωγής, της κυκλοφορίας και της καταναλώσεως, δίνουν ερεθίσματα και επιτρέπουν επαναδιαπραγματεύσεις της ταυτότητας από εθνομουσικολογικής απόψεως.
Ο όρος «σχιζοφωνία» (schizophonia) δημιουργήθηκε από τον Καναδό συνθέτη Ρ. Μάρεϋ Σάφερ και αναφέρεται στη διαφοροποίηση ανάμεσα σε έναν πρωτογενή ήχο και στην αναπαραγωγή/μετάδοσή του, είτε είναι μια ηχογράφηση, είτε ένα τραγούδι, είτε κάτι άλλο. Π.χ. η κάθε ηχογράφηση ή ραδιοφωνική μετάδοση είναι μηχανισμοί σχιζοφωνίας, επειδή διαχωρίζουν τον ήχο από την πρωτογενή πηγή του. Ο Φελντ προσέθεσε τη «μίμηση», που περιγράφει μια αναπαράσταση αυτού του διαχωρισμένου ήχου σε ένα άλλο πλαίσιο. Π.χ. «μίμηση» είναι όταν κάποιος εισαγάγει μια ηχογράφηση του ενός βρέφους σε ένα τραγούδι.
Τιμητικές διακρίσεις
Ο Στήβεν Φελντ τιμήθηκε το 1991 με την υψηλού κύρους Υποτροφία Μακάρθουρ, ενώ στις 23 Ιουνίου 2022 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εργογραφία
Βιβλία
Jazz Cosmopolitanism in Accra: Five Musical Years in Ghana, Duke University Press, 2012
Sound and Sentiment: Birds, Weeping, Poetics, and Song in Kaluli expression, University of Pennsylvania Press, 1982, 2η έκδ. 1990
(με τον Charles Keil) Music Grooves, University of Chicago Press, 1994
(με τον Κηθ Μπάσο, ως επιμελητές) Senses of Place, School of American Research Press, 1996
(με την Bambi B. Schieffelin κ.ά.) Bosavi-English-Tok Pisin Dictionary, Australian National University, Pacific Linguistics C-153, 1998
(με τους Dick Blau, Charles Keil και Angeliki V. Keil) Bright Balkan Morning: Romani Lives and the Power of Greek Music in Macedonia, Wesleyan University Press, 2002
(με τη Virginia Ryan) Exposures: A White Woman in West Africa, Voxlox Publication, 2006
Ηχογραφήσεις
Music of the Kaluli, Institute of Papua New Guinea Studies, 1981
The Kaluli of Papua Nugini: Weeping and Song, Bärenreiter Musicaphon, 1985
Voices of the Rainforest, Rykodisc, 1991
Rainforest Soundwalks: Ambiences of Bosavi, Papua New Guinea, Earth Ear, 2001
Bosavi: Rainforest Music from Papua New Guinea, Smithsonian Folkways, 2001
Bells and Winter Festivals of Greek Macedonia, Smithsonian Folkways, 2002
The Time of Bells, τόμοι 1-2 το 2004, τόμος 3 (με τον Nii Noi Nortey) το 2005 και τόμος 4 το 2006
Suikinkutsu: A Japanese Underground Water Zither, 2006
The Castaways Project (με τη Βιρτζίνια Ράιαν), 2006
Topographies of The Dark, 2007
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστότοπος της VoxLox
«Research Reports for the Ear: Soundscape Art in Scientific Presentations» του Jim Cummings, με ηχητικά δείγματα του Φελντ και ανάλυση του ηχογραφικού του έργου
Συνέντευξη στον Carlos Palombini
Εθνομουσικολόγοι
Αμερικανοί ανθρωπολόγοι
|
17691
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
|
Μεγάλη Ελλάδα
|
Η Μεγάλη Ελλάδα (αρχαία ελληνικά: Μεγάλη Ἑλλάς, λατινικά: Magna Graecia ή Magna Grecia, ιταλικά: Grande Ellade) ήταν η ονομασία που είχαν δώσει οι Ρωμαίοι στην επικράτεια των διαφόρων αρχαίων ελληνικών αποικιών στη Σικελία και τη Νότια Ιταλία.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα που έχει γράψει τη σημαντικότερη αρχαία γεωγραφία, η Μεγάλη Ελλάδα ιδρύθηκε ήδη από την εποχή του Τρωικού πολέμου από τους Έλληνες.
Σικελία
Συρακούσες: πόλη της νοτιοανατολικής Σικελίας. Ιδρύθηκε από τους Κορινθίους το 734 π.Χ.
Μεσσήνη ή Ζάγκλη (σημερινή Messina): αποικία των Χαλκιδαίων.
Μύλοι (σημερινό Milazzo)
Αιολίδες Νήσοι με επίκεντρο τη Λιπάρα (αποικία της Κνίδου, 580 π.Χ.)
Πάνορμον: (σημερινό Palermo)
Άκις ή Άχις: (σημερινό Acireale)
Ξιφωνία: (δεδομένου ότι δεν έχει βρεθεί κανένα αρχαιολογικό ίχνος της, ούτε και υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη ακριβή της θέση, υπολογίζεται ότι βρισκόταν μεταξύ των σημερινών Aci Catena, Acireale και Aci Castello)
Ηράκλεια Μινώα
Αίγεστα ή Έγεστα
Τυνδαρίς
Χαλκίδα: αποικία των Λεοντίνων.
Ακράγας ή Ακράγαντας (σημερινό Agrigento)
Νάξος: αποικία των Χαλκιδαίων: ιδρύθηκε το 757 π.Χ. (σημερινή Giardini Naxos)
Ταυρομένιον: αποικία των κατοίκων της Νάξου Σικελίας (σημερινή Taormina)
Μέγαρα Υβλαία: αποικία των Μεγαρέων στην ανατολική ακτή της Σικελίας. Ίδρυση το 734 π.Χ.
Λεοντίνοι: αποικία των Χαλκιδαίων ή των κατοίκων της Νάξου Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ. (σημερινό Lentini)
Κατάνη: Ιδρύθηκε από τους Ναξιώτες Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ. (σημερινή Catania)
Γέλα: Ιδρύθηκε από αποίκους της Ρόδου και Κρήτης το 675 π.Χ. (σημερινή Gela)
Καμάρινα: αποικία των Συρακουσών (σημερινή Camarina)
Άκραι: αποικία των Συρακουσών (σημερινό Palazzolo Acreide)
Ιμέρα: αποικία της Μεσσήνης (σημερινή Imera)
Σελινούς: αποικία των Μεγάρων Υβλαίων
Κασμέναι: αποικία των Συρακουσών
Ραγούσα (σημερινή Ragusa)
Ακρίλλαι (σημερινό Chiaramonte Gulfi)
Αγύριον (σημερινή Agira)
Καλαβρία
Ρήγιον (σημερινή Reggio Calabria): αποικία των Χαλκιδαίων.
Επιζεφύριοι Λοκροί (σημερινό Locri)
Κρότωνας (σημερινὸ Crotone)
Σύβαρις (σημερινό Sibari)
Σκύδρος (πιθανότατα σημερινό Belvedere di Spinello, δεδομένου ότι δεν έχουν βρεθεί ίχνη της) αποικία των κατοίκων της Σύβαρης, μετά την καταστροφή της από τον Κρότωνα (το 510 π.Χ.).
Θούριοι αποικία των Αθηναίων. Ιδρύθηκε το 443 π.Χ. στα ερείπια της κατεστραμμένης (από το 510 π.Χ.) Σύβαρης.
Μέδμα: αποικία των Επιζεφύριων Λοκρών (σημερινό Rosarno)
Σκυλλάκιον (σημερινό Squillace)
Ιππώνιον (σημερινή Vibo Valentia)
Βους (σημερινή Bova)
Καυλωνία (σημερινή Monasterace Μarina)
Μέταυρος: αποικία της Μεσσήνης και του Ρηγίου (σημερινό Gioia Tauro)
Κρίμισα (σημερινό Cirò)
Λάος (σημερινή Mercelina)
Τερίνα: αποικία του Κρότωνα, σημερινή Sant' Eufemia ή Nocera Terinese (οι απόψεις των ειδικών διίστανται για την ακριβή της θέση, δεδομένου ότι δεν έχουν βρεθεί ίχνη της).
Ιέραξ (σημερινό Gerace)
Κωσταντία (σημερινή Cosenza)
Λακίνιον (σημερινό Capo Colonna)
Μάκαλλα: πόλη των Οινοτρών, οι οποίοι κατάγονταν από την αρχαία Αρκαδία σύμφωνα με τον Παυσανία και τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα.
Απουλία
Αργυριπποι (σημερινό Foggia)
Βάρις ή Βάριον (σημερινό Μπάρι, Bari)
Βυτοντινον (σημερινό Bitonto)
Βρινδίσιον (σημερινό Μπρίντιζι, Brindisi)
Εγναθια (σημερινό Fasano)
Ρυψ (σημερινό Ruvo di Puglia)
Τάρας ή Τάραντας (σημερινό Taranto) αποικία των Σπαρτιατών
Μεταπόντιο (σημερινό Metaponto)
Μινωπολις (σημερινή Monopoli)
Θυριαι (σημερινή Turi)
Καιλια (σημερινή Ceglie Messapica, Brindisi)
Καιλια (σημερινή Ceglie di Campo, Bari)
Καλλίπολις (σημερινή Gallipoli)
Καστανεα (Βυζαντινη αυτοκρατορια, σημερινή Castellaneta )
Κανύσιον (σημερινή Canosa)
Νεαπολις (σημερινή Polignano a Mare)
Υδρούς (σημερινό Οτράντο)
Σιλούϊον ή Σίδιον (σημερινό Gravina)
Συποντον (σημερινό γειτονια της Foggia)
Αλήσιον (σημερινό Lecce)
Απένηστη ή Απάμεστη (σημερινή Mattinata)
Η αποικία ιδρύθηκε από κατοίκους της Αιτωλοακαρνανίας, δεδομένου ότι στις ανασκαφές βρέθηκαν νομίσματα, που φέρουν το όνομα Οινιάδες. Το όνομά της προέρχεται, πιθανότατα, από το ρήμα ἀπανίστημι (αναδύομαι, εγείρομαι, γεννώμαι). Δεδομένου ότι βρίσκεται από την πλευρά της Αδριατικής θάλασσας (δηλαδή προς την ανατολή), οι κάτοικοι έδωσαν το όνομα αυτό, θέλοντας να ορίσουν ότι ο Ήλιος, αναδύεται (εγείρεται) από την πλευρά της πόλης τους. Για τον ίδιο λόγο, ίσως το όνομα να σημαίνει και αυγή (σημειώνεται ότι το όνομα του σύγχρονου δήμου, που βρίσκεται στη θέση της: Mattinata στα ιταλικά σημαίνει αυγή ή πρωινό).
Καμπανία
Κύμη
Αποικία των Χαλκιδαίων και της Κύμης. Δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για την ίδρυσή της και κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι αποικία της Κύμης Αιολίας (στη Μικρά Ασία)
Νεάπολις ή Παρθενόπη (σημερινή Νάπολη)
Η πόλη ιδρύθηκε, πιθανότατα, από κατοίκους της Κύμης (σημερινή Cuma), γύρω στον 9ο και 8ο αι. π.Χ., με το όνομα Παρθενόπη. Η αποικία αυτή ονομάστηκε αργότερα Παλαιόπολις, όταν κατά τον 5ο αι. π.Χ., ιδρύθηκε σε μια κοντινή περιοχή η σημερινή Νάπολη (Νεάπολις=Νέα πόλις).
Ελέα (σημερινή Velia), πατρίδα του Παρμενίδη
Ποσειδωνία αποικία των Συβαριέων (σημερινό Capaccio-Paestum)
Πύχουντας αποικία της Μεσσήνης (σημερινό Policastro Bussentino)
Πιθηκούσσαι αποικία των Χαλκιδαίων και της Ερέτριας (σημερινή Ischia, στο ομώνυμο νησάκι)
Δικαιάρχεια (σημερινό Pozzuoli)
Δεν είναι γνωστές πολλές λεπτομέρειες για την ίδρυσή της: η μία άποψη αναφέρει ως ιδρυτές της, εξόριστους από τη Σάμο, ενώ μία άλλη ως αποικία της γειτονικής (ιταλικής) Κύμης (σημερινή Cuma)
Παλίνωρος ή Παλίνωρον (σημερινό Palinuro, δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Centola)
Πιθανότατα, το όνομα της αποικίας προήλθε από τον Παλίνωρο, επικεφαλής (καπετάνιο) του πλοίου του Αινεία, όταν ο τελευταίος διέφυγε μετά την καταστροφή της Τροίας.
Λουκανία
Μεταπόντιον (σημερινό Metaponto)
Σύρις (σημερινή Nova Siri)
Ηράκλεια (σημερινό Policoro)
Πιστοικός (σημερινό Pisticci)
Τροίλια ή Οβελάνον (σημερινή Ferrandina)
Γάλασα (σημερινό Armento)
Υπόλοιπη Ιταλία
Ἀγκών (ή Δωρική Ανκών, το αρχικό της όνομα) αποικία των Συρακουσών (σημερινή Ανκόνα)
Άδρια (σημερινή Adria)
Βιβλιογραφία
(fr) Pierre Wuilleumier, Tarente des Origines à la conquête romaine, De Boccard, Παρίσι, 1939
(en) Arthur Dale Trendall, Ερυθρόμορφα αγγεία της Νότιας Ιταλίας και Σικελίας, Παπαδήμα, Αθήνα, 1996 ISBN 960-206-373-4
Luca Cerchiai (u. a.): Die Griechen in Süditalien. Auf Spurensuche zwischen Neapel und Syrakus. Theiss, Stuttgart 2004, ISBN 3-8062-1845-5
Furio Durando (u. a.): Magna Graecia. Kunst und Kultur der Griechen in Italien. Hirmer, München 2004, ISBN 3-7774-2045-X
Hansgerd Hellenkemper (Hrsg.): Die neue Welt der Griechen. Antike Kunst aus Unteritalien und Sizilien. Zabern, Mainz 1998, ISBN 3-8053-2498-7
Mario Lazzarini: La Magna Grecia. Scorpione Editrice, Taranto 1990, 1995. ISBN 88-8099-027-6
Dieter Mertens: Städte und Bauten der Westgriechen. Von der Kolonisationszeit bis zur Krise um 400 vor Christus. Hirmer, München 2006, ISBN 3-7774-2755-1
Το αντίστοιχο άρθρο της ιταλικής Βικιπαιδείας
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η θέα στη θάλασσα Σαλεντινή χερσόνησος, Ελλάδα και Μεγάλη Ελλάδα (στα Ιταλικά, ελληνικά και αγγλικά)
Επίσκεψη Ελλήνων Κυπρίων στην Κάτω Ιταλία
Ιστορικές περιοχές της Ιταλίας
|
297055
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1
|
Κακουχία
|
Με τον όρο κακουχία (εκ των αρχ. ελλ. κακός + έχω) περιγράφεται στην ιατρική η κατάσταση κατά την οποία ο πάσχων υποφέρει από μια γενικότερη σωματική κατάπτωση, η οποία μπορεί να συνοδεύεται και από άλλα επιμέρους συμπτώματα όπως πονοκέφαλος, πυρετός, ρίγη, εξανθήματα, υπνηλία, καταρροή, δυσκαταποσία κλπ. Η κακουχία θεωρείται μια πρώτη ένδειξη κάποιας λοίμωξης ή άλλης ασθένειας, όπως το κοινό κρυολόγημα και η γρίπη.
Τα αίτια της κακουχίας μπορεί να οφείλονται σε μια σειρά από λοιμώξεις ή άλλες παθογόνους καταστάσεις. Ο ασθενής θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να απευθυνθεί σε ιατρό, ώστε να διεξαχθούν ειδικότερες εξετάσεις και να διαγνωσθεί η κατά περίπτωση πάθηση και εν συνεχεία η θεραπεία της.
Συμπτώματα
|
707172
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%A1%CE%AD%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84%CF%82
|
Μπρους Ρέινολντς
|
Ο Μπρους Ρέινολντς (Bruce Richard Reynolds, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, 7 Σεπτεμβρίου 1931 – 28 Φεβρουαρίου 2013) ήταν Βρετανός κακοποιός, καταδικασμένος για τη σχεδίαση και πραγματοποίηση της γνωστής σαν «Η Μεγάλη Ληστεία του Τρένου». Η λεία που αποκόμισαν οι ληστές ανερχόταν σε περισσότερα από 2.600.000 λίρες Αγγλίας, μεγαλύτερη στη χώρα όλων των εποχών (1963). Έχοντας καταφέρει να διαφύγει της σύλληψης επί μία πενταετία, ο Ρέινολντς τελικά πιάστηκε από τις αρχές, παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη, το 1969. Αποφυλακίστηκε οκτώ χρόνια αργότερα (1978). Συνέγραψε ο ίδιος τρία βιβλία και εμφανίσθηκε στη σκηνή ως μέλος της μουσικής μπάντας Alabama 3, στην οποία μετέχει ο γιος του. Παραμένει εμβληματική φυσιογνωμία και μετά το θάνατό του.
Παραπομπές
Ληστές
|
607497
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%20%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF
|
Μάσιμο Στάνο
|
Ο Μάσιμο Στάνο (γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1992) είναι Ιταλός αθλητής του στίβου που συμμετέχει στο βάδην. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 20 χιλιόμετρα βάδην, και έτσι είναι ο εν ενεργεία Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα.
Παραπομπές
Ιταλοί αθλητές του στίβου
Ιταλοί Ολυμπιονίκες
Βαδιστές
Κάτοχοι μεταλλίων του Ιταλικού Πρωταθλήματος Στίβου
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020
Χρυσοί Ολυμπιονίκες του στίβου
|
55646
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B7
|
Ορμόνη
|
Η ορμόνη είναι χημική ουσία που παράγεται στον οργανισμό, κυκλοφορεί στο αίμα και έχει ειδική ρυθμιστική δράση στη δραστηριότητα συγκεκριμένων κυττάρων ή οργάνων του σώματος.
Οι δράσεις της ορμόνης και τα μέρη του σώματος που αφορά διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της ορμόνης. Οι περισσότερες ορμόνες παράγονται από ειδικούς αδένες οι οποίοι ονομάζονται ενδοκρινείς αδένες. Όσο υψηλότερες είναι οι ποσότητες μιας ορμόνης στο αίμα τόσο περισσότερο δραστήριες γίνονται οι λειτουργίες που ελέγχει η ορμόνη αυτή.
Οι ορμόνες συμμετέχουν στη διαδικασία μεταβίβασης σήματος από το ένα κύτταρο στο άλλο. Αλληλεπιδρούν με τα κύτταρα - στόχους τους μέσω ειδικών αλληλεπιδράσεων υποδοχέων - ορμονών. Ο υποδοχέας μπορεί να βρίσκεται στη μεμβράνη του πλάσματος ή μέσα στο κύτταρο (κυτταροπλασματικό ή πυρηνικό). Η αλληλεπίδραση ορμόνης - υποδοχέα μπορεί να δημιουργεί δεύτερους αγγελιαφόρους ή να ρυθμίζει τη γονιδιακή έκφραση. Η επίδραση της ορμόνης στο κύτταρο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα τροποποιημένων μεταβολικών οδών (δηλαδή μεταβολές σχετικές με τη δραστηριότητα ή τις συγκεντρώσεις ενζύμων) ή μεταβολών στην κυτταρική δομή και ανάπτυξη.
Οι ορμόνες μαζί με το νευρικό σύστημα ρυθμίζουν τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Η παρουσία ή η απουσία τους επηρεάζει το μεταβολισμό, την εμφάνιση του ανθρώπου και τη συμπεριφορά. Το νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τη γρήγορη ρύθμιση, ενώ οι ενδοκρινείς αδένες για τη ρύθμιση αλλαγών που απαιτούν περισσότερο χρόνο.
Η ορμονική έκκριση ρυθμίζεται τόσο από αρνητικούς, όσο και από θετικούς μηχανισμούς ανατροφοδότησης.
Ενδεικτικές ορμόνες
Επινεφρίνη
Ινσουλίνη
Κορτιζόλη
Οιστρογόνα
Ρεζιστίνη
Προλακτίνη
Τεστοστερόνη
Μελατονίνη
Αντιδιουρητική ορμόνη
Γλυκαγόνη
Αυξητική ορμόνη
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φαρμακευτική
|
288984
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%97%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%202012
|
Εκλογές της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών 2012
|
Οι εκλογές της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών διεξάχθησαν στις 6 Νοεμβρίου 2012, με 33 από τις 100 έδρες στην Γερουσία να κρίνονται σε τακτικές εκλογές των οποίων οι νικητές υπηρετούν μια εξαετή θητεία από τις 3 Ιανουαρίου 2013. Οι Δημοκρατικοί είχαν 21 έδρες να υπερασπίσουν, συν δύο ανεξάρτητους οι οποίοι ανήκουν στην ομάδα των Δημοκρατικών, ενώ οι Ρεπουμπλικανοί είχαν μόνο δέκα έδρες να υπερασπίσουν. Οι Δημοκρατικοί κέρδισαν καθαρά δύο έδρες, καταλήγοντας με συνολικά 53 έδρες. Οι Ρεπουμπλικανοί έχασαν καθαρά δύο έδρες, μένοντας με 45 έδρες συνολικά. Οι υπόλοιποι δύο γερουσιαστές, ανεξάρτητοι, αναμένεται να συνταχθούν με τους Δημοκρατικούς.
Η προεδρική εκλογή του 2012, οι εκλογές στη Βουλή των Αντιπροσώπων, οι εκλογές για κυβερνήτες σε 13 πολιτείες και εδάφη, και πολλές πολιτειακές και τοπικές εκλογές διεξήχθησαν επίσης την ίδια ημερομηνία.
Αυτή ήταν η τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση των γερουσιαστών "τάξης 1" όπου οι Δημοκρατικοί κερδίζουν έδρες και η τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση διεξαγόμενη σε έτος προεδρικής εκλογής όπου το κόμμα στο οποίο ανήκε ο νικητής της προεδρικής εκλογής κέρδισε επίσης έδρες.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
U.S. Senate Elections in 2012 from Ballotpedia
Εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
|
597202
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Σάββας Πούμπουρας
|
Ο Σάββας Πούμπουρας (Αθήνα, 7 Δεκεμβρίου 1980) είναι Έλληνας παρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, επιχειρηματίας.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980 και μεγάλωσε στο Παγκράτι. Από το 2000 ξεκίνησε να δουλεύει σε κάποια διαφημιστικά σποτ ως character. Τότε συμμετείχε σε μία τηλεοπτική διαφήμιση εταιρίας συνδρομητικής τηλεόρασης υποδυόμενος έναν φίλαθλο βαμμένο στα χρώματα της εθνικής πανηγυρίζοντας για την νίκη της Ελλάδος στο Euro 2004.
Τις σεζόν 2008-2010 έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην πρωινή ψυχαγωγική εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού στον ALPHA ως συμπαρουσιαστής. Το 2010 έλαβε μέρος στον πρώτο κύκλο του ελληνικού Dancing with the stars τερματίζοντας στην 6η θέση, ενώ συμμετείχε και στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 Κάρμα ως ηθοποιός. Στη συνέχεια παρουσίασε την εκπομπή με φάρσες Πλάκα κάνεις μαζί με τον Δημήτρη Βλάχο και το οικογενειακό reality με φάρσες Οικογένεια της συμφοράς στον ΑΝΤ1. Μεταξύ 2015-2019 συμμετείχε ως παρουσιαστής ή συμπαρουσιαστής σε διάφορες εκπομπές ή τηλεπαιχνδία, μεταξύ των οποίων ο δεύτερος κύκλος του reality επιβίωσης Nomads στον ΑΝΤ1.
Προσωπική Ζωή
Το 2011 ξεκίνησε τη σχέση του με την Αρετή Θεοχαρίδη. Το 2017 παντρεύτηκαν και στις 26 Δεκεμβρίου 2019 γεννήθηκε η κόρη τους, Κύνθια.
Μουσική
Τον Ιούλιο του 2020 συμμετείχε και ερμήνευσε το παιδικό τραγούδι του Hippoβρύχιου με τίτλο "Μαγιό" όπου κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και στο Youtube.
Παραπομπές
Έλληνες παρουσιαστές
|
523584
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1
|
Οσσετική Βικιπαίδεια
|
Η Οσετική Βικιπαίδεια (οσετικά: Ирон Википеди) είναι η έκδοση της Βικιπαίδειας στην οσετική γλώσσα. Δημιουργήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2005. Έχοντας 11.135 λήμματα τον Νοέμβριο του 2018, είναι η 138η μεγαλύτερη Βικιπαίδεια στον αριθμό λημμάτων. Από τη δημιουργία της έχει χαρακτηρισθεί ως «πιθανώς η μόνη ιστοσελίδα που γράφεται εξολοκλήρου στα οσετικά»
Στις 3 Μαρτίου 2010 η Οσετική Βικιπαίδεια έγινε πρωτοσέλιδο στις τοπικές εφημερίδες για την επίτευξη ενός διπλού οροσήμου: των 5 ετών λειτουργίας και της υπερβάσεως των 5.000 λημμάτων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έκδοση της Οσετικής Βικιπαίδειας για κινητά (Οσετικά)
Ирон Википедийы минæварад Πρεσβεία της Οσετικής Βικιπαίδειας (Οσετικά)
Οσετικ
|
4387
|
https://el.wikipedia.org/wiki/525
|
525
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 525 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
Γεννήσεις
Θάνατοι
Βοήθιος, Ρωμαίος αξιωματούχος και φιλόσοφος
Σέξτος Άλκιμος Έκδικος Άβιτος, επίσκοπος της Βιεν
Έτη
|
65719
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CF%83%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%20%CE%95%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BF
|
Βισέντε Εσταβίγιο
|
Ο Βισέντε Εσταβίγιο (Vicente Estavillo, γεννημένος στις 17 Μαΐου 1955) είναι Ουρουγουανός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής.
Γεννήθηκε στην πόλη Μέλο της Ουρουγουάης το 1955.
Σταδιοδρομία σε συλλόγους
Ουρουγουάη
Στην Ουρουγουάη, αγωνίστηκε με επιτυχία στην Πενιαρόλ από το 1975 έως το 1978 και τους Μοντεβιδέο Γουόντερερς από το 1978 έως το 1981.
Ο συμπατριώτης του Μίλτον Βιέρα, που είχε αγωνιστεί στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, του πρότεινε να αγωνιστεί στην ομάδα του Ολυμπιακού το 1981.
Ελλάδα
Ολυμπιακός
Ο Εσταβίγιο με την άφιξη του στην Ελλάδα συμμετείχε σε φιλικό εναντίον της Παναχαϊκής, σκοράροντας ένα γκολ και έχοντας ένα δοκάρι. Αυτό ενθουσίασε τους φίλους του Ολυμπιακού και απαίτησαν από τον τότε πρόεδρο Σταύρο Νταϊφά, να τον εντάξει αμέσως στην ομάδα.
Πρωτάθλημα 1982
Την πρώτη χρονιά του στον Ολυμπιακό, ο Εσταβίγιο κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας μετά από αγώνα μπαράζ στον Βόλο με τον Παναθηναϊκό, για τον τίτλο του πρωταθλήματος. Μόλις στο 6ο λεπτό του αγώνα, ο Εσταβίγιο σημείωσε το πρώτο γκολ της αναμέτρησης, που έφερε τον Ολυμπιακό σε πλεονεκτική θέση, καθώς στο 69ο λεπτό ο Νίκος Αναστόπουλος διπλασίασε τα τέρματα του Ολυμπιακού και ο ΠΑΟ κατάφερε μόνο να μειώσει στο 82ο λεπτό. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με σκορ 2-1 και αναδείχθηκε πρωταθλητής.
Πρωτάθλημα 1983
Την επόμενη σεζόν, ο Εσταβίγιο στην αναμέτρηση του πρώτου γύρου απέναντι στον Παναθηναϊκό (που ήταν και η δεύτερη αναμέτρησή του με τον ΠΑΟ και έληξε και αυτή με τον Ολυμπιακό νικητή με 2-1), τραυματίστηκε στον πλάγιο σύνδεσμο. Αναγκάστηκε να κάνει εγχείρηση και η αποθεραπεία κράτησε 4 μήνες. Το πρώτο παιχνίδι μετά την εγχείρηση, ήταν ο αγώνας του δευτέρου γύρου με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, ο Ολυμπιακός κέρδισε 1-0 με δικό του γκολ. Ο αγώνας αυτός αποδείχθηκε καθοριστικός για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό, καθώς σημειώθηκε στην 29 αγωνιστική και ο Ολυμπιακός παρέμεινε στην κορυφή έως το τέλος του πρωταθλήματος.
ΠΑΣ Γιάννινα
Όμως, ο Εσταβίγιο δεν κατάφερε να ξαναβρεθεί στην άριστη κατάσταση που ήταν πριν τραυματιστεί και έτσι ο Ολυμπιακός δεν ανανέωσε τη συνεργασία τους.
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν ο Π.Α.Σ. Γιάννινα στον οποίο αγωνίσθηκε για έξι μήνες, έχοντας 11 συμμετοχές και 1 γκολ.
Αμερική - Αυστραλία
Μετά την Ελλάδα, πήγε στην Νέα Υόρκη κι έπαιξε σε μια ομάδα της Ελληνικής ομογένειας, με το όνομα «Κρήτη». Κατόπιν, αγωνίστηκε στη Νάσιοναλ της Ουρουγουάης και αργότερα, για τρεις μήνες στο Σίδνεϊ, σε μια ομάδα της ουρουγουανής κοινότητας. Ακολούθως, υπέγραψε για δύο χρόνια στη Σίντνεϊ Ολίμπικ, μια από τις πιο γνωστές ομάδες στην Αυστραλία (με ισχυρή Ελληνική υποστήριξη). Στην Αυστραλία έζησε αρκετά χρόνια και εκεί γνώρισε την Αυστραλή σύζυγό του, όπου απέκτησε μαζί της μια κόρη.
Διεθνής σταδιοδρομία
Κλήθηκε και έπαιξε με την Εθνική Ουρουγουάης στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των Παναμερικανικών Αγώνων του 1975 στην Πόλη του Μεξικού, καθώς και στα προκριματικά για του Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976.
Προπονητική σταδιοδρομία
Από τα τέλη του 2007 και μετά την επιστροφή του στην Ουρουγουάη, ανέλαβε προπονητής για το δεύτερο γύρο του Clausura, στην ομάδα της Β' κατηγορίας Σέρρο Λάργκο (Cerro Largo FC), που εδρεύει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μέλο. Η θητεία του εκεί ήταν σύντομη, καθώς απολύθηκε στις 24/3/2008, ύστερα από μία εντός έδρας ήττα,λόγω κακών αποτελεσμάτων.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σελίδα αφιερωμένη στον Εσταβίλιο
Εσταβιγιο Βισεντε
Εσταβιγιο Βισεντε
Εσταβιγιο Βισεντε
Ε
Ποδοσφαιριστές Κλουμπ Ατλέτικο Πενιαρόλ
Ποδοσφαιριστές Μοντεβιδέο Γουόντερερς ΦΚ
Ουρουγουανοί προπονητές ποδοσφαίρου
Προπονητές ποδοσφαίρου Σέρο Λάργο ΦΚ
Ξένοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα
|
817095
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BB%CF%82%20%CE%A6%CE%AD%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Τσαρλς Φέφερμαν
|
Ο Τσαρλς Λούις Φέφερμαν (Charles Louis Fefferman, γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1949) είναι Αμερικανός μαθηματικός που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, στο οποίο κατέχει σήμερα την Πανεπιστημιακή Έδρα Μαθηματικών Herbert E. Jones, Jr. '43. Του απονεμήθηκε το μετάλλιο Φιλντς το 1978 για τη συμβολή του στη μαθηματική ανάλυση.
Παιδικά χρόνια και εκπαίδευση
Ο Φέφερμαν γεννήθηκε από εβραϊκή οικογένειαστην Ουάσινγκτον και ήταν παιδί θαύμα. Εισήχθη στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ σε ηλικία 14 ετών και έγραψε την πρώτη του επιστημονική εργασία σε ηλικία 15 ετών. Πήρε πτυχία στα μαθηματικά και τη φυσική σε ηλικία 17 ετών και πήρε το διδακτορικό του στα μαθηματικά τρία χρόνια αργότερα στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, υπό τη διεύθυνση του Elias Stein. Η διδακτορική του διατριβή είχε τίτλο "Ανισότητες για έντονα μοναδικούς τελεστές συνέλιξης" . Ο Φέφερμαν ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο σε ηλικία 22 ετών, γεγονός που τον έκανε τον νεότερο τακτικό καθηγητή που διορίστηκε ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σταδιοδρομία
Σε ηλικία 25 ετών, επέστρεψε στο Πρίνστον ως τακτικός καθηγητής και ήταν ο νεότερος που πήρε αυτόν τον τίτλο . "Τιμήθηκε με το Βραβείο Alan T. Waterman το 1976 (Ήταν ο πρώτος που έλαβε το συγκεκριμένο βραβείο) και με το Μετάλλιο Φιλντς το 1978 για το έργο του στη μαθηματική ανάλυση, ειδικά για τη σύγκλιση και την απόκλιση." Εκλέχθηκε στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών το 1979.Το 1984 διορίστηκε Καθηγητής Χέρμπερτ Τζόουνς στο Πρίνστον.
Εκτός από τα προαναφερθέντα, στις τιμητικές του διακρίσεις περιλαμβάνονται το Βραβείο Σάλεμ το 1971, το Βραβείο Μπέργκμαν το 1992, το Βραβείο Μνήμης Μπότσερ το 2008 και το Βραβείο Βολφ στα Μαθηματικά για το 2017 , καθώς και η εκλογή του στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών και στην Αμερικανική Φιλοσοφική Εταιρεία. Για το 2021 του απονεμήθηκε το Βραβείο του Ιδρύματος BBVA Βραβείο για τα σύνορα της γνώσεως στις βασικές επιστήμες .
Ο Φέφερμαν προχώρησε σε αρκετές καινοτομίες που αναθεώρησαν τη μελέτη της πολυδιάστατης σύνθετης ανάλυσης, βρίσκοντας γόνιμες γενικεύσεις των κλασικών αποτελεσμάτων χαμηλής διάστασης. Το έργο του Φέφερμαν στις μερικές διαφορικές εξισώσεις, την ανάλυση Φουριέ, ιδίως τη σύγκλιση, τους πολλαπλασιαστές, την απόκλιση, τα μοναδιαία ολοκληρώματα και τους χώρους Χάρντι του χάρισε το μετάλλιο Φιλντς στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στο Ελσίνκι το 1978. Ήταν ομιλητής στην ολομέλεια του ICM του 1974 στο Βανκούβερ.
Το αρχικό του έργο περιελάμβανε τη μελέτη της ασυμπτωτικής του πυρήνα Μπέργκμαν εκτός των ορίων ψευδοκυρτών περιοχών στο . Μελέτησε, μεταξύ άλλων, μαθηματική φυσική, αρμονική ανάλυση, δυναμική ρευστών, νευρωνικά δίκτυα, γεωμετρία, μαθηματικά οικονομικά και φασματική ανάλυση.
Εργασίες
Τα κείμενα που ακολουθούν είναι από τα πιο γνωστά του Φέφερμαν:
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Charles Fefferman Curriculum Vitae
Μαθηματικοί αναλυτές
Αμερικανοί μαθηματικοί
Μαθηματικοί του 20ού αιώνα
Μαθηματικοί του 21ου αιώνα
Βραβευμένοι με Μετάλλιο Φιλντς
|
185305
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B6%CE%AE%CF%82%20%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%B2%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%82
|
Πανταζής Αλεβίζος
|
Ο Πανταζής Αλεβίζος ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821.
Βιογραφικά στοιχεία
Ήταν από την Ανδρίτσαινα. Πήρε μέρος στην πολιορκία της Τρίπολης και τραυματίστηκε. Διακρίθηκε στη Μάχη στα Δερβενάκια για την καταδίωξη. Πολέμησε γενναία εναντίον του Ιμπραήμ στη Δραμπάλα και στα Τρίκορφα.
Πηγές
Αγωνιστές του 1821
|
147866
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF%20%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82
|
Ολυμπιακοί Δήμοι της Ελλάδος
|
Ολυμπιακοί Δήμοι της Ελλάδας ονομάστηκαν οι δήμοι στους οποίους τελέστηκαν ολυμπιακά αγωνίσματα κατά την Ολυμπιάδα του 2004 της Αθήνας. Οι δήμοι αυτοί πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαν κάνει σημαντική προετοιμασία και είχαν παραχωρήσει ελεύθερους ή δημοτικούς χώρους για τη διευκόλυνση της τέλεσης των αγώνων.
Ιστορικό
Οι προετοιμασίες των Ολυμπιακών αγώνων έγιναν από την Ελληνική κυβέρνηση και την Ανώνυμη Εταιρία «Αθήνα 2004». Το κείμενο κατευθύνσεων υπογράφτηκε μεταξύ των Ολυμπιακών Δήμων και της «Αθήνα 2004». Ολυμπιακοί Δήμοι ονομάζονται οι δήμοι αυτοί, που
φιλοξένησαν Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, αθλητικές και μη, Ολυμπιακά προπονητικά κέντρα
φιλοξένησαν ένα μέρος των Ολυμπιακών αθλημάτων που διαδραματίσθηκαν εκτός Ολυμπιακών εγκαταστάσεων
βρίσκονται κατά μήκος του «Ολυμπιακού δακτυλίου».
Οι Ολυμπιακοί Δήμοι
Μαρούσι
Ελληνικό
Άνω Λιόσια
Φάληρο
Γαλάτσι
Γουδί
Νίκαια Αττικής
Δήμος Αθηναίων
Περιστέρι
Βουλιαγμένη
Αχαρνές Αττικής
Ηράκλειο
Θεσσαλονίκη
Νέα Ιωνία Μαγνησίας
Μαραθώνας
Μαρκόπουλο Μεσογαίας
Αρχαία Ολυμπία
Πάτρα
Πειραιάς
Δείτε επίσης
Ολυμπιακές εγκαταστάσεις της Ελλάδος
Παραπομπές
Πηγές
Δήμοι - δέσμιοι της ΔΟΕ και των πολυεθνικών!, Ριζοσπάστης, Τετάρτη 10 Οκτ. 2001 (ανακτήθηκε στις 2 Αυγ. 2009)
Παλαιότεροι δήμοι της Ελλάδας
de:Wettkampforte der Olympischen Sommerspiele 2004#Ano Liossia Olympic Hall
|
716275
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%AE%20%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Λευκή ουσία
|
Η λευκή ουσία βρίσκεται στην εξωτερική περιοχή της φαιάς ουσίας (στον νωτιαίο μυελό) ενώ στον εγκέφαλο οι μάζες λευκής ουσίας βρίσκονται κάτω από τον φλοιό των ημισφαιρίων του. Η λευκή ουσία θεωρούταν επί μακρόν ως παθητικός ιστός. Η λευκή ουσία επηρεάζει τις λειτουργίες της μάθησης και εμπλέκεται σε δυσλειτουργίες του εγκεφάλου.
Αποτελείται από δέσμες νευρικών αποφυάδων.
Παραπομπές
Εγκέφαλος
|
663769
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CF%86%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84%20%28%CF%83%CF%8D%CE%B6%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%95%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%29
|
Έλφλεντ (σύζυγος του Εδουάρδου του πρεσβύτερου)
|
Η Έλφλεντ, δεύτερη σύζυγος του βασιλιά των Αγγλοσαξόνων Εδουάρδου του Πρεσβύτερου ήταν κόρη κάποιου Έθελχελμ, πιθανότατα του κόμητος Έθελχελμ του Γουιλσάιρ που πέθανε το 897. Οι ιστορικοί Ντέιβιντ Χ. Κέλλυ (1924 - 2001) και Πολίν Στάφορντ (γεν. το 1946) τον ταυτίζουν με τον Έθελχελμ, τον γιο του θείου του βασιλιά Έθελρεντ του Ουέσσεξ και του Κεντ. Οι υπόλοιποι ιστορικοί απορρίπτουν την ιδέα με το σκεπτικό ότι ήταν αδύνατο να παραχωρηθεί σε κάποιον "Έθελινγκ" ο τίτλος του κόμητος, ο Αλφρέδος ο Μέγας δεν καταγράφει καμία συγγένεια όταν του παραχώρησε τον τίτλο. Σε παρόμοια περίπτωση ακυρώθηκε ο γάμος του θετού γιου της Έλφλεντ Έντουι της Αγγλίας με την Έλφγκιφου επειδή ήταν τρίτα ξαδέλφια, τέτοιος γάμος θα ήταν για την εκκλησία αιμομιξία.
Βιογραφία
Η Έλφλεντ παντρεύτηκε τον Αγγλοσάξονα βασιλιά Εδουάρδο τον Πρεσβύτερο (899) αλλά καταγράφεται μονάχα σε ένα διάταγμα ως "βασιλική σύντροφος" (901), δεν πήρε τον τίτλο της βασίλισσας. Οι αρχαιολόγοι άνοιξαν τον τάφο του Αγίου Κάθμπερτ στο Ντάνμπαρ (1827), βρήκαν μιά σειρά από κοσμήματα που όπως φαίνεται από τις επιγραφές έστειλε η Έλφλεντ στον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπερι. Η δωρεά στον τάφο του Αγίου Κάθμπερτ έγινε ωστόσο από τον θετό γιο της Έθελσταν της Αγγλίας (934). Η Έλφλεντ είχε δύο γιους : τον Έλφγουιρντ που διαδέχτηκε τον πατέρα του αλλά πέθανε πρόωρα λίγες μέρες μετά (924) και τον Έντουιν που πνίγηκε σε ατύχημα (933). Οι κόρες της ήταν : η Έντζιφου που παντρεύτηκε τον βασιλιά των Δυτικών Φράγκων Κάρολο τον Απλό, η Ίντχιλντ που παντρεύτηκε τον κόμη των Παρισίων Ούγο τον Μέγα και η Ήντιθ που παντρεύτηκε τον Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η σπουδαία Γερμανή μοναχή και ιστοριογράφος Ροσβίτα έγραψε με προτροπή του Όθων Α΄ μια ευλογία με την οποία θαύμαζε την ανωτερότητα της Έλφλεντ σε σχέση με την Έκγκουιν, πρώτη σύζυγο του Εδουάρδου του Πρεσβύτερου και μητέρα του Έθελσταν.
Ο Εδουάρδος ο Πρεσβύτερος παντρεύτηκε κατόπιν σε τρίτο γάμο την Εαντγκίφου του Κέντ, ο μεγαλύτερος γιος τους ο μελλοντικός Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας γεννήθηκε την διετία 920 - 921, αυτό δείχνει ότι ο γάμος τους διαλύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 910. Ο Ουίλιαμ όφ Μαλμεσμπέρι γράφει έναν ισχυρισμό που βλέπει με σκεπτικισμό ο Σον Μίλερ αλλά έγινε αποδεκτός από τους υπόλοιπους ιστορικούς. Ο Ουίλιαμ όφ Μαλμεσμπέρι έγραψε ότι αποσύρθηκε στο "αβαείο του Γουίλτον" μαζί με τις κόρες της Έντφλιντ και Έθελχιλντ, τόσο η ίδια όσο και οι δύο κόρες της πέθαναν και τάφηκαν εκεί.
Οικογένεια
Με τον σύζυγο της Εδουάρδο τον Πρεσβύτερο απέκτησε :
Έλφγουιρντ του Ουέσσεξ π. 902-924, ίσως βασιλιάς του Ουέσσεξ
Έντουιν, απεβ. 933.
Έθελχιλντ, μοναχή στο αβαείο του Γουίλτον.
Έντζιφου της Αγγλίας 902-μετά το 955, παντρεύτηκε πρώτα τον Κάρολο Γ΄ της Δυτικής Φραγκίας και μετά τον Χέρμπερτ Γ΄ κόμη του Ομουά.
Έντφλιντ, μοναχή στο αβαείο του Γουίλτον
Ίντχιλντ, παντρεύτηκε τον Ούγο τον Μέγα δούκα των Φράγκων και κόμη του Παρισιού
Ήντιθ, παντρεύτηκε τον Όθωνα Α΄ της Γερμανίας
Ελφγκίφου, παντρεύτηκε ίσως τον Ροδόλφο Β΄ των Παλαιών Γουέλφων δούκα της Βουργουνδίας
Παραπομπές
Πηγές
Foot, Sarah (2010). "Dynastic Strategies: The West Saxon Royal Family in Europe". In Rollason, David; Leyser, Conrad; Williams, Hannah (eds.). England and the Continent in the Tenth Century:Studies in Honour of Wilhelm Levison (1876-1947). Brepols.
Foot, Sarah (2011). Æthelstan: the first king of England. Yale University Press.
Kelley, David H. (1989). "The House of Aethelred". In Brook, L.L. (ed.). Studies in Genealogy and Family History. Tribute to Charles Evans on the Occasion of his 80th Birthday. Foundation for Medieval Genealogy.
Miller, Sean (2004). "Edward [called Edward the Elder] (870s?–924), king of the Anglo-Saxons". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
Sharp, Sheila (2001). "The West Saxon Tradition of Dynastic Marriage". In N. J. Higham; & D. H. Hill (eds.). Edward the Elder 899-924. Routledge.
Stafford, Pauline (1997). Queen Emma & Queen Edith:Queenship and Women's Power in Eleventh-Century England. Blackwell.
Williams, Ann (1991). "Ælfflæd queen d. after 920". In Williams, Ann; Smyth, Alfred P.; Kirby, D. P. (eds.). A Biographical Dictionary of Dark Age Britain. Seaby.
Yorke, Barbara (2001). "Edward as Ætheling". In N. J. Higham; & D. H. Hill (eds.). Edward the Elder 899-924. Routledge.
Σύζυγοι του Εδουάρδου του Πρεσβύτερου
|
721307
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%20%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B9
|
Μαύρο Καναρίνι
|
Το Μαύρο Καναρίνι (αγγλικά:Black Canary) είναι το όνομα δύο υπερηρωίδων που εμφανίζονται σε αμερικανικά κόμικς που εκδόθηκαν από την DC Comics.Αυτές είναι οι Dinah Drake και Dinah Laurel Lance μαζί με μια συγχωνευμένη έκδοση στην επανεκκίνηση του The New 52. Η πρώτη έκδοση δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα Ρόμπερτ Κάνιγκερ και τον καλλιτέχνη Καρμιν Ινφαντίνο και έκανε το ντεμπούτο του στο Flash Comics # 86 (Αύγουστος 1947). Μία από τις πρώτες υπερηρωίδες της DC, ο συγκεκριμένος τίτλος έχει εμφανιστεί σε πολλούς από τους τίτλους υπερηρωικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων της Justice Society of America και της Λεγεώνας της Δικαιοσύνης της Αμερικής. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο χαρακτήρας έχει συσχετιστεί με τον υπερήρωα τοξότη Green Arrow, τόσο επαγγελματικά όσο και ρομαντικά.
Το Μαύρο Καναρίνι έχει προσαρμοστεί σε διάφορα μέσα. Στο Birds of Prey την έπαιξε η Rachel Skarsten και στο Smallville την έπαιξε η Alaina Huffman. Στο Arrow του Arrowverse εμφανίζονται οι χαρακτήρες Dinah Laurel Lance, Sara Lance και Dinah Drake που τις έπαιξαν οι Katie Cassidy , Caity Lotz και Juliana Harkavy. Η Ντίνα Λανς έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Εκτεταμένου Σύμπαντος της DC Αρπακτικά Πτηνά ,όπου την υποδύθηκε η Ζέρνι Σμόλετ-Μπελ.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της DC Comics
Υπερήρωες της DC Comics
Αμερικανοί χαρακτήρες κόμικς
|
399076
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC%20%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%94%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82
|
Ιερά Μητρόπολις Δράμας
|
Η Ιερά Μητρόπολη Δράμας είναι μια από τις Μητροπόλεις των λεγομένων «Νέων Χωρών». Έδρα της είναι η πόλη της Δράμας και περιλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του ομώνυμου Νομού. Ο σημερινός Μητροπολίτης Δωρόθεος εξελέγη στις 7 Οκτωβρίου 2022 και χειροτονήθηκε στις 16 Οκτωβρίου.
Ιστορία
Η πόλη της Δράμας και η περιοχή της δέχθηκε πολύ νωρίς τον λόγο του Ευαγγελίου καθώς γειτνιάζει προς τους Φιλίππους, όπου ο Απόστολος Παύλος το 49 μ.Χ., ίδρυσε την πρώτη χριστιανική Εκκλησία επί ευρωπαϊκού εδάφους. Έχουν μάλιστα βρεθεί τα θεμέλια μεγάλης τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής στον αύλειο χώρο του Ναού της Αγίας Σοφίας Δράμας.
Η Δράμα για εννέα περίπου αιώνες ανήκε εκκλησιαστικώς στη Μητρόπολη των Φιλίππων, διοικούμενη από πρωθιερέα (πρωτοπαπά) του Μητροπολίτη Φιλίππων, έως το 900 μ.Χ.
Ο Ναός της Αγίας Σοφίας της Δράμας όπως και τα τείχη της πόλης χρονολογούνται στον δέκατο αιώνα και η οικοδόμησή τους συμπίπτει με μία περίοδο μεγάλης ακμής του Βυζαντίου, στη διάρκεια της οποίας στο θρόνο ανέρχεται μια σειρά σπουδαίων αυτοκρατόρων της Δυναστείας των Μακεδόνων. Στον λόφο του Κορυλόβου βρισκόταν η βυζαντινή μονή της Παναγίας Κοριλιώτισσας, που αποτελούσε αθωνικό βατοπαιδινό μετόχιο και άκμασε περί το έτος 1050 μ.Χ.
Τον 13ο αιώνα ο αυτοκράτορας Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης ελευθερώνει τη Δράμα και την ευρύτερη Μακεδονία από τους Βούλγαρους και την ενσωματώνει στη βυζαντινή Αυτοκρατορία της Νίκαιας.
Στα τέλη του 1316 έφτασε στην πόλη της Δράμας η Ειρήνη Μομφερατική, σύζυγος του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου, όπου υπήρχαν βασιλικά κτήματα και επαύλεις και συνήθιζε να μεταβαίνει για αναψυχή. Μετά από σύντομη ασθένεια πέθανε το έτος 1317. Ο Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών που ανάγεται στον 14ο αιώνα, εικάζεται ότι συνδέεται με τον θάνατο και την πρώτη ταφή της Ειρήνης στη Δράμα.
Η Αρχιεπισκοπή Δράμας ιδρύθηκε πιθανότατα τον 12ο αιώνα ενώ πρώτες αναφορές για την ύπαρξη Αρχιεπισκόπου Δράμας υπάρχουν από τις αρχές του 14ου αιώνα. Σύντομα η Αρχιεπισκοπή Δράμας ανυψώθηκε σε Μητρόπολη στη διάρκεια του ίδιου αιώνα. Στα τέλη του ίδιου αιώνα (1371) επιδόθηκε στον Μητροπολίτη Δράμας Ιωάσαφ και η διοίκηση της Μητροπόλεως Φιλίππων, για χρονικό διάστημα που δεν είναι γνωστό. Πιθανότατα στις αρχές του 15ου αιώνα η Μητρόπολη Φιλίππων απέκτησε και πάλι τον δικό της ποιμενάρχη. Το 1663 επί Πατριάρχου Διονυσίου η Μητρόπολη Ζιχνών προσαρτάται στη Μητρόπολη Δράμας - Φιλίππων που έφερε την ονομασία Μητρόπολη Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών.
Αρχιερατεία Αγίου Χρυσοστόμου Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών 1902-1910
Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, με πρωτοστάτη και συντονιστή τον Μητροπολίτη Δράμας, Φιλίππων και Ζιχνών Χρυσόστομο (μετέπειτα μάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης), έδρασαν σπουδαίοι Δραμινοί οπλαρχηγοί Μακεδονομάχοι, όπως ο Κωνσταντίνος Ρίζος, ο Χρυσόστομος Παπαγεωργίου και ο Νικόλαος Πετρίκης. Ηγετική μορφή ήταν επίσης ο Κωνσταντίνος Δοβέλλας.
Η άφιξη, η ενθρόνιση του Χρυσοστόμου στη Δράμα έγινε στις 22 Ιουλίου 1902. Ως πρώτο μέλημά του έθεσε την ενίσχυση της Ελληνικής Κοινότητας, των φιλεκπαιδευτικών σωματείων και των Ελληνικών σχολείων. Μάλιστα με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε πληθώρα ελληνικών σχολείων όπως το καλλιμάρμαρο Γυμνάσιο Δράμας με σχήμα κάτοψης Π με σαφή αναφορά στη λέξη Πατρίδα. Ταυτόχρονα πραγματοποιούσε περιοδείες στις ελληνικές κοινότητες που δέχονταν τη βουλγαρική πίεση και προπαγάνδα, όπως η Προσοτσάνη και ο Βώλακας. Παράλληλα, έκτισε μεγαλοπρεπή Ναό στη Δράμα, μέγαρο Μητροπόλεως, σχολές αρρένων και θηλέων, νοσοκομείο και γυμναστήριο. Επίσης φρόντισε για την ανέγερση οικιών για τους καπνεργάτες, ιδρύοντας και πολλά φιλανθρωπικά καταστήματα, ορφανοτροφεία, γηροκομεία και άλλα κοινωφελή καθιδρύματα. Η εθνική αυτή δράση του Χρυσοστόμου ανησύχησε την τουρκική διοίκηση, η οποία και αναφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επιτυγχάνοντας την ανάκλησή του από Μητροπολίτη τον Οκτώβριο του 1907. Διασώζεται το γεγονός πως ο Χρυσόστομος αναχώρησε από τη Δράμα συνοδευόμενος έως το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης από ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό της. Ο Ιεράρχης μετέβη και παρέμεινε στην Τρίγλια, τη γενέτειρά του, στα παράλια της Μικράς Ασίας. Τον Ιούλιο του 1908 παραχωρήθηκε από τους Οθωμανούς γενική αμνηστία με την ανακήρυξη του Συντάγματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έτσι ο Χρυσόστομος βρήκε την ευκαιρία να επιστρέψει στο ποίμνιό του στη Δράμα τον Αύγουστο του 1908.
Ο Μικρασιάτης Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Β΄ Χατζησταύρου (τότε Θεμιστοκλής Χατζησταύρου) διετέλεσε την περίοδο 1902-1908 διάκονος του μητροπολίτη Χρυσοστόμου στη Δράμα, με σημαντική δράση κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Ο Θεμιστοκλής Χατζησταύρου, ως Αρχιδιάκονος και Πρωτοσύγκελλος του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου, διενήργησε ανασκαφές πίσω από την κόγχη του ιερού βήματος του βυζαντινού Ναού Αγίας Σοφίας Δράμας που λειτουργούσε τότε ως τζαμί, ύστερα από την άδεια, που του παραχώρησε ο τούρκος ιερωμένος της περιοχής, και βρήκε δισκοπότηρα, θυμιατά, κανδήλες και άλλα ιερά σκεύη, τα οποία τοποθέτησε στην Ιερά Μητρόπολη της Δράμας. Επίσης εντόπισε στον αύλειο χώρο του ναού μαρμάρινη πλάκα, την οποία αναποδογύρισε και με έκπληξή του διάβασε την ακόλουθη ημικατεστραμμένη επιγραφή: «… ΕΝ ΚΟΥΡΟΠΑΛΑΤΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΕ ΦΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΚΗ. ΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΕΙΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΕΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΜΝΗΝΟΥ». Την επιγραφή αυτή ο Θεμιστοκλής Χατζησταύρου τη δημοσίευσε στην εφημερίδα «Αλήθεια» της Θεσσαλονίκης. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος με τον π. Θεμιστοκλή Χατζησταύρου επέδειξαν μέριμνα ώστε να περισώσουν όσο το δυνατόν περισσότερες αρχαιότητες από την κλοπή και την καταστροφή. Έτσι ενεργούσαν για τη συγκέντρωση, διαφύλαξη και δημοσίευση των επιγραφών καθώς θεωρούσαν πως οι λίθοι οι ενεπίγραφοι (επιγραφές) ήταν αψευδείς μάρτυρες της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Μάρτυρες 1912-1918
Η Ανατολική Μακεδονία υπέστη τα πάνδεινα, τόσο κατά την Α' Βουλγαρική Κατοχή (Οκτώβριος 1912-Ιούνιος 1913) όσο και κατά τη Β' Βουλγαρική Κατοχή (1916-1918). Κατά τις δύο αυτές περιόδους ο ελληνικός πληθυσμός υπέστη διώξεις, λιμοκτονία, ομηρίες καθώς και συλλήψεις και βασανισμούς από τη μυστική βουλγαρική αστυνομία και τον κατοχικό βουλγαρικό στρατό. Τότε εκλάπησαν και κρατούνται έως σήμερα στη Βουλγαρία, κειμήλια και θησαυροί της Μονής Παναγίας Εικοσιφοινίσσης της Μητροπόλεως Δράμας αλλά και της Μονής Τιμίου Προδρόμου Σερρών και των Μονών Παναγίας Καλαμούς και Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας Ξάνθης.
Ειδικότερα κατά τη Β' Βουλγαρική Κατοχή (1916-1918) εφαρμόστηκε από τους Βούλγαρους ένα σκληρό μέτρο εξόντωσης του πληθυσμού: η εκτόπιση και η ομηρία χιλιάδων Ελλήνων κατοίκων, μεταξύ αυτών και του συνόλου σχεδόν των ιερέων της Ανατολικής Μακεδονίας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικά έργα στη Βουλγαρία. Ενδεικτικά την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής εξορίστηκαν από την πόλη της Δράμας 1.965 άτομα, από τα οποία επέστρεψαν μόνο 1.359. Πολλοί εκπατρισθέντες έχασαν τη ζωή τους από τις στερήσεις, τα βασανιστήρια και την εξοντωτική εργασία και δεν επέστρεψαν ποτέ στην πατρίδα τους.
Ο ιερέας Ιωακείμ Παπαϊωακείμ, από τον Σκοπό της Ανατολικής Θράκης, δολοφονήθηκε από τους Βουλγάρους στην περίοδο της δεύτερης κατοχής, το 1917, στον Ξηροπόταμο Δράμας. Συγκεκριμένα, από τα υπόγεια των Εκπαιδευτηρίων Δράμας 10 Μακεδόνες προύχοντες και προεστοί και ο ιερέας Ιωακείμ Παπαϊωακείμ, αφού βασανίστηκαν επί πέντε σχεδόν μήνες, μεταφέρθηκαν ημιθανείς στην θέση «Τσομπάνκα», στην δυτική είσοδο της Δράμας, και αφού λογχίσθηκαν ρίχτηκαν στο εκεί ευρισκόμενο ξηροπήγαδο. Τα ονόματα των σφαγιασθέντων: (από την Προσοτσάνη) Χρ. Ζάμπας, Αβραάμ Χάλλας, Λάμπρος Στακέτας, Α. Καραγιάννης, Νικ. Σακκής, Α. Καραγεώργης, Νικ. Στεργίου, Αλεξ. Κωστής, (από τον Βώλακα) Κ. Κούπτσιος, ο πατέρας του εθνομάρτυρα Άρμεν Κούπτσιου, (από την Καλλιθέα) Γ. Κομβόκης, (από τον Ξηροπόταμο) ο ιερέας Ιωακείμ Παπαϊωακείμ. Τα σώματα ρίχθηκαν σε πηγάδι της περιοχής Ξηροποτάμου το 1917. Τον Οκτώβριο του 1918 μέλη της Διεθνούς Επιτροπής που συστάθηκε για τις ωμότητες των Βουλγάρων, συγκέντρωσε πληροφορίες από κατοίκους της περιοχής και προέβη στην εκταφή οστών από το πηγάδι παρουσία του Δημάρχου Δράμας, ενώ το 1931 τοποθετήθηκε αναθηματική στήλη στο σημείο σφαγής με τα ονόματα των δολοφονηθέντων. Το 1941 με την τρίτη έλευση των Βουλγάρων καταστρέφεται η στήλη και οργώνεται το χωράφι για να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος. Όμως στις 11 Αυγούστου 2010 μετά από πρωτοβουλία της Μητροπόλεως Δράμας πραγματοποιήθηκε η εκσκαφή του πηγαδιού στον Ξηροπόταμο και βρέθηκαν οστά τα οποία συγκεντρώθηκαν και σήμερα φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου Ξηροποτάμου Δράμας.
Ανάμεσα στους εκτοπισθέντες ιερείς ήταν και ο Απόστολος Παπαποστόλου, εφημέριος του Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Χωριστής (καταγόμενος από το Ορτάκιοϊ της Ανατολικής Ρωμυλίας) και ο Γαβριήλ Διονυσιάτης.
Γυναικείος μοναχισμός μετά την Μικρασιατική Καταστροφή
Εξέχουσες μορφές του γυναικείου μοναχισμού της περιοχής αποτέλεσαν τρεις Μικρασιάτισσες που έφθασαν ως πρόσφυγες στη Δράμα:
η καθηγουμένη της Μονής Αναλήψεως Ταξιαρχών Δράμας γερόντισσα Ακυλίνα Παρμαξίδου, γεννηθείσα στα Θείρα της Σμύρνης το 1921.
η γερόντισσα Άννα Γιοβάνογλου της Δράμας, γεννηθείσα στην Πάνορμο της Μικράς Ασίας το 1903.
η γερόντισσα Άννα Μακκαβαίου της Δράμας, γεννηθείσα στη Νέα Έφεσο της Μικράς Ασίας το 1893.
Μάρτυρες 1941-1944
Γεώργιος Αλεξιάδης, ιερέας στο χωριό Κοκκινόγεια Δράμας. Γεννήθηκε το 1874 στην Λιτίτσα της περιοχής Ορτάκιοϊ της Ανατολικής Ρωμυλίας. Ως γνώστης της Βυζαντινής Μουσικής και καλλίφωνος, έγινε πρωτοψάλτης στον Ναό Αγίων Αποστόλων της γενέτειράς του. Χειροτονήθηκε Ιερέας το έτος 1904. Μετά την Ανταλλαγή πληθυσμών ήρθε στην Ελλάδα και διακονούσε ως εφημέριος στα Κοκκινόγεια Δράμας. Οι Βούλγαροι τον απήγαγαν από το σπίτι του, μαζί με την Πρεσβυτέρα του Φανή και τους οδήγησαν στο Σχολείο, όπου τους χώρισαν. Τον ρώτησαν εάν είναι Έλληνας ή Βούλγαρος Ιερεύς. «Ἕλλην Ιερεύς» απάντησε ο πατήρ Γεώργιος. Μετά από λίγο τον άφησαν ελεύθερο αλλά μόλις βγήκε στο προαύλιο του Σχολείου οι Βούλγαροι στρατιώτες τον σκότωσαν με πυροβόλο όπλο εκ των όπισθεν στις 30 Σεπτεμβρίου 1941.
Στυλιανός Γρίππας, από την Ηρακλείτσα Καλλιπόλεως Ανατολικής Θράκης, ιερέας στο χωριό Νικηφόρος Δράμας. Όταν τον ρώτησαν εάν είναι Έλληνας ή Βούλγαρος, απάντησε: «Έλλην εγεννήθηκα και Έλλην ιερεύς είμαι». Οι Βούλγαροι τότε τον εκτέλεσαν στις 6 Οκτωβρίου 1941. Το σώμα του παρέμεινε κατά τη διάρκεια της νύχτας στον τόπο της εκτέλεσης καθώς οι Βούλγαροι δεν επέτρεπαν σε κανέναν να πλησιάσει. Το επόμενο πρωί έσυραν τη σορό του ιερέα στις οδούς και έπειτα το έριξαν σε κοντινή χαράδρα, όπου έμεινε για οκτώ μέρες. Μετά, επετράπη στην πρεσβυτέρα του να θάψει το σώμα στη χαράδρα καθώς απαγόρευσαν να ταφεί κανονικά στο κοιμητήριο του χωριού. Ακολούθως οι Βούλγαροι αστυνομικοί μετέβησαν στο σπίτι του δολοφονηθέντος ιερέως, ξυλοκόπησαν βαριά την Πρεσβυτέρα, άρπαξαν χρηματικό ποσό δέκα χιλιάδων λέβα, για την αξία των τριών σφαιρών, με τις οποίες δολοφόνησαν τον ιερέα και έφυγαν αφού πήραν και τα άμφια του δολοφονηθέντος ιερέως.
Δανιήλ Θάσιος, μοναχός της Μονής Παναγίας Εικοσιφοινίσσης. Καταγόταν από τις Μαριές Θάσου. Κατά τα γεγονότα της εξέγερσης της Δράμας (28 Σεπτεμβρίου 1941), όταν οι Βούλγαροι άρχισαν τις σφαγές Ελλήνων ως αντίποινα, τον συνέλαβαν έξω από το Παλαιοχώρι Παγγαίου, στη θέση Πλατανάκια, ενώ επέστρεφε από την Καβάλα, και αφού προηγουμένως τον βασάνισαν, τον εκτέλεσαν, στις 25 Οκτωβρίου 1941.
Ιωάννης Ηλιάδης, ιερέας. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τους Γερμανούς στο χωριό Πλατανιάς τον Αύγουστο του 1943.
Σάββας Καραγιαννίδης, ιερέας. Εκτελέστηκε στο χωριό Ψηλή Ράχη Δράμας από Βουλγάρους στρατιώτες το 1941.
Αναστάσιος Καρυπίδης, εφημέριος στο χωριό Πλατινόφυλλο Παγγαίου. Θανατώθηκε το 1942 από τον Βούλγαρο πρόεδρο της κοινότητας.
Ιάκωβος Κορυφίδης, ιερέας στα Κύργια Δράμας. Εκτελέστηκε από Βουλγάρους στρατιώτες τον Σεπτέμβριο του 1941.
Άνθιμος Παπαδόπουλος, ιερέας στην κοινότητα Σιταγρών Δράμας. Τον Σεπτέμβριο του 1941, ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους συγχωριανούς του να σωθούν, πυροβολήθηκε από Βουλγάρους στρατιώτες.
Ιωάννης Πασχαλίδης, ιερέας. Συνελήφθη κοντά στο χωριό Λατικός Δράμας τον Σεπτέμβριο του 1941 από Βουλγάρους οι οποίοι τον ξυλοκόπησαν άγρια και τον φυλάκισαν, με αποτέλεσμα να πεθάνει λίγο αργότερα.
Σωφρόνιος, μοναχός της Μονής Παναγίας Εικοσιφοινίσσης. Εκτελέστηκε τον Οκτώβριο του 1941 από τους Βουλγάρους στη μονή.
Χρυσόστομος Τοπάσης, αρχιμανδρίτης, μοναχός στη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης. Συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 1942 από Βουλγάρους, οι οποίοι τον έστειλαν ως όμηρο στη Βουλγαρία. Πέθανε λόγω κακουχιών δύο χρόνια αργότερα τον Μάρτιο του 1944.
Βασίλειος Ζωγράφος, ιερέας. Συνελήφθη και βασανίσθηκε από τους Βουλγάρους. Κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέθανε από τις κακουχίες το έτος 1943.
Γρηγόριος Κατσιβάκης, αρχιμανδρίτης, Ηγούμενος της Μονής Παναγίας Εικοσιφοινίσσης και παλαιός Μακεδονομάχος. Οι Βούλγαροι τον εκτόπισαν στο Σεβόλτεβο της Β. Βουλγαρίας όπου υπέστη τα πάνδεινα. Απεβίωσε από τις κακουχίες.
Εκτός των παραπάνω προσώπων, δεκάδες Έλληνες διδάσκαλοι και κληρικοί την εποχή της βουλγαρικής κατοχής υπέστησαν βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς, εκτοπίσεις και εξορίες. Ο αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Γιαμαλάκης, αρχιερατικός επίτροπος Δράμας, εκδιώχθηκε επειδή αρνήθηκε να παραδώσει τον Μητροπολιτικό Ναό και το Επισκοπείο στους Βουλγάρους.
Επισκοπικός κατάλογος
Σημαντικές προσωπικότητες διετέλεσαν επίσκοποι και μητροπολίτες Δράμας, όπως οι εξής:
ο Πατριάρχης Ιωακείμ Α΄, διετέλεσε μητροπολίτης Δράμας μέχρι την εκλογή του στον Πατριαρχικό Θρόνο το 1498.
ο Άγιος Ιωσήφ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, διετέλεσε αρχικά μητροπολίτης Δράμας (1787-1810).
ο Πατριάρχης Γερμανός Δ΄, διετέλεσε επίσκοπος Δράμας από το 1831 έως το 1835.
ο Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης, διετέλεσε αρχικά Μητροπολίτης Δράμας την περίοδο 1902-1910, συντελώντας τα μέγιστα στην πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου με ανέγερση σχολείων και ναών αλλά και αναλαμβάνοντας κομβικό ρόλο στον Μακεδονικό Αγώνα για τη διατήρηση της Ορθόδοξης ταυτότητας του πληθυσμού.
Ο Μικρασιάτης Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Β΄ διετέλεσε την περίοδο 1902-1908 διάκονος του μητροπολίτη Χρυσοστόμου Καλαφάτη στη Δράμα με σημαντική δράση κατά τον Μακεδονικό Αγώνα.
Τοπικοί Άγιοι και Εορτές
Υπεραγίας Θεοτόκου Εικοσιφοινίσσης (15 Αυγούστου) στη φερώνυμο Ιερά Μονή του Παγγαίου όρους, όπου και βρίσκεται η Ιερά Εικόνα Της.
Αγίας Βαρβάρας πολιούχου της πόλεως Δράμας (η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου).
Των κτιτόρων Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης, Οσίου Γερμανού και Οσίου Διονυσίου Α' Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (η μνήμη αυτών τιμάται στις 22-23 Νοεμβρίου).
Των 172 Οσιομαρτύρων των εν τη Ιερά Μονή Εικοσιφοινίσσης μαρτυρησάντων το έτος 1507 (η μνήμη αυτών τιμάται στις 24 Απριλίου).
Αγίου Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Δράμας - Σμύρνης, του Ιεροεθνομάρτυρος, ο οποίος διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας κατά τα έτη 1902 έως 1910 (η μνήμη του τιμάται την Κυριακή προ της Υψώσεως - Σεπτέμβριος).
Οσίου Γεωργίου του νέου του εν Δράμα (η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου).
Αγίας Θέκλης της εξ Ικονίου Μικράς Ασίας, της οποίας το Ιερό Λείψανο μεταφέρθηκε από τους Μικρασιάτες εξ Ικονίου που εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Δράμας και σήμερα φυλάσσεται στον Ι.Ν. Αγίων Ανάργυρων Δράμας (η μνήμη της τιμάται στις 24 Σεπτεμβρίου).
Αγίου Γρηγορίου του Ωρολογά, ο οποίος διετέλεσε, προ της χειροτονίας του σε επίσκοπο, Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Δράμας κατά τα έτη 1901-1902 (η μνήμη του τιμάται την Κυριακή προ της Υψώσεως - Σεπτέμβριος). Αποτέλεσε έναν από τους πρώτους ιεροκήρυκες που χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα στο κήρυγμα. Ακόμη συνεργάστηκε με τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο για την προάσπιση των ελληνικών εθνικών δικαίων κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Μαρτύρησε το 1922 στη Μικρά Ασία ως Μητροπολίτης Κυδωνιών.
Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος μετά την πρώτη του Πατριαρχία, έμεινε ως εξόριστος στη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης (η μνήμη του τιμάται στις 10 Απριλίου).
Αγίου Ιωσήφ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, του από Δράμας. Διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας από το 1787 έως το 1810, οπότε και μετατέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, ο Σουλτάνος θα ζητήσει για εγγύηση επτά αρχιερείς, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Θεσσαλονίκης Ιωσήφ Μετά τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στις 3 Ιουνίου 1821, θανατώθηκε μαζί με άλλους αρχιερείς. (η μνήμη του τιμάται στις 3 Ιουνίου).
Αγίου Προκοπίου Μητροπολίτου Ικονίου, ο οποίος το 1898 ως επίσκοπος Αμφιπόλεως και έξαρχος του Οικουμενικού Πατριαρχείου μετέβη στη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης, προς αποκατάσταση της ενότητας και της ομόνοιας μεταξύ των μελών της μοναστικής αδελφότητας. Μαρτύρησε το 1923 στη Μικρά Ασία ως Μητροπολίτης Ικονίου (η μνήμη του τιμάται την Κυριακή προ της Υψώσεως - Σεπτέμβριος).
Αγίου Αυτοκράτορα Ιωάννη Δούκα Βατάτζη του ελεήμονος, ελευθερωτή της Δράμας και της ευρύτερης Μακεδονίας από τους Βουλγάρους κατά τον 13ο αιώνα (η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου).
Παναγίας Παχνιώτισσας (τιμάται στις 8 Σεπτεμβρίου εορτή Γενεθλίου της Θεοτόκου). Οι Θρακιώτες πρόσφυγες από το χωριό Μαγούλα (Καβατζίκι) της Ανατολικής Θράκης μετέφεραν στο Δοξάτο την εικόνα της Παναγίας Παχνιώτισσας. Η εικόνα προέρχεται από τον Ναό της Παναγίας Παχνιώτισσας του Καβατζικίου και σήμερα φυλλάσσεται στον Ναό Αγίου Αθανασίου Δοξάτου.
Αθανασίου Βαλαβάνη, του εθνομάρτυρος, ο οποίος μαρτύρησε στις 29 Οκτωβρίου 1902 από το βουλγαρικό κομιτάτο στην Πετρούσα, διότι ως Έλληνας προεστός, στάθηκε εμπόδιο στον εκβουλγαρισμό και την βίαιη προσάρτηση του ελληνικού πληθυσμού στην βουλγαρική εξαρχική εκκλησία.
Αγία Βαρβάρα πολιούχος Δράμας
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν το 1383 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας τέθηκε προς κατεδάφιση από τους κατακτητές για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδιά τους όμως άλλαξαν ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας καθώς η περιοχή πλημμύρισε με νερό και δημιουργήθηκε λίμνη που σκέπασε την εκκλησία. Έτσι, η αγία Βαρβάρα καθιερώθηκε ως πολιούχος της Δράμας, και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη χτίστηκε αργότερα νέα εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία.
Μέχρι σήμερα διατηρείται το έθιμο την παραμονή της γιορτής της, στις 3 Δεκεμβρίου, εκατοντάδες παιδιά να αφήνουν τα αυτοσχέδια φωταγωγημένα καραβάκια τους στα νερά της λίμνης, ακριβώς μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος στέλνει στο βυθισμένο εκκλησάκι το κερί του για την Αγία επάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Εκκλησιαστική Τέχνη
Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης δημιουργήθηκε από τον Μητροπολίτη Δράμας Διονύσιο και λειτουργεί παραπλεύρως του Επισκοπείου. Μεγάλο μέρος ιερών λειψάνων και κειμηλίων της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης αφαιρέθηκε από τους Βούλγαρους κατακτητές κατά τα έτη 1916-1918, 1941-1944 και εκτίθεται στη Σόφια.
Ιστορικά Μνημεία
α) Ιερός Ναός Αγίας Σοφίας Δράμας (10ος αιώνας) κτισμένος επί τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής.
β) Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχων Δράμας (14ος αιώνας).
γ) Παλαιός Μητροπολιτικός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας (18ος αιώνας).
δ) Ιερός Ναός Ταξιαρχών Κοκκινογείων.
ε) Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου Χωριστής, ο οποίος οικοδομήθηκε το έτος 1906 με μέριμνα του τότε Μητροπολίτη Δράμας Χρυσοστόμου και λειτούργησε για πρώτη φορά του 1907. Ο ναός είναι κατασκευασμένος με τρίκλιτη βασιλική σε σχέδια Αυστριακού αρχιτέκτονα ενώ το τέμπλο είναι έργο της περιόδου 1842 - 1844. Η παλαιότερη εικόνα του ναού ανάγεται στον 18ο αιώνα ενώ στις υπόλοιπες εικόνες συμπεριλαμβάνονται και έργα του Έλληνα ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη.
στ) Βυζαντινός Ναός Αγίου Παντελεήμονος Προσοτσάνης, κτίσμα της εποχής των Παλαιολόγων (β' μισό του 13ου αιώνα) σταυροειδούς εγγεγραμμένου τύπου, που αποτελούσε καθολικό μονής και ταυτίζεται με το βυζαντινό μετόχι του Αγίου Παντελεήμονος, πλησίον του Πάνακος (σημερινός Αγγίτης).
ζ) Παλαιοχριστιανική βασιλική Προσοτσάνης (5ος-6ος αιώνας μ.Χ.)
η) Στον λόφο Κορυλόβου υφίστανται κατάλοιπα βυζαντινής μονής, που πιθανώς να ταυτίζεται με τη γνωστή από πηγές μονή της Παναγιάς της Κοριλιώτισσας, που αποτελούσε βατοπεδινό μετόχιο και άκμασε περί το έτος 1050 μ.Χ.
θ) Ναός της Αγίας Βαρβάρας πολιούχου Δράμας. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν το 1383 η Δράμα κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας τέθηκε προς κατεδάφιση από τους κατακτητές για να χτιστεί στη θέση του ένα τζαμί. Τα σχέδιά τους όμως άλλαξαν ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας καθώς η περιοχή πλημμύρισε με νερό και δημιουργήθηκε λίμνη που σκέπασε την εκκλησία. Έτσι, η αγία Βαρβάρα καθιερώθηκε ως πολιούχος της Δράμας, και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη χτίστηκε αργότερα νέα εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία. Μέχρι σήμερα διατηρείται το έθιμο την παραμονή της γιορτής της, στις 3 Δεκεμβρίου, εκατοντάδες παιδιά να αφήνουν τα αυτοσχέδια φωταγωγημένα καραβάκια τους στα νερά της λίμνης, ακριβώς μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος στέλνει στο βυθισμένο εκκλησάκι το κερί του για την Αγία επάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
ι) Παλαιοχριστιανική βασιλική στην οχυρή ακρόπολη της Αδριανής. Κάτω από το σύγχρονο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου σώζεται η αψίδα και διαγράφεται η κάτοψη βασιλικής με γλυπτά αρχιτεκτονικά μέλη.
Ιερές Μονές
Ανδρώες:
Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Δράμας.
Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος - Πρασινάδα Παρανεστίου. Η Ιερά Μονή είναι χτισμένη στα κατάλοιπα βυζαντινού μοναστηριού, που βρισκόταν εκεί επί 8 αιώνες (485-1204). Στην τοποθεσία αυτή, όπου υπάρχει πλέον το σημερινό μοναστήρι, βρέθηκαν λείψανα αγίων, μαρτυρησάντων υπό τους Σταυροφόρους το 1204 κατά την Δ' Σταυροφορία.
Γυναικείες:
Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου όρους, ιδρυθείσα το έτος 452 και επανασυσταθείσα επί αρχιερατείας Μητροπολίτη Δράμας Διονυσίου:
Ηγουμένη: Αντωνίνη Μοναχή, (μον. 16).
Ιερά Μονή Αναλήψεως Του Σωτήρος - Ταξιάρχες Δράμας (Σίψα) ιδρυθείσα επί Μητροπολίτου Δράμας Διονυσίου:
Έτος ιδρύσεως 1976, Ηγουμένη: Πορφυρία Μοναχή, (μον. 32).
Εικόνες
Υποσημειώσεις και παραπομπές
Υποσημειώσεις
Παραπομπές
Πηγές
Ιστοσελίδα Οικουμενικού Πατριαρχείου
ιστορία Ιεράς Μητρόπολης Δράμας
Ορθόδοξος Συναξαριστής
Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών»
Δράμα (πόλη)
Ιστορία της Δράμας
Ιερά Μητρόπολις Δράμας
|
702770
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%BC%CE%B7
|
Κεφουροξίμη
|
Η κεφουροξίμη, που πωλείται με το εμπορικό σήμα Zinacef και Zinadol, μεταξύ άλλων, είναι αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία και την πρόληψη ορισμένων βακτηριακών λοιμώξεων. Αυτές περιλαμβάνουν τις πνευμονία, μηνιγγίτιδα, μέση ωτίτιδα, σήψη, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και νόσο του Lyme. Χρησιμοποιείται από το στόμα ή με ένεση σε φλέβα ή μυ.
Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ναυτία, διάρροια, αλλεργικές αντιδράσεις και πόνο στο σημείο της ένεσης. Σοβαρές παρενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν λοίμωξη από Clostridium difficile, αναφυλαξία και σύνδρομο Stevens-Johnson. Η χρήση κατά την εγκυμοσύνη και ο θηλασμός θεωρείται ότι είναι ασφαλής. Είναι μια κεφαλοσπορίνη δεύτερης γενιάς και λειτουργεί παρεμβαίνοντας στην ικανότητα ενός βακτηριδίου να φτιάξει κυτταρικό τοίχωμα με αποτέλεσμα τον θάνατό του.
Η κεφουροξίμη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1971 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση το 1977. Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Το 2017, ήταν το 342ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 800 χιλιάδες συνταγές.
Ιατρικές χρήσεις
Όπως και με τις άλλες κεφαλοσπορίνες, είναι ευαίσθητο στη β-λακταμάση, αν και ως ποικιλία δεύτερης γενιάς, είναι λιγότερο έτσι. Ως εκ τούτου, μπορεί να έχει μεγαλύτερη δραστηριότητα κατά των Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae και Μπορέλια. Σε αντίθεση με άλλες κεφαλοσπορίνες δεύτερης γενιάς, η κεφουροξίμη μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.
Μια συστηματική ανασκόπηση βρήκε στοιχεία υψηλής ποιότητας ότι η ένεση κεφουροξίμης στον οφθαλμό μετά από χειρουργική επέμβαση καταρράκτη θα μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης ενδοφθαλμίτιδας μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Παρενέργειες
Η κεφουροξίμη είναι γενικά καλά ανεκτή και οι παρενέργειες της είναι συνήθως παροδικές. Σε περίπτωση κατάποσης μετά το φαγητό, αυτό το αντιβιοτικό απορροφάται καλύτερα και είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσει τις πιο συχνές παρενέργειες, όπως διάρροια, ναυτία, έμετο, πονοκεφάλους/ημικρανίες, ζάλη και κοιλιακό πόνο σε σύγκριση με τα περισσότερα αντιβιοτικά στην κατηγορία του.
Παρόλο που υπάρχει ευρέως δηλωμένος κίνδυνος διασταυρούμενης υπερευαισθησίας περίπου 10% μεταξύ των κεφαλοσπορινών και της πενικιλίνης, πρόσφατες αξιολογήσεις δεν έδειξαν αυξημένο κίνδυνο διασταυρούμενης αλλεργικής αντίδρασης για την κεφουροξίμη και αρκετών άλλων κεφαλοσπορινών δεύτερης γενιάς ή νεότερες.
Χημεία
Η αξετιλική κεφουρολοξίμη είναι ένας ακετοξυαιθυλ-εστέρας προφάρμακο της κεφουροξίμης η οποία είναι αποτελεσματική όταν λαμβάνεται από το στόμα. Είναι μια κεφαλοσπορίνη δεύτερης γενιάς.
Παραπομπές
Βασικά Φάρμακα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
Αντιβιοτικά
Λακτάμες
Φουράνια
|
510717
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Αράπηδες Αρκαδίας
|
Οι Αράπηδες είναι χωριό της τοπικής κοινότητας Σέρβου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Ηραίας, του δήμου Γορτυνίας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Αρκαδίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Γορτυνίας του νομού Αρκαδίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.
Γεωγραφία
Οι Αράπηδες είναι ορεινό χωριό στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Αρκαδίας. Βρίσκεται κοντά στη χαράδρα Γκούρα (βράχος του «Αράπη») του φερώνυμου ποταμού Γκούρα (παραπόταμου του Λαγκαδιανού) και στις νοτιοδυτικές πλαγιές της κορυφής «Φραντζέτα» (1.242 μ.) -η οποία χωρίζει το χωριό από τα Λαγκάδια-, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 842. Απέχει 3 χλμ. από τον Σέρβο, 3,5 χλμ. από την Κοκκινορράχη, 7 χλμ. από την Λυσσαρέα, 15 χλμ. από τα Λαγκάδια, 20 χλμ. από την Δημητσάνα και 63 χλμ. από την Τρίπολη.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1879 και προσαρτήθηκε στον δήμο Ηραίας του νομού Αρκαδίας. Το 1912 προσαρτήθηκε στην κοινότητα Σέρβου. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Σέρβου και προσαρτήθηκε στον δήμο Ηραίας. Με το ΦΕΚ 87Α - 12/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Ηραίαςκαι προσαρτήθηκε στον δήμο Γορτυνίας.
Αξιοθέατα
Η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο βόρειο τμήμα του οικισμού
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
Δήμος Μεγαλόπολης
Χωριά του νομού Αρκαδίας
|
750806
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82
|
Τρίτος Ναός
|
Ο όρος Τρίτος Ναός (, Beit haMikdash haShlishi, κυρ. Ο Οίκος, ο Ιερός, ο Τρίτος) χρησιμοποιείται σε σχέση με την θεωρητική ανοικοδόμηση ενός Τρίτου Ναού στην Ιερουσαλήμ, ο οποίος θα διαδεχθεί και τον αρχικό Ναό του Σολομώντα (ο οποίος χτίστηκε υπό τον Σολομώντα και καταστράφηκε το 587 π.Χ. από τους Νεοβαβυλώνιους) και τον Δεύτερο Ναό (που χτίστηκε υπό την την Αχαιμενιδική Περσική Αυτοκρατορία και καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους). Αν και παραμένει αδόμητος, η έννοια και η επιθυμία για έναν Τρίτο Ναό στην Ιερουσαλήμ είναι ιερή στον Ιουδαϊσμό, ιδιαίτερα στον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό, και αναμένεται ως τόπος λατρείας. Οι προφήτες στην Εβραϊκή Βίβλο ζήτησαν να ολοκληρωθεί η κατασκευή του πριν ή παράλληλα με την Μεσσιανική Εποχή. Η ανοικοδόμηση ενός Τρίτου Ναού παίζει επίσης σημαντικό ρόλο σε ορισμένες ερμηνείες της χριστιανικής εσχατολογίας.
Η ιδέα της ανοικοδόμησης ενός Τρίτου Ναού στην τοποθεσία του πρώτου και του δεύτερου ναού στο Όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ έχει υιοθετηθεί από πολλούς Ισραηλίτες Εβραίους και παραμένει βασικό θέμα έντασης μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων ως μέρος της συνεχιζόμενης ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης και ειρηνευτικής διαδικασίας. Ενώ η Ιερουσαλήμ στο σύνολό της ελέγχεται από το Ισραήλ ως αποτέλεσμα του πολέμου των έξι ημερών του 1967, αναγνωρίζεται σε μεγάλο βαθμό διεθνώς ως αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής, καθώς και οι δύο οντότητες ανακηρύσσουν την αδιαίρετη πόλη ως πρωτεύουσά τους.
Παραπομπές
Όρος του Ναού
|
301831
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%82%20%CE%99%CE%93%CE%84
|
Πάπας Κλήμης ΙΓ΄
|
Ο Κλήμης ΙΓ΄ (7 Μαρτίου 1693 – 2 Φεβρουαρίου 1769), γεννημένος Κάρλο ντε λα Τόρρε ντι Ρετσόνικο, ήταν Πάπας από τις 6 Ιουλίου 1758 μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου 1769.
Γεννήθηκε σε μια μόλις εισελθούσα στην αριστοκρατία οικογένεια της Βενετίας, γιος του άνδρα που αγόρασε το ανολοκλήρωτο παλάτι του Μεγάλου Καναλιού (τώρα Ca' Rezzonico) και ολοκλήρωσε την κατασκευή του. Έλαβε Ιησουιτική εκπαίδευση στην Μπολόνια. Ανέλαβε διάφορες σημαντικές θέσεις στην Κούρια και έγινε επίσκοπος της Πάντοβα το 1743. Κατά την περίοδο του ως επίσκοπος της Πάντοβα επισκέφθηκε όλες τις ενορίες της επισκοπής, ο πρώτος επίσκοπος που το έκανε αυτό μέσα σε μισό αιώνα. Έγινε Καρδινάλιος-Διάκονος του Σαν Νίκολα στο Κάρτσερε το 1737. Εκλέχθηκε Πάπας στις 6 Ιουλίου 1758. Το ίδιο έτος η οικογένεια Ρετσόνικο γιόρτασε τον γάμο του Ludovico Rezzonico με μέλος της ισχυρής οικογένειας Savorgnan. Ως ποντίφικας ο Κάρλο ήταν διαβόητος για τον αχαλίνωτο νεποτισμό του.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Monument to Clement XIII in St Peter's Basilica by Canova
|-
Ιταλοί καρδινάλιοι
Ιταλοί Πάπες
Πάπες 18ου αιώνα
Πάπες
|
541750
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B5%CF%82
|
Στρωτήρες
|
Οι στρωτήρες (ή αλλιώς τραβέρσες) είναι κατασκευές που επιτρέπουν την στερέωση των σιδηροτροχιών. Είναι τοποθετημένοι πάνω σε έρμα για να είναι δυνατή η αποστράγγιση του νερού αλλά και για να περιοριστεί η ανάπτυξη βλάστησης, ενώ παράλληλα το βάρος των τρένων βυθίζει τους στρωτήρες στο έρμα, στερεώνοντας τους καλύτερα.
Οι στρωτήρες είναι συνήθως κατασκευασμένοι από ξύλο και από τσιμέντο, ενώ πιο σπάνια από χάλυβα, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κατασκευάζονται επίσης πλαστικοί στρωτήρες, αλλά σε μικρότερη ποσότητα.
Τύποι στρωτήρων
Πέτρινοι στρωτήρες
Οι στρωτήρες που χρησιμοποιήθηκαν στην πρώτη σιδηροδρομική γραμμή Λίβερπουλ-Μάντσεστερ στην Αγγλία ήταν πέτρινοι. Αποτελούνταν από δύο ζεύγη πετρών στερεωμένων στο έδαφος, οι οποίες συγκρατούσαν τις σιδηροτροχιές. Πλεονέκτημα αυτού του τρόπου κατασκευής ήταν ότι τα άλογα μπορούσαν να περπατήσουν στο κέντρο της γραμμής χωρίς τον κίνδυνο πτώσης. Στη συνέχεια, οι πέτρινοι στρωτήρες αποδείχθηκαν ακατάλληλοι για μαλακά εδάφη και άρχισαν να αντικαθιστώνται από ξύλινους.
Ξύλινοι στρωτήρες
Ιστορικά, οι ξύλινοι στρωτήρες κοβόντουσαν με ειδικό τσεκούρι ή πριόνι ώστε να εξασφαλίζονται οι επίπεδες πλευρές. Συνήθως το ξύλο προέρχεται από βελανιδιές ή ευκαλύπτους, αν και η απόκτησή τους είναι δύσκολη, λόγω περιορισμένων πόρων. Ορισμένοι στρωτήρες είναι από μαλακό ξύλο οι οποίοι, αν και είναι πιο εύκολο να σαπίσουν ή να καταστραφούν, είναι φθηνότεροι και πιο εύκολη η απόκτησή τους. Το μαλακό ξύλο συντηρείται με επίστρωση κρεοσότης ή πενταχλωροφενόλης, ουσίες που προστατεύουν το ξύλο, ενώ μερικές φορές, χρησιμοποιείται και αζόλη χαλκού. Στη σύγχρονη εποχή, στο σιδηροδρομικό δίκτυο των ΗΠΑ, η συντήρηση γίνεται με ουσίες με βάση το βόριο σε στρωτήρες που βρίσκονται σε υγρές περιοχές. Έπειτα από τη συντήρηση, οι στρωτήρες έχουν διάρκεια ζωής 30-45 χρόνια
Τα μειονεκτήματα με τους ξύλινους στρωτήρες είναι ότι μπορούν να σαπίσουν εύκολα, να προσβληθούν από έντομα ή ακόμα και να καούν.
Τσιμεντένιοι στρωτηρες
Οι στρωτήρες από τσιμέντο είναι φθηνότεροι και ευκολότεροι στην κατασκευή τους, σε σύγκριση με τους ξύλινους, ενώ έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Συγκρατούν περισσότερο βάρος, διατηρώντας τη γεωμετρία της τροχιάς, ειδικά όταν η σιδηροτροχιά είναι συνεχής. Οι στρωτήρες αυτοί έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και απαιτούν λιγότερη συντήρηση, ενώ λόγω του μεγαλύτερου βάρους στερεώνονται καλύτερα στο έρμα. Απαιτείται καλά προετοιμασμένο υπόβαθρο για την τοποθέτησή τους με καλή αποστράγγιση, ενώ παράγουν περισσότερο θόρυβο όταν κυλάει το τρένο πάνω τους.
Η πρώτη γραμμή που στηριζόταν σε τσιμεντένιους στρωτήρες ήταν η Νυρεμβέργη-Μπάμπεργκ, το 1906. Πλέον, οι περισσότεροι σιδηρόδρομοι της Ευρώπης έχουν τέτοιου είδους στρωτήρες.
Χαλύβδινοι στρωτήρες
Οι στρωτήρες από χάλυβα είναι κατασκευασμένοι από συμπιεσμένο χάλυβα, η διατομή τους είναι στρογγυλή, ενώ οι άκρες τους σχηματίζουν ένα φτυάρι, έτσι ώστε να αυξηθεί η πλευρική αντίσταση των στρωτήρων. Κατασκευάζονται κυρίως σε δευτερεύουσης σημασίας γραμμές. Είναι ευκολότεροι και οικονομικοί στην τοποθέτησή τους, αφού μπορούν να τοποθετηθούν στο ήδη υπάρχον έρμα, σε αντίθεση με τους τσιμεντένιους, ενώ είναι ανακυκλώσιμοι. Επιπλέον, οι χαλύβδινοι στρωτήρες αντέχουν μεγαλύτερο φορτίο σε σχέση με τους ξύλινους.
Η πιο εκτεταμένη χρήση αυτών των στρωτήρων έγινε στην Αγγλία, όπου από το 1930 άρχισαν να κατασκευάζονται γραμμές με χαλύβδινη υποστήριξη, αντί για τσιμεντένια. Οι στρωτήρες αυτοί χρησιμοποιήθηκαν σε ειδικές περιπτώσεις: στην Αραβία, όπου οι Βεδουίνοι έκλεβαν τους ξύλινους στρωτήρες για προσάναμμα, αλλά και στην Αυστραλία, λόγω των τερμιτών.
Οι σύγχρονοι στρωτήρες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα φορτία και την κακή κατάσταση της τροχιάς. Παράλληλα, είναι σημαντικοί για τις σιδηροδρομικές εταιρείες, καθώς είναι φθηνότεροι στην εγκατάστασή τους. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε γραμμές χωρίς ηλεκτροκίνηση και με πασάγια, για την αποφυγή βραχυκυκλωμάτων.
Πλαστικοί στρωτήρες
Στη σύγχρονη εποχή, ορισμένες εταιρείες κατασκευάζουν στρωτήρες από ανακυκλωμένο πλαστικό και καουτσούκ. Οι κατασκευάστριες εταιρίες ισχυρίζονται πως η αντοχή των πλαστικών είναι περίπου 30–80 χρόνια, εφόσον δεν καταστρέφονται από σήψη ή έντομα, ενώ μπορούν να τροποποιηθούν κατάλληλα για να ενισχυθεί η πλευρική τους ευστάθεια.
Παράλληλα με την προστασία του περιβάλλοντος λόγω των ανακυκλωμένων υλικών, οι πλαστικοί στρωτήρες συνήθως αντικαθιστούν ξύλινους εμποτισμένους με την τοξική κρεοσόλη. Συνήθως χρησιμοποιούνται σε ορυχεία, βιομηχανικές περιοχές, υγρές περιοχές και αστικά κέντρα. Μπορούν επίσης να αντικαταστήσουν σάπιους ξύλινους στρωτήρες, μετατρέποντας τη σιδηροτροχιά σε συνεχή.
Άλλοι τύποι
Στρωτήρες τύπου Υ
Ένας ασυνήθιστος τύπος στρωτήρων είναι ο τύπος Υ, ο οποίος εμφανίστηκε το 1983. Σε σύγκριση με τους συμβατικούς δεσμούς, ο απαιτούμενος όγκος έρματος είναι λιγότερος, λόγω της μεγαλύτερης επιφάνειας των στρωτήρων, ενώ η αντίσταση είναι υψηλή
Ως το 2006, κατασκευάστηκαν λιγότερο από 1.000 χλμ τέτοιου είδους στρωτήρων, με το 90% να βρίσκεται στη Γερμανία.
Διπλό ζεύγος
Οι στρωτήρες ZSX Twin κατασκευάζονται από την Leonhard Moll Betonwerke GmbH & Co KG και αποτελούνται από δύο τσιμεντένιους στρωτήρες που συγκρατούν τη σιδηροτροχιά, ενωμένοι με τέσσερις ατσάλινες ράβδους.
Διπλοί στρωτήρες
Οι διπλοί στρωτήρες αποτελούνται από δύο όμοια τμήματα στις άκρες, τα οποία συγκρατούν τη ράγα, ενωμένα με μία ατσάλινη βέργα, χωρίς να απαιτείται η ύπαρξη έρματος. Σε σύγκριση με τους άλλους τύπους στρωτήρων, οι συγκεκριμένοι έχουν το πλεονέκτημα της ισχυρότερης αντίστασης και της μείωσης βάρους, αν και η μηχανική τους συμπεριφορά είναι λιγότερο ικανοποιητική. Χρησιμοποιούνται ευρέως στη Γαλλία και κυρίως στο σιδηρόδρομο TGV..
Στρωτήρες τύπου σκάλας
Οι στρωτήρες αυτού του τύπου χρησιμοποιούν παράλληλες δοκούς με σκοπό τη διατήρηση της απόστασης των δύο σιδηροτροχιών.
Σταθεροί στρωτήρες
Οι σταθεροί στρωτήρες δεν χρειάζονται έρμα. Ο πρώτος σιδηρόδρομος που χρησιμοποίησε σταθερή υποδομή ήταν ο ορεινός Σιδηρόδρομος Pilatus το 1889, όπου οι τροχιές ήταν στερεωμένες στο βράχο του βουνού. Από τη δεκαετία του 1960, οι μηχανικοί προσπαθούσαν να βρουν μία κατασκευή, ώστε να είναι αρκετά ακριβείς και μακροχρόνιοι, με μικρότερο κόστος συντήρησης.
Η λύση δόθηκε με την κατασκευή σταθερών στρωτήρων. Η πρώτη δοκιμή έγινε το 1959 στις σήραγγες Hengstenberger και Schönsteiner, αλλά δεν ήταν επιτυχής, καθώς οι βίδες στερέωσης της τροχιάς διαβρώθηκαν, ενώ παρατηρήθηκε και καθίζηση. Το 1967 οι στρωτήρες τοποθετήθηκαν στο σταθμό Χίρσαϊντ (γερμ. Hirschaid), αλλά 23 χρόνια μετά αντικαταστάθηκαν.
Οι σύγχρονοι σταθεροί στρωτήρες κατασκευάζονται με μισό μέτρο πάχος από σκυρόδεμα. Τα κύρια πλεονεκτήματα είναι ότι έχουν υψηλή αντίσταση, ενώ απαιτείται ελάχιστη συντήρηση. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε σήραγγες, καθώς μειώνεται το ύψος της διατομής εξαιτίας της απουσίας έρματος, οπότε αφήνεται κενό για την τοποθέτηση ηλεκτροφόρων καλωδίων.
Η κατασκευή τους είναι πιο ακριβή, ενώ είναι δύσκολη και η αφαίρεσή τους. Δημιουργούν ηχορύπανση και δονήσεις στο έδαφος. Αν και το τσιμέντο δεν απορροφά τον ήχο, ο κύριος λόγος προέρχεται από τους πιο μαλακούς συνδέσμους που χρησιμοποιούνται στη συγκράτηση της ράγας, επιτρέποντας στον ήχο να ταξιδεύει πιο μακριά. Η ηχορύπανση μειώνεται με τη στήριξη των στρωτήρων σε πλωτές πλάκες, αν και αυτή η μέθοδος είναι πιο δαπανηρή και χρειάζεται μεγαλύτερο βάθος κατασκευής.
Δείτε επίσης
Σιδηροτροχιά
Παραπομπές
Πηγές
Επιπλέον βιβλιογραφία
Σιδηροδρομικές μεταφορές
|
436721
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CE%BD%20%CE%93%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B7
|
Ομάδα γαλαξιών Γλύπτη
|
Η Ομάδα γαλαξιών Γλύπτη βρίσκεται στους αστερισμούς Γλύπτης και Κήτος. Πρόκειται για μία όχι ιδιαίτερα συνεκτική ομάδα γαλαξιών κοντά στο νότιο γαλαξιακό πόλο. Είναι μία από τις εγγύτερες στην Τοπική Ομάδα και η απόσταση του κέντρου της από τον Γαλαξία μας είναι περίπου 12,7 εκατομμύρια έτη φωτός.
Ο Γαλαξίας του Γλύπτη (NGC 253) και μερικοί ακόμα συγκροτούν τον βαρυτικό πυρήνα στο κέντρο του σχηματισμού. Άλλοι γαλαξίες στην περιφέρεια μπορεί να συσχετίζονται αλλά να μην συνδέονται βαρυτικά. Επειδή ακριβώς οι βαρυτικοί δεσμοί είναι ασθενείς, ο σχηματισμός θα μπορούσε να θεωρηθεί νήμα.
Κατάλογος γαλαξιών
Στον πίνακα παρατίθενται γαλαξίες που σχετίζονται με τον Γαλαξία του Γλύπτη και κατά συνέπεια και με την Ομάδα, βάσει της εργασίας του I. D. Karachentsev et al. Πολλοί ερευνητές θεώρησαν πως ο ακανόνιστος γαλαξίας NGC 55, ο σπειροειδής γαλαξίας NGC 300 και οι συνοδοί τους ανήκουν στην Ομάδα. Παρόλα αυτά νεώτερες μετρήσεις έδειξαν ότι αυτοί οι γαλαξίες ενδέχεται να βρίσκονται πολύ εγγύτερα, να είναι δηλαδή στο προσκήνιο, χωρίς όμως να σχετίζονται με την Ομάδα του Γλύπτη
Παραπομπές
Ομάδες γαλαξιών
Γλύπτης (αστερισμός)
Κήτος (αστερισμός)
|
202714
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD%20%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82
|
Σπυρίδων Καίσαρης
|
Ο Σπυρίδων Καίσαρης (1859-1946) του Νικολάου, ήταν σπουδαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης.
Γεννήθηκε στη Κέρκυρα το 1859. Ήταν μικρότερος αδελφός του Ιωσήφ Καίσαρη. Κατατάχθηκε στη στρατιωτική μουσική της Αθήνας, όπου και αναδείχτηκε σχετικά γρήγορα. Το 1888 ανέλαβε αρχιμουσικός του πυροβολικού και το 1892 καθηγητής του Ωδείου Αθηνών και στη συνέχεια έφορος και καθηγητής πνευστών οργάνων και για αρκετά χρόνια διευθυντής των στρατιωτικών μπαντών. Επίσης ανέλαβε την οργάνωση της φιλαρμονικής μπάντας της Αθήνας, του Πειραιά, της Σύρου και της Ζακύνθου. Αποστρατεύθηκε το 1922. Έγραψε πολλά εμβατήρια μεταξύ των οποίων και το αφιερωμένο στον Βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄ «Του αϊτού ο γιος», το εμβατήριο "Η ελληνική σημαία", διάφορα χορωδιακά και το μελόδραμα «Ολονυχτιά της Κρήτης», στο οποίο ανήκει και το περίφημο κατά την Επανάσταση της Κρήτης (1896-1897) γενόμενο «Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη».
Ο Σπυρίδων Καίσαρης πέθανε στις 6 Απριλίου του 1946.
Πηγές
«Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τομ.10ος, σελ. 58
Έλληνες συνθέτες
Έλληνες μουσικοί
Καθηγητές του Ωδείου Αθηνών
|
528458
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CE%95%CE%84%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%B5%CE%B2%CE%AD%CF%81
|
Γουλιέλμος Ε΄ του Νεβέρ
|
Ο Γουλιέλμος Ε΄, κόμης του Νέβερ, (Γαλλική γλώσσα : Guillaume V, απεβ. 1181) από τον Οίκο του Νεβέρ ήταν κόμης του Νεβέρ & του Ωσέρ (1176 - 1181).
Βιογραφία
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Γκυ κόμη του Νεβέρ & του Ωσέρ και της Ματθίλδης της Βουργουνδίας, κόρης του Ρεϋμόνδου κόμη του Γκρινόν (γιου του Ούγου Β΄ δούκα της Βουργουνδίας). Το 1176 απεβίωσε ο πατέρας του και η μητέρα του Ματθίλδη ανέλαβε την επιτροπεία για τη διάρκεια της ζωής του. Ο ίδιος απεβίωσε ως παιδί το 1181 και τον διαδέχθηκε η αδελφή του Αγνή Α΄ του Νεβέρ.
Πρόγονοι
Παραπομπές
Πηγές
Bouchard, Constance Brittain (1987). Sword, Miter, and Cloister:Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198. Cornell University Press.
Οίκος του Νεβέρ
|
472261
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CF%82
|
Κατάλογος ποδοσφαιρικών σωματείων Ε.Π.Σ. Κιλκίς
|
Αυτός είναι ένας κατάλογος ο οποίος εμπεριέχει τα ποδοσφαιρικά σωματεία της Ε.Π.Σ. Κιλκίς.
Σωματεία μέλη
Σωματεία που δεν υφίστανται πλέον
Α.Μ.Σ. Αχιλλέας Κιλκίς
Εθνικός Κιλκίς, 1927
Άρης Κιλκίς, 1945
Ερμής τερπύλλου
Δείτε επίσης
Κατάλογος ποδοσφαιρικών ομάδων Ελλάδας
Περαιτέρω μελέτη
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ 1922-1936.
Ε.Π.Σ. Κιλκίς
|
629782
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A9%CE%B3%CF%85%CE%B3%CE%AF%CE%B1
|
Ωγυγία
|
Η Ωγυγία ή Ωγυγίη είναι νησί που αναφέρεται στην Ομήρου Οδύσσεια ως το σπίτι της νύμφης Καλυψoύς, κόρης του Τιτάνα Άτλαντος, επίσης γνωστή ως Ατλαντίς. Έχει ταυτιστεί με τη Γαύδο που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κρήτης. Στην Ομήρου Οδύσσεια, η Καλυψώ κράτησε τον Οδυσσέα στην Ωγυγία για επτά χρόνια και τον δέσμευσε από το να γυρίσει στο σπίτι του στην Ιθάκη, θέλοντας να τον παντρευτεί.
Η Αθηνά παραπονέθηκε για τις πράξεις της Καλυψούς στον Δία, ο οποίος έστειλε τον αγγελιοφόρο Ερμή στην Ωγυγία για να διατάξει την Καλυψώ να απελευθερώσει τον Οδυσσέα. Ο Ερμής είναι ο προπάππους του Οδυσσέα από την πλευρά της μητέρας του, μέσω του Αυτόλυκου. Τέλος, η Καλυψώ, αν και απρόθυμα, έδωσε εντολή στον Οδυσσέα να χτίσει μια μικρή σχεδία, του έδωσε φαγητό και κρασί και τον άφησε να εγκαταλείψει το νησί.
Η Οδύσσεια περιγράφει την Ωγυγία ως εξής:
Πρωτότυπο κείμενο:
Παραπομπές
Γεωγραφία της Οδύσσειας
Τοποθεσίες της Ελληνικής Μυθολογίας
|
531264
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1%20%CE%96%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Πρότυπα Ζουάνγκ
|
Τα Πρότυπα Ζουάνγκ (αυτονύμιο: Zhuang, Vahcuengh (πριν το 1982: Vaƅcueŋƅ, Σαουντίπ: 话壮), απλοποιημένα κινέζικα: 壮语, πινγίν: Zhuàngyǔ, παραδοσιακά Κινέζικα: 壯語, πινγίν: Zhuàngyǔ) είναι η επίσημη τυποποιημένη μορφή των Γλωσσών Ζουάνγκ, οι οποίες είναι μέρος των Βόρειων Γλωσσών Τάι. Η προφορά βασίζεται στην διάλεκτο Γιονγκμπέι Ζουάνγκ στο Σουανγκτσιάο στην Επαρχία Γουμίνγκ στο Κουανγκσί με μερική επιρροή από την Φουλιάνγκ, επίσης στην Επαρχία Γουμίνγκ, ενώ το λεξιλόγιο βασίζεται κυρίως στις βόρειες διαλέκτους. Το επίσημο πρότυπο καλύπτει τόσο τα προφορικά Ζουάνγκ, καθώς και τα γραπτά Ζουάνγκ. Είναι το εθνικό πρότυπο των γλωσσών Ζουάνγκ, αν και στο Γιουνάν χρησιμοποιείται ένα τοπικό πρότυπο.
Φωνολογία
Τα πρότυπα Ζουάνγκ έχουν 6 τόνους, ενώ υπάρχει ένας μακρύς και ένας σύντομος έβδομος τόνος ο (αριθμημένες 7-8). Οι συλλαβές είναι οι εξής:
{| class="wikitable" style="text-align: center; margin-bottom: 10px;"
! Αριθμός
! Γράμμα
! Περίγραμμα
! Περιγραφή
! Παράδειγμα
! Σχολιάστε
|-
! 1
| (κανένα)
|
| άνω τόνος
| son
| διδάσκω
|-
! 2
| -z
|
| χαμηλή πτώση
| mwngz
| εσύ
|-
! 3
| -j
|
| υψηλό επίπεδο
| hwnj
| σκαρφαλώνω
|-
! 4
| -x
|
| πτώση
| max
| άλογο
|-
! 5
| -q
|
|υψηλός άνω τόνος
|gvaq
| διασχίζω
|-
! 6
| -h
|
| μέσο επίπεδο
| dah
| ποταμός
|-
!Μακρύς 7
| μακρύ φωνήεν + -p/t/k
|
| υψηλή άνοδο
| bak
| στόμα
|-
!σύντομος 7
| βραχύ φωνήεν + -p/t/k
|
| υψηλό επίπεδο
| daep
| συκώτι
|-
! 8
| -b/g/d
|
| μέσο επίπεδο
|bag
daeb| χακάρω
στοιβάζω
|}
Η πρόταση (σημαίνει "Να σου μάθω να ανέβεις σε ένα άλογο για να διασχίσεις ένα ποτάμι") χρησιμοποιείται συχνά για να βοηθήσει τους ανθρώπους να θυμούνται τα έξι τόνους.
Ταξινόμηση
Τα Πρότυπα Ζουάνγκ είναι τεχνητό μείγμα που αποτελείται από αρκετές γλώσσες Ζουάνγκ. Το λεξικό βασίζεται σε διάφορες Βόρειες Ζουάνγκ διαλέκτους. Η φωνολογία είναι κυρίως αυτή της Σουανγκτσιάο, με την προσθήκη των συλλαβών νι, έι, ου από την διάλεκτο Φουλιάνγκ, η οποία ομιλείται στην διάλεκτο Γουμίνγκ. Ο Ζανγκ (1999), μαζί με άλλους Κινέζους μελετητές, κατατάσσει την διάλεκτο Σουανγκτσιάο ως Βόρεια Τάι (Βόρεια Zhuang), ενώ ο Πιτταγιαπόρν το 2009 έβαλε την γλώσσα έξω από τις Βόρειες Τάι γλώσσες, αν και είναι στενά συνδεδεμένη με αυτές. Η διάλεκτος Σουανγκτσιάο επιλέχθηκε για την πρότυπη προφορά την δεκαετία του 1950, επειδή θεωρήθηκε ότι ήταν μια Βόρεια Ζουάνγκ γλώσσα, αλλά με χαρακτηριστικά της Νότιας Ζουάνγκ.
Τομείς χρήσης
Τα Πρότυπα Ζουάνγκ χρησιμοποιούνται περισσότερο σε τομείς όπου παλαιότερα υπήρχε σπάνια χρήση των γραπτών Ζουάνγκ, όπως στις εφημερίδες, στις μεταφράσεις της κομμουνιστικής βιβλιογραφίας και στην πεζογραφία. Είναι μία από τις επίσημες γλώσσες της Κίνας που εμφανίζεται σε χαρτονομίσματα. Επίσης, όλοι οι κινέζικοι νόμοι πρέπει να είναι τυπωμένοι στα Ζουάνγκ, και χρησιμοποιείται για δίγλωσσες πινακίδες. Ενώ χρησιμοποιείται για προγράμματα αλφαβητισμού για ενήλικες, σήμερα διδάσκεται σε ένα πολύ μικρό ποσοστό πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σχολείων σε περιοχές που ομιλείται η γλώσσα. Σε λιγότερο επίσημους τομείς το παραδοσιακό σύστημα Σαουντίπ χρησιμοποιείται πιο συχνά. Στα δημοτικά τραγούδια το Σαουντίπ παραμένει το κυρίαρχο είδος, με τις περισσότερες εκδόσεις στα Πρότυπα Ζουάνγκ να βασίζονται σε εκδόσεις του Σαουντίπ.
Επίσημη Εξέταση
Το 2012, η πρώτη εξέταση αριστείας στα Ζουάνγκ είχε 328 συμμετέχοντες, ενώ το 58% πέρασε τις εξετάσεις.
Διαφορές από τα Γουμίνγκ Ζουάνγκ
Ενώ τα Τυποποιημένα Ζουάνγκ προφέρονται σε μεγάλο βαθμό όπως στην Διάλεκτο Σουανγκτσιάο Γουμίνγκ, υπάρχει ένας βαθμός σκόπιμου μείγματος μεταξύ των διαλέκτων στο λεξιλόγιο:
Συστήματα γραφής
Το 1957 η λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας εισήγαγε νέο αλφάβητο για την τυποποιημένη γλώσσα Ζουάνγκ. Το αλφάβητο περιελάμβανε ένα μείγμα τροποποιημένων Κυριλλικών και γραμμάτων του ΔΦΑ. Μια ορθογραφική μεταρρύθμιση αφαίρεσε τα γράμματα του Κυριλλικού αλφαβήτου και του ΔΦΑ, και αντικαταστάθηκαν από το λατινικό αλφάβητο για την διευκόλυνση της εκτύπωσης και της υπολογιστικής χρήσης της. Αυτά τα αλφάβητα αποτελούν μέρος των Πρότυπων Ζουάνγκ.
Το παλιό αλφάβητο της γλώσσας Ζουάνγκ, το Σαουντίπ'', είναι ένα αλφάβητο βασισμένο στους Κινεζικούς χαρακτήρες, παρόμοιο με το βιετναμέζικο τσου νομ. Κάποια λογογράμματα του Σαουντίπ έχουν δανειστεί απευθείας από την Κινεζική γλώσσα, ενώ άλλα δημιουργήθηκαν από τα υπάρχοντα στοιχεία των Κινεζικών χαρακτήρων. Το Σαουντίπ έχει χρησιμοποιηθεί για πάνω από χίλια χρόνια για πολλές διάλεκτους Ζουάνγκ. Σε αντίθεση με τα Κινέζικα, τα Σαουντίπ δεν είχαν ποτέ τυποποημένη έκδοση, με αποτέλεσμα να διαφέρουν οι επιλογές των συγγραφέων στους χαρακτήρες, καθώς και στην ορθογραφία. Σήμερα, το Σαουντίπ δεν είναι μέρος του επίσημου συστήματος γραφής.
Παράδειγμα
Το πρώτο άρθρο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Παραπομπές
Γλώσσες της Κίνας
|
429177
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%84
|
Τζέρεμυ Μπρεττ
|
Ο Τζέρεμυ Μπρέττ (Peter Jeremy William Huggins, 3 Νοεμβρίου 1933 - 12 Σεπτεμβρίου 1995) ήταν Άγγλος ηθοποιός. Έγινε γνωστός για την ενσάρκωση στην τηλεόραση του διάσημου ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς.
Βιογραφία
Ο Μπρέττ προτού παίξει σε ρόλους στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, κυνήγησε την τύχη του στα θέατρα του Λονδίνου. Είχε κάποια συμμετοχή επίσης στην ταινία Πόλεμος και Ειρήνη, έως ότου έρθει η μεγάλη επιτυχία των μυθιστορημάτων με ήρωα τον διάσημο ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς που ενσάρκωσε με επιτυχία ουκ ολίγες φορές ο Μπρέττ. Ήταν γιος ενός συνταγματάρχη, δημιούργησε το καλλιτεχνικό του όνομα ύστερα από επιμονή του πατρός του, καθώς πίστευε πως το επάγγελμα του ηθοποιού δεν ήταν ιδιαίτερα αξιοσέβαστο και δεν ήθελε ο γιός του σπιλώσει το όνομα της οικογενείας.
Θάνατος
Ο Τζέρεμυ Μπρέττ απεβίωσε αναπάντεχα στον ύπνο του από καρδιακή ανεπάρκεια 12 Σεπτεμβρίου 1995 στο Λονδίνο.
Καλλιτεχνική σταδιοδρομία
Τελειώνοντας το κολέγιο Ίτον (Eton college), ένα ιδιωτικό οικοτροφείο για αγόρια, ο Μπρέττ πήγε στην κεντρική σχολή Λόγου και Δράματος. Έκανε την παρθενική του εμφάνιση επί σκηνής όντας μέλος της Library Theatre Company στο Μάντσεστερ της Αγγλίας το 1954. Αργότερα συμμετείχε στην Old Vic Theatre Company του Λονδίνου, με την οποία ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α το 1956, όπου έπαιξε σε αρκετά έργα του Σαίξπηρ. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1960 και 1970 συμμετείχε σε πολλά έργα της τηλεόρασης αλλά και ταινίες του κινηματογράφου. Ο πιο διάσημος ρόλος του μέχρι τότε ήταν αυτός του Φρέντυ Άϊνσφορντ-Χίλ, στην ταινία Ωραία μου Κυρία, στην οποία ο Μπρέττ υποδύεται τον ρόλο ενός ανθρώπου ανώτερης κοινωνικής τάξης ο οποίος ερωτεύεται την Ελίζα Ντούλίτλ, την οποία υποδύεται η Όντρεϊ Χέπμπορν. Έκανε επίσης έκτακτες εμφανίσεις σε διάφορα αμερικάνικα τηλεοπτικά σόου, όπως τα The Incredible Hulk και Hart to Hart.
Σέρλοκ Χολμς
Η πρώτη επαφή του Μπρέττ με τον διάσημο ντετέκτιβ έγινε το 1980, όταν ο Μπρέττ υποδύθηκε τον γιατρό Ουώτσον (στενός φίλος και βοηθός του Σέρλοκ Χολμς) στο πλευρό του Τσάρλτον Ίστον ο οποίος υποδύθηκε τον διάσημο ντετέκτιβ, στο θεατρικό έργο Το σημάδι των τεσσάρων, μία ιστορία του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ διασκευασμένη για το θέατρο. Αργότερα ήταν ο ίδιος ο Μπρέττ που θα αναλάμβανε το ρόλο του διάσημου ντετέκτιβ στην τηλεοπτική σειρά αυτοτελών επεισοδίων με γενικό τίτλο "Οι Περιπέτειες του Σέρλοκ Χόλμς" το 1985. Παρόλα τα βραβεία και τις θετικές κριτικές που έλαβε ο Μπρέττ για τον τρόπο που ενσάρκωσε τον Χόλμς, ο ίδιος περνούσε διάφορες δυσκολίες στην προσωπική του ζωή. Η εκείνη την εποχή σύζυγός του Τζόαν Ουίλσον απεβίωσε το 1985, γεγονός που τον σημάδεψε, έπεσε σε κατάθλιψη και αργότερα ήρθε ένα ακόμη χτύπημα της μοίρας ανακαλύπτοντας πως πάσχει από διπολική διαταραχή. Παρόλα τα προσωπικά προβλήματα ο Μπρέττ συνέχισε την υποκριτική ενσαρκώνοντας τον Χόλμς από το 1985 έως το 1994 περίπου σε τηλεοπτικές παραγωγές. Το έργο Οι αναμνήσεις του Σέρλοκ Χόλμς του 1994 ήταν μια από τις τελευταίες "παραστάσεις" του Μπρέττ.
Φιλμογραφία
Moll Flanders (1996)
Mad dogs and english men (1995)...Tony Vernon Smith
Οι αναμνήσεις του Σέρλοκ Χόλμς (Τηλεοπτική σειρά) (1994)...Σέρλοκ Χόλμς
Οι υποθέσεις του Σέρλοκ Χόλμς (Τηλεοπτική σειρά) (1991 - 1993)...Σέρλοκ Χόλμς
Mystery ! (Τηλεταινία) (1988)...Σέρλοκ Χόλμς
Ο σκύλος των Μπάσκερβιλ (Τηλεταινία) (1988)...Σέρλοκ Χόλμς
Η επιστροφή του Σέρλοκ Χόλμς (Τηλεοπτική σειρά) (1986 - 1988)...Σέρλοκ Χόλμς
Το σημάδι των Τεσσάρων (Τηλεταινία) (1987)...Σέρλοκ Χόλμς
Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χόλμς (Τηλεοπτική σειρά) (1984 - 1985)...Σέρλοκ Χόλμς
Deceptions (Τηλεταινία) (1985)...Μπράϊαν Φόξγουορθ
Florance Nightingale (Τηλεταινία) (1985)...Ουΐλιαμ Νάϊτινγκέϊλ
Το πλοίο της αγάπης (Τηλεοπτική σειρά) (1984)...Έρνεστ Φίνλεϊ
Νούμερο 10 (Μίνι τηλεοπτική σειρά) (1983)...Ουΐλιαμ Πίτ ο νεότερος
Seagull Island (Μίνι τηλεοπτική σειρά) (1981)...Ντέϊβιντ Μάλκολμ
Ο καλός στρατιώτης (Τηλεταινία) (1981)...Έντουαρντ Άσμπέρναμ
Η κυρία Χ (Τηλεταινία) (1981)...Γιατρός Τέρενς Κίθ
Hart to Hart (Τηλεοπτική σειρά) (1979)...Μέϊσον Πάρκς
Το άγγιγμα της Μέδουσας (1978)...Παρίς
The incredible Hulk (Τηλεοπτική σειρά) (1978)...Τζέϊμς Τζόσλιν
Supernatural (Μίνι τηλεοπτική σειρά) (1977)...Κύριος Νάϊτινγκέϊλ
Jackanory (Τηλεοπτιική σειρά) (1976)...Αφηγητής
Ένας θρύλος (Τηλεοπτική σειρά) (1975)...Έντουαρντ Μέρτς
Thriller (Τηλεοπτική σειρά) (1974)...Πήτερ Τάουερ
Ο έμπορος της Βενετίας (Τηλεταινία) (1973)...Μπασάνιο
Σόλο (Τηλεοπτική σειρά) (1970)...Βύρων
Η εύθυμη χήρα (Τηλεταινία) (1968)
Kenilworth (Τηλεοπτική σειρά) (1967)...Έντμουντ Τρεσίλιαν
Ο βαρώνος (Τηλεοπτική σειρά) (1967)...Τζέφ Γουόκερ
Οι τρείς σωματοφύλακες (Μίνι τηλεοπτική σειρά) (1966-1967)...Ντ'αρτανιάν
Μυστήριο και φαντασία (Τηλεοπτική σειρά) (1966)...Κύριος Τζόν Μαλτράβερς
Ωραία μου κυρία (1964)...Φρέντυ Άϊνς-φόρντχιλ
The very edge (1963)...Μάλεν (Ο εισβολέας)
The wild and the willing (1962)...Άντριου Γκίλμπυ
Σονάτα φάντασμα (1962)...Ο μαθητής
Η πεντάμορφη και το τέρας (Τηλεοπτική σειρά) (1961)...Ο πρίγκηπας
Μάκβεθ (Τηλεταινία) (1960)...Μάλκομ
Πόλεμος και ειρήνη (1956)...Νικολάϊ Ροστόφ
Ντοκιμαντέρ
The making of "My fair lady" (Βίντεο ντοκιμαντέρ) (1995
This is your life (Ντοκιμαντέρ τηλεοπτικής σειράς) (1977 - 1994)
Backstage at Masterpiece theatre (1991)
Cap d'any a TV3 (Τηλεταινία) (1989)
Daytime live (Τηλεοπτική σειρά) (1989)
Night of 100 stars (1977)
Παραπομπές
Άγγλοι άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
ΛΟΑΤ πρόσωπα από το Ηνωμένο Βασίλειο
Άγγλοι άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
Άγγλοι άνδρες ηθοποιοί μουσικού θεάτρου
|
501780
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CE%BB%CE%BD%CF%84%CE%B9
|
Σενγκέλντι
|
Το Σενγκέλντι είναι χωριό στην περιφέρεια Αλμάτι, του νοτιοανατολικού Καζακστάν. Απέχει λίγα χιλιόμετρα από το Καπσαγκάι, μια μεγάλη πόλη νοτιοδυτικά. Ο πληθυσμός είναι 4.600 κάτοικοι στην απογραφή του 2009 και απέχει 31 χιλιόμετρα από το Καπσαγκάι. Βρίσκεται κοντά στην λίμνη Καπσαγκάι.
Παραπομπές
Πόλεις του Καζακστάν
|
151391
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1
|
Σφαιροβασία
|
Η Σφαιροβασία (σφαιροδρομία, αγγλικά zorbing) είναι η αθλοπαιδιά στην οποία κάποιος κατρακυλά σε κεκλιμένο επίπεδο κλεισμένος μέσα σε μία ειδική σφαίρα, συνήθως κατασκευασμένη από διαφανές πλαστικό. Συνήθως η σφαιροβασία γίνεται σε ήπιες πλαγιές λόφων, αλλά μπορεί να γίνει και σε επίπεδο έδαφος ή σε νερό επιτρέποντας μεγαλύτερο έλεγχο της κίνησης. Σε μέρη χωρίς κατάλληλες πλαγιές ορισμένοι έχουν κατασκευάσει τεχνητές διαδρομές με φουσκωτές, ξύλινες ή μεταλλικές ράμπες. Υπάρχουν δύο τύποι σφαιρών, με ζώνες ασφαλείας και χωρίς. Αυτές χωρίς ζώνες χωρούν μέχρι τρία άτομα, ενώ με τις ζώνες ένα ή το πολύ δύο. Ειδικότερα, έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια του τύπου δύο ατόμων με ζώνες. Οι μακρύτερες τεχνητές διαδρομές είναι περίπου 800 μέτρα. Η πρώτη διαδρομή σφαιροβασίας εγκαινιάστηκε στη Νέα Ζηλανδία από τον Andrew Akers και τον David Akers.
Κατασκευή
Η κυρίως σφαίρα αποτελείται από δύο τμήματα και συγκεκριμένα από δύο ομόκεντρες σφαίρες τη μία μέσα στην άλλη. Με αυτόν τον τρόπο το σύνολο δρα σαν αμορτισέρ απορροφώντας τις έντονες δονήσεις και τα χτυπήματα καθώς η σφαίρα κατρακυλά. Λόγω αυτού του σχεδίου είναι δυνατή η κατασκευή της από εύκαμπτο πλαστικό, σε αντίθεση με τις πολύ μικρότερου κλίμακας σφαίρες για κατοικίδια χάμστερ, που είναι φτιαγμένες από σκληρό υλικό. Μερικές σφαίρες έχουν ενσωματωμένους ιμάντες που χρησιμοποιούνται σαν ζώνες ασφαλείας κρατώντας σταθερό τον αναβάτη στη θέση του, ενώ άλλες δεν έχουν αυτά τα λουριά, αφήνοντας τον αναβάτη ελεύθερο να στριφογυρίζει. Για μια εναλλακτική εμπειρία ορισμένοι προσθέτουν και λίγο νερό στην εσωτερική σφαίρα - κάτι που ονομάζεται "υγρή σφαιροβασία". Μια τυπική σφαίρα έχει περίπου 3μ διάμετρο, με την εσωτερική σφαίρα στα 2μ, αφήνοντας ένα στρώμα αέρα 50–60cm γύρω από τους αναβάτες. Το πλαστικό έχει πάχος περίπου 0,8mm. Η εξωτερική και η εσωτερική σφαίρα ενώνονται με πάρα πολλά (ακόμα και εκατοντάδες) μικρά κορδόνια. Οι σφαίρες έχουν μία ή δύο σωληνοειδείς εισόδους.
Παραπομπές
Υπαίθριες δραστηριότητες αναψυχής
Αναψυχή
Υβριδικά αθλήματα
|
644638
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Kawasaki%20Heavy%20Industries
|
Kawasaki Heavy Industries
|
Η Kawasaki Heavy Industries Ltd. (KHI) είναι Ιαπωνική πολυεθνική επιχείρηση γνωστή πρωτίστως για τις μοτοσυκλέτες της. Παράγει επίσης αμυντικά συστήματα, αμαξοστοιχείες, και πλοία. Έχει τομέα με βιομηχανικά ρομπότ, τουρμπίνες υγραερίου, καυστήρες και άλλα βιομηχανικά προιόντα. Η εταιρία πήρε το όνομα της από τον ιδρυτή της Shōzō Kawasaki και έχει διπλά κεντρικά γρφεια στο Chūō-ku, Kobe και στο Minato, Tokyo.
Η KHI είναι γνωστή ως ένας από τους τρεις μεγάλους βιομηχανικούς κλάδους της Ιαπωνίας, μαζί με την Mitsubishi Heavy Industries και την IHI.
Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η KHI ήταν μέρος του Kobe Kawasaki zaibatsu, το οποίο περιλάμβανε την Kawasaki Steel και την Kawasaki Kisen. Μετά τον πόλεμο, το KHI έγινε μέρος του ομίλου DKB ( keiretsu ).
Προϊόντα
Αεροδιαστημική
Η Kawasaki δραστηριοποιείται σε ένα ευρύ φάσμα της αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Η εταιρεία είναι εργολάβος του Ιαπωνικού Υπουργείου Άμυνας και έχει κατασκευάσει αεροσκάφη όπως αεροσκάφος μεταφοράς C-1, προπονητή Τ-4 ενδιάμεσου αεριωθούμενου αεροσκάφους και αεροσκάφος περιπολίας P-3C για την καταπολέμηση του πολέμου. Από το 2007, έχει κατασκευάσει το αεροσκάφος θαλάσσιας περιπολίας P-1 και από το 2010 έχει κατασκευάσει το αεροσκάφος μεταφοράς C-2. Η Kawasaki επίσης κατασκευάζει ελικόπτερα, συμπεριλαμβανομένου του BK117, που αναπτύχθηκε από κοινού και κατασκευάστηκε με MBB . Παράγει επίσης το ελικόπτερο CH-47J / JA .
Στην εμπορική αεροπορική επιχείρηση, η εταιρεία συμμετέχει στην κοινή διεθνή ανάπτυξη και παραγωγή μεγάλων επιβατικών αεροσκαφών. Συμμετέχει στην κοινή ανάπτυξη και παραγωγή αεροσκαφών Boeing 767, Boeing 777 και Boeing 787 με την εταιρεία Boeing Company και τα αεροσκάφη 170, 175, 190 και 195 με την εταιρεία Empresa Brasileira de Aeronáutica. Συμμετέχει επίσης στην κοινή διεθνή ανάπτυξη και παραγωγή στροβιλοκινητήρων για επιβατικά αεροσκάφη όπως τα V2500, RB211 / Trent, PW4000 και CF34.
Η Kawasaki εργάζεται επίσης για την Ιαπωνική Αεροπορική Εταιρεία Εξερεύνησης. Η Εταιρεία ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη και την παραγωγή των φορτηγών φορτίου, των εξαρτημάτων φορτίου (PAF) και την κατασκευή του συγκροτήματος εκτόξευσης για τον πυραύλο H-II . Συνεχίζει να παρέχει υπηρεσίες για τον πυραύλο H-IIA.
Η Kawasaki έχει επίσης συμμετάσχει σε έργα όπως η ανάπτυξη επαναχρησιμοποιούμενων οχημάτων εκτόξευσης για διαστημόπλοια που θα χειρίζονται μελλοντικές διαστημικές μεταφορές, έργα διαστημικής ρομποτικής, όπως η Ιαπωνική Μονάδα Πειράματος για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, το πειραματικό αεροπλάνο HOPE-X και ο μηχανισμός σύνδεσης το ETS-VII.
Κύρια προϊόντα
Αεροσκάφος
Διαστημικά συστήματα
Ελικόπτερα
Προσομοιωτές
Μηχανές αεροσκάφους
Πυραύλους
Ηλεκτρονικός εξοπλισμός
Σιδηροδρομικά βαγόνια
Η Kawasaki είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής τροχαίου υλικού της Ιαπωνίας. Άρχισε να λειτουργεί στη βιομηχανία το 1906. Κατασκευάζει τρένα ταχείας κυκλοφορίας, μετρό, εμπορευματικές αμαξοστοιχίες, μηχανές έλξης, μονορέιλ και νέα συστήματα διαμετακόμισης. Η Kawasaki συμμετέχει επίσης στην ανάπτυξη και σχεδιασμό τρένων μεγάλης ταχύτητας, όπως το Shinkansen της Ιαπωνίας.
Κύρια προϊόντα
Ηλεκτρικά αυτοκίνητα (συμπεριλαμβανομένων των αμαξοστοιχιών Shinkansen )
Μονορέιλ
Επιβατικά και φορτηγά οχήματα
Ντίζελ
Ηλεκτρικές μηχανές
Συστήματα θυρών οθόνης πλατφόρμας
Συστήματα ολοκληρωμένης διαμετακόμισης επιβατικών βαγονιών και φορτηγών
Ναυπηγική
Η ναυπηγική βιομηχανία είναι η ιστορική βιομηχανία στην οποία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε η Kawasaki Heavy Industries, από την ίδρυση της εταιρίας το 1878 ως Kawasaki Dockyard Co.
Η Kawasaki Shipbuilding Corporation είναι θυγατρική της Kawasaki Heavy Industries. Η γκάμα των προϊόντων της περιλαμβάνει υψηλής απόδοσης μεταφορείς LNG και LPG, πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου και VLCC, καθώς και υποβρύχια. Η Εταιρεία συμμετέχει επίσης στην ανάπτυξη υπεράκτιων δομών και ερευνητικών σκαφών.
Η Kawasaki παράγει επίσης θαλάσσια μηχανήματα και εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων των κύριων κινητήρων, των συστημάτων πρόωσης, των μηχανισμών διεύθυνσης, του καταστρώματος και των αλιευτικών μηχανημάτων.
Το Kawasaki έχει ναυπηγεία στο Κόμπε και στο Sakaide, Kagawa. (Νομός Kagawa). Η εταιρεία κατασκευάζει επίσης πλοία ως μέρος των κοινοπραξιών με την COSCO στην Κίνα, δηλαδή την Nantong COSCO KHI Ship Engineering Co., Ltd. (NACKS), στο Nantong της Κίνας και στο Dalian COSCO KHI Ship Engineering Co., Ltd. (DACKS), στο Dalian της Κίνας.
Κύρια προϊόντα
Μεταφορείς ΥΦΑ
Μεταφορείς LPG
Πλοία εμπορευματοκιβωτίων
Σκάφη υψηλής ταχύτητας
Υποβρύχια
VLCCs ( πολύ μεγάλοι μεταφορείς αργού )
Φορτηγά χύδην
Εξωραϊστικές δομές
Θαλάσσια μηχανήματα και εξοπλισμός
Ενεργειακές εγκαταστάσεις και εγκαταστάσεις
Η βασική προσφορά της Kawasaki είναι αεριοστρόβιλοι υψηλής απόδοσης. Η εταιρεία συμμετέχει επίσης στην ανάπτυξη νέων πηγών ενέργειας ως εναλλακτική λύση στα ορυκτά καύσιμα όπως η παραγωγή αιολικής ενέργειας, η παραγωγή ενέργειας από βιομάζα, τα φωτοβολταϊκά συστήματα και οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες.
Κύρια προϊόντα
Μικρές και μεσαίες γεννήτριες αεριοστροβίλων
Συστήματα συμπαραγωγής αεριοστροβίλων
Κινητήρες αερίου
Γεννήτριες ανεμογεννητριών
Συστήματα διακίνησης τέφρας
Εγκαταστάσεις συνδυασμένου κύκλου
Εξοπλισμός πυρηνικών σταθμών
Λέβητες
Βιομηχανικός εξοπλισμός
Η Kawasaki αναπτύσσει και κατασκευάζει μια μεγάλη γκάμα βιομηχανικών εγκαταστάσεων και εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων τσιμεντοβιομηχανιών, χημικών και μη σιδηρούχων μεταλλικών εγκαταστάσεων, πρώτων μεταφορέων και συμπαγών μηχανημάτων ακριβείας. Προσφέρει επίσης μηχανική βιομηχανικών εγκαταστάσεων από το σχεδιασμό έως τις πωλήσεις.
Η Kawasaki αναπτύσσει επίσης συστήματα αυτοματισμού. Βιομηχανικά ρομπότ για διαδικασίες όπως η συναρμολόγηση, ο χειρισμός, η συγκόλληση, η βαφή και η σφράγιση, καθώς και συστήματα αυτοματοποίησης για τη διανομή και την εφοδιαστική, όπως αυτοματοποιημένα συστήματα διακίνησης προϊόντων και φορτίου για εργοστάσια και αεροδρόμια.
Κύρια προϊόντα
Βιομηχανικά φυτά
Βιομηχανικά ρομπότ
Αεροδυναμικά μηχανήματα
Υδραυλικός εξοπλισμός
Η Kawasaki ασχολείται με την ανάπτυξη εξοπλισμού που αποτρέπει τη ρύπανση σε ένα ευρύ φάσμα βιομηχανιών. Μεταξύ των κορυφαίων προϊόντων περιλαμβάνονται συστήματα αποθείωσης καυσίμου και απονιτροποίησης και συστήματα διακίνησης τέφρας. Η Εταιρεία παρέχει επίσης εγκαταστάσεις αποτέφρωσης αστικών απορριμμάτων, συστήματα αεριοποίησης και τήξης, εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων και μονάδες αποτέφρωσης ιλύος.
Η Kawasaki αναπτύσσει επίσης συστήματα που επιτρέπουν την ανάκτηση, την ανακύκλωση και τη νέα χρήση ενός ευρέος φάσματος δημοτικών και βιομηχανικών αποβλήτων. Τα συστήματα αυτά περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις παραγωγής χαρτιού απορριμμάτων και πλαστικών καυσίμων που μετατρέπουν τα απορρίμματα / πλαστικά σε ένα εύχρηστο στερεό καύσιμο, τον εξοπλισμό που μετατρέπει παλιά ελαστικά σε υλικά επίστρωσης αυτοκινητοδρόμων και πλακιδίων και μηχανήματα που ταξινομούν γυάλινες φιάλες κατά μέγεθος και χρώμα.
Κύρια προϊόντα
Σχέδια αποτέφρωσης αστικών απορριμμάτων
Συστήματα επεξεργασίας νερού
Εξοπλισμός ανακύκλωσης βιομηχανικών αποβλήτων
Εξοπλισμός αποθείωσης καυσαερίων
Υποδομή
Η ιστορία της Kawasaki για την κατασκευή χαλύβδινων κατασκευών εκτείνεται πάνω από έναν αιώνα, με τη δημιουργία γεφυρών μεταξύ των πρώτων του επιχειρήσεων. Η εταιρεία προσφέρει λύσεις αποθήκευσης για ΥΦΑ,
Το χαρτοφυλάκιο της Kawasaki περιλαμβάνει επίσης ανασυρόμενες στέγες, δάπεδα και άλλες γιγαντιαίες κατασκευές, η ανασυρόμενη επιφάνεια του Sapporo Dome είναι ένα παράδειγμα.
Για την κατασκευή, η Kawasaki παράγει προϊόντα όπως τροχοφόροι φορτωτές, μηχανές σήραγγας, κυλίνδρους, χιονοκοπτικά και ειδικοί φορτωτές. Οι μηχανές διάνοιξης σήραγγας που χρησιμοποιήθηκαν για την εκσκαφή της σήραγγας της Μάγχης και οι μηχανές θωράκισης διαμέτρου 14,14 m που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του Aqua-Line του Tokyo Bay είναι δύο καλά γνωστά παραδείγματα.
Κύρια προϊόντα
Ελαστικοφόροι φορτωτές
Μηχανήματα κατασκευής
Μηχανήματα ασπίδας
μηχανές διάνοιξης σηράγγων
Μεταλλικές γέφυρες
Δεξαμενές υγροποιημένου φυσικού αερίου και LPG
Προϊόντα που σχετίζονται με το αεροδρόμιο και το λιμάνι
Snowplows
Μεταφορά
Η Kawasaki παράγει μοτοσικλέτες, τζετ σκι, ATV και αυτοκίνητα. Η μοτοσικλέτα της Kawasaki περιλαμβάνει τις σπορτς Ninja, τα Ταξιδιάρικες, τις μοτοσικλέτες on off και μοτοκρός, καθώς και οχήματα κοινής ωφελείας, ATV και βενζινοκινητήρες γενικής χρήσης. Το "Jet Ski" τhw Kawasaki έχει γίνει γενικό εμπορικό σήμα για οποιοδήποτε τύπο ατομικού σκάφους.
Θυγατρικές και θυγατρικές εταιρείες
Ιαπωνία
Akashi σκάφος μοντέλο λεκάνη, Ltd
Η Alna Yusoki-Yohin Co., Ltd.
Benic Solution Corp.
EarthTechnica Co., Ltd.
Enetec Co., Ltd.
Fukae Powtec Corp.
JP Steel Plantech Co.
Kawaju Akashi Service Co, Ε.Π.Ε.
Kawasaki Engineering Co, Ε.Π.Ε.
Kawasaki Oita Manufacturing Co, Ltd
Kawasaki Metal Industries, Ltd.
Kawasaki Setsubi Kogyo Co, Ltd
Kawasaki Shipbuilding Corporation
Kawasaki Plant Systems, Ltd.
Kawasaki Precision Machinery Ltd.
Kawasaki Machine Systems, Ltd.
Kawasaki Motors Corporation Ιαπωνία
Kawasaki Hydromechanics Corp.
Kawasaki Life Corporation
Kawasaki Naval Engine Service, Ltd.
Kawaju Akashi Engineering Co, Ε.Π.Ε.
KEE Περιβαλλοντική Κατασκευή, ΣΙΑ Ε.Π.Ε.
KEE Environmental Service, Ltd.
Kawaju Gifu Service Co, Ε.Π.Ε.
Kawaju Gifu Engineering Co, Ε.Π.Ε.
Kawasaki Prime Mover Engineering Co, Ltd
Kawasaki Construction Co, Ε.Π.Ε.
Kawasaki Rolling Stock Technology Co, Ε.Π.Ε.
Kawaju Shoji Co, Ltd
Kawaju Techno Service Corp.
Kawaju Tokyo Service Corp.
Kawaju Facilitech Co, Ltd
Kawasaki Thermal Engineering Co, Ltd
K Career Partners Corp.
Η εταιρεία K-GES Co., Ltd.
K-Tec Corp.
KGM (Kawaju Gifu Manufacturing) Co, Ε.Π.Ε.
Kawasaki Setsubi Kogyo Co, Ltd
Kawasaki Μηχανήματα Κατασκευής, Hokkaido Ltd.
Kawaju Sakaide Service Co, Ε.Π.Ε.
Kawaju Kobe υποστήριξης, Ltd
Kawaju Marine Engineering Co, Ε.Π.Ε.
KHI JPS Co, Ltd
Kawasaki Shipbuilding επιθεώρησης, Ltd
Κέντρο Ερευνών Αεριοστροβίλων Kawasaki Ltd.
Nichijo Manufacturing Co, Ltd
NIPPI Corporation
Sapporo Kawasaki Rolling Stock Engineering Co, Ε.Π.Ε.
Technica Corp.
Union Precision Die Co, Ltd
Διεθνές
Βόρεια Αμερική
Καναδική Kawasaki Motors Inc.
Kawasaki Construction Machinery Corp. της Αμερικής
Η Kawasaki Heavy Industries (ΗΠΑ), Inc.
Kawasaki Motors Corp., ΗΠΑ
Kawasaki Motors Manufacturing Corp., ΗΠΑ
Kawasaki Precision Machinery (ΗΠΑ), Inc.
Kawasaki Rail Car, Inc.
Η Kawasaki Robotics (ΗΠΑ), Inc.
Νότια Αμερική
Η Kawasaki do Brasil Indústria e Comércio Ltda.
Kawasaki Machinery do Brasil Maq. Εξοπλίζω. Ltda.
Η Kawasaki Motors do Brasil Ltda.
Estaleiro Enseada do Paraguaçu SA
Ασία
Kawasaki Marine Machinery ΣΙΑ Ε.Π.Ε. (Wuhan)
Kawasaki Heavy Industries Ship Engineering ΣΙΑ Ε.Π.Ε. (Nantong, Κίνα, COSCO )
Kawasaki Heavy Industries Μηχανήματα Trading ΣΙΑ Ε.Π.Ε. (Σανγκάη, Κίνα)
Η Kawasaki Heavy Industries Technology Co. Ltd. (Dalian, Κίνα)
Kawasaki Precision Machinery (Κίνα) Ltd
Kawasaki Robotics ΣΙΑ Ε.Π.Ε. (Tianjin, Κίνα)
Kawasaki Heavy Industries Ltd. (Χονγκ Κονγκ)
Kawasaki Machine Systems Ltd. (Κορέα)
Kawasaki Gas Turbine Ασία Sdn. Bhd. (Μαλαισία)
Kawasaki Motors (Μαλαισία) Sdn. Bhd. (Μαλαισία)
Ινδία Kawasaki Motors (Ινδία)
Kawasaki Heavy Industries Pte. Ε.Π.Ε. (Σιγκαπούρη)
Kawasaki Motors Enterprise ΣΙΑ Ε.Π.Ε. (Ταϊλάνδη)
KDT (KHI Design & Technical Service, Inc. (Pasay City, Φιλιππίνες)
Kawasaki Motors Φιλιππίνες (Muntinlupa, Φιλιππίνες)
PT Kawasaki Motor (Ινδονησία)
Kawasaki Motors (Μπαγκλαντές)
Ωκεανία
Kawasaki Motors Pty. Ε.Π.Ε.
Ευρώπη
Kawasaki Precision Machinery (UK) Limited
Kawasaki Robotics (UK) Ltd
Kawasaki Robotics GmbH Η.
Kawasaki Gas Turbine Europe GmbH
Kawasaki Motors Europe NV
Kawasaki Heavy Industries Europe Finance BV
Kawasaki Heavy Industries (Europe) BV
βιβλιογραφικές αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών στην Ιαπωνία
Κατασκευαστές μοτοσικλετών της Ιαπωνίας
Λήμματα που περιέχουν κείμενο στα ιαπωνικά
|
782590
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%B1%20%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%83%CE%BB%CE%AC%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B1
|
Βιέρα Τσασλάφσκα
|
Η Βιέρα Τσασλάφσκα (τσεχικά: Věra Čáslavská, 3 Μαΐου 1942 – 30 Αυγούστου 2016) ήταν Τσεχοσλοβάκα αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής και Τσέχα αθλητική αξιωματούχος. Μία από τις κορυφαίες του αθλήματος όλων των εποχών, κέρδισε συνολικά 22 διεθνείς τίτλους μεταξύ 1959 και 1968, συμπεριλαμβανομένων 7 χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων. Είναι μία από τις δύο μόνο γυναίκες αθλήτριες, μαζί με τη Σοβιετική Λαρίσα Λατίνινα, που κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό σε δύο διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Παραμένει η μόνη αθλήτρια, άνδρας ή γυναίκα, που έχει κερδίσει χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε κάθε μεμονωμένο αγώνισμα και κατέχει το ρεκόρ για τον απόλυτο αριθμό ατομικών χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων μεταξύ των γυμναστών.
Εκτός από τις κορυφαίες επιτυχίες της στη γυμναστική, η Τσασλάφσκα έγινε γνωστή για την ειλικρινή υποστήριξή της στο κίνημα πραγματικού εκδημοκρατισμού της Τσεχοσλοβακίας. Στους Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού, η σιωπηρή διαμαρτυρία της κατά τη διάρκεια απονομής των μεταλλίων σε δύο αγωνίσματα, οδήγησε στο να βρεθεί σε δυσμενή θέση από το νέο καθεστώς. Κατά τη δεκαετία του 1990 κατείχε πολλές τιμητικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένης της θητείας της ως προέδρου της Τσεχικής Ολυμπιακής Επιτροπής.
Βιογραφία
Καριέρα
Γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα εστιάτορα, ενώ η μητέρα της ήταν στο σπίτι μεγαλώνοντας τις τρεις κόρες ζευγαριού. Αρχικά αθλήτρια της καλλιτεχνικής παγοδρομίας, η Τσασλάφσκα το 1957 στέφθηκε εθνική πρωταθλήτρια στην κατηγορία των νεανίδων το 1957 και έκανε το διεθνές ντεμπούτο της την επόμενη χρονιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής, κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο στο σύνθετο ομαδικό. Ο πρώτος της διεθνής τίτλος ήρθε το 1959 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής, όπου κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στη δοκό ισορροπίας και το αργυρό μετάλλιο στο άλμα. Συμμετείχε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, κερδίζοντας αργυρό μετάλλιο με την ομάδα της Τσεχοσλοβακίας και στη συνέχεια κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1961. Αγωνίστηκε για το σύνθετο ατομικό στη χώρα της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1962, το οποίο κατέκτησε η Λαρίσα Λατίνινα, και κατάφερε να κερδίσει τον πρώτο της παγκόσμιο τίτλο, στο άλμα. Δεν αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1963 στο Παρίσι.
Μεταξύ 1964 και 1968, η Τσασλάφσκα κέρδισε 19 ατομικά χρυσά μετάλλια σε μεγάλους διεθνείς αγώνες. Ήταν στο απόγειό της στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 στο Τόκιο, κερδίζοντας το συνθέτο ατομικό και κατακτώντας χρυσά μετάλλια στη δοκό ισορροπίας και στο άλμα, εκτός από ένα άλλο αργυρό μετάλλιο στο ομαδικό αγώνισμα. Οι Ιάπωνες οικοδεσπότες την ονόμασαν «αγαπημένη των Ολυμπιακών Αγώνων». Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1966, η Τσασλάφσκα υπερασπίστηκε τον τίτλο της στο άλμα, κερδίζοντας ακόμα το ομαδικό χρυσό - σπάζοντας το σοβιετικό μονοπώλιο σε εκείνο το αγώνισμα - και έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σύνθετο ομαδικό. Κυριάρχησε στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1965 στη Σόφια και του 1967 στο Άμστερνταμ, κατακτώντας και τους πέντε ατομικούς τίτλους και στις δύο διοργανώσεις και παίρνοντας το τέλειο 10 το 1967 δύο φορές, στη δοκό ισορροπίας και στις ασκήσεις εδάφους, η πρώτη αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής που βαθμολογήθηκε με το άριστα.
Πριν από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού, η Τσασλάφσκα έχασε την προπονητική της εγκατάσταση λόγω της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Αντίθετα, χρησιμοποίησε σάκους πατάτας ως βάρη και κορμούς ως δοκάρια, ενώ προπονούνταν στα δάση της Μοραβίας. Ήταν και πάλι κυρίαρχη στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, κερδίζοντας μετάλλια και στα έξι αγωνίσματα. Υπερασπίστηκε τον τίτλο της σε όλα τα επίπεδα και κέρδισε επιπλέον χρυσά μετάλλια στις ασκήσεις εδάφους, ασύμμετρους ζυγούς και άλμα, καθώς και δύο αργυρά, για το σύνθετο ατομικό και τη δοκό ισορροπίας. Η Τσεχοσλοβάκα και η Λατίνινα είναι οι μόνες αθλήτριες που κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στο ατομικό σύνολο σε διαδοχικούς Ολυμπιακούς αγώνες, καθώς και η μόνη αθλήτρια που υπερασπίστηκε το χρυσό της μετάλλιο στο άλμα. Εκείνη την εποχή την ονόμασαν ως «το κορίτσι της γοητείας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968», αιχμαλώτισε την αγάπη του κόσμου με τη χάρη της στο άθλημα. Η χρήση του «Jarabe Tapatío» ως μουσική για τις υποχρεωτικό πρόγραμμα των ασκήσεων εδάφους και ο μετέπειτα γάμος της στην πόλη την έκαναν εξαιρετικά δημοφιλή στο μεξικανικό πλήθος.
Η παρουσία της Τσασλάφσκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 είχε αρνητικό αντίκτυπο στην μετέπειτα πορεία της λόγω της πολιτικής αναταραχής στην Τσεχοσλοβακία. Είχε υπογράψει το μανιφέστο διαμαρτυρίας «Δύο χιλιάδες λέξεις» την άνοιξη του 1968. Για να αποφύγει την πιθανή σύλληψη, πέρασε τρεις εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κρυμμένη στην ορεινή πόλη Σούμπερκ και της χορηγήθηκε άδεια να ταξιδέψει στην Πόλη του Μεξικού ελάχιστα πριν την έναρξη της διοργάνωσης.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Τσασλάφσκα φάνηκε ότι κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους, η κριτική επιτροπή αναβάθμισε περιέργως τις προκαταρκτικές βαθμολογίες της Σοβιετικής Λαρίσα Πέτρικ και κήρυξε ισοπαλία για το χρυσό. Αυτά συνέβησαν μετά από μία αμφιλεγόμενη κριτική απόφαση που κόστισε στην Τσεχοσλοβάκα το χρυσό στη δοκό, απονέμοντας τον τίτλο στη Σοβιετική αντίπαλο, Νατάλια Κουτσίνσκαγια. Σαφώς απογοητευμένη από την εξέλιξη που ευνοούσε την Σοβιετική Ένωση, διαμαρτυρήθηκε σιωπηρά και στις δύο τελετές απονομής μεταλλίων γυρνώντας ήσυχα το κεφάλι της κάτω και μακριά κατά την ανάκρουση του σοβιετικού εθνικού ύμνου. Η Τσασλάφσκα το 1968 έλαβε το βραβείο του Αθλητή της Χρονιάς της Τσεχοσλοβακίας για τέταρτη φορά (μετά το 1964, 1966 και 1967), ενώ την ίδια χρονιά ονομάστηκε η καλύτερη αθλήτρια στον κόσμο. Παραμένει η πιο βραβευμένη αθλήτρια της χώρας της όλων των εποχών.
Μετά την αποχώρηση από την αθλητική δράση
Ο τσεχοσλοβακικός λαός την υποδέχθηκε με τις τιμές που της άξιζαν, συμπεριλαμβανομένων υψηλών πολιτικών προσωπικοτήτων, αλλά η κυβέρνηση της χώρας δεν συγχώρησε την εν γένει στάση της. Της ζητήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας στο μανιφέστο και εκείνη αρνήθηκε, γεγονός που οδήγησε στο τέλος της καριέρα της. Από τις 3 Σεπτεμβρίου 1970 ξεκίνησε νέο αγώνα: ζήτησε δουλειά ως προπονήτρια της Εθνικής Κορασίδων από τον τότε υπουργό, αλλά παρέλαβε αρνητική απάντηση που επαναλήφθηκε για άλλα τέσσερα χρόνια. Εκείνη την εποχή, δούλευε επίσης για το βιβλίο της, «Ο Δρόμος προς τον Όλυμπο», το οποίο τελικά εκδόθηκε το 1972 υπό σκληρή λογοκρισία.
Το 1974 αποφοίτησε από τη Σχολή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα. Της δόθηκε άδεια να εργαστεί ως προπονήτρια στο Μεξικό το διάστημα 1979–81. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μετά από πίεση από τον Χουάν Αντόνιο Σαμαράνκ, τον τότε πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο οποίος τη συνάντησε το 1985 (και το 1991 της απένειμε το Ολυμπιακό Τάγμα), επιτράπηκε τελικά στην Τσασλάφσκα να εργαστεί ως προπονήτρια γυμναστικής και κριτής στην πατρίδα της.
Μετά τη Βελούδινη Επανάσταση το Νοέμβριο του 1989, η θέση της Τσασλάφσκα βελτιώθηκε σημαντικά. Έγινε σύμβουλος του Προέδρου Βάτσλαβ Χάβελ για αθλητικά και κοινωνικά θέματα και Επίτιμη Πρόεδρος της Τσεχο-Ιαπωνικής Ένωσης. Αργότερα, αφού αποχώρησε από το γραφείο του Προέδρου, εξελέγη Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακικής και της Τσεχικής Ολυμπιακής Επιτροπής (1990–95), και στη συνέχεια επίτιμη πρόεδρός της. Το 1995 διορίστηκε στην επιτροπή μελών της ΔΟΕ, θέση που κράτησε έως το 2001. Δεν εγκατέλειψε ποτέ την πολιτική της διαφωνία, μιλώντας τα τελευταία χρόνια κατά της ξενοφοβίας και υποστηρίζοντας τους πρόσφυγες.
Διακρίσεις - Τιμές
Η Τσασλάφσκα έλαβε πολλές διακρίσεις για τη συνεισφορά της στο άθλημα της γυμναστικής. Εκτός από το Ολυμπιακό Τάγμα, της απονεμήθηκε το 1989 το Διεθνές Τρόπαιο «Ευ Αγωνίζεσθε Πιερ ντε Κουμπερτέν» από την UNESCO και διακρίθηκε στην τελετή για την «υποδειγματική αξιοπρέπειά της». Το 1995, τιμήθηκε με το Μετάλλιο Αξίας της Δημοκρατίας της Τσεχίας. Εισήχθη στο Διεθνές Αθλητικό Γυναικείο Hall of Fame το 1991 και στο Διεθνές Hall of Fame Γυμναστικής το 1998. Το 2010 της απονεμήθηκε το Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τρίτης τάξης.
Το 2014, ήταν η κοινή παραλήπτρια (με τη δημοσιογράφο του Ίβα Ντρπόλοβα) του Βραβείου Ιθαγένειας «Χάνο Ρ. Έλενμπογκεν», που απονέμεται κάθε χρόνο από την Εταιρεία Διεθνούς Συνεργασίας της Πράγας και το Ίδρυμα Παγκόσμιας Ομάδας, για το εξαιρετικό κουράγιο των πολιτών.
Ο αστεροειδής εσωτερικής κύριας ζώνης (26986) Caslavska ονομάστηκε από αυτήν το 1997.
Προσωπική ζωή και θάνατος
Στις 26 Οκτωβρίου 1968, μία ημέρα μετά την κατάκτηση του τελευταίου χρυσού της μεταλλίου, η Τσασλάφσκα παντρεύτηκε τον δρομέα Γιόζεφ Οντλοζίλ, ο οποίος είχε κερδίσει το αργυρό μετάλλιο στα 1.500 μέτρα του στίβου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 στο Τόκιο. Η τελετή, που πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Πόλης του Μεξικού, συγκέντρωσε πλήθος χιλιάδων. Είχαν μια κόρη, τη Ράντκα, και έναν γιο, τον Μάρτιν. Το ζευγάρι χώρισε το 1987. Το 1993, ο γιος της και ο πρώην σύζυγός της ενεπλάκησαν σε έναν καυγά, με τον Μάρτιν να φέρεται να γρονθοκόπησε τον Γιόζεφ, ο οποίος χτύπησε το κεφάλι του και πέθανε. Η Τσασλάφσκα μετά και για μεγάλο χρονικό διάστημα σπάνια εμφανίστηκε δημόσια. Τελικά επέστρεψε τόσο στην κοινωνική όσο και στην αθλητική ζωή, προπονώντας νεαρές αθλήτριες της γυμναστικής.
Διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος το 2015. Η υγεία της επιδεινώθηκε σημαντικά το καλοκαίρι του 2016, και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της Πράγας στις 30 Αυγούστου, όπου απεβίωσε σε ηλικία 74 ετών. Η κορυφαία αθλήτρια της χώρας της εξακολουθεί να διατηρεί υψηλή δημοτικότητα ακόμα και μετά το τέλος της.
Τίτλοι σε διεθνείς διοργανώσεις
Ολυμπιακοί Αγώνες 1960 (Ρώμη)
Ασημένιο μετάλλιο : σύνθετο ομαδικό
Ολυμπιακοί Αγώνες 1964 (Τόκιο)
Χρυσό μετάλλιο (3) : σύνθετο ατομικό, δοκός ισορροπίας, άλμα
Ασημένιο μετάλλιο : σύνθετο ομαδικό
Ολυμπιακοί Αγώνες 1968 (Πόλη του Μεξικού)
Χρυσό μετάλλιο (4) : σύνθετο ατομικό, δίζυγο, άλμα, ασκήσεις εδάφους
Ασημένιο μετάλλιο (2) : δοκός ισορροπίας, σύνθετο ομαδικό
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1958 (Μόσχα)
Αργυρό μετάλλιο : σύνθετο ομαδικό
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1962 (Πράγα)
Χρυσό Μετάλλιο : άλμα
Αργυρό μετάλλιο (2) : σύνθετο ατομικό, σύνθετο ομαδικό
Χάλκινο μετάλλιο : ασκήσεις εδάφους
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1966 (Ντόρτμουντ)
Χρυσό Μετάλλιο (3) : σύνθετο ατομικό, σύνθετο ομαδικό, άλμα
Αργυρό μετάλλιο (2) : δοκός ισορροπίας, ασκήσεις εδάφους
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1959 (Κρακοβία)
Χρυσό μετάλλιο : δοκός ισορροπίας
Αργυρό μετάλλιο : άλμα
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1961 (Λειψία)
Χάλκινο μετάλλιο (2) : σύνθετο ομαδικό, ασκήσεις εδάφους
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1965 (Σόφια)
Χρυσό μετάλλιο (5) : σύνθετο ατομικό, άλμα, δίζυγο, δοκός ισορροπίας, ασκήσεις εδάφους
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1967 (Άμστερνταμ)
Χρυσό μετάλλιο (5) : σύνθετο ατομικό, άλμα, δίζυγο, δοκός ισορροπίας, ασκήσεις εδάφους
Τάγματα
Ολυμπιακό Τάγμα (Olympic Order) : 1991
Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου, τρίτη τάξη : 1995
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Věra Čáslavská
Φωτογραφικό αφιέρωμα
Αθλητές της γυμναστικής στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1960
Τσεχοσλοβάκοι Ολυμπιονίκες
Αθλητές της γυμναστικής στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1964
Αθλητές της γυμναστικής στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1968
Μέλη Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής
Αποδέκτες του Μεταλλίου της Αξίας της Δημοκρατίας της Τσεχίας
Αποδέκτες του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ηλίου
Μέλη Ολυμπιακού Τάγματος
|
739909
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B7
|
Συστηματική ανασκόπηση
|
H συστηματική ανασκόπηση (αγγλικά: systematic review) είναι ένας τύπος βιβλιογραφικής ανασκόπησης όπου χρησιμοποιούνται επαληθεύσιμες αναλυτικές μεθόδοι για τη συλλογή δευτερογενών δεδομένων και η ποιοτική ή ποσοτική ανάλυσή τους. Στην ανασκόπηση επιλέγονται διάφορες μελέτες και γίνεται η αναγνώριση, εκτίμηση και επιλογή των καλύτερα μεθοδολογικά σχεδιασμένων μελετών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συστηματική ανασκόπηση και η μετανάλυση χρησιμοποιούνται λανθασμένα ως ταυτόσημες έννοιες. Η μετανάλυση είναι μια μαθηματική διαδικασία που συνδυάζει στατιστικά τα αποτελέσματα των μελετών που επιλέχθηκαν έπειτα από τη συστηματική ανασκόπηση.
Η συστηματική ανασκόπηση συχνά σχεδιάζεται για να παρέχει μια διεξοδική περίληψη των πρόσφατων ερευνητικών δεδομένων. Για παράδειγμα, στην ιατρική, μπορεί να πραγματοποιηθεί η συστηματική ανασκόπηση των τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών κι έτσι το κοινό να ενημερωθεί σφαιρικά για τις σύγχρονες τάσεις με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία. Συχνά, είναι ένας ταχύτερος και φθηνότερος τρόπος πραγματοποίησης έρευνας αντί της έναρξης μια νέας μελέτης.
Χρησιμοποιείται κυρίως στους τομείς της βιοϊατρικής ή της υγειονομικής περίθαλψης, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και σε άλλους τομείς όπου θα ήταν χρήσιμη η επιστημονική αξιολόγηση ενός επακριβώς καθορισμένου θέματος. Κάποια από τα βασικά θέματα που αναλύονται με τη χρήση της συστηματικής ανασκόπησης είναι οι κλινικές δοκιμές, οι παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία, οι περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, οι κοινωνικές παρεμβάσεις, οι ανεπιθύμητες ενέργειες, η ποιοτική σύνθεση των αποδεικτικών στοιχείων των μελετών, η μεθοδολογική ανασκόπηση, η κριτική δημόσιων πολιτικών και παρεμβάσεων, και οι οικονομικές αξιολογήσεις.
Χαρακτηριστικά στοιχεία
Στην συστηματική ανασκόπηση χρησιμοποιείται μια αυστηρά καθορισμένη και διαφανής προσέγγιση για τη σύνθεση της έρευνας (πρωτόκολλο ανασκόπησης) με σκοπό την αξιολόγηση και, όπου είναι δυνατόν, την ελαχιστοποίηση της προκατάληψης στα ευρήματα. Ενώ πολλές συστηματικές ανασκοπήσεις χρησιμοποιούν την ποσοτική μετανάλυση των διαθέσιμων δεδομένων, υπάρχουν επίσης και οι ποιοτικοί έλεγχοι. Ορισμένες φορές χρησιμοποιούνται επίπεδα βαθμολογίας για να εκτιμηθεί η ποιότητα των στοιχείων ανάλογα με τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται. Επειδή η εκτίμηση αυτή μπορεί να είναι υποκειμενική, μπορεί να ζητηθεί η γνώμη πολλών ατόμων για την επίλυση τυχόν διαφορών βαθμολογίας στην αξιολόγηση των αποδεκτικών στοιχείων.
Τα κέντρα EPPI, Cochrane και Joanna Briggs Institute έχουν δημοσιεύσει οδηγίες για τη σωστή διεξαγωγή της ανασκόπησης. Εντούτοις, το πιο γνωστό πρωτόκολλο για τη διεξαγωγή της συστηματικής ανασκόπησης είναι το λεγόμενο PRISMA, το οποίο προτείνει έναν τυποποιημένο τρόπο για να εξασφαλιστεί μια διαφανής και ολοκληρωμένη διαδικασία ανασκόπησης. Το πρωτόκολλο αυτό είναι υποχρεωτικό να ακολουθείται από τους συγγραφείς σε περισσότερα από 170 ιατρικά περιοδικά παγκοσμίως. Μέχρι σήμερα έχουν αναπτυχθεί αρκετές εξειδικευμένες επεκτάσεις του πρωτοκόλλου αυτού, όπως το PRISMA-P και το PRISMA-ScR.
Τύποι
Υπάρχουν περισσότερα από 30 διαφορετικοί τύποι συστηματικών ανασκοπήσεων, και δεν υπάρχει πάντα συναίνεση στα όρια και στις διακρίσεις μεταξύ των προσεγγίσεων αυτών.
Βήματα
Υπάρχουν πέντε βασικά βήματα στη διεξαγωγή της συστηματικής ανασκόπησης:
Βήμα 1: Προσδιορισμός των ερωτήσεων
Τo πρόβλημα υπό εξέταση θα πρέπει να προσδιοριστεί με τη μορφή σαφών και δομημένων ερωτήσεων πριν από την έναρξη της ανασκόπησης. Μόλις καθοριστούν οι ερωτήσεις, οι τροποποιήσεις στο πρωτόκολλο θα πρέπει να επιτρέπονται μόνο εάν γίνουν εμφανείς εναλλακτικοί τρόποι προσδιορισμού του πληθυσμού, των παρεμβάσεων, των αποτελεσμάτων ή του σχεδιασμού των μελετών.
Βήμα 2: Προσδιορισμός των σχετικών μελετών
Η αναζήτηση των μελετών πρέπει να είναι εκτεταμένη. Θα πρέπει να αναζητηθούν πολλές πηγές (τόσο ηλεκτρονικά όσο και σε έντυπη μορφή) χωρίς περιορισμούς γλώσσας. Τα κριτήρια επιλογής των μελετών πρέπει να προέρχονται από τις ερωτήσεις και να καθορίζονται εκ των προτέρων. Επίσης, είναι σημαντικό να καταγράφονται οι λόγοι για την ένταξη και τον αποκλεισμό των μελετών.
Βήμα 3: Αξιολόγηση της ποιότητας των μελετών
Η ποιοτική αξιολόγηση είναι σημαντική σε κάθε βήμα της ανασκόπησης. Η διατύπωση των ερωτήσεων και τα κριτήρια επιλογής των μελετών θα πρέπει να αποτελούν τα ελάχιστα στοιχεία του σχεδιασμού της ανασκόπησης. Οι επιλεγμένες μελέτες πρέπει να υποβάλλονται σε μια πιο ενδελεχή αξιολόγηση ποιότητας με τη χρήση βασικών εργαλείων αξιολόγησης. Αυτές οι λεπτομερείς εκτιμήσεις ποιότητας θα χρησιμοποιηθούν για τη διερεύνηση της ετερογένειας και την ενημέρωση των αποφάσεων σχετικά με την καταλληλότητα της μετανάλυσης. Επίσης, θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό των συμπερασμάτων και στη διατύπωση των συστάσεων για τη μελλοντική έρευνα.
Βήμα 4: Σύνοψη των ερευνητικών στοιχείων
Η σύνθεση των στοιχείων αποτελείται από την αποτύπωση σε πίνακα των χαρακτηριστικών των μελετών, της ποιότητας και των επιδράσεων, όπως επίσης η χρήση των στατιστικών μεθόδων για τη διερεύνηση των διαφορών μεταξύ των μελετών και του συνδυασμού των αποτελεσμάτων τους (μετανάλυση). Η εξερεύνηση της ετερογένειας και των πηγών της θα πρέπει να προγραμματιστεί εκ των προτέρων. Εάν μια συνολική μετανάλυση δεν μπορεί να γίνει, τότε μπορεί να είναι εφικτή η μετανάλυση των υποομάδων.
Βήμα 5: Ερμηνεία των ευρημάτων
Ο κίνδυνος της μεροληψίας της έρευνας και οι προκαταλήψεις των επιλεγμένων ερευνών θα πρέπει να αναφερθούν. Η εξερεύνηση της ετερογένειας θα βοηθήσει στον προσδιορισμό του κατά πόσο είναι αξιόπιστη η συνολική περίληψη. Σε αντίθετη περίπτωση, τα αποτελέσματα των μελετών υψηλής ποιότητας θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία των συμπερασμάτων. Εάν γίνουν συστάσεις, θα πρέπει να βαθμολογούνται με βάση τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες των αποδεικτικών στοιχείων.
Παραπομπές
Έρευνα
Επιστημονική έρευνα
Βιβλιογραφική ανασκόπηση
|
162259
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF
|
Ναυτολόγιο
|
Το Ναυτολόγιο είναι ένα από τα επίσημα ναυτιλιακά έγγραφα του υπό ελληνική σημαία πλοίου. Αποτελεί δημόσιο έγγραφο. Στη πραγματικότητα πρόκειται για βιβλίο που είναι διατιμημένο έντυπο του Ν.Α.Τ., στο οποίο και καταχωρούνται όλοι οι εργαζόμενοι στο πλοίο ναυτικοί, οι συμβάσεις εργασίας τους καθώς και η λύση αυτών. Η καταχώρηση αυτών αποσκοπεί στη κρατική εποπτεία επί των όρων των συμβάσεων, την προστασία του ναυτικού από παρένθεση παρανόμων όρων.
Διάκριση
Τα ναυτολόγια των υπό ελληνική σημαία πλοίων, σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσίας διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
Ναυτολόγια Α΄ με τα οποία εφοδιάζονται ιστιοφόρα πλοία και πετρελαιοκίνητα, και
Ναυτολόγια Β΄ με τα οποία εφοδιάζονται όλα τα ατμόπλοια και υπερωκεάνεια.
Όλα τα πλοία που εκτελούν πλόες μεταξύ λιμένων εσωτερικού εφοδιάζονται υποχρεωτικά με ναυτολόγιο, εκτός θαλαμηγών χωρητικότητας μικρότερης των 100 κόρων.
Έκδοση
Το ναυτολόγιο εκδίδεται από την Λιμενική Αρχή από την οποία και εφοδιάζεται το κάθε υπόχρεο πλοίο. Αποτελεί δε, το επίσημο συμφωνητικό που αποδεικνύει, τη πρόσληψη, (ναυτολόγηση), το είδος της ναυτικής εργασίας, καθώς και τα εξ αυτών δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των επί του πλοίου ναυτικών.
Το Ναυτολόγιο εκδίδεται, είτε κατά τη πρώτη (αρχική) σύνθεση πληρώματος, είτε όταν αντικαθίσταται ο πλοίαρχος, ή τέλος όταν πρόκειται ν΄ ανανεωθεί προκειμένου να εκδοθεί νέο. Η ισχύς του διαρκεί 6 μήνες.
Το Ναυτολόγιο συντάσσεται εντός των χωρικών υδάτων από Αξιωματικό της Λιμενικής Αρχής του λιμένα κατάπλου καλούμενος "ναυτολόγος", εις δε το εξωτερικό από την αρμόδια ελληνική προξενική Αρχή. Αυτές οι Αρχές συμπληρώνουν και τις οποιεσδήποτε μεταβολές (ναυτολογήσεις, απολύσεις). Κάθε πλοίο υπό ελληνική σημαία μετά τον κατάπλου του και μέσα σε 24 ώρες υποχρεούται να φέρει θεωρημένο ναυτολόγιο μετά την προσκόμισή του στη Λιμενική Αρχή για έλεγχο και εξακρίβωση της σύνθεσης του πληρώματος.
Ιστορική αναδρομή
Το Ναυτολόγιο καθιερώθηκε με το Β.Δ. 6/18-8-1834 "Περί ναυτολογίου των ελληνικών εμπορικών πλοίων", που ήταν ένα από τα πρώτα διατάγματα επί βασιλείας του Όθωνα. Κατά το διάταγμα εκείνο γράφονταν σε επίσημο βιβλίο οι "επί του πλοίου αξιωματικοί, ναύται, υπηρέται και επιβάται" και μάλιστα με πολλά στοιχεία, προφανώς για τη διακρίβωση της ταυτότητας που ακόμα δεν είχε καθιερωθεί, έτσι στο ναυτολόγιο εκείνο συμπληρώνονταν το όνομα, το πατρώνυμο, η μόνιμη διαμονή, η ηλικία, το ανάστημα, το χρώμα του προσώπου, των ματιών, των τριχών, ο λιμένας επιβίβασης, και για τους ναυτικούς και η συνθήκη εργασίας εκάστου με τον πλοίαρχο, που συνηθέστερα ήταν ο πλοιοκτήτης (καραβοκύρης).
Πολύ αργότερα με τον Ν. 3170/1955 "Περί Ν.Α.Τ." το ναυτολόγιο αποτέλεσε το κύριο αποδεικτικό έγγραφο που πιστοποιούσε την διάρκεια της ναυτικής εργασίας, από τη ναυτολόγηση μέχρι την απόλυση του ναυτικού, και κατ΄ επέκταση πιστοποιούσε και τον χρόνο της θαλάσσιας υπηρεσίας προκειμένου να προσμετριέται για επαγγελματική αναγνώριση. Έτσι σήμερα ο χαρακτήρας του ναυτολογίου είναι τριπλός, ως αποδεικτικό ασφάλισης (πρόνοια), χρόνου ναυτικής εργασίας (επαγγελματικά), αλλά και ως προστασία του ναυτικού από αυθαιρεσίες σύμβασης εργασίας, (ναυτεργατικά).
Αποδεικτικός χαρακτήρας
Το ναυτολόγιο, σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο "Περί ΝΑΤ", μετά τη λήξη του "εκκαθαρίζεται και εξοφλείται" έναντι του ΝΑΤ από οφειλόμενες εισφορές του πλοιοκτήτη, το αυτό αν το πλοίο διαλυθεί, ή απολεσθεί, ή αποβάλλει την ελληνική σημαία για οποιοδήποτε λόγο. Σημειώνεται τέλος ότι η αποδεικτική δύναμη του ναυτολογίου είναι ιδιάζουσα βάσει των γενομένων σ΄ αυτό καταχωρήσεων και εκδιδομένων από Αρχής πιστοποιητικών καθόσον αφορά κυρίως τη σύμβαση ναυτολόγησης και τους όρους αυτής.
Η εγγραφή αυτή μπορεί να μην αποτελεί συστατικό τύπο, αποτελεί όμως σπουδαίο αποδεικτικό τύπο όχι όμως και αποκλειστικό. Πρόκειται για πράξη δημοσίου δικαίου και εκ του χαρακτήρα αυτού θεωρείται δημόσιο έγγραφο. Τυχόν ανακριβείς καταχωρήσεις, εγγραφές ή βεβαιώσεις εξ αυτών, μπορούν ν΄ αμφισβητηθούν μόνο ως πλαστές ή εικονικές που εκδικάζονται σύμφωνα με την προβλεπόμενη διαδκασία των εργατικών διαφορών κατά τον "Κ. Πολ.Δ."
Όσον αφορά τις σχέσεις με ΝΑΤ για κάθε παραπάνω αμφισβήτηση αποφαίνεται ο Υπουργός Ε.Ν. με γνώμη του Δ.Σ. που αφορούν βεβαίως τα δικαιώματα του ΝΑΤ.
Νομολογία
Περί του ναυτολογίου ορίζει σχετικά το άρθρο 47 του Κ.Δ.Ν.Δ., καθώς και το άρθρο 49 του Κ.Ι.Ν.Δ. που ορίζει τον Πλοίαρχο ως υπεύθυνο για την καλή τήρησή του και την προσκόμισή του για θεώρηση. Τέλος ο Π.Π.Κ.Ε.Ν. (Ν.Δ.654/1970) δια του άρθρου 45 επιβάλλει πειθαρχικές κυρώσεις στον Πλοίαρχο που προσέλαβε ή απέλυσε μέλος του πληρώματος χωρίς να μεριμνήσει στην προσήκουσα εγγραφή περί αυτού στο ναυτολόγιο, ή προέβη σε εγγραφή ναυτικού μη επιβαίνοντα του πλοίου, ή παρέλειψε να ζητήσει από Λιμενική Αρχή την απόλυση ναυτικού μη επιβαίνοντα.
Δείτε επίσης
Ναυτολογία
Ναυτιλιακά έγγραφα
Πλοίο
Ναυτική εργασία
|
804561
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%91%CF%87%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82
|
Κοινότητα Αχλάδας
|
Με την ονομασία κοινότητα Αχλάδας αναφέρονται:
η Κοινότητα Αχλάδας Ηρακλείου
η Κοινότητα Αχλάδας Φλώρινας
|
507494
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%8C%CE%B2%CE%B9%CE%B3%CE%BA%20%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%AC%CE%BD
|
Χόβιγκ Ντεμιρτζιάν
|
Ο Χόβιγκ Ντεμιρτζιάν (ελληνικά: Χόβιγκ Ντεμιρτζιάν, αρμενικά: Հովիկ Դեմիրճյան, γεν. 3 Ιανουαρίου 1989), πιο γνωστός ως Hovig, είναι Ελληνοκύπριος τραγουδιστής. Εκπροσώπησε την Κύπρο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2017 και κατέλαβε την 21η θέση. Αυτή την περίοδο εργάζεται ως ραδιοφωνικός παραγωγός στον Kissfm 89 Cyprus.
Βιογραφία
Ο Demirjian ή Demirdjian γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1989 στη Λευκωσία της Κύπρου και έχει αρμένικη καταγωγή. Σπούδασε marketing και εργάστηκε στις επιχειρήσεις αλλά γρήγορα τα παράτησε για να γίνει τραγουδιστής. Έμαθε να παίζει κιθάρα και πιάνο και σπούδασε τζαζ και φωνητική. Το πρώτο μεγάλο του κατόρθωμα ήταν η δεύτερη θέση σε έναν μουσικό διαγωνισμό στη Λάρνακα. Έγινε ευρύτερα γνωστός στην Κύπρο με το ψευδώνυμο "Ο αγγελιοφόρος της μουσικής". Την 1 Ιουνίου 2009 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του "Δεν μου μιλάς αληθινά - η ιστορία έχει τελειώσει" με το όνομα Hovig, το οποίο συνοδεύτηκε από ένα μουσικό βίντεο ως προετοιμασία για το ελληνικό X Factor. Το τραγούδι γράφτηκε από την Αργυρώ Χριστοδουλίδου και η μουσική από τον Κώστα Βονιάτη.
Ελληνικό X Factor
To 2009 o Demirjian συμμετείχε στον δεύτερο κύκλο του ελληνικού X Factor που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1. Συμμετείχε με το τραγούδι "Ποτέ" και μπήκε στην ομάδα των αγοριών 16-24 με καθηγητή τον Νίκο Μουρατίδη. Στην πρώτη ζωντανή εκπομπή τραγούδησε το "How to save a life" από τους The Fray και τη δεύτερη εβδομάδα είπε το τραγούδι "Μένω εκτός" της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Την τρίτη εβδομάδα των ζωντανών σόου τραγούδησε το "Unchain my heart" από τους Ρέι Τσαρλς και Joe Cocker και ακολούθησε το "You give love a bad name" των Bon Jovi την τέταρτη εβδομάδα. Την πέμπτη εβδομάδα ήρθε το "With a little help from my friends" από τους The Beatles. Συνέχισε με αρκετές ερμηνείες όπως τα "I can't get no satisfaction" των The Rolling Stones, "Feel" του Ρόμπι Γουίλιαμς, "You can leave your hat on" πάλι του Cocker και "It's a man's man's man's world". Στο 11ο ζωντανό σόου ερμήνευσε δυο τραγούδια : το "Που να 'σαι" του Αντώνη Ρέμου και το "Hello" του Lionel Richie. Κατέλαβε στην έβδομη θέση.
Μετά το X Factor
Μετά το X Factor επέστρεψε στην Κύπρο όπου ανέπτυξε μια σόλο μουσική καριέρα. Κυκλοφόρησε διάφορα σινγκλς συμπεριλαμβανομένων των τραγουδιών "Ξανά" το 2010, "Μυστικά" το 2012 και "Εγώ για μένα" το 2013. Επίσης έκανε διεθνείς περιοδείες τραγουδώντας σε διάφορες συναυλίες στην Ελλάδα, τη Μέση Ανατολή και τη Ρωσία.
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
Μετά το ελληνικό X Factor, ο Demirjian διαγωνίστηκε για να εκπροσωπήσει την Κύπρο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision δυο φορές, το 2010 και το 2015. Το 2010 ήρθε τρίτος με το τραγούδι "Goodbye" και το 2015 ήρθε τέταρτος με το τραγούδι "Stone in a River".
Στις 21 Οκτωβρίου 2016, ο Demirjian ανακοινώθηκε πως ήταν η κυπριακή συμμετοχή στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2017. Το τραγούδι του γράφτηκε από τον Σουηδό συνθέτη Thomas G:son. Το τραγούδι ονομάζεται "Gravity" και κυκλοφόρησε την 1 Μαρτίου 2017. Συμμετείχε στον πρώτο ημιτελικό του διαγωνισμού όπου κατετάγη 5ος και πέρασε στον τελικό.Στον τελικό κατέλαβε την 21η θέση παίρνοντας από κοινό και επιτροπές 65 βαθμούς.
Δισκογραφία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Hovig Demirjian Επίσημη ιστοσελίδα
Hovig Demirjian στο Facebook
Hovig Demirjian στο Instagram
Hovig Demirjian στο Internet Movie Database
Παραπομπές
Κύπριοι άνδρες τραγουδιστές
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2017
Αρμένιοι της Κύπρου
Συμμετέχοντες στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision με την Κύπρο
|
793214
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1
|
Κουσαμόνο και σιτακούσα
|
Το κουσαμόνο (Kusamono, ιαπωνικά: 草もの, απόδοση στα ελληνικά: κατασκευή από γρασίδι) και το σιτακούσα (Shitakusa, ιαπωνικά: 下草, απόδοση στα ελληνικά: υπόχλοο) είναι σύγχρονες βοτανικές συνθέσεις με καταγωγή από την Ιαπωνία, που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο της τέχνης του Μπονσάι, ακολουθώντας τις ίδιες τεχνοτροπία.
Η τεχνική σιτακούσα, που είναι και η πιο παλιά, αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία σαν έκθεμα φυσικού περιβάλλοντος σε μικρογραφία, το οποίο προοριζόταν να συνοδεύει τα μπονσάι, που παρουσιάζονταν στις εκθέσεις..
Συν τω χρόνω, αυτονομήθηκε υπό το όνομα κουσαμόνο και πλέον αποτελεί ξεχωριστή βοτανική σύνθεση. Για την κατασκευή χρησιμοποιούνται διάφορα φυσικά αντικείμενα, όπως κεραμικές γλάστρες, θαλασσόξυλα, πέτρες, κ.α. μέσα ή γύρω από τα οποία φυτεύονται συνήθως βρύα, γρασίδι, λειχήνες, μικρά λουλούδια, μπαμπού ή βολβοί, που παραπέμπουν σε διάφορα φυσικά περιβάλλοντα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://www.kokedamaplants.gr/kusamono
Βοτανική
Ιαπωνικός πολιτισμός
|
670155
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%92%27%20%CE%93%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%A1%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης
|
Το Βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (αγγλικά:
New York Film Critics Award For Best Suporting Actress) είναι ένα βραβείο που απονέμεται από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης για να τιμήσει μια ηθοποιό που έχει επιδείξει εξαιρετική απόδοση σε υποστηρικτικό ρόλο.
Νικήτριες
Δεκαετία 1960
Δεκαετία 1970
Δεκαετία 1980
Δεκαετία 1990
Δεκαετία 2000
Δεκαετία 2010
Δεκαετία 2020
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης
|
196226
|
https://el.wikipedia.org/wiki/2-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BD-1-%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B7
|
2-προπεν-1-αμίνη
|
Η προπεν-1-αμίνη-2 ή 1-αμινοπροπένιο-2 ή αλλυλαμίνη-1 ή 1-αζαβουτένιο-3 είναι η χημική ένωση με σύντομο συντακτικό τύπο CH2=CHCH2NH2. Είναι η απλούστερη σταθερή αλκεναμίνη (ή και γενικότερα εναμίνη), δηλαδή άκυκλη μονοαμίνη με ένα διπλό δεσμό. Με βάση το χημικό τύπο της, C3H7N, έχει τα ακόλουθα ένδεκα (11) ισομερή θέσης:
Προπεν-1-αμίνη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHNH2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
Προπεναμίνη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=CH2.
N-μεθυλαιθεναμίνη ή βινυλομεθυλαμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3NHCH=CH2.
Προπανιμίνη-1 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH=NH.
Προπανιμίνη-2 με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(=NH)CH3.
N-μεθυλαιθανιμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3N=CHCH3.
Ν-αιθυλομεθανιμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=NCH2CH3.
Κυκλοπροπαναμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: .
Αζετιδίνη ή επαζωπροπάνιο-1,3 με σύντομο συντακτικό τύπο .
2-μεθυλαζιριδίνη ή επαζωπροπάνιο-1,2 με σύντομο συντακτικό τύπο .
N-μεθυλαζιριδίνη ή Ν-μεθυλεπαζαιθάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο .
Παραγωγή
Με αμμωνία και αλλυλαλογονίδιο
Με επίδραση αμμωνίας (NH3) σε αλλυλαλογονίδιο (μέθοδος Hofmann) παράγεται προπεν-2-αμίνη-1:
Συμπαράγονται διαλλυλαμίνη και τριαλλυλαμίνη. Η χημική κινητική καθορίζει την τελική αναλογία αυτών των προϊόντων.
Με αποικοδόμηση βουτεν-3-αμιδίου
Με αποικοδόμηση βουτεν-3-αμιδίου (CH2=CHCH2CONH2, μετάθεση Hofmann) παράγεται προπεν-2-αμίνη-1:
Το BrOK παράγεται επιτόπου («in citu») με την αντίδραση:
Με χλωραμίνη σε αλλυλομαγνησιοαλογονίδιο
Με επίδραση χλωραμίνης (NH2Cl) σε αλλυλομαγνησιοαλογονίδιο (CH2=CHCH2MgX) παράγεται προπεν-2-αμίνη-1:
Με αφυδάτωση 3-αμινοπροπανόλης-1
Με ενδομοριακή αφυδάτωση 3-αμινοπροπανόλης-1 παράγεται προπεν-2-αμίνη-1. Η αντίδραση ευνοείται σε σχετικά υψηηλές θερμοκρασίες, >150 °C:
Με απόσπαση υδραλογόνου
Με απόσπαση υδραλογόνου (HX) από 3-αλοπροπαναμίνη-1 παράγεται προπεν-2-αμίνη-1:
Με απόσπαση αλογόνου
Με απόσπαση αλογόνου (X2) από 2,3-διαλοπροπαναμίνη-1 παράγεται προπεν-2-αμίνη-1:
Με μερική καταλυτική υδρογόνωση
Με μερική καταλυτική υδρογόνωση προπιν-2-αμίνης-1 παράγεται προπεν-2-αμίνη-1
Χημικές ιδιότητες και παράγωγα
Η χημική συμπεριφορά της, ως εναμίνη που είναι, συνδυάζει εκείνες των αμινών και των αλκενίων.
Συμπεριφορά βάσης
Παράγει άλατα με οξέα. Π.χ.:
Η αλλυλική θέση του δεσμού της εξασθενεί τη βασική της συμπεριφορά.
Περίσσεια υδροχλωρικού οξέος δίνει υδροχλωρική 2-χλωροπροπαναμίνη-1:
Αλκυλίωση
Παράγει δευτεροταγείς αλλυλαμίνες με αλκυλαλογονίδια (RX). Π.χ.:
Ακυλίωση
Παράγει δευτεροταγή αμίδια με ακυλαλογονίδια (RCOX). Π.χ.:
Ιμίνες
Με καρβονυλικές ενώσεις δείνει ιμίνες. Π.χ. με αλδεΰδες (RCHO) δίνει:
Οξείδωση
Οξειδώνεται προς 3-νιτροπροπένιο:
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
Πηγές
Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
SCHAUM'S OUTLINE SERIES, Οργανική Χημεία, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
Αλκεναμίνες
|
839872
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Hetzer
|
Hetzer
|
Το Jagdpanzer 38 ( Sd.Kfz. 138/2), αρχικά Leichter Panzerjäger 38(t), γνωστό ως επί το πλείστον μεταπολεμικά ως Hetzer, ήταν ένας γερμανικός ελαφρύς καταστροφέας αρμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βασισμένο σε ένα τροποποιημένο σασί του τσεχοσλοβάκικου Panzer 38(t ).
Οι γερμανικές τεθωρακισμένες δυνάμεις στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησαν μια ποικιλία οχημάτων τοποθετώντας αντιαρματικά πυροβόλα στο σασί απαρχαιωμένων αρμάτων μάχης. Αυτά τα άρματα απέδωσαν ακόμη καλύτερα από το αναμενόμενο, ωστόσο εξακολουθούσαν να είναι ευάλωτα λόγω του ύψους τους και των ανοιχτών (μη προστατευμένων) πυργίσκων. Οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί επέφεραν βαρύ πλήγμα στις γερμανικές εγκαταστάσεις παραγωγής και αύξησαν περαιτέρω την ανάγκη για ένα εύκολα παραγόμενο αλλά αποτελεσματικό ελαφρύ καταστροφέα αρμάτων για να αντικαταστήσει οχήματα όπως οι σειρές StuG III και Marder ( Marder I, II και III ). Τα πρωτότυπα του Jagdpanzer 38 ήταν έτοιμα μέχρι το 1944 και η μαζική παραγωγή ξεκίνησε τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Το Jagdpanzer 38 ήταν καλυμμένο εξ ολοκλήρου με κεκλιμένη θωράκιση και διέθετε συμπαγή μορφή και χαμηλή σιλουέτα, δίνοντάς του πολύ βελτιωμένη αμυντική ικανότητα σε σχέση με άλλα αυτοκινούμενα πυροβόλα. Ο οπλισμός αποτελούνταν από ένα πυροβόλο 7,5cm Pak 39 L/48 όπλο και ένα τηλεκατευθυνόμενο πολυβόλο MG 34 των 7,92 μμ . Διέθετε φαρδύ αμάξωμα για να φιλοξενήσει το πλήρωμα των τεσσάρων ατόμων, καθώς και ένα ενισχυμένο κάτω κύτος με διευρυμένους τροχούς, κυλινδρικούς οδηγούς και ερπύστριες.
Τα Jagdpanzer 38 τέθηκαν για πρώτη φορά σε υπηρεσία τον Ιούλιο του 1944 και τελικά θα ανατεθούν σε έναν αριθμό μονάδων, συμπεριλαμβανομένων των μεραρχιών πεζικού, Panzerjäger και Volksgrenadier. Η BMM και η Skoda τροποποίησαν και βελτίωναν συνεχώς το Jagdpanzer 38 κατά την παραγωγή των, περισσότερων από 2.800, οχημάτων που κατασκευάστηκαν. Λόγω της ευκολίας παραγωγής και των υψηλών ρυθμών λειτουργίας, το Jagdpanzer 38 έγινε ο κύριος καταστροφέας αρμάτων της Γερμανίας την τελευταία περίοδο του πολέμου, συμβάλλοντας σημαντικά τόσο στο Ανατολικό όσο και στο Δυτικό Μέτωπο .
Όνομα
Το όνομα Hetzer (στα γερμανικά σημαίνει "κυνηγός") δεν ήταν ποτέ το επίσημο όνομα του οχήματος. Ήταν η ονομασία για το πρωτότυπο, το E-10. Το εργοστάσιο της Skoda για πολύ μικρό χρονικό διάστημα μπέρδεψε τα δύο ονόματα στην τεκμηρίωσή του και η πρώτη μονάδα που εξοπλίστηκε με το όχημα για μερικές εβδομάδες χρησιμοποιούσε το λάθος όνομα μέχρι να τα πράγματα διευκρινιστούν. Ωστόσο, υπάρχει ένα ενημερωτικό έγγραφο από τον Heinz Guderian στον Χίτλερ που λέει ότι ένα ανεπίσημο όνομα, το Hetzer, είχε επινοηθεί αυθόρμητα από τους στρατιώτες. Οι μεταπολεμικοί ιστορικοί βασιζόμενοι σε αυτή τη δήλωση έκαναν το όνομα δημοφιλές στα έργα τους.
Το "t" στην αρχική ονομασία σημαίνει " tschechisch " (Τσεχικά στα Γερμανικά).
Ανάπτυξη
Το Jagdpanzer 38 προοριζόταν να είναι πιο αποτελεσματικό από τα πολύ πιο φιλόδοξα σχέδια των Jagdpanther και Jagdtiger της ίδιας περιόδου. Χρησιμοποιώντας ένα δοκιμασμένο πλαίσιο, απέφυγε τα μηχανικά προβλήματα των μεγαλύτερων θωρακισμένων οχημάτων.
Ο Βρετανός ιστορικός Mark Axworthy προτείνει ότι το σχέδιο για το Hetzer πιθανότατα είχε τις ρίζες του στο ρουμανικό καταστροφέα αρμάτων μάχης Mareşal. Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1943, μια ρουμανική επιτροπή παρήγγειλε από τη Γερμανία και τη γερμανοκρατούμενη Γαλλία διάφορα εξαρτήματα που δεν μπορούσαν να κατασκευαστούν στη Ρουμανία και αυτό τράβηξε την προσοχή των Γερμανών στο Mareşal. Ο Χίτλερ ενέκρινε την ανάπτυξη του Hetzer στις 7 Δεκεμβρίου 1943. Τον ίδιο μήνα, ο στρατάρχης Antonescu, μαέστρος της Ρουμανίας εκείνη την εποχή, επαίνεσε το Mareşal στον Χίτλερ. Λίγο αργότερα, στις 6 Ιανουαρίου 1944, παρουσιάστηκαν στον Χίτλερ τα σχέδια του πρωτοτύπου Mareşal M-04. Ο Axworthy σημειώνει ότι ο οπλισμός, η θωράκιση και το φαρδύτερο κύτος του Hetzer ήταν πολύ παρόμοια με αυτά του M-04. Αναφέρει επίσης ότι τον Μάιο του 1944, ο Γερμανός Αντισυνταγματάρχης Ventz (εκπρόσωπος του Waffenamt) παραδέχτηκε ότι το Hetzer είχε ακολουθήσει τη ρουμανική σχεδιαστική λύση. Ο Αμερικανός ιστορικός Στίβεν Ζαλόγκα γράφει ότι «Οι Γερμανοί εντυπωσιάστηκαν με τη συνολική διάταξη του Mareşal και του πιστώθηκε ότι ήταν η έμπνευση για το γερμανικό καταστροφέα αρμάτων Jagdpanzer 38(t). Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί, ότι η έννοια των αυτοκινούμενων καταστροφέων αρμάτων με καλά κεκλιμένη θωράκιση δεν ήταν νέα για τους Γερμανούς. Το Jagdpanther ήταν σε ανάπτυξη πριν από το Hetzer, όπως και το Jagdpanzer IV .
Κατασκευάστηκε πάνω στο διευρυμένο και επιμήκη σασί του Panzer 38(t) με τροποποιημένη ανάρτηση (μεγαλύτεροι τροχοί από το Praga TNH n. ένα πρωτότυπο άρμα αναγνώρισης) και αναβαθμισμένο κινητήρα. Ο νέος κινητήρας ήταν ο 6κύλινδρος Praga 160PS AC/2 σε συνδυασμό με κιβώτιο ταχυτήτων Praga-Wilson (5 ταχύτητα εμπρός και 1 όπισθεν). Το σασί τροποποιήθηκε για να φιλοξενήσει ένα μεγαλύτερο πυροβόλο και παχύτερη θωράκιση από το Panzer 38(t). Το βάρος μάχης ήταν 16 μετρικούς τόνους (έναντι 9,8 τόνων για το Pz 38(t)) και μπορούσε να κινηθεί με μέγιστη ταχύτητα 42 km/h. Ήταν καλύτερα θωρακισμένο από τα λεπτώς θωρακισμένα προηγούμενα αυτοκινούμενα αντιαρματικά πυροβόλα Panzerjäger Marder III και Nashorn με κεκλιμένη μπροστινή θωράκισης με κλίση 60 μοίρες από την κατακόρυφο - ισοδύναμη σε προστασία σε περίπου - έφερε ένα αρκετά ισχυρό 75 πυροβόλο mm, ήταν μηχανικά αξιόπιστο, μικρό και κρυβόταν εύκολα. Ήταν επίσης φτηνό στην κατασκευή.
Το Jagdpanzer 38 διαδέχθηκε το ανοιχτό Marder III (βασισμένο στο ίδιο πλαίσιο). Από τον Απρίλιο του 1944 κατασκευάστηκαν περίπου 2584 μέχρι το τέλος του πολέμου. Η παλαιότερη σειρά Marder III Panzerjäger διατήρησε το ίδιο σασί κάθετης όψης με το Panzer 38(t). Στο Jagdpanzer 38, οι κάτω πλευρές του κύτους έχουν κλίση 15 μοιρών προς τα έξω για να σχηματίσουν ένα περίπου εξαγωνικό σχήμα όταν το παρατηρούμε από μπροστά ή πίσω. Αυτό αύξησε τον διαθέσιμο εσωτερικό χώρο και επέτρεψε ένα πλήρως κλειστό διαμέρισμα μάχης. Λόγω της θωράκισης, ήταν 5 τόνους βαρύτερο από το Marder III. Για να αντισταθμιστεί το αυξημένο βάρος, το πλάτος των ερπυστριών αυξήθηκε από τα 293 mm στα 350 mm.
Το πίσω μέρος των αρμάτων της αρχική παραγωγής Jagdpanzer 38 σχεδόν δεν ακουμπούσαν το έδαφος, καθώς το βάρος από το πυροβόλο, το σύστημα μετάδοσης και η παχύτερη μετωπική θωράκιση βάραιναν το μπροστινό μέρος. H ανάρτηση τύπου "σούστας" ενισχύθηκε από τον Ιούνιο του 1944, και το όχημα ισορρόπησε κανονικά. Από τον Μάιο έως τον Ιούλιο του 1944, η προσβασιμότητα βελτιώθηκε με την προσθήκη καταπακτών: το μικρότερο άνοιγμα της καταπακτής του διοικητή προς τα πίσω, μία στη δεξιά πίσω γωνία για πρόσβαση στο ψυγείο και μία στην πίσω αριστερή γωνία για πρόσβαση στο ρεζερβουάρ καυσίμου. Από τον Αύγουστο του 1944, τα ελαφρύτερα εσωτερικές και εξωτερικά ασπίδια μείωσαν το βάρος κατά 200 kg (440 lb). Τα νέα ασπίδια ήταν πιο κωνικά από τις αρχικά ημικωνικά. Επίσης από τον Αύγουστο του 1944, εισήχθησαν νέοι πίσω τροχοί που είχαν 8, 6 και 4 (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά) οπές φωτισμού αντί για 12. Αυτά απλοποίησαν τη διαδικασία παραγωγής. Τον Σεπτέμβριο του 1944, τα μπροστινά 16 φύλλα σούστας της ανάρτησης αυξήθηκαν σε πάχος σε ανά φύλλο (το πίσω 16 παρέμεινε 7 mm σε πάχος). Επίσης, τον Σεπτέμβριο, οι πλαϊνές μπροστινές και πίσω ποδιές κάμφθηκαν προς τα μέσα για να μην πιάνουν θάμνους και να σχιστούν. Ανακαλύφθηκε ότι το περίβλημα του περισκοπίου του οδηγού λειτουργούσε ως παγίδα βλημάτων, εμποδίζοντας τα να εξοστρακιστούν από την μπροστινή κεκλιμένη θωράκιση.
Το προεξέχον περίβλημα αφαιρέθηκε, και το περισκόπιο, από τον Οκτώβριο του 1944, εισήχθη σε κάθετες τομές στην μπροστινή θωράκιση. Επίσης, από τον Οκτώβριο του 1944, εισήχθη ένας σιγαστήρας μείωσης φλόγας, ο οποίος μείωσε την λάμψη από την βολή του πυροβόλου. Επίσης προστέθηκε ένα μαξιλάρι κεφαλής στην καταπακτή του διοικητή από τον Οκτώβριο του 1944. Ταυτόχρονα, στις ζάντες των τροχών τοποθετήθηκαν πριτσίνια αντί για βίδες. Για να αντιμετωπίσει το βαρύ μπροστινό μέρος και την ανάγκη περιστροφής ολόκληρου του οχήματος για να στοχεύσει, από τον Ιανουάριο του 1945 η σχέση μετάδοσης μειώθηκε από 1:7,33 σε 1:8 ώστε να μειωθεί η καταπόνηση που ασκούταν στις τελικές σχέσεις. Το Jagdpanzer 38 λόγω της κατασκευής του ήταν "τυφλό" στις πλευρές. H ελαφριά πλαϊνή θωράκιση των 20mm (0,79 in) (ίδια με την πλευρική θωράκιση του τελευταίου μοντέλου Panzer II) ήταν επαρκής για την προστασία του πληρώματος μόνο από πυροβόλα όπλα αρκετά μικρού διαμετρήματος, με αποτέλεσμα το όχημα να στέφει το μπροστινό (και σημαντικότερα πιο προστατευμένο μέρος) προς την τυχόν απειλή. Ως εκ τούτου, το οπτικό πεδίο του διοικητή είχε προγραμματιστεί να αυξηθεί με την εγκατάσταση ενός περιστρεφόμενου περισκοπίου στο Jagdpanzer 38 Starr, όπως ακριβώς το Sturmgeschutz III και το Elefant το οποίο είχε εξελιχθεί από ένα μόνο ζεύγος περισκοπίων σε όλα τα οπτικά μπλοκ. Ωστόσο, το Jagdpanzer 38 Starr ήρθε πολύ αργά για να δει τη δράση στο πεδίο της μάχης.
Το Jagdpanzer 38 εξόπλισε τα Panzerjägerabteilungen (τάγματα καταστροφέων αρμάτων μάχης ) των τμημάτων πεζικού, δίνοντάς τους κάποια περιορισμένη ικανότητα κινητών αντι-τεθωρακισμένων. Μετά τον πόλεμο, η Τσεχοσλοβακία συνέχισε να κατασκευάζει τον τύπο (εκδόσεις ST-I και ST-III για εκπαιδευτική έκδοση, κατασκευάστηκαν περίπου 180 μονάδες) και εξήγαγε 158 οχήματα (έκδοση G-13) στην Ελβετία. Τα περισσότερα οχήματα στις σημερινές συλλογές είναι ελβετικής προέλευσης.
Με εντολή του Αδόλφου Χίτλερ τον Νοέμβριο του 1944, ορισμένα Jagdpanzer 38 ανακαινίστηκαν απευθείας από το εργοστάσιο με ένα φλογοβόλο Koebe και συνοδευτικό εξοπλισμό αντί για το κανονικό του πυροβόλο. Το φλογοβόλο ήταν κλεισμένο σε μια μεταλλική ασπίδα που θυμίζει αυτή μιας κάννης όπλου όμως ήταν πολύ επιρρεπής σε ζημιές. Λιγότερα από 50 από αυτά τα οχήματα, που ονομάστηκαν Flammpanzer 38, ολοκληρώθηκαν πριν από το τέλος του πολέμου, και χρησιμοποιήθηκαν επιχειρησιακά εναντίον των Συμμαχικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο.
Περαιτέρω παραλλαγές ήταν ένα Jagdpanzer 38 που έφερε το οβιδοβόλο των 150 mm sIG 33/2, από το οποίο 30 κατασκευάστηκαν πριν από το τέλος του πολέμου, και το Bergepanzer 38, ένα ελαφρύ όχημα ανάκτησης από το οποίο κατασκευάστηκαν 170. Έγιναν σχέδια για την παραγωγή και άλλων παραλλαγών, συμπεριλαμβανομένης μιας έκδοσης με το πυροβόλο των 105 mm StuH 42 του Jagdpanzer 38, μια έκδοση με το πυροβόλο 7,5 cm KwK 42 L/70 από το Panther και μια αντιαεροπορική παραλλαγή τοποθετημένη με πυργίσκο Flak . Ο πόλεμος τελείωσε πριν αυτά τα προτεινόμενα μοντέλα τεθούν στην παραγωγή. Πρωτότυπα αναπτύχθηκαν επίσης για το Jagdpanzer 38 Starr, αυτό ήταν μια απλοποιημένη έκδοση του Jagdpanzer 38 και επίσης ένα βήμα προς το E-10 . Ο σχεδιασμός αφαίρεσε τον απορροφητήρα ανάκρουσης από το κύριο πυροβόλο Pak 39 των 7,5 cm, αντ' αυτού προσάρτησε το όπλο στο σασί και χρησιμοποίησε τον όγκο και την ανάρτηση του Jagdpanzer 38 για να απορροφήσει την ανάκρουση. Κατασκευάστηκαν τρία πρωτότυπα όπως και έντεκα οχήματα προ παραγωγής, εκ των οποίων το ένα ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα ντίζελ . Ο Χίτλερ διέταξε να καταστραφεί το ένα πρωτότυπο που είχε δεσμευτεί για μάχη αντί να το αφήσει να πέσει στα χέρια των συμμάχων στις 31 Μαρτίου 1945. Ο στρατός ζήτησε στις 29 Απριλίου να αφαιρεθούν τα σκοπευτικά όπλων και οι τροχοί μετάδοσης της κίνησης από τα εννέα οχήματα προ παραγωγής στο πεδίο δοκιμών του Milowitz, τα οποία έκρινε ότι δεν ήταν άξια μάχης, και να σταλούν πίσω στο εργοστάσιο για να επιτραπεί η ολοκλήρωση πολεμικών οχημάτων .
Παραλλαγές
Befehlswagen 38 - Παραλλαγή οχήματος διοικητή. Εξοπλισμένο με ασύρματο FuG 30W 8.
Flammpanzer 38 - Jagdpanzer 38 τροποποιημένο με φλογοβόλο Koebe στη θέση του κύριου πυροβόλου. Αναπτύχθηκε στο Δυτικό Μέτωπο, με πρώτη χρήση κατά τη Μάχη του Bulge (20 στο 352ο και 353ο Panzer-Flamm-Kompanies που συνδέονται με την Ομάδα Στρατού G). Παρήχθησαν λιγότερες από 50 μονάδες.
Panzerjäger 38(t) mit 75mm L/70 - Πρωτότυπη έκδοση πειραματισμού με την τοποθέτηση του πυροβόλου 7,5cm KwK 42 L/70 από το Panther. Κατασκευάστηκαν 3 πρωτότυπα, αλλά το μακρύ πυροβόλο και το επιπλέον βάρος προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στην οδήγηση των οχημάτων. Η Krupp πρότεινε την τροποποίηση του Jagdpanzer 38 με μια υπερκατασκευή στο πίσω μέρος ώστε να τοποθετηθεί το όπλο, αλλά η ιδέα δεν προχώρησε.
Jagdpanzer 38 Starr - Μια απλοποιημένη έκδοση του Jagdpanzer 38, στην οποία τοποθετήθηκε το πυροβόλο Pak 39 7,5 cm στο σασί, ήταν εξοπλισμένο με κινητήρα ντίζελ της Tatra. Κατασκευάστηκαν 10, 9 μετατράπηκαν ξανά σε κανονικό Jagdpanzer 38. Το εναπομείναν πρωτότυπο καταστράφηκε στο τέλος του πολέμου.
Panzerjäger 38(t) mit 105mm StuH 42/2 L/28 - Μια προτεινόμενη έκδοση του Jagdpanzer 38 Starr οπλισμένο με οβιδοβόλο των 105 mm.
ST-I - Μεταπολεμική Τσεχική ονομασία για νέα κατασκευασμένα ή επισκευασμένα Jagdpanzer 38. 249 σε υπηρεσία, μαζί με 50 οχήματα εκπαίδευσης οδηγών ST-III/CVP (δεν είχαν οπλισμό και μερικά είχαν πύργο). Οι πρωτότυπες εξελίξεις περιελάμβαναν το τεθωρακισμένο όχημα ανάκτησης Praga VT-III και το άρμα φλογοβόλου PM-I.
PM1 - Πρωτότυπη παραλλαγή του ST-I οπλισμένο με φλογοβόλο και πολυβόλο. Μόνο 3 κατασκευάστηκαν μεταξύ 1949 και 1956
G13 - Μεταπολεμική έκδοση του Jagdpanzer 38 που κατασκευάστηκε για την Ελβετία, οπλισμένο με πυροβόλο όπλο StuK 40 .
Σχέδια βασισμένα στο σασί
Bergepanzer 38 - Ένα ελαφρύ όχημα ανάκτησης, που δόθηκε σε μονάδες μαζί με το Jagdpanzer 38. Παρήχθησαν 170 μονάδες. Αναπτύχθηκε ένα πρωτότυπο για να ταιριάζει στο σχέδιο με ένα πολυβόλο Flak 38 2 cm .
15 cm Schweres Infanteriegeschütz 33/2 (Sf) auf Jagdpanzer 38(t) - Αυτό το αυτοπροωθούμενο οβιδοβόλο επίθεσης αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας το πήγμα του οχήματος ανάκτησης Bergepanzer 38(t) με ένα πυροβόλο sIG 33/2 15 cm τοποθετημένο σε ελαφρώς θωρακισμένο περίβλημα, ο κλειστός θάλαμος βολής του οχήματος προστατεύονταν από 10 mm θωράκισης στο μπροστινό μέρος και στις πλευρές. Αναπτύχθηκε από την BMM στην Πράγα και προοριζόταν ως αντικατάσταση των φθαρμένων αυτοκινούμενων οβιδοβόλων Γκρίλ στου πεδίου μάχης. Ορισμένες πηγές ανέφεραν μεγάλη πιθανότητα ότι το όπλο κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο Alkett στο Βερολίνο-Marienfelde . Κατασκευάστηκαν 30 μεταξύ Δεκεμβρίου 1944 και Φεβρουαρίου 1945.
Vollkettenaufklärer 38(t) - Όχημα αναγνώρισης που βασίζεται στο Bergepanzer 38. Δοκιμάστηκαν πολλά πρωτότυπα, με τοποθέτηση μονού ή διδύμου πολυβόλου 2cm Flak 38. Σε ένα πρωτότυπο δοκιμάστηκε το πυροβόλο K51 L/24 των 7,5 cm.
Vollkettenaufklärer - Ένα όχημα αναγνώρισης που βασίζεται στο Jagdpanzer 38. Τα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν από την BMM και παραγγέλθηκαν για παραγωγή, αλλά δεν κατασκευάστηκαν ποτέ. Τα πρωτότυπα πιστεύεται ότι καταστράφηκαν πριν από το τέλος του πολέμου.
Flakpanzer 38(t) Kugelblitz - Μια πρόταση για την τοποθέτηση του πυργίσκου από ένα Flakpanzer IV Kugelblitz σε ένα σασί Jagdpanzer 38. Δεν προχώρησε σε παραγωγή λόγω της εμπόλεμης κατάστασης.
Panzerjäger 38(t) με πυργίσκο Panzer IV - μια πρόταση της Krupp για τοποθέτηση του πυργίσκου ενός Panzer IV με πυροβόλα 7,5 cm KwK 40 ή 8 cm PAW 600 στο σασί του Panzerjäger 38(t). Η πρόταση δεν υλοποιήθηκε.
Jagdpanzer 38 D - Μια μεγαλύτερη έκδοση του Panzerjager 38(t). Κατασκευάστηκε μόνο το πρωτότυπο, αν και είχε προγραμματιστεί μαζική παραγωγή.
Επιδόσεις
Το Jagdpanzer 38 ταιριάζει στην ελαφρύτερη κατηγορία των γερμανικών καταστροφέων αρμάτων μάχης που ξεκίνησε με το Panzerjäger I, συνέχισε με τη σειρά Marder και τελείωσε με το Jagdpanzer 38. Το πυροβόλο Pak 39 L/48 των 75mm του Jagdpanzer 38 ήταν μια τροποποιημένη έκδοση του StuK 40 L/48 των 75mm που είχαν τα StuG III και StuG IV . Με αυτό το πυροβόλο , το Jagdpanzer 38 μπόρεσε να καταστρέψει σχεδόν όλους τους συμμαχικούς ή σοβιετικούς τύπους αρμάτων μάχης σε μεγάλες αποστάσεις (εκτός από τα βαριά άρματα μάχης) και η πλήρως κλειστή θωράκισή του το έκανε ασφαλέστερο όχημα για το πλήρωμα από το ανοιχτό Marder II ή τη σειρά των Marder III .
Το όχημα μπορούσε να φέρει δύο διαφορετικά διατρητικά βλήματα (AP) για το όπλο Pak 39, το βλήμα Pzgr. 40 υψηλής ταχύτητας με πυρήνα βολφραμίου, βάρους 4,1 kg (9,0 lb) ταχύτητα 930 m/s που μπορούσε να διαπεράσει 120 χιλ. θωράκισης στα 500 μέτρα και 97 χιλ. στα 1.000 μέτρα αν χτυπούσε σε γωνία 30 μοιρών, όμως ήταν συχνά ήταν σε έλλειψη. Επίσης χρησιμοποιούσε το διατρητικό βλήμα με βαλλιστικό κάλυμμα (APCBC) Pzgr. 39 το οποίο είχε εκρηκτικό γέμισμα και τροχιοδεικτικό, είχε βάρος ταχύτητα στα 750 m/s και μπορούσε να τρυπήσει 106 mm (4,2 in) θωράκισης στα 500 μέτρα και 95 χιλ. στα 1.000 μέτρα. Bάσει δοκιμών τα βλήματα Pzgr. 39 με σωστή εκτίμηση απόστασης και έμπειρο σκοπευτή είχαν πιθανότητα 99% να χτυπήσουν τον στόχο με την πρώτη βολή στα 500 m και πιθανότητα 71% στα 1.000 μ. Το όχημα μετέφερε επίσης στάνταρ βλήματα ψηλή εκρηκτικότητας (ΗΕ) και βλήματα Gr. 38 HL/C τύπου HEAT (Αντιαρματικό υψηλής εκρηκτικότητας κοίλης γόμωσης) αλλά ήταν λιγότερο αποτελεσματικό και ακριβές έναντι θωρακισμένων στόχων από τα βλήμα AP.
Το Jagdpanzer 38 ήταν ένα από τα πιο κοινούς καταστροφείς αρμάτων των Γερμανών κατά το τέλος του πολέμου. Ήταν διαθέσιμο σε σχετικά μεγάλους αριθμούς και γενικά ήταν μηχανικά αξιόπιστο. Όπως και μερικά άλλα γερμανικά SPG του τελευταίου πολέμου, το Jagdpanzer 38 είχε στο πάνω μέρος και ένα πολυβόλο που μπορούσε να πυροδοτηθεί από το εσωτερικό του οχήματος. Αυτό αποδείχθηκε δημοφιλές στα πληρώματα, αν και για να ξαναγεμίσει το όπλο, ένα μέλος του πληρώματος έπρεπε να βγει και εκτεθεί στα εχθρικά πυρά.
Το μικρό μέγεθος του οχήματος έκανε ευκολότερη την απόκρυψη από τα μεγαλύτερα οχήματα. Ένα αυτοκινούμενο όπλο όπως αυτό δεν προοριζόταν για εμπλοκές εν κινήσει, εκ του συστάδην ή για το τυπικό στυλ του κεραυνοβόλου πολέμου (blitzkrieg) της Wehrmacht. Αντίθετα, ένα ελαφρύ αυτοκινούμενο όπλο όπως το Jagdpanzer 38 διέπρεψε όταν τοποθετήθηκε κατά μήκος προκαθορισμένων γραμμών όπου αναμενόταν να πλησιάσει ο εχθρός και όταν χρησιμοποιήθηκε σε αμυντικές θέσεις για να υποστηρίξει μια προετοιμασμένη ενέδρα δρώντας ως κυνηγός αρμάτων. Το Jagdpanzer 38 είναι παρόμοιο στις διαστάσεις και το κατακόρυφο προφίλ του με το μικροσκοπικό και οπλισμένο Panzer II, ένα προπολεμικό τανκ. Ωστόσο, μέχρι το 1944, η πλειοψηφία των αρμάτων ήταν πολύ μεγαλύτερα και βαρύτερα. Ένα Jagdpanzer 38 που περίμενε ακίνητο σε θέση ενέδρας ήταν ένας πολύ μικρότερος στόχος για εντοπισμό και χτύπημα από πολλά άλλα θωρακισμένα οχήματα μάχης της εποχής. Οι κύριες αστοχίες του ήταν η σχετικά λεπτή πλαϊνή θωράκιση, ο περιορισμένος χώρος αποθήκευσης πυρομαχικών, η πολύ μικρή κίνηση δεξιά-αριστερά κατά το διαμήκη άξονα του πυροβόλου, η κακή εσωτερική διάταξη που καθιστούσε δύσκολη τη λειτουργία του οχήματος, καθώς και τα ελατήρια (σούστες) και οι κινητήριοι τροχοί που ήταν επιρρεπείς σε αστοχία λόγω του αυξημένου βάρους. [14] Η χρήση του Jagdpanzer 38 και παρόμοιων οχημάτων σε ένα δόγμα άμυνας θα αντιστάθμιζε μερικά από τα μειονεκτήματα της κακής πλευρικής θωράκισης και της περιορισμένης κίνησης του πυροβόλου κατά το διαμήκη άξονα.
Ιστορικό επιχειρήσεων
Το Jagdpanzer 38 τέθηκε για πρώτη φορά σε υπηρεσία με το Heeres Panzerjäger-Abteilung 731 τον Ιούλίι του 1944. Αυτή η μονάδα στάλθηκε στην Ομάδα Στρατού Βορρά στο Ανατολικό Μέτωπο. Μια αναφορά από το Ανατολικό Μέτωπο περιέγραφε πώς μια ομάδα Jagdpanzer 38 κατέστρεψε 20 εχθρικά άρματα χωρίς απώλειες.
75 Jagdpanzer 38s χρησιμοποιήθηκαν από τον Βασιλικό Ουγγρικό Στρατό.
Μετά το πραξικόπημα του βασιλέως Μιχαήλ το 1944, η Ρουμανία είχε αιχμαλωτίσει δύο Hetzer και τα είχε χρησιμοποιήσει για λίγο πριν κατασχεθούν από τον Κόκκινο Στρατό. Ενώ η Ρουμανία ήταν ακόμα μια δύναμη του Άξονα, η Γερμανία είχε αποφασίσει να τους δώσει 15 Jagdpanzer 38. Στο μεταξύ, είχε συμβεί το Βασιλικό Πραξικόπημα, οπότε η Ρουμανία δεν παρέλαβε ποτέ τα οχήματα. Ως μέρος μιας προτεινόμενης κοινής παραγωγής του Mareșal και του Jagdpanzer 38, η Γερμανία μάλιστα έδωσε στη Ρουμανία την άδεια παραγωγής του Jagdpanzer 38. Δεν είναι γνωστό εάν κατασκευαστηκάν προτοτυπα στη Ρουμανία.
Ένα που καταλήφθηκε από τον Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός, με το ψευδώνυμο Chwat ("daredevil"), κατά την Εξέγερση της Βαρσοβίας.
Χρησιμοποιήθηκαν 249 οχήματα της παραλλαγής ST-I.
Χρησιμοποιήθηκαν 158 οχήματα της έκδοσης G-13.
Διασωζόμενα οχήματα
Λόγω του μεγάλου αριθμού οχημάτων που παρήχθησαν, το Jagdpanzer 38 είναι ίσως ο πιο διαδεδομένος καταστροφέας αρμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που έχει απομείνει σήμερα, Στην πραγματικότητα τα πιο πολλά από αυτά που επέζησαν είναι μεταπολεμικά ελβετικά G-13 και τσέχικα ST-I. Εκτός από τα πολυάριθμα παραδείγματα στα μουσεία, υπάρχουν Jagdpanzer 38 διαφόρων συνθηκών σε ιδιωτικές συλλογές. Το 2007, ένα Jagdpanzer 38 ανασύρθηκε από τη Βαλτική Θάλασσα στο Jurata, της Πολωνίας και το 2012, ανακατασκευάστηκε στο Γκντανσκ.
Αναφορές
Βιβλιογραφία
Scafes, Cornel I; Scafes, Ioan I; Serbanescu, Horia Vl (2005). Trupele Blindate din Armata Romana 1919-1947. Bucuresti: Editura Oscar Print. ISBN 973-668-084-3
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Jagdpanzer 38 Panzerworld
Οδηγός PzFahrers για το Jagdpanzer 38
Jagdpanzer 38 Hetzer Achtung Panzer!
Surviving Hetzers and G-13 tankroters - Ένα αρχείο PDF που παρουσιάζει τα άρματα μάχης Jagdpanzer 38 και G-13 που εξακολουθούν να υπάρχουν στον κόσμο
Σελίδες με μη επιθεωρημένες μεταφράσεις
|
836053
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CE%93%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Κοινότητα Πλατάνου Γόρτυνας
|
Η Κοινότητα Πλατάνου είναι κοινότητα του δήμου Γόρτυνας στην περιφερειακή ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης, η οποία συστάθηκε το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 και έδρα τον οικισμό Πλάτανος. Εκτός από την έδρα της περιλαμβάνει και τον οικισμό Τρυπητά. Η απογραφή του 2011 αναφέρει:
Πλάτανος, ο (234)
Τρυπητά, τα (10)
Συνολικά η κοινότητα έχει 244 κατοίκους και εκπροσωπείται από τον πρόεδρο κ. Γεώργιο Κυπράκη. Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως πρόεδροί της:
Παραπομπές
Δήμος Γόρτυνας
|
779044
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Wordle
|
Wordle
|
Το Wordle είναι ένα διαδικτυακό παιχνίδι λέξεων που δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε από τον Ουαλό μηχανικό λογισμικού Josh Wardle. Το παιχνίδι ανήκει και παρέχεται από την The New York Times Company από το 2022. Οι παίκτες έχουν έξι προσπάθειες να μαντέψουν μια λέξη πέντε γραμμάτων, με ανατροφοδότηση για κάθε εικασία με τη μορφή χρωματιστών πλακιδίων που υποδεικνύουν πότε τα γράμματα ταιριάζουν ή βρίσκονται στη σωστή θέση. Οι μηχανισμοί του παιχνιδιού είναι σχεδόν πανομοιότυποι με το παιχνίδι του 1955 Jotto και το τηλεοπτικό παιχνίδι Lingo . Το Wordle έχει μια ενιαία καθημερινή λύση, με όλους τους παίκτες να προσπαθούν να μαντέψουν την ίδια λέξη.
Ο Wardle δημιούργησε αρχικά το παιχνίδι για να παίξει ο ίδιος και η σύντροφός του, και τελικά το δημοσιοποίησε τον Οκτώβριο του 2021. Το παιχνίδι απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα τον Δεκέμβριο του 2021, αφού ο Wardle πρόσθεσε τη δυνατότητα στους παίκτες να αντιγράφουν τα καθημερινά τους αποτελέσματα ως τετράγωνα emoji, τα οποία κοινοποιήθηκαν ευρέως στο Twitter . Δημιουργήθηκαν επίσης πολλοί κλώνοι και παραλλαγές του παιχνιδιού, όπως και εκδόσεις σε γλώσσες εκτός από τα αγγλικά. Το παιχνίδι αγοράστηκε από την The New York Times Company τον Ιανουάριο του 2022 για ένα άγνωστο επταψήφιο ποσό, με σχέδια να παραμείνει δωρεάν για όλους τους παίκτες. μεταφέρθηκε στον ιστότοπό τους τον Φεβρουάριο του 2022.
Προσαρμογές και κλώνοι
Μετά την ξαφνική άνοδο της δημοτικότητας του Wordle στις αρχές του 2022, εμφανίστηκαν αρκετοί κλώνοι . Μερικοί από αυτούς τους κλώνους αναθεώρησαν τον τύπο Wordle σε νέες μεθόδους. Το Absurdle είναι μια αντίθετη έκδοση του Wordle όπου η λέξη-στόχος αλλάζει με κάθε εικασία, ενώ εξακολουθεί να παραμένει πιστή σε υποδείξεις που αποκαλύφθηκαν προηγουμένως. Άλλοι κλώνοι περιλαμβάνουν έναν που χρησιμοποιεί μόνο βρισιές τεσσάρων γραμμάτων ως λεξιλόγιο και έναν που επιτρέπει στους παίκτες να αλλάζουν το μήκος της λέξης. Εκτός από παρόμοια παιχνίδια που δεν περιλαμβάνουν λέξεις όπως μια έκδοση όπου ο χρήστης προσπαθεί να μαντέψει μια χώρα. Ένας αριθμός κλώνων που υποστηρίζονται από διαφημίσεις εμφανίστηκαν στο App Store της Apple στις αρχές Ιανουαρίου 2022, αλλά δεν άλλαξαν τη φόρμουλα, δανείστηκαν ακόμη και το όνομα του παιχνιδιού. Οι χρήστες συνέχισαν να αναζητούν άλλους κλώνους Wordle στο App Store και μέχρι το τέλος της 11ης Ιανουαρίου, σχεδόν όλοι οι κλώνοι είχαν αφαιρεθεί από το κατάστημα. Οι New York Times κατέθεσαν ένα εμπορικό σήμα για το Wordle λίγο μετά την απόκτησή του για να βοηθήσουν στην προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Λίγο αφότου κέρδισε δημοτικότητα μεταξύ των αγγλόφωνων χρηστών τον Ιανουάριο του 2022, το Wordle προσαρμόστηκε σε άλλες γλώσσες. Μια έκδοση ανοιχτού κώδικα του βασικού παιχνιδιού Wordle δημιουργήθηκε από τη Hannah Park και τροποποιήθηκε από τον γλωσσολόγο Aiden Pine για να χειριστεί μια μεγαλύτερη σειρά συνόλων χαρακτήρων, καθιστώντας το επιδεκτικό σε ένα μεγαλύτερο σύνολο γλωσσών. Μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου 2022, τουλάχιστον 350 διαφορετικές παραλλαγές του Wordle είχαν τεκμηριωθεί στον ιστότοπο "Wordles of the World". Αυτές περιλαμβάνουν τουλάχιστον 91 εκδόσεις που βασίζονται σε πραγματικές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων ιστορικών και περιφερειακών διαλέκτων ορισμένων γλωσσών και γηγενών γλωσσών, καθώς και άλλες άτυπες χρήσεις του τύπου Wordle για συμβολικές γλώσσες όπως το κινέζικο chengyu και η αμερικανική νοηματική γλώσσα και για φανταστικές γλώσσες όπως ως Klingon .
Παραπομπές
Βιντεοπαιχνίδια ανεπτυγμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες
Βιντεοπαιχνίδια φυλλομετρητών
Βιντεοπαιχνίδια του 2021
|
94930
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%28%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%29
|
Φάλανθος (αρχαία πόλη)
|
Η Φάλανθος ήταν πολίχνη της αρχαίας Αρκαδίας.
Βρισκόταν στους πρόποδες του ομωνύμου όρους και ανάμεσα στις Θυραίο και Μεθύδριο, την εποχή που πέρασε από εκεί ο Παυσανίας ήταν είδη ερειπωμένη και εγκαταλελειμμένη. Οικιστής της ήταν ο Φάλανθος .
Η θέση της αρχαίας πολίχνης δεν έχει βρεθεί αλλά σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Παυσανία προσδιορίζεται κοντά στην Αλωνίσταινα και στον σημερινό Δήμο Φαλάνθου.
Αναφορές
Πέδρο Ολάγια: Ευδαίμων Αρκαδία
Παραπομπές
Πόλεις της αρχαίας Αρκαδίας
|
559111
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Blitzkrieg%20Bop
|
Blitzkrieg Bop
|
Το "Blitzkrieg Bop" είναι ένα τραγούδι του αμερικανικού punk rock συγκροτήματος Ramones, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον ντεμπούτο δίσκο τους Ramones, το 1976. Το κομμάτι κυκλοφόρησε και ως single, το οποίο ήταν το ντεμπούτο single τους και κατ'επέκταση το πρώτο από τον εν λόγω δίσκο. Αν και πιστώνεται σε όλο το σχήμα, το κομμάτι γράφτηκε από τον Τόμι Ραμόν και τον Ντι Ντι Ραμόν. Η δομή του κομματιού είναι αρκετή απλή, με ιδιαίτερα γνωστούς τους εναρκτήριους στίχους του: Hey! Ho! Let's go!, οι οποίοι ακούγονται ξανά στο τραγούδι.
Πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του σχήματος, και βάσει του περιοδικού Rolling Stone είναι ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια όλων των εποχών, κατατάσσοντας το 92ο, στον κατάλογό του με τα 500 Σπουδαιότερα Τραγούδια. Το ίδιο περιοδικό, το 2008, το συμπεριέλαβε στη λίστα του με τα 100 Σπουδαιότερα Κιθαριστικά Τραγούδια όλων των εποχών, τοποθετώντας το στην 18η θέση. Τον Μάρτιο του 2005, ο τηλεοπτικός σταθμός VH1, το κατέταξε στην 31η θέση, σε παρόμοιο κατάλογο με τον προηγούμενο. Ο ίδιος σταθμός, το 2009, το συμπεριέλαβε στον κατάλογό του με τα Σπουδαιότερα Hard Rock Τραγούδια όλων των εποχών, τοποθετώντας το στην 25η θέση.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Blitzkrieg Bop στο MetroLyrics.com
Τραγούδια του 1976
Singles του 1976
Singles (ντεμπούτο)
Τραγούδια των Ramones
Τραγούδια με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
|
800760
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CE%B9%CE%AD%CF%81%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B8
|
Ασιέρ Μαρτίνεθ
|
Ο Ασιέρ Μαρτίνεθ Ετσάρτε (ισπανικά: Asier Martínez Echarte) (γενν. 22 Απριλίου 2000) είναι Ισπανός αθλητής του στίβου, ο οποίος ειδικεύεται στα 110 μέτρα μετ΄ εμποδίων.
Καριέρα
Το 2021, ο Μαρτίνεθ έγινε ο Ισπανός πρωταθλητής κλειστού στίβου και τερμάτισε 4ος στα 60 μέτρα μετ΄ εμποδίων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2021, με νέο ατομικό ρεκόρ 7,60 δευτερολέπτων.
Στις 15 Μαΐου 2021, στο Καστεγιόν δε λα Πλάνα, κατέρριψε το ατομικό ρεκόρ του στα 110 μέτρα μετ΄ εμποδίων με χρόνο 13,34, λίγο πριν κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων του 2021.
Τον Ιούνιο του 2021, έκλεισε μια θέση για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο, τερματίζοντας 2ος στα εθνικά πρωταθλήματα Ισπανίας και πληρώντας τον τυπικό χρόνο πρόκρισης.
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2022, τερμάτισε 3ος με χρόνο 13,17.
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2022, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, με χρόνο 13,14.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Εμποδιστές
Ισπανοί αθλητές του στίβου
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2020
Ισπανοί αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Κάτοχοι μεταλλίων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου
Πρωταθλητές Ευρώπης στον στίβο
Κάτοχοι μεταλλίων του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου
|
672005
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1%20%CF%86%CE%BF%CE%BD%20%CE%99%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85
|
Βαλπούργκα φον Ιζακέσκου
|
Η Βαλπούργκα φον Ιζακέσκου (Walpurga von Isacescu) ήταν πρωτοπόρα κολυμβήτρια μεγάλων αποστάσεων σε μια εποχή που τόσο η κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων όσο και η ίδια η αγωνιστική κολύμβηση θεωρούταν κάτι ξένο για τις γυναίκες.
Βιογραφία
Γεννήθηκε γύρω στο 1870 στην Αυστροουγγαρία. Το επώνυμο της το απέκτησε από τον αριστοκράτη σύζυγό της, ο οποίος πέθανε, ενώ η ίδια ήταν πολύ νέα. Ήταν η πρώτη γυναίκα που επιχείρησε να διαπλεύσει κολυμπώντας τον πορθμό της Μάγχης, στις 5 Σεπτεμβρίου 1900, από το Ντόβερ της Αγγλίας ως το Καλαί της Γαλλίας, απόσταση σε ευθεία γραμμή 34 χιλιομέτρων που επιμηκύνεται λόγω των ρευμάτων. Μέχρι τότε μόνον ένας άνθρωπος είχε πετύχει αυτόν τον απίστευτο άθλο: ο Μάθιου Ουέμπ στις 25 Αυγούστου 1875. Παρά τη φιλότιμη προσπάθειά της δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το εγχείρημά της. Πάντως για είκοσι έξι (26) ακόμη έτη, καμία γυναίκα δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον κολυμβητικό διάπλου της Μάγχης, ώσπου στις 5 Αυγούστου 1926, η Αμερικανίδα Γερτρούδη Έντερλε πέτυχε τον άθλο.
Η φον Ιζακέσκου είναι διάσημη για το ότι κολύμπησε μεγάλες αποστάσεις κατά μήκος του ποταμού Δούναβη. Μάλιστα το 1904 προκάλεσε σε αγώνα μεγάλης αποστάσεως στον Δούναβη, τη διάσημη Ανέτ Κέλερμαν, σύμβολο της γυναικείας κολύμβησης. Σε αυτή την κολυμβητική μονομαχία νίκησε η Κέλερμαν.
Παρά το αριστοκρατικό της επώνυμο, δεν είχε μεγάλη περιουσία και βιοποριζόταν εργαζομένη ως στέλεχος σε σιδηροδρομική εταιρεία.
Παραπομπές
Πηγές
Emily Gibson: The Original Million Dollar Mermaid-the Annette Kellerman story (2005)
Lisa Bier: Fighting the Current-The Rise of American Women's Swimming, 1870-1926 (2011)
Αυστριακοί αθλητές της κολύμβησης
|
834394
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CF%81%CE%BF%20%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CE%BF
|
Σέρο Σόλο
|
Το Σέρο Σόλο () είναι μεγάλο στρωματοηφαίστειο στα σύνορα μεταξύ Αργεντινής και Χιλής, δυτικά του Όχος ντελ Σαλάδο με υψόμετρο 6.215 μέτρα. Αποτελείται από εννέα κέντρα εκρήξεων και καλύπτεται από ανοιχτόχρωμες αποθέσεις πυροκλαστικών ροών ρυοδακίτη.
Το έδαφος του βρίσκεται εντός της περιοχής προστασίας της Αργεντινής, της περιοχής Ραμσάρ των Υψηλών Άνδεων της Καταμάρκα και των λιμνών Πούνα. Βρίσκεται στην επικράτεια της επαρχίας Καταμάρκα της Αργεντινής (κοινότητα Φιαμπαλά) και της επαρχίας Κοπιαπό της Χιλής (κοινότητα Κοπιαπό).
Πρώτη ανάβαση
Το Σόλο αναρριχήθηκε για πρώτη φορά από τους Λουίς Αλβαράδο, Χόρχε Μπαλαστίνο, Κάρλος και Όσκαρ Αλβάρες (Χιλή) στις 21 Φεβρουαρίου 1950.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Βουνά της Αργεντινής
Βουνά της Χιλής
Ηφαίστεια της Αργεντινής
|
837024
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20Spider-Man%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF
|
Ο Spider-Man στον κινηματογράφο
|
Ο πλασματικός χαρακτήρας Spider-Man, ένας υπερήρωας κόμικς που δημιουργήθηκε από τους Σταν Λι και Στιβ Ντίτκο και εμφανίζεται σε κόμικς που εκδίδονται από την Marvel Comics, έχει εμφανιστεί ως πρωταγωνιστής σε διάφορες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες.
Ο Νίκολας Χάμοντ πρωταγωνίστησε ως ο Πίτερ Πάρκερ / Spider-Man στην τηλεοπτική ταινία του 1977 Spider-Man, και επανέλαβε τον ρόλο του άλλες δύο φορές. Το 1978, η Toei Company δημιούργησε ένα κινηματογραφικό spin-off της τηλεοπτική της σειρά Spider-Man, με τον Σίνγι Τόντο να επαναλαμβάνει τον ρόλο του ως Τακούγια Γιαμασίρο / Spider-Man. Το 1999, η Sony Pictures Entertainment εξαγόρασε τα δικαιώματα του χαρακτήρα, δημιουργώντας δύο σειρές ταινιών μέχρι το 2014, την τριλογία Spider-Man του Σαμ Ράιμι (2002-2007) στην οποία πρωταγωνιστεί ο Τόμπι Μαγκουάιρ και την δυλογία The Amazing Spider-Man του Μαρκ Γουέμπ (2012-2014) στην οποία πρωταγωνιστεί ο Άντριου Γκάρφιλντ.
Τον Φεβρουάριο του 2017, οι Disney, Marvel Studios, και Sony υπέγραψαν συμβόλαια για να μοιραστούν τα κινηματογραφικά δικαιώματα του Spider-Man, με μια νέα εκδοχή του χαρακτήρα να εμφανίζεται στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel (MCU). Αυτό το συμβόλαιο επέτρεψε στην Sony Pictures να συνεχίσουν, χρηματοδοτήσουν και να διανέμουν και τις δικές τους ταινίες Spider-Man, με την Walt Disney Studios Motion Pictures να διανέμει τις ταινίες στις οποίες ο χαρακτήρας εμφανίζεται σε δεύτερο ρόλο. Ο Τομ Χόλλαντ υποδύεται αυτή την εκδοχή του Spider-Man, και έχει εμφανιστεί σε έξι ταινίες μέχρι στιγμή, από το Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος (2016) μέχρι το Spider-Man: No Way Home (2021). Τον Σεπτέμβριο του 2019, μετά από μια μικρή διαφωνία μεταξύ των εταιρειών που παραλίγο να οδηγήσει στο τέλος της συμφωνίας, αποφάσισαν να ακούσουν τις διαμαρτυρίες των θαυμαστών και υπέγραψαν καινούργιο συμβόλαιο για να επιστρέψει ο Χόλλαντ σε μεταγενέστερες ταινίες, όπως και στην σόλο του ταινία Spider-Man: No Way Home, στην οποία επιστέφουν και οι Μαγκουάιρ και Γκάρφιλντ. Τον Δεκέμβριο του 2021, ο Κέβιν Φάιγκι επιβεβαίωσε πως αυτός και η Έιμι Πασκάλ, μαζί με την Sony και την Disney, αναπτύσσουν μια τέταρτη ταινία Spider-Man του MCU.
Τα σχέδια για μια ταινία Spider-Man κινουμένων σχεδίων ανακοινώθηκαν επίσημα από την Sony τον Απρίλιο του 2015, που τελικά έγινε το Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν (2018) από την Sony Pictures Animation. Ο Σαμάικ Μουρ κάνει την φωνή του Μάιλς Μοράλες / Spider-Man στην ταινία, με διάφορες άλλες εκδοχές του Πίτερ Πάρκερ και του Spider-Man από το πολυσύμπαν να εμφανίζονται. Διάφορες συνέχειες και πιθανώς spin-off σχεδιάζονται.
Πρώτες ταινίες
Σειρά The Amazing Spider-Man
Ιαπωνική ταινία
Ταινίες του Σαμ Ράιμι
Ταινίες του Μαρκ Γουέμπ
Συμφωνία αδειοδότησης με την Marvel Studios
Αραχνο-Σύμπαν
Υποδοχή
Εισπράξεις
Ανταπόκριση κριτικών και κοινού
Δείτε παρακάτω
Κατάλογος ταινιών που βασίζονται σε κόμικς της Marvel
Παραπομπές
Ο Spider-Man στον κινηματογράφο
Sony Pictures franchises
|
396461
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%20%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A0%CE%B9%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CF%89%CE%BD%20%28%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%29
|
Επιστροφή στον Πλανήτη των Πιθήκων (τηλεοπτική σειρά)
|
Η Επιστροφή στον Πλανήτη των Πιθήκων (αγγλικά: Return to the Planet of the Apes) είναι μια τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων επιστημονικής φαντασίας, η οποία παράχθηκε από την DePatie-Freleng Enterprises, σε συνεργασία με την 20th Century Fox Television. Η σειρά αυτή βασίζεται στο βιβλίο Ο Πλανήτης των Πιθήκων, του Πιερ Μπουλ, το οποίο είχε εμπνεύσει έως τότε πέντε ταινίες και μια τηλεοπτική σειρά. Η σειρά αυτή προβλήθηκε για πρώτη φορά στο αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι NBC το έτος 1975. Σε αντίθεση με την ταινία, τις συνέχειες της και την προηγούμενη τηλεοπτική σειρά, στην ταινία αυτήν οι πίθηκοι παρουσιάζονται ως μια πολύ προηγμένη τεχνολογικά κοινωνία, με προηγμένη τεχνολογία, με αυτοκίνητα, τηλεοράσεις και ταινίες, κάνοντας την έτσι πιο πιστή σεναριακά στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Πιερ Μπουλ και επίσης θυμίζοντας έτσι τις προηγούμενες ιδέες των παραγωγών για τις ταινίες τις αρχικής σειράς, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν λόγω των προβλημάτων υπολογισμού.
Πλοκή
Όπως και η ταινία και η προηγούμενη τηλεοπτική σειρά, στην Επιστροφή στον Πλανήτη των Πιθήκων η ιστορία είναι γύρω από δυο αστροναύτες από τη Γη οι οποίοι ταξιδεύουν στο μέλλον και καταλήγουν σε έναν πλανήτη όπου κυβερνάται από εξελιγμένους νοήμονες πιθήκους ενώ οι άνθρωπο είναι σκλαβωμένοι σε αυτούς.
Ηθοποιοί και Χαρακτήρες
Ρίτσαρντ Μπλάκμπερν και Τομ Γουίλιαμς ως ο Μπιλ Χάντσον
Χένρι Κόρντεν και Έντγουιν Μίλις ως ο Κορνήλιος
Φίλιπα Χάρις ως η Ζίρα
Όστιν Στρόκερ ως ο Τζεφ Άλεν
Ρίτσαρντ Μπλάκμπερν ως ο Δρ. Ζάιους
Κριτική
Η σειρά αυτή επικρίθηκε για τον τρόπο παραγωγής της. Οι θεατές ένιωσαν ότι το γεγονός ότι δεν ήταν καλά στημένη η σειρά οπτικά (δηλ. έλλειψη κινήσεων των πιθήκων, κακοσχεδιασμένο background) και όλα αυτά την έκαναν τη σειρά χάλια.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Ο Πλανήτης των Πιθήκων
Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές
Τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων
Αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές κινουμένων σχεδίων
Τηλεοπτικές σειρές τοποθετημένες στο μέλλον
Τηλεοπτικές σειρές επιστημονικής φαντασίας κινουμένων σχεδίων
Τηλεοπτικές σειρές βασισμένες σε βιβλία
Τηλεοπτικές σειρές του NBC
|
79814
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%2013%CE%B7%CF%82%20%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85%201967
|
Αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου 1967
|
Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄, συνοδευόμενος από μέλη της ελληνικής βασιλικής οικογένειας και τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Κόλλια, αποπειράθηκε αντικίνημα με σκοπό την ανατροπή της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Αίτια
Οι σχέσεις της χούντας με τον βασιλιά ήταν αμφίρροπες από την πρώτη στιγμή. Η χούντα ήταν απρόθυμη να δώσει απτές αποδείξεις πως η επέμβασή της ήταν ένα προσωρινό στάδιο. Οι στρατιωτικοί δεν φαίνονταν πρόθυμοι να προετοιμάσουν το έδαφος για την επιστροφή στη δημοκρατία. Αντίθετα, προσεκτικά και συστηματικά, έδιωχναν ανθρώπους του βασιλιά από όλες τις κρίσιμες θέσεις στον στρατό, υποβάλλοντας τακτικά νέες καταστάσεις αποστρατείας αξιωματικών που επέμεναν να υπογράψει ο βασιλιάς. Ήταν φανερό πως ετοιμάζονταν για μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία.
Ο βασιλιάς λάβαινε καθημερινά προειδοποιήσεις από το περιβάλλον του πως αργά ή γρήγορα θα αναγκαζόταν να πάρει θέση και ν΄ αρνηθεί να ικανοποιήσει τις αξιώσεις του Γεωργίου Παπαδόπουλου που είχαν στόχο την αποσύνθεση της δομής δύναμης, πάνω στην οποία στηριζόταν η θέση του βασιλιά. Έπρεπε λοιπόν να βιαστεί, πριν αποστρατευθούν από τις Ένοπλες Δυνάμεις όλοι οι δικοί του αξιωματικοί.
Τον Σεπτέμβριο του 1967 ο βασιλιάς επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όπου στο κογκρέσο, στις 11 Σεπτεμβρίου, πολλοί φιλελεύθεροι πολιτικοί τον έφεραν σε αμηχανία, υποβάλλοντάς του ερωτήσεις για την καταπίεση του λαού και των ελεύθερων θεσμών στην Ελλάδα από τη δικτατορία. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος δήλωσε ότι «Δεν είναι η κυβέρνησίς μου».
Μόλις επέστρεψε από τις Η.Π.Α., ο Γεώργιος Παπαδόπουλος του παρουσίασε μία κατάσταση τετρακοσίων αξιωματικών για αποστρατεία. Αρνήθηκε να υπογράψει, αλλά ο Παπαδόπουλος πίεσε σκληρά και τελικά έφθασαν σε συμβιβασμό μειώνοντας την αποστρατεία σε 144 αξιωματικούς. Ο βασιλιάς άρχισε τις προετοιμασίες του αντικινήματός του και ζήτησε τη σύμφωνη γνώμη του Γεωργίου Παπανδρέου και του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Η οργή του βασιλιά για τον Παπαδόπουλο και η ελπίδα του να τον ανατρέψει δημιουργούσαν καθημερινά προστριβές που προκαλούσαν κωλύματα στο «εποικοδομητικό» πρόγραμμα της χούντας. Η λύση ήταν να ενθαρρυνθεί ο βασιλιάς να παίξει το χαρτί του. Σίγουρα θα έχανε κι έτσι θα απαλλασσόταν η χούντα από ένα ενοχλητικό είδος αντιπολίτευσης. Με αφορμή τη σύνταξη του νέου Συντάγματος, ο βασιλιάς κινήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου.
Αν πετύχαινε το κίνημα, τότε ο βασιλιάς θα καλούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο οποίος βρισκόταν τότε στο Παρίσι, να σχηματίσει μεταβατική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση θα κατάρτιζε νέο Σύνταγμα και θα προκήρυσσε εκλογές το 1969.
Το χρονικό
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1967, κλήθηκαν στα ανάκτορα οι αντιστράτηγοι Κόλλιας, διοικητής της Πρώτης Στρατιάς, και Περίδης, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού. Εκεί ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, παρουσία του στρατηγού Κωνσταντίνου Δόβα, τους ανακοίνωσε την απόφασή του να ανατρέψει το δικτατορικό καθεστώς βιαίως. Τους ενημέρωσε για το σχέδιό του, που ουσιαστικά -όπως το ανέπτυξε- δεν επρόκειτο για "σχέδιον δράσεως" κατά την καθιερωμένη στρατιωτική έννοια, αλλά για απλή, θεαματική μάλλον ενέργεια, με ελάχιστες οργανωτικές προπαρασκευές. Τους εξήγησε ότι θα μεταβεί σε μία μεγάλη μονάδα της Βορείου Ελλάδος και από εκεί, βασιζόμενος στην υποστήριξη στρατού και λαού, θα αξίωνε από το καθεστώς να παραδώσει την εξουσία.
Τον Δεκέμβριο οι προετοιμασίες είχαν λήξει και την παραμονή, 12 Δεκεμβρίου, ο Κωνσταντίνος έδωσε τις τελευταίες οδηγίες. Τότε κλήθηκε στα ανάκτορα ο γενικός επιθεωρητής Στρατού, αντιστράτηγος Ιω. Μανέττας, ο οποίος αργότερα αποκάλυψε: "Προσήλθα με την σκέψιν ότι έπρεπε να αναβληθή το κίνημα, όχι μόνον λόγω Θεσσαλονίκης, αλλά και διότι ενόμιζα ότι δεν είχαν συμπληρωθεί οι προετοιμασίες. Εξέφρασα τους ενδοιασμούς μου προς τον Βασιλέα. Αλλά αυτός μου απήντησε: "Δεν υπάρχει χρόνος πια. Τώρα το παν κινείται..."".
Τα μεσάνυχτα της 12ης προς 13η Δεκεμβρίου, έφτασε στη Λάρισα ο ταξίαρχος Φραγκίσκος, υπασπιστής του βασιλιά, και έδωσε στον έκπληκτο Κόλλια, διοικητή της Στρατιάς, τη διαταγή: στις 10.35 το πρωί ο Κωνσταντίνος αναχωρεί και στις 11 ο στρατηγός Κόλλιας να αρχίσει τις ενέργειές του. Η πρώτη από αυτές θα είναι η διακοπή των τηλεπικοινωνιών μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ελλάδας. Ο Κ. Κόλλιας κατελήφθη από οργή. Μόλις είχε επιστρέψει από τον Βόλο, όπου είχε κατεβεί για να υποδεχθεί τμήματα της Στρατιάς που επέστρεφαν από την Κύπρο. Παρ' ολίγον να διανυκτέρευε εκεί και να μην τον συναντούσε ο ταξίαρχος Φραγκίσκος. Αλλά εκτός τούτου, υπήρξε καθυστέρηση. Είχαν συμφωνήσει να προειδοποιηθεί 6-7 ημέρες νωρίτερα. Ο Κόλλιας δεν προλάβαινε να εκτελέσει το σχέδιο μέσα σε μία νύχτα. Με τραχύ ύφος είπε στον βασιλικό απεσταλμένο:
- Σήκω φύγε και πες στον βασιλέα ότι τώρα δεν γίνεται τίποτα. Να αναβάλει την ενέργειά του τουλάχιστον 24 ώρες, αν δεν μπορεί περισσότερες. Και αν η αναβολή είναι αδύνατη, θέλω να έχω στα χέρια μου τις διαταγές προς τους διοικητές των μεγάλων μονάδων και το διάγγελμα, το πρωί στις 8. Και οπωσδήποτε να μεταβεί ο βασιλεύς στη Θεσσαλονίκη. Πουθενά αλλού.
Νωρίς το πρωί της επομένης, όμως, ο στρατηγός Κόλλιας πήρε το εξής τηλεγράφημα από την Αθήνα: "Είδα τον εξάδελφο Τριανταφύλλου. Αναχωρεί για την Αμερική". Ήταν το συνθηματικό ότι η μικρή αναβολή που ζήτησε δεν εγκρίθηκε και ότι ο βασιλεύς ("εξάδελφος Τριανταφύλλου") ήταν έτοιμος να αναχωρήσει για τη Βόρεια Ελλάδα. Πολύ σύντομα έμελλε να διαπιστώσει ο στρατηγός Κόλλιας ότι ο Κωνσταντίνος δεν επρόκειτο να κατευθυνθεί στη Θεσσαλονίκη.
Τις πρωινές ώρες της 13ης Δεκεμβρίου 1967, υπήρχε φαινομενική ησυχία στο ανάκτορο του Τατοΐου. Στο ιδιαίτερο όμως βασιλικό διαμέρισμα ο βασιλιάς και η βασίλισσα Άννα-Μαρία της Ελλάδας έκαναν πυρετώδεις προετοιμασίες.
Ο πρωθυπουργός του δικτατορικού καθεστώτος Κωνσταντίνος Κόλλιας (απλή συνωνυμία με τον στρατηγό) έγραψε στις αναμνήσεις του: "Την 10ην Δεκεμβρίου ετηλεφώνησεν εις τον γράφοντα ο αυλάρχης κ. Παπάγος, ότι ο βασιλεύς τον εκάλει εις ακρόασιν διά την 10 π.μ. ώραν της 13ης Δεκεμβρίου εν τοις Ανακτόροις Τατοΐου. Υπέθεσεν ο γράφων ότι επρόκειτο περί μιας συνήθους ακροάσεως. Δεν υποπτεύθη καν ότι θα επραγματοποιείτο την ημέραν εκείνην η εκδήλωσις της πρωτοβουλίας, περί ης προ ολίγων ημερών τω εγένετο σχετικός λόγος. Την ημέραν της ακροάσεως μετέβη ο γράφων ως συνήθως την 8ην πρωινήν εις το γραφείον του, αφού δε προηγουμένως ησχολήθη εν αυτώ με την τρέχουσαν υπηρεσίαν και με την συλλογήν στοιχείων τινών επί θεμάτων εφ' ων, ενδεχομένως, θα εστρέφετο η ακρόασις, ανεχώρησε διά Τατόιον. Εις την αίθουσαν υποδοχής εύρε τον αυλάρχην κ. Παπάγον, τον αρχηγόν του Στρατιωτικού Οίκου αντιστράτηγον Δόβαν, τον αρχηγόν της Αεροπορίας κ. Αντωνάκον, τον ιατρόν κ. Κουτήφαρην και τινάς άλλους. Προ ολίγου είχεν αναχωρήσει ο πρεσβευτής των ΗΠΑ κ. Τάλμποτ, ον είχε καλέσει ο βασιλεύς ίνα μεριμνήση διά την αποτροπήν πάσης τουρκικής κινήσεως κατά της Ελλάδος, κατά την διάρκειαν της δράσεώς του. Μετ' ολίγον ενεμφανίσθη ο βασιλεύς φέρων στολήν εκστρατείας και ιδιαιτέρως ανεκοίνωσεν εις τον γράφοντα ότι επρόκειτο να αναχωρήσουν διά Μακεδονίαν, οπόθεν έμελλε να ασκήσει πρωτοβουλίαν της αντικαταστάσεως της Κυβερνήσεως... (...) Μετά 15 λεπτά ανεχωρήσαμεν άπαντες μετά των μελών της βασιλικής οικογενείας και διά των εν λειτουργία εις τον πλησιέστερον προς τα Ανάκτορα διάδρομον του αεροδρομίου Τατοΐου δύο αεροπλάνων απεγειώθημεν την 10.30 ώραν. Μετά μίαν ώραν, το αεροπλάνον του βασιλέως, εφ' ου επέβαινε και ο γράφων, προσεγειώθη εις το αεροδρόμιον Αμυγδαλιάς Καβάλας, όπου ανέμενεν ο διοικητής της ΧΙ Μεραρχίας κ. Κεχαγιάς...".
Την ίδια περίπου ώρα, ο γενικός επιθεωρητής Στρατού αντιστράτηγος Ιω. Μανέττας έφτασε στο γραφείο του αρχηγού του Γ.Ε.Σ. στρατηγού Οδυσσέα Αγγελή. Όταν έμειναν μόνοι, ο Μανέττας έδωσε στον Αγγελή ένα φάκελο και δήλωσε:
- Έρχομαι εκ μέρους του βασιλέως να σου επιδώσω την διαταγήν αυτήν.
Ο Αγγελής άνοιξε τον φάκελο και διάβασε μία διαταγή του Κωνσταντίνου που τον απήλλασε των καθηκόντων του και τοποθετούσε στη θέση του τον Μανέττα ως αρχηγό του ΓΕΣ. Ο Αγγελής έμεινε λίγο σκεπτικός και απάντησε στον επισκέπτη του:
- Αυτό δεν γίνεται.
Ο Μανέττας ούτε καν οπλοφορούσε και έτσι ο Αγγελής τον έθεσε υπό κράτηση. Αμέσως έδωσε το σήμα γενικού συναγερμού και ζήτησε από τις Ένοπλες Δυνάμεις να μείνουν πιστές στο καθεστώς. Οι επικοινωνίες με τις στρατιωτικές μονάδες της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας είχαν αποκοπεί. Η χούντα, που ανησύχησε μ΄ αυτό, αντέδρασε με ταχύτητα στην περιοχή της Αττικής. Μονάδες τανκς περικύκλωσαν τα αεροδρόμια Τανάγρας και Ελευσίνας, τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών και το κτίριο της Βουλής.
Ο βασιλιάς έφθασε στην Καβάλα στις 11.30΄ π.μ. Ο Κωνσταντίνος κατέλυσε στο ξενοδοχείο Αστήρ και με τον στρατηγό Δόβα έσπευσε στο στρατηγείο της ΧΙ Μεραρχίας, απ' όπου άρχισε να επικοινωνεί με τους μεράρχους και σωματάρχες.
Όταν τελείωσε ο κύκλος των επαφών, ο Κωνσταντίνος έμεινε με την εντύπωση ότι όλοι οι διοικητές ήταν μαζί του. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Λάρισας άρχισε να μεταδίδεται μαγνητοφωνημένο το βασιλικό διάγγελμα, αλλά η φωνή του Κωνσταντίνου ακουγόταν πολύ ασθενική:
"Έλληνες, επέστη η στιγμή να ακούσετε την φωνή του βασιλέως σας. Μέχρι σήμερον υπήρξεν αδύνατον να επικοινωνήσω μαζί σας διά να καταστήσω γνωστά τα γεγονότα, τας σκέψεις και ανησυχίας μου, καθώς και τας ελπίδας μου διά το μέλλον. Ζητώ από τον ελληνικόν λαόν να πυκνώση τας τάξεις του προς ενίσχυσίν μου...".
Με τη μετάβαση του Κωνσταντίνου στην Καβάλα είχαν δημιουργηθεί δύο κέντρα του αντιπραξικοπήματος. Το ένα ήταν η Καβάλα, λόγω της παρουσίας βασιλιά και πρωθυπουργού, και το άλλο ήταν η Κομοτηνή, όπου βρισκόταν η διοίκηση του Γ' Σώματος Στρατού, με επικεφαλής τον στρατηγό Περίδη.
Το μεσημέρι ο Κωνσταντίνος έφτασε στο προωθημένο στρατηγείο του Γ' Σώματος Στρατού στην Κομοτηνή, όπου τον περίμεναν οι πιστοί του στρατηγοί, Περίδης και Βιδάλης, για να του κάνουν έκθεση της κατάστασης. Έλειπε όμως ο διοικητής της 20ης τεθωρακισμένης μεραρχίας, ταξίαρχος Έρσελμαν. Οι δύο πρώτοι έκαναν στον βασιλιά μια ευνοϊκή έκθεση. Βασίστηκαν όμως στην αντίληψη ότι η παρουσία του βασιλιά θα παρέσυρε τα πάντα. Ο Κωνσταντίνος βιαζόταν να επιστρέψει στην Καβάλα, επειδή επικρατούσε χιονοθύελλα. Αλλά ο Περίδης αγνοούσε ότι είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Δεν ήξερε ότι ήδη από το Πεντάγωνο ο στρατηγός Αγγελής είχε έλθει σε επαφή διά του ραδιοτηλεφώνου με πολλούς διοικητές μεγάλων μονάδων και είχε λάβει διαβεβαιώσεις των διοικητών πανομοιότυπες με εκείνες που έδωσαν στον βασιλιά. Αγνοούσε ιδίως τι συνέβαινε στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί την ευθύνη είχε αναλάβει ο διοικητής της Σχολής Πολέμου στρατηγός Λιαράκος. Μετά τις 12, ο στρατηγός Λιαράκος επικοινώνησε μαζί του και του ανέφερε πως όλα έβαιναν καλώς. Ύστερα όμως διακόπηκε απότομα κάθε επικοινωνία και ο διοικητής του Γ' Σώματος είχε κάθε λόγο να ανησυχεί.
Ο Κωνσταντίνος αγνοούσε τις δυσμενείς εξελίξεις στην τεθωρακισμένη μεραρχία. Ο διοικητής της, ταξίαρχος Έρσελμαν, στις 11 κάλεσε τους διοικητές των μονάδων, τους ανήγγειλε την έκρηξη του βασιλικού κινήματος και τους κάλεσε να συμμετάσχουν. Δύο εξ αυτών αρνήθηκαν. Ήταν οι αντισυνταγματάρχες Πεφάνης και Πυρόπουλος. Ο ταξίαρχος τους έθεσε υπό κράτηση και έδωσε εντολή να αναλάβουν τις διοικήσεις της 2ας διοικήσεως Μάχης και 22ας επιλαρχίας, οι υποδιοικητές τους. Αλλά ο Έρσελμαν δεν φανταζόταν ότι και οι υποδιοικητές υποστήριζαν τους δικτάτορες. Έτσι όταν πήρε ειδοποίηση από έναν εκ των διοικητών να σπεύσει επί τόπου γιατί συναντούσε δυσκολίες στην ανάληψη της διοίκησης, πήγε να δει τι συμβαίνει και έπεσε στην παγίδα. Βρέθηκε μπροστά σε μία ομάδα ένοπλων αξιωματικών που τον έθεσαν υπό κράτηση στο σχολείο του χωριού. Από εκείνη τη στιγμή, η αντιστροφή των γεγονότων ήταν πλέον κεραυνοβόλα. Το σύνταγμα καταδρομών δεν κινήθηκε. Ο στρατηγός Λιαράκος, πιστός στον βασιλιά, πήρε στα χέρια του τη διοίκηση των βασιλικών δυνάμεων στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, δεν μπόρεσε όμως να καταλάβει τον ραδιοφωνικό σταθμό Θεσσαλονίκης που παρέμεινε κάτω από τον έλεγχο του ταξίαρχου Πατίλη. Έτσι, η Θεσσαλονίκη μετέδωσε το μήνυμα της χούντας το οποίο έδινε την εντύπωση, στην Αθήνα και αλλού, πως το κίνημα του βασιλιά απέτυχε στη Βόρεια Ελλάδα. Στη συνέχεια ο Πατίλης κατόρθωσε να συλλάβει τον Λιαράκο και ν' αναλάβει τη διοίκηση του Γ' Σώματος Στρατού.
Ο Λιαράκος είχε χάσει την επαφή με τον Περίδη και στην Καβάλα ο Κωνσταντίνος με τον Δόβα αγωνιούσαν. Πληροφορήθηκαν ότι η Θεσσαλονίκη χάθηκε και ότι οι δυνάμεις του Κόρκα και του Έρσελμαν δεν επρόκειτο να βαδίσουν κατά της πρωτεύουσας του Βορρά. Επιπλέον η 10η μεραρχία Σερρών βρισκόταν στα χέρια του πιστού στους δικτάτορες αντισυνταγματάρχη Πίνδαρου Γκίλλα που οδηγούσε τη δύναμή του κατά της Καβάλας, με διπλό αντικειμενικό σκοπό: να ανακόψει ενδεχόμενη κάθοδο μονάδων του Περίδη και να πλήξει κατ' ευθείαν το κίνημα στην καρδιά του, στην Καβάλα. Συλλαμβάνοντας ίσως και τον βασιλιά.
Το ναυτικό και η αεροπορία ήταν ακόμα πιστά στον βασιλιά, μα ο βασιλιάς δεν ήξερε πως να τα χρησιμοποιήσει. Ο άμεσος κύκλος του και μερικοί σύμβουλοί του, τον προέτρεψαν να αποφύγει κάθε πράξη που θα κατέληγε σε αιματοχυσία και αποδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων σε περίοδο κρίσης με την Τουρκία. Ενώ όμως ο Γκίλλας εξορμούσε από τις Σέρρες, ο Κωνσταντίνος είχε πάρει πια τις αποφάσεις του. Οι απανωτές κακές ειδήσεις τον είχαν αποθαρρύνει. Το δραματικό τηλεφώνημα του Περίδη, που του ανήγγειλε τη σύλληψή του, τον συνέτριψε. Έτσι, ξημερώματα της 14ης Δεκεμβρίου, κάλεσε τους δικούς του να φύγουν. Υπό καταρρακτώδη βροχή ξεκίνησαν για το αεροδρόμιο. Η απογείωση ήταν πολύ δύσκολη, γιατί είχε πλημμυρίσει από νερά και ο διάδρομος. Τελικά έγινε η αποκόλληση κι έτσι, στις 3.20΄ το πρωί, ο βασιλιάς, η οικογένειά του και ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Κόλλιας αναχώρησαν για τη Ρώμη.
Ο ραδιοσταθμός Αθηνών μετέδωσε πως «Η Αντεπανάστασις απέτυχε πλήρως. Συνετρίβη. Από όλα τα σημεία της Ελλάδος καταφθάνουν επίσημοι αναφοραί ότι αι Ένοπλοι Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας είναι παρά τω πλευρώ και εκτελούν τας διαταγάς αποκλειστικώς και μόνον της εθνικής επαναστατικής κυβερνήσεως της 21ης Απριλίου. Ησυχία απόλυτος επικρατεί εις ολόκληρον την επικράτειαν. Οι συνωμόται και ο Κωνσταντίνος προσπαθούν να διαφύγουν κρυπτόμενοι από τον Στρατόν από χωρίου εις χωρίον.»
Ενώ ο βασιλιάς βρισκόταν ακόμα στην Ελλάδα, στις 9.30΄ το βράδυ, της 13ης Δεκεμβρίου, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α´ όρκισε τον Αντιστράτηγο Γεώργιο Ζωιτάκη ως αντιβασιλέα. Ο Ζωιτάκης ζήτησε αμέσως από τον Παπαδόπουλο να αναλάβει τα καθήκοντα πρωθυπουργού. Οι αξιωματικοί της χούντας εξαγριωμένοι κατέβασαν τις φωτογραφίες των βασιλέων από τα κυβερνητικά κτίρια.
Στη Ρώμη, ο βασιλιάς αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση. Στις 20 Δεκεμβρίου έκανε δήλωση, στην οποία έλεγε ότι θα επιστρέψω μόνο όταν αποκατασταθούν πλήρως οι δημοκρατικοί θεσμοί.
Η στάση των Αμερικανών
Οι Αμερικανοί τήρησαν ουδέτερη στάση αν και μάλλον επιθυμούσαν την επικράτησή του. Όμως δεν ήθελαν να παράσχουν καμιά βοήθεια αν ο ίδιος ο βασιλιάς δεν είχε τις προϋποθέσεις επιτυχίας της κίνησής του.
Συνέπειες
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου μετά την αποτυχία του αντικινήματος παγιώθηκε περισσότερο. Το καθεστώς κυβέρνησε για τα επόμενα επτά χρόνια, κατάργησε επίσημα τη βασιλεία την 1η Ιουνίου 1973 και οδήγησε τη χώρα στην τραγωδία της Κύπρου το 1974.
Η 13η Δεκεμβρίου 1967 αποτελεί, στην ουσία, το τέλος της βασιλείας της ελληνικής βασιλικής δυναστείας στην Ελλάδα, η οποία βασίλευσε 104 χρόνια με μικρά διαλείμματα.
Παραπομπές
Πηγές
Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα (Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα 1974). ISBN 960-14-1237-9
Λεωνίδας Αλ. Παπάγος, Σημειώσεις 1967-1977 (Ίδρυμα Γουλανδρή-Χόρν, Αθήνα 1999). ISBN 960-7079-69-8
Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, 13 Δεκεμβρίου 1967 (Εκδόσεις Φερενίκη, 2009). ISBN 978-960-7952-86-8
19671213
Χούντα των Συνταγματαρχών
|
495606
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%201997-98
|
Α΄ κατηγορία πετοσφαίρισης ανδρών Κύπρου 1997-98
|
Η Α΄ κατηγορία πετοσφαίρισης ανδρών Κύπρου 1997-98 ήταν η 21η έκδοση της Α΄ κατηγορίας πετοσφαίρισης της Κύπρου υπό την αιγίδα της Κυπριακή Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης. Το πρωτάθλημα κέρδισε η Νέα Σαλαμίνα Αμμοχώστου για 3η φορά στην ιστορία της.
Σύστημα διεξαγωγής
Στο πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας 1997-98 συμμετείχαν 10 ομάδες. Στην Α΄ φάση όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Ακολούθως, οι ομάδες έδωσαν αγώνες play-offs για την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ομάδας.
Οι τελευταίες δύο ομάδες υποβιβάστηκαν στη Β΄ κατηγορία.
Συμμετέχουσες ομάδες
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα.
Τελική κατάταξη
Η τελική κατάταξη του πρωταθλήματος ήταν:
Βιβλιογραφία
Α΄ κατηγορία πετοσφαίρισης ανδρών Κύπρου
Πετοσφαίριση το 1997
Πετοσφαίριση το 1998
|
500708
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Παπούτσια εργασίας
|
Παπούτσια εργασίας ή υποδήματα ασφαλείας ή υποδήματα εργασίας είναι τα παπούτσια που χρησιμοποιούν γενικότερα οι εργαζόμενοι με σκοπό την αποφυγή εργατικών ατυχημάτων . Κύρια χαρακτηριστικά τους είναι το προστατευτικό των δακτύλων , η ενδιάμεση σόλα προστασίας και η αντιολισθητική εξωτερική σόλα . Ανάλογα με την ασφάλεια που παρέχουν κατατάσσονται , σύμφωνα με την ευρωπαϊκή προδιαγραφή ΕΝ ISO 20345:2011. Ο παρακάτω πίνακας μας δίνει μια λεπτομερέστατη εικόνα.
Παράδειγμα αναφοράς και προδιαγραφής
EMPIRE Outdry® Yπόδημα Ασφαλείας με προδιαγραφές S3 WR HRO CI SRC SIXTON
Παραπομπές
Υποδήματα
Προστατευτικός εξοπλισμός
|
574715
|
https://el.wikipedia.org/wiki/La%20casa%20de%20papel
|
La casa de papel
|
Η τέλεια ληστεία (πρωτότυπος ισπανικός τίτλος: La casa de papel, μετάφραση: Το χάρτινο σπίτι) είναι ισπανική αστυνομική δραματική τηλεοπτική σειρά, παραγωγής 2017-2021 του ισπανικού τηλεοπτικού σταθμού Antena 3 και αργότερα του Netflix.
Η σειρά αρχικά προβλήθηκε από τις 2 Μαΐου μέχρι τις 23 Νοεμβρίου του 2017 στο ισπανικό κανάλι Antena 3 με συνολικά 15 επεισόδια. Το Netflix αγόρασε τη σειρά αργότερα και ξεκίνησε την προβολή της τον Δεκέμβριο του 2017, έτσι το κοινό της αυξήθηκε κατακόρυφα και έγινε η πιο δημοφιλής μη αγγλόφωνη σειρά στην ιστορία του Netflix ενώ εμφανίζεται 199η ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς σειρές στις προτιμήσεις του κοινού στο IMDb. Το Netflix, μετά τη μεγάλη επιτυχία της σειράς, αποφάσισε να δημιουργήσει και δεύτερο κύκλο χωρισμένο σε δύο μέρη. Έτσι, στις 19 Ιουλίου του 2019 έκανε πρεμιέρα στη διαδικτυακή υπηρεσία Netflix ο δεύτερος κύκλος με το τρίτο μέρος της σειράς. Στις 3 Απριλίου 2020 έκανε πρεμιέρα το 4ο μέρος. Αργότερα, ανακοινώθηκε η ανανέωση της σειράς για 5ο μέρος (3ος κύκλος), χωρισμένο σε 2 τόμους. Ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε στις 3 Σεπτεμβρίου 2021,ενώ ο δεύτερος τόμος κυκλοφόρησε στις 3 Δεκεμβρίου ολοκληρώνοντας τη σειρά.
Εκτός από το τραγούδι των τίτλων My life is going on, που τραγουδάει η Cecilia Krull, συχνά ακούγεται κατά τη διάρκεια πολλών σκηνών το τραγούδι-ύμνος της ιταλικής Αντίστασης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, Bella ciao.
Υπόθεση
Η σειρά επικεντρώνεται σε δύο μεγάλες ληστείες μίας ομάδας ληστών, ενώ παράλληλα δημιουργούνται διάφορα προβλήματα, έρωτες, θάνατοι και πολλά άλλα.
Στη Μαδρίτη, ένας μυστηριώδης άνδρας γνωστός ως "Ο Καθηγητής" στρατολογεί μια ομάδα οκτώ ατόμων, που επιλέγουν πόλεις για κωδικούς ονομάτων, για να πραγματοποιήσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο που περιλαμβάνει την είσοδο στο Βασιλικό Νομισματοκοπείο της Ισπανίας και τη διαφυγή με 984 εκατομμύρια ευρώ. Αφού εγκλειστούν 67 όμηροι μέσα στο Νομισματοκοπείο, η ομάδα σχεδιάζει να παραμείνει για 11 ημέρες για να εκτυπώσει τα χρήματα, ενώ έρχεται αντιμέτωπη με τις αστυνομικές δυνάμεις, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και η επιθεωρήτρια Ρακέλ Μουρίγιο.
Στα γεγονότα που διαδέχθηκαν την αρχική ληστεία, η ομάδα, αναγκάζεται να κρυφτεί και ετοιμάζεται για μια δεύτερη ληστεία, αυτή τη φορά στην Τράπεζα της Ισπανίας. Με ίδια πρόσωπα αλλά και με νέες προσθήκες, έρχεται αντιμέτωπη ξανά με ομήρους και αστυνομικές δυνάμεις.
Επεισόδια
Η σειρά προβλήθηκε στην Ισπανία σε έναν κύκλο χωρισμένο σε δύο μέρη, το πρώτο μέρος, σε 9 επεισόδια, από από 2 Μαΐου έως 27 Ιουνίου 2017 και το δεύτερο, σε 6 επεισόδια, από 16 Οκτωβρίου έως 23 Νοεμβρίου 2017. Τα επεισόδια είχαν διάρκεια 60-80 λεπτά. Στο τέλος του 2017 το Netflix αγόρασε τη σειρά και μοίρασε τα 15 επεισόδια σε 22 που διαρκούν 40-50 λεπτά. Στις 25 Δεκεμβρίου 2017 προβλήθηκε το πρώτο μέρος σε 13 επεισόδια και στις 6 Απριλίου 2018 το δεύτερο σε 9 επεισόδια. Η νέα αυτή διανομή εκτόξευσε την επιτυχία της σειράς παγκοσμίως κι έτσι το Netflix ανακοίνωσε τον Απρίλιο του 2018 ότι ετοιμάζεται ένας δεύτερος κύκλος που προβλήθηκε το 2019. Στις 25 του Οκτωβρίου 2018 το Netflix ανακοίνωσε με ένα βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα την έναρξη των γυρισμάτων του δεύτερου κύκλου της σειράς. Ανακοινώθηκαν επίσης οι συμμετοχές των Χοβίκ Κεουτσκέριαν ως ''Μπογκοτά'', Νάτζουα Νίμρι ως ''Αλίθια'', Φερνάντο Κάγιο ως ''Ταμάγιο'' και Ροντρίγκο ντε λα Σέρνα ως ο ''Παλέρμο''. Ο δεύτερος κύκλος προβλήθηκε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος προβλήθηκε στις 19 Ιουλίου 2019, ενώ το δεύτερο έγινε διαθέσιμο στις 3 Απριλίου 2020. To πέμπτο και τελευταίο μέρος της σειράς (3ος κύκλος) χωρίστηκε σε 2 "τόμους" όπου ο πρώτος έγινε διαθέσιμος στις 3 Σεπτεμβρίου 2021,ενώ ο δεύτερος στις 3 Δεκεμβρίου 2021.
Διανομή
Επισκόπηση
Βραβεία
2017 : Βραβείο Ίρις καλύτερου σεναρίου
2017 : Βραβείο στο FesTVal Τηλεόρασης και ραδιοφώνου της Βιτόρια, βραβεία καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης σειράς
2018 : Βραβείο Β' Ανδρικού ρόλου του ισπανικού σωματείου Ηθοποιών στον Πέδρο Αλόνσο
2018 : Περιοδικό Fotogramas de Plata, βραβείο κοινού για την καλύτερη ισπανική σειρά
2018 : Βραβείο Ίρις Καλύτερης ηθοποιού στην Ούρσουλα Κορμπερό
2018 : Διεθνές βραβείο Έμμυ, Καλύτερη δραματική σειρά
Διασκευή και spin-off
Το Netflix ανακοίνωσε τον Νοέμβριο του 2020 ότι θα δημιουργήσει μία Νοτιοκορεάτικη διασκευή της σειράς, όπου οι χαρακτήρες και η υπόθεση της σειράς θα μοιάζουν, αλλά θα είναι κοντά στη Νοτιοκορεάτικη κουλτούρα.
Τον Νοέμβριο του 2021 ανακοινώθηκε μία spin-off σειρά με τίτλο Berlín, που θα κάνει πρεμιέρα το 2023.
Σημειώσεις
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Σελίδα στο IMDb
Σελίδα στο antena3.com
Σελίδα στο Facebook
Σελίδα στο Instagram
Ισπανικές τηλεοπτικές σειρές
Τηλεοπτικές σειρές Netflix
|
514793
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B9%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%20%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BA%CF%8E
|
Ζιλμπέρ Μπεκώ
|
Ο Ζιλμπέρ Μπεκώ (, 24 Οκτωβρίου 1927 – 18 Δεκεμβρίου 2001) ήταν Γάλλος τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός.
Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του
Mes mains (1953)
Je t’appartiens (1955)
Les marchés de provence (1957)
Et maintenant (1961)
Le jour où la pluie viendra (1957)
Dimanche à Orly (1963)
Au revoir (1963)
Nathalie! (1964)
L’orange (1964)
T’es venu de loin (1964)
Quand il est mort le poete (1965)
Seul sur son étoile (1966)
L’important c’est la rose (1967)
Je reviens te chercher (1967)
Monsieur Winter go home (1969)
La solitude ça n’existe pas (1970)
La maison sous les arbres (1971)
Un peu d’amour et d’amitié (1972)
L’indifférence (1977)
C’est en septembre (1978)
Désirée (1982)
Le retour (1987)
Avec vingt ans de moins (1989)
Fais-moi signe (1989)
Il est à moi (l'Olympia) (1993)
De only you à maintenant (1995)
Ensemble (1996)
Faut faire avec (1999)
Je partirai (2002)
On marche (2002)
C’est quoi le temps (2005)
Παραπομπές
Γάλλοι τραγουδιστές
Γάλλοι μουσικοί
Γάλλοι τραγουδοποιοί
|
428265
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%A1%CE%A4%20%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
ΕΡΤ Κοζάνης
|
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Κοζάνης (ΕΡΤ Κοζάνης) είναι ο τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός της Κοζάνης και του νομού Κοζάνης. Το πρόγραμμά του είναι κυρίως ειδησεογραφικό αλλά και ψυχαγωγικό.
Ιστορικό
Ξεκίνησε να εκπέμπει στις 29 Ιανουαρίου 1950, ως Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Δυτικής Μακεδονίας. Μέχρι το 1954 εξέπεμπε από έναν πομπό βραχέων κυμάτων ισχύος 1KW ώσπου άλλαξε πομπό ισχύος 300Watt.
Το 1962 εντάσσεται στην μετέπειτα ΥΕΝΕΔ και από το 1967 εκπέμπει στα μεσαία κύματα, αρχικά με πομπό ισχύος 600W και από το τέλος της δεκαετίας του 1970, με πομπό ισχύος 1KW στους 1.602 χιλιόκυκλους. Αργότερα, το 1982 εντάσσεται στην μετέπειτα ΕΡΤ2 και το 1987 στην ΕΡΤ και έτσι μετονομάστηκε σε ΕΡΑ Κοζάνης. Η ΕΡΤ Κοζάνης από το Νοέμβριο του 1991 εκπέμπει και στα FM στους 100.2 MHz με πομπό ισχύος 10KW από την Καστανιά καλύπτοντας ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία.
Στις 11 Ιουνίου 2013 μετά την ανακοίνωση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ Κοζάνης δεν συνέχισαν την λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού, πράγμα το οποίο έκαναν όλοι οι υπόλοιποι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Η ΕΡΤ Κοζάνης μαζί με την ΕΡΤ Τρίπολης και την ΕΡΤ Καβάλας ήταν οι μόνοι ραδιοφωνικοί σταθμοί της ΕΡΤ που σταμάτησαν την λειτουργία τους μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος ΕΡΤ λόγω τεχνικών προβλημάτων και ζημιών.
Ωστόσο, στις 28 Απριλίου 2015 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, η οποία έγινε στις 11 Ιουνίου 2015, δύο χρόνια μετά το μαύρο, κι έτσι έγινε η επανέναρξή της, με όλες σχεδόν τις δομές της, συμπεριλαμβανομένη και η ΕΡΑ Κοζάνης αλλάζοντας το όνομά της σε ΕΡΤ Κοζάνης.
Συχνότητες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ακούστε ζωντανά την ΕΡΤ Κοζάνης μέσω του Radio Live
Ακούστε ζωντανά την ΕΡΤ Κοζάνης μέσω του ERT Echo
Επίσημη ιστοσελίδα
Facebook ιστοσελίδα
Επίσημη ιστοσελίδα στην ΕΡΤopen
Ελληνική Ραδιοφωνία
|
68147
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CF%81%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CF%82
|
Νάρθηκας
|
Η λέξη Νάρθηκας μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω:
Στον Νάρθηκα στην αρχιτεκτονική
Στον Νάρθηκα (φυτό)
Στον Νάρθηκα στην ιατρική
|
502788
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%AD%CF%81%CE%B3%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%96%CE%B1%CE%BD%20%CE%A6%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AD
|
Κατάλογος έργων του Ζαν Φουκέ
|
Η σελίδα αυτή περιέχει εικονογραφημένο κατάλογο των έργων του Γάλλου ζωγράφου Ζαν Φουκέ (1420 - μεταξύ 1478 και 1481).
Πίνακες ζωγραφικής
Εικονογραφημένα χειρόγραφα
Συμμετοχές μικρής έκτασης
Livre d'heures d'Étienne Chevalier
Το «Βιβλίο Ωρών του Etienne Chevalier» είναι ένα χειρόγραφο εικονογραφημένο από τον Φουκέ μεταξύ 1452 και 1460. Ήταν παραγγελία του Étienne Chevalier, θησαυροφύλακα του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας. Σώζονται μόνο 49 φύλλα από περγαμηνή, με 47 μικρογραφίες, διασκορπισμένα σε μουσεία και βιβλιοθήκες της Ευρώπης και των ΗΠΑ, επειδή από τα τέλη του 18ου αιώνα τα φύλλα του χειρογράφου άρχισαν να κόβονται και να πωλούνται χωριστά.
Antiquités judaïques
Εικονογράφηση του έργου του Φλαβίου Ιωσήπου «Ιουδαϊκές αρχαιότητες». Περί το 1470. Παρίσι, Bibliothèque nationale de France.
Κατάλογοι έργων τέχνης
|
8165
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1
|
Α΄ Σταυροφορία
|
Η Πρώτη Σταυροφορία (1096-1099) ήταν η πρώτη από μία σειρά σταυροφοριών που προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τους Αγίους Τόπους, κλήθηκε από τον Πάπα Ουρβανό Β΄ στη Σύνοδο του Κλερμόν το 1095. Ο Ουρβανός κάλεσε μία στρατιωτική εκστρατεία για να βοηθήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία είχε χάσει πρόσφατα το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας από τους Σελτζούκους. Η προκύπτουσα στρατιωτική εκστρατεία κυρίως Φράγκων ευγενών όχι μόνο επανέκτησε τη Μικρά Ασία αλλά συνέχισε στην κατάκτηση των Αγίων Τόπων, οι οποίοι είχαν κατακτηθεί κατά την ισλαμική επέκταση ήδη από τον 7ο αιώνα και κορυφώθηκε τον Ιούλιο του 1099 με την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ και την ίδρυση του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ.
Η κατάσταση στην Ανατολή πριν την Α΄ Σταυροφορία
Μέχρι το 1060, περίπου, στις περιοχές από τη Μικρά Ασία ως την Αίγυπτο επικρατούσε σχετική ηρεμία, και οι Φατιμίδες Άραβες που κατείχαν τους Αγίους Τόπους ήταν αρκετά ανεκτικοί με τους χριστιανούς προσκυνητές που έφταναν εκεί.
Εκείνη όμως την εποχή ξεκίνησε η εισβολή των Σελτζούκων Τούρκων στη Μέση Ανατολή. Οι Σελτζούκοι εξορμώντας από τις περιοχές της κεντρικής Ασίας, τη Χωρασμία και την Υπερωξιανή, κατέκτησαν την Περσία και τη Μεσοποταμία, καθιστώντας τους Αβασίδες Χαλίφες της Βαγδάτης ηγεμόνες-ανδρείκελα με θρησκευτική και συμβολική εξουσία μόνο.
Το 1064 ο σουλτάνος των Μεγάλων Σελτζούκων, Αλπ Αρσλάν, εισέβαλε στη Γεωργία και την Αρμενία και τις κατέλαβε, ενώ ξεκίνησε επιδρομές στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ΄ Διογένης προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει αλλά ηττήθηκε ταπεινωτικά από αυτόν το 1071 στη μάχη του Μαντζικέρτ. Αυτή η ήττα επέτρεψε στους Σελτζούκους να εισβάλουν στη Μικρά Ασία και να την καταλάβουν σχεδόν ολόκληρη. Λίγο αργότερα συγκρούστηκαν με τους Φατιμίδες και κατέλαβαν τη Συρία και το 1076 την Ιερουσαλήμ. Όμως, μετά το 1092 και το θάνατο του σουλτάνου Μαλίκ Σαχ Α΄, το κράτος τους διασπάστηκε, και οι κατά τόπους ηγεμόνες άρχισαν να πολεμούν και μεταξύ τους. Έτσι η πιθανότητα συνεννόησής τους εναντίον ενός κοινού εχθρού ελαχιστοποιήθηκε. Οι Σελτζούκοι, μουσουλμάνοι σουνίτες, φανατικοί εχθροί με τους σιίτες Φατιμίδες και νεοφώτιστοι στο Ισλάμ, άρχισαν να φέρνουν μεγάλα εμπόδια σε όλους τους προσκυνητές που ταξίδευαν στην Ιερουσαλήμ. Ένας από αυτούς τους προσκυνητές που κακομεταχειρίστηκαν ήταν ο Πέτρος ο Ερημίτης. Αυτός ο φανατικός και φαινομενικά ανίσχυρος καλόγερος θα ξεσήκωνε με τα κηρύγματά του ένα τεράστιο λαϊκό κίνημα στη Δύση για να εκδικηθεί την προσβολή που του έγινε.
Η κατάσταση στη Δύση - Κήρυξη της Α΄ Σταυροφορίας
Καθολικοί χριστιανοί και μουσουλμάνοι είχαν πολεμήσει μεταξύ τους και πριν το 1095 στην Ιβηρική χερσόνησο όπου, πλέον, ξεκινούσε η μεγάλη αντεπίθεση των χριστιανών ηγεμόνων, η περίφημη Reconquista, η Ανάκτηση των από αιώνες χαμένων εδαφών από τους μουσουλμάνους. Σε αυτούς τους πολέμους συμμετείχαν κατά των μουσουλμάνων πολεμιστές και από άλλα μέρη της Δυτικής Ευρώπης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πολιορκία του Μπαρμπάστρο το 1064. Αλλά και σε άλλα μέρη είχαν σημειωθεί συγκρούσεις μεταξύ τους, όπως στη νότιο Ιταλία και Σικελία. Το 1072 ο Ροβέρτος Γυισκάρδος κατάφερε να καταλάβει το Παλέρμο από τους Άραβες τερματίζοντας την εποχή της αραβικής κυριαρχίας στη Σικελία.
Για τον απλό κάτοικο της Δύσης στον Μεσαίωνα, η Ανατολή φάνταζε ως κάτι το πολύ μακρινό και εξωτικό. Ελάχιστοι γνώριζαν για τις μεγάλες προόδους των Αράβων στις επιστήμες, στη λογοτεχνία, στην αρχιτεκτονική και στις καλές τέχνες, αλλά πολλοί είχαν ακούσει ιστορίες για τα παλάτια και για τα πλούτη τους. Συνήθως αυτές τις ιστορίες τις θεωρούσαν μυθοπλασίες και τίποτα παραπάνω αλλά μετά από την κατάκτηση μερικών αραβικών εδαφών στην Ισπανία, οι Δυτικοί είδαν από πρώτο χέρι ότι πολλές από αυτές τις διαδόσεις ήταν αληθινές. Αυτό έκανε πολύ κόσμο να ονειρεύεται όλο και περισσότερο την Ανατολή.
Το 1088, ο Ουρβανός Β΄ έγινε πάπας. Την ίδια εποχή, όλο και περισσότεροι κύκλοι στη Ρώμη έβλεπαν θετικά την ιδέα της διεξαγωγής μίας Σταυροφορίας. Ένας προηγούμενος πάπας, τον οποίο είχε γνωρίσει ο Ουρβανός, ο Γρηγόριος Η΄, είχε προσπαθήσει προς αυτή την κατεύθυνση ήδη από το 1074, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η ιδέα όμως των Σταυροφοριών υπήρχε και παλαιότερα και μάλιστα συνδεόταν και με μεσαιωνικούς δυτικοευρωπαϊκούς θρύλους για την εμφάνιση του Χριστού ως πάνοπλου ιππότη να καταδιώκει τους απίστους στη Δευτέρα Παρουσία, για την οποία πολλοί πίστευαν ότι θα γινόταν το έτος 1000 (βλέπε χιλιασμός). Η πραγματοποίηση, όμως, των ιδεών αυτών ήταν ένα άλλο θέμα.
Σύμφωνα με τους περισσότερους δυτικούς ιστορικούς η αφορμή για το ξεκίνημα της Α΄ Σταυροφορίας ήρθε απροσδόκητα από τη Βυζαντινή Ανατολή, καθώς από το 1054 υπήρχε το Σχίσμα των Εκκλησιών. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός έστειλε μία επιστολή στον πάπα, στην οποία τού ζητούσε να στείλει μισθοφόρους από τη Δύση για να καταφέρει να νικήσει τους Σελτζούκους Τούρκους στη Μικρά Ασία (βλ. σχετικά τελευταίο κεφάλαιο του παρόντος «Η έκκληση του Αλεξίου Α΄Κομνηνού»). Ο πάπας άδραξε την ευκαιρία για επέκταση της επιρροής του στην Ανατολή και για αναθέρμανση του θρησκευτικού αισθήματος στη Δύση και έστειλε αγγελιοφόρους σε όλους τους σημαντικούς ηγεμόνες και κόμητες να πάψουν τους μεταξύ τους πολέμους και να πάνε στους Αγίους Τόπους για να πολεμήσουν και να τους απελευθερώσουν. Όσοι δέχονταν έραβαν στον ώμο τους έναν κόκκινο σταυρό. Έτσι ονομάστηκαν «σταυροφόροι», αυτοί που φέρουν σταυρό.
Ο ίδιος ο πάπας στη σύνοδο του Κλερμόν (1095) θα κηρύξει επίσημα τη Σταυροφορία, τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων που κατείχαν τους Αγίους Τόπους. Η Σταυροφορία παρουσιάστηκε ως «Θέλημα Θεού» (Λατ. Deus vult). Όσοι συμμετείχαν έπαιρναν άφεση αμαρτιών και αυτό ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για πολλούς, πέρα από την προοπτική των νέων εδαφών, της λαφυραγωγίας και της περιπέτειας.
Μετά τη Σύνοδο, ο Πέτρος ο Ερημίτης άρχισε να περιοδεύει βγάζοντας πύρινους λόγους και ξεσηκώνοντας τα πλήθη κατά των μουσουλμάνων που κατείχαν τους Αγίους Τόπους. Αν και ο Πέτρος είχε μεγάλη απήχηση στον απλό λαό, πολλά μέλη του κλήρου θεωρούσαν ότι ήταν μία ανοργάνωτη προσπάθεια καταδικασμένη σε αποτυχία. Όμως, δεν ήταν μόνο ο Πέτρος που είχε ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Μέσα στο 1096 έγιναν σφαγές Εβραίων που κατοικούσαν στη Γαλλία και στη Γερμανία και λεηλασίες των περιουσιών τους.
Η Σταυροφορία του λαού
Στις αρχές του 1096, ο Πέτρος ο Ερημίτης, έχοντας περιοδεύσει στη Γαλλία και στη Γερμανία, έφτασε στην Κολωνία. Από εκεί, έχοντας μαζέψει χιλιάδες λαού γύρω του, άρχισε την πορεία προς την Ιερουσαλήμ. Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο καλά όσο έδειχναν. Η σταυροφορία του λαού, όπως ονομάστηκε αλλιώς η σταυροφορία του, ήταν στην ουσία σταυροφορία απλών ανθρώπων, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν είχαν πολεμήσει ξανά, γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι, μερικοί φτωχοί ιππότες και αρκετοί τυχοδιώκτες. Όλοι αυτοί νόμιζαν ότι η πορεία στην Ιερουσαλήμ θα ήταν εύκολη, σύντομη και ότι στη Γη της Επαγγελίας θα πλούτιζαν σε μικρό χρονικό διάστημα.
Όταν αυτές οι ψευδαισθήσεις άρχισαν να διαλύονται άρχισε να διαλύεται η πίστη τους στο πρόσωπο του Πέτρου και μαζί η όποια συνοχή μπορούσε να έχει αυτός ο συρφετός. Στην Ουγγαρία και στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία λεηλάτησαν και έκαψαν πόλεις, σκότωσαν και τρομοκράτησαν τον τοπικό πληθυσμό. Ο αυτοκρατορικός στρατός τους πρόλαβε, τους σταμάτησε και τους οδήγησε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί ο αυτοκράτορας Αλέξιος συναντήθηκε με τον Πέτρο και τον συμβούλευσε να μην περάσει αμέσως στην Ασία αλλά να περιμένει και τους υπόλοιπους σταυροφόρους που θα ήταν πιο καλά οπλισμένοι και οργανωμένοι. Όμως πολύ σύντομα το πλήθος που ακολουθούσε τον Πέτρο άρχισε να θυμώνει και να κατηγορεί τον αυτοκράτορα που δεν τους άφηνε να περάσουν απέναντι, στη Μικρά Ασία, ενώ οι επιδρομές στα προάστια της Κωνσταντινούπολης ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Ο Αλέξιος μετά από αυτά βιάστηκε να τους μεταφέρει απέναντι με πλοία όπου επιδόθηκαν σε λεηλασίες περισσότερο εναντίον των ντόπιων χριστιανών παρά εναντίον των μουσουλμάνων. Πλέον, όμως, ο Πέτρος δεν ασκούσε καμία εξουσία πάνω στον όχλο και παρά τις αρχικές τους επιτυχίες οι περισσότεροι σφαγιάστηκαν σε ενέδρα των Σελτζούκων υπό τον Κιλίτζ Αρσλάν Α' ή πιάστηκαν αιχμάλωτοι και πουλήθηκαν ως δούλοι. Ελάχιστοι γλίτωσαν και μεταφέρθηκαν στην ευρωπαϊκή ακτή και σε άσχημη κατάσταση.
Άφιξη των υπόλοιπων Σταυροφόρων-Νίκαια
Μέχρι να τελειώσει έτσι άδοξα η σταυροφορία του λαού, νέες ομάδες σταυροφόρων έφταναν σταδιακά στην Κωνσταντινούπολη, προξενώντας και αυτοί προβλήματα από όπου περνούσαν. Οι νέοι σταυροφόροι είχαν εμπειροπόλεμους αρχηγούς και όλοι ήταν καλά εξοπλισμένοι. Αρχηγοί τους ήταν, ο αντιπρόσωπος του πάπα, Αντεμάρ του Πουί, ο Ροβέρτος της Νορμανδίας, ο Ούγος των Βερμαντουά, ο Ραϊμόνδος Δ΄ της Τουλούζης, ο Ροβέρτος της Φλάνδρας, ο Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν και ο Βοημούνδος του Τάραντα. Ο τελευταίος είχε εισβάλει μαζί με τον πατέρα του, Ροβέρτο Γυϊσκάρδο, στην αυτοκρατορία πριν από 15 χρόνια, χωρίς επιτυχία. Αυτόν, ειδικά, οι Βυζαντινοί τον έβλεπαν με καχυποψία, αν όχι με μίσος. Ο Αλέξιος, με συνετή πολιτική και συνεχείς διαπραγματεύσεις με όλους τους αρχηγούς των Σταυροφόρων, κατάφερε να τους υποχρεώσει να υποσχεθούν να επιστρέψουν όλα τα εδάφη που θα καταλάμβαναν μέχρι την Αντιόχεια στην αυτοκρατορία, και σε αντάλλαγμα τους μετέφερε με καράβια στη Μικρά Ασία και τους έδωσε οδηγούς και ένα μικρό εκστρατευτικό σώμα μέχρι την Αντιόχεια.
Η πρώτη πόλη που χτύπησαν οι σταυροφόροι για να εκδικηθούν τη σφαγή των ομοεθνών τους ήταν η Νίκαια της Βιθυνίας στις αρχές του 1097. Ο Κιλίτζ Αρσλάν, που πίστευε ότι οι καινούριοι πολεμιστές που έρχονταν δε θα ήταν κάτι διαφορετικό από αυτούς που είχε νικήσει μερικούς μήνες πριν, βρέθηκε να πολεμά με οργανωμένους και εμπειροπόλεμους πολεμιστές με πανοπλίες. Ηττήθηκε και αποσύρθηκε στα βουνά εγκαταλείποντας την πρωτεύουσά του στην τύχη της. Οι σταυροφόροι πολιόρκησαν τη Νίκαια, η οποία μετά από λίγο καιρό ήταν έτοιμη να πέσει στα χέρια τους. Η φρουρά της Νίκαιας, όμως, προχώρησε σε ξεχωριστές διαπραγματεύσεις με τους Βυζαντινούς και συμφώνησε να παραδώσει την πόλη μόνο σε αυτούς. Οι Βυζαντινοί μπήκαν μέσα στην πόλη νύχτα από τη μεριά της λίμνης και κρυφά από τους σταυροφόρους. Αυτό το γεγονός, καθώς και η απώλεια των λαφύρων εξόργισε τους σταυροφόρους αλλά συνέχισαν χωρίς φασαρίες την πορεία τους προς την Αντιόχεια. Στο δρόμο για την Αντιόχεια ο Κιλίτζ Αρσλάν τους επιτέθηκε στο Δορύλαιο αλλά κατάφεραν να τον νικήσουν. Ο Κιλίτζ Αρσλάν δεν τους ενόχλησε ξανά και ο δρόμος μέχρι την Αντιόχεια ήταν ανοικτός,όμως η πορεία τους ήταν μαρτυρική και πολλοί πέθαναν από τις κακουχίες.
Αντιόχεια
Πριν φτάσουν στην Αντιόχεια οι σταυροφόροι, ο Βαλδουίνος της Βουλλώνης, αδερφός του Γοδεφρείδου του Μπουγιόν, και ο Ταγκρέδος, ανιψιός του Βοημούνδου του Τάραντα, αποσπάσθηκαν από το κύριο σώμα των σταυροφόρων και εισέβαλαν στην Κιλικία. Ο Ταγκρέδος συνάντησε τους σταυροφόρους μπροστά στην Αντιόχεια.Ο Βαλδουίνος, όμως, δεν ενώθηκε ποτέ ξανά με το κύριο σώμα του στρατού των σταυροφόρων. Προσκαλεσμένος από τον Τορός, τον ηγεμόνα της Έδεσσας της Συρίας, εγκαταστάθηκε εκεί για να προστατεύει την περιοχή, που κατοικούνταν κυρίως από Αρμενίους, από τους Τούρκους. Λίγους μήνες αργότερα ο Τορός δολοφονήθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, και ο Βαλδουίνος ανακηρύχθηκε ηγεμόνας της Έδεσσας(1098). Ήταν ο πρώτος από τους σταυροφόρους που ίδρυσε κράτος στην περιοχή.
Την Αντιόχεια κυβερνούσε ένας Τούρκος, ο Γιαγκί Σιγιάν, πρώην σκλάβος του σουλτάνου Μαλίκ Σαχ, που τον είχε διορίσει κυβερνήτη της πόλης περίπου το 1090. Αυτός ζήτησε βοήθεια από όλους τους γειτονικούς ηγεμόνες για να αντιμετωπίσει τους σταυροφόρους.
Μπροστά στην Αντιόχεια οι σταυροφόροι λιμοκτονούσαν αλλά ξεκίνησαν και συνέχισαν την πολιορκία. Νίκησαν στρατούς που στάλθηκαν από το Χαλέπι και τη Δαμασκό για να βοηθήσουν την Αντιόχεια. Τελικά τον Ιούνιο του 1098 η πόλη έπεσε στα χέρια τους μετά από προδοσία ενός Αρμένιου φρουρού, του Φιρούζ, που σε συνεννόηση με τον Βοημούνδο επέτρεψε σε ένα σώμα σταυροφόρων να μπουν νύχτα στην πόλη. Σχεδόν αμέσως, οι σταυροφόροι χρειάστηκε να την υπερασπιστούν από την επίθεση του αταμπέγ των Σελτζούκων της Μοσούλης, του Κερμπογκά, και των συμμάχων του. Τις κρίσιμες ημέρες της πολιορκίας από τον Κερβογά, ένας άσημος προκυνητής, ο Πιέρ Μπαρτολομύ, άρχισε να μιλά για οράματα που είχε για την Αγία Λόγχη (τη λόγχη με την οποία τρύπησαν τον Χριστό στο σταυρό), ότι δηλαδή βρισκόταν στην Αντιόχεια. Πολλοί τον πίστεψαν, και όταν πράγματι βρήκε μία λόγχη σκάβοντας σε μία εκκλησία, οι σταυροφόροι πήραν θάρρος, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν σημάδι ότι ο Θεός ήταν μαζί τους.Υπήρχαν και πολλοί που δεν τον πίστεψαν, αλλά το αποτέλεσμα ήταν τελικά οι σταυροφόροι να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τον Κερβογά σε μάχη έξω από τα τείχη, στην οποία και νίκησαν. Η νίκη τους, όμως, οφειλόταν εν μέρει στις φιλονικίες που είχαν ξεσπάσει στο στρατόπεδο των αντιπάλων τους. Σύντομα ο Ραϋμόνδος της Τουλούζης και ο Βοημούνδος του Τάραντα (ο οποίος πριν ακόμη πέσει η Αντιόχεια είχε καταφέρει με δόλο να απομακρύνει τους βυζαντινούς αντιπροσώπους από το στρατόπεδο, και στη συνέχεια είχε αποκηρύξει τη συμφωνία με τον Αλέξιο) φιλονίκησαν για την κυριαρχία της πόλης. Οι σταυροφόροι έμειναν για αρκετούς μήνες άπρακτοι στην Αντιόχεια και το γεγονός αυτό έκανε τους στρατιώτες και τους απλούς προσκυνητές να απειλήσουν να προχωρήσουν χωρίς τους αρχηγούς τους στην Ιερουσαλήμ. Μετά από αυτό ο Ραϋμόνδος υποχώρησε και ο Βοημούνδος έμεινε στην Αντιόχεια ως ηγεμόνας.
Ιερουσαλήμ
Οι σταυροφόροι συνέχισαν προς το νότο για την Ιερουσαλήμ στις αρχές του 1099, την οποία είχαν ανακαταλάβει οι Άραβες Φατιμίδες της Αιγύπτου το 1098 από τους Τούρκους. Οι Φατιμίδες είχαν παρεξηγήσει τους σκοπούς των σταυροφόρων, νόμιζαν ότι ήταν στην υπηρεσία των Βυζαντινών και ότι δε θα τους επετείθεντο, καθώς είχαν κοινούς εχθρούς τους σουνίτες Σελτζούκους Τούρκους της Συρίας. Οι σταυροφόροι ξεκίνησαν την πολιορκία της πόλης στις 7 Ιουνίου, αλλά η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Η ζέστη ήταν αφόρητη, το νερό ελάχιστο και ένα άλλο πρόβλημα ήταν η έλλειψη πολιορκητικών μηχανών. Για άλλη μία φορά ένας από τους σταυροφόρους, ο Πέτρος Ντεζιντέριους, είδε ένα όραμα που θα επηρέαζε τη σταυροφορία. Είδε σε όραμα τον Αντεμάρ του Πουί, που είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες, να του υπόσχεται την πτώση της πόλης μετά από εννέα ημέρες αν οι σταυροφόροι έκαναν μία λιτανεία με γυμνά πόδια γύρω από αυτήν. Η λιτανεία πραγματοποιήθηκε. Στο πλήθος μίλησε και ο Πέτρος ο Ερημίτης και τους εμψύχωσε. Τη νύχτα της 13ης προς τη 14η Ιουλίου οι σταυροφόροι άρχισαν την επίθεση και γρήγορα βρέθηκαν μέσα στην πόλη. Ο Ραϋμόνδος συμφώνησε με τον Άραβα επικεφαλής της φρουράς να τον αφήσει να φύγει με τους σωματοφύλακές του. Όμως η πτώση της Ιερουσαλήμ στα χέρια των σταυροφόρων συνοδεύθηκε από ένα λουτρό αίματος, καθώς οι σταυροφόροι σκότωσαν σχεδόν όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, χωρίς να κάνουν διάκριση ανάμεσα σε μουσουλμάνους, εβραίους ή χριστιανούς.
Ηγεμόνας της περιοχής αναγνωρίστηκε ο Γοδεφρείδος του Μπουγιόν, ο οποίος αρνήθηκε να στεφθεί βασιλιάς στα μέρη που έζησε ο Χριστός, αλλά πήρε τον τίτλο του προστάτη του Παναγίου Τάφου. Ακόμη εκλέχτηκε και ένας Λατίνος Πατριάρχης.
Οι σταυροφόροι κατάφεραν να νικήσουν και τον αιγυπτιακό στρατό, που κατευθυνόταν προς την Ιερουσαλήμ, στην Ασκαλώνα. Αρκετοί σταυροφόροι μετά από αυτήν την επιτυχία γύρισαν πίσω. Η θέση όμως των σταυροφόρων στην Ανατολή ήταν επισφαλής. Πολλά τουρκικά φρούρια και μεγάλα κέντρα έλεγχαν μεγάλο κομμάτι των περιοχών κοντά στις πόλεις των Σταυροφόρων κάνοντας ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Το Δεκέμβρη του 1099 έφτασε στην Ιερουσαλήμ ο επίσκοπος Δαϊμβέρτος, που κατάφερε να γίνει πατριάρχης της Ιερουσαλήμ. Τον Ιούλιο του 1100 ο Γοδεφρείδος πέθανε, και ο Δαϊμβέρτος προσπάθησε να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Όμως, ο Βαλδουίνος της Βουλλώνης έφτασε από την Έδεσσα και εμπόδισε τα σχέδια του Δαϊμβέρτου. Τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς ο Δαϊμβέρτος τον έστεψε βασιλιά της Ιερουσαλήμ στη Βηθλεέμ.
Άλλες προσπάθειες από τη Δύση
Ο νέος πάπας, Πασχάλης Β΄, ζήτησε από τους ηγεμόνες της Δύσης να εκστρατεύσουν στην Ανατολή, αυτή τη φορά για να ενισχύσουν το βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Πολλοί ξεκίνησαν, αλλά προξένησαν πάλι προβλήματα στο Βυζάντιο, ενώ οι περισσότεροι σφαγιάστηκαν στη Μικρά Ασία από τους Τούρκους στο δρόμο προς την Αντιόχεια.
Ένας στρατός σταυροφόρων, στον οποίο συμμετείχε και ο Ραϋμόνδος της Τουλούζης, επιτέθηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας για να ελευθερώσει το Βοημούνδο, που εν τω μεταξύ τον είχε πιάσει αιμάλωτο ο εμίρης της Σεβάστειας, αλλά ηττήθηκαν κοντά στην Αμάσεια και διαλύθηκαν. Ο Ραϋμόνδος τελικά πέθανε το 1105, προσπαθώντας να καταλάβει την Τρίπολη του Λιβάνου. Η πόλη συνέχισε να βρίσκεται σε πολιορκία από τον ανιψιό του Ραϋμόνδου, τον Γουλιέλμο-Ιορδάνη. Το 1109 παραγκωνίστηκε από το γιο του Ραϋμόνδου, Βερτράνδο, που με τη βοήθεια του βασιλιά της Ιερουσαλήμ, Βαλδουίνου Α΄, κατάφερε να καταλάβει την πόλη τον ίδιο χρόνο.
Ο Βοημούνδος απελευθερώθηκε με λύτρα που πληρώθηκαν το 1103 και συνέχισε να πολεμά τους Σελτζούκους στη Συρία προσπαθώντας να αυξήσει τη δύναμη και τα εδάφη του πριγκηπάτου του. Ηττήθηκε, όμως, στη μάχη της Χαρράν το 1104 από τους Σελτζούκους. Παράλληλα, αρνιόταν να παραδώσει την Αντιόχεια στους Βυζαντινούς. Αυτή του η άρνηση προκάλεσε την επίθεση των Βυζαντινών στην Κιλικία και στη Συρία. Ο Βοημούνδος βρέθηκε γρήγορα σε δύσκολη θέση και αναγκάστηκε να διαφύγει στην Ιταλία. Εκεί, μαζί με άλλους σταυροφόρους που είχαν παράπονα από τους Βυζαντινούς και που πίστευαν πως τους είχαν προδώσει στους Τούρκους πήραν την άδεια του πάπα Πασχάλη Β΄ για σταυροφορία κατά των Βυζαντινών. Ακόμη, πέτυχε το 1106 να παντρευτεί την Κωνσταντία, κόρη του βασιλιά της Γαλλίας, Φιλίππου Α΄, και να εξασφαλίσει και τη δική του βοήθεια. Το 1107 ο Βοημούνδος με 34.000 άνδρες αποβιβάστηκε στην Αυλώνα, και λίγο αργότερα άρχισε να πολιορκεί το Δυρράχιο. Ο Αλέξιος τον απέκλεισε γρήγορα και μετά από κάποιους μήνες άκαρπων προσπαθειών από τον Βοημούνδο για την κατάληψη του Δυρραχίου, ο Βοημούνδος αναγνώρισε την εξουσία του αυτοκράτορα στην Αντιόχεια και έγινε υποτελής του με τη συνθήκη της Δεαβόλεως.
Η Α΄ Σταυροφορία είχε πετύχει το σκοπό της, την κατάληψη της Ιερουσαλήμ, και όχι μόνο: εξ αιτίας της ιδρύθηκαν Λατινικές ηγεμονίες στην περιοχή, το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ, η Κομητεία της Έδεσσας, η Κομητεία της Τριπόλεως, το Πριγκηπάτο της Αντιοχείας και το Αρμενικό Βασίλειο της Μικρής Αρμενίας της Κιλικίας. Είχε καταφέρει ακόμη να χαλαρώσει την πίεση των Τούρκων στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Όμως μεταξύ των σταυροφόρων και των Βυζαντινών υπήρχε ψυχρότητα και αμοιβαία καχυποψία.
Τέλος, με την ίδρυση των σταυροφορικών κρατών η Α΄ Σταυροφορία είχε και άλλες συνέπειες. Η παρουσία των σταυροφόρων στην Παλαιστίνη ήταν προκλητική για τους μουσουλμάνους. Η οργή για τις σφαγές που είχαν κάνει και για την απώλεια της Ιερουσαλήμ ήταν τεράστια. Στα χρόνια που έρχονταν οι φωνές για ενότητα στον μουσουλμανικό κόσμο θα πολλαπλασιάζονταν και οι σταυροφόροι θα έπρεπε να κάνουν μεγάλο αγώνα για να διατηρήσουν τα εδάφη τους.
Η έκκληση του Αλεξίου Α΄Κομνηνού
Κατά τη μάλλον διαδεδομένη σήμερα άποψη, η Πρώτη Σταυροφορία έγινε κατόπιν αιτήσεως του αυτοκράτορα προς τη Δύση, διατυπωμένη σε επιστολή του προς τον κόμη της Φλάνδρας Ροβέρτο Β΄, καθώς και σε παρομοίου περιεχομένου επιστολές και πρεσβεία του προς τον Ουρβανό Β΄ στη σύνοδο της Πλακεντίας (Piacenza) το 1095.
Κατά της άποψης αυτής επιχειρηματολογεί εκτενώς ο Παπαρρηγόπουλος στο Δωδέκατο Βιβλίο της «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους» του (Κεφ. Γ΄, υποκεφ. Α΄ «Ο μύθος των ικετηρίων επιστολών του Αλεξίου»). Αναφέρει τους ευρωπαίους συγγραφείς που θεωρούν την -δημοσιευμένη σε τρεις εκδοχές- επιστολή προς τον Ροβέρτο υποβολιμαία και βασίζει τα επιχειρήματά του μεταξύ άλλων και στο απίθανο του περιεχομένου της επιστολής που υπόσχεται στους Δυτικούς τα πλούτη της αυτοκρατορίας και την απόλαυση των γυναικών της! Παρόμοια αμφισβητεί και τις εκκλήσεις προς τον πάπα.
Ο Γκίμπον («History of the decline and fall of the Roman Empire», τ.Ε΄ chapter LVIII: The First Crusade.—Part II σημ. 31) αμφιβάλλει για την επιστολή προς Ροβέρτον: «In his genuine or fictitious letter to the count of Flanders, Alexius…»
Έντονη είναι η εν γένει αμφισβήτηση του Ρενέ Γκρουσέ («Ιστορία των Σταυροφοριών», μετάφρ. Ανδρ.Πάγκαλος, Γκοβόστης, χχ) : «Δεν είναι ανάγκη, για να εξηγήσουμε μια τέτοια απόφαση [της κήρυξης της Πρώτης Σταυροφορίας], να φανταστούμε μιαν άμεση έκκληση του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού».
Υποσημειώσεις
Πηγές
λήμμα Σταυροφορίες, στον τόμο Παγκόσμια Ιστορία Τόμος Β΄ της εγκυκλοπαίδειας που έχει εκδοθεί από την Εκδοτική Αθηνών.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
1
|
70154
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC
|
Σεραφείμ
|
Αυτή η σελίδα αφορά το τάγμα ασωμάτων/τα πνευματικά πλάσματα με το όνομα Σεραφείμ. Για άλλες σημασίες, δείτε Σεραφείμ (αποσαφήνιση).
Η λέξη σεραφείμ ή σεραφίμ (, σεράφ στον ενικό) προέρχεται από την εβραϊκή λέξη σαράφ, που σημαίνει «καίω, καθαρίζω με φωτιά».
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία περιγράφονται ως τάγμα ασωμάτων, από αυτά που, σύμφωνα με την ιουδαϊκή και χριστιανική παράδοση, πλαισιώνουν το Θρόνο του Θεού. Κατά τον προφήτη Ησαΐα, τα Σεραφείμ έχουν έξι πτέρυγες, για το λόγο αυτό ονομάζονται «εξαπτέρυγα». Από αυτές, οι δύο σκεπάζουν το πρόσωπο, οι άλλες δύο βρίσκονται στην πλάτη και οι άλλες στα πόδια.
Απεικόνιση των Σεραφείμ έχουμε στα εξαπτέρυγα των Ορθόδοξων ναών, που είναι μεταλλικοί δίσκοι, στηριγμένοι σε κοντάρια.
Βλέπε επίσης
Χερουβείμ
Αρχάγγελος
Ασώματα
|
316227
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Capitol%20Punishment%3A%20The%20Megadeth%20Years
|
Capitol Punishment: The Megadeth Years
|
{{Infobox Album
| Όνομα = Capitol Punishment: The Megadeth Years
| Είδος = Συλλογή
| Καλλιτέχνης = Megadeth
| Εξώφυλλο = Megadeth - Capitol Punishment- The Megadeth Years.jpg
| Background = lavender
| Κυκλοφορία = 24 Οκτωβρίου 2000
| Ηχογράφηση = 1986 - 2000
| Είδος_Μουσικής = Heavy Metal
| Διάρκεια = 65:53
| Δισκογραφική = Capitol Records
| Προηγούμενο album = Risk (1999)| Αυτό το album = Capitol Punishment: The Megadeth Years (2000)| Επόμενο album = The World Needs a Hero (2001)}}
Το Capitol Punishment: The Megadeth Years είναι συλλογή τραγουδιών του αμερικάνικου thrash metal συγκροτήματος Megadeth, η οποία κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2000 από την "Capitol Records".
Η συγκεκριμένη συλλογή κυκλοφόρησε για να ολοκληρωθεί το συμβόλαιο του συγκροτήματος με την εταιρεία "Capitol", με το επόμενο άλμπουμ τους να κυκλοφορεί από την "Sanctuary Records".
Το άλμπουμ ανέβηκε στο # 66 του Billboard και μέχρι το 2005 είχε πουλήσει πάνω από 200.000 αντίτυπα. Τα τραγούδια "Kill the King" and "Dread and the Fugitive Mind" ήταν νέες ηχογραφήσεις και το δεύτερο συμπεριλήφθηκε στο δίσκο "The World Needs a Hero του 2001. Στο τέλος της συλλογής υπάρχει ένα κρυμμένο κομμάτι με την ονομασία "Capitol Punishment", το οποίο είναι medley παλιότερων τραγουδιών των Megadeth.
Στο "Capitol Punishment: The Megadeth Years" περιλαμβάνονται τραγούδια από όλα τα στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με εξαίρεση τον πρώτο τους δίσκο, "Killing Is My Business... and Business Is Good!".
Τραγούδια
1. Kill the King (Mustaine) - 3:46
2. Dread and the Fugitive Mind (Mustaine) - 4:26
3. Crush 'Em (Mustaine, Friedman, Prager) - 4:59
4. Use the Man (Mustaine, Friedman) - 4:37
5. Almost Honest (Mustaine, Friedman) - 4:04
6. Trust (Mustaine, Friedman) - 5:12
7. À Tout le Monde (Mustaine) - 4:31
8. Train of Consequences (Mustaine) - 3:28
9. Sweating Bullets (Mustaine) - 5:04
10. Symphony of Destruction (Mustaine) - 4:03
11. Hangar 18 (Mustaine) - 5:13
12. Holy Wars... The Punishment Due (Mustaine) - 6:35
13. In My Darkest Hour (Mustaine, Ellefson) - 6:19
14. Peace Sells (Mustaine) - 3:46
Θέσεις τσαρτ
Capitol Punishment: The Megadeth Years (άλμπουμ)Επίσημη κυκλοφορία: 24 Οκτωβρίου 2000
Τα μέλη του συγκροτήματος
Τα τραγούδια του "Capitol Punishment: The Megadeth Years" ηχογραφήθηκαν από τους εξής μουσικούς:
Ντέιβ Μαστέιν - κιθάρα, φωνητικά
Κρις Πόλαντ - κιθάρα
Μάρτι Φρίντμαν - κιθάρα
Αλ Πιτρέλλι - κιθάρα
Τζεφ Γιανγκ - κιθάρα
Ντέιβ Έλεφσον - μπάσο, φωνητικά
Γκαρ Σάμουελσον - τύμπανα
Νικ Μένζα - τύμπανα
Τσακ Μπέλερ - τύμπανα
Τζίμι ΝτεΓκράσο - τύμπανα
Πηγές
Δισκογραφία στην επίσημη ιστοσελίδα
Ιστορικό στην επίσημη ιστοσελίδα
Πωλήσεις
Allmusic review
Encyclopaedia Metallum review
Sputnik Music review
Αμερικανικά τσαρτ
Βρετανικά τσαρτ
Ιαπωνικά τσαρτ
Νεοζηλανδικά τσαρτ
Δισκογραφία των Megadeth
Άλμπουμ του 2000
|
550569
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%20%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD
|
Πεντέλη Ιωαννίνων
|
Η Πεντέλη είναι όρεινός οικισμός που βρίσκεται στο Νομό Ιωαννίνων σε υψόμετρο 570 μέτρα. Διοικητικά, μετά την εφαρμογή του Προγράμματος Καλλικράτης, μαζί με το Σταυράκι, τον Βελισσάριο και το Τσιφλικόπουλο συναποτελούν τη Δημοτική Κοινότητα Σταυρακίου της Δημοτικής Ενότητας Ιωαννιτών που υπάγεται στο Δήμο Ιωαννιτών, και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 593 κατοίκους.
Γεωγραφία -Ιστορία
Η Πεντέλη ουσιαστικά είναι προάστιο της πόλης των Ιωαννίνων αφού αποτελεί τη δυτική συνέχειά της και τους χωρίζει μόνο το περιαστικό δάσος της πόλης. Συνορεύει Ν. με το Τσιφλικόπουλο, ΝΔ. με το Σταυράκι και ΒΔ. με τα Καρδαμίτσια. Στα Δ. περνάει η περιφερειακή οδός των Ιωαννίνων. Ως οικισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1971 και προσαρτήθηκε στην τότε κοινότητα Σταυρακίου. Σύμφωνα με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Σταυρακίου, του πρώην Δήμου Ιωαννιτών.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Ιωαννίνων
Δήμος Ιωαννιτών
|
363315
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CF%81%20%CE%A7%CE%BF%CE%BB%CF%84
|
Κλερ Χολτ
|
Η Κλερ Χολτ (αγγλικά: Claire Rhiannon Holt, 11 Ιουνίου 1988) είναι Αυστραλή ηθοποιός, γνωστή από τον ρόλο της ως Emma Gilbert στη σειρά H2O: Just Add Water. Έπαιξε τον ρόλο Chastity Meyer στην ταινία Mean Girls 2 και την Rebekah Mikaelson στο The CW, στη σειρά The Vampire Diaries και τώρα πρωταγωνιστεί στη σειρά The Originals.και Aquarius καθώς πρωταγωνίστησε και στην ταινία 47 meters down.
Πρώτα Χρόνια
Η Κλερ γεννήθηκε στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας. Αποφοίτησε από την Σχολή Stuartholme στο Toowong στο τέλος του 2005. Ασχολείται με διάφορα αθλήματα: κολύμβηση, βόλεϊ, υδατοσφαίριση, και Taekwondo, στο οποίο έχει μαύρη ζώνη. Όταν ήταν μικρή ήταν στην σχολική χορωδία.
Προσωπική Ζωή
Η Κλερ Χολτ παντρεύτηκε, τον τωρινό της σύζυγο Άντριου Τζόμπλον, στις 18/8/18 και έκαναν το πρώτο τους παιδί, στις 29 Μαρτίου του 2019 και το ονόμασαν Τζέιμς Χολτ Τζόμπλον.
Υποκριτική καριέρα
Το 2006, η Κλερ κέρδισε τον ρόλο της Έμμα Γκίλμπερτ. Έχει κερδίσει ένα βραβείο Logie και Nickelodeon Αυστραλία Kids' Choice Award. Η Holt έχει εμφανιστεί σε διαφημίσεις για Dreamworld, Sizzler και διάσωσης του Queensland. BuddyTV την τοποθέτησε στο νούμερο 55 με τις τηλεοράσεις 100 πιο σέξι γυναίκες της λίστας για το 2011. τον Αύγουστο του 2011, Holt επιβεβαιώθηκε να είναι στην τηλεοπτική σειρά The Vampire Diaries ως Rebekah. στις 13 Ιανουαρίου 2013, το CW ανακοίνωσε ότι Holt θα πρωταγωνιστεί στην καινούρια σειρά The Originals στο ρόλο ως Rebekah Mikaelson.αποχώρησε από την σειρά στο δέκατο έκτο επεισόδιο της πρώτης σεζόν March 11, 2014.*
Το 2015 η Κλέρ δοκιμάστηκε για την σειρά supergirl στο κανάλι CBS αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει τον ρόλο .
Το 2015-2016 πρωταγωνίστησε στην σειρά Aquarius στο κανάλι NBC στο πλάι του Ντέιβιντ Ντάτσονβι. Η σειρά ολοκληρώθηκε στις 10 Σεπ. 2016 καθώς ακυρώθηκε λόγω χαμηλής τηλεθέασης. Το καλοκαίρι του 2016 έπαιξε στο πλάι της Mandy Moore στην ταινία τρόμου In the deep ( 47 meters down ) η ταινία θα παιχτεί στον Σινεμά του 2017. Εντωμεταξύ συνέχισε της guest εμφανίσεις της στην σειρά the originals .*
Αναμένουμε για 2 νέες ταινίες με πρωταγωνίστρια την Κλερ
Wolf in the wild
Divorce Party
*Η Κλερ Χολτ επειδή έφυγε από την σειρά the originals δεν σημαίνει ότι δεν ξανά έπαιξε καθώς έκανε στα εξής επεισόδια special guest star
1ος κύκλος επεισόδιο 22
2ος κύκλος επεισόδια 1,8,9,10,22
3ος κύκλος επεισόδια 1,5,6,9,22
4ος κύκλος επεισόδια 2,3,4,10,11,12,13
Video clips
2014 we are done - The Madden Brothers
2017 small town boy - Dustin Lynch
Βραβεία
2014 teen choice awards - Choice TV Actress: Sci-Fi/Fantasy - The Originals
Φιλμογραφία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αυστραλοί ηθοποιοί
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.