id
stringlengths 2
6
| url
stringlengths 31
606
| title
stringlengths 1
97
| text
stringlengths 2
271k
|
|---|---|---|---|
827063
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%86%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Εθνογραφικό Μουσείο της Άγκυρας
|
Το Εθνογραφικό Μουσείο της Άγκυρας είναι εθνογραφικό - λαογραφικό μουσείο των τουρκικών φύλων. Το Μουσείο Εθνογραφίας βρίσκεται σε κτίριο που δώρισε η Γενική Διεύθυνση Ιδρυμάτων στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας. Ο Γκιούλα Μέσαρος (1883-1957) ήταν αυτός που πρότεινε στον Κεμάλ Ατατούρκ την ίδρυση του Μουσείου Εθνογραφίας το 1924. Ο πρώτος διευθυντής του μουσείου ήταν ο Χαμίτ Ζιουμπεγίρ Κοσάι.
Το μουσείο φιλοξένησε προσωρινά τη σαρκοφάγο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ από το 1938 έως το 1953, κατά την περίοδο κατασκευής του Ανίτκαμπιρ, της τελευταίας του ανάπαυσης.
Αρχιτεκτονική του κτηρίου
Το κτήριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Αρίφ Χικμέτ Κογιούνογλου και χτίστηκε μεταξύ 1925 και 1928. Το κτίριο έχει ορθογώνια κάτοψη με ενιαίο τρούλο. Οι πέτρινοι τοίχοι είναι επενδεδυμένοι με χοντρό ψαμμίτη και το μαρμάρινο αέτωμα έχει σκαλιστή διακόσμηση.Το κτήριο, που εγκαινιάστηκε το 1930, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα κεμαλικής αρχιτεκτονικής.
Εκθέσεις
Το Μουσείο Εθνογραφίας περιέχει τα ακόλουθα αντικείμενα:
Παραδείγματα τουρκικής τέχνης από την περίοδο των Σελτζούκων μέχρι σήμερα.
Λαϊκά ρούχα, στολίδια, παπούτσια, τσόκαρα, που συλλέγονται από διάφορες περιοχές της Ανατολίας, γυναικείες και ανδρικές κάλτσες από την περιοχή Σίβας, διάφορα πουγκάκια, κορδόνια, κύκλοι, πικέ, χαρτοπετσέτες, δεσμίδες, καλύμματα κρεβατιού, νυφικά, σετ ξυρίσματος του γαμπρού είναι όλα μέρος της παλιάς παραδοσιακής τουρκικής τέχνης.
Μια συλλογή χαλιών και ταπήτων από τις περιοχές Ουσάκ, Γκιόρντες, Μπέργκαμα, Κούλα, Μίλας, Λαντίκ, Καραμάν, Νίγδη, Κίρσεχιρ, που συγκαταλέγονται στα κέντρα της ταπητουργίας, με τεχνικά υλικά και σχέδια μοναδικά για τους Τούρκους.
Μεταξύ των όμορφων παραδειγμάτων μεταλλικής τέχνης της Ανατολίας, είναι καζάνια Μαμελούκων του 15ου αιώνα, οθωμανικά καζάνια σερμπέτι, λεκάνες, κανάτες, δίσκος, δίσκος καφέ, τηγάνια, μπολ, ψαλίδι για κεριά κ.λπ. Υπάρχουν διάφορα μεταλλικά αντικείμενα.
Τόξα, βέλη, πιστόλια πυριτόλιθου, τουφέκια, ξίφη, γιαταγάνια και ένα οικόσημο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την τουρά του σουλτάνου Μαχμούτ Β' κεντημένη σε σατέν ύφασμα της Οθωμανικής περιόδου.
Τουρκική πορσελάνη και πορσελάνη Κιουτάχειας, αντικείμενα, που σχετίζονται με τον Σουφισμό και την Ταρίκα και όμορφα παραδείγματα τουρκικής καλλιγραφίας.
Ένα από τα πιο όμορφα δείγματα τουρκικής ξυλουργικής: ο θρόνος του Σελτζούκου Σουλτάνου Καϊχοσρόη Γ' (13ος αιώνας), η Σαρκοφάγος Αχί Σεραφετίν (14ος αιώνας), το Μιχράμπ του Τζαμιού Τασχούρ Πασά του χωριού Ντάμσα στο Προκόπι (12ος αιώνας), το Μιμπέρ του τζαμιού Σιίρτ Ουλού (12ος αιώνας) και η Πύλη του Μεντρεσέ Τσελεμπί Σουλτάν της Μερζιφούντα (15ος αιώνας).
Η συλλογή, την οποία ο Μπεσίμ Αταλάι, μέλος της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, δώρισε στο μουσείο, περιλαμβάνει τουρκική τέχνη από διάφορες περιόδους.
Στο μουσείο υπάρχει μια εξειδικευμένη βιβλιοθήκη, η οποία περιλαμβάνει έργα, που σχετίζονται με την ηθογραφία και τη λαογραφία της Ανατολίας και την ιστορία της τέχνης.
Προσωρινός τόπος ανάπαυσης του Ατατούρκ
Μετά τον θάνατο του Ατατούρκ στις 10 Νοεμβρίου 1938, στο παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ της Κωνσταντινούπολης, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν δια θαλάσσης στις 19 Νοεμβρίου με το καταδρομικό TCG . Γιαβούζ στο Ιζμίτ και στη συνέχεια με το τρένο στην Άγκυρα, που έφθασε στις 20 Νοεμβρίου. Το φέρετρο ήταν τοποθετημένο σε έναν βάθρο στο μπροστινό μέρος του κτηρίου της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για την κρατική κηδεία του Ατατούρκ. Στις 21 Νοεμβρίου 1938, η σορός του μεταφέρθηκε με ιππήλατη στρατιωτική άμαξα στο Μουσείο Εθνογραφίας της Άγκυρας. Βρετανοί, Ιρανοί και Γιουγκοσλάβοι τιμητικοί φρουροί συνόδευσαν τη νεκρική πομπή στο μουσείο.
Το φέρετρο από μαόνι του Ατατούρκ τοποθετήθηκε μέσα σε μια λευκή μαρμάρινη σαρκοφάγο όπου παρέμεινε για σχεδόν 15 χρόνια. Στις 4 Νοεμβρίου 1953, μετά την ολοκλήρωση του Ανίτκαμπιρ, η σαρκοφάγος του άνοιξε παρουσία του προέδρου του Κοινοβουλίου Ρεφίκ Κοραλτάν, του πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές, του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Νουρί Γιαμούτ και άλλων αξιωματούχων. Το φέρετρο αφαιρέθηκε και τοποθετήθηκε σε ένα βάθρο του μουσείου, όπου παρέμεινε μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1953, στη 15η επέτειο του θανάτου του. Μεταφέρθηκε στο Ανίτκαμπιρ την ίδια μέρα, με συνοδεία στρατιωτικών τιμών με μία λαμπρή νεκρική πομπή.
Εικόνες
Παραπομπές
Εθνογραφικά μουσεία στην Τουρκία
Αρχιτεκτονική στην Τουρκία
|
380019
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%20%CE%BE%CF%8D%CE%BB%CE%BF%20%CE%B2%CE%B3%CE%AE%CE%BA%CE%B5%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BF
|
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο
|
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο είναι μια ελληνική αισθηματική κωμική ταινία του 1959, σε σενάριο και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου και παραγωγή Φίνος Φιλμ. Πρωταγωνιστούν οι: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ και Χρήστος Τσαγανέας.
Η κλασική αυτή ελληνική ταινία είναι μια από τις γνωστότερες και επικερδέστερες του ελληνικού κινηματογράφου. Ο ρόλος της μαθήτριας, Λίζας Παπασταύρου, εκτόξευσε την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την έκανε σταρ. Η ταινία, στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1960, βραβεύτηκε ως μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της πενταετίας 1955-1960.
Πλοκή
Η πλοκή της ταινίας εκτυλίσσεται γύρω από τον έρωτα που δημιουργείται μεταξύ ενός φτωχού, φιλότιμου φιλολόγου, του Πάνου Φλωρά (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) και μιας νεαρής πλούσιας, κακομαθημένης μαθήτριάς του, της Λίζας Παπασταύρου (Αλίκη Βουγιουκλάκη). Στην ταινία, από την αρχή, αντιπαρατίθενται οι διαφορές της πλούσιας και της φτωχικής ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαφορά στον τρόπο αντιμετώπισης του φαγητού μεταξύ του καθηγητή και της μαθήτριας. Η μαθήτρια, παρά το πλουσιοπάροχο γεύμα που έχει στη διάθεσή της, το περιφρονεί και το δίνει στον σκύλο της, ενώ ο καθηγητής αρκείται σε ό,τι μπορεί να του προσφέρει η οικονομική του θέση και λέει ευχαριστώ. Επίσης, ενώ ο Φλωράς μετακινείται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, η Παπασταύρου διαθέτει σοφέρ για τις μετακινήσεις της.
Όλα αρχίζουν όταν ο νεαρός φιλόλογος Πάνος Φλωράς αναζητεί δουλειά σε ένα σχολείο, όπου ως επί το πλείστον φοιτούν μαθήτριες οι οποίες κατάγονται από πλούσιες οικογένειες. Ο γυμνασιάρχης του σχολείου (Χρήστος Τσαγανέας), προειδοποιεί τον φιλόλογο αμφιβάλλοντας ότι θα τα καταφέρει στη θέση αυτή, διότι είναι νεαρός και θεωρεί ότι τα κακομαθημένα κορίτσια του σχολείου θα του πάρουν τον αέρα. Ωστόσο, ο Φλωράς πείθει τον γυμνασιάρχη να τον προσλάβει, έστω δοκιμαστικά. Έτσι ο καθηγητής ξεκινά την παράδοση, αφού πρώτα τον παρουσιάζει ο γυμνασιάρχης.
Στην τάξη, θα προσπαθήσει να διδάξει Όμηρο, σύντομα όμως διαπιστώνει ότι τα κορίτσια έρχονται στο σχολείο περισσότερο για να κάνουν την πλάκα τους, χωρίς να υπολογίζουν τη μόρφωσή τους. Όλες προσπαθούν να πουν την πιο αστεία ατάκα ή, απλά, να πειράξουν τον καθηγητή τους. Οι πολλές διακοπές του μαθήματος όμως, για ανούσιους λόγους από την Παπασταύρου τον εξοργίζουν: τη σηκώνει όρθια και της λέει ό,τι πιστεύει για εκείνη και, γενικότερα, για αυτούς που έχουν λεφτά και δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν, συγκρίνοντας τις πλούσιές του μαθήτριες με τους φτωχούς μαθητές που είχε στο παρελθόν. Τους κάνει κοινώς ένα κήρυγμα περί ηθικής. Αυτό έχει όμως ως αποτέλεσμα οι μαθήτριες να νευριάσουν και να αντιδράσουν, έτσι η Παπασταύρου προτίθεται να βάλει τον πατέρα της, Θεμιστοκλή Παπασταύρου (Θόδωρος Μορίδης), να μιλήσει στον γυμνασιάρχη για αυτόν τον Φλωρά.Παρ' όλα αυτά, η Παπασταύρου βρίσκει έτερο τρόπο, ώστε να απαλλαγεί από την παρουσία του. Καθώς εκείνος γευματίζει στην τάξη, μπαίνει η Παπασταύρου, δήθεν για να πάρει μια σοκολάτα και του την προσφέρει. Αρχίζει να γίνεται πιο φιλική απέναντί του, αλλά όταν θα προσπαθήσει να του φτιάξει τη γραβάτα, εκείνος καταλαβαίνει ότι τον πλησιάζει πονηρά και τη χαστουκίζει. Η Παπασταύρου, αποφασισμένη να του δώσει ένα μάθημα, παρουσιάζει παραποιημένα τα γεγονότα στην μητέρα της (Μαρίκα Κρεββατά) και τη βάζει να τηλεφωνήσει στον γυμνασιάρχη για να του πει ότι ακόμα ζαλίζεται από το χαστούκι που της έδωσε ο καθηγητής της. Ο γυμνασιάρχης οργίζεται από το γεγονός, αλλά οι συνάδελφοι καθηγητές δεν συμμερίζονται αυτήν την άποψη και τάσσονται υπέρ του Φλωρά, αναφέροντας ότι οι μητέρες των κακομαθημένων κοριτσιών είναι οι καλύτεροι "σύμμαχοί" τους στην αυθάδεια. Τελικά, ο Φλωράς χάνει τη θέση του. Συνειδητοποιώντας ότι δεν θα ξαναδεί τον καθηγητή της, η Παπασταύρου λέει την αλήθεια στη μητέρα της, ότι δηλαδή δεν τη χτύπησε τόσο πολύ όσο ισχυρίστηκε και ότι είναι κρίμα να χάσει τη δουλειά του ένας φτωχός άνθρωπος. Η Παπασταύρου βάζει τώρα τον πατέρα της να επέμβει και να διορθώσει τα πράγματα. Ο πατέρας της τάσσεται κι αυτός υπέρ του καθηγητή, λέγοντας του «ν' αγιάσει το χεράκι του». Εν τέλει, ο καθηγητής ξαναπιάνει δουλειά. Από εκεί και έπειτα όμως, όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές θα ακολουθήσουν και αυτοί την μέθοδο του χαστουκιού, που, αν και δεν προβλεπόταν σε ένα τέτοιο κολέγιο, κάνει τα πράγματα να ηρεμήσουν αισθητά.
Σε μια εκδρομή που πραγματοποιεί το σχολείο, η Παπασταύρου, η οποία έχει αναπτύξει αισθήματα για τον καθηγητή της, πιάνεται στα χέρια με μια συμμαθήτριά της, την Πόπη Αλεξίου (Μέλπω Ζαρόκωστα), η οποία θέλει να κάνει φάρσα στον Φλωρά, διότι χάρη σε αυτόν όλοι οι καθηγητές υιοθέτησαν την μέθοδο των χαστουκιών όποτε οι μαθήτριες παρεκτρέπονταν. Όταν ο Φλωράς ζητά εξηγήσεις από τις δυο μαθήτριες, εκείνες αρνούνται να αποκαλύψουν τι έχει προηγηθεί. Τελικά, θύμα της φάρσας που προοριζόταν για τον Φλωρά πέφτει ο γυμναστής του σχολείου, κύριος Γκίκας (Ορέστης Μακρής).
Μετά την εκδρομή, σε μια παράδοση του μαθήματος των αρχαίων ελληνικών, η Παπασταύρου σηκώνεται για να απαγγείλει και να μεταφράσει τους στίχους του Σοφοκλή:
Όμως σύντομα, σταματάει την απαγγελία στη μέση, μην μπορώντας να συγκρατήσει άλλο τα δάκρυά της, δείχνοντας ότι πλέον μπορεί να μεταφράσει ένα αρχαίο κείμενο, αλλά και ότι είναι ερωτευμένη με τον καθηγητή της. Η λήξη της χρονιάς βρίσκει την μαθήτρια να προβιβάζεται, κι αυτό χάρη στον καθηγητή της, που την ενέπνευσε. Μετά από πολλές προσπάθειες και αφού δεν κατάφερε να του πει τι νιώθει για αυτόν, μπαίνει στο αμάξι όπου την περιμένει η οικογένειά της. Ο πατέρας της, βλέποντας τον κύριο Φλωρά στον δρόμο σταματάει, του ζητάει να πάει μαζί τους και εκείνος δέχεται. Η ταινία τελειώνει, ενώ οι υπόλοιπες μαθήτριες ακολουθούν το αμάξι, απαγγέλλοντας τους παραπάνω στίχους του Σοφοκλή.
Παραγωγή
Στην ταινία συναντήθηκαν για πρώτη φορά η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Μάνος Χατζιδάκις, μια συνάντηση που έμελλε να γίνει η αρχή μακρόχρονης συνεργασίας, καθώς οι δυο τους έχουν συνεργαστεί και σε άλλες ταινίες. Το σινγκλ της ταινίας, που περιείχε το "Γκρίζο γατί" (πιο γνωστό ως "Νιάου, βρε γατούλα") και το "Έχω ένα μυστικό", έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και αποτέλεσε τον πρώτο χρυσό δίσκο στην Ελλάδα.
Στην εκδρομή του σχολείου, τα γυρίσματα έγιναν στον Σχοινιά. Τα γυρίσματα της σκηνής όπου η Βουγιουκλάκη τραγουδά το "Γκρίζο γατί" κράτησαν 3 ημέρες. Τα γυρίσματα του σχολείου έγιναν στο Κολλέγιο Αθηνών στο Παλαιό Ψυχικό, την καλοκαιρινή περίοδο, κι έτσι ήταν άδειο από μαθητές.
Πρόκειται για την πρώτη συνεργασία μεταξύ Αλέκου Σακελλάριου και Αλίκης Βουγιουκλάκη. Έγινε λογομαχία μεταξύ τους, διότι εκείνη θεωρούσε ότι ο Σακελλάριος έκανε περισσότερα πλάνα στη Νίκη Λινάρδου (μετέπειτα σύζυγο του σκηνοθέτη). Η Βουγιουκλάκη ζήτησε από τον διευθυντή παραγωγής, Φιλοποίμενα Φίνο να ελέγξει τις σκηνές, εκείνος συμφώνησε μαζί της και οι σκηνές ξαναγυρίστηκαν. Παρ' όλα αυτά, η συνεργασία Βουγιουκλάκη και Σακελλάριου συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια με τεράστια επιτυχία.
Ο Αλέκος Σακελλάριος, αρχικά, είχε σκεφτεί για τον ρόλο του Πάνου Φλωρά τον ηθοποιό Δημήτρη Χορν. Ο Χορν όμως αρνήθηκε να ερμηνεύσει τον εν λόγω ρόλο, λέγοντας: «Όχι Αλέκο μου, δεν θα δεθώ εγώ στο άρμα της Βουγιουκλάκη σαν τον Μουσούρη».
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ταινίας είναι τα πολλά χαστούκια που έδωσαν οι καθηγητές στις μαθήτριες, καθώς αυτός αποδείχτηκε ο τρόπος για να τις συνετίσουν. Στην ταινία δόθηκαν συνολικά 17 πραγματικά χαστούκια. Ήταν πραγματικά, διότι οι συντελεστές ήθελαν να αποφύγουν τα πολύωρα γυρίσματα για μια επιτυχημένη και πειστική σκηνή. Τον Ιούλιο του 1976, σε συνέντευξή του στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού, Το πορτραίτο της Πέμπτης, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είπε:
Διανομή
Προβολή
Η ταινία προβλήθηκε στις αίθουσες των κινηματογράφων τη σεζόν 1959-60 και έκοψε 239.530 εισιτήρια, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση, ανάμεσα από 52 ταινίες, στη σχετική λίστα, της σεζόν εκείνης. Εκτός από τις καλές κριτικές που απέσπασε η ταινία, έσπασε και κάθε ρεκόρ εισιτηρίων, αφού, μόλις από την πρώτη εβδομάδα έκοψε πάνω από 100.000 εισιτήρια. Η ταινία, παρ' όλα αυτά, πρόκειται για μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Αλέκου Σακελλάριου. Το έργο είχε ανέβει το 1944 στο θέατρο Κυβέλης, και τον ρόλο της Παπασταύρου ερμήνευσε η Μαρία Καλουτά. Η κινηματογραφική μεταφορά είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, που κατά τη χειμερινή περίοδο άνοιξαν και οι θερινοί κινηματογράφοι, για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν το κοινό, το οποίο ήθελε απεγνωσμένα να τη δει. Η ταινία θεωρείται πως είναι η ταινία με τις περισσότερες θεάσεις στην Ελλάδα, καθώς μέσα στα πρώτα δέκα χρόνια, την είδαν πάνω από δέκα εκατομμύρια Έλληνες.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη αρεσκόταν πολύ στο όνομα Λίζα για τους ρόλους της και σε πολλές ταινίες είχε αυτό το όνομα. Μάλιστα, το 1996, όταν εισήλθε στο νοσοκομείο, στη γραμματεία έδωσε το όνομα Λίζα Παπασταύρου, δηλαδή το ίδιο όνομα με τον χαρακτήρα της ταινίας.
Κληρονομιά
Η ιστορία της ταινίας δημοσιεύθηκε με τη μορφή σινερομάντζου στο περιοδικό Θεατής τον Αύγουστο του 1960, το οποίο διήρκεσε 24 εβδομάδες. Έχει κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό, με τίτλο Maidens' Cheek (μτφ: Μάγουλα κοριτσιών). Στις 15 Μαρτίου του 2006 κυκλοφόρησε σε μορφή DVD.
Η ταινία, που αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα εφηβικού κινηματογράφου, έχει γίνει πολλές φορές θεατρική παράσταση από διάφορα σχολεία της Ελλάδας.
Σημειώσεις
i.
Έρωτα ανίκητε στη μάχη, Έρωτα, που σκλαβώνεις εκείνους που χτυπάς, συ που ξενυχτάς στα τρυφερά τα μάγουλα της κόρης, συ που γυρνάς στις θάλασσες και στις αγροτικές καλύβες και και σένα δεν μπορεί κανείς, μήτε θεός μητ' άνθρωπος εφήμερος, να σε ξεφύγει, κι αυτό που σ' έχει καταντά τρελός.
(Στίχοι 781-790).
Παραπομπές
Πηγές
Ταινίες για φίλημα, Εξάντας
Δίτομη Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικός Κινηματογράφος, 2005, Ελληνικά Γράμματα ISBN 9604067761
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο στο IMDb
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο στο CineHellas
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Ελληνικές ταινίες
Ταινίες του 1959
Ελληνόφωνες ταινίες
Ταινίες σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου
Ταινίες σε σενάριο Αλέκου Σακελλάριου
Ταινίες με μουσική σύνθεση Μάνου Χατζιδάκι
Ταινίες γυρισμένες στην Ελλάδα
Ταινίες παραγωγής Φίνος Φιλμ
Ταινίες βασισμένες σε θεατρικά έργα
Ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες
Ελληνικές αισθηματικές κωμικές ταινίες
Ταινίες γυρισμένες στην Αθήνα
|
830394
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%BF%20%28%CE%99%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%29
|
Μότσο (Ιταλία)
|
Το Μότσο (ιταλικά: Mozzo) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Μπέργκαμο
|
708806
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9F%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%AD%CF%84%CE%BF
|
Συνθήκη του Ορβιέτο
|
Η Συνθήκη του Ορβιέτο ήταν μία συμφωνία, που έγινε το 1281 μεταξύ του Καρόλου Α΄ της Σικελίας, του Τζιοβάνι Ντάντολο δόγη της Βενετίας και του Φίλιππου του Κουρτεναί, τιτουλάριου Λατίνου αυτοκράτορα για την ανάκτηση της Λατινικής αυτοκρατορίας, με την ευλογία του πάπα. Προοριζόταν να αποκαταστήσει τη Λατινική κυριαρχία, τόσο πολιτικά όσο και εκκλησιαστικά στη Ρωμανία· το εγχείρημα ματαιώθηκε ένεκα του Πολέμου των Σικελικών Εσπερινών, ο οποίος εξέτρεψε τους πόρους του Καρόλου Α΄ στην ανάκαμψη της Σικελίας.
Το ιστορικό πλαίσιο
Ο Κάρολος Α΄ από καιρό φιλοδοξούσε να συγκροτήσει ένα μεσογειακό βασίλειο. Ήταν ένας μικρότερος αδελφός του Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας και είχε διευρύνει την επικράτειά του, την Προβηγκία, συμφωνώντας να ενεργήσει ως υπερασπιστής του πάπα ενάντια στους Χοενστάουφεν το 1263. Ανταμείφθηκε με το βασίλειο της Σικελίας ως παπικό φέουδο και σχεδόν αμέσως άρχισε να κοιτάζει προς τα ανατολικά για περαιτέρω εδάφη. Μετά δηλαδή την ήττα τού Μανφρέδου της Σικελίας το 1266, ο Κάρολος Α΄ έστειλε στρατό στην Ήπειρο για να καταλάβει την προίκα τής συζύγου τού Μανφρέδου, Ελένης Αγγελίνας.
Αυτό έφερε τον Κάρολο Α΄ σε σύγκρουση με τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ στο πεδίο της Αδριατικής. Ο Βαλδουίνος Β΄ του Κουρτεναί, τότε τιτουλάριος Λατίνος αυτοκράτορας, έκανε έναν φυσικό σύμμαχο. Αφού εκδιώχτηκε από την Κωνσταντινούπολη από τον Μιχαήλ Η΄ το 1261, ο Βαλδουίνος Β΄ ήταν πρακτικά άπορος και απελπισμένος για βοήθεια, ώστε να ανακτήσει την αυτοκρατορία του. Ο Κάρολος Α΄ δέχθηκε σε αυτό, αλλά με σημαντική τιμή: οι δύο υπέγραψαν τη Συνθήκη του Βιτέρμπο (1267) το 1267, όπου ο Κάρολος Α΄ συμφώνησε να βοηθήσει στην ανάκτηση της Λατινικής αυτοκρατορίας. με αντάλλαγμα την επικυριαρχία του πριγκιπάτου της Αχαΐας και άλλες σημαντικές παραχωρήσεις.
Ωστόσο η εισβολή στην Ιταλία από τον Κορραδίνο και η Η΄ Σταυροφορία συνδυάστηκαν για να καθυστερήσουν οποιαδήποτε παρέμβαση του Κάρολου Α΄. Υπό τον πάπα Γρηγόριο Ι΄ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για την Ένωση της Καθολικής με την Ορθόδοξη Εκκλησία και απαγορεύθηκε οποιαδήποτε κίνηση του Καρόλου Α΄ εναντίον της Κωνσταντινούπολης. Ωστόσο ο πάπας ενθάρρυνε τον Κάρολο Α΄ να αγοράσει την αξίωση της Μαρίας της Αντιόχειας στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ το 1277, στο οποίο έστειλε ένα βάιλο για να κυβερνήσει στο όνομά του. Αυτό ήταν μέρος μιας παπικής στρατηγικής για τη διατήρηση του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ, ενσωματώνοντάς το σε μια Μεσογειακή αυτοκρατορία, που θα ήταν σύμμαχος με τον γαλλικό βασιλικό Οίκο, ο οποίος θα παρείχε τους απαραίτητους πόρους για την άμυνα του βασιλείου. Το 1278 με μία διάταξη της συνθήκης του Βιτέρμπο, το Πριγκιπάτο της Αχαΐας υπήχθη επίσης στην άμεση εξουσία του.
Η ανάρρηση του πάπα Μαρτίνου Δ΄, που ήταν σε μεγάλο βαθμό υπό την επιρροή του Καρόλου Α΄, αφαίρεσε το τελευταίο εμπόδιο στις φιλοδοξίες του βασιλιά της Σικελίας. Ο νέος πάπας κήρυξε την Ένωση των Εκκλησιών ως αποτυχία, ανοίγοντας το δρόμο για τα σχέδια κατάκτησης τού Καρόλου Α΄. Όπως και η Συνθήκη του Βιτέρμπο (1267), η νέα συμμαχία εναντίον της Κωνσταντινούπολης θα ένωνε τα όπλα του Καρόλου Α΄ και της δυναστείας της Λατινικής αυτοκρατορίας (που τώρα εκπροσωπούσε ο Φίλιππος Α΄ του Κουρτεναί, αφού ο πατέρας του Βαλδουίνος Β΄ πέθανε το 1273) υπό την παπική επιδοκιμασία. Επιπλέον οι Βενετοί, οι οποίοι είχαν διαδραματίσει βασικό ρόλο στη Λατινική αυτοκρατορία, όμως δεν είχαν προσχωρήσει στη συνθήκη του Βιτέρμπο, τώρα θα εντασσόταν στη συμμαχία.
Οι προετοιμασίες
Όπως και η συνθήκη του Βιτέρμπο, η νέα συνθήκη υπογράφτηκε στο παπικό παλάτι, που ο πάπας Μαρτίνος Δ΄ είχε μεταφέρει στο Ορβιέτο· το Βιτέρμπο είχε τεθεί σε απαγόρευση, λόγω της φυλάκισης δύο καρδιναλίων. Ο δηλωμένος σκοπός του ήταν η εκθρόνιση του Μιχαήλ Η΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων υπέρ του Φιλίππου και η επίτευξη της Ένωσης των Εκκλησιών, φέρνοντας την Ορθόδοξη Εκκλησία υπό την εξουσία του πάπα. Ωστόσο το πρακτικό της κίνητρο ήταν να αποκαταστήσει τη Λατινική αυτοκρατορία, υπό την κυριαρχία των Ανδεγαβών και να αποκαταστήσει τα Βενετικά εμπορικά προνόμια στην Κωνσταντινούπολη.
Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης ο Φίλιππος και ο Κάρολος Α΄ επρόκειτο να προμηθεύσουν 8.000 στρατιώτες και ίππους και επαρκή πλοία για να τους μεταφέρουν στην Κωνσταντινούπολη. Ο Φίλιππος, ο Δάνδολος και ο Κάρολος Α΄ ή ο γιος του τελευταίου Κάρολος τότε πρίγκιπας του Σαλέρνο, έπρεπε να συνοδεύσουν προσωπικά την αποστολή. Στην πράξη ο Κάρολος Α΄ θα είχε προμηθεύσει σχεδόν όλα τα στρατεύματα, καθώς ο Φίλιππος είχε λίγους ή καθόλου πόρους. Οι Βενετοί θα προμήθευαν 40 γαλέρες ως συνοδεία του στόλου εισβολής, ο οποίος επρόκειτο να πλεύσει από το Μπρίντιζι το αργότερο τον Απρίλιο του 1283. Όταν ο Φίλιππος θα αποκαθίστατο στον θρόνο, επρόκειτο να επιβεβαιώσει τις παραχωρήσεις της συνθήκης του Βιτέρμπο και τα προνόμια που παραχωρήθηκαν στη Βενετία κατά την ίδρυση της Λατινικής αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένης της αναγνώρισης του δόγη ως κυρίαρχου του «ενός τέταρτου και ενός όγδοου της Λατινικής Αυτοκρατορίας".
Ένα δεύτερο έγγραφο συντάχθηκε επίσης για να οργανώσει μία εμπροσθοφυλακή πριν από την κύρια αποστολή του 1283. Ο Κάρολος Α΄ και ο Φίλιππος θα προμήθευαν 15 πλοία και 10 μεταφορικά με περίπου 300 άνδρες και άλογα. Οι Βενετοί έπρεπε να παρέχουν 15 πολεμικά πλοία για επτά μήνες του έτους. Αυτές οι δυνάμεις θα πολεμούσαν εναντίον του Μιχαήλ Η΄ και "άλλων κατακτητών" της Λατινικής αυτοκρατορίας (μάλλον των Γενουατών) και θα συναντιόταν στην Κέρκυρα ως τις 1 Μαΐου 1282, ανοίγοντας το δρόμο για την κύρια εισβολή του επόμενου έτους.
Οι δύο συνθήκες υπογράφηκαν από τον Κάρολο Α΄ και τον Φίλιππο στις 3 Ιουλίου 1281. Επικυρώθηκαν από το δόγη της Βενετίας στις 2 Αυγούστου 1281.
Οι συνέπειες
Λίγες εβδομάδες μετά την υπογραφή της συνθήκης, ο πάπας Μαρτίνος αφόρισε τον Μιχαήλ Η΄. Έγιναν κατάλληλες προβλέψεις για την εκστρατεία και έλαβαν χώρα μερικές αψιμαχίες γύρω από την Εύβοια. Ο Νικηφόρος ηγεμόνας της Ηπείρου συνήψε επίσης συνθήκη με τον Κάρολο Α΄, τον Φίλιππο και τον Δάνδολο τον Σεπτέμβριο του 1281. Ωστόσο λίγο πριν ξεκινήσει η αποστολή, ξέσπασαν οι Σικελικοί Εσπερινοί (30 Μαρτίου 1282). Ο εμφύλιος πόλεμος που προέκυψε, χώρισε το βασίλειο της Σικελίας στα δύο: η νήσος Σικελία περιήλθε την Αραγωνία, ενώ ο Κάρολος Α΄ περιορίστηκε στο ηπειρωτικό μέρος του βασιλείου του στη νότιο Ιταλία· πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του προσπαθώντας να ανακτήσει τη νήσο. Οι απόγονοί του θα συνέχιζαν να διατηρούν μία ολοένα και πιο αδύναμη εξουσία σε τμήματα της Λατινικής αυτοκρατορίας (όπως την Αχαΐα), αλλά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε κάποια μεγάλη εκστρατεία εναντίον της Κωνσταντινούπολης.
Βιβλιογραφικές αναφορές
13ος αιώνας στη Βενετική Δημοκρατία
Συνθήκες της Βενετικής Δημοκρατίας
Συνθήκες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
|
730708
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8A%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD
|
Ίντα Ρουμπινστάιν
|
Η Ίντα Λβόβνα Ρουμπινστάιν (ρωσικά: И́да Льво́вна Рубинште́йн) (3 Οκτωβρίου [Ιουλ. ημερ. 21 Σεπτεμβρίου] – 20 Σεπτεμβρίου 1960) ήταν Ρωσίδα χορεύτρια, ηθοποιός, υποστηρίκτρια της τέχνης και προσωπικότητα της Μπελ Επόκ. Έπαιξε με τα Ρωσικά Μπαλέτα του Ντιαγκίλεφ από το 1909 έως το 1911 και στη συνέχεια παραιτήθηκε, για να δημιουργήσει τη δική της εταιρεία. Το Boléro από τον Ραβέλ (1928) ήταν μεταξύ των επιτροπών της.
Βιογραφία
Νεανικά χρόνια και οικογένεια
Η Ρουμπινστάιν γεννήθηκε σε μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ρωσίας, από Εβραίους γονείς στο Χάρκοβο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και μεγάλωσε στην Αγία Πετρούπολη. Για πολλά χρόνια, ήταν ένα μυστήριο, εάν γεννήθηκε στο Χάρκοβο ή στην Αγία Πετρούπολη, περιπλεγμένο από τη φήμη ότι η «Ίντα» ήταν σύντομο όνομα αντί για την «Αδελαΐδα». Η ίδια η Ρουμπινστάιν δεν θα επιβεβαίωνε πού γεννήθηκε, ούτε αν η Ίντα ήταν ψευδώνυμο, προτιμώντας την αύρα του μυστηρίου. Χρόνια μετά το θάνατό της, η ιστορική καταγραφή ανακαλύφθηκε στα αρχεία της Συναγωγής Kharkov Choral, όπου ο πατέρας της ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου: η γέννηση μιας κόρης, Ida Lvovna, στις 21 Σεπτεμβρίου ( OS, NS 5 Οκτωβρίου), στον πατέρα Lev Ο Ruvimovich, Επίτιμος Πολίτης του Χάρκοβο, και η μητέρα Ερνέστινα Ισαάκοβνα Ρουμπινστάιν, είχαν καταγραφεί υποχρεωτικά στο μητρώο το 1883. Είχε μια μεγαλύτερη αδερφή, τη Ρέιτσελ, που γεννήθηκε το 1876.
Ο παππούς της Ίντα, Ρουβίμ (Ρομάν) Ρουμπινστάιν, ήταν επιτυχημένος έμπορος ζάχαρης στο Χάρκοβο. Μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου ίδρυσε την εταιρεία Roman Rubinstein & Sons με τους δύο γιους του, τον Λεβ (Λέων) και τον Άντολφ (Αντόν). Η οικογένεια πολλαπλασίασε την επένδυσή τους πολλές φορές και έγιναν εκατομμυριούχοι τη στιγμή, που γεννήθηκε η Ίντα. Η οικογένεια επεκτάθηκε ώστε να κατέχει αρκετές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης της Πρώτης Τράπεζας του Χάρκοβο, εργοστάσια ζάχαρης και ζυθοποιείων.
Η οικογένεια δώρισε μεγάλα χρηματικά ποσά σε φιλανθρωπίες, ιδιαίτερα στις τέχνες. Ο Λεβκαι ο Άντολφ ήταν και οι δύο καλά εκπαιδευμένοι. Φιλοξένησαν τακτικά διακεκριμένους διανοούμενους και καλλιτέχνες στο σπίτι τους. Ο γιος του Άντολφ Ιωσήφ έγινε ένας επιτυχημένος πιανίστας, που σπούδασε υπό τον Φραντς Λιστ.
Η μητέρα της πέθανε όταν η Ίντα ήταν πολύ μικρή, και το 1892, ο πατέρας της πέθανε στη Φρανκφούρτη, αφήνοντάς της μια τεράστια περιουσία. Το 1893, η 8χρονη Ίντα στάλθηκε στην Αγία Πετρούπολη, για να ζήσει με τη θεία της, την κοσμική "Μαντάμ" Γκόρβιτς (Horwitz). Η Ρουμπινστάιν μεγάλωσε στο αρχοντικό της θείας της στο περίφημο Promenade des Anglais της πόλης, όπου της δόθηκε η καλύτερη εκπαίδευση. Μιλούσε άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Όταν ενδιαφερόταν για την Αρχαία Ελλάδα, ένας Έλληνας καθηγητής κλήθηκε να την διδάξει στην Αγία Πετρούπολη.
Της δόθηκε επίσης η καλύτερη διδασκαλία στη μουσική, το χορό και το θέατρο, συμπεριλαμβανομένων μαθημάτων από εκπαιδευτές από τα ρωσικά αυτοκρατορικά θέατρα. Δεν είχε φυσική ικανότητα χορού, αλλά δούλευε συνεχώς στη στάση, τις κινήσεις και τις πιρουέτες της. Τελικά, εξαιτίας της κρυφής πρόθεσής της να βγει στη σκηνή η ίδια, πήγε στο Παρίσι με το πρόσχημα να συνεχίσει την εκπαίδευσή της.
Επαγγελματικά έτη
Στο Παρίσι, η Ρουμπινστάιν ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός, εμφανιζόμενη στη σκηνή σε διάφορα στάδια "άσεμνης" αμφίεσης. Τα νέα έφτασαν στην Αγία Πετρούπολη και στα αυτιά της συντηρητικής Ορθόδοξης οικογένειας της. Ενώ ήταν απόλυτα αξιοσέβαστο να βλέπεις την ανώτερη τάξη στο θέατρο, η ηθοποιός δεν διέφερε από την πόρνη στα μάτια των τρομοκρατημένων συγγενών της. Ο γαμπρός της, ένας παρισινός γιατρός με το όνομα Λέβινσον (Levinson), την είχε κηρύξει νομικά τρελή, για να την δεσμεύσει σε ένα πνευματικό άσυλο, για να σώσει την τιμή της οικογένειας.
Η οικογένειά της στο Χάρκοβο και στην Αγία Πετρούπολη, δυσαρεστημένη με το ότι βρίσκεται σε άσυλο, ζήτησε να απελευθερωθεί και να σταλεί στο σπίτι. Όταν επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη, ήταν πάντα συνοδευόμενη από την γκουβερνάντα της, όπως ήταν συνηθισμένο για μια άγαμη νεαρή γυναίκα της κοινωνικής της τάξης. Για να κερδίσει την ελευθερία και το δικαίωμά της να ελέγξει την περιουσία της, παντρεύτηκε τον πρώτο ξάδερφό της Βλαντιμίρ Γκόρβιτς, ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της και της επέτρεψε να ταξιδέψει και να εκτελεί παραστάσεις.
Είχε, σύμφωνα με το πρότυπο του ρωσικού μπαλέτου, λίγη επίσημη εκπαίδευση. Διδάχθηκε από τον Μιχαήλ Φοκίν, και έκανε το ντεμπούτο της το 1908. Αυτή ήταν μια μοναδική ιδιωτική παράσταση της Salomé του Όσκαρ Ουάιλντ, στην οποία απογυμνώθηκε κατά τη διάρκεια του Χορού των επτά πέπλων.
Η Σεργκέι Ντιαγκίλεφ την πήρε με τα Ρωσικά Μπαλέτα και χόρεψε τον ομώνυμο ρόλο της Cléopâtre στην σεζόν του Παρισιού το 1909 και στη Σεχραζάντ ( Scheherazade) του Zobéide το 1910. Και τα δύο εξωτικά μπαλέτα χορογραφήθηκαν από τον Fokine και σχεδιάστηκαν από τον Λέων Μπακστ . Το φινάλε της Cléopâtre ενέπνευσε το Σουβενίρ του Kees van Dongen για τη σεζόν της Ρωσικής Όπερας του 1909. Ο σύντροφός της στο Σεχραζάντ ήταν ο μεγάλος Βάτσλαφ Νιζίνσκι. Το έργο Σεχραζάντ θαυμάζονταν εκείνη την εποχή για τον τολμηρό αισθησιασμό και τα πολυτελή σκηνικά του, αλλά αυτές τις μέρες σπάνια εκτελείται. Στις σύγχρονες προτιμήσεις, θεωρείται πάρα πολύ ως παντομίμα και ο τότε μοντέρνος ανατολίτικος χαρακτήρας του φαίνεται παρωχημένος.
Η Ρουμπινστάιν εγκατέλειψε τα Ρωσικά Μπαλέτα το 1911.
Εταιρείες Ρουμπινστάιν
Αφού έφυγε από τα Ρωσικά Μπαλέτα, η Ρουμπινστάιν δημιούργησε τη δική της εταιρεία χορού, χρησιμοποιώντας τον πλούτο, που είχε κληρονομήσει, και ανέθεσε πολλές πολυτελείς παραγωγές. Το 1911, ερμήνευσε στο έργο Le Martyre de Saint Sebastien. Η δημιουργική ομάδα ήταν ο Φοκίν (χορογραφία). ο Μπακστ (σχεδιασμός); Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο (κείμενο) και μουσική επιμέλεια από τον Ντεμπυσσύ . Αυτό ήταν και ένας θρίαμβος για τον τυποποιημένο μοντερνισμό του και ένα σκάνδαλο. Ο Αρχιεπίσκοπος του Παρισιού απαγόρευσε στους Καθολικούς να παρευρεθούν επειδή τον Άγιο Σεμπαστιάν τον υποδυόταν μια γυναίκα και μια Εβραία.
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρουμπινστάιν εμφανίστηκε σε διάφορα έργα και στο Istar του Στάατ στην Όπερα του Παρισιού το 1924. Έπαιξε επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη βωβή ταινία του 1921 La Nave βασισμένη στο έργο του Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο με το ίδιο όνομα και σε σκηνοθεσία του γιου του. Μεταξύ 1928 και 1929, διέθυνε τη δική της εταιρεία στο Παρίσι με τη Νιζίνσκα ως χορογράφο. Της είχε ανατεθεί και έπαιξε στο Boléro του Μωρίς Ραβέλ το 1928. Άλλα έργα, που αναπτύχθηκαν το 1928 ήταν ο David του Massine, με μουσική του Sauguet , και Le Baiser de la fée, με μουσική του Στραβίνσκι, και χορογραφία του ΝιζίνσκαΝιζίνσκα . Το ρεπερτόριο περιλάμβανε επίσης το The Firebird ( L'Oiseau de Feu ) με μουσική του Στραβίνσκι και χορογραφία του Φοκίν. Αυτή ήταν μια από τις πιο εντυπωσιακές δημιουργίες για τα Ρωσικά Μπαλέτα. Η εταιρεία αναβίωσε το 1931 και το 1934, με νέα έργα. Έκλεισε την εταιρεία το 1935 και έδωσε την τελευταία της παράσταση με το έργο Jeanne d'Arc au bûcher στο Παρίσι, 1939.
Η Ρουμπινστάιν συχνά διοργάνωνε δωρεάν εκδηλώσεις μπαλέτου και συνέχισε να χορεύει μέχρι την έναρξη του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετέπειτα ζωή
Η Ρουμπινστάιν δεν θεωρείται ότι βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία των μπαλαρίνων. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή της πολύ αργά για να είναι δυνατή. Ωστόσο, είχε τεράστια σκηνική παρουσία και ήταν ικανή να δρα. Ήταν επίσης σημαντικός χορηγός της τέχνης και έτεινε να αναθέτει έργα, που ταίριαζαν στις ικανότητές της, έργα, που συνδύαζαν το χορό με το δράμα και τη θεατρική τέχνη. Το 1934, η γαλλική κυβέρνηση της απένειμε το Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής και, στη συνέχεια, το 1939 τον Μεγάλο Σταυρό της Λεγεώνας, την υψηλότερη τιμή του. Το 1935, της απονεμήθηκε επίτιμη γαλλική υπηκοότητα και το 1936 μεταστράφηκε στο Ρωμαιοκαθολικισμό.
Το 1940, έφυγε από τη Γαλλία κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής και έφτασε στην Αγγλία μέσω της Αλγερίας και του Μαρόκου. Εκεί βοήθησε τους τραυματίες ελεύθερους Γάλλους στρατιώτες μέχρι το 1944. Ο Γουόλτερ Γκίννες (αργότερα Lord Moyne), ο μακροχρόνιος εραστής και χορηγός της, παρέμεινε υποστηρικτικός, παρέχοντας μια σουίτα στο Ritz Hotel, έως ότου δολοφονήθηκε από την Stern Gang στα τέλη του 1944. Επέστρεψε στη Γαλλία μετά τον πόλεμο, ζώντας τελικά στο Les Olivades στη Βανς.
Η Ρουμπινστάιν έζησε τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής της σχετικά ήσυχα. Πέθανε το 1960 στη Βανς της Γαλλίας και είναι θαμμένη εκεί κοντά.
Εικόνες και πίνακες
Η Ρουμπινστάιν τιμήθηκε πολύ στην τέχνη. Το πορτρέτο της από τον Βαλεντίν Σερόφ το 1910 σηματοδοτεί την πιο ολοκληρωμένη συνειδητοποίηση του ώριμου στυλ του. Ο γλύπτης του Art Deco Ντέμετρε Κίπαρους δημιούργησε ένα ειδώλιο της Ρουμπινστάιν και επίσης τη ζωγραφίσαν ο Αντόνιο ντε λα Γκαντάρα και ο Ζακ Εμίλ Μπλανς. Ο σχεδιαστής κοστουμιών Λέων Μπακστ δημιούργησε πολλές εικόνες της Ρουμπινστάιν σε διάφορους ρόλους. Η Ρουμπινστάιν δεν αγαπούσε το παρατεταμένο ποζάρισμα και κέρδισε τη φήμη ότι ήταν ένα δύσκολο θέμα. Για αυτόν τον λόγο, ο Μπλανς και άλλοι προτιμούσαν να δουλεύουν από φωτογραφίες.
Η Ρουμπινστάιν ήταν αμφιφυλόφιλη και το 1911 ξεκίνησε μια τριετή σχέση με τον ζωγράφο Ρομάιν Μπρουκς, ο οποίος δημιούργησε αρκετά εντυπωσιακά πορτρέτα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τον χορευτή ως γυμνό μοντέλο για την Αφροδίτη. Τα πορτρέτα των Μπρουκς βασίστηκαν σε «μια εξαιρετική σειρά φωτογραφιών, που τραβήχτηκαν από τον Μπρουκς εκείνη την εποχή».
Ο Μπρουκς εξήγησε τη γοητεία της Ρουμπινστάιν στο κοινό της και τους καλλιτέχνες της ως εξής:Ήταν η αόριστη ποιότητα της Ίντα Ρουμπινστάιν, που γοήτευε. Εξέφρασε έναν εσωτερικό εαυτό, που δεν είχε ιδιαίτερη ονομασία. Η ομορφιά της ανήκε σε εκείνες τις ψυχικές εικόνες, που απαιτούν εκδήλωση, και όποια περίοδο και αν εκπροσωπούσε έγινε η εικόνα της. Στην πραγματικότητα ήταν η κρυστάλλωση της εικόνας ενός ποιητή, το όραμα ενός ζωγράφου, και ως εκ τούτου είχε περαιτέρω σημασία. . . Ήταν το δώρο της για την προσωποποίηση της ομορφιάς κάθε εποχής, που χαρακτήρισε την Ίντα Ρουμπινστάιν ως μοναδική.
Παραπομπές
Πηγές
Τόνι Μπέντλεϊ, (2005) Αδελφές της Σαλώμης, Bison Books,
Michael de Cossart, Ίντα Ρουμπινστάιν (1885–1960): Μία θεατρική ζωή, Liverpool University Press,
Vicki Woolf, Η ιστορία της Ίντα Ρουμπινστάιν: Χορεύοντας στη Δίνη, harwood ακαδημαϊκοί εκδότες, 2000,
La nave (σκηνοθεσία Gabriellino d'Annunzio) στη βάση δεδομένων ταινιών Διαδικτύου
Ρωσοεβραίοι
Ρωσίδες μπαλαρίνες
Ρωσίδες ηθοποιοί θεάτρου
Ρωσίδες μοντέλα
Εβραίοι χορευτές
ΛΟΑΤ πρόσωπα από τη Ρωσία
ΛΟΑΤ Εβραίοι
Αμφιφυλόφιλες γυναίκες
|
633103
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CF%8D%CE%B8%CE%BC%CF%89%CF%83%CE%B9%CF%82%20%CE%91%27
|
Τούθμωσις Α'
|
O Τούθμωσις Α' ή Τουτμόσε Α΄ (αγγλικά: Τhutmose I), είναι ο τρίτος φαραώ της 18ης Δυναστείας του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου. Το όνομα θρόνου του είναι Αakheperkara.
Οικογένεια
Βασίλεψε μετά τον Αμένοφι Α' (1525-1504), στην περίοδο μεταξύ 1504-1492 π.Χ. Τον διαδέχτηκε ο Τούθμωσις Β' (1492-1479 π.Χ.), γιός του από την Mutnofret, που ήταν δευτερεύουσα σύζυγός του. Ο Τούθμωσις Α' είχε δύο ακόμα γιούς, τον Amenmose και τον Wadjmose. Ο τελευταίος θεωρείται απόγονός του από την Mutnofret. Η κύρια σύζυγός του ήταν η Ahmose, βασιλικής καταγωγής, αδελφή του Αμενόφεως Α', με την οποία απέκτησε την Χατσεψούτ η οποία έγινε αργότερα φαραώ. Η Ahmose πιθανολογείται πως είναι η μητέρα μίας ακόμη κόρης του Τουθμώσεως Α', η οποία ονομαζόταν Nefrubity. Από τις πηγές δεν είναι εξακριβωμένο ποιος ήταν ο πατέρας του Τούθμωσι Α', όμως μητέρα του θεωρείται βέβαιο πως ήταν η Seniseneb.
Επέκταση στη Νουβία
Ένας από τους σημαντικότερος στόχους της πολιτικής του Τουθμώσεως Α', όπως και των προκατόχων του, ήταν η εκμετάλλευση των πηγών χρυσού της Νουβίας. Για τον λόγο αυτό, συνέχισε τις εκστρατείες εναντίον του βασιλείου του Κους και πέτυχε να οδηγήσει τον στρατό του μέχρι τα απώτατα όρια του, στον πέμπτο και έκτο καταρράκτη του Νείλου, καταφέρνοντας να κατακτήσει την πρωτεύουσα, Κέρμα (Kerma) που βρίσκεται στο ύψος του 3ου καταρράκτη, προξενώντας σε αυτήν μεγάλες καταστροφές.
Εκστρατείες στην Συροπαλαιστίνη
Ο Τούθμωσις Α' είναι ιδιαιτέρως γνωστός ως ο πρώτος Αιγύπτιος ηγεμόνας που έφθασε με τον στρατό του μέχρι τον Ευφράτη ποταμό στη Συρία. Στη διάρκεια αυτών των εκστρατειών ήρθε αντιμέτωπος με το βασίλειο του Μιτάννι, μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Ο κυριότερος αντίπαλος του Τούθμωση Α΄ στην περιοχή της Συροπαλαιστίνης ήταν οι τοπικοί άρχοντες οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με το Μιτάννι. Δεν φαίνεται να υπήρξαν σημαντικές πολεμικές αναμετρήσεις. Οι επιδρομές του Τούθμωση Α΄ στην περιοχή είχαν περισσότερο "εξερευνητικό χαρακτήρα". Το αποτέλεσμά τους ήταν να ανοίξουν από τότε νέες εμπορικές και διπλωματικές οδοί για την Αίγυπτο, οι οποίες ισχυροποίησαν την θέση της στη διεθνή πολιτική σκηνή της Μεσογείου.
Αχμόζε, ο γιός του Ιμπάνα
Οι τοιχογραφίες που διακοσμούν τους τάφους αξιωματούχων των φαραώ αποτελούν σημαντική πηγή πληροφοριών. Ένας από τους τάφους αυτούς ανήκει στον Αχμόζε, γιό του Ιμπάνα και βρίσκεται στο Ελ Καμπ. Ο γιός του Ιμπάνα ήταν ναυτικός και υπηρέτησε διαδοχικά τους φαραώ Αχμόζε Α΄, Αμενχοτέπ Α΄ και Τούθμωση Α΄. Οι παραστάσεις του τάφου του είναι αυτοβιογραφικές και συνοδεύονται από ιερογλυφικές επιγραφές. Σε αυτές περιγράφει τις στρατιωτικές επιτυχίες του Τούθμωση Α΄ στην Νουβία και τα γεγονότα που ήταν ο ίδιος παρών. Ο βασιλιάς τον αντάμειψε για την αφοσίωσή του με χρυσάφι, σκλάβους, εκτάσεις γης και αξιώματα. Ο ναυτικός Αχμόζε περιγράφει ένα ταξίδι στο οποίο μετέφερε με πλοίο τον Τούθμωση Α' στην Νουβία μέσω του ποταμού Νείλου και αναφέρει την δυσκολία που συνάντησαν διασχίζοντας έναν καταρράκτη, λέγοντας: «Ήμουν γενναίος μπροστά του στα επικίνδυνα νερά όταν ρυμούλκησα το πλοίο πάνω από τον καταρράκτη. Γι' αυτό, με έκανε αξιωματικό.» Lichtheim 1976: 14 Μία ακόμη πηγή της εποχής προέρχεται από επιγραφή που βρίσκεται στον νεκρικό ναό της Χατσεψούτ στο Ντέιρ ελ-Μπαχάρι. Η επιγραφή αυτή αναφέρει ότι στη διάρκεια της εκστρατείας του στη Συροπαλαιστίνη ο Τούθμωσις Α΄ ασχολήθηκε με το κυνήγι ελεφάντων στην περιοχή Niy, η θέση της οποίας τοποθετείται νοτίως των κυριαρχούμενων από το Μιτάννι πόλεων. Αυτό συσχετίζεται με μία άλλη διακοσμητική παράσταση από τον ίδιο ναό που απεικονίζει την εμπορική αποστολή της Χατσεψούτ στο Πουντ, και δίνει έμφαση στο γεγονός ότι ο Τούθμωσις Α΄ μετέφερε στην Αίγυπτο πολύτιμα "εξωτικά προϊόντα" όπως είναι το ελεφαντόδοντο, παρά στις σχέσεις του με το βασίλειο του Μιτάννι.
Ο τάφος του Τούθμωση Α΄
Ο τάφος με την κωδική ονομασία KV20 που βρίσκεται στην Κοιλάδα των Βασιλέων είναι ο πρώτος που κατασκευάστηκε στην νεκρόπολη αυτή, ειδικά για τον ενταφιασμό του Τούθμωση Α΄. Χρησιμοποιήθηκε και για τον ενταφιασμό της Χατσεψούτ. Αργότερα, ο Τούθμωσις Γ΄ κατασκεύασε ειδικά για τον παππού του έναν νέο τάφο, τον KV38. Στην διάρκεια της 21ης δυναστείας η μούμια του φαραώ μεταφέρθηκε για δεύτερη φορά και θεωρείται πιθανό ότι ταυτίζεται με μία από αυτές που εναποτέθηκαν μυστικά στην βασιλική κρύπτη DB320 στο Ντέιρ ελ-Μπαχάρι, για να προστατευτούν από τους τυμβωρύχους. Με τον ίδιο φόβο, της τυμβωρυχίας, οι ηγεμόνες του Νέου Βασιλείου υιοθέτησαν την πρακτική ενταφιασμού σε αυτήν την απομονωμένη και δυσπρόσιτη περιοχή των Θηβών, μακριά από τους νεκρικούς ναούς τους, οι οποίοι κτίζονταν σε περίοπτη θέση στην καλλιεργήσιμη έκταση της πεδιάδας του Νείλου. Είναι μία εποχή στην οποία οι επιβλητικές πυραμίδες του Παλαιού Βασιλείου, που οικοδομούνταν για να στεγάσουν τους βασιλείς στην μεταθανάτια ζωή, αντικαθίστανται από υπόγειους τάφους που λαξεύονται στις ερημικές πλαγιές των θηβαϊκών λόφων. Οι τάφοι αυτοί αποτελούνται από στενούς θαλάμους που ακολουθούν ο ένας τον άλλον σε κατωφερική πορεία στο εσωτερικό της γης και συνδέονται με βαθμίδες, σχηματίζοντας έναν διάδρομο που καταλήγει στον ταφικό θάλαμο στις πλευρές του οποίου ανοίγονταν δωμάτια για την τοποθέτηση του ταφικού εξοπλισμού. Ο ταφικός θάλαμος φιλοξενούσε την σαρκοφάγο με την μούμια του νεκρού. Οι διάδρομοι και οι θάλαμοι των λαξευτών τάφων είναι διακοσμημένοι με μοναδικές πολύχρωμες τοιχογραφίες και ανάγλυφα, που έχουν θρησκευτική θεματολογία ή απεικονίζουν σκηνές από την ζωή του νεκρού και συνοδεύονται από επιγραφές. Οι τάφοι αυτοί είναι γνωστοί για τα πολυτελή και ποικίλων ειδών κτερίσματά τους.
Πηγές - Παραπομπές
Φαραώ της 18ης Αιγυπτιακής Δυναστείας
|
313177
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA
|
Μαρδούκ
|
Ο Μαρδούκ ήταν ο ύπατος θεός της Βαβυλώνας προερχόμενος από τον πανάρχαιο σουμεριακό πάνθεο των Ανουνάκι. Γιος του θεού των υδάτων Ένκι και της συζύγου του Νταμγκαλούνας έγινε ο αγαπημένος θεός στους λαούς της Βαβυλωνίας επειδή βοήθησε τον Ακκάδιο Σαργκών τον Μέγα τον 22ο αιώνα π.Χ. να γίνει κοσμοκράτορας. Πριν γίνει μέγιστος θεός της Βαβυλώνας είχε γίνει ο μέγιστος θεός των Ακκάδιων. Στους Αμορρίτες Βαβυλώνιους απογόνους των Ακκάδιων, ο Μαρδούκ καθιερώθηκε ως ο μέγιστος θεός της Βαβυλώνας από τον κορυφαίο βασιλιά της δυναστείας και νομοθέτη Χαμουραμπί. Μετά την κατάρρευση της πρώτης δυναστείας και την υποταγή της πόλης στους Κασσίτες, η φήμη του εξασθένησε. Η όγδοη δυναστεία της Βαβυλώνας τον καθιέρωσε ξανά ως μέγιστο θεό της πόλης. Σύμφωνα με τους μύθους θεωρείται δημιουργός της γης και των ανθρώπων. Η λατρεία του κορυφώθηκε την εποχή του μεγαλύτερου Βαβυλώνιου βασιλιά, του Χαλδαίου κοσμοκράτορα Ναβουχοδονόσορα ο οποίος θεωρείτο προστατευόμενός του.
Πρωτότοκος γιος του Μαρδούκ ήταν ο Ναμπού, βαβυλωνιακός θεός της σοφίας.
Μύθος - Σύμβολα
Αρχικά λατρευόταν ως αγροτικός θεός, όπως και ο Άρης και ένα από τα κύρια σύμβολά του ήταν η τσάπα. Αργότερα έγινε πολεμική θεότητα. Κύρια όπλα του ήταν οι κεραυνοί. Ο μόνος από τους θεούς που τόλμησε να αντιμετωπίσει την Τιαμάτ (θεότητα του Χάους) και τη νίκησε. Τότε ονομάστηκε Μπελ Μαρντούκ (ο Κύριος Μαρδούκ). Εκπροσωπεί τους θεούς και μετέχει σε πολλούς αγώνες και μάχες νικώντας το χάος αλλά και το σκότος. Αντιμετωπίζει τον δαίμονα Κίνγκου που καθοδηγείται από την Τιαμάτ και σκοτώνει όχι μόνο αυτόν αλλά και τους δράκους της. Σ΄ αυτές τις μάχες χρησιμοποίησε τους ανέμους και τους κεραυνούς. Έτσι ο Μαρδούκ αναλαμβάνει την απόλυτη εξουσία ανάμεσα στους θεούς.
Γίνεται ο ανώτατος αρχηγός των Ανουνάκι (είδος προστατευτικού στρατεύματος του κόσμου) και στα χέρια του βρίσκονται οι Πινακίδες της Μοίρας, με τις οποίες ορίζει το πεπρωμένο των ανθρώπων, εκφράζοντας έτσι το Νόμο. Αυτές (σύμφωνα με μία εκδοχή) τις ανέκτησε από τον Ανζού (υπηρέτη – προδότη του Ενλίλ), αφού τον κυνήγησε και τον σκότωσε.
Ο Μαρδούκ έχει ξεχωριστή θέση στο πάνθεον. Είναι ο Θεός προστάτης, αυτός στον οποίο εμπιστεύονται οι Θεοί δίκαιες και δύσκολες αποστολές και αυτός τις φέρνει εις πέρας έχοντας βούληση και στόχο. Όπως και στο έπος της Δημιουργίας είναι αυτός που νικάει το Χάος και επιβάλλει την τάξη σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ο νόμος δηλαδή που διαπερνά τα νερά της Τιαμάτ και εκφράζεται μέσα από τα έργα του.
Τελετές
Στη Βαβυλωνία γίνονταν σπουδαίες πομπές προς τιμή του, που ξεκινούσαν από το ναό του Εσαγίλ και έφθαναν μέχρι ένα ιερό που βρισκόταν έξω από την πόλη. Σε κάθε πομπή τελούνταν μαγικές τελετές, ύμνοι, προσευχές, καθάρσεις και θυσίες.
Πηγές
C. Scott Littleton (2005). Gods, Goddesses and Mythology, Volume 6. Marshall Cavendish. p. 829.
Morris Jastrow (1911). Aspects of Religious Belief and Practice in Babylonia and Assyria. G. P. Putnam’s Sons. p. 38.
Andrea Seri, The Fifty Names of Marduk in Enuma elis, Journal of the American Oriental Society 126.4 (2006)
Σουμεριακή μυθολογία
Θεότητες της δικαιοσύνης
Θεότητες της μαγείας
Θεότητες της Μεσοποταμίας
|
833711
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B7%20%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%89%CE%BD
|
Κόρη Τρικάλων
|
Η Κόρη είναι ακατοίκητος οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων.
Γενικά στοιχεία
Η Κόρη βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές του όρους Κόζιακα (Κερκέτιο) σε υψόμετρο 870 μέτρα με θέα ανατολικά τον Θεσσαλικό κάμπο ενώ απέχει περίπου 26 χλμ. δυτικά από τα Τρίκαλα. Πρόκειται για βλάχικο ορεινό χωριό το οποίο δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από Τρικαλινούς καταγόμενους από τη Σαμαρίνα. Η έκτασή του φθάνει τα 14.000 στρέμματα και το 1882 είχε αγοραστεί από ένα Τούρκο και έναν Εβραίο για να αποικιστεί στη συνέχεια από Βλάχους και να αποτελεί πλέον παραθεριστικό θέρετρο. Αριθμεί περίπου 250 σπίτια, 2 εκκλησίες και 2 κοινοτικά καταστήματα.
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
Αναφέρεται επίσημα ως ξεχωριστός οικισμός το 1928 να προσαρτάται στην κοινότητα Ξυλοπαροίκου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με το Ξυλοπάροικο αποτελούν την ομώνυμη κοινότητα η οποία υπάγεται στην Δημοτική Ενότητα Κόζιακα του Δήμου Τρικκαίων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 δεν κατοικείται μόνιμα. Η πορεία του πληθυσμού, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κόρη Τρικάλων: Η «κόρη» της Σαμαρίνας από τον ιστότοπο https://madeintrikala.gr/.
Κορυφαία μονοπάτια σε Kóri, Thessaly (Greece) από τον ιστότοπο https://el.wikiloc.com/.
Η Κόρη: Γνωριμία με τα χωριά του τόπου μας από τον ιστότοπο http://tovaltino.blogspot.com/.
Παραπομπές
Χωριά του νομού Τρικάλων
Δήμος Τρικκαίων
|
358433
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%20%CE%A6%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB
|
Άνταμ Φρίντελ
|
Ο Άνταμ Φρίντελ ή Άνταμ Φρίντελ φον Φρίντελσμπουργκ (Adam Friedel, Adam Friedel von Friedelsburg, περίπου 1780 - περίπου 1868) – ήταν Δανός στρατιωτικός, Φιλέλληνας και τυχοδιώκτης. Είναι γνωστός για τα πορτραίτα του ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης.
Βιογραφία
Ο Φρίντελ μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους, κατά τους οποίους υπηρέτησε ως αξιωματικός, ταξίδευσε μαζί με έναν ευγενή συμπατριώτη του στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, μετά από πολλά ταξίδια και αποστολές στα ρωσικά εδάφη κατέληξε στη Ζάκυνθο απ’ όπου πέρασε στην Πελοπόννησο την περίοδο της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης και κατετάγη ως εθελοντής δηλώνοντας ότι είναι υπολοχαγός, βαρόνος Friedel von Friedelsburg με αριστοκρατικές καταβολές.
Γνώρισε από κοντά πολλούς αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Ιωάννης Κωλέττης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος κ.ά. Όμως η γλωσσομάθεια και η καλλιέργεια του κέρδισαν την εμπιστοσύνη του Δημητρίου Υψηλάντη και του ανατέθηκαν διάφορες αποστολές. Τον Ιούνιο του 1822, όμως, ένας συμπατριώτης του Δανός ανθυπολοχαγός απεκάλυψε τα ψεύδη του. Ο Φρίντελ αποβλήθηκε από τον τακτικό Ελληνικό Στρατό, ταξίδεψε, το 1823 στην Αίγυπτο προσβλέποντας στη συγκέντρωση χρημάτων από τους ομογενείς του για τον Αγώνα. Το 1824 τον συναντάμε στο Μεσολόγγι με τον Λόρδο Βύρωνα. Όταν, όμως, ο Ι.-Ι. Μέγιερ δημοσίευσε στην εφημερίδα Ελληνικά Χρονικά προειδοποίηση προς τις φιλελληνικές εταιρείες για την αποφυγή του απατεώνα Φρίντελ, ο τελευταίος κατέφυγε στο Λονδίνο όπου άνοιξε λιθογραφείο.
Όταν οι προσδοκίες του για σταδιοδρομία στον στρατό διαλύθηκαν, ο Φρίντελ έδειξε το ταλέντο του στο πεδίο της ζωγραφικής.
Τα 24 πορτρέτα ηγετών της Επανάστασης του Φρίντελ, τα οποία είχε σχεδιάσει εκ του φυσικού και τα οποία λιθογράφησε και επιχρωμάτισε ο J. Bouvier και κυκλοφόρησαν στο Παρίσι και στο Λονδίνο το 1825 και 1826, ενίσχυσαν τις προσπάθειες των Φιλελληνικών Επιτροπών για την προώθηση της Ελληνικής υπόθεσης στην Ευρώπη.
Λόγοι υγείας ανάγκασαν τον Φρίντελ να εγκαταλείψει την Αγγλία, έζησε στη νότια Γαλλία και την Ιταλία και έφτασε ξανά στην Αθήνα στα 1849, χρονιά που του απονεμήθηκε το Αριστείον του Αγώνος και ο Αργυρός Σταυρός του Τάγματος του Σωτήρος. Ταξίδεψε στη Σμύρνη, όπου δίδαξε για δύο χρόνια σε ελληνικό σχολείο, παρέμεινε στην πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου όπου και φιλοτέχνησε προσωπογραφίες πολιτικών προσώπων. Έζησε πάλι για λόγους θεραπείας στη Βοημία και επέστρεψε, στα 1861, και έζησε στην Αθήνα, έως το 1863. Μετά από μικρή παραμονή στην Κωνσταντινούπολη, έρχεται και πάλι στην Αθήνα στα 1865 και καταθέτει μνημόνιο προς τον Βασιλιά Γεώργιο Α΄ με σειρά δικαιολογητικών, ισχυρισμών και πληροφοριών για τη ζωή και τη δράση του επιζητώντας της απονομή σύνταξης για την προς την Ελλάδα υπηρεσίες του. Δεν γνωρίζουμε πότε και που πέθανε.
Μερικά από τα έργα του
Προσωπογραφίες των Αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φιλέλληνες
Δανοί ζωγράφοι
Δανοί στρατιωτικοί
|
545567
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%20%CE%A7%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B8
|
Γκαρσί Χιμένεθ
|
Ο Γκαρσί Χιμένεθ ή Γκαρθία Χιμένεθ (724?–758?), θεωρείται, σύμφωνα με το μύθο, ο πρώτος βασιλιάς του Σοβράρβε στην τρέχουσα επαρχία της Ουέσκας, στην Αραγωνία της Ισπανίας.
Βιογραφία
Όπως συμβαίνει και με τους περισσότερους χριστιανούς βασιλείς του Σοβράρβε και της Ριβαγόρθα, η ιστορία του είναι περιπλεγμένη με θρύλους. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει καμία σαφής ιστορική βάση, με εξαίρεση μια επιγραφή στο υπέρθυρο της κύριας πύλης του ερμιτάζ του Αγίου Πέτρου της Alsasua στη Ναβάρρα, η οποία διακηρύσσει την στέψη του Γκαρθία Χιμένεθ ως ο πρώτου βασιλιά του βασιλείου της Ναβάρρας στις 20 Ιανουαρίου του έτους 717.
Αποτελεί μέρος των λεγόμενων επτά θρυλικών βασιλιάδων του Σοβράρβε, πολλοί εκ των οποίων ήταν ταυτόχρονα και βασιλιάδες του βασιλείου της Παμπλόνα (που αργότερα έγινε το βασίλειο της Ναβάρρας).
Υπάρχει η υπόθεση ότι Γκαρσί Χιμένεθ και ο Ίνιγο Αρίστα της Παμπλόνα, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος βασιλιάς της Ναβάρρας, είναι το ίδιο πρόσωπο.
Σύμφωνα με το μύθο, κατέκτησε την Αίνσα ύστερα από μια σκληρή μάχη με τους μουσουλμάνους, κατά την οποία όταν οι χριστιανοί είχαν σχεδόν ηττηθεί, εμφανίστηκε ένας πύρινος σταυρός πάνω από μια βελανιδιά, το θρυλικό δέντρο του Σοβράρβε, ο οποίος έδωσε δύναμη στους χριστιανούς στρατιώτες ώστε να κερδίσουν τη μάχη.
Η επιλογή του Γκαρσί Χιμένεθ στην ηγεσία των αραγωνέζων έχει επίσης μυθολογική προέλευση. Λέγεται ότι τριακόσιοι άνδρες που συγκεντρώθηκαν στο μοναστήρι του Σαν Χουάν ντε λα Πένια, τον εξέλεξαν αμέσως ομόφωνα, χωρίς αυτό να έχει προσυμφωνηθεί.
Εμφανίζεται στο Χρονικό του Σαν Χουάν ντε λα Πένια ως άνθρωπος χωρίς γενεαλογία, που αντιπροσώπευε τους κατοίκους των βουνών.
Βιβλιογραφία
Ιστορία της Αραγωνίας
Ισπανική μυθολογία
Μεσαιωνικές κομητείες της Αραγωνίας
Αραγωνία
|
70024
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CE%84
|
Πάπας Μαρτίνος Α΄
|
Ο Μαρτίνος Α΄ (Papa Martino I, ... - 16 Σεπτεμβρίου 655) ήταν Πάπας από τις 21 Ιουλίου του 649 έως το θάνατό του το 655.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Τόδι της Ούμπρια στην Ιταλία. Διετέλεσε απεσταλμένος και αποκρισάριος του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη. Εξελέγη Πάπας τον Ιούνιο ή Ιούλιο του 649 και πρώτη του ενέργεια ήταν η αντιμετώπιση της αίρεσης του Μονοθελητισμού, η οποία είχε μεγάλη εξάπλωση και μάλιστα είχε κυριαρχήσει στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Συνεκάλεσε για το σκοπό αυτό την Πρώτη Λατερανή Σύνοδο, στην οποία συμμετείχαν 105 επίσκοποι από την Ιταλία, τη Σικελία, την Κορσική και την Αφρική και η οποία καταδίκασε απερίφραστα το Μονοθελητισμό και τους οπαδούς του. Μεταξύ αυτών, τον Πατριάρχη Σέργιο, εκλεκτό του Αυτοκράτορα Ηρακλείου και τον Πατριάρχη Παύλο Β΄, ευνοούμενο του Κώνστα Β'.
Ο Αυτοκράτορας Κώνστας κατόρθωσε να συλλάβει τον Μαρτίνο και να τον οδηγήσει αιχμάλωτο αρχικά στη Νάξο και έπειτα στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον άλλο μεγάλο πολέμιο του Μονοθελητισμού, Μάξιμο τον Ομολογητή. Αφού φυλακίστηκε, εξορίστηκε στη Χερσώνα της Κριμαίας, όπου και πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου του 655.
Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 16 Σεπτεμβρίου, στις 20 Σεπτεμβρίου και στις 13 Απριλίου και από την Καθολική στις 12 Σεπτεμβρίου.
Παραπομπές
Πάπες
Ιταλοί Πάπες
Πάπες 7ου αιώνα
Μαρτίνος Α΄
Βυζαντινοί του 7ου αιώνα
|
194313
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%202004-05
|
Αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ανδρών 2004-05
|
Το πρωτάθλημα της περιόδου 2004-05 ήταν το 13ο από την καθιέρωση της Πρέμιερ Λιγκ. Πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Τσέλσι για 2η φορά στην ιστορία της ακολουθούμενη στη βαθμολογία από τη Άρσεναλ. Η Τσέλσι κατέκτησε ξανά πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια αφού το προηγούμενο το είχε κατακτήσει το 1955. Θέση στο Champions League εξασφάλισαν επίσης η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Έβερτον αλλά και η Λίβερπουλ ως κάτοχος του τροπαίου.
Βαθμολογία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα της Πρέμιερ Λιγκ
rsssf Πρωταθλήματα της Αγγλίας 2004-05
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 2004-2005
Πρέμιερ Λιγκ
|
527847
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9F%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%9D%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CE%BC
|
Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ
|
Το Μοναστήρι του Οσίου Ναούμ () βρίσκεται στη Βόρεια Μακεδονία, 29 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Οχρίδας, στις όχθες της ομώνυμης λίμνης.
Στο χώρο της μονής είναι θαμμένος ο Όσιος Ναούμ, που ίδρυσε την μονή το 905 μ.Χ. Από τον 16ο αιώνα λειτούργησε στο μοναστήρι ελληνικό σχολείο. Από το 1912 μέχρι το 1925 το μοναστήρι και η γύρω περιοχή ανήκε στο αλβανικό κράτος. Τελικά στις 28 Ιουνίου 1925 ο βασιλιάς της Αλβανίας Ζογ Α’ μετά από διαπραγματεύσεις παραχώρησε την περιοχή με το μοναστήρι στην Γιουγκοσλαβία.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://www.360macedonia.com/en/st-Naum-of-ohrid
http://macedonia.for91days.com/the-waters-of-sveti-naum/
Ναουμ
Ναουμ
Νοτιοδυτική Στατιστική Περιφέρεια (Βόρεια Μακεδονία)
|
614820
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%BD%20%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%B9%20%CE%A6%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%81
|
Κάρεν Τζόι Φάουλερ
|
Η Κάρεν Τζόι Φάουλερ (γενν. 7 Φεβρουαρίου 1950) είναι Αμερικανίδα συγγραφέας μυθιστορημάτων που υπάγονται στα είδη της επιστημονικής φαντασίας, του φανταστικού, αλλά και της mainsteram λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημά της Λέσχη Βιβλίου Τζέην Ώστεν (The Jane Austen Book Club) μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο (στην Ελλάδα ως Λέσχη για ερωτευμένους).
Τα έργα της έχουν αναφορές συχνά στον 19ο αιώνα, σε θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν το φεμινιστικό κίνημα, και σε σύγχρονα κοινωνικά θέματα.
Είναι μια από τις ιδρύτριες του Βραβείου Τζέηιμς Τίπτρι Τζούνιορ και πρόεδρος του Ιδρύματος Clarion για την υποστήριξη του ετήσιου Εργαστηρίου Γραφής Clarion στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο.
Βιογραφία
Η Φάουλερ γεννήθηκε στο Μπλούμινγκτον της Ιντιάνα, όπου πέρασε τα πρώτα έντεκα χρόνια της ζωής της. Στη συνέχεια, η οικογένειά της μετακόμισε στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας. Η Φάουλερ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ αποκτώντας πτυχίο στην πολιτική επιστήμη. Κέρδισε αναγνωρισμένα βραβεία, όπως τα PEN/Φώλκνερ, Νέμπιουλα, Παγκόσμιο Βραβείο Φανταστικού κτλ. Σήμερα ζει στο Ντέιβις της Καλιφόρνιας.
Στο τελευταίο έτος του μεταπτυχιακού της απέκτησε το πρώτο της παιδί και αφιερώθηκε για επτά χρόνια στη φροντίδα του. Μην μπορώντας να μείνει άπραγη, αποφάσισε να παρακολουθήσει μαθήματα χορού και αμέσως μετά μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις. Συνειδητοποιώντας ότι δεν θα τα καταφέρει ποτέ να γίνει χορεύτρια, η Φάουλερ ξεκίνησε να γράφει ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, ξεκινώντας με το διήγημα "Recalling Cinderella" (μετάφραση: Ανακαλώντας την Σταχτοπούτα, 1985) στο L Ron Hubbard Presents Writers of the Future Volume 1 (1985) και Artificial Things (1986), μια συλλογή σύντομων ιστοριών.
Εργογραφία
Στα ελληνικά
Η δική της επιστήμη και άλλα - Συλλογή με 3 διηγήματα, 1 δοκίμιο, και 1 συνέντευξη.
Μυθιστορήματα
The War of the Roses (1991)
Sarah Canary (1991)
The Sweetheart Season (1996)
Sister Noon (2001)
The Jane Austen Book Club (2004)
Wit's End (Putnam, 2008)
We Are All Completely Beside Ourselves (2013)
Συλλογές διηγημάτων
Artificial Things (1986) - 13 διηγήματα.
Peripheral Vision (1990) - Συλλογή 5 διηγημάτων, 1 πρωτότυπο.
Letters from Home (1991) με τις Πατ Κάντιγκαν και Πατ Μέρφι. Συλλογή σύντομων διηγημάτων φαντασίας από τη Φάουλερ, την Κάντιγκαν και τη Μέρφι.
Black Glass (1997) - Συλλογή 15 διηγημάτων, δύο πρωτότυπα. Περιέχει τα διηγήματα από τις συλλογές Peripheral Vision και Letters from Home.
What I Didn't See and Other Stories (2010) - Συλλογή 12 διηγημάτων, 1 πρωτότυπο.
The Science of Herself (2013)
Ως ανθολόγος
MOTA 3: Courage (2003) - Ανθολογία διηγημάτων.
The James Tiptree Award Anthology 1 (2005) με τους Ντέμπι Νότκιν, Πατ Μέρφι και Τζέφρι Ντ. Σμιθ. Ανθολογία των νικητών του βραβείου Τζέιμς Τίπτρι Τζούνιορ, Tachyon Publications.
The James Tiptree Award Anthology 2 (2006) με τους Ντέμπι Νότκιν, Πατ Μέρφι και Τζέφρι Ντ. Σμιθ. Tachyon Publications.
The James Tiptree Award Anthology 3 (2007) με τους Ντέμπι Νότκιν, Πατ Μέρφι και Τζέφρι Ντ. Σμιθ. Tachyon Publications.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Blog
Συγγραφείς του 21ου αιώνα
Αμερικανοί συγγραφείς
|
846645
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%83%CF%8C%CF%86
|
Βασίλης Καντσόφ
|
Ο Βασίλης Ιβάνοφ Καντσόφ (παλαιά βουλγαρικά: Василъ Ивановъ Кѫнчовъ, 26 Ιουλίου 1862, Βράτσα — 6 Φεβρουαρίου 1902, Σόφια) ήταν γεωγράφος, εθνογράφος και δάσκαλος που υπηρέτησε ως Υπουργός Παιδείας της Βουλγαρίας.
Δολοφονήθηκε στο γραφείο του στην Σόφια, τον Φεβρουάριο του 1902.
Ζωή και εκπαίδευση
Ο Βασίλης Καντσόφ γεννήθηκε στην Βράτσα. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο στο Λομ της Βουλγαρίας και έπειτα εισήλθε στο Πανεπιστήμιο του Χαρκόβου, στην τότε Ρωσική Αυτοκρατορία. Κατά τον Σερβοβουλγαρικό Πόλεμο του 1885 ανέστειλε την εκπαίδευσή του και πήρε μέρος στον πόλεμο. Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του σε πανεπιστήμια του Μονάχου και της Στουτγάρδης, αλλά το 1888 διέκοψε ξανά τις σπουδές του λόγω ασθένειας.
Σταδιοδρομία
Τα επόμενα χρόνια ο Καντσόφ ήταν δάσκαλος Βουλγαρικών στη Μακεδονία. Υπήρξε δάσκαλος στο Βουλγαρικό Λύκειο Ανδρών Θεσσαλονίκης (1888–1891), διευθυντής βουλγαρικών σχολείων της επαρχίας Σερρών (1891–1892), διευθυντής του Βουλγαρικού Λυκείου Ανδρών Θεσσαλονίκης (1892–1893), επικεφαλής σχολικός επιθεωρητής των βουλγαρικών σχολείων στη Μακεδονία (1894–1897).
Μετά το 1898 ο Καντσόφ επέστρεψε στη Βουλγαρία και ασχολήθηκε με την πολιτική. Στις αρχές του 1902 έγινε υπουργός Παιδείας της Βουλγαρίας. Ταξίδεψε εξανλτητικά μετά το 1888, επισκεπτόμενος και ερευνώντας όλη τη Μακεδονία.
Παραπομπές
Βούλγαροι εκπαιδευτικοί
Βούλγαροι βουλευτές
|
332500
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%B4%CE%B9%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%86%CE%BF%CF%85
|
Λιβάδι Σερίφου
|
Το Λιβάδι είναι ο μεγαλύτερος οικισμός και το μοναδικό λιμάνι της Σερίφου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 605 κατοίκους. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική άκρη του νησιού, σε ένα κόλπο ο οποίος είναι δημοφιλές αραξοβόλι, προστατευμένο από τα μελτέμια. Απέχει από τη Χώρα περίπου 5 χιλιόμετρα.
Η αρχιτεκτονική του είναι κυκλαδίτικη, με λευκά κυβόσχημα σπίτια. Το Λιβάδι είναι το τουριστικό κέντρο του νησιού και διαθέτει πολλά μαγαζιά, μπαρ, κλαμπ, ταβέρνες, εστιατόρια, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στην περιοχή υπάρχει τράπεζα, Ο.Τ.Ε., ταχυδρομείο, Λιμενικός Σταθμός, πρακτορείο εφημερίδων και πρατήριο καυσίμων.
Το Λιβάδι διαθέτει τη μόνη οργανωμένη παραλία του νησιού, τον Αυλόμωνα. Προς τα νότια βρίσκονται τα Λιβαδάκια, συνέχεια του οικισμού, στα οποία βρίσκεται το μοναδικό κάμπινγκ της Σερίφου.
Παραπομπές
Χωριά της Σερίφου
|
263777
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82%20%28%CF%81%CE%AC%CF%80%CE%B5%CF%81%29
|
Μηδενιστής (ράπερ)
|
Ο Παναγιώτης Μπουγάς (γενν. 15 Ιουνίου 1981), ευρύτερα γνωστός ως Μηδενιστής, είναι Έλληνας ράπερ.
Καριέρα
Η αρχή της καριέρας & ΖΝ
Από μικρή ηλικία του άρεσε η ραπ μουσική και στη συνέχεια αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το είδος.
Αρχικά ξεκίνησε με τον TNS, με τον οποίο από χόμπι έβαζαν ραπ μουσική. Στη συνέχεια, δημιούργησαν μαζί τους New Revival, έβγαλαν μερικά κομμάτια, πραγματοποίησαν ζωντανές εμφανίσεις και στη συνέχεια χωρίστηκαν.
Στην πορεία γνώρισε τον Τάκι Τσαν και ίδρυσαν τους Gates of the Living Dead (GLD). Ως GLD πραγματοποίησαν μερικά live στη Θεσσαλονίκη, όπου γνώρισαν τους αδελφούς Υποχθόνιο και Καταχθόνιο. Μετά από καιρό μετονομάστηκαν σε Ζωντανοί Νεκροί (ΖΝ) και με την προσθήκη του Χαρμάνη ολοκληρώθηκαν ως συγκρότημα. Οι ΖΝ έφεραν πρώτοι στην Ελλάδα το επιθετικό ραπ και έγιναν ένα από τα πιο γνωστά συγκροτήματα στο είδος τους.
Σόλο καριέρα
Η πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 2002, με τίτλο «Μεγάλος Ήρωας» με όλους τους ΖΝ να εμφανίζονται στον δίσκο συν τα 2/4 των Άλφα Γάμα, Ταραξία και Εισβολέα.
Το 2004, ο Μηδενιστής επιστρέφει με το νέο του δίσκο «Στίχοι Σαν Φωτιά». Με ένα νέο πιο ήπιο τόνο, με περισσότερη έμφαση στον κοινωνικό και ερωτικό στίχο, περνάει σταδιακά το στίγμα του και στην mainstream σκηνή, απόδειξη το ερωτικό του κομμάτι με τίτλο «Αφιερωμένο».
Το 2006, συμμετέχει και στα Mad Video Music Awards σε ντουέτο με τον Νίνο και αποσπούν θετικές κριτικές. Στα τέλη του 2008, κυκλοφορεί τον τρίτο του δίσκο, «50/50», ενώ το πρώτο κομμάτι που ξεχώρισε και το οποίο και οπτικοποιήθηκε είναι το «Θεέ μου άκου με».
Τον Ιούνιο του 2018 κυκλοφόρησε τον δίσκο «Μεγάλος Ήρωας 2 (p. 1)», sequel του πρώτου του προσωπικού δίσκου «Μεγάλος Ήρωας».
Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες και ράπερς όπως Ελένη Φουρέιρα, Demy, Τάμτα, Ήβη Αδάμου, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Εισβολέας, Γιάννης Βαρδής, SNIK, Ν.Ο.Ε., Maverick Κώστας Μαρτάκης κ.α.
Δισκογραφία
Solo
Μεγάλος Ήρωας (2002)
Στίχοι Σαν Φωτιά (2004)
50/50 (2008)
Μεγάλος Ήρωας 2 (p.1) (2018)
Με ΖΝ
ΖΝ Εντολές / Στη Χώρα των Καλύτερων MC’s (1997) - ΕP
Ο Πρώτος Τόμος (1998) - LP
Θαμμένα Ξεχασμένα (2001) - LP
Πάσα Ντουμάνια / Παραισθήσεις (2015) - EP
Έλληνες ράπερ
|
823999
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%20%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%B7%20%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%21
|
Η δύση λάμπει!
|
«Η δύση λάμπει!» είναι βραβευμένη γερμανική ταινία μεγάλου μήκους του 1982 με πρωταγωνιστές τον Άρμιν Μίλερ-Σταλ και την Μπέατρις Κέσσλερ.
Πλοκή
Βρισκόμαστε προς τα τέλη του ψυχρού πολέμου. Ένας κατάσκοπος ονόματι «Καρλ» εργάζεται στο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Ανατολικής Γερμανίας. Η νέα του αποστολή είναι να παραλάβει βιομηχανικά μυστικά της εταιρείας MMU που θα του προμηθεύσει ο πληροφοριοδότης «Χάιντς». Ο Κάρλ συναντάει τον Χάιντς στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου. Ο Χάιντς όμως είναι η Ντάγκμαρ, γυναίκα του πρώην βιομήχανου της εταιρίας MMU ο οποίος είχε σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστήχημα. Η Ντάγκμαρ είναι πεπεισμένη ότι ο σύζυγός της είχε πέσει θύμα της δυτικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας και από εκδίκηση μαρτυράει τα απόρρητα έγγραφα στην μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας. Κάποιος όμως αντικαθιστά τα γνήσια με πλαστά αντίγραφα των εγγράφων, κάτι που ο Καρλ μυρίζεται. Ο Καρλ και η Ντάγκμαρ θα συνδεθούν όλο και περισσότερο, ενώ η κόρη της, Ίνα, επικροτεί τον δεσμό τους. Οι δύο πρωταγωνιστές θα χάσουν όλο και περισσότερο την πραγματική τους αποστολή. Ο Καρλ πέφτει σε ενέδρα αλλά κατορθώνει να ξεφύχει και εξαφανίζεται, ενώ η Ντάγκμαρ πεθαίνε σε αυτοκινιτιστικό δυστύχημα. Μένει μόνο η Ίνα, ως πιθανός συνδετικός σύνδεσμος με τον Καρλ.
Παραπομπές
Θρίλερ ταινίες
Κατασκοπικές ταινίες
Γερμανικές ταινίες
Ταινίες του 1982
|
34603
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82%20%CE%99%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
|
Περικλής Ιακωβάκης
|
Ο Περικλής Ιακωβάκης (24 Μαρτίου 1979) είναι Έλληνας αθλητής. Ήταν πρωταθλητής του στίβου στα 400μ. με εμπόδια. Έχει στο ενεργητικό του μεγάλες διακρίσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Προπονήτριά του ήταν η Μαρία Σωτηρακοπούλου. Κατέχει το Πανελλήνιο ρεκόρ Ανδρών στα 400μ Εμπ με 47:82 από το 2006.
Βιογραφία και πορεία
Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1979 στην Πάτρα. Η καταγωγή του είναι από τα Τρίκαλα, ενώ έζησε για αρκετά χρόνια στα Λεχαινά καθώς ο πατέρας του ήταν αξιωματικός στην Πολεμική Αεροπορία στη βάση της Ανδραβίδας. Σύλλογοι του ήταν η ΑΕ Λεχαινών από το 1993 έως το 2004, ο Ολυμπιακός ως το 2011, η ΕΚΑ «Δωδώνη» εώς το 2013 και έκλεισε την καριέρα του στο σωματείο που ξεκίνησε την ΑΕ Λεχαινών. Η επίδοση 47:82 στα 400μ Εμπ είναι η 4η όλων των εποχών στην Ευρώπη και 26η όλων των εποχών στον κόσμο. Έχει τρέξει άλλες δύο φορές κάτω από 48῾῾ στο Golden League της Ζυρίχης 47:92 το 2006 και στον τελικό του Grand Prix στη Στουτγκάρδη με 47:92 το 2006 επίσης. Κατέχει τα πανελλήνια ρεκόρ Ανδρών στα 400μ Εμπ 47:82, 4χ400μ 3:02:21, των Νέων στα 4χ400μ, των Εφήβων στα 400μ Εμπ 49:82, 4Χ400μ 3:08:21 και κλειστού 400μ 47:55 καθώς και στην κατηγορία των Παίδων στα 400μ με 47:38.
Ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής Εφήβων το 1998 στο Ανσύ της Γαλλίας με 49.82, κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του Γκέτεμποργκ με επίδοση 48:46 το 2006, ήταν 3ος στο Ευρωπαϊκό Νέων το 1999, 2ος στο Ευρωπαϊκό Νέων το 2001, 2ος στο Ευρωπαϊκό Εφήβων της Λουμπλιάνα το 1997 στα 400μ 46:68 & 4Χ400μ και 2ος στις Ολυμπιακές Ημέρες Νεότητας το 1995 στο Μπάαθ στα 400μ με 48:57. Πήρε χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ανδρών στο Παρίσι, το 2003 με επίδοση 48.24 και την 6η θέση με την εθνική ομάδα 4Χ400μ. Έχει πάρει μέρος σε 4 Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σύδνευ 2000, Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008 και Λονδίνο 2012. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004 λόγω τραυματισμού ήταν 11ος στα 400μ. εμπόδια και αποκλείστηκε στα ημιτελικά, όπως και στα 4Χ400μ. Στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου τερμάτισε 8ος στον τελικό των 400μ Εμπ. Έχει πάρει μέρος σε 7 Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ανδρών (3 φορές στον τελικό) σε Αθήνα 1997, Σεβίλλη 1999, Έντμοντον 2001, Παρίσι 2003, Ελσίνκι 2005, Οσάκα 2007, Βερολίνο 2009 όπου έχει κατακτήσει την 5η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2009 στο Βερολίνο με επίδοση 48:42 και την 6η θέση στην Οσάκα με επίδοση 49.14. Έχει 7 συμμετοχές σε Ευρωπαικά Πρωταθλήματα με συμμετοχή σε 4 τελικούς και συγκεκριμένα σε Βουδαπέστη 1998 4Χ400μ, Μόναχο 2002 5ος στα 400μ και 6ος στα 4Χ400μ, Γκέτεμπορκ 2006 1ος, Βαρκελώνη 2010 6ος και Ελσίνκι 2012 8ος. Κέρδισε τους Μεσογειακούς του 2001 στη Τύνιδα σε 400μ Εμπ και 4Χ400μ και την τρίτη θέση στη Μερσίνη το 2013 με την 4Χ400μ. Έχει βγεί επίσης 4ος στην Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα του Πεκίνου το 2001 με επίδοση 48:87.
Έχει πάρει μέρος σε διάφορα meetings στο εξωτερικό και έχει κερδίσει κάποια από αυτά όπως τον τελικό του Grand Prix IAAF, το Golden League Zurich, Golden League Monaco, Golden League Doha, Sevilla και άλλα. Έχει ψηφιστεί 2 φορές από τον ΠΣΑΤ ως καλύτερος Έλληνας Αθλητής το 2003 και 2006. Το Αμερικάνικο περιοδικό American Track & Field τον έχει αναδείξει κορυφαίο αθλητή στα 400μ Εμπ του κόσμου για την χρονιά του 2006.
Ο Ιακωβάκης έκλεισε την καριέρα του στις 26 Ιουλίου 2015, τρέχοντας τον τελευταίο του αγώνα στα 400 μετ' εμποδίων στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, όπου τερμάτισε πρώτος φτάνοντας έτσι στις 16 νίκες σε Πανελλήνια πρώταθλήματα με τις 15 να είναι συνεχόμενες από το 1998 εώς το 2013.
Είναι παντρεμένος και έχει 2 παιδιά. Είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθήνας στο τμήμα Μάρκετινκ και Επικοινωνίας.
Παραπομπές
Έλληνες αθλητές δρόμων ταχύτητας
Εμποδιστές
Αθλητές στίβου ΟΣΦΠ
Έλληνες αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2000
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2004
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2008
Αθλητές του στίβου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2012
Αθλητές του στίβου στους Μεσογειακούς Αγώνες 2001
Αθλητές του στίβου στους Μεσογειακούς Αγώνες 2013
Κάτοχοι μεταλλίων του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Στίβου
Κάτοχοι μεταλλίων του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Στίβου
Κάτοχοι μεταλλίων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου
|
436628
|
https://el.wikipedia.org/wiki/NGC%202451
|
NGC 2451
|
Το NGC 2451 είναι ανοικτό σμήνος στον αστερισμό Πρύμνη. Πιθανόν να τον ανακάλυψε πριν το 1654 ο Τζοβάνι Μπατίστα Οντιέρνα (Giovanni Battista Hodierna), όμως αυτός που τον κατέγραψε τελικά ήταν ο Τζων Χέρσελ (John Herschel), ο οποίος το ανακάλυψε ανεξάρτητα το 1835.
Το 1994 προτάθηκε και το 1996 επιβεβαιώθηκε ότι πρόκειται για δύο διακριτά ανοικτά σμήνη, τα οποία ειδόμενα από την Γη φαίνονται το ένα πίσω από το άλλο. Τα δύο σμήνη ονομάζονται NGC 2451 A και NGC 2451 B και απέχουν 600 και 1.200 έτη φωτός από την Γη αντίστοιχα.
Το NGC 2451 έχει φαινόμενο μέγεθος +2,8 και μπορεί να παρατηρηθεί ακόμη και με γυμνό οφθαλμό. Στο κέντρο δεσπόζει ο πορτοκαλί γίγαντας c Πρύμνης, με φαινόμενο μέγεθος +3,6. Σε μικρή απόσταση είναι και το πιο μακρινό ανοικτό σμήνος NGC 2477.
Παραπομπές
Αναφορές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
2451
Ανοικτά σμήνη
Πρύμνη (αστερισμός)
|
23204
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%82
|
Φοίνικας
|
Ο Φοίνικας είναι απόδοση της αρχαίας ελληνικής λέξης Φοίνιξ στη δημοτική και μπορεί να αναφέρεται στα εξής:
Βοτανική
Οικογένεια φυτών, τα Αρεκοειδή (επιστ. ονομ. Arecaceae) ή φοίνικες (επιστ. ονομ. Palmae), επίσης γνωστά και ως φοινικοειδή
Γένος της προαναφερθείσας οικογένειας, τον Φοίνικα (επιστ. ονομ. Phoenix) ή αλλιώς φοινικιά
Μυθολογία
Φοίνιξ (μυθολογία): Μυθικό πτηνό
Φοίνιξ (θεότητα): Τοπικός θεός της Κρήτης
Φοίνιξ ο Θεσσαλός: Μυθικός βασιλιάς των Δολόπων
Αρχαιότητα
Φοίνιξ ο Κολοφώνιος: ιαμβογράφος της Ελληνιστικής Εποχής (3ος αι. π.Χ.)
Φοίνιξ ο Θηβαίος: Θηβαίος επαναστάτης
Επίσης στον πληθυντικό:
Φοίνικες: Αρχαίος λαός της Φοινίκης
Φοίνισσαι: Τραγωδία του Ευριπίδη (εκ του χορού των παρθένων, εκ της Φοινίκης)
Αστρονομία
Φοίνιξ (αστερισμός): Νότιος αστερισμός
Τοπωνύμια της Ελλάδας
Φοίνικας (Κρήτης): Χωριό της Κρήτης
Φοίνικας (Σύρου): Χωριό της Σύρου
Φοίνικας Πάφου: Χωριό της Κύπρου
Φοίνικας Θεσσαλονίκης: Συνοικία της πόλης της Θεσσαλονίκης σε Καλαμαριά και Πυλαία
Πόλεις των ΗΠΑ
Φοίνιξ (Αριζόνα): Πρωτεύουσα της Αριζόνας
Φοίνιξ (Αλαμπάμα): Πόλη της Αλαμπάμας
Φοίνιξβιλ (Πενσυλβάνια): Πόλη της Πενσυλβάνιας
Αθλητισμός
Φοίνικας Αγίας Μαρίνας Χρυσοχούς: Κυπριακός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Αγία Μαρίνα Χρυσοχούς
Φοίνικας Αγίας Σοφίας Πειραιά: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τον Πειραιά
Φοίνικας Αλεξανδρούπολης: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Αλεξανδρούπολη
Φοίνικας Καλλιθέας: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Καλλιθέα Αττικής
Φοίνικας Λάρισας: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τη Λάρισα
Φοίνικας Νέας Επιδαύρου: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τη Νέα Επίδαυρο Αργολίδας
Φοίνικας Πάτρας: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Πάτρα
Α.Φ.Μ.Σ. Φοίνικας Πειραιά: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Καλλίπολη του Πειραιά
Φοίνικας Πολίχνης: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Πολίχνη Θεσσαλονίκης
Φοίνικας Περιστερίου, Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα το Περιστέρι Αττικής
Φοίνικας Πύλας: Αθλητικός σύλλογος της Πύλας, Κύπρος
Φοίνικας Πύλας (πετοσφαίριση ανδρών), πετοσφαιρικό τμήμα ανδρών του Φοίνικα Πύλας
Φοίνικας Πύλας (πετοσφαίριση γυναικών), πετοσφαιρικό τμήμα γυναικών του Φοίνικα Πύλας
Φοίνικας Σύρου: Αθλητικός σύλλογος της Σύρου, Ελλάδα
Φοίνικας Ζήριας: Ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα τη Ζήρια Αχαΐας
Σκάκι
Φοίνικας (σκάκι): Ανορθόδοξος πεσσός στις παραλλαγές του σκακιού
Διάφορα
Πήραν το όνομά τους από το φυτό ή τα μυθικά πρόσωπα:
Φοίνιξ (νόμισμα): Ελληνικό αργυρό νόμισμα της περιόδου του Ιωάννη Καποδίστρια
Νησιά Φοίνικα: Κοραλλιογενείς νήσοι του Ειρηνικού
Φοίνικα Νήσος: Ατόλλη στην ομώνυμη άνωθεν συστάδα νήσων
Φοίνικας ποταμός: Ποτάμι της Αχαΐας
Φοίνιξ (Νότια Αφρική): Περιοχή κοντά στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής
Φοίνιξ (μουσείο τέχνης): Ομώνυμο Μουσείο Τέχνης του Φοίνικα της Αριζόνας
Φοίνιξ (πανεπιστήμιο): Αμερικανικό Πανεπιστήμιο
Φοίνιξ (πανεπιστημιακό πρόγραμμα): Αμερικανικό Πανεπιστημιακό πρόγραμμα
Φοίνιξ (σχέδιο της C.I.A.): Σχέδιο εκκαθάρισης που εκπόνησε η C.I.A. το 1969
Χρυσός Φοίνικας: το υψηλότερο βραβείο που απονέμεται σε ταινίες που διαγωνίζονται στο Φεστιβάλ των Καννών.
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
580218
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%20%CE%A7%CE%BF%CE%BB-%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CF%82
|
Λίλιαν Χολ-Ντέιβις
|
Η Λίλιαν Χολ-Ντέιβις (αγγλικά: Lillian Hall-Davis, 23 Ιουνίου 1898 - 25 Οκτωβρίου 1933) ήταν Αγγλίδα ηθοποιός τη διάρκεια του βωβού κινηματογράφου, που πρωταγωνίστησε τόσο σε αγγλικές παραγωγές, όσο και σε γαλλικές, ιταλικές και γερμανικές. Γεννήθηκε ως Λίλιαν Χολ Ντέιβις, στο Λονδίνο, και ήταν κόρη οδηγού ταξί.
Μερικές από τις ταινίες που συμμετείχε ήταν το The Passionate Adventure (1924), το The Ring (1927) και το The Farmer's Wife (1928), με τις δύο τελευταίες να σκηνοθετήθηκαν από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο οποίος κατά την εποχή αυτή τη θεωρούσε την αγαπημένη του ηθοποιό. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχε και στην ιταλική ταινία Quo Vadis, του 1924.
Η Χολ-Ντέιβις, δεν κατάφερε να κάνει καριέρα στον ομιλούντα κινηματογράφο. Η καριέρα της ουσιαστικά τελείωσε το 1931, όταν απέκτησε προβλήματα υγείας. Έτσι, το 1933, αποφάσισε να αυτοκτονήσει, ανοίγοντας το γκάζι του φούρνου στο σπίτι που έμενε, κόβοντας και το λαιμό της παράλληλα. Ήταν τότε 35 ετών.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αγγλίδες ηθοποιοί βωβών ταινιών
Αυτόχειρες καλλιτέχνες
Αγγλίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
|
54416
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%B1%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%B1
|
Αλέκα Παπαρήγα
|
Η Αλέκα Παπαρήγα (Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 1945) είναι Ελληνίδα πρώην πολιτικός η οποία διετέλεσε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1991 μέχρι το 2013. Ήταν η δεύτερη γυναίκα αρχηγός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα και η πρώτη γυναίκα Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ. Υπήρξε η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος μετά τη μεταπολίτευση, καθώς συμπλήρωσε 22 συνεχή χρόνια στη θέση αυτή.
Βιογραφικό
Προσωπική ζωή
Γεννήθηκε ως Αλεξάνδρα Δρόσου. Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου, οι οποίοι ήταν αντιστασιακοί και μέλη του KKE, με καταγωγή από την Κεφαλονιά. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.
Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα (1945-2002), γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε σε ηλικία τριών ετών. Ο σύζυγός της απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.
Η Παπαρήγα μιλάει αγγλικά και ρωσικά και έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.
Πολιτική δραστηριότητα
Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης. Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων. Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών και κρατήθηκε επί 4 μήνες.
Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα. Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας. Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.
Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ
Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 εξελέγη Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 26 Μαΐου 1996. Στο συνέδριο του 2009, που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης, εξελέγη για άλλη μια φορά γραμματέας του κόμματος. Ήταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του ΚΚΕ και η δεύτερη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα, μετά τη Μαρία Δαμανάκη που είχε αναδειχθεί πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στις 9 Μαρτίου 1990. Εκλεγόταν βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΚΚΕ από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2014. Από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έως το 2023 εκλεγόταν με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ.
Ανάλαβε την ηγεσία σε μια μεταβατική περίοδο για το ΚΚΕ. Το 1989 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Την ίδια χρονιά, διασπάστηκε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ), μέλη αποχώρησαν και διαγράφτηκαν -εκτός από στελέχη της ΚΝΕ- και 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Το 1991 ακολούθησε δεύτερη διάσπαση. Ομάδα στελεχών, οι ανανεωτικοί, επιζητούσε ριζική ανανέωση. Η Παπαρήγα πιστή στη λεγόμενη «σκληρή γραμμή» του ΚΚΕ κατάφερε να συγκεντρώσει ένα 48% των συνέδρων, επικρατώντας με μικρή διαφορά της ανανεωτικής πτέρυγας. Ενώ και τα πράγματα στο εξωτερικό, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, γίνονται ακόμα χειρότερα. Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 1991 το ΚΚΕ απευθύνεται στον κόσμο του και στη συγκέντρωση, στο Πεδίον του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγα κατέστησε σαφές ότι «δε διαπραγματευόμαστε την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ».
Τέλος, είναι μια εκ των υπευθύνων για τη δημιουργία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), το οποίο ιδρύθηκε το 1999.
Η ΚΕ που προέκυψε από το 19ο Συνέδριο εξέλεξε στη θέση του Γενικού Γραμματέα το Δημήτρη Κουτσούμπα. Η Αλέκα Παπαρήγα παρέμεινε Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.
Στις 8 Ιανουαρίου 2015 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, θέση στην οποία εξελέγη. Τον Ιανουάριο 2023 έγινε γνωστό ότι δεν θα είναι υποψήφια βουλευτής και ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.
Παραπομπές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Βουλή των Ελλήνων
Γενικοί Γραμματείς του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
Έλληνες άθεοι
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΚΚΕ
Έλληνες κομμουνιστές
Έλληνες βουλευτές επικρατείας
Απόφοιτοι Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Ελληνίδες φεμινίστριες
|
831518
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BF
|
Νουβολέντο
|
Το Νουβολέντο (ιταλικά: Nuvolento) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπρέσια, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Μπρέσια
|
684372
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%B9%20%28%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%82%29
|
Αλιμπόρι (ποταμός)
|
Ο Αλιμπόρι είναι ποταμός στο βορειότερο μέρος του Μπενίν, στην Αφρική, δεξιός παραπόταμος του μεγάλου ποταμού Νίγηρα. Από αυτόν τον παραπόταμο πήρε το όνομά του το Διαμέρισμα Αλιμπόρι, το μεγαλύτερο του Μπενίν.
Ο Αλιμπόρι έχει μήκος περίπου 408 χιλιόμετρα. Πηγάζει σε υψόμετρο 372 μέτρα, σε γεωγραφικές συντεταγμένες πλάτος 10°05′30′′ Βόρειο και μήκος 2°05′31′′ Ανατολικό, κοντά στην κωμόπολη Τομπρέ στο Διαμέρισμα Ατακόρα. Από εκεί ρέει γενικώς προς τα βορειοανατολικά μέχρι την εκβολή του στον Νίγηρα, σε υψόμετρο 163 μέτρα, κοντά στην κωμόπολη Μπιρνί-Λαφιά και τις πόλεις Μαλανβίλ και Γκαγιά (στη Δημοκρατία του Νίγηρα). Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της εκβολής του είναι πλάτος 11°56′08′′ Βόρειο και μήκος 3°16′56′′ Ανατολικό. Στον ρου του ο Αλιμπόρι σχηματίζει το ανατολικό σύνορο των δήμων Μπανικοάρα και Καριμάμα, καθώς και το ανατολικό όριο του Εθνικού Πάρκου W, το οποίο απλώνεται σε τρεις χώρες (Νίγηρα, Μπενίν και Μπουρκίνα Φάσο). Ο Αλιμπόρι έχει τους δικούς μικρούς παραπόταμους, ο σημαντικότερος από τους οποίους είναι ο Πακό.
Η λεκάνη απορροής του Αλιμπόρι έχει έκταση. Η παροχή του παρουσιάζει πολύ μεγάλες διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια του έτους: είναι σημαντική μόνο κατά την εποχή των βροχών (από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβιο), έως και 229 κυβικά μέτρα ανά δευτερόλεπτο, ενώ τον Απρίλιο είναι σχεδόν μηδενική. Ο ποταμός έχει πληθυσμό crocodiles.
Παραπομπές
Πηγές
Το λήμμα «Αλιμπόρι» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελ. 294
Αλιμπορι
|
354816
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%20%CE%97%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82%20%CE%A3%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BA%CE%BB%CE%B1%3A%20%CE%A4%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AE%20%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%AC
|
Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα: Τρελή Γκαντεμιά
|
Το Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα: Τρελή Γκαντεμιά, γνωστό ως "Diary of a Wimpy Kid: Hard Luck" στις ΗΠΑ, είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα σε κόμικς, γραμμένο και εικονογραφημένο από τον Αμερικανό συγγραφέα και σκιτσογράφο Τζεφ Κίνι, και το όγδοο βιβλίο της σειράς Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα. Στις ΗΠΑ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Amulet Books, ενώ στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Πλοκή
Ο Γκρεγκ Χέφλι έχει φάει ήττα. Ο κολλητός του, ο Ράουλι, τον έχει κάνει πέρα και το να βρει νέους φίλους στο Γυμνάσιο αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο. Αποφασίζει, λοιπόν, να αφήσει τα πράγματα στην τύχη. Θα αλλάξει, άραγε, η ζωή του με μια καλή ζαριά ή είναι καταδικασμένος σε τρελή γκαντεμιά;
Συνέχεια
Αυτό είναι το όγδοο βιβλίο της σειράς Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα. Το προηγούμενο είναι το Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα: Στους Δύο Τρίτος δεν Χωρεί και το επόμενο είναι το Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα: Θα Πάει Μακριά η Βαλίτσα.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002353/to-hmerologio-enos-spasikla-8-trelh-gkantemia
Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα (σειρά)
|
255298
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%20%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BD
|
Λε Λαμαντέν
|
Το Λε Λαμαντέν (γαλλικά: Le Lamentin) είναι γαλλική κοινότητα στον υπερπόντιο νομό και περιοχή της Μαρτινίκας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Λαμαντινουά (γαλλικά: Lamentinois).
Γεωγραφία
Η Λε Λαμεντέν βρίσκεται κεντρο-δυτικά της Μαρτινίκας και νοτιοδυτικά του Διαμερίσματος Φορ-ντε-Φρανς. Βρίσκεται βορειοανατολικά της Φοντ Πανί, της Ντυκός και της λα Σερενιτέ. Βρίσκεται σε συντεταγμένες .
Πολιτικά
Ο Δήμαχος της Λε Λαμντίν είναι ο Πιέρ-Ζαν Σαμό (Pierre-Jean Samot). Θα είναι δήμαρχος από το 2008 έως το 2014.
Δείτε επίσης
Κατάλογο οικισμών της Μαρτινίκης
Παραπομπές
Πηγές
Κοινότητες της Μαρτινίκας
|
181003
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%A4%CE%B6%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82
|
Θανάσης Τζήμητρας
|
Ο Θανάσης Τζήμητρας (1898 - 1976) γεννήθηκε στην Αρκαδιούπολη (Λουλέμπουργκαζ) της Ανατολικής Θράκης το 1898. Σπούδασε νομικά και άσκησε στη Θεσσαλονίκη το επάγγελμα του δικηγόρου. Το έτος 1929 εξέδωσε μία σειρά διηγημάτων (ηθογραφιών) με τίτλο «Θρακικά διηγήματα» τα οποία είχε δημοσιεύσει παλαιότερα σε λογοτεχνικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης (επανεκδόθηκαν το 1961 με την προσθήκη ενός επιπλέον διηγήματος). Πρωτοστάτησε με άλλους επιφανείς Θρακιώτες στην ίδρυση της Θρακικής Εστίας Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε ενεργά στην πνευματική ζωή της πόλης, μέχρι το θάνατό του το Φεβρουάριο του 1976.
Πηγές
Σαράντου Ι. Καργάκου "Η Θράκη Μήτρα Πολιτισμού". Ομιλία στο Α΄Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών. Ξάνθη 1993
Εφημερίς "Νέα Αλήθεια" 10-1-1930 Κριτικό σημείωμα Γ. Ταχογιάννη
Εφημερίς "Μακεδονία" 5-1-1930 Σημειώματα Α. Θεοδωρίδης
Εφημερίς "Ταχυδρόμος" Θεσσαλονίκης Ιανουάριος 1930. Νεοελληνικά γράμματα Γεωργ. Δέλιος
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Θρακική Εστία Θεσσαλονίκης https://web.archive.org/web/20190416023254/http://www.thrakikh-estia.gr/
Νεοέλληνες λογοτέχνες
|
231690
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%95.%CE%A0.%CE%A3.%20%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CF%82%201939-40
|
Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1939-40
|
Στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1939-40 πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός, αλλά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα προκρίθηκαν και οι δύο επόμενοι σύλλογοι, Εθνικός και Προοδευτική. Ο αριθμός των σωματείων-μελών της Ένωσης παρέμεινε 17, όπως είχε διαμορφωθεί από την περίοδο 1938-39
Α΄ κατηγορία
Μετείχαν 6 σύλλογοι και το πρωτάθλημα κατέκτησε ο Ολυμπιακός με 9 νίκες και μία ήττα, τη δεύτερη αγωνιστική από τον Εθνικό με 0-2. Για το νότιο όμιλο του πανελληνίου πρωταθλήματος προκρίθηκαν και οι Εθνικός, Προοδευτική. Όπως και την προηγούμενη χρονιά, υπήρξε η ιδιαιτερότητα πως οι σύλλογοι μετέφεραν στο εθνικό πρωτάθλημα τα μεταξύ τους αποτελέσματα από το τοπικό. Έτσι, αφενός δεν συναντήθηκαν ξανά και ελαττώθηκαν οι αγωνιστικές του εθνικού, αφετέρου η θέση τους στον όμιλο του τελευταίου καθόριζε και την τύχη τους στο τοπικό πρωτάθλημα (δηλαδή εάν θα υποβιβάζονταν από αυτό για τη νέα περίοδο). Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ίσχυσε το βαθμολογικό σύστημα 3-2-1 (αντί του 2-1-0), το οποίο καθιερώθηκε για πολλές δεκαετίες. Τελικά, δεν υποβιβάστηκε κάποιος σύλλογος, διότι την επόμενη χρονιά υπήρξε αύξηση του αριθμού τους στην Α΄ κατηγορία ΕΠΣΠ από 6 σε 7.
Πρωταθλητής:
Ολυμπιακός
Σύνθεση: Γραμματικόπουλος (τερμ.), Παύλου, Μαλεύρης, Αλιφραγκής, Βαγιακάκος, Κορσιάνος, Δεπούντης, Σαρηγιάννης, Βάζος, Θ. Συμεωνίδης, Αναματερός, Μαράτος, Ράγγος.
Βαθμολογία
Σημειώσεις:
1 Ο Εθνικός και η Προοδευτική προκρίθηκαν στο νότιο όμιλο του πανελλήνιου πρωταθλήματος.
2 Ο Άρης παρέμεινε στην Α΄ κατηγορία, αν και ηττήθηκε στον αγώνα διαβάθμισης από τον «Κεραμεικό», διότι οι σύλλογοι αυξήθηκαν σε 7.
3 Η βαθμολογία του Θησέα είναι η τελική, αλλά η διαφορά τερμάτων είναι για 7 αγώνες.
4 Οι βαθμολογίες των Αργοναύτη και Άρη είναι οι τελικές, αλλά οι διαφορές τερμάτων είναι για 9 αγώνες.
Β΄ κατηγορία
Το πρωτάθλημα κατέκτησε ο νεοφώτιστος «Κεραμεικός Νέου Φαλήρου», με 8 νίκες, 1 ισοπαλία, 1 ήττα και 35 τέρματα σε 10 αγώνες. Κατά τον τελευταίο, νίκησε 1-0 εντός έδρας στο Ποδηλατοδρόμιο Ν. Φαλήρου (μετέπειτα Καραϊσκάκης) τον ισόβαθμό του Πανελευσινιακό, ο οποίος όμως δικαιώθηκε σε ένσταση για την ήττα του από την Άμυνα και οι αντίπαλοι ισοβάθμησαν εκ νέου. Ακολούθησαν δύο αγώνες κατάταξης σε Ελευσίνα και Φάληρο, όπου επικράτησε ο «Κεραμεικός».
Το σωματείο αποτελούσε ανερχόμενη δύναμη, παρότι στην ΕΠΣΠ είχε ενταχθεί την προηγούμενη μόλις χρονιά (και προβιβάστηκε άμεσα ως πρωταθλητής Γ' κατηγορίας με 44-0 τέρματα!). Είναι χαρακτηριστικό ότι εκτός του τίτλου Β' Πειραιώς και της ανόδου (μέσω διαβάθμισης) στην Α', προκρίθηκε έως τον τελευταίο προκριματικό γύρο (φάση των 24) του κυπέλλου Ελλάδας 1939-40 αποκλείοντας τις Νεάπολις, Πανελευσινιακό της Β' ΕΠΣΠ και Άρη της Α', για να ηττηθεί σε επαναληπτική -μόνο- συνάντηση από την Προοδευτική, επίσης της ανώτερης κατηγορίας. Ο «Κεραμεικός», στελεχωμένος κυρίως με εργάτες της ομώνυμης βιομηχανικής Α.Ε. επί της οδού Πειραιώς, διέθετε για προπονήσεις ιδιόκτητο γήπεδο, αυτό του εργοστασίου, και πρόεδρο τον Ρένο Δαρρίγο (1906-1971), γιο του ιδιοκτήτη Αντώνη. Στην ομάδα θήτευσε ο Νίκος Γόδας, αργότερα επιθετικός του Ολυμπιακού και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Η υπερδεκαετής ιστορία του συλλόγου (επίσημη ίδρυση το Μάρτιο του 1929, ενώ παλαιότερα ονομαζόταν Ανίκητος) έλαβε τέλος στην Κατοχή ή κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, όταν συνενώθηκε με τον γειτονικό ΠΑΟ Ατρόμητο Πειραιώς. Διατηρήθηκε το όνομα του δεύτερου, αλλά η θέση στην Α' κατηγορία ΕΠΣΠ του «Κεραμεικού».
Πρωταθλητής: «Κεραμεικός Νέου Φαλήρου», άνοδος στην Α΄
Σύνθεση: Αθανασόπουλος (τερμ.), Πατριάρχης, Αρώνης, Παυλίδης, Μπάχαρης, Ψυράκος, Γόδας, Παπαντωνίου, Ευγενιάδης, Θεοδώρου, Κασάπης, Πατριάρχης, Τογκελίδης, Χρυσούλης.
Βαθμολογία
{| style="text-align: center; margin: 0 auto" class="wikitable"
!colspan ="3"|Β΄ Κατηγορία (10 αγώνες)|| Τέρματα
|-bgcolor="ACE1AF"
| 1. || align=left | Κεραμεικός Νέου Φαλήρου1|| 27 β. || 35-8|-
| 2. || align=left | Πανελευσινιακός 1|| 27 β. || 34-8
|-
| 3. || align=left | Άμυνα Νικαίας|| ||
|-
| 4. || align=left | Νεάπολις|| ||
|-
| 5. || align=left | Ατρόμητος Καμινίων || ||
|-
| 6. || align=left | ΑΕΚ Πειραιώς || ||
|}
1 Αγώνες κατάταξης: Κεραμεικός''' - Πανελευσινιακός: 2-1 (Ελευσίνα) και ;;; (Ποδηλατοδρόμιον).
Γ΄ κατηγορία
Στη Γ΄ Κατηγορία συμμετείχαν 5 σύλλογοι. Την επόμενη περίοδο, όλοι αγωνίστηκαν στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας 1940-41.
Αναφορές
Πηγές
Ηλεκτρονικό αρχείο εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ».
Ανδρέας Μπόμης, "Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια", Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 2000 (ISBN 978-000-4000-05-3), σ. 238-239.
Γεώργιος Πασαμήτρος, "Η ιστορία του πειραϊκού ποδοσφαίρου", εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» 22-24 Μαρτίου 1951.
Στατιστική ποδοσφαίρου.
Ε.Π.Σ. Πειραιώς
Εγχώρια ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα 1939-1940
|
634766
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Nebria%20holtzi
|
Nebria holtzi
|
Το Nebria holtzi είναι είδος σκαθαριού, το οποίο ανήκει στην υποοικογένεια Nebriinae (Νεβριίνες). Το φυτό είναι ενδημικό στο Όρος Ερύμανθος της Πελοποννήσου. Το επιστημονικό όνομα του εντόμου δημιουργήθηκε από τον Κ. Ντάνιελ το 1903.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Nebria holtzi στο Fauna Europaea
Carabidae
Πανίδα της Ελλάδας
|
181704
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CF%80%CE%B9%20%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σόπι Ηλείας
|
Το Σόπι είναι χωριό και έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας του Νομού Ηλείας και βρίσκεται 18,64 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης του Πύργου σε υψόμετρο 92 μέτρων. Διοικητικά ανήκει στην Δημοτική Ενότητα Ωλένης του Δήμου Πύργου και έχει 161 μόνιμους κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Δημογραφικά στοιχεία
Η εξέλιξη του μόνιμου πληθυσμού της έδρας της Τοπικής Κοινότητας τον 21ο αιώνα είναι η εξής:
Παραπομπές
Πηγές
Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012)
Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Σοπίου Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 09/09/2016.
Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Σοπίου Ηλείας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 09/09/2016.
Χωριά του νομού Ηλείας
Δήμος Ωλένης
Δήμος Πύργου
|
751538
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BA%20%CE%A0%CE%AC%CF%81%CF%83%CE%BF%CE%BD
|
Μάικ Πάρσον
|
Ο Μάικλ Λιν Πάρσον (αγγλικά: Michael "Mike" Lynn Parson, 17 Σεπτεμβρίου 1955), είναι Αμερικανός πολιτικός, πρώην αστυνομικός και πρώην στρατιωτικός, που υπηρετεί ως 57ος Κυβερνήτης του Μιζούρι από τον Ιούνιο του 2018. Είναι μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Προηγουμένως, υπηρέτησε ως 47ος Αντικυβερνήτης του Μιζούρι, από τον Ιανουάριο του 2017 έως τον Ιούνιο του 2018, υπό τον τότε Κυβερνήτη Έρικ Γκρέιτενς, ως Μέλος της πολιτειακής Γερουσίας του Μιζούρι για την 28η περιφέρεια από το 2011 έως το 2017, ως Μέλος της πολιτειακής Βουλής των Αντιπροσώπων του Μιζούρι από την 133η περιφέρεια από το 2005 έως το 2011, καθώς και ως Σερίφης της κομητείας Πολκ από το 1993 έως το 2004.
Ανέλαβε Κυβερνήτης του Μιζούρι το 2018, ύστερα από την παραίτηση του τότε Κυβερνήτη Γκρέιτενς. Στις Κυβερνητικές εκλογές του 2020 στο Μιζούρι, ο Πάρσον εξελέγη εκ νέου, για πλήρη θητεία, στο αξίωμα του Κυβερνήτη, κερδίζοντας τις εκλογές με ποσοστό 57,1% των ψήφων, έναντι 40,7% της Δημοκρατικής ανθυποψήφιάς του.
Υπηρέτησε ως αστυνομικός (βοηθός του Σερίφη) στις κομητείες Χίκλορι και Πολκ από το 1981 έως το 1993, και από το 1993 έως το 2004 διατέλεσε Σερίφης.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κυβερνήτες του Μιζούρι
Πολιτικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (ΗΠΑ)
Αμερικανοί πολιτικοί
Αμερικανοί αστυνομικοί
Αμερικανοί στρατιωτικοί
|
600905
|
https://el.wikipedia.org/wiki/LP%20%28%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%29
|
LP (τραγουδίστρια)
|
Η LP - Λάουρα Περγκολίτσι (Laura Pergolizzi, γενν. 18 Μαρτίου 1981) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός όπου εμφανίζεται με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο LP. Έχει κυκλοφορήσει τέσσερα άλμπουμ και ένα EP. Έχει γράψει τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες όπως Σερ, Ριάννα, Backstreet Boys, Λεόνα Λιούις και Κριστίνα Αγκιλέρα.
Βιογραφία
Ζωή και σταδιοδρομία
Η Λάουρα Περγκολίτσι είναι ιταλικής καταγωγής, οι παππούδες της είναι από τη Νάπολη και το Παλέρμο. Μετακόμισε στην πόλη της Νέας Υόρκης από το σταθμό Huntington της Νέας Υόρκης και υιοθέτησε το όνομα "LP". Ο Ντέηβιντ Λόουερυ της μπάντας Cracker είδε την LP να παίζει και της ζήτησε να συμμετάσχει στο τραγούδι "Cinderella", ένα κρυφό κομμάτι στο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο Blues του Gentleman, το 1998. Ο Λόουερυ τότε ανέλαβε την παραγωγή του πρώτου της άλμπουμ, Heart-Shaped Scar, που κυκλοφόρησε το 2001 μέσω της Koch Records.
Το δεύτερο άλμπουμ της LP, Suburban Sprawl & Alcohol, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2004 μέσω του Lightswitch Records. Στο δίσκο συνεργάστηκε με την τραγουδοποιό και μουσική παραγωγό Λίντα Πέρρυ. Ωστόσο, παρά την εκτεταμένη περιοδεία για την προώθηση της κυκλοφορίας του και τις θετικές κριτικές από τους μουσικούς κριτικούς, το άλμπουμ απέτυχε να αποκτήσει ευρεία αναγνώριση.
2006 - 2010
Το 2006, η LP εμφανίστηκε στο μουσικό συνέδριο South by Southwest και φέρεται να πυροδότησε μια διαμάχη μεταξύ σημαντικών μουσικών ετικετών, με αποτέλεσμα να υπογράψει συμβόλαιο με τον L.A. Reid στην δισκογραφική του εταιρεία Def Def Jam Music Group, η οποία ήταν μέρος της Universal Music Group. Ωστόσο, λόγω των καλλιτεχνικών διαφορών, η LP εγκατέλειψε το συμβόλαιο. Υπέγραψε με τη SoBe Entertainment το 2007. "Η αγάπη θα σας κρατήσει όλη την νύχτα", ένα από τα κομμάτια που είχε γράψει στο νησί Def Jam Music Group με τον Billy Mann, κυκλοφόρησε στα τέλη του 2007 στο άλμπουμ Backstreet Boys, Unbreakable. Η LP έγραψε και παρουσίασε το "Wasted", από τη συλλογή της Suburban Sprawl & Alcohol, το οποίο ήταν το θεματικό τραγούδι για μια τηλεοπτική εκπομπή, South Of Nowhere, στο The N, γνωστή σήμερα ως TeenNick. Ο The Hills της MTV παρουσίασε επίσης το τραγούδι της LP "Damage Is Done" στα μέσα του 2010 και κυκλοφόρησε στο iTunes.
Κατά τη διάρκεια του 2009, η LP άρχισε να γράφει τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων αρκετών τραγουδιών που κατέληξαν στο άλμπουμ της Heidi Montag, Superficial (Warner Music). Η LP συνέγραψε το single, "More Is More", καθώς και τα κομμάτια του άλμπουμ "Twisted", "Hey Boy" και "Love It or Leave It". Έγραψε και άλλα κομμάτια και με τον Montag, όπως ο συνθέτης Cathy Dennis, "Look How I Doin", "I Do This" και "Ποιο είναι εκείνο το κορίτσι". Ένα τραγούδι της LP έγραψε με τον Alexander Kronlund, "Standing Where You Left Me", κυκλοφόρησε στο ντεμπούτο άλμπουμ της UK, Pieces (Roxy / EMI / Universal) του Erik Hassle. Η LP μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Παραπομπές
Αμερικανίδες τραγουδίστριες
Αμερικανοί τραγουδοποιοί
Αμερικανοί κιθαρίστες
ΛΟΑΤ πρόσωπα από τις ΗΠΑ
Αμερικανοί ιταλικής καταγωγής
|
831458
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF%20%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%20%CE%93%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B1
|
Ντεζεντσάνο ντελ Γκάρντα
|
Το Ντεζεντσάνο ντελ Γκάρντα (ιταλικά: Desenzano del Garda) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία της Μπρέσια, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας.
Ιστορία
Τον 1ο αιώνα η περιοχή γύρω από την Λίμνη Γκάρντα έγινε αγαπημένος προορισμός για διακοπές στους κατοίκους της Βερόνας που ήταν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Στις 24 Ιουνίου 1859 τέσσερεις μεραρχίες από την Σαρδηνία έδωσαν σκληρή μάχη με τα Αυστριακά στρατεύματα. Η μάχη αυτή ήταν τμήμα τμήμα μιας μεγαλύτερης που έγινε στο Σολφερίνο όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας που είχε σαν αποτέλεσμα την Ιταλική ενοποίηση έντεκα χρόνια αργότερα.
Στον τρίτο Ιταλικό πόλεμο ανεξαρτησίας βομβαρδίστηκε από το Αυστριακό ναυτικό.
Αξιοθέατα
Το Ντεζεντσάνο ντελ Γκάρντα είναι τμήμα προϊστορικού οικισμού πασσαλόπληκτων κατοικιών που εντάθηκε στα Προϊστορικά καταλύματα των Άλπεων ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας της Μπρέσια
|
288763
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9
|
Γιγάντιο καλαμάρι
|
Το γιγάντιο καλαμάρι (γένος Architeuthis) είναι κεφαλόποδο μεγάλων διαστάσεων που ζει σε μεγάλα βάθη στους ωκεανούς. Το γένος μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη και οχτώ είδη. Υπολογίζεται ότι το μήκος των θηλυκών φτάνει μαζί με τα πλοκάμια τα 13 μέτρα και των αρσενικών τα δέκα. Μόνο το κολοσσιαίο καλαμάρι (Mesonychoteuthis hamiltoni), το οποίο μπορεί να φτάσει σε μήκος 14 μέτρων είναι μεγαλύτερο. Ο μανδύας του έχει μήκος περίπου 2 μέτρα. Παρά το μεγάλο μέγεθός του, το γιγάντιο καλαμάρι είναι από τα μεγάλα ζώα που έχουν παρατηρηθεί λιγότερο. Τις 30 Σεπτεμβρίου 2004, ερευνητές από το Εθνικό Μουσείο Επιστημών της Ιαπωνίας και της Ομοσπονδία Παρακολούθησης Φαλαινών της Ογκασαβάρα φωτογράφησαν για πρώτη φορά ένα ζωντανό γιγάντιο καλαμάρι στο φυσικό του περιβάλλον. Η ίδια ομάδα κινηματογράφησε επιτυχημένα ένα γιγάντιο καλαμάρι για πρώτη φορά τις 4 Δεκεμβρίου 2006.
Μορφολογία - ανατομία
Όπως όλα τα καλαμάρια, ένα γιγάντιο καλαμάρι έχει ένα μανδύα (κορμός), και δέκα πλοκάμια, οκτώ μικρά (βραχίονες), και δύο πλέον πλοκάμια (τα μεγαλύτερα γνωστά πλοκάμια ανάμεσα στα κεφαλόποδα). Οι βραχίονες και τα πλοκάμια του αποτελούν πολύ μεγάλο μήκος του, καθιστώντας το πολύ ελαφρύτερο από ό, τι ο κύριος θηρευτής του, η φάλαινα φυσητήρας. Επιστημονικά τεκμηριωμένα δείγματα έχουν μάζες εκατοντάδες, αντί για χιλιάδων χιλιογράμμων.
Οι εσωτερικές επιφάνειες των βραχιόνων και των πλοκαμιών φέρουν εκατοντάδες υποσφαιρικούς μυζητήρες (βεντούζες), με διάμετρο 2 με 5 εκατοστά, ο καθένας τοποθετημένος σε ένα μίσχο. Η περιφέρεια των μυζητήρων φέρει αιχμηρά, οδοντωτά λεπτά δαχτυλίδια χιτίνης. Αυτά τα μικρά δόντια και η αναρρόφηση που προκαλούν οι βεντούζες χρησιμοποιούνται ώστε το καλαμάρι να γραπώσει το θήραμά του. Κυκλικές ουλές από βεντούζες, πάνω ή κοντά στο κεφάλι των φυσητήρων που έχουν επιτεθεί γιγάντια καλαμάρια είναι κοινές. Κάθε βραχίονας ή πλοκάμι χωρίζεται σε τρεις περιοχές - τον καρπό ("carpus"), το χέρι ("manus") και τον δάκτυλο ("dactylus"). Ο καρπός φέρει πυκνές ομάδες βεντουζών, σε έξι ή επτά ακανόνιστες, εγκάρσιες σειρές. Το χέρι είναι ευρύτερο, κοντά στο άκρο του πλοκαμιού και φέρει διευρυμένες βεντούζες σε δύο σειρές. Ο δάκτυλος είναι η άκρη του πλοκαμιού. Οι βάσεις όλων των πλοκαμιών σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από το ράμφος, όπως και σε άλλα κεφαλόποδα.
Τα γιγάντια καλαμάρια έχουν μικρά πτερύγια στο πίσω μέρος των μανδυών που χρησιμοποιούνται για μετακίνηση. Όπως κι άλλα κεφαλόποδα, προωθούνται με την εκτόξευση νερού. Το νερό εισέρχεται μέσα στην κοιλότητα του μανδύα κι εν συνεχεία μετακινείται διαμέσου του σιφονιού, σε απαλούς, ρυθμικούς παλμούς. Μπορούν επίσης να κινηθούν γρήγορα επεκτείνοντας την κοιλότητα γεμίζοντάς την με νερό και στη συνέχεια οι μύες συστέλλονται και εκτοξεύουν το νερό μέσα από το σιφόνι. Τα γιγάντια καλαμάρια αναπνέουν με δύο μεγάλα βράγχια που βρίσκονται μέσα στην κοιλότητα του μανδύα. Το κυκλοφορικό σύστημά τους είναι κλειστό, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των κεφαλόποδων. Όπως κι άλλα καλαμάρια, περιέχουν σκούρο μελάνι που χρησιμοποιείται για να αποτρέψει τα αρπακτικά ζώα.
Το γιγάντιο καλαμάρι έχει εξελιγμένο νευρικό σύστημα και σύνθετο εγκέφαλο, με τους επιστήμονες να έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχει επίσης τα μεγαλύτερα μάτια από κάθε ζωντανό πλάσμα με εξαίρεση ίσως το κολοσσιαίο καλαμάρι - μέχρι τουλάχιστον 27 εκατοστά σε διάμετρο, με 9 εκατοστά κόρη (μόνο οι εξαφανισμένοι ιχθυόσαυροι είναι γνωστό ότι είχαν μεγαλύτερα μάτια ). Τα μεγάλα μάτια μπορούν να ανιχνεύσουν καλύτερα το φως (συμπεριλαμβανομενής της βιοφωταύγειας), το οποίο είναι σπάνιο σε βαθιά νερά. Τα γιγάντια καλαμάρια πιθανώς δεν μπορούν να δουν το χρώμα, αλλά πιθανότατα μπορούν να διακρίνουν μικρές διαφορές στον τόνο, το οποίο είναι σημαντικό σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, στον βαθύ ωκεανό.
Μέγεθος
Το γιγάντιο καλαμάρι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μαλάκιο και το δεύτερο μεγαλύτερο όλων των υπαρχόντων ασπόνδυλων. Μόνο το κολοσσιαίο καλαμάρι, Mesonychoteuthis hamiltoni, είναι μεγαλύτερο, το οποίο μπορεί να έχει έναν μανδύα σχεδόν διπλάσιο σε μήκος. Αρκετά εξαφανισμένα κεφαλόποδα, όπως το βαμπιρόμορφο του Κρητιδικού Tusoteuthis, το κολεοειδές του Κρητιδικού Yezoteuthis, και το ναυτιλοειδές του Ορδοβίκιου Cameroceras μπορεί να ήταν ακόμα μεγαλύτερα.
Το μέγεθος του γιγάντιου καλαμαριού, ιδιαίτερα το συνολικό μήκος, συχνά έχει υπερεκτιμηθεί. Οι αναφορές για δείγματα που ξεπερνούν σε μήκος τα 20 μέτρα είναι ευρέως διαδεδομένες, αλλά δεν έχουν τεκμηριωθεί επιστημονικά. Σύμφωνα με τον ειδικό στα γιγάντια καλαμάρια, Steve O'Shea, αυτά τα μήκη είναι πιθανό να επιτευχθούν αν συμπεριληφθεί και το μήκος των δύο μεγάλων πλοκαμιών.
Με βάση την εξέταση 130 δειγμάτων και των ραμφών τους, που βρέθηκαν μέσα σε φάλαινες φυσητήρες, οι μανδύες των γιγάντιων καλαμαριών είναι γνωστό ότι δεν υπερβαίνουν τα 2,25 μέτρα. Συμπεριλαμβάνοντας το κεφάλι και τους βραχίονες, αλλά όχι τα μακριά πλοκάμια, το μήκος πολύ σπάνια υπερβαίνει τα 5 μέτρα. Το μέγιστο συνολικό μήκος, εκτιμάται σε 13 μέτρα για τα θηλυκά και 10 μέτρα για τα αρσενικά από τα οπίσθια πτερύγια μέχρι την άκρη των δύο μακρών πλοκαμιών.
Τα γιγαντιαία καλαμάρια παρουσιάζουν σεξουαλικό διμορφισμό. Το μέγιστο βάρος υπολογίζεται σε 275 κιλά για τα θηλυκά και 150 κιλά για τα αρσενικά.
Οικολογία
Διατροφή
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα γιγάντια καλαμάρια τρέφονται με ψάρια βαθέων υδάτων και άλλα είδη καλαμαριών. Πιάνουν το θήραμά χρησιμοποιώντας τα δύο μακριά πλοκάμια, γραπώνοντάς το με τις οδοντωτές βεντούζες στα άκρα. Στη συνέχεια, θα το φέρει προς το ισχυρό ράμφος, και τεμαχίζει με τη μικρή γλώσσα με μικρά δόντια (radula) πριν φτάσει στον οισοφάγο. Πιστεύεται ότι είναι μοναχικοί κυνηγοί, καθώς μόνο μεμονωμένα γιγάντια καλαμάρια έχουν πιαστεί στα δίχτυα των ψαράδων. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των γιγάντιων καλαμαριών που αλιεύονται με τράτες στα ύδατα της Νέας Ζηλανδίας έχουν συνδεθεί με το τοπικό είδος Macruronus novaezelandiae, αυτό το είδος δεν περιλαμβάνεται στη διατροφή του γιγάντιου καλαμαριού. Αυτό σημαίνει ότι τα γιγάντια καλαμάρια και οι Macruronus novaezelandiae τρέφονται με τα ίδια τα ζώα.
Θηρευτές
Τα μόνα αρπακτικά που τρέφονται με ενήλικα καλαμάρια γίγαντες είναι οι φάλαινες φυσητήρες, αλλά και οι φάλαινες πιλότοι μπορεί να τρέφονται με αυτά επίσης. Τα ανήλικα θηρεύονται από καρχαρίες βαθέων υδάτων και άλλα ψάρια. Επειδή οι φυσητήρες είναι ειδικευμένοι στον εντοπισμό γιγάντιων καλαμαριών, οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να τους παρατηρήσουν για να μελετήσουν το καλαμάρι.
Ενδιαίτημα και κατανομή
Τα γιγάντια καλαμάρια είναι πολύ διαδεδομένα και παρατηρούνται σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου. Βρίσκονται συνήθως κοντά σε ηπειρωτικά και νησιωτικά πρανή σπτο Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, ειδικά στη Νέα Γη, τη Νορβηγία, τις βόρειες Βρετανικές Νήσους, την Ισπανία, τις Αζόρες και τη Μαδέρα και στο Νότιο Ατλαντικό γύρω από Νότια Αφρική, στο Βόρειο Ειρηνικό γύρω από την Ιαπωνία, και στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό γύρω από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Τα δείγματα είναι σπάνια στα τροπικά και πολικά γεωγραφικά πλάτη.
Η κατακόρυφη κατανομή του γιγάντιου καλαμαριού δεν είναι εντελώς γνωστά, αλλά τα δεδομένα από δείγματα που αλιεύθηκαν με τράτες και η καταδυτική συμπεριφορά των φυσητήρων δείχνουν ότι απαντόνται σε ένα ευρή φάσμα βαθών, ενδεχομένως από 300 μέχρι 1000 μέτρα.
Παραπομπές
Κεφαλόποδα
|
224340
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%86%CF%83%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD%3A%20%CE%95%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%8C%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20VI%20-%20%CE%97%20%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A4%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B9
|
Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο VI - Η Επιστροφή των Τζεντάι
|
Η Επιστροφή των Τζεντάι (γνωστό και ως Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο VI - Η Επιστροφή των Τζεντάι) (πρωτότυπος τίτλος: The Return of the Jedi, γνωστό και ως Star Wars Episode VI: Return of the Jedi) είναι μία αμερικανική ταινία επιστημονικής φαντασίας, του 1983 σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Μάρκαντ και σε σενάριο των Τζορτζ Λούκας και Λόρενς Κάσνταν. Είναι η τρίτη ταινία της σειράς Ο Πόλεμος των Άστρων ενώ χρονολογικά, ως προς την υπόθεση, είναι η έκτη.
Η σκηνοθεσία έγινε από τον Ρίτσαρντ Μάρκαντ και το σενάριο γράφτηκε από τον Τζορτζ Λούκας και τον Λόρενς Κάσνταν, με τον Λούκας να εκτελεί χρέη παραγωγού. Είναι η πρώτη ταινία που χρησιμοποιεί τεχνολογία THX. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται περίπου ένα χρόνο μετά τα γεγονότα στο Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται. Η σατανική Γαλαξιακή Αυτοκρατορία, με διαταγές του ανελέητου Αυτοκράτορα, κατασκευάζει ένα δεύτερο Άστρο του Θανάτου με στόχο να τσακίσει την επανάσταση. Από τη στιγμή που ο Αυτοκράτορας σκοπεύει να επιβλέψει προσωπικά τα τελευταία στάδια της κατασκευής, ο στόλος των επαναστατών εξαπολύει μια ολοκληρωτική επίθεση στο Άστρο του Θανάτου με σκοπό να το καταστρέψει και να σκοτώσει τον Πάλπατιν, τον εγκέφαλο του καθεστώτος. Μέσα σ' όλα αυτά, ο Λουκ Σκαϊγουώκερ, ένας από τους ηγέτες της επανάστασης και Ιππότης Τζεντάι, αγωνίζεται για να στρέψει πίσω τον Νταρθ Βέιντερ, που είναι ο πατέρας του, από τη Σκοτεινή Πλευρά της Δύναμης.
Ο Ντέβιντ Λιντς και ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ θεωρούνταν πιθανοί υποψήφιοι να σκηνοθετήσουν το πρότζεκτ πριν να υπογράψει σαν σκηνοθέτης ο Μάρκαντ. Η ομάδα παραγωγής βασίστηκε στις ιδέες του Λούκας κατά τον σχεδιασμό. Ενώ γραφόταν το σενάριο, ο Λούκας, ο Κάσνταν, ο Μάρκαντ και ο παραγωγός Χάουαρντ Καζάντζιαν ξόδεψαν δύο εβδομάδες συζητώντας ιδέες για την υπόθεση. Το πρόγραμμα του Καζάντζιαν έσπρωξε το γύρισμα δύο εβδομάδες νωρίτερα για να επιτρέψουν στην Industrial Light & Magic να δουλέψει τα εφέ της ταινίας στην επεξεργασία. Τα γυρίσματα έγιναν στην Αγγλία, στην Καλιφόρνια και στην Αριζόνα από τον Ιανουάριο ως τον Μάρτιο του 1982. Μεγάλη μυστικότητα χαρακτήριζε την παραγωγή και στη ταινία δόθηκε ο κωδικός τίτλος Blue Harvest ώστε να μη διαρρεύσει το σενάριο.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 25 Μαΐου 1983, αποσπώντας κυρίως θετικές κριτικές, με την παρατήρηση όμως πως το αποτέλεσμα ήταν ελαφρώς κατώτερο των δύο προηγούμενων ταινιών. Η ταινία κέρδισε $475 εκατομμύρια παγκόσμια. Στα επόμενα είκοσι χρόνια ακολούθησαν πολλές επανακυκλοφορίες σε βίντεο και κινηματογράφους με ορισμένες αλλαγές. Ο Πόλεμος των Άστρων συνεχίστηκε με το Επεισόδιο I: Η Αόρατη Απειλή ως μέρος της prequel τριλογίας. Ένα sequel, το Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει, κυκλοφόρησε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
Πλοκή
Ο Νταρθ Βέιντερ καταφθάνει σ' έναν ανολοκλήρωτο σταθμό μάχης, που αποκαλύπτεται πως είναι ένα νέο, δυνατότερο Άστρο του Θανάτου, για ν' αναγγείλει στο πλήρωμα του να επισπεύσουν την ολοκλήρωση του, γιατί θα έρθει ο Αυτοκράτορας να το επιβλέψει προσωπικά. Ο Λουκ Σκαϊγουώκερ βάζει σ' εφαρμογή το σχέδιο του για να σώσουν τον Χαν Σόλο από το μαφιόζο Τζάμπα Χατ με τη βοήθεια της Πριγκίπισσας Λέια, του Λάντο Καλρίσιαν, του Τσουμπάκα, του C-3PO και του R2-D2. Η Λέια μεταμφιέζεται σε κυνηγό επικηρυγμένων και απελευθερώνει τον Χαν από τον ανθρακίτη, αλλά την ανακαλύπτουν και την κάνουν σκλάβα του Τζάμπα. Ο Λουκ φτάνει σύντομα και αφήνει να τον πιάσουν. Τον ρίχνουν σε ένα λάκκο με το τέρας Ράνκορ, αλλά αυτός το σκοτώνει. Έτσι ο Τζάμπα τον καταδικάζει μαζί με τον Χαν και τον Τσουμπάκα να φαγωθούν από το τέρας Σάρλακ μέσα στην έρημο. Όμως ο Λουκ χρησιμοποιώντας τη Δύναμη, ελευθερώνεται από τα δεσμά του και ξεκινά μια μεγάλη συμπλοκή, στην οποία η Λέια πνίγει με την αλυσίδα που ήταν δεμένη τον Τζάμπα, ο Χαν κλοτσά τον Μπόμπα Φεττ προς το στόμα του Σάρλακ και ο Λουκ καταστρέφει το σκάφος του Τζάμπα.
Ενώ ο Χαν και η Λέια κατευθύνονται στο στόλο των επαναστατών, ο Λουκ τηρώντας την υπόσχεσή του επιστρέφει στον πλανήτη Ντάγκομπα, για να βρει όμως τον Γιόντα ετοιμοθάνατο. Ο Γιόντα λέει στον Λουκ πως δε χρειάζεται άλλη εκπαίδευση, αλλά για να γίνει πραγματικός Τζεντάι πρέπει ν' αντιμετωπίσει για δεύτερη φορά τον Νταρθ Βέιντερ. Στις τελευταίες του στιγμές, ο Γιόντα επιβεβαιώνει πως ο Νταρθ Βέιντερ είναι πραγματικά ο πατέρας του Λουκ και λέει στο νεαρό πως υπάρχει "ακόμα ένας Σκαϊγουώκερ". Στη συνέχεια εμφανίζεται το φάντασμα του Όμπι-Ουάν Κενόμπι, που του αποκαλύπτει πως ο "άλλος Σκαϊγουώκερ" είναι η δίδυμη αδελφή του Λουκ, και ο Λουκ με το ένστικτο του ανακαλύπτει πως είναι η Λέια. Ο Όμπι-Ουάν λέει στο νεαρό Τζεντάι πως, παρά τους δισταγμούς του να μονομαχήσει και πάλι με τον πατέρα του, το πεπρωμένο του είναι ν' αντιμετωπίσει ξανά τον Νταρθ Βέιντερ.
Ο Αυτοκράτορας φτάνει στο Άστρο του Θανάτου, όπου ο Βέιντερ του ανακοινώνει πως ο σταθμός μάχης είναι έτοιμος. Ακολούθως ο Αυτοκράτορας λέει στον Βέιντερ πως ο Λουκ δυνάμωσε, πως μόνο οι δύο τους μαζί θα καταφέρουν να τον στρέψουν στη σκοτεινή πλευρά της Δύναμης και πως ο ίδιος ο Λουκ θα έρθει να τον βρει. Η Επαναστατική Συμμαχία μαθαίνει για την ύπαρξη του νέου Άστρου του Θανάτου και σχεδιάζει να το καταστρέψει, πριν ολοκληρωθεί η κατασκευή του και γίνει πλήρως λειτουργικό. Ο Χαν ηγείται μιας ομάδας κρούσης για να καταστρέψει την γεννήτρια της ασπίδας του σταθμού μάχης που βρίσκεται στο δασωμένο φεγγάρι του Έντορ, επιτρέποντας σε μια μοίρα αστρομαχητικών να μπουν στην ατέλειωτη κατασκευή και να καταστρέψουν το σταθμό μάχης από μέσα. Η ομάδα κρούσης μαζί με τον Λουκ, ταξιδεύουν στον Έντορ με μια κλεμμένη αυτοκρατορική άκατο. Ο Βέιντερ αισθάνεται την παρουσία του Λουκ στην άκατο, αλλά τους αφήνει να περάσουν έτσι ώστε να πέσουν στην ενέδρα από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις που τους περιμένουν στον Έντορ. Νιώθοντας την παρουσία του Βέιντερ, ο Λουκ φοβάται πως βάζει σε κίνδυνο την αποστολή.
Στον Έντορ, ο Λουκ και οι σύντροφοι του βρίσκουν μια φυλή πρωτόγονων, τους Ίγουοκς, και συνεργάζονται μαζί τους. Αργότερα, ο Λουκ αποκαλύπτει στη Λέια πως είναι δίδυμοι, πως ο Βέιντερ είναι ο πατέρας τους και πως πρέπει να φύγει για να τον βρει, γιατί πιστεύει ότι ακόμα υπάρχει το καλό μέσα του. Έτσι παραδίδεται στα αυτοκρατορικά στρατεύματα, για να τον πάνε στον Βέιντερ. Εκεί προσπαθεί χωρίς επιτυχία να πείσει τον πατέρα του να επιστρέψει από τη σκοτεινή πλευρά της Δύναμης και ο Βέιντερ μεταφέρει το γιο του στο Άστρο του Θανάτου, για να συναντήσει τον Αυτοκράτορα.
Ο Λουκ μαθαίνει από τον Αυτοκράτορα πως το Άστρο του Θανάτου είναι πλήρως λειτουργικό και πως άφησε τους επαναστάτες να μάθουν για την ύπαρξη του νέου σταθμού μάχης ώστε να πέσουν σε παγίδα. Στον Έντορ, οι επαναστάτες συλλαμβάνονται από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις, αλλά οι Ίγουοκς επιτίθενται αιφνιδιαστικά με αποτέλεσμα να επικρατήσει χάος. Την ίδια στιγμή, ο Λάντο ηγείται του στόλου των επαναστατών από το Μιλένιουμ Φάλκον, αλλά οι επαναστάτες ανακαλύπτουν πως η ασπίδα του σταθμού της μάχης λειτουργεί πλήρως και ο αυτοκρατορικός στόλος τους περιμένει. Ο Αυτοκράτορας δελεάζει τον Λουκ να ενδώσει στην οργή του και στραφεί εναντίον του, ώστε να προσχωρήσει στη σκοτεινή πλευρά. Ο Λουκ αρχικά αντιστέκεται, αλλά τελικά ενδίδει και προσπαθεί να σκοτώσει τον Αυτοκράτορα, όμως μπαίνει στη μέση ο Βέιντερ, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μονομαχία πατέρα και γιου. Ο Λουκ προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει τον πατέρα του ν' απαρνηθεί τη σκοτεινή πλευρά, όμως ο Βέιντερ, διαβάζοντας τη σκέψη του γιου του, ανακαλύπτει πως έχει και δεύτερο παιδί. Θέλοντας να χρησιμοποιήσει αυτήν την ανακάλυψη υπέρ του, απειλεί τον Λουκ πως αν δε στραφεί εκείνος στη σκοτεινή πλευρά, θα στρέψει τη Λέια. Εξοργισμένος ο Λουκ επιτίθεται στον Βέιντερ και τον κατατροπώνει, κόβοντάς του το δεξί χέρι. Εκείνη τη στιγμή επεμβαίνει ο Αυτοκράτορας, προτρέποντας τον Λουκ να σκοτώσει τον Βέιντερ και να πάρει τη θέση του στο πλευρό του. Ο Λουκ, όμως, βλέποντας πως το κομμένο δεξί χέρι του Βέιντερ είναι μηχανικό σαν το δικό του, αντιλαμβάνεται πως είναι κοντά στο ν' ακολουθήσει την τραγική μοίρα του πατέρα του και αρνείται να στραφεί στη σκοτεινή πλευρά της Δύναμης, λέγοντας στον Αυτοκράτορα πως είναι Τζεντάι "όπως ο πατέρας του πριν από αυτόν". Τότε με άγρια μανία ο Αυτοκράτορας επιτίθεται στον Λουκ, με κεραυνούς που δημιουργεί μέσω της Δύναμης, με σκοπό να τον σκοτώσει. Εκείνη τη στιγμή ο Νταρθ Βέιντερ, μην αντέχοντας να βλέπει το γιο του να υποφέρει και να κινδυνεύει να πεθάνει, σπάζει από πάνω του τα δεσμά της σκοτεινής πλευράς και επιτίθεται στον Αυτοκράτορα, πετώντας τον στο φρεάτιο του αντιδραστήρα, μια πράξη όμως που καταστρέφει το σύστημα υποστήριξης της ζωής του και τον καταδικάζει σε θάνατο. Στις τελευταίες του στιγμές, ο Άνακιν Σκαϊγουώκερ, εξιλεωμένος από τις αμαρτίες του, ζητά από τον Λουκ να του βγάλει την μάσκα, ώστε να κοιτάξει για μια έστω φορά το γιο του με τα δικά του μάτια. Αφού ομολογεί πως τελικά ο Λουκ είχε δίκιο, όταν έλεγε πως υπήρχε ακόμα το καλό μέσα του, πεθαίνει λυτρωμένος στα χέρια του γιου του.
Με τον Αυτοκράτορα νεκρό και τη Δύναμη να βρίσκεται υπέρ των επαναστατών, στον Έντορ η ομάδα κρούσης με τη βοήθεια των Ίγουοκς, ανατινάζει τη γεννήτρια της ασπίδας, επιτρέποντας στο στόλο των επαναστατών να εξαπολύσει μια τελική επίθεση στο Άστρο του Θανάτου και να καταστρέψει τον αντιδραστήρα του σταθμού μάχης. Μετά το τέλος της μάχης, ο Χαν λέει στη Λέια πως ξέρει ότι εκείνη αγαπάει τον Λουκ και προσφέρεται να αποτραβηχτεί. Εκείνη του αποκαλύπτει πως ο Λουκ είναι ο αδελφός της και φιλά τον Χαν. Το ίδιο σούρουπο, ο Λουκ κηδεύει τον πατέρα του, αποτεφρώνοντάς τον μαζί με την πανοπλία του. Την ώρα που οι Επαναστάτες γιορτάζουν την πτώση της Αυτοκρατορίας, ο Λουκ αγκαλιασμένος με την αδελφή του Λέια, βλέπει τα φαντάσματα του Όμπι-Ουάν Κενόμπι, του Γιόντα και του Άνακιν Σκαϊγουώκερ να τον παρακολουθούν.
Διανομή
Μαρκ Χάμιλ ως ο Λουκ Σκαϊγουώκερ
Κάρι Φίσερ ως η Λέια Οργκάνα
Χάρισον Φορντ ως ο Χαν Σόλο
Πίτερ Μέιχιου ως ο Τσουμπάκα
Μπίλλι Ντι Γουίλιαμς ως ο Λάντο Καλρίσιαν
Άλεκ Γκίνες ως ο Όμπι-Ουάν Κενόμπι
Ντέιβιντ Πράουζ ως η σωματική μορφή του Νταρθ Βέιντερ
Τζέιμς Ερλ Τζόουνς ως η φωνή του Νταρθ Βέιντερ
Σεμπάστιαν Σο ως ο Άνακιν Σκαϊγουώκερ
Χέιντεν Κρίστενσεν ως το φάντασμα του Άνακιν Σκαϊγουώκερ το 2004
Φρανκ Οζ ως ο Γιόντα
Άντονι Ντάνιελς ως ο C-3PO
Κέννι Μπέικερ ως ο R2-D2
Ίαν ΜακΝτάιαρμιντ ως ο Αυτοκράτορας
Τζέρεμι Μπούλοκ ως ο Μπόμπα Φεττ
Ο Σεμπάστιαν Σο υποδύεται τον Άνακιν Σκαϊγουώκερ, καθώς και το φάντασμά του, το 1983. Στην επανέκδοση του 2004 το φάντασμα του Άνακιν Σκαϊγουώκερ υποδύεται ο Χέιντεν Κρίστενσεν.
Βραβεία και Υποψηφιότητες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
StarWars.com - Επίσημη ιστοσελίδα
Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 6 - Η Επιστροφή των Τζεντάι στο IMDb
Η Επιστροφή των Τζεντάι στο cine.gr
Wookieepedia
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες παραγωγής 20th Century Fox
Ταινίες του 1983
Αμερικανικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας
Αμερικανικές ταινίες δράσης - επιστημονικής φαντασίας
Επικές ταινίες
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας (ταινίες)
Διαστημική περιπέτεια (ταινίες)
Ταινίες διαστημικής όπερας
Ταινίες με μουσική σύνθεση Τζον Γουίλιαμς
Ταινίες που κέρδισαν το Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ
Ταινίες παραγωγής Lucasfilm
Ταινίες συσχετιζόμενες με ορφανά
Ταινίες γυρισμένες στην Αγγλία
Ταινίες γυρισμένες στην Αριζόνα
Ταινίες γυρισμένες στην Καλιφόρνια
Ταινίες Star Wars Skywalker Saga
|
840795
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B9%20%CE%99%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Πλατάνι Ικαρίας
|
Το Πλατάνι είναι πολύ μικρός συνοικισμός στο Στελί του Δήμου Ικαρίας που απογράφεται ξεχωριστά από το 2011 και ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή της Μεσσαριάς (δηλ. στο μέσον του νησιού). Αναφερόταν επίσημα και μετά την Ένωση της Ικαρίας με την Ελλάδα, το 1918 στο ΦΕΚ 204Α - 21/09/1918 αλλά το 1940 καταργήθηκε. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» μαζί με την Ακαμάτρα, τη Δάφνη, τα Κοσοίκια, το Πετροπούλι, την Πλαγιά και το Στελί αποτελούν την Κοινότητα Δάφνης που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ραχών του Δήμου Ικαρίας ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφησαν 10 κάτοικοι.
Παραπομπές
Δήμος Ικαρίας
|
476123
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B7%CF%82
|
Γεωργίτσης
|
Το ελληνικό επώνυμο Γεωργίτσης μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο από τα παρακάτω πρόσωπα:
Αλέξανδρος Γεωργίτσης (1853-1914), δημοσιογράφος
Ιάκωβος Γεωργίτσης (17ος αι.), λόγιος κληρικός
Κωνσταντίνος Γεωργίτσης (θάν. 1825), αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821
Νέστωρ Γεωργίτσης, δημοσιογράφος και νομικός, αδελφός του Αλεξάνδρου
Νικόλαος Γεωργίτσης, αγωνιστής στην Επανάσταση του 1821, γιος του Κωνσταντίνου
Πλάτων Γεωργίτσης, σκοποβόλος (Ολυμπιακοί Αγώνες 1960)
Φαίδων Γεωργίτσης (γενν. 1939), ηθοποιός
Δείτε επίσης
Γεωργίτσα
Γεωργίτσι Λακωνίας
|
301440
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BB
|
Σάμερχιλ
|
Το Σάμερχιλ είναι ανεξάρτητο Βρετανικό ολοήμερο και ημερήσιο σχολείο. Ιδρύθηκε το 1921 από τον Αλεξάντερ Σάδερλαντ Νηλ με βασικό ιδεολογικό άξονα την πεποίθηση ότι το σχολείο πρέπει να προσαρμόζεται ώστε να ταιριάζει στο παιδί και όχι το αντίστροφο. Είναι μια δημοκρατικά διοικούμενη κοινότητα. Το σχολείο διοικείται μέσω των σχολικών συνελεύσεων, στις οποίες μπορούν να συμμετάσχουν όλοι, προσωπικό και μαθητές, και όπου όλοι έχουν δικαίωμα ισότιμης ψήφου. Αυτές οι συνελεύσεις λειτουργούν και ως νομοθετικό και ως δικαστικό σώμα. Τα μέλη της κοινότητας είναι ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν, αρκεί οι ενέργειές τους να μην προκαλούν κακό στους άλλους σύμφωνα με την αρχή του Νηλ: «Ελευθερία, όχι ελεύθερη άδεια να κάνεις ό,τι θέλεις» (στο πρωτότυπο: "Freedom not License") και να τηρούν τους συναποφασισμένους κανόνες του σχολείου που οφείλουν να υπακούν σε αυτή την αρχή. Η αρχή αυτή επεκτείνεται και στην ελευθερία των μαθητών να επιλέγουν ποια μαθήματα, έως και κανένα, θα παρακολουθήσουν.
Ιστορία
Το Σάμερχιλ ιδρύθηκε το 1921 στο Χέλεραου κοντά στη Δρέσδη της Γερμανίας από τον Νηλ στα πλαίσια του «Νέου Σχολείου». Όμως, ο Νηλ ήταν δυσαρεστημένος από το ήθος του Νέου Σχολείου και έτσι μετακινήθηκε στο Ζόνταγκμπεργκ της Αυστρίας. Εξ αιτίας της εχθρότητας του τοπικού πληθυσμού, μετακινήθηκε ξανά το 1923 στο Λάιμ Ρέτζις της Αγγλίας. Το κτίσμα στο Λάιμ Ρέτζις λεγόταν Σάμερχιλ, και από εκεί πήρε και το όνομά του το σχολείο. Το 1927 μετακινήθηκε στην τωρινή του τοποθεσία, στο Σάφολκ του Λέιστον στην Αγγλία. Αναγκάστηκε να μετακινηθεί ξανά κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, προσωρινά αυτή τη φορά, στο Φέστινιογκ της Ουαλίας, προκειμένου η τοποθεσία να χρησιμοποιηθεί ως στρατόπεδο εκπαίδευσης του Βρετανικού Στρατού.
Ύστερα από τον θάνατο του Νηλ το σχολείο ανέλαβε η γυναίκα του Ένα, έως το 1985.
Σήμερα λειτουργεί ως ολοήμερο (οικοτροφείο) και ως ημερήσιο σχολείο που καλύπτει και τις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Επικεφαλής του είναι τώρα η κόρη του Νηλ, Ζόι (Ζωή) Νηλ Ρέντχεντ.
Παρόλο που η ίδρυση του μπορεί βάσιμα να προσδιοριστεί σε διαφορετικές ημερομηνίες, το ίδιο το σχολείο σημειώνει το 1921 ως τη χρονιά της ίδρυσής του.
Φιλοσοφία
Το Σάμερχιλ χαρακτηρίζεται από την φιλοσοφική του θέση ότι τα παιδιά μαθαίνουν και αναπτύσσονται καλύτερα ελεύθερα από καταναγκασμούς. Όλα τα μαθήματα είναι προαιρετικά και οι μαθητές είναι ελεύθεροι να επιλέξουν πώς θα αξιοποιήσουν τον χρόνο τους. Ο Νηλ ίδρυσε το Σάμερχιλ με την πεποίθηση ότι «το παιδί πρέπει να είναι ελεύθερο να ζήσει τη δική του ζωή, όχι τη ζωή που οι αγχωμένοι του γονείς πιστεύουν ότι πρέπει να ζήσει, ούτε μια ζωή σύμφωνη με τους σκοπούς ενός εκπαιδευτικού που νομίζει ότι ξέρει καλύτερα»."
Εκτός από το να αναλαμβάνουν τον έλεγχο του χρόνου τους, οι μαθητές μπορούν να συμμετάσχουν στην αυτοδιοικούμενη κοινότητα του σχολείου. Οι σχολικές συνελεύσεις λαμβάνουν χώρα τρεις φορές την εβδομάδα και σε αυτές οι μαθητές και τα μέλη του προσωπικού έχουν ισότιμο λόγο στις αποφάσεις που αφορούν την καθημερινή τους ζωή στο σχολείο, συζητώντας ζητήματα και δημιουργώντας ή αλλάζοντας τους νόμους του σχολείου. Οι κανόνες που θεσμοθετούνται σε αυτές τις συνελεύσεις καλύπτουν μεγάλο εύρος θεμάτων, από το ποια ώρα πρέπει οι μαθητές να πηγαίνουν στα κρεβάτια τους και να κάνουν νυκτερινή ησυχία, έως το αν θα επιτρέπεται ο γυμνισμός στον χώρο της πισίνας και μέσα στην τάξη. Οι συνελεύσεις αποτελούν επίσης ευκαιρία για την κοινότητα να ψηφίσει πάνω στο πώς πρέπει να αντιμετωπισθεί μια μη επιλυμένη διένεξη, όπως π.χ. η τιμωρία για κάποια κλοπή (συνήθως η τιμωρία συνίσταται στο να επιστραφεί ό,τι εκλάπη).
Στη διαδικασία δημιουργίας νόμων και επιβολής κυρώσεων, το σχολείο εφαρμόζει σε γενικές γραμμές το απόφθεγμα του Νηλ «Ελευθερία, όχι ελεύθερη άδεια» (ένα από τα βιβλία του τιτλοφορείται έτσι), που σημαίνει την αρχή του να κάνεις όπως νομίζεις, αρκεί να μην προκαλείς κακό στους άλλους. Ως εκ τούτου, εντός του σχολείου, έχεις μεν την ελευθερία να βρίζεις όσο σου αρέσει, αλλά όχι την ελεύθερη άδεια να απευθύνεις σε κάποιον μια προσβλητική βρισιά.
Σε αυτές τις κεντρικές αξίες, δηλαδή τη δημοκρατία, την κοινωνική ισότητα και την ελευθερία βασίζει τη λειτουργία του το σχολείο Σάμερχιλ.
Επίλυση Συγκρούσεων
Υπάρχουν δυο βασικές μέθοδοι επίλυσης συγκρούσεων στο Σάμερχιλ: οι διαμεσολαβητές και το ανώτερο όργανο, η δικαστική συνέλευση του σχολείου.
Διαμεσολαβητές
Κατ' αρχήν, ο θιγόμενος (ή οι θιγόμενοι) απευθύνεται σε έναν διαμεσολαβητή για να βοηθήσει στην επίλυση της διαμάχης. Οι διαμεσολαβητές είναι μια εκλεγμένη επιτροπή παλαιών μελών της κοινότητας, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι να παρεμβαίνουν στις διενέξεις. Το ένα μέρος πρέπει να αναζητήσει έναν διαμεσολαβητή και να αιτηθεί μια «Υπόθεση Διαμεσολαβητή». Τις περισσότερες φορές το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο διαμεσολαβητής είναι να προειδοποιήσει κάποιον να πάψει να προκαλεί μπελάδες. Μερικές φορές, αν η διένεξη είναι πιο περίπλοκη, ο διαμεσολαβητής πρέπει να μεσολαβήσει. Αν η διένεξη δεν μπορεί να επιλυθεί επιτόπου, ή αν οι προειδοποιήσεις του διαμεσολαβητή αγνοούνται, τότε η υπόθεση μπορεί πλέον να τεθεί ενώπιον της σχολικής συνέλευσης.
Σε ειδικές περιπτώσεις η συνέλευση ορίζει στον θιγόμενο τον δικό του «ειδικό διαμεσολαβητή», έναν διαμεσολαβητή που ασχολείται με υποθέσεις μόνον ενός ατόμου. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν ένα συγκεκριμένο παιδί υπόκειται συστηματικά σε εκφοβισμό, ή έχει προβλήματα γλωσσικής επικοινωνίας (σε αυτήν την περίπτωση κάποιος που είναι δίγλωσσος, στα Αγγλικά και την γλώσσα του εν λόγω παιδιού, επιλέγεται να παίξει το ρόλο του διαμεσολαβητή).
Το δικαστήριο
Το δικαστήριο είναι η σχολική συνέλευση που ασχολείται με άτομα που παραβιάζουν τους κανονισμούς του σχολείου. Μερικές φορές πραγματοποιείται ξεχωριστή συνέλευση για το δικαστήριο, και άλλες η νομοθετική και η δικαστική συνέλευση συνδυάζονται στην ίδια. Αυτό αποφασίζεται από την ίδια τη συνέλευση.
Η εκδικαζόμενη «υπόθεση» αποτελείται από ένα πρόσωπο που εγκαλεί ένα άλλο, ή μια ομάδα προσώπων. Το πρόσωπο που εγείρει την υπόθεση παραθέτει το πρόβλημα, ο πρόεδρος ρωτάει τους κατηγορούμενους αν το έκαναν, και αν εκείνοι έχουν κάτι να πουν, καλεί και για τυχόν μάρτυρες. Αν ο κατηγορούμενος παραδεχθεί την παρανομία, ή υπάρχουν πειστικές καταθέσεις μαρτύρων, τότε ο πρόεδρος καλεί για προτάσεις. Αλλιώς, το βήμα ανοίγεται για συζήτηση.
Αν δεν υπάρχουν ξεκάθαρα στοιχεία για το ποιος είναι ένοχος (για παράδειγμα, στην περίπτωση μιας κλοπής χωρίς μάρτυρες), ορίζεται μια «επιτροπή διερεύνησης». Στην επιτροπή διερεύνησης δίνεται η εξουσία να ερευνήσει δωμάτια και αποθηκευτικούς χώρους άλλων, όπως και να υποβάλλει κόσμο σε ερωτήσεις. Η επιτροπή επαναφέρει την υπόθεση στην επόμενη συνέλευση αν έχει καταφέρει να αποκτήσει νέα στοιχεία. Σε μια κοινότητα τόσο μικρή όσο το Σάμερχιλ, λίγα γεγονότα περνούν εντελώς απαρατήρητα, και τα ζητήματα συνήθως επιλύονται γρήγορα.
Μόλις βεβαιωθεί ότι ένα πρόσωπο έχει παραβεί τους κανόνες, τότε η συνέλευση πρέπει να προτείνει και να ψηφίσει την έγκριση μιας ποινής. Για τους περισσότερους κανονισμούς του σχολείου υπάρχει μια «στάνταρ ποινή» που επισείει η παραβίασή τους, αντίστοιχα κατά κάποιον τρόπο με τις κατευθυντήριες γραμμές ενός δικαστή για τις ποινές που επιβάλλει, όμως μπορεί να προταθεί και διαφορετική ποινή. Οι ποινές μπορούν να περιλαμβάνουν από μια «ισχυρή προειδοποίηση» προερχόμενη από τον πρόεδρο, έως χρηματικό πρόστιμο, απώλεια προνομίων (για παράδειγμα απαγόρευση εξόδου από το σχολείο ή να είσαι ο τελευταίος στην ουρά για το γεύμα) ή και «ποινή εργασίας», όπως το μάζεμα σκουπιδιών για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ή κάποια άλλη εργασία προς όφελος της κοινότητας. Στην περίπτωση της κλοπής, συνήθως θεωρείται αρκετό να επιστρέψει ο κλέφτης ό,τι εκλάπη. Παρόλα αυτά υπάρχουν και κάποιες σπάνιες περιπτώσεις όπου το αντικείμενο της κλοπής δεν βρίσκεται πλέον υπό την κατοχή του κλέφτη. Σε αυτές επιβάλλεται στον κλέφτη μια από τις δυο πιο σοβαρές ποινές και υποβάλλεται σε ερωτήσεις σχετικά με τον αποδέκτη του αντικειμένου.
Εκπαιδευτική δομή
Παρόλο που τον Νηλ απασχολούσε περισσότερο η κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών παρά η ακαδημαϊκή, το Σάμερχιλ παρουσιάζει κάποιες σημαντικές διαφορές στην προσέγγισή του στην διδασκαλία. Δεν υπάρχει η έννοια της «χρονιάς» ή της «τάξης» στο Σάμερχιλ. Αντί αυτών, τα παιδιά τοποθετούνται ανάλογα με την ικανότητά τους σε κάθε δεδομένο μάθημα. Δεν είναι ασυνήθιστο για μια τάξη ενός μαθήματος να έχει μαθητές σε μεγάλο εύρος ηλικιών, ή για μαθητές στην ηλικία των 13 ή των 14 να παίρνουν μέρος στις βρετανικές εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Αυτή η δομή αντικατοπτρίζει την πεποίθηση ότι τα παιδιά πρέπει να προχωρούν με τον δικό τους ρυθμό, αντί να υποχρεούνται να καλύπτουν ένα επίπεδο σε κάποια ορισμένη ηλικία.
Υπάρχουν επίσης δυο αίθουσες διδασκαλίας που λειτουργούν με ελεύθερο πρόγραμμα όλη την ημέρα, το εργαστήριο και η αίθουσα καλλιτεχνικών. Οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει σε αυτές και, υπό επίβλεψη, να φτιάξει λίγο πολύ οτιδήποτε. Τα παιδιά συνήθως παίζουν με ξύλινα παιχνίδια (συνήθως σπαθιά ή όπλα) που έχουν κατασκευάσει μόνα τους, και μεγάλο μέρος των επίπλων και της διακόσμησης του σχολείου έχει επίσης κατασκευαστεί από μαθητές.
Οικήματα ενδιαίτησης και φροντίδα των παιδιών
Τα παιδιά στο Σάμερχιλ τοποθετούνται σε μια από πέντε ομάδες που αντιστοιχούν στα κτίρια στα οποία διαμένουν. Η τοποθέτηση γενικά αποφασίζεται στην αρχή της σχολικής περιόδου από τον Διευθυντή, θεωρητικά βάσει ηλικίας. Στην πράξη, μπορεί να δοθεί προτεραιότητα σε ένα νεότερο παιδί αν περιμένει πολύ καιρό για μια θέση, ή αν έχει πολλούς φίλους σε ανώτερη ηλικιακή ομάδα, ή αν επιδεικνύει χαρακτηριστικά ωριμότητας ανώτερης ηλικιακής ομάδας.
Κάποιοι σχολικοί κανόνες αφορούν συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, για παράδειγμα, κανείς άλλος δεν μπορεί να καβαλήσει ποδήλατα που ανήκουν σε παιδιά του οικήματος Σαν εκτός από παιδιά αυτού του οικήματος, και μόνο παιδιά των οικημάτων Σακ και Κάριατζες επιτρέπεται να ανάβουν υπαίθριες φωτιές. Οι κανόνες που αφορούν την ώρα που τα παιδιά πρέπει να βρίσκονται στα κρεβάτια τους επίσης καθορίζονται βάσει ηλικιακής ομάδας.
Τα υπνοδωμάτια γενικά φιλοξενούν τέσσερα ή πέντε παιδιά.
Οικιακοί κηδεμόνες
Καθένα από τα οικήματα (εκτός από το Κάριατζες, βλέπε παρακάτω) διαθέτει έναν «οικιακό κηδεμόνα»: ένα μέλος του προσωπικού του οποίου καθήκον είναι η γονική φροντίδα. Τα καθήκοντα ενός οικιακού κηδεμόνα περιλαμβάνουν το πλύσιμο των ρούχων των παιδιών υπ' ευθύνη τους, την φροντίδα μικροτραυματισμών και ασθενειών, την συνοδεία στο ιατρείο ή το νοσοκομείο σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, και την γενική συναισθηματική υποστήριξη. Ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα, μπορεί επίσης να διηγούνται στα παιδιά ιστορίες πριν τον ύπνο, να τους φυλάνε τα πράγματα αξίας τους, να τα συνοδεύουν στην πόλη για να χαλάσουν το χαρτζιλίκι τους ή να μιλούν εκ μέρους τους στις συνελεύσεις.
Σαν
Ηλικίες από 6 έως 8 (κατά προσέγγιση).
Το οίκημα Σαν είναι ένα βοηθητικό κτίσμα, κοντά στις βασικές αίθουσες διδασκαλίας. Το όνομά του προέκυψε από το ότι αρχικά είχε χτιστεί ως σανατόριο. Όταν έγινε εμφανές ότι δεν υπήρχε ικανή ζήτηση για τη λειτουργία ξεχωριστού σανατορίου, δόθηκε για την ενδιαίτηση των μικρότερων παιδιών και του σχολικού κηδεμόνα τους. Για μια περίοδο, τα παιδιά του Σαν στεγάζονταν στο κυρίως σχολικό κτίριο, και το κτίριο Σαν χρησιμοποιούταν ως βιβλιοθήκη. Έκτοτε έχουν επιστρέψει πίσω, και τα δωμάτιά που καταλάμβαναν τα έχουν πάρει τώρα τα παιδιά του Κότατζ.
Οι νόμοι του σχολείου γενικά προστατεύουν τα παιδιά του Σαν, μη επιτρέποντάς τους να εμπλέκονται σε κάποιες επικίνδυνες δραστηριότητες και εμποδίζοντας τα μεγαλύτερα παιδιά από το να εκφοβίζουν, να εξαπατούν ή να εκμεταλλεύονται με άλλους τρόπους τα μικρά. Τα παιδιά του Σαν έχουν το δικαίωμα να εγείρουν τις υποθέσεις τους στην αρχή της σχολικής συνέλευσης, ή να βάλουν κάποιον άλλο μαθητή ή δάσκαλο να εγείρει το ζήτημα ή τα ζητήματά τους εκ μέρους τους.
Τα παιδιά του Σαν μπορούν να κοιμούνται σε μικτά δωμάτια, αλλά τα μεγαλύτερα παιδιά έχουν μόνον δωμάτια ξεχωριστού φύλου.
Κότατζ
Ηλικίες 9 έως 10 (κατά προσέγγιση).
Τα παιδιά του Κότατζ αρχικά στεγάζονταν στην παλιά εξοχική κατοικία του Νηλ στα όρια της έκτασης του σχολείου. Για ένα διάστημα, το Σαν αντικατέστησε πλήρως το Κότατζ, αλλά σήμερα τα παιδιά του Κότατζ στεγάζονται στο κυρίως κτίριο του σχολείου.
Χάους
Ηλικίες 11 έως 12 (κατά προσέγγιση).
Τα παιδιά του Χάους φιλοξενούνται στο κυρίως κτίριο του σχολείου, που αποκαλείται απλώς «το Χάους» («το σπίτι» στα Ελληνικά).
Σακ
Ηλικίες 13 έως 14 (κατά προσέγγιση).
Τα κτίρια του Σακ (είναι δύο, το Σακ των αγοριών και το Σακ των κοριτσιών) είναι μικρά βοηθητικά κτίρια, που έχουν πάρει το όνομά τους από την κάπως ετοιμόρροπη φύση της αρχικής τους κατασκευής. Έκτοτε τα κτίρια έχουν ανακαινιστεί.
Από τα παιδιά της ηλικίας του Σακ και πάνω αναμένεται να παίρνουν πιο ενεργό ρόλο στην διαχείριση του σχολείου, συμμετέχοντας σε επιτροπές, προεδρεύοντας σε συνελεύσεις, λειτουργώντας ως διαμεσολαβητές για την επίλυση διενέξεων και μιλώντας στις σχολικές συνελεύσεις. Φυσικά, και νεότερα παιδιά μπορούν να αναλάβουν τους περισσότερους από αυτούς τους ρόλους αν το επιθυμούν, και κανείς από αυτούς δεν είναι υποχρεωτικός ακόμη και για τα μεγαλύτερα παιδιά.
Κάριατζες
Ηλικίες 15+ (κατά προσέγγιση).
Τα κτίρια Κάριατζ είναι παρόμοια με τα Σακ, αλλά μεγαλύτερα. Αρχικά όμως επρόκειτο για προσαρμοσμένα βαγόνια τραίνων. Από την τελευταία ανακαίνιση και μετά, το κτίριο Κάριατζ των αγοριών περιλαμβάνει μια μικρή κουζίνα και το Κάριατζ των κοριτσιών ένα κοινό δωμάτιο και ένα τμήμα ντους (άλλα μπάνια στο σχολείο έχουν μόνον μπανιέρες). Όλες οι εγκαταστάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από τα δύο φύλα.
Τα παιδιά του Κάριατζ διαθέτουν ατομικά δωμάτια, και δεν τα φροντίζει κάποιος σχολικός κηδεμόνας. Αντίθετα αναμένεται από αυτά να πλένουν μόνα τους τα ρούχα τους και γενικώς να φροντίζουν τον εαυτό τους, βέβαια μέλη του προσωπικού αναλαμβάνουν εκ περιτροπής τη φροντίδα παιδιών του Κάριατζ που αρρωσταίνουν, και είναι ελεύθερα να συμβουλευτούν τον σχολικό κηδεμόνα του Σακ αν αισθάνονται την ανάγκη μιας συμβουλής ενηλίκου ή χρειάζονται ιατρική βοήθεια.
Αξιοσημείωτοι πρώην μαθητές
Τζον Μπέρμπινχαμ, παιδικός συγγραφέας και εικονογράφος
Κιθ Κρίτσλοου, καλλιτέχνης και καθηγητής αρχιτεκτονικής
Ρεμπέκα Ντε Μορνέ, ηθοποιός
Στορμ Θόργκερσον, σχεδιαστής εξωφύλλων ροκ δίσκων
Γκας Ντάτζεον, μουσικός παραγωγός
Τζον Σόουστακ, καθηγητής ιατρικής και δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια
Κυβερνητικές επιθεωρήσεις
Το Σάμερχιλ δεν είχε ποτέ τις καλύτερες σχέσεις με την Βρετανική Κυβέρνηση, και ακόμη κατέχει τη θέση του σχολείου με τις περισσότερες επιθεωρήσεις σε όλη τη χώρα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 επιθεωρήθηκε εννέα φορές. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι αυτό γινόταν επειδή ο OFSTED (ο Αγγλικός Οργανισμός Επιθεώρησης και Πιστοποίησης Σχολικών Ιδρυμάτων) είχε συνθέσει μια μυστική λίστα εξηνταενός ανεξάρτητων σχολείων, σημειωμένων ως «υπό παρακολούθηση», στην οποία περιλαμβανόταν το Σάμερχιλ.
Τον Μάρτιο του 1999, έπειτα από μια μεγάλη επιθεώρηση του OFSTED, ο τότε υπουργός παιδείας και απασχόλησης, Ντέηβιντ Μπλάνκετ, εξέδωσε προς το σχολείο μια ειδοποίηση καταγγέλοντάς το για την πολιτική του περί μη-υποχρεωτικών μαθημάτων. Μη συμμόρφωση στην ειδοποίηση εντός έξι μηνών συνήθως οδηγεί στο κλείσιμο, όμως το Σάμερχιλ επέλεξε να αμφισβητήσει δικαστικά την καταγγελία.
Η υπόθεση έφτασε ενώπιον ενός ειδικού εκπαιδευτικού δικαστηρίου τον Μάρτιο του 2000, όπου το σχολείο εκπροσώπησαν νομικά επιφανείς υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων: ο Σύμβουλος της Βασίλισσας Τζόφρυ Ρόμπερτσον, και ο δικηγόρος Μαρκ Στέφενς. Έπειτα από τέσσερις ημέρες ακροαματικής διαδικασίας, η υπόθεση της κυβέρνησης κατέρρευσε, και συμφωνήθηκε διακανονισμός. Οι μαθητές του Σάμερχιλ που παρακολουθούσαν την διαδικασία εκείνη την ημέρα, με την άδεια του προέδρου του δικαστηρίου, κατέλαβαν την δικαστική αίθουσα και συγκάλεσαν σχολική συνέλευση για να συζητήσουν αν θα δεχθούν ή όχι τον διακανονισμό. Ψήφισαν ομόφωνα να τον δεχθούν.
Η φύση του διακανονισμού ήταν αξιοπρόσεκτα ευρύτερη από αυτήν που είχε δικαιοδοσία να αποφασίσει ο δικαστής από μόνος του. Το δικαστήριο είχε μόνον την ισχύ να ακυρώσει την καταγγελία κατά του σχολείου, ενώ ο διακανονισμός περιείχε διατάξεις ώστε το Σάμερχιλ από εδώ και στο εξής να επιθεωρείται με σεβασμό στην φιλοσοφία και τις αξίες του, η γνώμη του παιδιού, μέσω των σχολικών συνελεύσεων αλλά και άλλων τρόπων, να λαμβάνεται υπ' όψιν στην επιθεώρηση, καθώς και την πρόβλεψη δύο συμβούλων από το σχολείο και ενός από το Υπουργείο Παιδείας ως συνοδών των επιθεωρητών, ώστε να βεβαιώνουν ότι η επιθεώρηση σέβεται τους στόχους και τις αξίες του σχολείου. Το σχολείο έγινε το πρώτο στην Αγγλία όπου τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να συναντούνται επισήμως με τους επιθεωρητές ώστε να εκφράζουν τη γνώμη τους. Ως σύμβουλοι εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας έχουν υπηρετήσει ο Καθηγητής Πολ Χιρστ και ο Καθηγητής Τζέοφ Γουίτι, Διευθυντής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και νυν μέλος του διοικητικού σώματος του OFSTED.
Η πρώτη πλήρης αναφορά επιθεώρησης έπειτα από την αμφισβητημένη αναφορά του 1999 δημοσιεύτηκε το 2007. Η επιθεώρηση του 2007 έγινε στα πλαίσια του δικαστικού διακανονισμού και ήταν γενικά θετική, ακόμη και σε θεματικές περιοχές που το σχολείο είχε δεχθεί κριτική στην αναφορά του 1999. Το σχολείο επιμένει ότι δεν έχει αλλάξει την προσέγγισή του έπειτα από την αρχική επιθεώρηση.
Η τελευταία πλήρης επιθεώρηση, στις 5 Οκτωβρίου του 2011, συμπεραίνει ότι το σχολείο διαπρέπει σε όλες τις θεματικές περιοχές εκτός από αυτήν της διδασκαλίας, που αξιολογήθηκε ως «καλή», και όχι «εξαιρετική» εξ αιτίας ζητημάτων αξιολόγησης.
Τον Φεβρουάριο του 2013 το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε στο σχολείο ότι ανακαλεί μονομερώς τον συμφωνημένο δικαστικό διακανονισμό καθώς ο OFSTED ισχυρίζεται ότι τώρα κατανοεί το σχολείο και ότι δεν χρειάζεται ειδική διαδικασία επιθεώρησης για να βεβαιώνει την δίκαιη επιθεώρηση. Το σχολείο έχει στείλει στοιχεία και ερωτήσεις στην Επιτροπή Παιδείας του Βρετανικού Κοινοβουλίου σχετικά με την συνάντησή του με τον Επικεφαλής Επιθεωρητή Σχολείων, Σερ Μίκαελ Γουίλσοου, στις 13 Φεβρουαρίου του 2013. Τα στοιχεία παραθέτουν τις παρατηρήσεις μέλους της Επιτροπής Παιδείας που εκφράζει την δυσάρεστη έκπληξή του σχετικά με το έλλειμμα διαδικασιών στον OFSTED που να του επιτρέπουν να μαθαίνει από τα λάθη του.
Δραματοποιημένες απεικονίσεις και ντοκιμαντέρ
Το «Σάμερχιλ τη δεκαετία του '70», μια έκδοση της τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ «Cutting Edge» του τηλεοπτικού καναλιού Channel 4, μεταδόθηκε στις 30 Μαρτίου 1992.
Η τηλεοπτική παραγωγή του 2008 «Σάμερχιλ» που μεταδόθηκε από το BBC One και το CBBC ως σειρά μικρού μήκους, και στο BBC Four ως δράμα μεγάλου μήκους, διεκτυλισσόταν στο Σάμερχιλ και παρουσίαζε το σχολείο καθώς και την εκδίκαση της δικαστικής υπόθεσης του 2000 και των γεγονότων που οδήγησαν σε αυτήν, εμπλουτισμένη με φανταστικά στοιχεία για λόγους δραματοποίησης. Μεγάλος μέρος της παραγωγής έγινε στην τοποθεσία του Σάμερχιλ με μαθητές να συμμετέχουν ως κομπάρσοι. Η παραγωγή παρουσίαζε μια έκδηλα θετική άποψη του σχολείου καθώς ο σκηνοθέτης, Τζον Ήστ, ήθελε να αμφισβητήσει το σύγχρονο παράδειγμα του τι είναι ένα σχολείο, όπως αυτό κυριαρχεί στο σύγχρονο κοινωνικό φαντασιακό. Βραβεύθηκε με δύο βραβεία BAFTA, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου σεναρίου που είχε συγγράψει η Άλισον Χιούμ.
Το ντοκιμαντέρ του 2008 «Imagine a School... Summerhill» του Γουίλιαμ Τάιλερ Σμιθ διηγείται την δικαστική περιπέτεια του σχολείου το 2000, που απειλήθηκε με κλείσιμο έπειτα από την αναφορά της επιθεώρησης του OFSTED το 1999 και την καταγγελία του τότε βρετανού υπουργού παιδείας.
Η Εταιρεία Α.Σ. Νηλ Σάμερχιλ
Το Τραστ ιδρύθηκε το 2004 από τον Τιμ Μπρίγκχαους, τον Τομ Κόντι, τον Μπιλ Νάι, τον Μαρκ Στέφενς και τον Σύμβουλο της Βασίλισσας Τζόφρυ Ρόμπερτσον με σκοπό την άντληση κεφαλαίων για υποτροφίες και για την προώθηση της δημοκρατικής εκπαίδευσης σε όλον τον κόσμο. Δημοσιεύει ένα ηλεκτρονικό ενημερωτικό δελτίο και οργανώνει εκδηλώσεις άντλησης κεφαλαίων. Μια εκλεγμένη επιτροπή παιδιών του σχολείου, που αποκαλείται Επιτροπή Εξωτερικών Ζητημάτων, έχει καταφέρει με την πάροδο των χρόνων, και με την υποστήριξη του Τραστ, να προωθήσει το Σάμερχιλ ως θέμα μελέτης για τα παιδιά των κρατικών σχολείων, τους δασκάλους και τους ακαδημαϊκούς σε συνέδρια, σχολεία και εκδηλώσεις. Έχουν πραγματοποιήσει δημοκρατικές συναντήσεις στις Βρετανικές Βουλές και στο Δημαρχείο του Λονδίνου. Έχουν ασκήσει επιρροή σε τέσσερις Σχολικούς Αρχι-Επιθεωρητές μέσω της Επιτροπής Παιδείας σχετικά με την σημασία των δικαιωμάτων των παιδιών στα σχολεία και τις σχολικές επιθεωρήσεις. Έχουν απευθυνθεί στο Συνέδριο των Υπουργών Παιδείας της UNESCO, έχουν ασκήσει επιρροή και έχουν διαμαρτυρηθεί στο Ειδικό Συνέδριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη. Έλαβαν ενεργό συμβουλευτικό ρόλο αλλά και συνεισέφεραν στην συγγραφή του Άρθρου 12 σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών. Συνεχίζουν να συνεργάζονται με σχολεία, κολέγια και πανεπιστήμια.
Το Σάμερχιλ στην τέχνη
Η σειρά της Ένιντ Μπλάιτον «Το πιο άτακτο κορίτσι» (τίτλος πρωτότυπου «The Naughtiest Girl») λαμβάνει χώρα σε ένα φανταστικό σχολείο, το Γουάιτλιφ, που μοιράζεται πολλές ομοιότητες με το Σάμερχιλ. Στο Γουάιτλιφ, τα παιδιά φτιάχνουν του κανόνες και συγκροτούν συνελεύσεις για να τους συζητήσουν και να τους τροποποιήσουν. Οι δάσκαλοι δεν τιμωρούν τα παιδιά, τα οποία δικάζονται και τιμωρούνται από τους συμμαθητές τους μέσω σχολικών συνελεύσεων.
Στη σειρά του Κ.Σ. Λιούις «Τα Χρονικά της Νάρνια» σατιρίζονται σύντομα προοδευτικές προσεγγίσεις στην εκπαίδευση μέσω ενός σχολείου που το ονομάζει «Οίκος Πειραμάτων» (στο πρωτότυπο «Experiment House»). Η περιγραφή αυτού του σχολείου μοιάζει σε έναν βαθμό με αυτή του Σάμερχιλ.
Το βιβλίο «Επιθεωρώντας το Νησί» της Χίλντα Σιμς λαμβάνει χώρα στο φανταστικό σχολείο του Κόραλφορντ, που είναι βασισμένο στο Σάμερχιλ.
Στο βιβλίο «Το μωρό της Ρόσμαρυ» (πρωτότυπος τίτλος «Rosemary's Baby») ο πρωταγωνιστής διαβάζει ένα αντίγραφο του βιβλίου του Νηλ «Σάμερχιλ».
Είπαν
«Θα προτιμούσα το Σάμερχιλ να βγάλει έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή παρά έναν νευρωτικό διανοούμενο.» — Α.Σ. Νηλ
«Κανείς δεν είναι αρκετά σοφός ή αρκετά καλός ώστε να πλάσει τον χαρακτήρα ενός παιδιού. Αυτό που είναι λάθος στον άρρωστο, νευρωτικό μας κόσμο είναι ότι έχουμε διαπλασθεί, και μια ενήλικη γενιά που έχει δει δύο παγκόσμιους πολέμους και δείχνει να βρίσκεται στα πρόθυρα του να εξαπολύσει και έναν τρίτο, δεν θα έπρεπε να είναι άξια εμπιστοσύνης να πλάσει τον χαρακτήρα ούτε ενός ποντικού» — Α.Σ. Νηλ
«Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι εδώ συμβαίνει συναρπαστική και σημαντικής αξίας εκπαιδευτική έρευνα που θα έκανε καλό σε όλους τους εκπαιδευτικούς να δούν» — Αναφορά των Σχολικών Επιθεωρητών της Βασίλισσας, 1949
«Θα έγραφα αμέσως το παιδί μου σε ένα μπουρδέλο σαν αυτό του Σάμερχιλ» — Μαξ Ράφερτυ
«Όταν η πρώτη μου γυναίκα και εγώ ξεκινήσαμε το σχολείο, είχαμε μια βασική ιδέα: να φτιάξουμε το σχολείο ώστε να προσαρμοστεί στο παιδί – αντί να φτιάξουμε το παιδί ώστε να προσαρμοστεί στο σχολείο» — Α.Σ. Νηλ
Αναφορές
Περαιτέρω ανάγνωση
(στα Αγγλικά)
— Μια σύνθεση παλιών και νέων συγγραμάτων από τους Μαρκ Βόουγκαν, Τιμ Μπράιχαους, Α.Σ. Νηλ, Ζωή Νηλ Ρέντχεντ και Ίαν Στρόνακ (στα Αγγλικά)
— Μια πρόσφατη αναφορά από πρώτο χέρι της ζωής ως μέλος του προσωπικού του Σάμερχιλ (στα Αγγλικά)
— ένα βιβλίο σχετικά με το σχολείο και την φιλοσοφία του, από τον ιδρυτή του σχολείου (στα Αγγλικά)
— Μια συλλογή πραγματειών που επιχειρηματολογούν υπέρ και κατά της προσέγγισης του σχολείου
— Πρόκειται κυρίως για βιογραφία του Νηλ αλλά περιέχει και αρκετό υλικό σχετικά με το σχολείο και τις ιδέες του Νηλ (στα Αγγλικά)
(στα Γαλλικά)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γενικά
Ο ιστότοπος του Σχολείου Σάμερχιλ (στα Αγγλικά)
Summerhill: Education for Democracies (στα Αγγλικά)
Έρικ Φρόμ: Forward, in: A.S. Neill "Summerhill" (1960) (στα Αγγλικά)
Ιστοσελίδα σχετικά με το Σάμερχιλ (στα Γερμανικά)
Ιστοσελίδα σχετικά με το Σάμερχιλ (από την σειρά του CBBC) (στα Αγγλικά)
Summerhill at 70 (Το ντοκυμαντέρ της σειράς Cutting Edge του Channel 4) (στα Αγγλικά)
Άρθρο στην εφημερίδα Guardian έπειτα από την επίσημη έγκριση της άδειας λειτουργίας του σχολείου (στα Αγγλικά)
Άρθρο για το Σάμερχιλ του Σωτήρη Βανδώρου που περιλαμβάνει συνέντευξη της νυν διευθύντριας του Σάμερχιλ Zoe Readhead — Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Το Βήμα στις 22/08/1999.
Άρθρο της Σάντρας Βούλγαρη — Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 18/07/2009.
Αναδημοσίευση άρθρου από το ένθετο Schooligans της εφημερίδας Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. — Δημοσιεύθηκε στις 27/02/2005.
Δημοκρατική εκπαίδευση
International Democratic Education Network — Διεθνές Δίκτυο Δημοκρατικής Εκπαίδευσης (στα Αγγλικά)
Institute for Democratic Education in America — Ινστιτούτο για την Δημοκρατική Εκπαίδευση στην Αμερική (στα Αγγλικά)
List of democratic schools — Λίστα δημοκρατικών σχολείων σε όλο τον κόσμο (στα Αγγλικά)
OFSTED
Report of an independent inspection — Μια ανεξάρτητη αναφορά σε απάντηση της επιθεώρησης του 1999 (στα Αγγλικά)
Campaign site to rescind the Summerhill 1999 Ofsted Report — Πολλές πληροφορίες σχετικά με την μάχη του σχολείου να επιβιώσει (στα Αγγλικά)
'The Work of Ofsted - Sixth Report of Session 2003–04 — Αναφορά της Επιτροπής για την Εκπαίδευση και τις Ικανότητες της Βρετανικής Βουλής σχετικά με τον ρόλο του OFSTED (στα Αγγλικά)
Η αναφορά του Ofsted του 2007 (στα Αγγλικά)
BBC Summerhill closure threat lifted — Ρεπορτάζ του BBC για την ανάκληση της απειλής κλεισίματος του Σάμερχιλ (στα Αγγλικά)
Σάμερχιλ
Σάμερχιλ
Σάμερχιλ
Σάμερχιλ
|
31862
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CE%9E%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82
|
Ιωάννης Ξηροτύρης
|
Ο Ιωάννης Ξηροτύρης (1901 - 23 Φεβρουαρίου 2004) ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Καστανιά Υπάτης. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έπειτα στη Γερμανία, όπου έγινε διδάκτορας του πανεπιστημίου του Μονάχου. Υπηρέτησε σε πολλά σχολεία της Ελλάδας, μέχρι που ανέλαβε διευθυντής του πειραματικού σχολείου του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, μετά από την προτροπή του ιδρυτή του σχολείου, Αλέξανδρου Δελμούζου. Σε μία εποχή που η ελληνική εκπαίδευση ταλανιζόταν από το λεγόμενο γλωσσικό ζήτημα, υπήρξε πάντα βαθιά συνειδητοποιημένος δημοτικιστής.
Στη συνέχεια εξελέγη καθηγητής στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, στην έδρα της κοινωνιολογίας, και κατόπιν έγινε και ομότιμος καθηγητής.
Συνέγραψε πολυάριθμα βιβλία και άρθρα. Τελευταίο του βιβλίο ήταν το «Μνήμες και παρατηρήσεις» (570 σελίδες), το οποίο συνέγραψε σε ηλικία 95 ετών. Πέθανε σε ηλικία 104 ετών.
Πηγές
Νεκρολογία στην "Καθημερινή".
Έλληνες συγγραφείς
Υπεραιωνόβιοι
|
9169
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BC%CE%B1%CE%BD
|
Γκούντμαν
|
Με το όνομα Γκούντμαν (Goodman) μπορεί να αναφέρονται:
Γκούντμαν (Μισσισσίππι)
Γκούντμαν (Missouri)
Γκούντμαν (Wisconsin)
Θέατρο Γκούντμαν (Θέατρο Goodman), Σικάγο (Illinois)
Άντριου Γκούντμαν (Andrew Goodman)
Μπένυ Γκούντμαν (Benny Goodman)
Λες Γκούντμαν (Les Goodman)
Νέλσον Γκούντμαν (Nelson Goodman)
Πωλ Γκούντμαν (Paul Goodman)
Ρόι Γκούντμαν (Roy Goodman)
Τζων Γκούντμαν (John Goodman)
Επώνυμα
|
605255
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84%20%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%81-%CE%9B%CF%8D%CF%84%CF%84%CE%BF%CE%BD
|
Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον
|
Ο Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, 1ος Βαρώνος Λύττον (Edward Bulwer-Lytton, 25 Μαΐου 1803 - 18 Ιανουαρίου 1873) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής των Ουίγων από το 1831 ως το 1841 και Συντηρητικός βουλευτής από το 1851 έως το 1866. Ήταν Υπουργός Αποικιών από τον Ιούνιο του 1858 έως τον Ιούνιο του 1859, και κατά τη διάρκεια της θητείας του επέλεξε τον Ρίτσαρντ Κλέμεν Μούντι ως ιδρυτή της Βρετανικής Κολομβίας. Στον Μπούλβερ-Λύττον προσφέρθηκε η βασιλεία της Ελλάδας το 1862, μετά την παραίτηση του βασιλιά Όθωνα, αλλά την απέρριψε. Έγινε ο Βαρώνος Λύττον του Νέμπουορθ στη Βρετανική αριστοκρατία το 1862.
Ο Μπούλβερ-Λύττον ήταν ο πατέρας του πολιτικού Ρόμπερτ Μπούλβερ-Λύττον, πρώτου κόμη του Λύττον, ο οποίος διετέλεσε Γενικός Κυβερνήτης της Ινδίας και Βρετανός Πρέσβης στη Γαλλία, και συνέθεσε ποίηση υπό το ψευδώνυμο Owen Meredith.
Τα λογοτεχνικά έργα του Μπούλβερ-Λύττον ήταν πολύ δημοφιλή και τα μυθιστορήματά του το απέφεραν μεγάλη περιουσία. Έχει εφεύρει τις φράσεις «ο μεγάλος άπλυτος», «η επιδίωξη του παντοδύναμου δολαρίου », «η πένα είναι ισχυρότερη από το σπαθί» και «ο κάτοικος στο κατώφλι». Έπειτα ήρθε μια απότομη πτώση της λογοτεχνικής φήμης του, έτσι ώστε να είναι γνωστός για λίγα περισσότερα από την πολύ παρωδημένη γραμμή ανοίγματος «Ήταν μια σκοτεινή και θυελλώδης νύχτα…», τις πρώτες λέξεις του μυθιστορήματός του Paul Clifford (1830). Ο σαρδωνικός Διαγωνισμός Μυθοπλασίας Μπούλβερ-Λύττον επιχειρεί να βρει την "αρχική πρόταση του χειρότερου όλων των πιθανών μυθιστορημάτων".
Μυθιστορήματα
Falkland (Φώκλαντ) 1827
Pelham: or The Adventures of a Gentleman (Πέλχαμ ή Οι περιπέτειες ενός κυρίου) 1828
Devereux (Ντεβερώ) 1829
Paul Clifford (Πολ Κλίφορντ) 1830
Godolphin (Γκόντολφιν) 1833
The Last Days of Pompeii (Οι Τελευταίες Ημέρες της Πομπηίας) 1834
The Pilgrims of the Rhine (Οι προσκυνητές του Ρήνου) 1834
Rienzi, the last of the Roman tribunes (Ριέντσι, ο τελευταίος των Ρωμαίων τριβούνων) 1835
Leila: or The Siege of Granada (Λεϊλά ή Η πολιορκία της Γρανάδας) 1838
Zanoni (Ζανόνι) 1842
The Last of the Barons (Ο τελευταίος των βαρώνων) 1843
Lucretia (Λουκρητία) 1846
Harold, the Last of the Saxons (Χάρολντ, ο τελευταίος των Σαξόνων) 1848
A Strange Story (Μια παράξενη ιστορία) 1862
Vril: Power of the Coming Race (Βριλ. Η Δύναμη της Επερχόμενης Φυλής) 1871
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έργα του Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον στο Project Gutenberg
Άγγλοι πολιτικοί
Άγγλοι ποιητές
Άγγλοι θεατρικοί συγγραφείς
Άγγλοι μυθιστοριογράφοι
|
787705
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%A5%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Ένας Υπέροχος Γείτονας
|
Το Ένας Υπέροχος Γείτονας (πρωτότυπος τίτλος: A Beautiful Day in the Neighborhood) είναι Αμερικανική βιογραφική, δραματική ταινία παραγωγής 2019 σε σκηνοθεσία της Μαριέλ Χέλερ και σενάριο των Μάικα Φίτζερμαν-Μπλου και Νόα Χάρπστερ, η οποία είναι εμπνευσμένη από το άρθρο «Can You Say... Hero?» του Τομ Τζούνο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Esquire το 1998. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Τομ Χανκς, Μάθιου Ρις, Σούζαν Κελέτσι Γουάτσον και Κρις Κούπερ και απεικονίζει τον Λόιντ Βόγκελ (Ρις), έναν προβληματικό δημοσιογράφο του περιοδικού Esquire, στην προσπάθειά του να παρουσιάσει το προφίλ του τηλεοπτικού ειδώλου Φρεντ Ρότζερς (Χανκς).
Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 7 Σεπτεμβρίου 2019 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, ενώ κυκλοφόρησε στις αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών στις 22 Νοεμβρίου 2019 από τη Sony Pictures Releasing. Είχε συνολικά έσοδα περίπου $68 εκατομμύρια παγκοσμίως και οι κριτικοί επαίνεσαν τις ερμηνείες των Χανκς και Ρις, τη σκηνοθεσία της Χέλερ και τα εγκάρδια μηνύματα που εμπεριείχε η ταινία. Το Ένας Υπέροχος Γείτονας επιλέχθηκε από το περιοδικό Time ως μία από τις καλύτερες δέκα ταινίες της χρονιάς. Για την ερμηνεία του, ο Χανκς έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου, καθώς επίσης και υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, βραβείο Critics' Choice, βραβείο Σωματείου Ηθοποιών και βραβείο BAFTA, ανάμεσα σε άλλα.
Πλοκή
Το 1998, στο ξεκίνημα ενός επεισοδίου της σειράς Mister Rogers' Neighborhood, ο κος Ρότζερς παρουσιάζει έναν πίνακα με πέντε εικόνες. Στις τρεις ακάλυπτες εικόνες βλέπουμε τους Λαίδη Άμπερλιν, King Friday και κύριο Νιούελ. Ο κος Ρότζερς αποκαλύπτοντας και το τέταρτο πρόσωπο λέει πως πρόκειται για τον με προβλήματα νέο φίλο του, Λόιντ Βόγκελ, ο οποίος φαίνεται κτυπημένος στη μύτη. Εξηγεί πως ο Λόιντ έχει πληγωθεί (όχι απαραίτητα στο πρόσωπο), αλλά δυσκολεύεται να συγχωρέσει αυτόν που τον πλήγωσε. Αφού εξηγεί τι σημαίνει συγχώρεση, ο κος Ρότζερς φεύγει για να επισκεφτεί τον Λόιντ.
Ο Λόιντ Βόγκελ είναι δημοσιογράφος στο περιοδικό Esquire, γνωστός για το κυνικό του γράψιμο. Μαζί με τη σύζυγό του, Άντρεα, και τον νεογέννητο γιο του, Γκάβιν, πηγαίνουν στον γάμο της αδελφής του, Λορέιν, όπου πιάνεται στα χέρια με τον αποξενωμένο πατέρα του, Τζέρι, θυμούμενος πως είχε απατήσει και εγκαταλείψει τη νεκρή πλέον μητέρα του.
Η συντάκτρια του Λόιντ του αναθέτει να πάρει συνέντευξη από τον παρουσιαστή παιδικών προγραμμάτων, Φρεντ Ρότζερς, για τη στήλη του περιοδικού 'Ήρωες'. Ο Λόιντ θεωρεί πως είναι ανώτερος για κάτι τέτοιο και το αποδέχεται απρόθυμα. Ταξιδεύει στο Πίτσμπεργκ για να συναντήσει τον Ρότζερς, ο οποίος δείχνει να ενδιαφέρεται για το τραύμα του. Αφού συζητάνε για τον Τζέρι, ο Ρότζερς του λέει πως υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να αντιμετωπίσει τον θυμό του.
Αποφασισμένος να εκθέσει το φιλικό προφίλ του Ρότζερς ως ψεύτικο, ο Λόιντ παρακολουθεί επεισόδια της εκπομπής του χωρίς ωστόσο να μπορεί να διακρίνει κάτι μεμπτό. Όταν ο Ρότζερς έρχεται στη Νέα Υόρκη ξανασυναντιούνται και, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Ρότζερς αποφεύγει να απαντήσει στις ερωτήσεις του και αναπολεί την ανατροφή των δύο γιων του. Ο Λόιντ αποχωρεί όταν ο Ρότζερς αρχίζει να τον ρωτάει για τα παιδικά του χρόνια και τον Τζέρι. Φτάνοντας στο σπίτι, ο Λόιντ βρίσκει τον Τζέρι και τη σύζυγό του, Ντόροθι, να συζητάνε με την Άντρεα. Για άλλη μια φορά τον επικρίνει πως απατούσε τη μητέρα του ενώ εκείνη ήταν άρρωστη και του ζητάει να φύγει, αλλά ο Τζέρι παθαίνει έμφραγμα και μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Ο Λόιντ αρνείται να παραμείνει το βράδυ στο νοσοκομείο μαζί με την οικογένειά του και πάει να συναντήσει τον Ρότζερς στο Πίτσμπεργκ. Εξαντλημένος, καταρρέει στο πλατό της εκπομπής και ονειρεύεται το καταπιεσμένο παιδικό του τραύμα. Στο όνειρό του, πέφτει πάνω σε ένα επεισόδιο της εκπομπής του Ρότζερς σχετικό με τα νοσοκομεία, εκείνος έχει το μέγεθος μίας μαριονέτας, ενώ η Άντρεα με τον Ρότζερς είναι τεράστιοι. Επίσης, ονειρεύεται τη μητέρα του η οποία τον προτρέπει να αφήσει πίσω τον θυμό του.
Αφού συνέρχεται, ο Λόιντ και ο Ρότζερς πάνε σε ένα εστιατόριο, όπου ο Ρότζερς του ζητάει μέσα σε ένα λεπτό να σκεφτούν, χωρίς να μιλάνε, τους ανθρώπους «που τους αγαπούν» και τον ενθαρρύνει να συγχωρέσει τον Τζέρι. Ο Λόιντ επιστρέφει σπίτι και απολογείται στην Άντρεα που έφυγε, ενώ επισκέπτεται τον Τζέρι και την Ντόροθι. Εκεί μαθαίνει πως ο Τζέρι πεθαίνει, τον συγχωρεί και υπόσχεται να είναι καλύτερος πατέρας για τον γιο του. Έπειτα, γράφει ένα άρθρο σχετικά με την επίδραση που είχε ο Ρότζερς στη ζωή του. Ο Ρότζερς επισκέπτεται τον Τζέρι και, πριν αποχωρήσει, ζητάει από τον Τζέρι να προσεύχεται και για εκείνον. Λίγο αργότερα, ο Τζέρι πεθαίνει και το άρθρο των 10.000 λέξεων του Λόιντ δημοσιεύεται στο περιοδικό ως εξώφυλλο, με τον τίτλο «Can You Say... Hero?».
Στο στούντιο, ο Ρότζερς ολοκληρώνει το επεισόδιο της εκπομπής αποκαλύπτοντας και την πέμπτη φωτογραφία του πίνακα, στην οποία φαίνεται ο Λόιντ ευτυχισμένος μαζί με όλη την οικογένειά του.
Διανομή
Τομ Χανκς ως Φρεντ Ρότζερς:Ο δημιουργός και παρουσιαστής της εκπομπής Mister Rogers' Neighborhood. Για να προετοιμαστεί για τον ρόλο του, ο Χανκς επισκέφτηκε το Fred Rogers Center στο Κολλέγιο Αγίου Βικεντίου στην πόλη Λατρόουμπ της Πενσυλβάνια, για να μελετήσει τα αρχεία του Φρεντ Ρότζερς, ενώ παρακολούθησε επίσης το ντοκιμαντέρ του 2018, Won't You Be My Neighbor?. Στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο του 2019, ο Χανκς θυμάται να παρακολουθεί «εκατοντάδες ώρες» από υλικό του Ρότζερς στο πλατό, πίσω από τις κάμερες, συνεντεύξεις και άλλα, έτσι ώστε να μπορέσει να υποδυθεί τον χαρακτήρα. Η σκηνοθέτης Μαριέλ Χέλερ σημείωσε πως ο Ρότζερς «δεν έχει τη δυναμική φύση που χρειάζεται κάποιος για να είναι πρωταγωνιστής σε μία ταινία» και τον έβλεπε ως «ανταγωνιστή [...] ο οποίος εισέρχεται στη ζωή κάποιου και φέρνει τα πάνω κάτω μέσω της φιλοσοφίας του και του τρόπου που ζει ο ίδιος τη ζωή του».
Μάθιου Ρις ως Λόιντ Βόγκελ:Ένας κυνικός δημοσιογράφος στον οποία ανατίθεται να γράψει ένα άρθρο για το περιοδικό Esquire παρουσιάζοντας το προφίλ του Ρότζερς. Ο Λόιντ βασίζεται ελαφρώς στον δημοσιογράφο Τομ Τζούνο, του οποίου η συνάντηση με τον Ρότζερς υιοθετήθηκε για την ταινία. Η Χέλερ περιέγραψε τον Λόιντ ως «την οπτική πλευρά του τηλεθεατή στα διδάγματα του Φρεντ» και εξέφρασε την ελπίδα πως η ανάπτυξη του χαρακτήρα του Λόιντ και της εξέλιξής του ως νέος πατέρας θα έκανε τους τηλεθεατές να δουν σε αυτόν τον εαυτό τους.
Σούζαν Κελέτσι Γουάτσον ως Άντρεα Βόγκελ:Δικηγόρος, σύζυγος του Λόιντ και θαυμάστρια της εκπομπής του Ρότζερς. Ως θαυμάστρια και η ίδια της εκπομπής Mister Rogers' Neighborhood, η Γουάτσον περιέγραψε τον χαρακτήρα της ως «γυναίκα καριερίστα» η οποία έρχεται αντιμέτωπη με προκλήσεις ως μητέρα ενός νεογέννητου που πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να έχει υπομονή με όσα συμβαίνουν.
Κρις Κούπερ ως Τζέρι Βόγκελ:Ο αποξενωμένος πατέρας του Λόιντ ο οποίος απάτησε τη σύζυγό του, Λάιλα, και εγκατέλειψε τα παιδιά του, Λόιντ και Λορέιν, όταν ήταν μικρά. Σε συνέντευξη τύπου για την ταινία, ο Κούπερ περιέγραψε τον χαρακτήρα του ως «πολυδιάστατο» και συνέκρινε το γύρισμα μίας σκηνής με τον Χανκς με το να βλέπεις «τα μάτια του Θεού».
Μάριαν Πλάνκετ ως Τζοάν Ρότζερς: Η σύζυγος του Φρεντ. Η Πλάνκετ για να προετοιμαστεί για τον ρόλο της, συναντήθηκε με την πραγματική Τζοάν Ρότζερς.
Ενρίκο Κολαντόνι ως Μπιλ Άισλερ: Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας παραγωγής Family Communications. Σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη, ο Κολαντόνι είπε πως έγινε φίλος με τον πραγματικό Μπιλ Άισλερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και περιέγραψε τον χαρακτήρα του ως κάποιον που ήταν «πολύ σημαντικός για τον Φρεντ».
Γουέντι Μακίνα ως Ντόροθι Βόγκελ: Η δεύτερη σύζυγος του Τζέρι. Η Μακίνα περιέγραψε τον χαρακτήρα της ως μέρος της «δυσλειτουργικής, περίπλοκης οικογένειας» των Βόγκελ.
Τάμι Μπλάνσαρντ ως Λορέιν Βόγκελ: Η αδελφή του Λόιντ και σύζυγος του Τοντ.
Νόα Χάρπστερ ως Τοντ: Ο σύζυγος της Λορέιν και γαμπρός του Λόιντ.
Κριστίν Λάτι ως Έλεν: Η συντάκτρια του Λόιντ.
Επιπρόσθετα μέλη του καστ συμπεριλαμβάνουν τους Κάρμεν Κιούζακ ως Μάργκι, παραγωγός της εκπομπής Mister Rogers' Neighborhood, Τζέσικα Χεκτ ως Λάιλα Βόγκελ, η αποθανών μητέρα του Λόιντ και πρώην σύζυγος του Τζέρι, Μάντι Κόρμαν ως Μπέτι Άμπερλιν, ηθοποιός που πρωταγωνιστεί ως Λαίδη Άμπερλιν στην εκπομπή Mister Rogers' Neighborhood, Ντάνιελ Κρελ ως κύριος ΜακΦίλι και Τζόρνταν, Ναόμι και Ζόι Χαρς ως Γκάβιν Βόγκελ, γιος του Λόιντ.
Αξιοσημείωτες σύντομες εμφανίσεις στην ταινία συμπεριλαμβάνουν αυτές της συζύγου του Ρότζερς, Τζοάν, του ηθοποιού Ντέιβιντ Νιούελ που υποδυόταν τον κύριο ΜακΦίλι στην εκπομπή, του επικεφαλής της εταιρίας Family Communications, Μπιλ Άισλερ και της παραγωγού της εκπομπής Mister Rogers' Neighborhood, Μάργκι Γουίτμερ, οι οποίοι εμφανίζονται ως πελάτες στο εστιατόριο που συναντιούνται ο Ρότζερς και ο Λόιντ. Οι Αρσένιο Χολ και Όπρα Γουίνφρεϊ εμφανίζονται μέσω αρχειακού υλικού από talk show που παρακολουθεί ο Λόιντ στην ταινία, ενώ ο ίδιος ο Φρεντ Ρότζερς εμφανίζεται, επίσης μέσω αρχειακού υλικού της εκπομπής του, κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους της ταινίας τραγουδώντας το τραγούδι «You've Got to Do It».
Παραγωγή
Στις 29 Ιανουαρίου 2018, ανακοινώθηκε πως η εταιρία TriStar Pictures της Sony είχε αγοράσει τα δικαιώματα διανομής παγκοσμίως της ταινίας You Are My Friend, μίας βιογραφικής ταινίας που θα βασιζόταν στο άρθρο του 1998 του περιοδικού Esquire και το οποίοο μιλούσε για την τηλεοπτική προσωπικότητα Φρεντ Ρότζερς, τον οποίο θα υποδυόταν ο Τομ Χανκς. Το 2013, το σενάριο της ταινίας είχε εμφανιστεί στον κατάλογο της έρευνας της Black List με τα σενάρια ταινιών που πιθανόν να προχωρούσαν στο μέλλον στο στάδιο της παραγωγής.
Τον Ιούλιο του 2018, ο Μάθιου Ρις προστέθηκε στο καστ της ταινίας για τον ρόλο του δημοσιογράφου Λόιντ Βόγκελ, με την παραγωγή να είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Ως Ουαλός, ο Ρις δεν είχε ακούσει ποτέ για τον Φρεντ Ρότζερς πριν του προσφερθεί ο ρόλος. Τον Αύγουστο του 2018, προστέθηκε στο καστ και ο Κρις Κούπερ για τον ρόλο του πατέρα του Βόγκελ, ενώ ένα μήνα αργότερα, προστέθηκε στο καστ και η Σούζαν Κελέτσι Γουάτσον. Τον Οκτώβριο του 2018, το καστ συμπληρώθηκε με την προσθήκη των Ενρίκο Κολαντόνι, Μάριαν Πλάνκετ, Τάμι Μπλάνσαρντ, Γουέντι Μακίνα, Σακίνα Τζάφρεϊ, Κάρμεν Κιούζακ, Νόα Χάρπστερ και Μάντι Κόρμαν. Μέσα στη χρονιά, ο συνθέτης Νέιτ Χέλερ επιλέχθηκε για να επενδύσει μουσικά την ταινία.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στις 10 Σεπτεμβρίου 2018 στο Πίτσμπεργκ, με αρκετά από τα σκηνικά να υπόκεινται σε μετατροπή ώστε να θυμίζουν τη Νέα Υόρκη. Γυρίσματα έγιναν επίσης στο Φρεντ Ρότζερς Στούντιο του τηλεοπτικού καναλιού WQED, όπου ο παρουσιαστής ηχογραφούσε την εκπομπή του Mister Rogers' Neighborhood, αλλά και στο Κέντρο της Εβραϊκής Κοινότητας στην περιοχή Σκουίρολ Χιλ του Πίτσμπεργκ. Το συνεργείο έλαβε συμβουλές από το αυθεντικό συνεργείο της τηλεοπτικής σειράς του Ρότζερς και επίσης χρησιμοποιήθηκαν κάποιες ίδιες κάμερες εκπομπής και οθόνες που χρησιμοποιούνταν και στην αυθεντική παραγωγή. Η ταινία έλαβε πίσω περίπου $9.5 εκατομμύρια σε πιστώσεις φόρου για τα γυρίσματα στο Πίτσμπεργκ, με τον προϋπολογισμό της να ανέρχεται στα $45 εκατομμύρια.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, στις 12 Οκτωβρίου 2018, ο υπεύθυνος μίξης ήχου της ταινίας, Τζέιμς Έμσγουίλερ, έπαθε έμφραγμα και έπεσε από μπαλκόνι δευτέρου ορόφου και μεταφέρθηκε στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Πίτσμπεργκ, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Ο τίτλος της ταινίας ανακοινώθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2018 και το επίσημο τρέιλερ κυκλοφόρησε στις 22 Ιουλίου 2019.
Κυκλοφορία
Η ταινία Ένας Υπέροχος Γείτονας έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο στις 7 Σεπτεμβρίου 2019. Η ταινία ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου 2019 από την Sony Pictures Releasing, αλλά τον Μάιο του 2018 η κυκλοφορία της μεταφέρθηκε για τις 22 Νοεμβρίου 2019. Στην Κίνα η ταινία κυκλοφόρησε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020, μετά το άνοιγμα των κινηματογράφων οι οποίοι παρέμεναν κλειστοί λόγω της απαγόρευσης που υπήρχε εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19.
Home media
Η ταινία Ένας Υπέροχος Γείτονας κυκλοφόρησε από την Sony Pictures Home Entertainment στις 4 Φεβρουαρίου 2020 ψηφιακά και στις 18 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε σε μορφή Ultra HD Blu-ray, Blu-ray και DVD.
Υποδοχή
Box office
Η ταινία Ένας Υπέροχος Γείτονας είχε συνολικά έσοδα παγκοσμίως $68.5 εκατομμύρια, με τα $61.7 εκατομμύρια να προέρχονται από της Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τον Καναδά, ενώ τα $6.8 εκατομμύρια να προέρχονται από τις άλλες χώρες όπου κυκλοφόρησε η ταινία. Ο προϋπολογισμός της ταινίας ανήλθε στα $25 εκατομμύρια.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά, η ταινία κυκλοφόρησε την ίδια μέρα με τις ταινίες Ψυχρά κι Ανάποδα ΙΙ και 21 Γέφυρες και υπολογιζόταν να έχει έσοδα κάπου στα $15 εκατομμύρια κατά το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής. Την πρώτη μέρα προβολής, τα έσοδα ανήλθαν στα $4.5 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων και των $900.000 από τις προβολές της ταινίας την Πέμπτη το βράδυ. Συνολικά, το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής, τα έσοδα της ταινίας έφτασαν τα $13.3 εκατομμύρια, τερματίζοντας στην τρίτη θέση του box office. Κατά το δεύτερο Σαββατοκύριακο προβολής, η ταινία είχε πτώση της τάξης του 11% με έσοδα $11.8 εκατομμύρια και τερματίζοντας στην τέταρτη θέση του box office, ενώ το επόμενο Σαββατοκύριακο βρέθηκε στην πέμπτη θέση του box office με έσοδα $5.2 εκατομμύρια.
Κριτικές
Στη σελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία συγκεντρώνει ποσοστό αποδοχής 95% με μέσο όρο 8/10, βασισμένα σε 372 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας αναφέρεται: «Όπως ακριβώς η αγαπημένη τηλεοπτική προσωπικότητα από την οποία είναι εμπνευσμένη, η ταινία Ένας Υπέροχος Γείτονας προσφέρει ένα ισχυρό μήνυμα σχετικά με την αποδοχή και την κατανόηση στους άλλους». Στη σελίδα συλλογής κριτικών Metacritic, η ταινία συγκεντρώνει ποσοστό 80/100, βασισμένο σε 50 κριτικές, με την ένδειξη «γενικά ευνοϊκές κριτικές». Σε ψηφοφορία κοινού για την εταιρία ερευνών CinemaScore, η ταινία έλαβε «A» σε μία κλίμακα βαθμολόγησης από το A+ μέχρι το F, ενώ η εταιρία ερευνών PostTrak έδωσε στην ταινία βαθμολογία 4/5, με το 66% των ερωτηθέντων να λένε πως σίγουρα θα την πρότειναν.
Ο Στιβ Ποντ από την ιστοσελίδα TheWrap έγραψε: «Η ταινία Ένας Υπέροχος Γείτονας βρίσκει μία ευγενική κατάσταση χάρης, δείχνοντας το θάρρος και την εξυπνάδα να τη διατηρήσει, μη βιάζοντας τα πράγματα ή προκαλώντας δράμα ... Αλλά όπως ακριβώς ο κύριος Ρότζερς χρησιμοποιούσε την εκπομπή του για να μιλήσει για σημαντικά θέματα με τα παιδιά σε έναν τόνο ο οποίος ήταν πιο απαλός και πιο αργός από αυτόν που ανέμενες δεδομένου του θέματος, έτσι και η Χέλερ επέμεινε σε αυτό τον τρόπο ομιλίας με έναν τρόπο που ήταν επίφοβο να γίνει πληκτικός ή ανόητος, χωρίς ωστόσο αυτό να συμβαίνει σε καμία στιγμή της ταινίας». Ο Μπέντζαμιν Λι από την εφημερίδα The Guardian βαθμολόγησε την ταινία με 4/5 και ανέφερε: «Είναι δεδομένο πως ο Χανκς θα έχει τουλάχιστον μία υποψηφιότητα για Β' Αντρικό Ρόλο, αλλά είναι πολύ εύκολο να ξεχαστεί ο συμπρωταγωνιστής του. Η ιστορία του κυνικού-που-αρχίζει-να-πιστεύει είναι παλιά, αλλά εδώ ξετυλίγεται χωρίς κλισέ χάρη σε ένα συναισθηματικό και έξυπνο σενάριο από τους Νόα Χάρπστερ και Μάικα Φίτζερμαν-Μπλου, αλλά κυρίως χάριν της θαυμάσιας, ευερέθιστης μεταστροφής του Ρις».
Ο Άρμοντ Γουάιτ από το περιοδικό National Review ήταν πιο επικριτικός, γράφοντας: «Η Χέλερ και οι σεναριογράφοι, Μάικα Φίτζερμαν-Μπλου και Νόα Χάρπστερ, δεν δείχνουν αρκετή πίστη στον θεραπευτικό λόγο του Ρότζερς—και όχι αρκετό ενδιαφέρον στο ότι προέρχεται από τα θρησκευτικά του πιστεύω. Εν συντομία, η ταινία δείχνει επιφυλακτική με την πίστη του Ρότζερς (αναφέρει απλά πως χειροτονήθηκε ιερέας) και συμβιβάζεται με τον κοσμικό συναισθηματισμό για να εξηγήσει την ευαισθησία του και τη συμπεριφορά του. Αυτό όχι μόνο κάνει την ταινία πιο αδύναμη, αλλά επίσης κάνει τον χαρακτήρα του Χανκς να χωλαίνει».
Διακρίσεις
Σημειώσεις
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
"Can You Say... Hero?", Esquire, Νοέμβριος 1998
Ταινίες του 2019
Αμερικανικές ταινίες
Αγγλόφωνες ταινίες
Δραματικές ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα
Ταινίες παραγωγής TriStar Pictures
Ταινίες γυρισμένες στην Πενσυλβάνια
Ταινίες τοποθετημένες στο Νιου Τζέρσεϊ
Ταινίες τοποθετημένες στη Νέα Υόρκη
|
373890
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF
|
Κάστρο
|
Το κάστρο (από τα ) είναι οχυρωμένη κατασκευή η οποία χτιζόταν στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή κατά τον Μεσαίωνα, από τους ευγενείς της εποχής οι οποίοι τo χρησιμοποιούσαν ως την κατοικία τους. Δεν πρέπει να συγχέεται με το παλάτι, το οποίο δεν είναι οχυρωμένο, ή με το φρούριο, το οποίο δεν ήταν απαραίτητα κατοικία κάποιου ευγενούς, αν και υπάρχουν αρκετές κατασκευαστικές ομοιότητες με το τελευταίο. Κατά τη διάρκεια των περίπου 900 ετών στην οποία χτιζόταν κάστρα, αυτά απέκτησαν πολλές μορφές και χαρακτηριστικά, αν και μερικά όπως η περικύκλωση από οχυρωμένους τοίχους και η ύπαρξη σχισμών στους τοίχους για τα όπλα των αμυνόμενων ήταν κοινά χαρακτηριστικά.
Βέβαια, κάστρα αναφέρονται και στις αρχαίες εποχές, και ειδικά στον ελληνικό χώρο συναντώνται από τη μυκηναϊκή εποχή (αρχαιότερη πηγή τα Ομηρικά Έπη) ως "πτολίεθρα" (οχυρωμένες ακροπόλεις, εντός των περιτειχισμένων πόλεων). Αυτή η τακτική οχύρωσης πόλεων, και ειδικά του τμήματος της πόλης στο οποίο κατοικούσαν οι άρχοντες ως τελευταία γραμμή άμυνας, συνεχίστηκε από τους μυκηναϊκούς χρόνους μέχρι και τον 18ο αιώνα.
Μεσαίωνας
Ως Ευρωπαϊκή καινοτομία, τα κάστρα εμφανίστηκαν τον 9ο και 10ο αιώνα, μετά την πτώση της Καρολίγγειας δυναστείας, και την περιοχή της που αναδιανεμήθηκε ανάμεσα σε ανεξάρτητους λόρδους και πρίγκιπες. Οι ευγενείς αυτοί έκτισαν τα κάστρα ως μέσο ελέγχου της περιοχής γύρω τους, ως βάσης απ' όπου μπορούσαν να εκτελέσουν επιδρομές καθώς και να προστατευτούν από εχθρούς. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν ως κέντρα διαχείρισης και σύμβολα ισχύος. Τα αστικά κάστρα χρησιμοποιούνταν για να ελέγξουν τον τοπικό πληθυσμό και τις σημαντικές εμπορικές διόδους, και αυτά της υπαίθρου ήταν τοποθετημένα κοντά σε περιοχές οι οποίες ήταν σημαντικές για την κοινότητα, όπως μύλοι και καλλιέργειες.
Πολλά κάστρα αρχικά χτίστηκαν με χρήση λάσπης και ξύλου, αλλά τα κύρια αμυντικά σημεία τους αργότερα αντικαταστάθηκαν με πέτρα. Τα πρώιμα κάστρα, συχνά εκμεταλλεύονταν τα φυσικά χαρακτηριστικά του μέρους όπου κτίζονταν, δεν είχαν οχυρωματικούς πύργους και στηρίζονταν για την κυρίως άμυνα τους σε ένα κεντρικό οχυρό. Στα τέλη του 12ου και αρχές του 13ου αιώνα άρχισαν να κτίζονται οι πρώτοι πύργοι, με έμφαση στην επιθετική ισχύ τους. Πολλά νέα κάστρα είχαν πολύγωνο σχήμα, με αλλεπάλληλες γραμμές αμυντικών τειχών, των οποίων το ύψος ήταν διαρρυθμισμένο έτσι ώστε όλα τα τείχη να έχουν ελεύθερο πεδίο βολής την ίδια στιγμή, μεγιστοποιώντας την δύναμη πυρός του κάστρου, χαρακτηριστικό που εμπνεύστηκε από τα οχυρά των Σταυροφοριών. Επίσης η κατασκευή τάφρων γύρω από το κάστρο, πέρα από την αμυντική λειτουργία τους προσέδιδαν και κύρος στον ιδιοκτήτη του κάστρου.
Νεότερη εποχή
Αν και η πυρίτιδα χρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη από τον 14ο αιώνα, δεν ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να απειλήσει τα κάστρα, μέχρι την έλευση του 15ου αιώνα με την έλευση του βαρέος πυροβολικού των κανονιών, τα οποία μπορούσαν να διαπεράσουν τις οχυρώσεις κάνοντάς τα ιδιαίτερα ευάλωτα. Ενώ τα κάστρα συνέχισαν να χτίζονται μέχρι και τον 16ο αιώνα, ουσιαστικά παρήκμασαν γρήγορα και εγκαταλείφθηκαν χωρίς να διαδραματίζουν πλέον τον κεντρικό ρόλο που κάποτε είχαν. Από τον 18ο αιώνα όμως και αργότερα, υπήρξε ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τα κάστρα, με την κατασκευή κάστρων τα οποία δεν είχαν πλέον αμυντικό σκοπό αλλά καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική αξία, ως μέρος της ρομαντικής αναγέννησης της Γοτθικής αρχιτεκτονικής.
Ελλαδικός χώρος
Στην Ελλάδα διάσημα είναι το κάστρο των Ιπποτών της Ρόδου χτισμένου τον 14ο αιώνα, το κάστρο της Ναυπάκτου στα τέλη του 15ου αιώνα, και αυτό της Μονεμβασιάς του 13ου αιώνα, και στην Κύπρο το κάστρο της Αμμοχώστου του 14ου αιώνα.
Δείτε επίσης
Κάστρα της Ελλάδας
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τοιχοποιία
|
542048
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%AC
|
Ερυθρά
|
Η ερυθρά είναι λοίμωξη η οποία προκαλείται από τον ιό της ερυθράς. Χωρίζεται σε συγγενή και επίκτητη. Συνήθως είναι ήπια και πάνω από τους μισούς που προσβάλλονται να μην αντιλαμβάνονται ότι νοσούν. Περίπου δύο εβδομάδες μετά την έκθεση μπορεί να εμφανιστεί εξάνθημα το οποίο να παραμείνει για τρεις μέρες. Συνήθως εμφανίζεται πρώτα στο πρόσωπο και στη συνέχεια επεκτείνεται στο υπόλοιπο σώμα. Το εξάνθημα δεν είναι τόσο έντονο όσο αυτό της ιλαράς και μερικές φορές μπορεί να προκαλεί φαγούρα. Η λεμφαδενοπάθεια είναι συνήθης και διαρκεί μερικές εβδομάδες. Άλλα πιθανά συμπτώματα είναι ο πυρετός, ο πονόλαιμος και η κόπωση. Στους ενήλικες είναι συνηθισμένη η αρθραλγία. Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία, ορχίτιδα και νευρίτιδα. Η λοίμωξη στην αρχή της εγκυμοσύνης μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή ή σε σύνδρομο συγγενούς ερυθράς. Η συγγενής ερυθρά μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στα μάτια, όπως καταρράκτη, στα αυτιά, όπως κώφωση, στην καρδιά και στον εγκέφαλο. Τα προβλήματα είναι σπάνια μετά την 20η εβδομάδα κύησης.
Τρόπος μετάδοσης και ανοσία
Η ερυθρά συνήθως μεταδίδεται μέσω του αέρα, με μολυσμένα σταγονίδια βήχα. Οι νοσούντες είναι μεταδοτικοί κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν και μετά την εμφάνιση του εξανθήματος. Τα μωρά με συγγενή ερυθρά μπορούν να μεταδώσουν τον ιό για πάνω από ένα χρόνο. Τα έντομα δεν μεταδίδουν την πάθηση. Ο ιός προσβάλλει μόνο ανθρώπους. Μετά την ανάρρωση, έχει αποκτηθεί ανοσία για μελλοντικές μολύνσεις. Υπάρχει έλεγχος ο οποίος μπορεί να πιστοποιήσει την ανοσία. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με την ανίχνευση του ιού στο αίμα, στον λαιμό ή στα ούρα. Ο έλεγχος για την παρουσία αντισωμάτων στο αίμα μπορεί να είναι χρήσιμος.
Η ερυθρά μπορεί να προληφθεί με το εμβόλιο της ερυθράς με τη μονή δόση να είναι πάνω από 95% αποδοτική. Συχνά δίνεται σε συνδυασμό με το εμβόλιο της παρωτίτιδας και της ιλαράς, γνωστό ως εμβόλιο MMR. Με πληθυσμό εμβολιασμένο σε ποσοστό μικρότερο του 80% όμως, περισσότερες γυναίκες μπορεί να φτάσουν σε ηλικία γονιμότητας χωρίς να έχουν αναπτύξει ανοσία. Δεν υπάρχει εξειδικευμένη θεραπεία για την ερυθρά.
Επιδημιολογία
Η ερυθρά είναι κοινή λοίμωξη σε πολλές περιοχές του κόσμου. Κάθε χρόνο καταγράφονται περίπου 100.000 περιπτώσεις συγγενούς ερυθράς. Η ασθένεια είναι πιο σπάνια σε πολλές περιοχές λόγω του εμβολιασμού. Υπάρχουν συνεχείς προσπάθειες για την εξάλειψη της νόσου παγκοσμίως. Τον Απρίλιο του 2015, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε ότι η Αμερική είναι ελεύθερη της μετάδοσης ερυθράς. Το όνομά της προέρχεται από την λέξη ερυθρό (κόκκινο). Περιγράφηκε ως ξεχωριστή νόσος από Γερμανούς γιατρούς το 1814.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιογενείς ασθένειες
Παιδικές ασθένειες
|
718736
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%20%28%CE%91%CE%B2%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%29
|
Ροντέλ (Αβερόν)
|
Το Ροντέλ (γαλλικά: Rodelle, οξιτανικά: Rodesla και Rodèsla) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Αβερόν, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Ροντελουά (γαλλικά: Rodellois).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Κοινότητες του Αβερόν
|
619367
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B9%20%28%CE%9F%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%29
|
Τρεις Μεγάλοι (Ολλανδία)
|
Στο ολλανδικό ποδόσφαιρο, οι Τρεις Μεγάλοι () είναι το ψευδώνυμο των τριών πιο επιτυχημένων ποδοσφαιρικών συλλόγων της Ολλανδίας, του Άγιαξ από το Άμστερνταμ, της Φέγενορντ από το Ρότερνταμ και της Αϊντχόφεν από το Αϊντχόφεν. Συνολικά, κατέχουν τα 70 από τα 127 Πρωταθλήματα Ολλανδίας που έγιναν ποτέ και συνήθως οι τρεις τους καταλήγουν να μοιράζονται τις τρεις πρώτες θέσεις και να ανταγωνίζονται για τον τίτλο. Καμία από αυτές δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ από από την Eredivisie, αφού συμμετείχαν σε όλες τις σεζόν από τη σεζόν 1956-57. Η χαμηλότερη θέση που έχει κερδίσει κάποια από αυτές είναι η 14η, από την Αϊντχόφεν, ενώ οι χαμηλότερες θέσεις του Άγιαξ και της Φέγενορντ είναι η 13η.
Πολλοί άλλοι σύλλογοι, εκτός των τριών μεγάλων, έχουν κερδίσει το Πρωτάθλημα, με την HVV Den Haag να κατέχει τους τέταρτους περισσότερους εθνικούς τίτλους πίσω από τους Τρεις Μεγάλους, με συνολικά 10 τίτλους.
Τρόπαια
Τελευταία ενημέρωση μετά την περίοδο 2017-2018.
Ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει και για τις τρεις ομάδες
Ruud Geels (Φέγενορντ 1966-1970, Άγιαξ 1974-1978, Αϊντχόφεν 1981-1982)
Ρόναλτ Κούμαν (Άγιαξ 1983-1986, Αϊντχόφεν 1986-1989, Φέγενορντ 1995-1997)
Προπονητές που έχουν διευθύνει και τις τρεις ομάδες
Hans Kraay Sr. (Άγιαξ 1974-1975, Φέγενορντ 1982-83, Αϊντχόφεν 1986-87)
Ρόναλτ Κούμαν (Άγιαξ 2001-2005, Αϊντχόφεν 2006-2007, Φέγενορντ 2011-2014)
Δείτε επίσης
Τρεις Μεγάλοι (Βέλγιο)
Τρεις Μεγάλοι (Κόστα Ρίκα)
Τρεις Μεγάλοι (Ελλάδα)
Τρεις Μεγάλοι (Περού)
Τρεις Μεγάλοι (Πορτογαλία)
Τρεις Μεγάλοι (Τουρκία)
Παραπομπές
ΑΦΚ Άγιαξ
ΠΣΦ Αϊντχόφεν
Φέγενορντ
Ποδόσφαιρο στην Ολλανδία
|
502385
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%82%20%CE%BD%CF%84%CE%B9%20%CE%9C%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82
|
Καρμόπολις ντι Μίνας
|
Το Καρμόπολις ντι Μίνας () είναι μια πόλη στην πολιτεία Μίνας Ζεράις στη Βραζιλία, στο δυτικό Μίνας Ζεράις, στη μικροπεριφέρεια Ολιβέιρα.
Το 2006, ο πληθυσμός ήταν 14.875 κάτοικοι. Η έκταση της περιοχής είναι 400,621 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με πυκνότητα πληθυσμού 37,1 κάτοικοι ανά τετρ. χιλιόμετρο.
Ιστορία
Η πόλη ιδρύθηκε το 1948.
Παραπομπές
Καρμοπολις ντι Μινας
|
835568
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%AC
|
Μαλπά
|
Το Μαλπά (γαλλικά: Malpas) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ντου, στη διοικητική περιοχή της Βουργουνδίας-Φρανς-Κοντέ.
Παραπομπές
Κοινότητες του Ντου
|
819277
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF
|
Σκαρλίνο
|
Το Σκαρλίνο (ιταλικά: Scarlino) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Γκροσσέτο, στην περιφέρεια της Τοσκάνης.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Γκροσσέτο
|
140139
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%9F.%20%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD
|
Α.Ο. Σερρών
|
Ο Αθλητικός Όμιλος Σερρών (Α.Ο.Σ.) είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο που δραστηριοποιείται στην πόλη των Σερρών, στον ομώνυμο νομό, όπου και βρίσκεται η έδρα του, το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Σερρών«ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΝΤΣΑΡΗΣ». Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1975, σύμβολο το τριφύλλι και αγωνίζεται με χρώματα το πράσινο και το λευκό. Διατηρεί ενεργά τμήματα καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης και άρσης βαρών.
Τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών
Ιστορική αναδρομή
Η ανδρική ομάδα καλαθοσφαίρισης του συλλόγου κατά την αγωνιστική περίοδο 1980-81 κατέκτησε την 1η θέση στο πρωτάθλημα της Α' Κατηγορίας Ανδρών της Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. Στην πορεία το τμήμα διαλύθηκε.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 το ανδρικό τμήμα δημιουργήθηκε από το μηδέν, μια ιδέα του Κώστα Τζιαμπάζη που πήρε σάρκα και οστά μόλις μέσα σε δέκα μέρες χάρις στη βοήθεια του Αγγελου Μπετιχαβά, του Σπύρου Ιωαννίδη, του Γιώργου Ασημάκη και του Στέφανου Δημητρακούδη. Αρχικά, στο ανδρικό τμήμα εντάχθηκαν παίκτες που είχαν μείνει χωρίς ομάδα και παράλληλα αναζητήθηκαν αθλητές προς συμπλήρωση του ρόστερ. Ακολούθως, όμως, με τον ερχομό νέων φοιτητών στις Σέρρες αυξήθηκαν οι επιλογές. Σε ό,τι αφορά τις ακαδημίες του, ο νέος σύλλογος ξεκίνησε συνεργασία με τον Α.Ο. Ηράκλειας.
Κατά την αγωνιστική περίοδο 2012-13, την πρώτη μετά την ίδρυσή της, η ομάδα των Σερρών έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα Ανδρών που διοργάνωσε η Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. σε δύο Ομίλους για όλες τις ομάδες. Ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις για τον Α' Όμιλο στην 3η θέση της βαθμολογίας. Κατόπιν, μέσω αγώνων μπαράζ για τις θέσεις 5-8 του συνόλου των ομάδων, τερμάτισε στην 5η θέση.
Αγωνιστική περίοδος 2013-14
Κατά την αγωνιστική περίοδο 2013-14, ο Α.Ο. Σερρών διαγωνίζεται στο Πρωτάθλημα της Α1 Κατηγορίας Ανδρών που διοργανώνει η Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. και συγκεκριμένα στον Α' Όμιλο. Παράλληλα έχει προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου Ανδρών της Ένωσης, όπου και θα αντιμετωπίσει τον Ορφέα Νέου Σκοπού.
Έδρα του συλλόγου είναι το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Σερρών. Καθήκοντα πρώτου προπονητή διατηρεί ο Σπύρος Ιωαννίδης.
Τμήμα καλαθοσφαίρισης γυναικών
Ο Α.Ο. Σερρών καλλιέργησε τη γυναικεία καλαθοσφαίριση για ένα διάστημα που υπερβαίνει τις τέσσερις δεκαετίες. Τα περισσότερα από αυτά η ομάδα διαγωνιζόταν στο επίπεδο των Εθνικών Κατηγοριών, ενώ για έξι περιόδους - στο διάστημα 1984 με 1992 - διαγωνίστηκε στην Α' Εθνική. Στην ομάδα αυτή έκανε τα πρώτα της βήματα στο άθλημα η διεθνής Σερραία καλαθοσφαιρίστρια Τούλα Μαγαλιού. Στη διάρκεια της πορείας του, το γυναικείο τμήμα του Α.Ο.Σ. συνέλεξε 1 Πρωτάθλημα Β' Εθνικής, 6 Πρωταθλήματα Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. και 1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων. Κατά τη στιγμή διακοπής της λειτουργίας του, το καλοκαίρι του 2016, ο σύλλογος συμπλήρωνε 11 συνεχόμενα έτη στην Α2 Εθνική Κατηγορία. Η απόφαση αναστολής της λειτουργίας του προήλθε από την απροθυμία της διοίκησης να στηρίξει περαιτέρω οικονομικά το γυναικείο τμήμα, αλλά και από την απουσία εθελοντών να αναλάβουν τα ηνία.
Τμήμα πετοσφαίρισης ανδρών
Ιστορική αναδρομή
Το τμήμα πετοσφαίρισης ανδρών του Α.Ο. Σερρών κατά την αγωνιστική περίοδο 2008-09 συμμετείχε στο Πρωτάθλημα της Β' Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών, και συγκεκριμένα στο 2ο Όμιλο, τερματίζοντας στην 8η θέση της βαθμολογικής κατάταξης με 28 βαθμούς. Την επόμενη χρονιά, 2009-10, ο σύλλογος διαγωνίστηκε και πάλι στο πρωτάθλημα του 2ου Ομίλου της Β' Εθνικής, καταλαμβάνοντας την 4η θέση στον τελικό βαθμολογικό πίνακα. Στην τελική βαθμολογική κατάταξη της περιόδου 2010-11 βρέθηκε στην 7η θέση σε σύνολο 8 ομάδων, παραμένοντας στην κατηγορία από την επόμενη χρονιά.
Την αγωνιστική περίοδο 2011-12 οι Σέρρες κατέλαβαν την 7η θέση του τελικού βαθμολογικού πίνακα του 3ου Ομίλου της Β' Εθνικής Κατηγορίας, με αποτέλεσμα να υποβιβαστούν στο τοπικό Περιφερειακό Πρωτάθλημα, εφόσον υπήρξε απόφαση για κατάργηση της κατηγορίας. Την περίοδο 2012-13, αγωνιζόμενος εναντίον ομάδων της Ένωσης Σωματείων Πετοσφαίρισης Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας στον 4ο Όμιλο του Περιφερειακού Πρωταθλήματος, ο σύλλογος κατάφερε να εξασφαλίσει την επιστροφή του στις Εθνικές Κατηγορίες.
Αγωνιστική περίοδος 2013-14
Κατά την αγωνιστική περίοδο 2013-14, ο Α.Ο. Σερρών διαγωνίζεται στο Πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών που διοργανώνει η Ε.Ο.ΠΕ. και συγκεκριμένα στον 3ο Όμιλο.
Έδρα του συλλόγου είναι το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Σερρών. Καθήκοντα πρώτου προπονητή διατηρεί ο Στέφανος Κόκκινος. Το ρόστερ του Α.Ο. Σερρών για την περίοδο 2013-14 συνθέτουν οι παρακάτω αθλητές:
Τμήμα άρσης βαρών ανδρών
Το τμήμα άρσης βαρών του συλλόγου έχει κατακτήσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών των ετών 1984 και 1987.
Παραπομπές
Ιδρύσεις αθλητικών συλλόγων το 1975
Σερρων ΑΟ Ανδρες
Ελληνικοί σύλλογοι πετοσφαίρισης
Ελληνικοί σύλλογοι άρσης βαρών
Σερρων ΑΟ Ανδρες
Σερρων ΑΟ Ανδρες
|
595542
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%94%CE%B9%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82
|
Πέτρος της Διόκλειας
|
Ο Πέτρος της Διόκλειας ή Πέταρ () ήταν άρχων της Διόκλειας κατά τη διάρκεια του 10ου ή 11ου αιώνα. Η μοναδική πληροφορία σχετικά με το πρόσωπό του προέρχεται από σφραγίδα η οποία ανευρέθηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η οποία είναι διακοσμημένη από τη μία πλευρά με μία προτομή της Παρθένου Μαρίας, ένα μενταγιόν εντός του οποίου αναπαριστάται ο Χριστός, ενώ, επίσης, πλαισιώνεται από δύο σταυροειδή επικλητικά μονογράμματα. Το κείμενο είναι σε ελληνικό αλφάβητο, ενώ αναφέρει ΠΕΤΡ[Ο]Υ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΔΙΟΚΛ[Ε]ΙΑ[Σ] ΑΜΗΝ. Η επιγραφή καταδεικνύει ότι παρά το γεγονός πως η Διόκλεια γνώρισε ταραχές κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, ωστόσο η περιοχή παρέμεινε υπό βυζαντινή κυριαρχία ή, τουλάχιστον, πολιτισμική επιρροή.
Η σφραγίδα φυλασσόταν εντός του γραφείου μεταλλίων του Βερολίνου, ενώ το 1884 ευρισκόταν σε κατάσταση φθοράς. Απεικόνιση η οποία βασίστηκε στην αρχική, η οποία φιλοτεχνήθηκε από τον Ντάρντελ, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1884 από τον Γκυστάβ Σλυμπερζέ.
Η ιστορία της Διόκλειας έως τον 10ο αιώνα είναι σχετικά άγνωστη. Ένας κατάλογος των μυθολογικών μοναρχών εκείνης της περιόδου υφίσταται εντός του υπό αμφισβήτηση Χρονικού του Ιερέα της Διόκλειας, το οποίο συνεγράφη κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα ή, ακόμη, του 16ου και 17ου αιώνα. Εντός του συγκεκριμένου χρονικού, ο πατέρας του Ηγεμόνα Γιοβάν Βλαντιμίρ (βασίλευσε μεταξύ π. 1000 και 1016) αναφέρεται ως Πέτρισλαβ, το οποίο πιθανώς σημαίνει πως ο Πέτρος και ο Πέτρισλαβ αποτελούν το ίδιο πρόσωπο. Αναφέρεται εντός του Χρονικού του Ιερέα της Διόκλειας πως ο Πέτρισλαβ ήταν απόγονος του Ηγεμόνα του Τρέμπινιε, Χβάλιμιρ, ενώ, επίσης, του παραχωρήθηκε η Διόκλεια, ώστε να την κυβερνήσει ως μέρος των εδαφών του Χβάλιμιρ.
Παραπομπές
Πηγές
McGeer, Eric (2005). Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art: The East (continued), Constantinople and environs, unknown locations, addenda, uncertain readings. Dumbarton Oaks. , .
Živković, Tibor (2006). Портрети српских владара (IX-XII). Βελιγράδι: Zavod za udžbenike. .
Σέρβοι ευγενείς του 10ου αιώνα
Σέρβοι ευγενείς του 11ου αιώνα
Μεσαιωνικό Μαυροβούνιο
Μονάρχες της Διόκλειας
Βυζαντινοί άρχοντες
|
547043
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CF%8C%CE%BB%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%84%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80
|
Φίλιππος του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
|
Ο Φίλιππος του Χόλσταϊν-Γκόττορπ, Δανικά : Philipp (10 Αυγούστου 1570 - 18 Οκτωβρίου 1590) από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν δούκας του Χόλσταϊν-Γκόττορπ.
Βιογραφία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Αδόλφου, δούκα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ και της Χριστίνας, κόρης του Φιλίππου Α΄, λαντγκράβου της Έσσης. Το 1586 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηε ο πρωτότοκος Φρειδερίκος Β΄, που όμως απεβίωσε το επόμενο έτος. Έτσι τον διαδέχθηκε ο 17ετής Φίλιππος ως δούκας του Χόλσταϊν-Γκόττορπ. Για τα δουκάτα Σλέσβιχ και Χόλσταϊν οι πρόγονοί του είχαν υποσχεθεί να παραμείνουν αδιαίρετα· έτσι κυβερνούσε μαζί με τον εξάδελφό του Φρειδερίκο Β΄ της Δανίας. Έδρα της περιοχής του ήταν το Γκόττορπ. Απεβίωσε τρία έτη μετά, το 1590 σε ηλικία 20 ετών και τον διαδέχθηκε ο επόμενος αδελφός του Ιωάννης-Αδόλφος. Είναι άγνωστοι οι λόγοι του πρόωρου θανάτου του, σύμφωνα με τις φήμες ήταν στενά συνδεδεμένος με τον μεγαλύτερο αδελφό του Φρειδερίκο Β΄ που πέθανε επίσης πρόωρα.
Παραπομπές
Πηγές
Lockhart, Paul Douglas (2004-01-01). Frederik II and the Protestant Cause: Denmark's Role in the Wars of Religion, 1559-1596.
Δούκες του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
|
134004
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CF%89%CF%86%CE%AF%CF%82%20%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29
|
Ψωφίς (μυθολογία)
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ψωφίς (Ψωφίδα) αναφέρονται τα παρακάτω δύο διαφορετικά πρόσωπα:
Θυγατέρα του Έρυκα, βασιλιά της Σικελίας. Σύμφωνα με μία παράδοση, η Ψωφίδα είναι η «επώνυμη ηρωίδα» της πόλεως Ψωφίδας στην Πελοπόννησο (δηλαδή το πρόσωπο που έδωσε το όνομά του στην πόλη).
Θυγατέρα του Ξάνθου και εγγονή του Ερυμάνθου, από την οποία σύμφωνα με άλλη παράδοση ονομάσθηκε η παραπάνω πόλη.
Δείτε επίσης
Ψώφις
Πηγές
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 707
Ψωφιδα
Μυθολογία της αρχαίας Αρκαδίας
Αρχαίοι Αρκάδες
Αρκαδική Αζανία
|
80230
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Routemaster
|
Routemaster
|
Το Routemaster ήταν το τελευταίο λεωφορείο που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες του Λονδίνου. Κατασκευάστηκε μεταξύ του 1954 και του 1968 από την AEC για την London Transport. Τα τελευταία οχήματα αποσυρθήκαν στις 5 Δεκεμβρίου του 2005. Χαρακτηριστικό είναι η ανοικτή είσοδος, τα δυο πατώματα και ο ξεχωριστός θάλαμος για τον οδηγό (που κάνει αναγκαίο και έναν ξεχωριστό εισπράκτορα).
Σήμερα λειτουργούν οι δυο τουριστικές γραμμές 9 και 15 με λεωφορεία Routemaster που περνάνε από όλα τα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης.
Λεωφορείο
Μεταφορές στο Λονδίνο
|
175633
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CF%8D%CE%B1%20%CE%92%CF%81%CF%8D%CF%83%CE%B7%20%CE%A0%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82
|
Κρύα Βρύση Πέλλας
|
Η Κρύα Βρύση είναι κωμόπολη του νομού Πέλλας και ήταν έδρα του ομώνυμου δήμου (από το 1990 μέχρι το 2010) στην επαρχία Γιαννιτσών. Έχει πραγματικό πληθυσμό 5.214 κατοίκους (), οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, με κύρια προϊόντα, τον καπνό, το σταφύλι, το ροδάκινο, το καλαμπόκι και τα σπαράγγια.
Γεωγραφία
Η Κρύα Βρύση βρίσκεται νοτιοανατολικά της Έδεσσας, στο μέσο της απόστασης μεταξύ Γιαννιτσών και Νάουσας. Μέχρι το 1927 ονομαζόταν Πλάσνα οπότε μετονομάστηκε σε Κρύα Βρύση. Η πόλη αναπτύχθηκε τη δεκαετία του '30.
Ιστορία
Επί τουρκοκρατίας ονομάζονταν Πλάσνα και βρίσκονταν στις όχθες της λίμνη των Γιαννιτσών. Δίπλα βρίσκονταν ο οικισμός Πρίσνα ή Βραστή, ο οποίος μετά την αποξήρανση της λίμνης, εγκαταλείφθηκε και οι κάτοικοι μετοίκησαν στην Κρύα Βρύση που ήδη γνώριζε μεγάλη οικιστική ανάπτυξη λόγω της άφιξης και πολλών προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Στα τέλη του 19ου αιώνα τα δυο χωριά Πλάσνα και Πρίσνα είχαν συνολικό πληθυσμό γύρω στους 360 κατοίκους, κυρίως Έλληνες, αλλά και λίγους Τούρκους. Το σημερινό όνομα προήλθε από τον εντοπισμό πηγής κρύου καθαρού νερού μετά την αποξήρανση της λίμνης που υπήρχε στην περιοχή και τη λειψυδρία που ακολούθησε.
Προς το τέλος της Κατοχής, τον Μάιο του 1944, η Κρύα Βρύση έγινε η επιχειρησιακή έδρα του δοσιλογικού, οπλισμένου από τους Γερμανούς κατακτητές, τάγματος του Γεωργίου Πούλου, του λεγόμενου «Ελληνικού Εθελοντικού Σώματος».
Αξιοθέατα
Σημαντικό κέντρο αναψυχής είναι το Οικολογικό Πάρκο, έκτασης 100 στρεμμάτων. Μνημεία της πόλης αποτελούν ο ναός του Αγίου Νικολάου και το μοναστήρι του Αγίου Λουκά.
Αθλητισμός
Η Κρύα Βρύση αποτελεί έδρα των αθλητικών συλλόγων Απόλλων Κρύας Βρύσης και Γ.Α.Σ Μέγας Αλέξανδρος Κρύας Βρύσης. Έδρας τους είναι το Δημοτικό Στάδιο Γιάννης Τσερκεζήδης.
Προσωπικότητες
Δημοσθένης Δεληγιάννης, (γενν. 1938), νομικός, πολιτικός, 1973-1981 Βουλευτής Πέλλας.
Τάκης Φωστηρόπουλος, (γενν. 1950), 1966 - 1973 Ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Κρύας Βρύσης στη Β΄ Εθνική, 1989 - 2002 Προπονητής των Μικτών Ομάδων Νέων και Παίδων Ε.Π.Σ. Πειραιά, 1990 Πρώτος προπονητής της Εθνικής Ομάδας Γυναικών. Το 2000 ιδρυτής και από το 2021 πρόεδρος του Συλλόγου Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Απόλλωνα Κρύας Βρύσης. Το 2005 ιδρυτής και έως το 2019 πρόεδρος του Συνδέσμου Προπονητών Ποδοσφαίρου Πειραιά με τιμητική διάκριση από την UNESCO (2016). Επιχειρηματίας στον κλάδο ειδών διατροφής.
Δήμητρα Μαρκοβίτση, (γενν 1954) φωτοχημικός, ομότιμος διευθύντρια έρευνας στο Γαλλικο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Είναι Πρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος για τη Φωτοχημεία και διετέλεσε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φωτοχημείας (2007-2010). Οι μελέτες της αφορούν κυρίως τις χημικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα όταν η υπεριώδης ακτινοβολία απορροφάται από το DNA.
Θεόδωρος Θεοδωρίδης, (γενν.1956), Αρχιτέκτονας Μηχανικός, Πολιτικός, 1986-1990 Κοινοτικός Σύμβουλος Κρύας Βρύσης, 1991-2002 Δήμαρχος Κρύας Βρύσης, 2003-2010 Νομαρχιακός Σύμβουλος Πέλλας, 2011-2019 Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας, 2019-σήμερα Δημοτικός Σύμβουλος Πέλλας
Νικόλαος Φωστηρόπουλος (* 1958), 1999-2019 μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της Καρλσρούης, Γερμανίας, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της «alfatraining», ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα περαιτέρω εκπαίδευσης της Γερμανίας με 67 καταστήματα συν μια αντιπροσωπεία στην Πλατεία Αριστοτέλους Θεσσαλονίκης. Η εταιρία alfatraining είναι ο μεγαλύτερος πάροχος εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ανέργων στη Γερμανία και βασίζεται αποκλειστικά στην πλατφόρμα τηλεδιάσκεψης «alfaview».
Κωνσταντίνος Φωστηρόπουλος, (γενν. 1960), φυσικός στο Helmholtz-Zentrum Berlin (HZB). Είναι μέλος του μη κερδοσκοπικού παγκόσμιου ιδρύματος Hellenic Institute for Advanced Studies (HIAS) και έχει εκλεγεί στο διοικητικό συμβούλιο του μη κερδοσκοπικού επιστημονικού σωματείου OUT e.V. του Βερολίνου. Ο Κωνσταντίνος Φωστηρόπουλος ειναι ο πρώτος που ανέπτυξε (το 1990) μια μέθοδο σύνθεσης του μοριακού άνθρακα C60 με δομή σε σχήμα μπάλας ποδοσφαίρου και υπήρξε ιδρυτής και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας «Organic Solar Cells Group» (2003-2016) του HZB που έχει κάνει έρευνα στον τομέα των οργανικών φωτοβολταϊκών με μεθόδους εναπόθεσης κενού.
Ευγενία Ουζουνίδου, (γενν. 1962), πολιτικός, 2012 - 2014 & Ιανουάριος 2015 – Αυγούστου 2015 Βουλευτής Κοζάνης.
Ιωάννης Ισαάκ Σαχινίδης, (γενν. 1968), πολιτικός, Βουλευτής Πέλλας.
Παραπομπές
Πηγές
http://users.sch.gr/elenipap/ourland
Ιστορία των πόλεων της Ελλάδας - Κρύα Βρύση
Δήμος Πέλλας
Κωμοπόλεις του νομού Πέλλας
|
607953
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Last%20Christmas
|
Last Christmas
|
Το Last Christmas είναι τραγούδι από το αγγλικό ποπ ντουέτο Wham!. Κυκλοφόρησε από την Epic Records το Δεκέμβριο του 1984, σε διπλό A-side με το "Everything She Wants". Γράφτηκε και παράχθηκε τον Τζορτζ Μάικλ και γράφτηκε από πολλούς καλλιτέχνες από την αρχική έκδοση.
Το τραγούδι έφτασε το Νο 1 στη Δανία, τη Σλοβενία και τη Σουηδία και το Νο 2 σε επτά χώρες, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, την Ιταλία,τη Νορβηγία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Τελικά, έφθασε στο Νο 1 στο UK Singles Chart την Πρωτοχρονιά του 2021, περισσότερα από 36 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία. Με αυτόν τον τρόπο, έγινε το πέμπτο Νο 1 σινγκλ στο Ηνωμένο Βασίλειο για το ντουέτο. Πριν φτάσει στο Νο 1, το "Last Christmas" είχε για πολλά χρόνια το ρεκόρ ως το σινγκλ με τις περισσότερες πωλήσεις που δεν έφτασε ποτέ στα charts από την Official Charts Company (OCC) με 1,9 εκατομμύρια αντίτυπα που πωλήθηκαν (χωρίς τα streams). Αυτό το ρεκόρ κατέχει πλέον το "Moves like Jagger" των Maroon 5 με την Κριστίνα Αγκιλέρα. Η μελωδία έφτασε στο Νο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο, αφού μεταδόθηκε 9,2 εκατομμύρια φορές την τελευταία εβδομάδα του 2020 και πούλησε 1.555 λήψεις, με αποτέλεσμα συνολικά 40.149 συνδυασμένες πωλήσεις.
Οι Wham! δώρισαν όλα τα δικαιώματα για το λιμό της Αιθιοπίας. Σε μια δημοσκόπηση, σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο τον Δεκέμβριο του 2012, ψηφίστηκε όγδοο στην τηλεοπτική ειδική εκπομπή του ITV The Nation's Favorite Christmas Song και ψηφίστηκε ως το πιο δημοφιλές τραγούδι της δεκαετίας του 1980 στην αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα του 2020 στο Κανάλι 5 της Βρετανίας ως το Αγαπημένο Τραγούδι της δεκαετίας 1980. Ήταν το πιο πολυπαιγμένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι του 21ου αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι που ξεπεράστηκε από το "Fairytale of New York" το 2015.
Προέλευση
Το Last Christmas ξεκίνησε το 1984, ενώ ο Τζορτζ Μάικλ και ο Άντριου Ρίτζλεϋ επισκέπτονταν τους γονείς του Μάικλ.
Γράφτηκε από τον Μάικλ στο παιδικό του δωμάτιο. Ο Μάικλ έπαιξε στον Ρίτζλεϋ την εισαγωγή και τη χορωδική μελωδία για το "last Christmas", το οποίο ο Ρίτζλεϋ το ονόμασε αργότερα "μια στιγμή αναρώτησης".
Εγγραφή
Το τραγούδι γράφτηκε τον Αύγουστο του 1984 στο Advision Studios στο Λονδίνο της Αγγλίας. Ο Τζορτζ Μάικλ έγραψε, εκτέλεσε, παρήγαγε και έπαιζε κάθε μέσο στην πίστα. Χρησιμοποίησε τύμπανα Linn 9000, μηχανήματα Roland Juno-60 και καμπάνες έλκηθρων. Άρχισε να ηχογραφεί το τραγούδι το καλοκαίρι. Οι μόνοι άνθρωποι στο στούντιο ήταν ο μηχανικός Κρις Πόρτερ και δύο βοηθοί. Σύμφωνα με τον Πόρτερ, στιχουργικά "έχεις την ευτυχία του ρυθμικού κομματιού, αλλά ενάντια σε αυτό που έχεις τη θλίψη της απλήρωτης αγάπης".
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
MetroLyrics
Singles της Interscope Records
Singles της Decca Records
Singles της Warner Bros. Records
Singles της Epic Records
Singles της Columbia Records
Singles της Republic Records
Τραγούδια του 1984
Χριστουγεννιάτικα τραγούδια
Singles του 2015
Singles του 2013
Singles του 2009
Singles του 2006
Singles του 1999
Singles του 1995
Singles του 1984
Pages with unreviewed translations
|
821155
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%8C%CF%81%CE%B5
|
Πρεμιλκουόρε
|
Το Πρεμιλκουόρε (ιταλικά: Premilcuore) είναι ιταλικός δήμος στην Επαρχία του Φορλί-Τσεζένα, στην περιφέρεια της Εμίλια-Ρομάνια.
Παραπομπές
Δήμοι της Επαρχίας του Φορλί-Τσεζένα
|
191074
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AE%CE%BC%CE%B1%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%85%202
|
Σήμα Κινδύνου 2
|
Το Σήμα Κινδύνου 2 (αγγλ.: The Ring Two) είναι ένα αμερικανικό ψυχολογικό θρίλερ παραγωγής 2005 και είναι συνέχεια της ταινίας Σήμα Κινδύνου του 2002. Το Σήμα Κινδύνου είναι ριμέικ της γιαπωνέζικης ταινίας του 1998, με το ίδιο όνομα. Ο Χιντέο Νακάτα, ο σκηνοθέτης, δηλαδή, των αυθεντικών γιαπωνέζικων ταινιών Ring και Ring 2 στις οποίες είναι βασισμένες οι αμερικάνικες εκδοχές, είναι ο σκηνοθέτης και σε αυτή την ταινία, στη θέση του Γκορ Βερμπίνσκι (που σκηνοθέτησε την πρώτη ταινία).
Η ταινία δεν είναι βασισμένη σε κανένα από τα γιαπωνέζικα επακόλουθα της ταινίας Ring, απλά η πλοκή της συνεχίζει από εκείνη της πρώτης ταινίας.
Έχει γυριστεί στην Αστόρια της πολιτείας Όρεγκον και στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Κυκλοφόρησε στις 17 Μαρτίου του 2005.
Αμερικανικές ταινίες
Ταινίες του 2005
Ταινίες παραγωγής DreamWorks
Αμερικανικές ταινίες ψυχολογικού τρόμου
Αγγλόφωνες ταινίες
Αμερικανικές ταινίες τρόμου
Ταινίες που αφορούν την εκδίκηση
Ταινίες γυρισμένες στο Όρεγκον
|
171620
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
|
Χατζημιχάλης Νταλιάνης
|
Ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης (1775 - 18 Μαΐου 1828) ήταν Έλληνας οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821 και ηγετική μορφή της επανάστασης στην Κρήτη.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Δελβινάκι της Ηπείρου το 1775. Σπούδασε στην Ιταλία και ασχολήθηκε αμέσως μετά στην τοπική καπνοβιομηχανία της Τεργέστης, όπου και απέκτησε μεγάλη περιουσία ως επιχειρηματίας. Το όνομά του ήταν Μιχαήλ Χρήστου, όμως επειδή ταξίδευσε στους Αγίους Τόπους και βαπτίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό, βαπτίστηκε Χατζής κατά την ελληνική τότε παράδοση.
Ο Νταλιάνης το 1816 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και με προσωπικές του δαπάνες συγκρότησε ίλη ιππικού που συμμετείχε ενεργά στον Αγώνα. Το Μάρτιο του 1826 ναύλωσε τρία καράβια με 800 εθελοντές και ξεκίνησε με προορισμό το Λίβανο, για να πείσει εκεί τους τοπικούς άρχοντες να ξεκινήσουν αγώνα κατά των Τούρκων. Ο τοπικός εμίρης όμως τελικά δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του να δημιουργήσει σημαντικό αντιπερισπασμό κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Πίσω στην Ελλάδα συμμετείχε σε επιδρομές κατά του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και μετέπειτα στη Στερεά Ελλάδα στο πλευρό του Γεωργίου Καραϊσκάκη και, μετά το θάνατο του τελευταίου, στη μάχη του Φαλήρου.
Εκστρατευτικό σώμα στην Κρήτη
Προς το τέλος του 1827 δέχθηκε πρόσκληση απο εκπρόσωπο των επαναστατημένων Κρητών να μεταβεί στην Κρήτη και να αναλάβει την ηγεσία της επανάστασης εκεί. Ο Νταλιάνης με εκστρατευτικό σώμα 100 ιππέων και περίπου 500 πεζών μετέβη στο νησί στις αρχές του Γενάρη του 1828, με υπαρχηγό τον Βασίλειο Αθανασίου.
Στο μεταξύ ο Αλβανός πασάς της Κυδωνίας Μουσταφά Νταϊλή, που είχε διορισθεί από τον Μωχάμετ Αλή της Αιγύπτου γενικός διοικητής της Κρήτης, συγκέντρωσε τις δυνάμεις του και ετοιμάστηκε να συγκρουσθεί μαζί τους. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Χατζημιχάλης μετακινήθηκε στα Σφακιά, απέστειλε αγγελιοφόρους στους Σφακιανούς, απειλώντας τους να παραμείνουν αμέτοχοι. Στις 8 Μαΐου, μικρό τμήμα πεζών και ιππικού υπό τους Χατζημιχάλη, Αναγνώστη Μανουσογιαννάκη και Στρατή Δεληγιαννάκη κτύπησαν αιφνιδιαστικά σώμα Τούρκων που πήγαινε να ενωθεί με το κύριο σώμα του Μουσταφά. Στη συνέχεια ο Χατζημιχάλης οχυρώθηκε στο Φραγκοκάστελλο.
Στις 17 Μαΐου ο Μουσταφά, επικεφαλής στρατού 8.000 ανδρών, έφτασε στο Φραγκοκάστελλο. Τις πρώτες ώρες η μάχη ήταν αμφίρροπη παρόλη την αριθμητική υπεροχή των οθωμανικών δυνάμεων. Τελικά, ύστερα από λυσσαλέο και άνισο αγώνα οι αμυνόμενοι πραγματοποίησαν έξοδο από το κάστρο. Σχεδόν όλοι οι υπερασπιστές του Φραγκοκάστελλου βρήκαν το θάνατο, μαζί με τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη και τον υπασπιστή του, Κυριακούλη Αργυροκαστρίτη.
Οι Δροσουλίτες, ένα οπτικό φαινόμενο που παρατηρείται στον κάμπο του Φραγκοκάστελλου κατά τα τέλη Μάη, έχει καταγραφεί στην τοπική κρητική παράδοση ως σχετιζόμενο με τη Μάχη του Φραγκοκάστελλου.
Παραπομπές
Πηγές
Συλλογικό έργο, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα 1987.
Δροσουλίτες Ήπειρος - Κρήτη του Γεωργίου Αχ. Βαβαρέτου Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών αρ. 14. Εν Αθήναις 1967/
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Φραγκοκάστελο και «Δροσουλίτες». kritikoi.gr
Ιστορία της Κρήτης. ΤΕΙ Πειραιά.
Οπλαρχηγοί του 1821
|
381504
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%85%CE%B3%CF%81%CE%BF%CF%8D%20%CE%BF%CE%BE%CF%85%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85
|
Εκρηκτικό υγρού οξυγόνου
|
Ένα oxyliquit, που λέγεται επίσης εκρηκτικό υγρού οξυγόνου ή εκρηκτικό υγρού αέρα, είναι ένα εκρηκτικό υλικό που είναι ένα μείγμα υγρού οξυγόνου (LOX) με ένα κατάλληλο καύσιμο, όπως άνθρακα (ως αιθάλη), ή ένα οργανικό χημικό (π.χ. ένα μείγμα αιθάλης και ναφθαλινίου), αλεσμένου ξύλου, ή σκόνης (ή σπόγγου) αλουμινίου. Αυτά τα καύσιμα έχουν την ικανότητα να απορροφούν υγρό οξυγόνο και σε ποσότητες αρκετά μεγαλύτερες του δικού τους βάρους. Είναι μια τάξη εκρηκτικών Σπρένγκελ (Sprengel).
Ιδιότητες
Τα εκρηκτικά υγρού οξυγόνου έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Είναι φτηνά στην παρασκευή τους, μπορούν να ενεργοποιηθούν με έναν πυροδότη ασφαλείας και σε περίπτωση αστοχίας, το οξυγόνο εξατμίζεται γρήγορα, αποδίδοντας το φορτίο με αρκετή ασφάλεια και σύντομα. Η πρώτη μεγάλης κλίμακας χρήση του έγινε το 1899 κατά τη διάρκεια κατασκευής της σήραγγας Σίμπλον, με τη μορφή φυσιγγίων γεμισμένων με γη διατόμων εμποτισμένη σε πετρέλαιο, ή με ένα απορροφητικό φελλό ξυλάνθρακα, βυθισμένο σε υγρό οξυγόνο αμέσως πριν τη χρήση. Σε μια άλλη παραλλαγή, το φυσίγγιο γεμίζεται με υγρό οξυγόνο μετά την τοποθέτησή του στην οπή.
Ένα από τα μειονεκτήματα του εκρηκτικού υγρού οξυγόνου είναι ότι, μόλις αναμειχθεί, είναι ευαίσθητο σε σπίθες, δονήσεις και θερμότητα, πέρα από τις αναφερθείσες περιπτώσεις αυτόματης ανάφλεξης. Η ισχύς σχετικά με το βάρος είναι μεγάλη, αλλά η πυκνότητα είναι χαμηλή, έτσι η ικανότητα καταστροφής ανά μονάδα όγκου είναι επίσης χαμηλή. Η ανάφλεξη με μόνο πυροδότη είναι μερικές φορές αναξιόπιστη. Το φορτίο πρέπει να εκτονωθεί μέσα σε 5 λεπτά από την διαπότιση, αλλά ακόμα και μετά από 15 λεπτά ενδέχεται να μπορεί να εκραγεί, αν και ασθενέστερα και με την παραγωγή μονοξειδίου του άνθρακα.
Ένα εκρηκτικό υγρού οξυγόνου μπορεί να παραχθεί τυχαία με χύσιμο υγρού οξυγόνου σε ασφαλτικό σκυρόδερμα κατά τη διάρκεια πλήρωσης συστημάτων αεροπλάνων για μεγάλα υψόμετρα. Το οδόστρωμα τότε μπορεί να γίνει αρκετά εκρηκτικό για να ξεκινήσει η έκρηξη πατώντας πάνω του· αν και το οξυγόνο εξατμίζεται σύντομα.
Αρχικά, χρησιμοποιούσαν υγρό αέρα, που αυτοεμπλουτιζόταν με παραμονή (το άζωτο έχει πιο χαμηλό σημείο βρασμού και εξατμίζεται κατά προτίμηση), αλλά καθαρό υγρό οξυγόνο δίνει καλύτερα αποτελέσματα.
Ένα μείγμα από αιθάλη και υγρό οξυγόνο μετρήθηκε να έχει ταχύτητα έκρηξης 3.000 m/s και 4 έως 12% περισσότερη ισχύ από δυναμίτη. Όμως, η φλόγα που παράγει έχει υπερβολικά μεγάλη διάρκεια για να είναι ασφαλής σε πιθανή παρουσία εκρηκτικών αερίων, έτσι το εκρηκτικό υγρό οξυγόνο χρησιμοποιείται κυρίως σε ανοικτά λατομεία και επιφανειακή εξόρυξη.
Ιστορικό
Οι εκρηκτικές ιδιότητες αυτών των μειγμάτων ανακαλύφθηκαν στη Γερμανία το 1895 από τον Καρλ φον Λίντε, που ανέπτυξε μια επιτυχημένη συσκευή για υγροποίηση αερίων, και τα ονόμασε εκρηκτικά υγρού οξυγόνου.
Το 1930, πάνω από 3 εκατομμύρια λίβρες υγρού οξυγόνου χρησιμοποιήθηκαν για αυτόν τον σκοπό μόνο στη Γερμανία και επιπλέον 201.466 lb (91.383 kg) καταναλώθηκαν από βρετανικά λατομεία. Το ποσοστό ατυχημάτων ήταν πιο μικρό από τα συμβατικά εκρηκτικά. Όμως, οι φιάλες ντιούαρ όπου αποθηκευόταν το υγρό οξυγόνο πάθαιναν έκρηξη τυχαία, που οφειλόταν σε ακαθαρσίες σιδήρου στον ενεργό άνθρακα και οι οποίες χρησίμευαν ως ίχνη αερίου που απορροφούντο στη στρώση μόνωσης κενού στη φιάλη και προκαλούσαν αυτανάφλεξη σε περίπτωση διαρροής υγρού οξυγόνου στον κλειστό χώρο.
Η χρήση των εκρηκτικών υγρού οξυγόνου κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ήταν περιορισμένη, επειδή υπήρχε άφθονη παροχή νιτρικών που τα έπαιρναν από συνθετική αμμωνία.
Λόγω της περιπλοκότητας των απαιτούμενων συσκευών για την παρασκευή υγρού οξυγόνου, γινότανε χρήση των εκρηκτικών υγρού οξυγόνου κυρίως μόνο όπου η κατανάλωσή τους ήταν υψηλή. Στις ΗΠΑ, κάποιες τέτοιες τοποθεσίες ήταν τα επιφανειακά λατομεία σε περιοχές εξόρυξης κάρβουνου. Η κατανάλωσή τους κορυφώθηκε το 1953 με 10.190 τόνους, αλλά έπειτα μειώθηκε και μηδενίστηκε το 1968, όταν αντικαταστάθηκε πλήρως με το ακόμα πιο φθηνό ANFO.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Google Groups, alt.engr.explosives old literature on Oxyliquit - alt.engr.explosives
Liquid Oxygen Explosives Page seems to be broken. Archived version on the Internet Archive.
Εκρηκτικά
|
633215
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82
|
Χρίστος Μαυροκορδάτος
|
Ο Χρίστος Μαυροκορδάτος είναι Ελληνοκύπριος πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου εκλεγμένος με το ΑΚΕΛ την περίοδο 1991-2006.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Χρίστος Μαυροκορδάτος γεννήθηκε στη Μόρφου στις 24 Μαρτίου 1948. Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική γλώσσα. Απέκτησε πτυχίο γεωπονίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην εδαφολογία στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Εργάστηκε στο Γραφείο Ευημερίας και στον Οργανισμό Γεωργικής Ασφάλισης, έως το 1991 που εξελέγη βουλευτής.
Είναι νυμφευμένος με την Ανδρούλα Χατζηαντώνη και έχει ένα υιό και μια κόρη.
Πολιτική διαδρομή
Διετέλεσε πρόεδρος του Κλάδου Υπαλλήλων του Οργανισμού Γεωργικής Ασφάλισης, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΑΣΥΔΥ, μέλος (γενικός ταμίας) του διοικητικού συμβουλίου της Παγκύπριας Ένωσης Γεωπόνων, μέλος της Κεντρικής Γραμματείας της Ένωσης Κυπρίων Αγροτών (ΕΚΑ) και επαρχιακός γραμματέας ΕΚΑ Αμμοχώστου.
Ήταν μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής και της Επαρχιακής Γραμματείας ΑΚΕΛ Αμμοχώστου και της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1991 εκλέχτηκε βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου με το ΑΚΕΛ για την ΣΤ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Επανεξελέγη στις βουλευτικές εκλογές του 1996 για την Ζ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο και στις βουλευτικές εκλογές του 2001 για την Η΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Δεν διεκδίκησε επανεκλογή στις βουλευτικές εκλογές του 2006.
Ως βουλευτής, διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Γεωργίας και Φυσικών Πόρων, μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εμπορίου και Βιομηχανίας και μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος. Επιπλέον, ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κυπριακού Κλάδου του Κοινοπολιτειακού Κοινοβουλευτικού Συνδέσμου.
Παραπομπές
Πηγές
Βουλευτές εκλεγμένοι με το ΑΚΕΛ
Βουλευτές Αμμοχώστου
Κύπριοι γεωπόνοι
Βουλευτές ΣΤ΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Ζ΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
Βουλευτές Η΄ Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Κύπρος)
|
681879
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CE%B2%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8C%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%87%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9
|
Λεονίδα Γεωργίεβνα Μπαγκρατιόν του Μουχράνι
|
H Λεονίδα, ρωσικά: Великая Княгиня Леонида Георгиевна Романова Βελίκαγια Κνιάγκινια Λεοντίντα Γκεοργκίεβνα Ρομάνοβα, γεννημένη ως Λεονίδα Μπαγκρατιόν του Μουχράνι, γεωργιανά: ლეონიდა გეორგიევსნა ბაგრატიონი-მუხრანელი Λεονίντα Γκεοργκίεβνα Μπαγκρατιόνι-Μουχρανέλι, 6 Δεκεμβρίου 1914 - 23 Μαΐου 2010) από τον Οίκο του Μουχράνι, κύριου κλάδου του Οίκου των Μπαγκρατιόνι, ήταν πριγκίπισσα τού Μουχράνι της Γεωργίας και με τον 2ο γάμο της έγινε μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1914 στην Τιφλίδα, και ήταν το δεύτερο παιδί και η μεγαλύτερη κόρη του Γεωργίου Μπαγκρατιόν και της Ελένης Ζλοτνίτσκα Νοβίνα.
Στις 6 Νοεμβρίου 1934 παντρεύτηκε τον Σάμνερ Μουρ Κίρμπι στη Νίκαια της Γαλλίας και μαζί απέκτησαν ένα παιδί την:
Ελένη Λουίζα (1935-).
Η Λεονίδα και ο Κίρμπι χώρισαν τρία χρόνια αργότερα, στις 18 Νοεμβρίου 1937.
Στις 13 Αυγούστου 1948 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, με τον Βλαδίμηρο Κυρίλλοβιτς μεγάλο δούκα της Ρωσίας. Μαζί απέκτησαν ένα παιδί, τη:
Μαρία (γενν. 1953), μεγάλη δούκισσα της Ρωσίας· παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο-Γουλιέλμο της Πρωσίας. Απέκτησαν 1 παιδί.
Απεβίωσε στις 23 Μαΐου 2010 στη Μαδρίτη σε ηλικία 95 ετών. Τάφηκε στο Μεγάλο Δουκικό Μαυσωλείο στην Αγία Πετρούπολη.
Τίτλοι
23 Σεπτεμβρίου 1914 - 13 Αυγούστου 1948: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λεονίδα Γεωργίεβνα Μπαγκρατιόν Μουκράνσκι
13 Αυγούστου 1948 - 21 Απριλίου 1992: Η Αυτοκρατορική Υψηλότητα Η Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας
21 Απριλίου 1992 - 23 Μαΐου 2010: Η Αυτοκρατορική Υψηλότητα Η Χήρα Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας
Τιμητικές διακρίσεις
Εθνικές
Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι: Ιππότης Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Βασίλισσας Ταμάρ
Οίκος των Ρομάνοφ: Ιππότης Μεγάλου Κορδονιού με Κολάρο της Αυτοκρατορικού Τάγματος του Αγίου Ανδρέα
Οίκος των Ρομάνοφ: Πρώην Μεγάλη Μαγίστρα Κυρία Μεγάλου Κορδονιού του Αυτοκρατορικού Τάγματος της Αγίας Αικατερίνης
Οίκος των Ρομάνοφ: Ιππότης Μεγάλου Κορδονιού του Τάγματος του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού
Οίκος των Ρομάνοφ: Πρώην Μεγάλη Μαγίστρα Κυρία του Τάγματος του Αγίας Όλγας, 1ης Τάξης
Ξένες
Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας: Κυρία Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Τιμής
Βασιλική Οικογένεια Δύο των Σικελιών: Κυρία Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Τιμής των Δύο Σικελίων Βασιλικού Ιερού Στρατιωτικού Κωνσταντίνειου Τάγματος του Αγίου Γεωργίου
Κυρία Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ του Αρχάγγελου
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Daily Telegraph: Grand Duchess Leonida of Russia
Obituary – RIA Novosti
|-
Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι
Οίκος Ρομάνοφ
Γεωργιανοί ευγενείς
Πρώσοι ευγενείς
Μεγάλες Δούκισσες της Ρωσίας
|
663560
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B9%CE%AD%CF%81
|
Τιέρ
|
Το Τιέρ (γαλλικά: Thiers) είναι κοινότητα στο νομό Πουί-ντε-Ντομ, στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ, στην κεντρική Γαλλία.
Είναι υπονομαρχία του νομού και ο πληθυσμός ανέρχεται σε 11.847 κατοίκους (2017).
Η κοινότητα Τιέρ είναι η γαλλική πρωτεύουσα της μαχαιροποιίας με περίπου εκατό επιχειρήσεις του κλάδου και ένα μουσείο μαχαιροπίρουνων. Περισσότερο από το 80% των μαχαιριών που παράγονται στη Γαλλία παράγονται από τις εταιρείες του Τιέρ. Το 1994, δημιουργήθηκε το επώνυμο μαχαίρι με το όνομα της πόλης, για να τιμηθεί το βιομηχανικό παρελθόν της πόλης.
Οι κάτοικοι ονομάζονται Τιερνουά (ζ).
Γεωγραφικά στοιχεία
Η κοινότητα Τιέρ βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νομού Πουί-ντε-Ντομ, στη διοικητική περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ. Έως το 2015 αποτελούσε τμήμα της πρώην διοικητικής περιοχής της Ωβέρνης.
Είναι μία από τις τρεις υπονομαρχίες του νομού, οι άλλες είναι οι Ισουάρ, Αμπέρ και Ριόν.
Έχει πληθυσμό 11.847 κατοίκους (2017) και είναι το κέντρο ευρύτερης περιοχής που συγκεντρώνει 18.934 κατοίκους (2015).
Η πόλη βρίσκεται στην καρδιά της Κεντρικής Οροσειράς (Μασίφ Σαντράλ) και χωρίζεται σε δύο ξεχωριστά τμήματα. Το πρώτο, όπου βρίσκεται το μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο, είναι το μεγαλύτερο και είναι χτισμένο σε μια πολύ λοφώδη ορεινή περιοχή στους πρόποδες της οροσειράς Μπουά Νουάρ και στα όρη του Φορέζ, τα οποία, υψηλότερα σε υψόμετρο, προσφέρουν ένα τεράστιο πανόραμα στην οροσειρά Σαιν ντε Πουί και στην πεδιάδα της Λιμάνι. Το δεύτερο τμήμα της πόλης, πιο σύγχρονο, αναπτύχθηκε περίπου από τη δεκαετία του 1950, εκτείνεται στην πεδιάδα του ποταμού Ντορ και Ντυρόλ, ανατολικά της Λιμάνι.
Η κοινότητα βρίσκεται μέσα στο περιφερειακό φυσικό πάρκο Λιβραντουά-Φορέζ.
Απέχει 346 χλμ. από το Παρίσι και βρίσκεται στο κέντρο ενός δικτύου σημαντικών πόλεων όπως η Λυών στα 128 χλμ., το Σαιντ-Ετιέν στα 106 χλμ. και το Κλερμόν-Φεράν στα 45 χλμ. οδικώς.
Η έκταση της κοινότητας είναι 44,49 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ντυρόλ, σε μέσο υψόμετρο 450 μέτρων.
Ιστορία
Στη θέση της κοινότητας Τιέρ υπήρχε ένας γαλατικός οικισμός. Η πρώτη πόλη φαίνεται ότι ήταν σταθμός πάνω στο ρωμαϊκό δρόμο (την οδό Αγκρίπα) που συνέδεε το Μεδιόλανο με το Λούγδουνο.
Ο οικισμός που είχε αναπτυχθεί στην αριστερή όχθη του ποταμού Ντυρόλ καταστράφηκε το 532 από τους Φράγκους. Η ανοικοδόμηση πραγματοποιήθηκε στη δεξιά όχθη της σημερινής παλιάς πόλης. Από εδώ, η πόλη συνέχισε να αναπτύσσεται στην πλαγιά. Η ακμή της πόλης άρχισε με την άφιξη της τέχνης κατασκευής μαχαιροπίρουχων. Ο θρύλος λέει ότι αυτοκρατορικοί σταυροφόροι έφεραν αυτή την τέχνη στην πόλη από την Ανατολή. Τα πρώτα εργαστήρια κατασκευής μαχαιροπίρουνων ιδρύθηκαν εδώ τον 14ο αιώνα και χρησιμοποίησαν την απότομη κλίση του ποταμού Ντυρόλ για τα σφυριά σφυρηλάτησης τους. Η επιχείρηση έφερε γρήγορα κύρος και πλούτο στην πόλη. Από τον 15ο αιώνα, τα προϊόντα άρχισαν να εξάγονται, κυρίως στην Ισπανία και στη βόρεια Ιταλία. Στα τέλη του 18ου αιώνα, περίπου 10.000, ή τα δύο τρίτα του πληθυσμού, ζούσαν από τα σιδηρουργεία. Σήμερα, περίπου 5.000 άνθρωποι απασχολούνται σε περίπου 300 εργαστήρια μαχαιροποιίας στην πόλη.
Αξιοθέατα
Η κοινότητα Τιέρ ήταν επί αιώνες η γαλλική πρωτεύουσα της μαχαιροποιίας και έχει διατηρήσει μεγάλη αρχιτεκτονική και πολιτιστική κληρονομιά που συνδέονται με αυτή την παραδοσιακή βιομηχανία. Η Κοιλάδα των Εργοστασίων (Vallée des Usines), που βρίσκεται κάτω από τη μεσαιωνική συνοικία, ήταν κέντρο παραγωγής μαχαιροποιίας από τον 14ο έως τον 20ό αιώνα και είναι πλέον μια τοποθεσία με μια σειρά από βιομηχανικά κατάλοιπα κτηρίων που βρίσκονται κατά μήκος του ορμητικού ποταμού Ντυρόλ. Μερικά από αυτά έχουν ανακαινιστεί πλέον, όπως το Κρε ντε λ'Ανφέρ, ένα παλιό εργοστάσιο μαχαιροπίρουνων που σήμερα αποτελεί σύγχρονο κέντρο τέχνης και το Εργοστάσιο Μαι, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο βιομηχανικής ιστορίας.
Οι στενοί δρόμοι της παλιάς πόλης στο άνω τμήμα της πόλης είναι πολύ γραφικοί και πλαισιώνονται από κτίσματα με ξυλοδεσιές στις προσόψεις που κοσμούν τα τυπικά παλιά σπίτια. Χαρακτηριστικά είναι το Μέγαρο Πιρού, με τα πολυάριθμα παράθυρα και ξυλοδεσιές, καθώς και το Maison de l'Homme des Bois, το οποίο διαθέτει ένα γραφικό σκαλιστό άγαλμα.
Το Μουσείο μαχαιροπίρουνων είναι πολύ ενδιαφέρον και εστιάζει στην ιστορία της παραγωγής μαχαιροποιίας στην πόλη και παρουσιάζει επιδείξεις και εργαστήρια αυτής της παραδοσιακής τέχνης.
Κάθε χρόνο τον Μάιο, διοργανώνεται το Φεστιβάλ της τέχνης κατασκευής μαχαιριών.
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η επίσημη ιστοσελίδα της κοινότητας Τιέρ (γαλλικά)
Η ιστοσελίδα του περιφερειακού φυσικού πάρκου Λιβραντουά-Φορέζ. (αγγλικά, γαλλικά)
Πόλεις της Γαλλίας
Πόλεις της Ωβέρνης
|
13400
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AE%CE%B9%CE%BF%CF%82
|
Πομπήιος
|
Ο Γναίος Πομπήιος ο Μέγας (Gnaeus Pompeius Magnus, 29 Σεπτεμβρίου 106 π.Χ. - 28 Σεπτεμβρίου 48 π.Χ.), γνωστός συνήθως ως Πομπήιος ή Μέγας Πομπήιος, ήταν στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης της ύστερης Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Καταγόταν από πλούσια ιταλική επαρχιακή οικογένεια και ο πατέρας του ήταν ο πρώτος που την ενέταξε στις τάξεις της ρωμαϊκής αριστοκρατίας. Η μεγάλη επιτυχία του Πομπήιου ως στρατηγός, ενώ ήταν πολύ νέος ακόμα, του επέτρεψε να γίνει γρήγορα ύπατος αν και δεν πληρούσε τις συνήθεις απαιτήσεις για τη θέση.
Εντυπωσιασμένος από τις νίκες του κατά τους εμφυλίους πολέμους, ο Σύλλας τον επονόμασε Magnus (Μεγάλο). Διετέλεσε τρεις φορές ύπατος και τέλεσε τρεις θριάμβους.
Τα μεγαλύτερα κατορθώματα του Πομπήιου ήταν οι νίκες του κατά των οπαδών του Μαρίου το 82-81, η επικράτησή του στην αναστατωμένη από τον Σερτώριο Ισπανία, η εξάλειψη της πειρατείας από τη Μεσόγειο σε εφαρμογή του Γαβινείου Νόμου και η νίκη στο Γ΄ Μιθριδατικό Πόλεμο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 60 π.Χ. ο Πομπήιος σχημάτισε με τον Μάρκο Λικίνιο Κράσσο και τον Ιούλιο Καίσαρα την Πρώτη Τριανδρία, μιαν ανεπίσημη πολιτικοστρατιωτική συμμαχία, και ο Πομπήιος παντρεύτηκε την κόρη του Καίσαρα Ιουλία. Μετά τον θάνατο της Ιουλίας και του Κράσσου Πομπήιος και Καίσαρ βρέθηκαν επί κεφαλής ο μεν πρώτος της συντηρητικής ο δε δεύτερος της λαϊκής παράταξης. Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος και ο Πομπήιος νικήθηκε στη μάχη των Φαρσάλων και κατέφυγε στην Αίγυπτο. Εκεί δολοφονήθηκε κατ' εντολήν του Πτολεμαίου ΙΓ΄, ο οποίος πίστευε πως με αυτόν τον τρόπο θα γινόταν αρεστός στον Καίσαρα.
Η σταδιοδρομία και η πτώση του Πομπήιου ήταν καθοριστικοί παράγοντες του μετασχηματισμού της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας σε αυτοκρατορία.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα την Αντίστια, κόρη του Πόπλιου Αντίστιου συγκλητικού.
Έπειτα νυμφεύτηκε για 2η φορά, την Αιμιλία Σκαύρα, κόρη του Μάρκου Αιμιλίου Σκαύρου υπάτου το 115 π.Χ. Η μητέρα της Αιμιλίας Σκαύρας είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο τον Σύλλα.
Μετά έκανε 3ο γάμο με τη Μουκία Τέρτια, κόρη του Κουίντου Μούκιου Σκαιβόλα μεγίστου ποντίφικα και είχε τέκνα:
Γναίος Πομπήιος π. 75 - 45 π.Χ., σκοτώθηκε στη μάχη της Μούνντα στην Ισπανία, πολεμώντας εναντίον του Καίσαρα.
Πομπηία Μάγκνα 80/75 π.Χ.-πριν το 35 π.Χ., παντρεύτηκε πρώτα τον Φαύστο Κορνήλιο Σύλλα ταμία (quaestor) το 54 π.Χ. και μετά τον Λεύκιο Κορνήλιο Κίννα αντικαταστάτη ύπατο. Από τον πρώτο γάμο της, κόρη της ήταν η:
Κορνηλία Πομπηία. Κόρη της ήταν η:
Σκριβωνία. Ο γιος της:
Γναίος Πομπήιος Μάγκνος, νυμφεύτηκε την Κλαυδία Αντωνία, κόρη του Αυτοκράτορα Κλαύδιου.
Σέξτος Πομπήιος 67 - 35 π.Χ., εξεγέρθηκε στη Σικελία εναντίον του Οκταβιανού Αυγούστου.
Έπειτα νυμφεύτηκε για 4η φορά, την Ιουλία, κόρη του Ιουλίου Καίσαρα.
Μετά έκανε 5ο γάμο, με την Κορνηλία Μέτελλα, κόρη του Κουίντου Καικιλίου Μετέλλου Πίου Σκιπίωνα Νασίκα, υπάτου και στρατηγού.
Παραπομπές
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Robin Seager, Pompey the Great, Oxford: Blackwells, 2002. ISBN 0-631-22721-0
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ρωμαίοι πολιτικοί
Στρατιωτικοί της Αρχαίας Ρώμης
|
781263
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD
|
Εθνική Βιβλιοθήκη του Καζακστάν
|
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Δημοκρατίας του Καζακστάν (NLRK) (καζακικά: Қазақстан Республикасының ұлттық кітапханасы) είναι η εθνική βιβλιοθήκη της Δημοκρατίας του Καζακστάν. Η Βιβλιοθήκη διαθέτει δωρεάν νομικά αντίγραφα βιβλίων, τοπικές και εθνικές πληροφορίες, περιοδικά της περιοχής, εφημερίδες και άλλες έντυπες παραγωγές που εκδίδονται στο Καζακστάν.
Το 2009, ο αρχιτέκτονας Μπγιάρκε Ίνγκελς σχεδίασε το νέο κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης που βρίσκεται νότια του Κρατικού Αμφιθέατρου της Αστάνα, λέγεται ότι μοιάζει με «τεράστιο μεταλλικό λουκουμά».
Ιστορία
Η 31η Δεκεμβρίου 1910 θεωρείται ημέρα της ίδρυσης της NLRK. Την ημέρα εκείνη η Δημοτική Δούμα της Βιέρνι αποφάσισε να ανοίξει τη δημοτική βιβλιοθήκη με τη βοήθεια ένθερμων υποστηρικτών της πόλης. Η Βιέρνι μετονομάστηκε αργότερα σε Άλμα Άτα. Το 1931 η βιβλιοθήκη μετονομάστηκε σε Κρατική Δημόσια Βιβλιοθήκη της ΣΣΔ Καζακστάν. Από τότε η βιβλιοθήκη λειτουργεί ως κρατική εθνική βιβλιοθήκη. Ο πρώτος διευθυντής ήταν ο Uraz Djandosov. Θεώρησε ότι η αποθήκευση «όλου του έντυπου υλικού του Καζακστάν και όλης της βιβλιογραφίας για το Καζακστάν» ήταν το πιο σημαντικό έργο μεταξύ των δραστηριοτήτων της βιβλιοθήκης. Το 1937 η βιβλιοθήκη πήρε το όνομά της από τον Α.Σ. Πούσκιν.
Το 1991 η βιβλιοθήκη μετονομάστηκε σε Εθνική Βιβλιοθήκη της Δημοκρατίας του Καζακστάν (NLRK) και της δόθηκε ιδιαίτερη κρατική και δημόσια σημασία ως ιδιαίτερα πολύτιμο πολιτιστικό αντικείμενο της Δημοκρατίας. Οι συλλογές της NLRK περιλαμβάνουν 5,5 εκατομμύρια δημοσιεύσεις σε 100 γλώσσες του κόσμου. Οι ερευνητές προσελκύονται από τη συλλογή σπάνιων βιβλίων και χειρογράφων. Η συλλογή περιέχει 25 χιλιάδες τόμους στα καζακικά, ρωσικά, και στις γλώσσες της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης του 16ου έως 18ου αι. και του πρώτου μισού του 19ου αι.
Τμήματα
Το έργο της βιβλιοθήκης καθορίζεται από τα μακροπρόθεσμα προγράμματά της: «Λαϊκή Μνήμη», «Διατήρηση και Συντήρηση σπουδαίων Βιβλίων και χειρογράφων», «Ρεπουμπλικανική Αυτοματοποιημένη Βιβλιοθήκη και Σύστημα Πληροφοριών». Κάθε χρόνο, η βιβλιοθήκη αποκτά περισσότερα από 36.000 βιβλία, περιοδικά και μηχανογραφημένα αρχεία. Οι συνεχείς προσθήκες σε συλλογές με εκδόσεις του Καζακστάν αποτελούν το κύριο μερίμνα στο έργο της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Η NLRK δίνει μεγάλη προσοχή στην ανάπτυξη νέων δεσμών και την υποστήριξη των παραδοσιακών πολιτιστικών συνδέσεων με χώρες του εξωτερικού. Για πολλά χρόνια η NLRK αντάλλαξε βιβλία με 200 βιβλιοθήκες της ΚΑΚ και με 80 πολιτιστικούς οργανισμούς από 40 χώρες. Από αυτή την άποψη, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, χώρες όπως η Ινδία, η Ισπανία, η Αίγυπτος, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Νορβηγία, η Αυστρία, η Γερμανία, το Ιράν, η Τουρκία, η Κίνα, η Κορέα είναι οι μόνιμοι εταίροι της βιβλιοθήκης. Η NLRK είναι μέλος της IFLA - Διεθνής Ομοσπονδία Ενώσεων Βιβλιοθηκονόμων και Ιδρυμάτων.
Μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Αλμάτι στην Αστάνα, η NLRK ίδρυσε ένα παράρτημα με βάση την Περιφερειακή Παγκόσμια Επιστημονική Βιβλιοθήκη S. Seifullin. Εντός της βιβλιοθήκης βρίσκεται η έδρα της Ένωσης Βιβλιοθηκών της Δημοκρατίας του Καζακστάν (LARK), που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της NLRK.
Δείτε επίσης
Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών
Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Europeana
Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη
Καζακστάν
Αστάνα
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Παραπομπές
Βιβλιοθήκες στο Καζακστάν
Καζα
|
468409
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%84%20%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%BD%CE%AC%CE%BD%20%CE%A3%CE%B1%CF%8A%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BD
|
Αχμέντ Αντνάν Σαϊγκούν
|
Ο Αχμέντ Αντνάν Σαϊγκούν (τουρκικά: Ahmed Adnan Saygun) ήταν Τούρκος συνθέτης, μουσικολόγος και στιχουργός. Αποτελώντας μέλος της ομάδας Τουρκική Πεντάδα, συνετέλεσε στην εισαγωγή της δυτικής κλασικής μουσικής στην Τουρκία, με τα έργα του να δείχνουν γνώση της δυτικής μουσικής πρακτικής, με ταυτόχρονη ενσωμάτωση παραδοσιακών τουρκικών στοιχείων. Στις παραγωγές του περιλαμβάνονται πέντε συμφωνικά έργα, πέντε όπερες, δύο κοντσέρτα για πιάνο, κοντσέρτα για βιολί, βιόλα και τσέλο, καθώς και μια ποικιλία έργων δωματίου και χορωδιών.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Σαϊγκούν γεννήθηκε το 1907 στη Σμύρνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι συναυλίες της οθωμανικής στρατιωτικής μπάντας και η εκτέλεση δυτικών έργων μουσικής δωματίου τον επηρέασαν ώστε να ξεκινήσει τα πρώτα μαθήματα μουσικής στο δημοτικό σχολείο. Έτσι, ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία να παίζει πιάνο, κοντόλαιμο λαούτο και ούτι και γρήγορα παθιάστηκε με τη σύνθεση μουσικής στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν καθηγητής μαθηματικών και μελετητής των θρησκειών και της λογοτεχνίας, τον δίδαξε αγγλικά και γαλλικά, καθώς και γνώσεις περί των θρησκειών του κόσμου. Μέσα από εμπεριστατωμένη μελέτη ο Σαϊγκούν ήταν σε θέση να μεταφράσει τη μουσική ενότητα της Γαλλικής Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας (French Grande Encyclopédie) σε μια μουσική εγκυκλοπαίδεια στα τουρκικά. Στο γυμνάσιο συνέχισε τα μαθήματα μουσικής και το 1926, μόλις δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, διορίστηκε στη γενέτειρά του τη Σμύρνη ως καθηγητής μουσικής.
Το 1928 αναγνωρίστηκε σε εθνικό επίπεδο και έλαβε υποτροφία για σπουδές στη Γαλλία από το τουρκικό κράτος. Εισήχθη στη Σχολή Καντορούμ του Παρισιού, όπου σπούδασε μουσική σύνθεση με την καθοδήγηση του Βανσάν Ντιντί, θεωρία και αντίστιξη από τον Ουζέν Μπορέλ, όργανο με τον Εντουάρντ Σουμπερμπιέλ και γρηγοριανό μέλος με τον Αμεντί Γκαστουέ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η φαντασία του άκμασε, παρέχοντάς του τη δυνατότητα να γράψει το πρώτο μεγάλο ορχηστρικό έργο του, το Ντιβερτιμέντο (Divertimento).
Το 1931 επέστρεψε στην Τουρκία ως καθηγητής μουσικής για μια σχολή που ιδρύθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ και στόχο είχε την εκπαίδευση των καθηγητών μουσικής βάση των δυτικών μουσικών προτύπων. Το 1934 διορίστηκε ως μαέστρος της Προεδρικής Συμφωνικής Ορχήστρας, ενώ την ίδια χρονιά ο Κεμάλ του ζήτησε να γράψει την πρώτη τουρκική όπερα. Μέσα σε δύο μήνες η πρώτη τουρκική όπερα, με τίτλο Οζσόι (Özsoy), ήταν πραγματικότητα. θέμα της όπερας ήταν η ιστορική φιλία μεταξύ των λαών της Τουρκίας και του Ιράν. Το ίδιο έτος ολοκληρώθηκε και η δεύτερη όπερα του Σαϊγκούν, με τίτλο Τασμπεμπέκ (Taşbebek), καθιστώντας τον έτσι ως το μουσικό σύμβολο της χώρας του.
Παρέμεινε για ένα μικρό διάστημα στο Κρατικό Ωδείο της Άγκυρας και μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη εργαζόμενος του Δημοτικού Ωδείου. Το 1936 ο Μπέλα Μπάρτοκ επισκέφθηκε την Τουρκία για να εξερευνήσει την τοπική λαϊκή μουσική. Ο Σαϊγκούν συνόδευσε τον Μπάρτοκ στα ταξίδια του σε όλη τη χώρα, συλλέγοντας και μεταγράφοντας λαϊκά τραγούδια από την Ανατολία και το Οσμανίγιε. Το 1939 κλήθηκε ξανά στην Άγκυρα για περαιτέρω προώθηση της δυτικής μουσικής. Ένα χρόνο αργότερα ίδρυσε τη δική του μουσική οργάνωση, η οποία παρουσίασε ρεσιτάλ και συναυλίες σε όλη τη χώρα, ενώ ανάπτυξε της δημόσια γνώση σχετικά με τη δυτική κλασική μουσική.
Η διεθνής αναγνώριση του Σαϊγκούν άνθισε με το ορατόριο Γιουνούς Εμρέ το 1946. Το έργο αυτό αποτυπώνει την κληρονομιά του ποιητή Γιουνούς Εμρέ με τη χρήση τουρκικών μέσων και λαϊκών μελωδιών, αν και είναι γραμμένο σε μεταρομαντικό ύφος. Μετά την πρεμιέρα του στην Άγκυρα το 1947, μεταφράστηκε σε πέντε γλώσσες και εκτελέστηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Το 1958 εκτελέστηκε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και, το ίδιο έτος, κέρδισε το Τάγμα του Αστέρα της Ιταλικής Αλληλεγγύης, καθώς και το βραβείο σύνθεσης Γιαν Σιμπέλιους.
Η επιτυχία του Γιουνούς Εμρέ ενθάρρυνε τον Σαϊγκούν να συνθέσει περαιτέρω έργα μεγάλης κλίμακας. Στη δεκαετία του 1950 έγραψε τρεις νέες όπερες, δύο συμφωνίες, ένα κοντσέρτο για πιάνο και πολλά κομμάτια μουσικής δωματίου. Η πρεμιέρα του πρώτου του κουαρτέτου εγχόρδων στο Παρίσι, το 1954, και η πρεμιέρα του δεύτερου κουαρτέτου του στη Νέα Υόρκη, το 1958, του προσέφερε περαιτέρω διεθνή αναγνώριση. Ακολούθησαν και άλλα έργα, όπως τρεις επιπλέον συμφωνίες, κοντσέρτα για βιολί και βιόλα και ένα δεύτερο κοντσέρτο για πιάνο, καθώς και ένα τρίτο κουαρτέτο εγχόρδων. Ένα τέταρτο κουαρτέτο εγχόρδων παρέμεινε ημιτελές όταν εκείνος απεβίωσε.
Ο Σαϊγκούν δεν ήταν μόνο γνωστός ως συνθέτης, αλλά και ως λόγιος, καθώς έγραψε και δημοσίευσε πολλά βιβλία σχετικά με τη διδασκαλία της μουσικής. Υπήρξε, επίσης, ένας εθνομουσικολόγος και βοήθησε στη δημιουργία πολλών νέων ωδείων. Αποτέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας της Τουρκίας και του διοικητικού συμβουλίου της Τουρκικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.
Παραπομπές
Τούρκοι συνθέτες
|
265303
|
https://el.wikipedia.org/wiki/PetroChina
|
PetroChina
|
Η PetroChina Company ( SEHK : 0857 , SSE : 601857 , NYSE : PTR ) είναι κινεζική εταιρεία πετρελαίου που ιδρύθηκε το 1999 και είναι η εισηγμένη θυγατρική της κρατικής China National Petroleum Corporation (CNPC), που εδρεύει στην γειτονιά Dongcheng του Πεκίνου. Πρόκειται για την μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου της Κίνας. Ο τζίρος της για το 2010 ήταν $221 δις. Σύμφωνα με το Forbes, το 2009 ήταν η 6η κορυφαία δημόσια εταιρία στον κόσμο.
Στις αρχές του Μαΐου του 2007, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι διέθετε τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της Κίνας που βρίσκονται στην βορειοανατολική ακτή της χώρας, σε ένα κοίτασμα πετρελαίου που ονομάζεται Τζιντόνγκ Νανπού στον κόλπο Μποχάι. Τον Μάιο του 2008, ωστόσο, οι προσδοκίες είχαν μειωθεί.
Ιστορία
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Κίνα έγινε μια από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγές χώρες, παράγοντας περίπου 100 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως, αλλά η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου και τα περιουσιακά στοιχεία διύλισης πετρελαίου ήταν διάσπαρτα σε διάφορες εταιρείες και κυβερνητικές υπηρεσίες. Στη δεκαετία του 1980, πολλές μεγάλες εταιρείες σχηματίστηκαν από αυτές, η China National Offshore Petroleum Corporation (1982), η China Petrochemical Corporation (1983), η China National Petroleum Corporation (CNPC, 1988). Στις 5 Νοεμβρίου 1999, ο τελευταίος από αυτούς ίδρυσε μια εξ ολοκλήρου θυγατρική, την China National Petroleum Co., Ltd. (συντομογραφία PetroChina), η οποία περιελάμβανε τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της CNPC, αλλά μόνο το ένα τρίτο του ενάμισι εκατομμυρίου εργαζομένων.
Το 2000, η δημόσια εγγραφή της PetroChina στα χρηματιστήρια του Χονγκ Κονγκ και της Νέας Υόρκης ήταν συνολικά απογοητευτική, με 2,9 δισεκατομμύρια δολάρια σε συνδρομές αντί των αναμενόμενων 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το 20% των οποίων αγοράστηκε από τη βρετανική BP. Τα περισσότερα συνταξιοδοτικά ταμεία των ΗΠΑ έχουν μποϊκοτάρει την προσφορά μετοχών λόγω των δεσμών της CNPC με το στρατιωτικό καθεστώς στο Σουδάν, της ρύπανσης στο Θιβέτ και της παραβίασης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Τον Σεπτέμβριο του 2005, πραγματοποιήθηκε μια πρόσθετη έκδοση μετοχών (3 δισεκατομμύρια μετοχές κατηγορίας H σε τιμή 6 HK$ ανά μετοχή).
Τον Οκτώβριο του 2007, 4 δισεκατομμύρια μετοχές Κατηγορίας Α εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο της Σαγκάης (4 δισεκατομμύρια μετοχές σε 16,7 RMB ανά μετοχή). Το μερίδιο ελέγχου παρέμεινε στην CNPC, στα τέλη του 2018 η εταιρεία κατείχε το 81,03% των μετοχών (μέρος αυτών μέσω θυγατρικής της Fairy King Investments Limited).
Τον Νοέμβριο του 2007, η PetroChina έγινε η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο με κεφαλαιοποίηση, με συνολική τιμή μετοχής 1,1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ. Την πρώτη ημέρα της εισαγωγής της στο Χρηματιστήριο της Σαγκάης, οι μετοχές της PetroChina αυξήθηκαν 163% από 16,7 γιουάν (2,2 δολάρια) σε 43,96 γιουάν (5,9 δολάρια). Ο λόγος κεφαλαιοποίησης/κερδών (P/E) της PetroChina το 2006 ήταν 52,2. Αυτό εξηγήθηκε από την παράλληλη ύπαρξη στην Κίνα δύο χρηματιστηρίων – της εγχώριας, διαθέσιμης μόνο σε ντόπιους επενδυτές, η οποία αναπτύχθηκε ραγδαία το 2007, και της χρηματιστηριακής αγοράς του Χονγκ Κονγκ, που δεν είναι διαθέσιμη σε επενδυτές από την Κίνα και προορίζεται για ξένους. Η κεφαλαιοποίηση της PetroChina στην αγορά του Χονγκ Κονγκ την ίδια ημερομηνία ανήλθε σε μόλις 424 δισεκατομμύρια δολάρια (δεύτερη θέση στον κόσμο μετά την ExxonMobil). Στα τέλη του 2009, η εταιρεία έγινε και πάλι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο με κεφαλαιοποίηση (370 δισεκατομμύρια δολάρια).
Το 2007, η εταιρεία ανακάλυψε ένα μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου Jidong Nanpu στον κόλπο Bohai, με αποθέματα που υπολογίζονται σε 3 δισεκατομμύρια βαρέλια.
Στις 19 Αυγούστου 2009, η PetroChina υπέγραψε συμφωνία 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλία με την ExxonMobil για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από το κοίτασμα Gorgon στη Δυτική Αυστραλία. Τον Σεπτέμβριο του 2009, το μεγαλύτερο συγκρότημα διύλισης και πετροχημικών πετρελαίου στην Κίνα ξεκίνησε τη λειτουργία του στην περιοχή Maytag (Αυτόνομη Περιοχή Xinjiang Uygur). είναι σε θέση να επεξεργάζεται 10 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως (202 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα) και να παράγει 1 εκατομμύριο τόνους αιθυλενίου. Η κατασκευή του κόστισε 30 δισεκατομμύρια γιουάν (4,4 δισεκατομμύρια δολάρια), επικεντρώνεται κυρίως στο πετρέλαιο που εισάγεται από το Καζακστάν.
Τον Φεβρουάριο του 2011, ένα μερίδιο 49% στο κοίτασμα σχιστολιθικού φυσικού αερίου Duvernay στον Καναδά αγοράστηκε για 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Από το 2019, η εταιρεία έχει ξεκινήσει παραδόσεις καυσίμου ντίζελ στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ιταλία.
Δραστηριότητα
Η εταιρεία δραστηριοποιείται στην εξερεύνηση, ανάπτυξη και παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και στην επεξεργασία, μεταφορά και διανομή πετρελαίου και προϊόντων πετρελαίου, πετροχημικών και πώλησης φυσικού αερίου.
Τα κύρια τμήματα της Petrochain:
Γεωλογική εξερεύνηση και παραγωγή
Διύλιση και πετροχημεία πετρελαίου
Εμπορία
Φυσικό αέριο και αγωγοί
Αλλα
Καταθέσεις και αποθεματικά
Τα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στο τέλος του 2021 ανήλθαν σε 6,064 δισεκατομμύρια βαρέλια, το φυσικό αέριο 2,121 τρισεκατομμύρια m³, σε ποσό 18,55 δισεκατομμυρίων βαρελιών ισοδύναμου πετρελαίου. Η παραγωγή πετρελαίου ήταν στα επίπεδα των 888 εκατ. βαρέλια, το φυσικό αέριο 125 δισ. m³, σε ποσότητα 1,625 δισ. βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου ετησίως, ή 4,452 εκατ. βαρέλια την ημέρα. Τα ακόλουθα κοιτάσματα έχουν τη μεγαλύτερη σημασία:
Daqing – ένα κοίτασμα πετρελαίου στη λεκάνη Songliao, που καλύπτει μια έκταση περίπου 4 χιλιάδες km². αποθέματα 1,5 δισεκατομμυρίων βαρελιών, παραγωγή 633 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα.
Το Changqing είναι ένα κοίτασμα πετρελαίου και φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στη βόρεια Κίνα. αποθέματα πετρελαίου 2,1 δισεκατομμύρια βαρέλια, παραγωγή 481 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, αποθέματα φυσικού αερίου 720 δισεκατομμύρια m³, παραγωγή 93 εκατομμύρια m³ την ημέρα.
Xinjiang – ένα κοίτασμα πετρελαίου στη λεκάνη πετρελαίου και φυσικού αερίου Dzhungar στα βορειοδυτικά της Κίνας, η ανάπτυξη του οποίου ξεκίνησε το 1951. αποθέματα πετρελαίου 1 δισεκατομμύριο βαρέλια, παραγωγή 232 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα.
Tarim – λεκάνη πετρελαίου και φυσικού αερίου στα βορειοδυτικά της Κίνας. αποθέματα 646 δισεκατομμύρια m³, παραγωγή 67 εκατομμύρια m³ την ημέρα.
Το Chuanyu είναι ένα κοίτασμα αερίου στα δυτικά της Κίνας με έκταση περίπου 9 χιλιάδες km², η ανάπτυξη του οποίου ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950. αποθέματα 393 δισεκατομμύρια m³, παραγωγή 56 εκατομμύρια m³ την ημέρα.
Διύλιση πετρελαίου
Η εταιρεία διαθέτει 29 διυλιστήρια πετρελαίου και πετροχημικές επιχειρήσεις στην Κίνα. Η συνολική δυναμικότητα του διυλιστηρίου είναι 3,78 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Το 2021, επεξεργάστηκαν 1,225 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου (165,8 εκατομμύρια τόνοι, 3,356 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα), η παραγωγή τελικών προϊόντων περιελάμβανε: βενζίνη – 49,4 εκατομμύρια τόνους, καύσιμο ντίζελ – 48,2 εκατομμύρια τόνους, κηροζίνη – 11,1 εκατομμύρια τόνους. πετροχημικά προϊόντα, αιθυλένιο (6,71 εκατ. τόνοι), συνθετικές ρητίνες (10,9 εκατ. τόνοι), συνθετικές ίνες και πολυμερή (1,15 εκατ. τόνοι), ουρία (2,42 εκατ. τόνοι), συνθετικό καουτσούκ (1,04 εκατ. τόνοι).
Η εταιρεία διαθέτει 22.800 πρατήρια καυσίμων, οι πωλήσεις καυσίμων το 2021 ανήλθαν σε 163,3 εκατομμύρια τόνους, εκ των οποίων οι 112,5 εκατομμύρια τόνοι ήταν στην Κίνα. Το μερίδιο αγοράς της Κίνας είναι 35,3%.
Οικονομικά μεγέθη σε τρισεκατομμύρια κινεζικά γιουάν
Περιστατικά
Στις 16 Ιουλίου 2010, σημειώθηκε έκρηξη σε αγωγό πετρελαίου ιδιοκτησίας της εταιρείας στο λιμάνι Dalian (σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, κατά τη διαδικασία άντλησης πετρελαίου από δεξαμενόπλοιο). Η πυρκαγιά που προέκυψε δεν μπορούσε να σβήσει για 15 ώρες. Ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον 1,5 χιλιάδες τόνοι πετρελαίου χύθηκαν στην Κίτρινη Θάλασσα, γεγονός που προκάλεσε ρύπανση 430 km² της επιφάνειας του νερού.
Θυγατρικές εταιρείες
Daqing Oilfield Company Limited (КНР, 100 %)
CNPC Exploration and Development Company Limited (КНР, 57,14 %)
PetroChina Hong Kong Limited (Гонконг, 100 %)
PetroChina International Investment Company Limited (КНР, 100 %)
PetroChina International Company Limited (КНР, 100 %)
PetroChina Pipelines Co., Ltd. (КНР, 72,26 %)
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη σελίδα
Επιχειρήσεις της Κίνας
|
32195
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%86%CE%AE%20%28%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%29
|
Διεπαφή (πληροφορική)
|
Στην πληροφορική, διεπαφή (αγγλ. interface) γενικά αποκαλείται το αντικείμενο εκείνο ή τμήμα αυτού (π.χ. κάποιο τμήμα λογισμικού, μια συσκευή κλπ.) που παρεμβάλλεται μεταξύ ενός αντικειμένου και του περιβάλλοντός του και διαμέσω του οποίου πραγματοποιείται κάθε επικοινωνία του αντικειμένου με το περιβάλλον του. Ένα αντικείμενο ή υποσύστημα (π.χ. κάθε κομμάτι ενός ευρύτερου συστήματος) είναι μια διακριτή οντότητα που μπορεί να επιτελέσει ένα σύνολο λειτουργιών.
Ένα υποσύνολο των λειτουργιών του αντικειμένου μπορεί να εκτελείται κατόπιν αιτήματος άλλων αντικειμένων ή υποσυστήματων. Η επικοινωνία μεταξύ δυο αντικειμένων πραγματοποιείται με το πρώτο να αιτείται από το δεύτερο την εκτέλεση μίας λειτουργίας (από το προαναφερθέν υποσύνολο των διαθέσιμων λειτουργιών του δευτέρου) μέσω της διεπαφής του δευτέρου. Αυτό που καθορίζει την διεπαφή είναι η προδιαγραφή αυτού του υποσυνόλου λειτουργιών και ο ορισμός ενός ενιαίου τρόπου για κάθε λειτουργία που ανήκει στο υποσύνολο με τον οποίο μπορεί να αιτηθεί η εκτέλεσή της από άλλα αντικείμενα.
Διεπαφές μεταξύ πραγματικών αντικειμένων καλούνται φυσικές διεπαφές ενώ αυτές μεταξύ διαφορετικών τμημάτων λογισμικού (προγραμματιστικών αντικειμένων) καλούνται διεπαφές λογισμικού.
Η διεπαφή μεταξύ ενός υπολογιστή και ενός χρήστη καλείται διεπαφή χρήστη (αγγλ. User Interface (UI)). Υπό αυτόν τον στενό ορισμό, διεπαφή χρήστη μπορεί να είναι μόνο κάποια συσκευή όπως π.χ. το ποντίκι ή η γραφίδα, δηλαδή ένα πραγματικό αντικείμενο αφού οι υπολογιστές και οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ικανότητα να «επικοινωνούν» μεταξύ τους δίχως κάποιο υλικό μέσο. Συνήθως όμως με τον όρο διεπαφή χρήστη εννοούμε το πρόγραμμα εκείνο που «επικοινωνεί» (δηλαδή, ουσιαστικά «χρησιμοποιεί») είτε με μία φυσική συσκευή εισόδου είτε μία φυσική συσκευή εξόδου είτε (συνηθέστερα) και με τις δύο και παρεμβάλλεται έτσι μεταξύ των συσκευών αυτών και κάποιου τμήματος λογισμικού ώστε να καταστήσει δυνατή την «επικοινωνία» μεταξύ του χρήστη και του λογισμικού αυτού.
Το ευρύτερο εννοιολογικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η έννοια της διεπαφής αφορά τον αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό, τη θεωρία των συστημάτων και της αντικειμενοστρεφούς σχεδίασης πληροφοριακών συστημάτων. Μία γλώσσα που χρησιμοποιείται για την αρχιτεκτονική σχεδίαση τέτοιων συστημάτων και την αποτύπωση εννοιών, οντοτήτων και των μεταξύ τους σχέσεων είναι η Ενοποιημένη Γλώσσα Σχεδίασης Προτύπων (αγγλ. Unified Modelling Language (UML) ).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Αντικειμενοστρεφής προγραμματισμός
Δομές προγραμματισμού
|
397618
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%9A%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BD
|
ΦΚ Μπάντεν
|
Η ΦΚ Μπάντεν (γερμανικά: FC Baden) είναι ελβετική ποδοσφαιρική ομάδα από την περιοχή Μπάντεν, Άαργκαου. Ιδρύθηκε το 1897. Έχει 22 διαφορετικές ομάδες στα διάφορα ηλικιακά επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων και 5 γυναικείων ομάδων. Η αντρική ομάδα συμμετέχει στη Swiss 1. Liga. Έδρα της ομάδας είναι το Esp Stadium χωρητικότητας 7000 θεατών. Την περίοδο 1985-86 συμμετείχε στο Πρωτάθλημα Ελβετίας αλλά τερμάτισε τελευταία και υποβιβάστηκε. Από τότε και μέχρι την περίοδο 2005-06 που υποβιβάστηκε, η ομάδα συμμετείχε στην Τσάλεντζ Λιγκ Ελβετίας.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Official website
football.ch profile
Soccerway profile
Παραπομπές
Ποδοσφαιρικές ομάδες Ελβετίας
Ιδρύσεις ποδοσφαιρικών ομάδων το 1897
ΦΚ Μπάντεν
|
2756
|
https://el.wikipedia.org/wiki/1577
|
1577
|
Η τρέχουσα σελίδα αφορά το έτος 1577 κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Γεγονότα
17 Σεπτεμβρίου - Επικυρώνεται η συνθήκη του Μπερζεράκ ανάμεσα στον Ερρίκο Γ΄ της Γαλλίας και τους Ουγενότους.
13 Δεκεμβρίου - Ο Φράνσις Ντρέικ σαλπάρει από το Πλίμουθ για να κάνει το γύρο του κόσμου.
Εκδίδεται η Στερεά Δήλωση της Φόρμουλας της Ομόνοιας, ένα από τα ομολογιακά γραπτά του Λουθηρανισμού. Η παλαιότερη έκδοση είχε συμπυκνωθεί το 1576 σε μία επιτομή. Και τα δύο έγγραφα αποτελούν μέρος του Βιβλίου της Ομόνοιας (1580).
Γεννήσεις
12 Απριλίου - Χριστιανός Δ', βασιλιάς της Δανίας και της Νορβηγίας
28 Ιουνίου - Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, Φλαμανδός ζωγράφος
Τζάκομο Καβεντόνε, Ιταλός ζωγράφος
Μήτρος Κυνικόπουλος, Έλληνας αγωνιστής
Βίλεμ Σχάουτεν, Ολλανδός θαλασσοπόρος
Θάνατοι
26 Φεβρουαρίου - Ερρίκος ΙΔ', βασιλιάς της Σουηδίας
12 Ιουνίου - Νικόλαος της Λωρραίνης, Γάλλος επίσκοπος
Έτη
|
53225
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CE%BA
|
Πατσακάμακ
|
Στη μυθολογία των Ίνκας, ο Πατσακάμακ (Κέτσουα Pacha Kamaq, ισπ. Pachacámac), που σημαίνει Δημιουργός του Κόσμου, ήταν θεότητα της γης, που λατρευόταν από ιθαγενείς λαούς του Περού κι αργότερα υιοθετήθηκε και από τους Ίνκας.
Ο Πάτσα Κάμακ πιστεύεται ότι δημιούργησε τον κόσμο, καθώς και τον πρώτο άνδρα και την πρώτη γυναίκα. Ξέχασε, όμως, να τους εφοδιάσει με φαγητό κι ο άνδρας πέθανε. Η γυναίκα καταράστηκε τον Πάτσα Κάμακ, επειδή τους αμέλησε, κι εκείνος την έκανε να μείνει έγκυος. Όταν γέννησε ένα γιο, ο θεός τον σκότωσε και διαμέλισε το πτώμα του, απ' όπου φύτρωσαν τα φρούτα και τα λαχανικά στη φύση. Ο δεύτερος γιος της κατάφερε να ξεφύγει, οπότε ο θεός σκότωσε τη γυναίκα. Ο γιος της, όμως, εκδικήθηκε το θάνατό της, ρίχνοντας τον Πάτσα Κάμακ στη θάλασσα.
Αργότερα, όταν η θεότητα υιοθετήθηκε από τους Ίνκας, ο Πατσακάμακ λατρευόταν ως γιος του θεού Ίντι και της Μάμα Κίγια, σύζυγος της Μάμα Πάτσα. Μαζί με τα αδέρφια του, Βιρακότσα και Μάνκο Κάπακ, έφεραν τον πολιτισμό στη γη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Encyclopedia Mythica
Μυθολογία Ίνκα
|
750326
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%86%20%CE%9C%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9
|
Στανίσουαφ Μουζινόφσκι
|
Ο Στανίσουαφ Μουζινόφσκι (πολωνικά: Stanisław Murzynowski) (1527/8 - 1553) ήταν Πολωνός συγγραφέας, μεταφραστής και Λουθηρανός ακτιβιστής κατά τη διάρκεια της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης. Ο Μουζινόφσκι προερχόταν από πολωνική οικογένεια ευγενών του οικόσημου Ογκόντσικ.
Ζωή
Ο Μουζινόφσκι σπούδασε σε ένα γυμνάσιο στο Κρουλέβιετς, όπου έμαθε λατινικά, ελληνικά και εβραϊκά, και στη συνέχεια στη Βιτεμβέργη, όπου γνώρισε τον Μαρτίνο Λούθηρο και τον Φίλιππος Μελάγχθων. Ταξίδεψε επίσης στην Ιταλία το 1547. Το 1549 επέστρεψε στο Κρουλέβιετς, την πρωτεύουσα του Δουκάτου της Πρωσίας, που τότε ήταν κοσμικό φέουδο του Βασιλείου της Πολωνίας. Εκείνη τη χρονιά γνώρισε τον Γιαν Γουάσκι, τον Πολωνό προτεστάντη ευαγγελικό μεταρρυθμιστή, ο οποίος επισκέφτηκε την Κρουλέβιετςεκείνη την εποχή.
Ο Μουζινόφσκι ήταν ο συγγραφέας της πρώτης πλήρους μετάφρασης της Καινής Διαθήκης στην πολωνική γλώσσα, που δημοσιεύτηκε το 1553 στο Κρουλέβιετς, αν και ο θεολόγος Γιαν Σεκλούτσιαν ανέλαβε τότε τη συγγραφή. Ένας πιθανός λόγος για τον οποίο ταυτόχρονα δεν δόθηκε πίστωση στον Μουζινόφσκι μπορεί να είχε να κάνει με τη νεαρή ηλικία του, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από ιδεολογικούς εχθρούς εναντίον του. Στη μετάφραση του, ο Μουζινόφσκι χρησιμοποίησε την ελληνική και λατινική μετάφραση του Έρασμου του Ρότερνταμ.
Ο Μουζινόφσκι ήταν επίσης ο πρώτος που ανέπτυξε και τυποποίησε την πολωνική ορθογραφία, τα περισσότερα βιβλία από τα οποία έχουν επιζήσει μέχρι τη σύγχρονη εποχή, στο έργο του «Ortografia polska, to jest Nauka pisania i czytania jezyka polskiego» (Πολωνική ορθογραφία, ή η επιστήμη της γραφής και ανάγνωση της πολωνικής γλώσσας).
Άλλες μεταφράσεις του Μουζινόφσκι περιλαμβάνουν έργα του Ανδρέα Οσίανδρου.
Παραπομπές
Πολωνοί μεταφραστές
Πολωνοί γλωσσολόγοι
Προτεστάντες Μεταρρυθμιστές
|
383950
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%B2%CE%B1%CE%BD%20%CE%A0%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%82
|
Έβαν Πίτερς
|
Ο Έβαν Πίτερς (αγγλικά: Evan Thomas Peters, 20 Ιανουαρίου 1987) είναι Αμερικανός ηθοποιός. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως ηθοποιός το 2004 στην δραματική ταινία Clipping Adam και έπαιξε ως πρωταγωνιστής στην σειρά Invasion από το 2005 μέχρι το 2006. Είναι γνωστός για τους πολλούς του ρόλους στην τηλεοπτική σειρά American Horror Story του τηλεοπτικού σταθμού FX. Έπαιξε τον ρόλο του Todd Haynes το 2010 στην ταινία Kick-Ass, του Quicksilver το 2014 στην ταινία X-Men: Days of Future Past, καθώς υποδύθηκε και το ρόλο του κατά συρροή δολοφόνου Τζέφρυ Ντάμερ στην σειρά του Netflix Monster: The Jeffrey Dahmer Story.
Γεννήθηκε στο Σαιντ Λούις στο Μισσούρι, όπου ζούσαν οι γονείς του η Τζούλι και ο Φιλ Πίτερς, και παρακολούθησε ένα Ρωμαιοκαθολικό δημοτικό σχολείο. Μετακόμισε στο Grand Blanc στο Μϊτσιγκαν, όπου σπούδασε ως μοντέλο και ηθοποιός. Μετά παρακολούθησε το σχολείο Grand Blanc Community, πριν μετακομίσει στο Λος Άντζελες για να προχωρήσει την καριέρα του ως ηθοποιός όπου παρακολούθησε το σχολείο Burbank και μετά έκανε ιδιαίτερα στο σπίτι.
Παραπομπές
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί κινηματογράφου
Αμερικανοί άνδρες ηθοποιοί τηλεόρασης
|
803078
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%82
|
Φάρος της Γένοβας
|
Ο Φάρος της Γένοβας (ιταλ. Lanterna di Genova ή απλώς La Lanterna για τους Γενοβέζους) είναι ο κυρίως φάρος για το Λιμάνι της Γένοβας στην Ιταλία. Εκτός από σημαντικό βοήθημα στη νυκτερινή ναυσιπλοΐα στην περιοχή, ο πύργος αποτελεί ένα σύμβολο και ορόσημο για την πόλη της Γένοβας. Αρχικώς κατασκευάσθηκε τον Μεσαίωνα από ξύλο και ανακατασκευάσθηκε στη σημερινή μορφή του το 1543. Από τότε μέχρι τον εικοστό αιώνα (συγκεκριμένα μέχρι την ανέγερση του φάρου στο Ιλ Βιερζ της Γαλλίας το 1902), ήταν ο υψηλότερος φάρος σε ολόκληρο τον κόσμο, με ύψος 76 μέτρα. Μετρούμενος μαζί με τον στενό φυσικό βράχο επί του οποίου είναι θεμελιωμένος (η συνήθης αντίληψή του), έχει συνολικό ύψος 117 μέτρα, που θα τον καθιστούσε και σήμερα τον δεύτερο υψηλότερο στον κόσμο, τον υψηλότερο της Ευρώπης και τον υψηλότερο «παραδοσιακού τύπου» φάρο που υπάρχει.
Αποτελείται από δύο ισοϋψή τμήματα τετράγωνης διατομής, το καθένα από τα οποία έχει μικρό διάζωμα στο επάνω μέρος. Ακόμα και με έτος ανεγέρσεως το 1543, είναι ο τρίτος παλαιότερος σωζόμενος φάρος σε όλο τον κόσμο, μετά τον Πύργο του Ηρακλέους στην Α Κορούνια της Ισπανίας και τον Φάρος Κίπου στη νήσο Χίουμαα της Εσθονίας.
Ιστορία
Θέση
Ο φάρος βρίσκεται πάνω στον λοφίσκο του Σαν Μπενίνο, σε μικρή απόσταση από τη συνοικία Σαμπιερνταρένα. Το μικρό ακρωτήριο του λόφου ήταν κάποτε μια μικρή χερσόνησος, προτού η γειτονική ακτή επιχωματωθεί και αναμορφωθεί. Στα δυτικά του βρισκόταν η είσοδος του αρχικού λιμένα της Γένοβας, του σημερινού «Πόρτο Αντίκο». Με τον καιρό ο λοφίσκος πήρε και την ονομασία «Άκρο του Φάρου» (Capo di Faro). Η ονομασία Σαν Μπενίνο οφείλεται σε χριστιανικό κοινόβιο που υπήρχε κάποτε εκεί. Σήμερα από τον λοφίσκο απομένει ένα στενό βραχώδες έξαρμα, πάνω στο οποίο είναι θεμελιωμένος ο φάρος.
Ο μεσαιωνικός φάρος
Ο πρώτος πύργος στη θέση αυτή ήταν τριπλός και έφερε πολεμίστρες. Ανεγέρθηκε, κατά τις περισσότερες πηγές, περί το έτος 1128, αν και τουλάχιστον μία πηγή αναφέρει το 1161 ως έτος κατασκευής. Εκείνη την εποχή η θέση του ήταν κοντά στη βασική παραλιακή οδό, τη λεγόμενη Via di Francia, που μεταγενέστερες καταγραφές την τοποθετούν να περνά ανάμεσα στον πύργο και στη θάλασσα. Επίσης τότε βρισκόταν αρκετά μακριά από την πόλη: μόλις τον 17ο αιώνα έγινε μέρος της λεγόμενης «Cerchia Seicentesca», μέρος των τειχών της Γένοβας. Μέχρι σήμερα παραμένει τμήμα αυτού του οχυρωματικού συστήματος.
Αποξηραμένα τεμάχια κυπαρισσόξυλου και φρύγανα χρησιμοποιούνταν ως καύσιμο για να διατηρούν τη φωτιά που αποτελούσε το φως του φάρου τους πρώτους αιώνες του. Για τη διατήρησή της τα πλοία που χρησιμοποιούσαν το λιμάνι έπρεπε να πληρώνουν ένα τέλος με την άφιξή τους. Ο πύργος διεδραμάτισε και έναν μικρό ρόλο στη μακρά και περίφημη διαμάχη μεταξύ Γουέλφων και Γιβελλίνων: σε μια μάχη οι Γιβελλίνοι προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στον φάρο προσπαθώντας να εκδιώξουν μια ομάδα Γουέλφων που είχαν καταφύγει στο εσωτερικό του. Το 1318 και το 1321 αποφασίσθηκε η εκσκαφή μιας αμυντικής τάφρου γύρω από τον πύργο, προκειμένου να προστατευθεί από καταστροφές κατά τη διάρκεια μαχών. Το 1326 εγκαταστάθηκε στον φάρο ο πρώτος φανός που έκαιγε ελαιόλαδο. Επίσης το 1340 ο πύργος του φάρου βάφηκε με τον θυρεό της πόλεως, ώστε να είναι πιο ευδιάκριτος στα προσεγγίζοντα σκάφη την ημέρα. Περί το 1400 το κτίσμα τροποποιήθηκε ώστε να χρησιμοποιείται ως φυλακή. Ανάμεσα στις προσωπικότητες που κρατήθηκαν σε αυτό συγκαταλέγονταν ο βασιλιάς της Κύπρου Ιάκωβος Β΄ και η σύζυγός του.
Το 1405 οι ιερείς που ήταν υπεύθυνοι για τη συντήρηση του φάρου τοποθέτησαν πάνω στον θόλο του δύο σύμβολα του Χριστιανισμού: ένα ψάρι και έναν χρυσό Σταυρό. Αλλά τον 16ο αιώνα το κτίσμα υπέστη εκ νέου μεγάλες ζημιές, αυτή τη φορά από φιλικά πυρά των Γενοβέζων εναντίον των Γάλλων. Τριάντα χρόνια αργότερα, το 1543, ο πύργος ξανακτίσθηκε εξ αρχής, παίροντας τη μορφή που διατηρεί και στις ημέρες μας.
Το 1449 αναφέρεται ως ένας από τους φαροφύλακες του φάρου ο Αντόνιο Κολόμπο, θείος του μεγάλου εξερευνητή Χριστόφορου Κολόμβου.
Ο φάρος έχει κτυπηθεί από κεραυνό αρκετές φορές στην ιστορία του. Στο σοβαρότερο συμβάν, το 1481, σκοτώθηκε ένας από τους φαροφύλακες.
Νεότερη ιστορία
Για ένα χρονικό διάστημα ο φάρος «συνεργαζόταν» με έναν μικρότερο πύργο που υψωνόταν στην άλλη άκρη του Πόρτο Αντίκο, εκεί όπου οι βρίσκονται σήμερα οι βαμβακαποθήκες.
Ο φάρος κτυπήθηκε από πυροβολικό κατά τη διάρκεια του Βομβαρδισμού της Γένοβας από τους Γάλλους το 1684. Τα παράθυρα που έσπασαν τότε αποκαταστάθηκαν το 1692 με διαταγή του βασιλέως Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας. Το 1778 άρχισε η κατασκευή ενός νέου συστήματος φανού, ώστε να αντικαταστήσει τη φθαρμένη από αιώνες χρήσεως συσκευή. Το 1840 εγκαταστάθηκε ένας περιστρεφόμενος φακός Φρενέλ (το σύστημα εγκαινιάσθηκε επισήμως τον Ιανουάριο του 1841). Τροποποιήθηκε και πάλι ως το τέλος του αιώνα ώστε να αυξηθεί η ισχύς του συστήματος. Ολόκληρος ο φάρος ανακαινίσθηκε εκ νέου το 1913, αλλά το ηλεκτρικό σύστημα δεν εγκαταστάθηκε καλά και επιδιορθώθηκε το 1936. Μια τελευταία σημαντική αποκατάσταση άρχισε μετά τις ζημιές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και ολοκληρώθηκε το 1956.
Ο φάρος, ως σύμβολο της πόλεως, έδωσε την ονομασία Derby della Lanterna στον ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις δύο μεγάλες ομάδες της Γένοβας, τη Τζένοα ΚΦΚ και τη Σαμπντόρια.
Το μουσείο
Δίπλα στον πύργο του φάρου βρίσκεται το «Μουσείο του Φαναριού» (Museo della Lanterna), που ολοκληρώθηκε το 2004 και άνοιξε για το κοινό το 2006. Ταυτοχρόνως άνοιξε μια νέα πόρτα εισόδου για τον φάρο και πετροστρώθηκε η οδός προσβάσεως Με την ευκαιρία ανακαινίσθηκε το αστικό πάρκο στα βόρεια. Το μουσείο καλύπτει κυρίως την ιστορία της Γένοβας και του λιμανιού της, με μεγάλη ποσότητα αρχειακού υλικού. Κάποια από τα εκθέματα καλύπτουν επίσης την ιστορία της ναυτιλίας/ναυσιπλοΐας και των ναυτικών βοηθημάτων στη Γένοβα, περιγράφοντας διάφορα συστήματα σημάτων που έχουν χρησιμοποιηθεί στη θάλασσα.
Διαχείριση
Η διαχείριση του φάρου γίνεται από την Υπηρεσία Φάρων του ιταλικού πολεμικού ναυτικού, με τον κωδικό αριθμό 1.569 E.F., από το κέντρο της στη Λα Σπέτσια.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
La Lanterna, storie e leggende del Faro più famoso del mondo, Editrice Il Golfo, 2000
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστοσελίδα για τον φάρο και το μουσείο του
Γενοβας
Φαρος
|
161142
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AF%CF%81%CE%B9
|
Λαμπίρι
|
Με το όνομα Λαμπίρι συναντώνται τρεις οικισμοί της Ελλάδας:
Λαμπίρι Αιτωλοακαρνανίας
Λαμπίρι Άρτας
Λαμπίρι Αχαΐας
Υπάρχει επίσης και το:
Κάτω Λαμπίρι Αιτωλοακαρνανίας
Αποσαφηνίσεις ελληνικών τοπωνυμίων
|
455462
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%B9%CE%BB%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7
|
Ατζάιλ διαχείριση
|
Με τον όρο Ατζάιλ διαχείριση (Agile management), ή Ατζάιλ διαδικασία διαχείρισης, ή απλά Ατζάιλ αναφερόμαστε σε μια επαναληπτική, σταδιακή μέθοδο διαχείρισης του σχεδιασμού και κατασκευής δραστηριοτήτων μηχανικής, της τεχνολογίας των πληροφοριών, και άλλων επιχειρηματικών τομέων που στοχεύει στην παροχή νέων προϊόντων ή την ανάπτυξη υπηρεσιών σε ένα εξαιρετικά ευέλικτο και διαδραστικό τρόπο.
Ένα παράδειγμα είναι η εφαρμογή της στο Σκραμ (Srum), η αρχική μορφή της Ατζάιλ ανάπτυξης λογισμικού. Απαιτεί ικανά άτομα από τη σχετική επιχείρηση, ανοιχτά στη διαρκή επαφή με τον πελάτη για την είσοδο δεδομένων, και στην ευελιξία διαχείρισης μη ιεραρχικών μορφών ηγεσίας. Το Agile μπορεί στην πραγματικότητα να θεωρηθεί ως διεύρυνση και γενίκευση των αρχών της προηγούμενης επιτυχημένης σειράς εννοιών και τεχνικών Σκραμ για περισσότερες και ποικίλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ατζάιλ ιχνηλατεί την εξέλιξή της σε μία "εκδήλωση ομοφωνίας", το " Agile μανιφέστο », και έχει εννοιολογική σύνδεση με τις Λιν τεχνικές, Κάνμπαν και Έξι Σίγμα επιχειρηματικών ιδεών.
Η Ατζάιλ τεχνική Χ επίσης ονομάζεται και "ακραία διαχείριση της διαδικασίας" (extreme process management). Πρόκειται για μια παραλλαγή του επαναληπτικού κύκλου ζωή (iterative life cycle) όπου τα παραδοτέα υποβάλλονται σε στάδια (φάσεις). Η κύρια διαφορά μεταξύ της Ατζάιλ και της επαναληπτικής ανάπτυξη είναι ότι η Ατζάιλ μέθοδος αναπτύσσει μικρά τμήματα των παραδοτέων σε κάθε κύκλο παράδοσης (επανάληψη) [3], ενώ επαναληπτικές μεθόδους αναπτύσσουν το σύνολο των παραδοτέων με την πάροδο του χρόνου, ολοκληρώνοντας τους κοντά στο τέλος του έργου. Τόσο η Ατζάιλ όσο και ευκίνητη μέθοδοι αναπτύχθηκαν ως αντίδραση σε διάφορα εμπόδια που εμφανίζονταν στις περισσότερες διαδοχικές μορφές οργάνωσης έργου. Για παράδειγμα, καθώς τα τεχνολογικά έργα μεγαλώνουν σε πολυπλοκότητα, οι τελικοί χρήστες τείνουν να έχουν δυσκολία καθορισμού των μακροπρόθεσμων απαιτήσεων, χωρίς να είναι σε θέση να δουν τα προοδευτικά πρωτότυπα. Τα έργα που αναπτύσσονται σε επαναλήψεις μπορεί να συγκεντρώνουν συνεχώς ανατροφοδοτήσεις για να βελτιώσουν τις εν λόγω απαιτήσεις. Σύμφωνα με τον Ζαν Λουπ Ρισέ (Jean-Loup Richet) (του Research Fellow στο ESSEC Ινστιτούτο Στρατηγικών Καινοτομίας & Υπηρεσίες) "αυτή η προσέγγιση μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός αποτελεσματικά για τα προϊόντα μη λογισμικού και για τη διαχείριση του έργου σε γενικές γραμμές, ιδίως στους τομείς της καινοτομίας και της αβεβαιότητας.
Παραπομπές
Διοίκηση και Διαχείριση Έργων
Μεθοδολογία ανάπτυξης λογισμικού
|
671817
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%88%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CF%82%20%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7%CF%82%201994
|
Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης 1994
|
Τα 60α Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (αγγλικά: New York Film Critics Circle Awards), που ανακοινώθηκαν στις 15 Δεκεμβρίου 1994, απονεμήθηκαν στις 22 Ιανουαρίου 1995,
τιμώντας την καλύτερη κινηματογραφική παραγωγή του 1994.
Νικητές
Καλύτερη Ταινία:
Quiz Show
Επιλαχών: Pulp Fiction
Καλύτερος Α' Ανδρικός Ρόλος:
Πωλ Νιούμαν - Nobody's Fool
Επιλαχών: Samuel L. Jackson - Pulp FictionΚαλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος:
Λίντα Φιορεντίνο - The Last Seduction
Επιλαχούσα: Τζόντι Φόστερ - Nell
Καλύτερος Διευθυντής Φωτογραφίας:
Stefan Czapsky - Εντ ΓουντΚαλύτερη Σκηνοθεσία:
Κουέντιν Ταραντίνο - Pulp Fiction
Επιλαχών: Κριστόφ Κισλόφσκι - Red (Trois couleurs: Rouge)
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ:
Hoop Dreams
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία:
Red (Trois couleurs: Rouge) • France/Switzerland/Poland
Κσλυτερος Νέος Σκηνοθέτης
Darnell Martin - I Like It Like That
Επιλαχών: Kevin Smith - Clerks και David O. Russell - Spanking the MonkeyΚαλύτερο Σενάριο:
Κουέντιν Ταραντίνο και Roger Avery - Pulp FictionΕπιλαχών: Paul Attanasio - Quiz ShowΚαλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος:
Martin Landau - Εντ ΓουντΕπιλαχών: Πολ Σκόφιλντ - Quiz ShowΚαλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος:
Dianne Wiest - Bullets over Broadway
Επιλαχούσα: Ούμα Θέρμαν - Pulp Fiction και Alfre Woodard - Crooklyn
Ειδικό Βραβείο:
Jean-Luc Godard
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο
Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης
Κινηματογραφικά γεγονότα του 1994
|
230904
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B3%CE%BA%20%CE%9A%CE%B1%CF%80%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD%202011-2012
|
Λιγκ Καπ Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών 2011-2012
|
Το Λιγκ Καπ πετοσφαίρισης ανδρών διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού βόλεϊ το διάστημα 18 με 28 Νοεμβρίου του 2011 με διοργανώτρια την ΕΣΑΠ και με την επίσημη ονομασία Volleyleague Cup 2012. Κυπελλούχος αναδείχθηκε ο Φοίνικας Σύρου για 1η φορά στην ιστορία του.
Σύστημα διεξαγωγής
Στην Α' φάση, οι δώδεκα ομάδες της Volleyleague 2011−12 χωρίστηκαν σε 3 ομίλους των τεσσάρων. Σε κάθε όμιλο θα διεξαχθούν νοκ-άουτ αγώνες. Στις 18 Νοεμβρίου θα διεξαχθούν οι ημιτελικοί, και στις 19 Νοεμβρίου ο Μεγάλος και ο μικρός τελικός κάθε ομίλου. Οι τρεις νικητές των ομίλων προκρίθηκαν στο Final−4, όπου είχε ήδη προκριθεί ο Φοίνικας Σύρου ως διοργανωτής (θα αγωνιστεί κανονικά στην Α' φάση). Εκεί στις 27 Νοεμβρίου έγιναν οι ημιτελικοί και στις 28 Νοεμβρίου ο τελικός για της ανάδειξη του Κυπελλούχου του Λιγκ Καπ Ελλάδας στο βόλεϊ για το 2011, με νικητή το Φοίνικα Σύρου. Στην διοργάνωση δε συμμετείχαν οι διεθνείς των ομάδων, που είχαν υποχρεώσεις με την Εθνική ομάδα στο Προολυμπιακό τουρνουά.
Α' φάση
Α' Όμιλος
Τόπος διεξαγωγής: Βραχάτι
Ημιτελικοί
Μικρός τελικός
Μεγάλος τελικός
Κατάταξη
Β' Όμιλος
Τόπος διεξαγωγής: Λαμία
Ημιτελικοί
Μικρός τελικός
Μεγάλος τελικός
Κατάταξη
Ο Φοίνικας Σύρου προκρίθηκε στο Final−4 ως διοργανωτής
Γ' Όμιλος
Τόπος διεξαγωγής: Αλεξανδρούπολη
Ημιτελικοί
Μικρός τελικός
Μεγάλος τελικός
Κατάταξη
Final−4
'''Τόπος διεξαγωγής: Σύρος
Ημιτελικοί
Μεγάλος Τελικός
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λιγκ Καπ 2011-12 Επίσημος ιστότοπος ΕΣΑΠ
2011 2012
Λιγκ Καπ Ελλαδας Πετοσφαιρισης Ανδρων 2011 2012
Λιγκ Καπ Ελλαδας Πετοσφαιρισης Ανδρων 2011 2012
|
474664
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%BC%CF%85%CF%82
|
Ημιακανθώδης κεφαλικός μυς
|
Ο ημιακανθώδης κεφαλικός μυς βρίσκεται στο πάνω και πίσω μέρος του λαιμού μας, κάτω από τον σπληνιοειδή. Αποτελείται από μια σειρά από τένοντες, οι οποίοι εκφύονται από τις εγκάρσιες αποφύσεις των αυχενικών σπονδύλων (Α7-Θ7) και τις αρθρικές αποφύσεις (Α4-Α6). Οι τένοντες ενώνονται σχηματίζοντας έναν παχύ μυ και τελικά καταφύονται στην αυχενική γραμμή του ινιακού οστού. Με ενέργεια του ημιακανθώδη κεφαλικού μυός προκαλείται έκταση του κορμού και της κεφαλής και στροφή του κεφαλιού. Ο μυς νευρώνεται από οπίσθιους κλάδους νωτιαίων νεύρων.
Πηγές
Μυϊκό σύστημα
|
259654
|
https://el.wikipedia.org/wiki/I%20Have%20Nothing
|
I Have Nothing
|
Το I Have Nothing είναι τραγούδι της ερμηνεύτριας Γουίτνεϊ Χιούστον σε στίχους Ντέιβιντ Φόρστερ. Είναι από τα σημαντικότερα σύγχρονα κομμάτια ερμηνευτικής μουσικής.
Τραγούδια του 1993
Singles του 1993
Singles της Arista Records
Τραγούδια γραμμένα για ταινίες
|
83173
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B9%CE%B3%CE%BA
|
Τζιγκ
|
Το τζιγκ (αγγλ.: Jig) είναι ένας παραδοσιακός ρυθμικός χορός της Ιρλανδίας. Χορεύεται με την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική, κυρίως σε ζευγάρια. Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα και στην Βρετανία. Ο ρυθμός του είναι 6/8 όταν χορεύεται από ζευγάρια, ενώ όταν χορεύεται από ένα άτομο είναι 6/8 ή 12/8. Στο τζιγκ χαρακτηριστικά είναι τα μεγάλα άλματα που περιλαμβάνει. Ο αντίστοιχος γαλλικός ζιγκ προέρχεται από αυτόν. Ο όρος έχει αποδοθεί στα ελληνικά και ως ζιγκ ή ζίγκα.
Χορευτικά είδη
Χορός στην Ιρλανδία
Χορός στη Σκωτία
|
770706
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82
|
Άγιος Δημήτριος Άρτας
|
Ο Άγιος Δημήτριος ή αλλιώς Κυράτσα είναι χωριό της δημοτικής κοινότητας και δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Πέτα, του δήμου Νικολάου Σκουφά, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Άρτης, στην περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομό Άρτας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.
Γεωγραφία
Ο Άγιος Δημήτριος είναι μεγάλο πεδινό χωριό στο νοτιοκεντρικό τμήμα του νομού Άρτας. Βρίσκεται πάνω στην Ιονία Οδό και στην ανατολική όχθη του Αράχθου, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 60. Απέχει 1 χλμ. Β.ΒΑ. της Άρτας.
Πληθυσμός
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1971 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Πέτα. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010, αποσπάστηκε από τον δήμο Πέτα και προσαρτήθηκε στον δήμο Νικολάου Σκουφά.
Αξιοθέατα
Ο ναός του Αγίου Δημητρίου στο κέντρο του οικισμού
Η ξύλινη τοξωτή γέφυρα στον Άραχθο ποταμό
Παραπομπές
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ)
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4
Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
eetaa.gr
Χωριά του νομού Άρτας
Δήμος Νικολάου Σκουφά
|
602576
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%20%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85%202018
|
Συμμετοχή της Πορτογαλίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2018
|
Η Πορτογαλία συμμετείχε με 37 αθλητές στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2018 από τις 6 μέχρι τις 12 Αυγούστου 2018 στο Ολυμπιακό Στάδιο Βερολίνου.
Μετάλλια
Παραπομπές
Πορτογαλία
|
829335
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%B1%20%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%82
|
Παλιάσκια Λάρισας
|
Τα Παλιάσκια είναι μικρός οικισμός της Θεσσαλίας στην Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας.
Γενικά στοιχεία
Τα Παλιάσκια βρίσκονται προς τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών σε υψόμετρο 280 μέτρα. Απέχουν περίπου 27 χλμ. ΝΔ. από την Ελασσόνα (έδρα του δήμου) και 53 χλμ. ΒΔ. από την Λάρισα ενώ κοντά και νοτιοδυτικά του χωριού είναι τα Αμπέλια. Αναφέρονται επίσημα για πρώτη φορά ως ξεχωριστός οικισμός το 1961 να απογράφονται στην κοινότητα Βερδικούσσης. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με την Βερδικούσσα, τα Αμπέλια, την Κουτσούφλιανη και τα Παλιάμπελα, αποτελούν την κοινότητα Βερδικούσσης που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Βερδικούσσης του Δήμου Ελασσόνας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 39 κατοίκους. Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
Παραπομπές
Χωριά του νομού Λάρισας
Δήμος Ελασσόνας
|
358102
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CF%84%CE%B1
|
Σάντα Τσικίτα
|
Το Σάντα Τσικίτα είναι μια ελληνική, κωμική κινηματογραφική ταινία, του 1953, σε παραγωγή Μήλλας Φιλμ. Τη σκηνοθεσία την υπέγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος και το σενάριο είναι βασισμένο στη θεατρική παράσταση του σκηνοθέτη και του Χρήστου Γιαννακόπουλου οι οποίοι έγραψαν και το κινηματογραφικό σενάριο.
Πλοκή
Ένας φτωχός, δουλευταράς υπάλληλος, ο Φώτης Φαγκρής (Βασίλης Λογοθετίδης), είναι αρραβωνιασμένος με τη Μαίρη (Ντίνα Σταθάτου), αλλά δεν μπορούν να παντρευτούν ελλείψει χρημάτων. Όλες οι αναποδιές τον βρίσκουν μαζί: η πίεση του αδελφού της Μαίρης να παντρευτούν γρήγορα, γιατί θα τη δώσει σ' άλλον, και ένα γράμμα που του έρχεται από το χωριό του, πως η μητέρα του είναι άρρωστη και χρειάζεται εγχείρηση, τον κάνουνε "να τρέχει και να μη φτάνει". Απευθύνεται παντού για χρήματα, αλλά κανείς δεν του δίνει, ούτε καν το αφεντικό του, ο κύριος Παναγάκος (Θάνος Τζενεράλης). Ώσπου ένας ξάδελφός του, ο Μπάμπης (Στέφανος Στρατηγός), που έχει καμπαρέ, του προτείνει να κάνει λευκό γάμο έναντι χρημάτων με μια Ισπανίδα τραγουδίστρια, την Τσικίτα Λοπέζ (Ίλυα Λιβυκού), η οποία κινδυνεύει να απελαθεί. Ο Φώτης δέχεται, αν και σκέφτεται πως αυτό μπορεί να επηρεάσει τη σχέση του με τη Μαίρη.
Η αποχώρηση όμως της Τσικίτας στο εξωτερικό και η ανάρρωση της μητέρας του άνευ εγχείρησης του επιτρέπουν να κρατήσει τα λεφτά που πήρε για να κάνει τον λευκό γάμο και να ζήσει όμορφα τη ζωή του με τη Μαίρη, η οποία δεν μαθαίνει τίποτα για την Τσικίτα. Ευχαριστεί λοιπόν την "Σάντα Τσικίτα", την "αγία" του και προχωρά ευτυχισμένος τη ζωή του.
Διανομή
Βασίλης Λογοθετίδης (Φώτης Φαγκρής)
Ίλια Λιβυκού (Τσικίτα/Ισαβέλα Λοπέζ, χορεύτρια του καμπαρέ)
Στέφανος Στρατηγός (Μπάμπης Φαγκρής, εξάδελφος Φώτη, ιδιοκτήτης καμπαρέ)
Βαγγέλης Πρωτοπαππάς (Μιχάλης, συνάδελφος Φώτη)
Καίτη Λαμπροπούλου (Μαρκέλα, χορεύτρια του καμπαρέ)
Νίκος Καζής (Ανδρέας Δελακοβίας, πελάτης του καμπαρέ, ερωτευμένος με την Τσικίτα)
Σμάρω Στεφανίδου (μητέρα Ανδρέα)
Θάνος Τζενεράλης (κ/ος Παναγάκος, αφεντικό του Φώτη Φαγκρή και του Μιχάλη)
Μπέμπη Μωραϊτοπούλου (υπάλληλος καμπαρέ)
Ντίνα Σταθάτου (Μαίρη, αρραβωνιαστικιά Φώτη)
Άννα Ρούσσου (Κατίνα)
Μιχάλης Παπαδάκης (φωτογράφος)
Γιώργος Καρέττας (μετρ καμπαρέ)
Τώνης Μαρούδας (Τώνης)
Παραγωγή και παραλειπόμενα
Η ταινία, πριν βγει στη μεγάλη οθόνη, ήταν θεατρικό έργο των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου, με τον τίτλο «Ο Φώτης Φαγκρής και Η Τσικίτα Λοπέζ». Η παράσταση ανέβηκε στο θέατρο Κεντρικό με την ίδια διανομή ρόλων.
Η ταινία αυτή, όπως και το Δεσποινίς ετών 39 και Ο ζηλιαρόγατος με τους ίδιους πρωταγωνιστές γυρίστηκαν στην Αίγυπτο, στο στούντιο Ναχάς (Nahas) του Καΐρου, ενώ τα γυρίσματα των δύο πρώτων ταινιών διήρκεσαν μόλις τρεις εβδομάδες. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν πλάνα από κεντρικά σημεία της Αθήνας, όπως τα Χαυτεία.
Το 1964 διασκευάστηκε από την Καραγιάννης - Καρατζόπουλος Α.Ε. σε σκηνοθεσία Κ. Καραγιάννη, με τον τίτλο Ο παράς κι ο φουκαράς. Τον ρόλο του Φώτη (στη διασκευή χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά ονόματα) τον υποδύθηκε ο Κώστας Χατζηχρήστος και τον ρόλο της Τσικίτα η Μάρθα Καραγιάννη.
Η ταινία προβλήθηκε στις αίθουσες των κινηματογράφων Αθηνών - Πειραιώς και προαστίων. Συνολικά (τη σεζόν 1953-54) έκοψε 89.572 εισιτήρια. Κατέλαβε τη 2η θέση σε 21 ταινίες της σχετικής λίστας. Κυκλοφόρησε και με τη μορφή DVD στις 5 Ιουνίου 2007.
Παραπομπές
Πηγές
Ταινιοθήκη της Ελλάδος
cinegreece.com
Ταινίες του 1953
Ελληνικές ταινίες
Ελληνόφωνες ταινίες
Ελληνικές κωμικές ταινίες
Ταινίες σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου
Ταινίες σε σενάριο Αλέκου Σακελλάριου
Ταινίες σε σενάριο Χρήστου Γιαννακόπουλου
Ταινίες βασισμένες σε θεατρικά έργα
Ταινίες με μουσική σύνθεση Μιχάλη Σουγιούλ
Ταινίες γυρισμένες στην Αίγυπτο
Ταινίες παραγωγής Μήλλας Φιλμ
Ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες
|
172580
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%20%CE%92%CE%AE%CE%BC%CE%B1
|
Λαϊκό Βήμα
|
Το Λαϊκό Βήμα είναι εφημερίδα που εκδίδεται στο Αργυρόκαστρο κάθε δύο εβδομάδες. Η εφημερίδα αυτή υπήρξε το μοναδικό έντυπο μέσο που εκδιδόταν στην ελληνική γλώσσα κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία (1945-1991) και αποτελούσε όργανο, εκείνο το διάστημα, της τοπικής οργάνωσης του κομμουνιστικού κόμματος.
Παρασκήνιο
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αλβανία αποτελούσε μέρος του Ανατολικού Μπλοκ. Η κυβέρνηση της Αλβανίας αποτελούταν από ένα κομμουνιστικό καθεστώς με επικεφαλής τον Ενβέρ Χότζα. Η κομμουνιστική Αλβανία ήταν ένα από τα τελευταία επιζώντα σταλινικά καθεστώτα παγκοσμίως, όπου ο τύπος βρισκόταν υπό αυστηρό δικτατορικό έλεγχο μέχρι τη κατάρρευση της πολιτικής τάξης του Ανατολικού Μπλοκ.
Αυτό το καθεστώς κατέστειλε τις τοπικές ελληνικές κοινότητες και πήρε μέτρα για να τη διασκορπίσει ή τουλάχιστον να την κρατήσει πιστή στην Αλβανία. Υπό αυτές τις περιστάσεις, οι Έλληνες, οι οποίοι παραδοσιακά κατοικούσαν στο νότο της χώρας (Βόρεια Ήπειρος) ήταν θύματα σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα σε όρους θρησκευτικής ελευθερίας, εκπαίδευση στην ελληνική γλώσσα και ελευθερία εκδόσεων.
Ίδρυση και λογοκρισία (1945–1991)
Το Λαϊκό Βήμα ιδρύθηκε στις 25 Μαΐου 1945, από το τοπικό παράρτημα του Εργατικού Κόμματος της Αλβανίας, και ήταν η μόνη ελληνόγλωσση εφημερίδα για τις ανάγκες της κοινότητας. Το Λαϊκό Βήμα δημοσιευόταν στο Αργυρόκαστρο, κατοικία μιας μεγάλης ελληνικής μειονότητας, ενώ ήταν διαθέσιμη μόνο στην επαρχία Αργυροκάστρου. Η εφημερίδα ήταν όργανο του τοπικού παραρτήματος του κόμματος και κάθε άρθρο λογοκρινόταν πριν δημοσιευθεί.
Το 1956, το Λαϊκό Βήμα προσέθεσε μια λογοτεχνική σελίδα, αρχικά υπό την αρχισυνταξία του Πάνου Τσούκα, ενεργού μέλους του Εργατικού Κόμματος. Από το 1960 έως το 1968 η δημοσίευση της λογοτεχνικής σελίδας διεκόπη, ενώ από το 1968 έως το 1988 η σελίδα επανήλθε, αυτή τη φορά με την αρχισυνταξία του ποιητή Ανδρέα Ζαρμπαλά. Από το 1988 έως το 1991 έγινε ξεχωριστό λογοτεχνικό περιοδικό με τίτλο "Λογοτεχνικό Λαϊκό Βήμα". Το περιοδικό περιείχε ποίηση και πεζογραφία από καθιερωμένους και νέους ποιητές, ενώ αποτελούσε και λογοτεχνικό κόμβο για τη περιοχή. Επίσης, για να αποφύγουν τη λογοκρισία, αρκετά ποιήματα χρησιμοποιούσαν αλληγορίες και μεταφορές.
Το 1970, μετά από 25 χρόνια κυκλοφορίας, ο Ενβέρ Χότζα βράβευσε την εφημερίδα, έχοντας παίξει πρωταρχικό ρόλο στην επαναστατική εκπαίδευση της Ελληνικής μειονότητας.
Μετακομμουνιστική περίοδος
Στις αρχές του 1991, λόγω της πτώσης του κομμουνιστικού καθεστώτος και της επακόλουθης φιλελευθεροποίησης στην Αλβανία, το Λαϊκό Βήμα συνέχισε να δημοσιεύεται αλλά αυτή τη φορά ως ιδιωτική εφημερίδα με Έλληνες ιδιοκτήτες από το Αργυρόκαστρο. Εκτός από το Λαϊκό Βήμα, το οποίο εκδίδεται μέχρι σήμερα, εκδίδονται και άλλες ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά, τα οποία εξυπηρετούν τις ελληνικές κοινότητες της περιοχής. Επίσης είναι διαθέσιμα σε περιοχές της γειτονικής Ελλάδας.
Δείτε επίσης
Έλληνες στην Αλβανία
Παραπομπές
Πηγές
Βόρειος Ήπειρος και Ελληνισμός. Επτά Ημέρες. Καθημερινή, 6 Μαρτίου 1994, σελ. 30.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Βόρεια Ήπειρος
Εφημερίδες με τόπο έκδοσης το Αργυρόκαστρο
Εφημερίδες με τόπο έκδοσης την Αλβανία στην ελληνική γλώσσα
Κομμουνιστικές εφημερίδες στην Αλβανία
|
717762
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%82
|
Νεφιές
|
Το Νεφιές (γαλλικά: Neffiès, οξιτανικά: Nefiès) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό του Ερώ, στη διοικητική περιοχή της Οξιτανίας.
Οι κάτοικοί του είναι γνωστοί ως Νεφιεσουά (γαλλικά: Neffiessois).
Παραπομπές
Κοινότητες του Ερώ
|
724210
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82
|
Ζαχαρίας Παναγιωτίδης
|
Ο Ζαχαρίας Παναγιωτίδης ήταν Έλληνας αγωνιστής και πολιτικός της επανάστασης του 1821 από τη Σκόπελο.
Το 1821 συμμετείχε στη Συνέλευση των Σαλώνων κι έπειτα στην Α΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου ως παραστάτης Θεσσαλίας και Αγράφων. Μέλος του Βουλευτικού το 1824, και το 1827. Πήρε μέρος και στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση Άργους το 1829 ως πληρεξούσιος Σκοπέλου, Σκιάθου και Ηλιοδρομίων.
Παραπομπές
Έλληνες πληρεξούσιοι
Αγωνιστές του 1821
|
613196
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%B7%20%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B1
|
Ειρήνη Παλαιολογίνα
|
Το όνομα αυτό μπορεί να αναφέρεται στις κάτωθι:
Ειρήνη Παλαιολογίνα, αδελφή του Μιχαήλ Η΄, σύζυγος του Ιωάννη Καντακουζηνού πιγκέρνη και μητέρα της Θεοδώρας Ραούλαινας.
Ειρήνη Παλαιολογίνα της Βουλγαρίας. Κόρη του Μιχαήλ Η΄ και σύζυγος του Ιβάν Ασέν Γ΄ (Μίτσο) της Βουλγαρίας. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία γέννησης και θανάτου, ξέρουμε όμως ότι ο γάμος της με τον Ιβάν Ασέν πρέπει να έγινε περί το 1280.
Ειρήνη Παλαιολογίνα, νόθη κόρη του Ανδρόνικου Β΄.
Μαρία Ειρήνη Παλαιολογίνα γενν. 1332, κόρη του Ανδρόνικου Γ΄ και σύζυγος του Μιχαήλ Ασέν Δ΄ της Βουλγαρίας.
Ειρήνη Παλαιολογίνα της Τραπεζούντας π. 1315-μετά το 1341, νόθη κόρη του Ανδρόνικου Γ΄ και σύζυγος του Βασιλείου Μεγάλου Κομνηνού της Τραπεζούντας. Έγινε αυτοκράτειρα της Τραπεζούντας (1340-41).
Ειρήνη Παλαιολογίνα (κόρη Δημητρίου) απεβ. μετά το 1356, κόρη του Δημητρίου και σύζυγος του Ματθαίου Καντακουζηνού.
Ειρήνη Παλαιολογίνα (ορθότερα: Ειρήνη Οσμανιδών), κόρη του Χαλίλ των Οσμανιδών εμίρη της Βιθυνίας και της Ελένης Καντακουζηνής.
Ειρήνη Παλαιολογίνα (ορθότερα: Ειρήνη Μπράνκοβιτς), κόρη του Λάζαρ Μπράνκοβιτς της Σερβίας και της Ελένης Παλαιολογίνας.
|
110716
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B9%CF%8C%CF%82%20%28%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%29
|
Κριός (μυθολογία)
|
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Κριός είναι γνωστά τα παρακάτω 4 πρόσωπα:
Μάντης στη Σπάρτη την εποχή της εισβολής των Δωριέων, γιος του Θεοκλέους. Στο σπίτι του Κριού λάτρευαν τον θεό «Κάρνειο Οικέτα». Κατά την εισβολή τους οι Δωριείς συνάντησαν στον δρόμο τη θυγατέρα του Κριού, η οποία του οδήγησε στο σπίτι του πατέρα της. Εκεί ο Κριός τους συμβούλευσε, υποδεικνύοντάς τους τον τρόπο με τον οποίο θα κατελάμβαναν τη Σπάρτη. Φαίνεται βέβαια πολύ παράξενο το πώς ο Κριός, ιερέας ενός τοπικού θεού, οδήγησε τους εχθρούς εναντίον της πατρίδας του. Στο πρόσωπο του Κριού ωστόσο διακρίνεται από τους μελετητές ο ίδιος ο δωρικός θεός «Κριός-Καρνείος», ο οποίος σύμφωνα με τους Δωριείς τους έφερε στη Σπάρτη. Με αυτό τον τρόπο οι εισβολείς δικαιολογούσαν την επίθεσή τους.
Βασιλιάς της Ευβοίας, από τους αρχαιότερους. Ο ασεβής γιος του σύλησε το Μαντείο των Δελφών, αλλά τιμωρήθηκε με θάνατο από τον Απόλλωνα. Ο Κριός αυτός ταυτιζόταν αρχικώς με τον Τιτάνα Κρείο.
Παιδαγωγός του Φρίξου που του απεκάλυψε τη συνωμοσία της μητριάς του Ινούς και διέφυγε μαζί του στην Κολχίδα. Σύμφωνα με κάποια παράδοση, ο βασιλιάς της Κολχίδας Αιήτης σκότωσε τον Κριό επειδή προσπαθούσε να κρύψει τον Φρίξο από τις ερωτοτροπίες του.
Ο «επώνυμος ήρωας» του αττικού Δήμου Κριώα, δηλαδή αυτός που του έδωσε το όνομά του.
Πηγή
Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Μύθοι της ελληνικής μυθολογίας
Επώνυμοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας
Μυθικοί βασιλείς της Εύβοιας
|
87041
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%20%CE%A3%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%94%CF%8C%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81%20%CE%A6%CE%AC%CE%B9%CE%BC%CF%80%CF%82
|
Ο Σατανικός Δόκτωρ Φάιμπς
|
Ο σατανικός Δόκτωρ Φάιμπς (αγγλικός τίτλος: The Abominable Dr. Phibes) είναι μια Βρετανική κινηματογραφική ταινία, μαύρη κωμωδία του 1971, σκηνοθετημένη από τον Ρόμπερτ Φούεστ σε σενάριο των Τζέιμς Γουίτον και Γουίλιαμ Γκολντστάιν. Πρωταγωνιστεί o Βίνσεντ Πράις και ο Τζόζεφ Κότεν.
Πλοκή
Ο δρ. Φάιμπς, θεολόγος και μουσικός, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τρέχοντας στο νοσοκομείο όπου η γυναίκα του Βικτόρια χειρουργείται από ομάδα εννέα γιατρών με επικεφαλής τον δρα. Βεσάλιους. Δυστυχώς, η Βικτόρια πεθαίνει κατά τη διάρκεια της εγχείρησης και το ζεύγος Φάιμπς θάβεται. Μερικά χρόνια αργότερα, οι εννέα γιατροί ένας-ένας αρχίζουν να δολοφονούνται με παράξενες μεθόδους. Ο Επιθεωρητής Τράουτ, με βάση ένα στοιχείο από τον φόνο ενός από τους γιατρούς, αποκαλύπτει πως οι τρόποι που οι γιατροί δολοφονούνται είναι όμοιος με τις δέκα πληγές της Αιγύπτου. Εκείνος και ο δρ. Βεσάλιους αρχίζουν να υποπτεύονται πως πίσω από τους φόνους είναι ο δρ. Φάιμπς, αλλά είναι νεκρός. Έτσι τουλάχιστον πιστεύεται, μέχρι που ανακαλύπτεται άδειο το φέρετρο του γιατρού.
Διανομή ρόλων
Βίνσεντ Πράις - Δρ. Άντον Φάιμπς
Τζόζεφ Κότεν - Δρ. Βεσάλιους
Βιρτζίνια Νορθ - Βουλνάβια
Πίτερ Τζέφρι - Επιθεωρητής Τράουτ
Σον Μπέρι - Λεμ Βεσάλιους
Σούζαν Τράβερς - Νοσοκόμα Άλεν
Ντέιβιντ Χάτσισον - Δρ. Χέτζπαθ
Έντουαρντ Μπέρνχαμ - Δρ. Ντάνγουντι
Άλεξ Σκοτ - Δρ. Χάργκριβς
Πίτερ Γκίλμορ - Δρ. Κιτάτζ
Μορίς Κάουφμαν - Δρ. Γουίτκομπ
Ντέρεκ Γκόντφρι - Κρόου
Νόρμαν Τζόουνς - Αρχιφύλακας Σένλι
Τζον Κάτερ - Σερ Γουέιν Γουέιβερλι
Χιου Γκρίφιθ - Ραββίνος
Όμπρι Γουντς - Γκόλντσμιθ
Κάρολιν Μάνρο - Κυρία Βικτόρια Φάιμπς
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ο Σατανικός Δόκτωρ Φάιμπς στο IMDb
Βρετανικές ταινίες
Ταινίες του 1971
Βρετανικές κωμικές ταινίες τρόμου
Ταινίες παραγωγής American International Pictures
Βρετανικές ταινίες μαύρης κωμωδίας
Αγγλόφωνες ταινίες
|
176760
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82
|
Δημήτριος Σουρμελής
|
Ο ιερέας Δημήτριος Σουρμελής ήταν βυζαντινός βιβλιογράφος του 18ου αιώνα.
Πιθανώς η καταγωγή του να ήταν από την Αθήνα. Έγραψε τον κώδικα που φυλάγεται στην Βιβλιοθήκη της Πάτμου με τον αύξοντα αριθμό ΧΜστ. Ο κώδικας περιλαμβάνει την «Ακολουθία του εξοδιαστικού των κοσμικών ιερέων».
Πηγές
Έλληνες βιβλιογράφοι
|
566314
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BB
|
Οίκος του Μπάλλιολ
|
Ο Οίκος του Μπάλλιολ ήταν Άγγλο-Νορμανδοί ευγενείς από την Πικαρδία που εγκαταστάθηκαν στα βόρεια τμήματα της Αγγλίας από τον βασιλιά Γουλιέλμο Ρούφο με αντάλλαγμα την άμυνα και την ασφάλεια του βασιλείου από τα βόρεια. Τον 13ο και τον 14ο αιώνα δυο μέλη της οικογένειας ανέβηκαν στον θρόνο της Σκωτίας
Κατάλογος των ηγεμόνων του Οίκου του Μπάλλιολ
Γκυ Α΄ Μπάλλιολ, o πρώτος λόρδος στην βόρεια Αγγλία την δεκαετία του 1190
Βερνάρδος Α΄ Μπάλλιολ, ανιψιός του Γκυ
Γκυ Β΄ Μπάλλιολ, δεύτερος γιος του Βερνάρδου Α΄
Βερνάρδος Β΄ Μπάλλιολ, μικρότερος αδελφός του Γκυ Β΄
Ευστάθιος Μπάλλιολ, ξάδελφος του Βερνάρδου Β΄
Ούγος Μπάλλιολ, γιος του Ευσταθίου
Ιωάννης Α' Μπάλλιολ, γιος του Ούγου
Τζων Μπάλλιολ, γιος του Ιωάννη Α΄ και βασιλιάς της Σκωτίας (1292 - 1296)
Έντουαρντ Μπάλλιολ, αποτυχημενος διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας την περίοδο 1332 - 1338 με την υποστήριξη του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και μεγάλο αντίπαλο τον Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας.
Ο Έντουαρντ Μπάλλιολ πέθανε χωρίς απογόνους και η δυναστεία συνεχίστηκε με την εγγονή του Τζων Μπάλλιολ Χριστίνα του Λίντσεϊ που παντρεύτηκε τον λόρδο του Κουσύ
Γενεαλογία του Οίκου του Μπάλλιολ
Παραπομπές
Πηγές
G. P. Stell, « Balliol, Bernard de (d. 1154x62) », dans Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
G. P. Stell, « Balliol, Bernard de (d. c.1190) », dans Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
G. P. Stell, « Balliol, John de (b. before 1208, d. 1268) », dans Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
G. P. Stell, « Balliol, Alexander de (d. 1310?) », dans Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, Sept 2004; online edn, May 2008.
Bruce Webster, « Balliol, Edward (b. in or after 1281, d. 1364) », Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
Βασιλείς της Σκωτίας
Οίκος του Μπάλλιολ
|
577953
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%AF%CF%84%CE%B7%20%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D
|
Καίτη Λιβανού
|
Η Καίτη Λιβανού (πραγματικό όνομα: Αικατερίνη Κοντοπίδου, 27 Δεκεμβρίου 1969) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Βιογραφία
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νάξο. Από μικρό παιδί γαλουχήθηκε με τις παραδόσεις και τα έθιμα του νησιού. Η ίδια από το δημοτικό άρχισε να ψέλνει στην εκκλησία του χωριού της, ενώ παίρνει και τα πρώτα μάθημα βυζαντινής μουσικής. Στα 25 χρόνια της καριέρας της η Καίτη Λιβανού έχει πραγματοποιήσει πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού δημοτικού και νησιωτικού τραγουδιού μας: Πίτσα Παπαδοπούλου, Ζαφείρης Μελάς, Νίκος Νομικός, Μάκης Χριστοδουλόπουλος Βασίλης Τερλέγκας, Χαρούλα Λαμπράκη, Δημήτρης Κοντολάζος, Τζένη Βάνου, Τόλης Βοσκόπουλος, Αθηναϊκή Κομπανία, Μιχάλης Δημητριάδης, Αλέκος Κιτσάκης, Πετρολούκας Χαλκιάς, Γιάννης Κωνσταντίνου και άλλους.
Καριέρα
Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία δίπλα στο Μανώλη Μπαρμπεράκη. Η πρώτη της δισκογραφική δουλειά ήταν τι 1994 από μεγάλη δισκογραφική εταιρεία τι SONY BMG. Της εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους Σταμάτης Χατζόπουλος, ο Θανάσης Περιστεράκης, και ο Μανώλης Μπαρμπεράκης. Το 1997 έρχεται μια νέα συνεργασία στο δεύτερο προσωπικό της άλμπουμ με τίτλο «Απάνεμο Λιμάνι» με δημιουργούς το Γιάννης Φακίρης και Νίκος Νικολαΐδης. Η τρίτη δισκογραφική δουλειά το 2001 με τίτλο «Του Πελάγους Και Της Αγάπης» με νησιωτικά παραδοσιακά τραγούδια με την υπογραφή του Νίκου Οικονομίδη. Ακολουθεί μια μεγάλη πανελλοδική επιτυχία το 2004 από το δίσκο «Τα Μηνύματα» με το τραγούδι «Αναπάντητες» του Ματθαίος Γιαννούλης, στον ίδιο δίσκο συμμετέχουν ο Θανάσης Περιστεράκης, ο Αντώνης Κοντόπουλος, ο Λευτέρης Βαζαίος, και ο Βαγγέλης Σίμος. Επί 11 εβδομάδες η κυκλοφορία του δίσκου ήταν στον επίσημο κατάλογο της IFPI στην πρώτη δεκάδα. Η επόμενη δισκογραφική δουλειά με τραγούδια των Φακίρη Νικολαΐδη και φιλική συμμετοχή του Βασίλη Τερλέγκα ήταν με τίτλο «Κάτι Τρέχει». Επόμενη δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Σύστησε Με». Ακολουθεί το CD: «Η Καίτη Λιβανού τραγουδάει Σταμάτη Χατζόπουλο» που κυκλοφορεί με την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος και γίνεται χρυσό. Τώρα βρίσκεται στο στούντιο ολοκληρώνοντας νέα δισκογραφική δουλειά με τραγούδια του Μάνου Κοντοπίδη.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Νίκο Οικονομίδη και καρπός της συνεργασίας αυτής υπήρξε η δισκογραφική δουλειά του" Πελάγου και της αγάπης"όπου ερμήνευσε παραδοσιακά νησιώτικα τραγούδια, μία δουλειά που αγαπήθηκε πολύ από τους Έλληνες ομογενείς και της ανοιξε το δρόμο να ταξιδέψει σε πολλές χώρες του εξωτερικού .
Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει και το τραγούδι "Αναπάντητες"του Ματθαίου Γιαννούλη βρίσκει πανελλαδική απήχηση και βρισκόταν στις πρώτες θέσεις στον επίσημο κατάλογο της IFPI για 8 εβδομάδες. Τίτλος του cd "Μηνύματα" που κυκλοφόρησε από την Spot music Υπογράφουν τη δισκογραφική αυτή δουλειά ο Ματθαίος Γιαννούλης ,Θανάσης Περιστεράκης ,Βαγγέλης Σίμος ,Αντώνης Κονιτόπουλος και Λευτέρης Βαζαίος Στη συνέχεια συμμετείχε στο cd "Τα νησιωτικα" που κυκλοφόρησε από την FM records με παραδοσιακά νησιώτικα τραγούδια. Ακολουθεί το CD "Τα μουσικά μηνύματα του χθες και του σήμερα "που κυκλοφόρησε από το περιοδικό Πίστα
Η επόμενη δισκογραφική δουλειά ήταν με τίτλο" Τέτοια να μου λες" που κυκλοφόρησε με το περιοδικό" Μουσικές νότες" Επόμενο cd ήταν από την Alpha records με τίτλο "Κάτι Τρέχει" των Φακίρη -Νικολαΐδη και φιλική συμμετοχή του Βασίλη Τερλέγκα
Το CD" Σύστησέ με" ήταν η επόμενη δισκογραφική δουλειά με νησιώτικα και λαϊκά τραγούδια που κυκλοφόρησε από την Cronos music και το περιοδικό Δημοτικό γλέντι
Το πρώτο κέντρο που τραγούδησε στην Αθήνα η Καίτη Λιβάνου ήταν ο "Γλάρος" μαζί με το Σταμάτη χατζόπουλο το 1993, ακολούθησαν το κέντρο "Φίλοι"οπου είχε την τιμή να είναι δίπλα στον Βαγγέλη Περπινιάδη Συνέχισε τις εμφανίσεις στο "Μαρακές" με τον Τόλη Βοσκόπουλο ,στην" Πειραιώτισσα", "Κοκκινιώτισσα",,στις "Αμπάρες"με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο και τον επόμενο χειμώνα με τον Γιάννη Κωνσταντίνου Στο "Μon Senier" με την Αθηναϊκή Κομπανία, στο "Χάνι"με τη Λιζέτα Νικολάου στην" Όαση" με τον Γιώργο Σαρρή, στο "Χρυσό Ελάφι" με την Χαρούλα Λαμπράκη στο "Αvaton" με τον Βασίλη Τερλέγκα στο "Box "με τον Χάρη Κωστόπουλο στο "Stork" με την Τζένη Βάνου,στον "Μπάμπη στη Κηφισιά" με το Δημήτρη Κοντολάζο,στο "Can-Can" με την Πίτσα Παπαδοπούλου, στο "Carvel" με τον Τριαντάφυλλο, στο κέντρο "Miraz"στη Θεσσαλονίκη με τον Ζαφείρη Μελά ,στο" Μον Ρεπό"με τον Νικο Νομικο, στο" Κονέ"με τον Μιχάλη Δημητριάδη ,στο" Ηπειρωτικο σαλόνι"με τον Αλέκο Κιτσάκη στο θέατρο "Χυτήριο" ,στο θέατρο "Παλλάς", στη μουσική σκηνή "Hollywood" ενώ έκανε εμφανίσεις με την ορχήστρα της σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία.
Στα 29 χρόνια πορείας της η Καίτη Λιβανου συνεργάστηκε δισκογραφικά και σε live εμφανίσεις με κορυφαίους μουσικούς όπως ο Γιώργος Κόρος,ο Πετρολούκας Χαλκιάς,ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Λευτέρης Ζέρβας και ο Μανώλης Καραντίνης ενώ έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους νησιώτες καλλιτέχνες.
Το 2014 η καλλιτεχνική πορεία της Καίτης Λιβανού συνεχίστηκε με τη συνεργασία της με τον Σταμάτη χατζόπουλο στο CD με τίτλο "Η Καίτη Λιβανου τραγουδάει Σταμάτη Χατζόπουλο", Κυκλοφορεί με την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος και γίνεται χρυσό Ακολουθεί cd με παραδοσιακά νησιώτικα τραγούδια από τον όμιλο MAD που κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε χώρες του εξωτερικού. 2018 και Καίτη Λιβανου δέχεται πρόταση από την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος να κυκλοφορήσει το cd "Νησιώτικο γλέντι με την Καίτη Λιβανου" Ετσι το Πάσχα του 2019 κυκλοφορεί το CD με την εφημερίδα, παραγωγή της Ορφέας group με μουσική επιμέλεια και ενορχήστρωση από το Νίκο Δρακάκη
Σε αυτό το CD συμμετέχει ο Λευτέρης Βαζαίος σε ένα ντουέτο με την Καίτη Λιβανου με τίτλο "Ξανά μαζι" Απο τις πωλήσεις της εφημερίδαςτο cd έγινε χρυσό.
Ακολουθούν τραγούδια σε στίχους του Μάνου Κοντοπίδη ενώ τις μουσικές έχουν γράψει ο Νίκος Δρακάκης ο Γιάννης Ανδρής και ο Μάνος Γιαννούλης
2020 κυκλοφορεί το νέο τραγούδι της Καίτης Λιβανού με τίτλο"Δε μου αξίζει αυτό που ζω" όπου της το εμπιστεύτηκε ο κορυφαίος συνθέτης της χώρας μας Χρήστος Νικολόπουλος ενώ οι στίχοι ανήκουν στον Μπάμπη Παπαφιλιππάκη Μετά το "Δε μου αξίζει αυτό που ζω "η Καίτη Λιβανού επιστρέφει με το τραγούδι "Κατάληψη" τη μουσική του οποίου έχει γράψει και πάλι ο Χρήστος Νικολόπουλος. Οι στίχοι του τραγουδιού φέρουν την υπογραφή του Μπάμπη Παπαφιλιππάκη ενω η ενορχήστρωση έχει γίνει από το Γιάννη Κουρκουμέλη. Ο Χρήστος Νικολόπουλος σε συνέντευξη του τόνισε"
προσωπική ζωή
Η Καίτη Λιβανού είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη.
Δισκογραφια
1994: Αίνιγμα
1997: Απάνεμο Λιμάνι
2002: Σταματήστε Μουσική
2002: Γύρισε Πίσω
2006: Κάτι Τρέχει
2006: Τέτοια Να Μου Λες
2013: Σύστησέ Με
2014: Η Καίτη Λιβανού τραγουδάει Σταμάτη Χατζόπουλο
Συλλογές
2002: Του Πελάγου Και Της Αγάπης
2012: Τα Νησιώτικα: Greek Island Songs
2019: Νησιώτικο Γλέντι
Άλμπουμ Συναυλιών
2019: Νησιώτικο Γλέντι Με Την Καίτη Λιβανού Live
Singles & EPs
2015: Σαν Το Λευκό Το Κρίνο
2016: Η Ιθακη Μου
2016: Ότι Μου Χρωστάει Η Ζωή
2016: Θα Το Παλέψω
2017: Άντε Γεία Μας
2020: Δε Μου Αξίζει Αυτό Που Ζω
2021: Κατάληψη
2021: Γύρω Ερημιά
2021: Χαραυγές
2022: Δεύτερη Ζωή
2022: Υπόστεγο
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ελληνίδες τραγουδίστριες
Λαϊκοί τραγουδιστές
|
53051
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CE%BD%20%CE%A4%CE%B1%CE%BD%20%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B3%CE%BA
|
Νγκουγιέν Ταν Ντουνγκ
|
Ο Νγκουγέν Ταν Ντουνγκ (/ŋwiʔən˧˥ tən˧˥ zuʔŋ˧˥/, 1949-) είναι πολιτικός από το Βιετνάμ και πρωθυπουργός της ασιατικής χώρας από τις 27 Ιουνίου 2006 έως τις 7 Απριλίου 2016.
Βιογραφία
Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση
Γεννήθηκε στην επαρχία Κα Μάου (Cà Mau) του Νοτίου Βιετνάμ στις 17 Νοεμβρίου 1949. Το 1961 έγινε μέλος της στρατιωτικής πτέρυγας του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Νοτίου Βιετνάμ. Εργάστηκε ως γιατρός και ως νοσοκόμος. Κατά τον Πόλεμο του Βιετνάμ τραυματίστηκε τέσσερις φορές. Απέκτησε πτυχίο μπάτσελορ στις Νομικές Επιστήμες μετά το τέλος του πολέμου.
Έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της χώρας στις 10 Ιουνίου του 1967. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως μαχητής του στρατού και εξελέγη μέλος του Πολιτιμπιρό στο όγδοο, ένατο και στο δέκατο συνέδριο του κόμματος.
Το 1997-2006 ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Από το 1998 έως το 1999 υπηρέτησε ως διοικητής της Κρατικής Τράπεζας του Βιετνάμ.
Πρωθυπουργία
Έγινε πρωθυπουργός στις 27 Ιουνίου του 2006, οπότε και ο διορισμός του εγκρίθηκε από την Εθνοσυνέλευση της χώρας. Τον διόρισε ο προκάτοχός του, Φα Βαν Κάι, ο οποίος αποσύρθηκε. Ο Ντουνγκ είναι σήμερα 4ος στην ιεραρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ.
Είναι ο πρώτος ανώτερος κομμουνιστής ηγέτης του Βιετνάμ που γεννήθηκε μετά την Επανάσταση του Αυγούστου το 1945 και ο νεότερος σε ηλικία πρωθυπουργός του Βιετνάμ, σε ηλικία 57 ετών.
Επανεξελέγη στις 25 Ιουλίου του 2007. Στις 26 Ιουλίου 2011 επανεξελέγη πρωθυπουργός με ποσοστό 94%.
Παραπομπές
Πρωθυπουργοί του Βιετνάμ
|
163532
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%B9%20%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD
|
Άγιοι Θεόδωροι Αγίας Μαρίνας Χανίων
|
Το νησιωτικό σύμπλεγμα Άγιοι Θεόδωροι ή τα Θοδωρού αποτελείται από δύο νησίδες, τον Άγιο Θεόδωρο και μια άλλη μερικά μέτρα πιο βόρεια, η οποία ονομάζεται Μικρός Άγιος Θεόδωρος ή θοδωροπούλα. Βρίσκονται βόρεια της Αγίας Μαρίνας και διοικητικά ανήκουν στον δήμο Χανίων. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι και τα δυο ακατοίκητα. Το όνομά του το πήρε από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων που βρίσκεται σήμερα μισοερειπωμένη στο νησί. Το νησί στα νότια διαθέτει μια μεγάλη σπηλιά με τοξωτή είσοδο. Η νησίδα αποτελεί περιοχή ειδικής προστασίας ως καταφύγιο (σταθμός αναπαραγωγής) για το κρητικό αγρίμι (Capra aegagrus cretica), το κρι-κρι, ενταγμένη στο δίκτυο NATURA 2000 (κωδικός θέσης GR4340018).
Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ακοίτιον και σύμφωνα με την μυθολογία δημιουργήθηκε όταν ο Ποσειδώνας μετέτρεψε ένα τεράστιο κήτος μαζί με το μικρό του σε βράχο. Το όνομά του σημαίνει αυτό που δεν κατοικείται. Στους τοπικούς θρύλους αναφέρεται ότι ο Άγιος Γεώργιος ή η Αγία Μαρίνα δημιούργησαν το νησί όταν έκαναν μια αρκούδα που ταλαιπωρούσε τους ανθρώπους πέτρα. Κατά την ενετοκρατία, το νησί ονομάστηκε San Thodoro και το 1574 κατασκεύασαν στο νησί δύο φρούρια για να προστατεύσουν την ακτή του Πλατανιά. Το ένα φρούριο, αυτό πιο χαμηλά ονομάστηκε φρούριο του Αγίου Φραγκίσκου και αυτό σε ψηλότερο έδαφος, φρούριο του Αγίου Θεοδώρου ή Τουρλουρού. Το νησί καταλήφθηκε το 1645 από τους Τούρκους ύστερα από σφοδρή μάχη, όταν η φρουρά του νησιού, 70 ατόμων, για να μη παραδοθεί στον εχθρικό στρατό έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και το φρούριο ανατινάχθηκε μαζί με τους φρουρούς και όσους Τούρκους είχαν αποβιβαστεί. Από τότε τα φρούρια δεν έχουν χρησιμοποιηθεί.
Σήμερα, καθώς η νησίδα αποτελεί προστατευόμενη περιοχή, φυλάσσεται και απαγορεύεται η προσέγγιση και αποβίβαση σε αυτή για το κοινό. Εξαίρεση αποτελεί η ημέρα της γιορτής του ναού των Αγίων Θεοδώρων που έχει ανεγερθεί στο νησί, τον Ιούνιο. Τότε συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου για την τέλεση της θείας λειτουργίας. Από τον ναό των Αγίων Θεοδώρων η θέα προς την βόρεια ακτογραμμή δυτικά των Χανίων και τα Λευκά Όρη είναι μαγευτική. Αν και είναι γενικά γνωστή η ύπαρξη των κρι-κρι στη νησίδα, είναι ευρύτερα άγνωστη η τραγική ιστορία των δύο βενετικών φρουρίων, καθώς και η ίδια η διάσωση των αρχιτεκτονικών δομών τους.
Φωτογραφίες
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Χάρτης - wikimapia.org
Η Θοδωρού στο facebook
Νησιωτικά συμπλέγματα Ελλάδας
Νησίδες της Κρήτης
Δήμος Χανίων
Ελληνικές βραχονησίδες
|
19981
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B1%20%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85
|
Μαριλίτα Λαμπροπούλου
|
Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου (15 Ιουλίου 1974) είναι Ελληνίδα ηθοποιός και σκηνοθέτρια.
Βιογραφία
Σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει παίξει και σκηνοθετήσει στο Θέατρο (Αμόρε, Εθνικό). Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστή από τη σειρά του Mega Channel Εραστής δυτικών προαστίων, μαζί με τον Αλέξη Γεωργούλη. Με την εμφάνισή της στην ταινία Ο Βασιλιάς του Νίκου Γραμματικού εκπροσώπησε την Ελλάδα στα Shooting Stars στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Στην ιδιωτική τηλεόραση έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, στις σειρές Τρεις Ευχές, Περί Ανέμων και Υδάτων, Έρωτας όπως έρημος, Εραστής Δυτικών Προαστίων, Επτά Θανάσιμες Πεθερές, Έρωτας με επιδότηση ΟΓΑ, Οι Συμμαθητές και Σασμός.
Είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Γιάννη Νταλιάνη (νυμφ.2009) και έχουν αποκτήσει δύο κόρες την Μαρίνα(γεν.2012) και την Έλλη(γεν.2010).
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Έλληνες σκηνοθέτες θεάτρου
Ελληνίδες ηθοποιοί κινηματογράφου
Ελληνίδες ηθοποιοί θεάτρου
Ελληνίδες ηθοποιοί τηλεόρασης
|
612883
|
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82
|
Σχέσεις Ελλάδας-Βραζιλίας
|
Οι σχέσεις Ελλάδας-Βραζιλίας είναι οι ιστορικές και τρέχουσες διμερείς σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Βραζιλίας.
Ιστορία
Οι χώρες έχουν απολαύσει τις "Διμερείς σχέσεις που ήταν πάντα καλές και προχωρούν ομαλά", σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας.
Εκτός από την πρεσβεία της στη Μπραζίλια, η Ελλάδα έχει δύο γενικά προξενεία (στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο) και τέσσερα επίτιμα προξενεία. Η Βραζιλία έχει πρεσβεία στην Αθήνα.
Επαφές υψηλού επιπέδου
Τα τελευταία 10 χρόνια, πραγματοποιήθηκαν αρκετές επαφές υψηλού επιπέδου μεταξύ των δύο χωρών, μεταξύ των οποίων η επίσκεψη της βραζιλιάνικης κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα, μία «ανταποδοτική επίσκεψη» από μια ελληνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, μια συνάντηση μεταξύ δύο Υπουργών Εξωτερικών, καθώς και μία επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού "με την ευκαιρία της Συνόδου Κορυφής της LAC της Ε.Ε. στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1999".
Η συνάντηση των δύο Υπουργών Εξωτερικών τον Απρίλιο του 2009, ήταν η πρώτη φορά που ένας Βραζιλιάνος Υπουργός Εξωτερικών είχε επισκεφθεί την Ελλάδα με την επίσημη ιδιότητα του. Η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Κέλσο Αμορίμ, συζήτησαν για τις ευκαιρίες για κοινή προσπάθεια και περαιτέρω συνεργασία στους τομείς του τουρισμού, της κατασκευής αεροσκαφών, της ναυτιλίας, της γεωργίας και του γενικού εμπορίου. Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί ότι θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Βραζιλίας για μόνιμη θέση και μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ενώ η Βραζιλία έχει δεσμευτεί να στηρίξει την Ελλάδα για να λάβει θέση στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2013.
Δείτε επίσης
Έλληνες στη Βραζιλία
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας σχετικά με τις σχέσεις με τη Βραζιλία
Ελληνική πρεσβεία στη Μπραζίλια
Βραζιλια
Ελλαδα
|
360387
|
https://el.wikipedia.org/wiki/Streets%3A%20A%20Rock%20Opera
|
Streets: A Rock Opera
|
Το Streets: A Rock Opera είναι το έκτο άλμπουμ του αμερικάνικου heavy metal συγκροτήματος Savatage, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1991 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας «Atlantic Records». Επανεκδόθηκε το 1997 από την «Edel Music» με επιπλέον κομμάτι την ακουστική εκτέλεση του «Desirée», στις 3 Ιουνίου 2002 από την «SPV/Steamhammer» με τη ζωντανή εκτέλεση του «Ghost in the Ruins» και μία πιο σύντομη στούντιο εκδοχή του «Jesus Saves» και στις 11 Απριλίου 2011 από την «Ear Music» με τις ακουστικές έκτελέσεις του «This Isn't What We Meant» και του «Morning Sun».
Αυτός ήταν ο τελευταίος δίσκος των Savatage στον οποίο ο Τζον Όλιβα ανέλαβε τα κύρια φωνητικά.
Ιστορία του δίσκου
Τα τραγούδια του δίσκου είχαν κοινό στιχουργικό περιεχόμενο και ασχολούνταν με την ακμή και την παρακμή του μουσικού DT Jesus. Στην αρχή της ιστορίας, ο DT είναι έμπορος ναρκωτικών στη Νέα Υόρκη. Η ιστορία είναι βασισμένη σε βιβλίο του παραγωγού του άλμπουμ Πωλ Ο'Νηλ, το οποίο είχε γράψει το 1979 με σκοπό να το ανεβάσει στο Μπρόντγουεϊ, κάτι που τελικά αναβλήθηκε. Μετά από πρόταση του Κρις Όλιβα, αποτέλεσε το θέμα του διαδόχου του «Gutter Ballet», με τον αδελφό του, Τζον, να δέχεται την ιδέα λόγω του γεγονότος ότι ο DT Jesus αντιπροσώπευε τον ίδιο σε εκείνη την περίοδο της ζωής του.
Το βιβλίο του Ο'Νηλ έφερε τον τίτλο «Gutter Ballet» και το συγκρότημα αναγκάστηκε να αλλάξει τον τίτλο σε «Streets: A Rock Opera», αφού το ομώνυμο κομμάτι είχε χρησιμοποιηθεί για το προηγούμενο τους άλμπουμ. Αρχική εναλλακτική ήταν ο τίτλος «Ghost in the Ruins», τίτλο τον οποίο έφερε τελικά το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του 1995, το οποίο αφιερώθηκε στη μνήμη του Κρις Όλιβα.
Ο δίσκος προοριζόταν να κυκλοφορήσει σε μορφή διπλού CD, αλλά η «Atlantic» έχασε μέρος των ηχογραφήσεων κατά την διαδικασία της ολοκλήρωσης του άλμπουμ. Μέρη των χαμένων κομματιών επανηχογραφήθηκαν για τραγούδια του «Edge of Thorns» και το 2013 η «EarMusic» κυκλοφόρησε το «Streets: A Rock Opera - Narrated Version» με την αφήγηση της ιστορίας ανάμεσα στα κομμάτια.
Οι Savatage γύρισαν βίντεο κλιπ για το τραγούδι «Jesus Saves», με τον σχεδιαστή του εξώφυλλου, Γκάρι Σμιθ, να παίζει τον ρόλο του DT Jesus.
Τραγούδια
1. Streets (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 6:48
2. Jesus Saves (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 5:13
3. Tonight He Grins Again (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 3:28
4. Strange Reality (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 4:56
5. A Little Too Far (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 3:25
6. You're Alive (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 1:51
7. Sammy and Tex (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 3:07
8. St. Patrick's (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 4:17
9. Can You Hear Me Now (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 5:11
10. New York City Don't Mean Nothing (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 4:01
11. Ghost in the Ruins (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 5:32
12. If I Go Away (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 5:17
13. Agony and Ecstasy (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 3:33
14. Heal My Soul (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 2:35
15. Somewhere in Time (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 3:17
16. Believe (J.Oliva, C.Oliva, O'Neill) - 5:42
Τα μέλη του συγκροτήματος
Το «Streets: A Rock Opera» ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς:
Τζον Όλιβα - φωνητικά
Κρις Όλιβα - κιθάρα
Τζόνι Λι Μίντλτον - μπάσο
Στιβ Γουόχολζ - τύμπανα
Γκεστ συμμετοχές
Ρόμπερτ Κίνκελ - πλήκτρα
Τζον Ζάνερ - πλήκτρα, κιθάρα
Άμπι Ρέιντ - φωνητικά
Παραπομπές
Πηγές
Review by Jim Gordon - The Official Savatage Homepage
Streets: A Rock Opera - Savatage | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic
Savatage - Streets: A Rock Opera (album review ) | Sputnikmusic
Savatage - Streets: A Rock Opera - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives
Savatage - Streets: A Rock Opera - Metal Storm
Δισκογραφία των Savatage
Άλμπουμ του 1991
|
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.